Share

บทที่ 107

ภายนอกนางดูสงบนิ่งมาก แต่ในใจแอบภาวนาว่าให้จางวั่งไฉยอมรับผิดเรื่องทั้งหมด

จางวั่งไฉถูกเจ้าหน้าที่คุมตัวซ้ายขวาเดินเข้ามาในห้องโถง กดไหล่เขา บังคับให้เขาคุกเข่าลง

“เป็นเขา คนผู้นี้นี่แหละที่ลักพาตัวข้า”

หลิ่วซู่ชี้ไปที่จางวั่งไฉ ในใจนางโกรธแค้นเป็นอย่างยิ่ง

เจียงหวานหว่านปลอบหลิ่วซู่ ดวงตาจ้องมองจางวั่งไฉราวกับธนู

“ท่าน เหตุใดท่านถึงทำเรื่องเช่นนี้ได้ เช่นนี้จะให้ข้ากับลูกทำเช่นไร!”

คำพูดของแม่นมหวังบอกเป็นนัยให้จางวั่งไฉรู้ว่าอย่าได้เปิดโปงนาง ทั้งสองมีลูก หากเกิดเรื่องขึ้นกับนางจะไม่มีใครดูแลลูก

“จางวั่งไฉ สกุลเฉาของเรามีคนรับใช้จิตใจบ้าคลั่งเช่นนี้ได้อย่างไร ช่างทำให้สกุลเฉาอับอายขายหน้าจริงๆ รีบสังหารเจ้าคนจิตใจบ้าคลั่งผู้นี้เร็วเข้า เพื่อไม่ให้คนอื่นเอาเป็นเยี่ยงอย่าง”

เฉาอวี้เจียงเห็นจางวั่งไฉก็ปริปากด่าขึ้นทันที

ภายนอกแสดงออกว่ากำลังตำหนิจางวั่งไฉ แต่อันที่จริงแล้วเขากำลังเตือนจางวั่งไฉอยู่ว่าอย่าได้กล่าววาจาเหลวไหลออกมา

คำพูดของเฉาอวี้เจียงได้ผล สายตาของจางวั่งไฉเผยความหวาดกลัวออกมา เขากลัวสกุลเฉา

อำนาจของสกุลเฉานั้นยิ่งใหญ่นัก หากวันนี้เอาสกุลเฉาเข้ามาเก
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status