“พี่ลูกพีชครับเฮียเพลิงให้ซีนไปส่งพี่กลับคอนโดก่อนพอดีเฮียมีธุระด่วนต้องไปทำ” ซีนเดินยิ้มแหย ๆ เข้ามาหาลูกพีชพร้อมกับหาข้ออ้างแถช่วยเพลิงกัลป์ที่ตอนนี้ไปอยู่ที่ไหนเขาก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ลูกพีชแสดงสีหน้าที่ผิดหวังออกมาอย่างชัดเจนก่อนที่จะฝืนยิ้มส่งมาให้ซีนพร้อมกับพยักหน้ารับแล้วเดินตามน้องไปที่รถสปอร์ตคันหรูทันที“ขอบใจมากนะซีนที่มาส่งพี่”เมื่อรถสปอร์ตจอดลงที่หน้าคอนโดหรูลูกพีชที่ลงมาจากรถแล้วกล่าวขอบคุณซีนด้วยรอยยิ้มก่อนที่ซีนจะก้มหัวลงเล็กน้อยแล้วขับรถออกไปทันที จนกระทั่งรถคันสวยลับสายตาไปแล้วลูกพีชก็หันหลังเดินเข้าไปในคอนโดทันทีโดยที่มีสายตาของใครบางคนมองตามจนแผ่นหลังบางหายเข้าไปในคอนโดเขาก็ออกรถไปจากบริเวณนี้ทันทีคฤหาสน์เพลิงกัลป์เพลิงกัลป์รินเหล้าใส่แก้วก่อนที่จะยกขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว เขาดื่มหนักเช่นนี้ตั้งแต่กลับมาถึงบ้านที่เขาไม่เคยเข้ามาอยู่เลยสักครั้งตั้งแต่ได้ครอบครองเป็นเจ้าของ แต่วันนี้เขากลับมานั่งดื่มคนเดียวเงียบ ๆ ท่ามกลางสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงผู้เป็นนายของเคนจิและเคนตะที่เฝ้ามองดูนายของตนที่นั่งดื่มคนเดียวมาตั้งแต่หัวค่ำจนถึงตอนนี้“นายครับนายยังไม่ได้
หลังจากวันที่เพลิงกัลป์ให้มีนามาเป็นผู้ช่วยคู่หูคนใหม่ลูกพีชกับเพลิงกัลป์ก็เหมือนอยู่กันคนละโลก ที่ไหนมีลูกพีชที่นั่นไม่มีเพลิงกัลป์สร้างความแปลกใจให้กับทุกคนในแผนกเป็นอย่างมากที่คู่หูคู่กัดมือหนึ่งของแผนกฉุกเฉินต่างหลบหน้ากันและกัน และนับตั้งแต่วันที่ลูกพีชตบหน้าเพลิงกัลป์เขาก็ไม่เคยกลับไปนอนที่คอนโดอีกเลยซึ่งลูกพีชก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพลิงกัลป์ไปพักอยู่ที่ไหนกับใคร แต่แล้วอย่างไรใครแคร์กันเล่ากลับไม่กลับก็เรื่องของหมอนั่นสิ เธอได้เป็นเจ้าของห้องสบายจะตาย ไม่ต้องมีคนมาคอยหยอกหรือคอยชวนทะเลาะสบายใจดีจริง ๆ อย่างนั้นหรอ ภายนอกที่แสดงออกมาคือร่าเริงสดใสเหมือนเดิม แต่ภายในใจกลับรู้สึกหน่วงไปหมดยิ่งอยู่ใกล้กันมากเท่าไรก็ยิ่งเหมือนไกลออกไปมากเท่านั้น“แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่หรือไงแล้วเธอจะมานั่งร้องไห้ถึงหมอนั่นทำไมเนี่ยยายลูกพีชเน่า” ลูกพีชยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มลวก ๆ ก่อนที่จะมองไปยังบ่อน้ำพุด้วยความเหงาหงอย แค่หนึ่งอาทิตย์ที่เขาไม่กลับไปที่ห้องของเรามันทำให้เธอได้รู้ใจตัวเองมากขึ้นว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับเพลิงกัลป์หึ เกมแล้วสินะ ใครรักใครก่อนคนนั้นแพ้ซึ่งก็คือเธอนั่นเองของเล่นท
“ผัวไม่อยู่หนูร่าเริงเชียวนะ”เพลิงกัลป์กระซิบชิดริมใบหูหอมกรุ่นของลูกพีชเสียงแผ่วเบาก่อนที่มือใหญ่จะยื่นมาทางมีนาพร้อมกับพยักเพยิดหน้าไปทางกระเป๋าใบเล็กของลูกพีชที่วางอยู่บนโซฟา มีนาที่เห็นแบบนั้นรีบหยิบโทรศัพท์ใส่กระเป๋าพร้อมกับยื่นมาให้เพลิงกัลป์ที่ถูกลูกพีชกอดไว้แน่นไม่ยอมปล่อยอย่างเงอะ งะ เพราะยังคงตกใจอยู่กับสถานะผัวเมียของคนทั้งคู่ที่ฉากหน้าคือคู่กัดที่ตีกันแทบจะทุกนาที แต่หลังฉากคือเขาแอบแซ่บกันแหละทุกคน งื้อ อิจฉาลูกพีชจังที่ได้คุณหมอสุดหล่อของโรงพยาบาล N ไปครอบครอง เพราะอันดับหมอที่หน้าตาดีที่สุดของโรงพยาบาลนี้ NO.1 ก็คือคุณหมอฝาแฝดสุดหล่ออย่างวายุและเพลิงกัลป์ซึ่งคุณหมอวายุก็โดนน้องแก้มใสลูกสาวท่านประธานสอยไปเรียบร้อยแล้ว“ขอบคุณครับ” เพลิงกัลป์กล่าวขอบคุณมีนาเสียงนุ่มก่อนที่จะพยุงลูกพีชให้ยืนดี ๆ แต่ลูกพีชกลับวอแวปลดกระดุมเสื้อของเพลิงกัลป์ต่อหน้าทุกคน พิงค์พลอยที่เห็นแบบนั้นถึงกับชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจ ก่อนที่จะเอ่ยถามเพลิงกัลป์ออกไปถึงสถานะของคนทั้งคู่เธออยากได้ยินจากปากของเพลิงกัลป์อีกครั้งว่าเขากับลูกพีชคบกันจริง ๆ ใช่ไหม“นี่ตกลงคุณหมอเพลิงกัลป์กับลูกพีชคบกันเหรอคะ
ห้องนอนเมื่อเพลิงกัลป์เดินมาถึงปลายเตียงลูกพีชก็ปล่อยขาลงบนพื้นที่เย็นเยียบก่อนที่จะผลักเพลิงกัลป์ที่ยังไม่ทันตั้งตัวให้ล้มลงไปนอนแผ่หลาอยู่บนที่นอนใหญ่ ซึ่งลูกพีชก็ไม่รอช้ารีบตามขึ้นไปนั่งคร่อมร่างสูงเอาไว้ทันทีพร้อมกับเลียริมฝีปากจนฉ่ำวาวอย่างเผลอตัว ดวงตากลมโตมองสำรวจใบหน้าหล่อเหลาของเพลิงกัลป์ก่อนที่จะเผยรอยยิ้มออกมา“คิดถึง”ลูกพีชพูดย้ำคำว่าคิดถึงอีกครั้งออกมาด้วยความเมาที่ยังคงหลงเหลืออยู่ ถ้าพรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาแล้วจำได้ว่าเมื่อคืนเผลอบอกคิดถึงเพลิงกัลป์ไป เธอคงจิกทึ้งหัวตัวเองอย่างแน่นอนในขณะที่คนถูกบอกว่าคิดถึงเผยยิ้มออกมาเล็กน้อยด้วยความพึงพอใจ ก่อนที่ลูกพีชจะยื่นมือมาลูบที่ริมฝีปากหนาของเพลิงกัลป์แผ่วเบาอย่างอ่อนโยนจุ๊บก้มลงไปจุ๊บบนปากนุ่มเบา ๆ ก่อนที่เพลิงกัลป์จะยื่นลิ้นออกมาลูกพีชก็เกี่ยวลิ้นเล็กของเธอดูดดึงลิ้นร้ายของเพลิงกัลป์ทันที มือบางยกขึ้นคล้องคอของเพลิงกัลป์เอาไว้หลวม ๆ พร้อมกับบดจูบด้วยความเร่าร้อนจนน้ำลายไหลเยิ้มเลอะขอบปากของคนทั้งคู่จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ เพราะความคิดถึงที่ทั้งคู่ต่างมีต่อกันทำเอาจูบนี้ช่างแสนยาวนานและเต็มไปด้วยความสุข เพราะมันทั้งอ่อนโยน เร่าร้อน
เช้าวันต่อมา“อื้อ ซี้ด”ลูกพีชลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความยากลำบาก ร่างกายของเธอปวดร้าวจนแทบแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ดวงตากลมโตค่อย ๆ ลืมขึ้นกระพริบตาถี่ ๆ สองสามครั้งก่อนที่จะหันไปด้านข้าง ภาพตรงหน้าทำเอาลูกพีชแทบผงะยกมือขึ้นปิดเสียงกรี๊ดที่ทำท่าจะเปล่งออกมาแทบไม่ทัน เมื่อเห็นว่าใบหน้าหล่อร้ายของใครบางคนที่เธอคิดถึงจนแทบคลั่งอยู่ห่างกันเพียงแค่คืบ ก่อนที่คนข้างกายจะขยับใบหน้าเข้ามาแนบชิดกว่าเดิมลูกพีชถึงกับกลั้นหายใจกับความแนบชิดที่เพลิงกัลป์ขยับเข้ามากอดเอวเธอไว้แน่นกว่าเดิม สมองพยายามคิดประมวลผลถึงเรื่องราวที่ผ่านมาเมื่อคืนก่อนที่จะถอนหายใจออกมาแผ่วเบาแล้วยกมือขึ้นตบหน้าผากอย่างหมดอาลัยตายอยาก“คิดถึง”“คิดถึงเจ้านี่ด้วยอะ โคตรคิดถึงเลย”อ๊าย ลูกพีชเมื่อคืนเธอทำอะไรลงไปเธอบอกคิดถึงไอ้หมอปากหมานี่เหรอแค่นั้นยังไม่พอเธอยังบอกคิดถึงไอ้เจ้านั้นของเพลิงกัลป์ด้วย อยากจะกลั้นใจตายเสียจริง ๆ ขายขี้หน้าชะมัด มือบางยกขึ้นมาจิกทึ้งหัวตัวเองด้วยความโมโห แต่คนที่กำลังนอนหลับตาพริ้มไม่รู้เรื่องรู้ราวกลับยิ้มหวานราวกับกำลังฝันดีซึ่งตรงกันข้ามกับเธอเลยตอนนี้“แต่ฉันก็คิดถึงนายจริง ๆ นั่นแหละ” เลิกจิกทึ้งหั
ร้านกาแฟเพลิงกัลป์กับลูกพีชเดินจับมือกันเข้ามาในร้านน้ำชากับพาขวัญที่หันมาเห็นถึงกับพากันเบิกกตากว้างด้วยความตกใจ เพราะเพลิงกัลป์จับมือลูกพีชไม่ยอมปล่อยแล้วไหนจะสายตาที่จ้องมองเพื่อนของพวกเธออะไรจะหวานหยดย้อยเสียขนาดนั้น หวานจนแทบกลืนเพื่อนเธอเข้าไปแล้วนั่นส่วนเพื่อนเธอเหรอไม่ต้องพูดถึงจ้างานยิ้มกว้าง งานทิ้งสายตาก็มาเอ๊ะ!! หรือว่าเรือผีพีชเพลิงของพวกเธอจะแล่นจนถึงฝั่งแล้วนะ!!นี่พวกเธอตกข่าวอะไรกันไปหรือเปล่า? “ฮั่นแน่ อะไรอย่างไรกันคะคุณหมอเพลิงเพื่อนพีช ทำไมวันนี้ถึงเดินจับมือถือแขนมองกันตาหวานเชื่อมแบบนี้่ล่ะ”น้ำชาที่ทนไม่ไหวรีบเอ่ยถามสองหนุ่มสาวขึ้นมาทันทีก่อนที่ลูกพีชจะรู้สึกตัวและพยายามจะชักมือบางออกจากมือใหญ่ของเพลิงกัลป์ แต่เขาก็ยังคงกุมมือเธอแน่นตามเดิมไม่ยอมปล่อยจนในที่สุดลูกพีชก็ต้องปล่อยเบลอไปอยากจับมากนักใช่ไหม อะ จับเสียให้พอแล้วก็เตรียมคำตอบดี ๆ เอาไว้ให้ทุกคนด้วยละ ถ้าตอบไม่ดีมีตบนะจ๊ะบอกเลย“แปลก ๆ เนอะอีชาหรือจากคู่กัดจะเปลี่ยนมาเป็นคู่รัก คิก คิก”พาขวัญกระโดดร่วมวงแซวไปกับน้ำชาอีกคนใบหน้าสวยหัวเราะร่าพร้อมกับมองคนทั้งคู่อย่างล้อเลียน ก่อนที่เพลิงกัลป์จะยิ้มกว
วันต่อมาวันนี้ทั้งวันเพลิงกัลป์มีเคสผ่าตัดตั้งแต่ช่วงเช้าลากยาวมาจนถึงช่วงบ่ายทำเอาลูกพีชแอบหงอยไปเล็กน้อยที่ไม่มีคนคอยมาวอแวหรือหยอกล้อเหมือนอย่างเช่นเคย ถึงจะเข้านอนพร้อมกันตื่นขึ้นมาพร้อมกัน แต่เธอก็ยังคงอยากอยู่ใกล้ ๆ เขาตลอดเวลา เฮ้อ!! ทำไมอานุภาพของความรักมันช่างรุนแรงขนาดนี้นะเวลาที่ผ่านไปแต่ละนาทีมีแต่คำว่าคิดถึงเพลิงกัลป์เต็มไปหมดคิดถึง คิดถึง คิดถึงจนแทบบ้าเป็นเอามากจริง ๆ นะเธอเนี่ยครืด ครืด ครืดเสียงโทรศัพท์ที่สั่นอยู่ในกระเป๋าเสื้อทำเอาลูกพีชรีบหยิบออกมาดูว่าใครกันที่โทรเข้ามา เพราะตั้งแต่ที่ทางบ้านของเธอเกิดเรื่องลูกพีชก็ไม่เคยติดต่อกลับไปหาครอบครัวอีกเลย จะมีก็แค่เพื่อนสนิททั้งสองคนที่มักจะแช็ตมาเมาท์มอยมากกว่าโทรมา หน้าจอโทรศัพท์ที่หยิบขึ้นมาโชว์ชื่อของใครบางคนที่ทำให้ลูกพีชเผยรอยยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจ“ฮัลโหลเพลิง”ลูกพีชกรอกเสียงหวาน ๆ ลงไปปลายสายที่ได้ยินถึงกับยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวก่อนที่จะกรอกเสียงนุ่มทุ้มตอบกลับมา(พีชช่วยเอาเอกสารคนไข้กับพี่ดาวมาให้เพลิงทีพอดีเพิ่งผ่าตัดเคสบ่ายเสร็จขอพักแป๊บ)พูดจบก็กระตุกยิ้มมุมปากออกมาด้วยความเจ้าเล่ห์ เอกสารน่ะคือข้ออ้
“พีชกลับก่อนนะคะพี่ดาว” ลูกพีชบอกลาพี่ดาวหัวหน้าพยาบาลพร้อมกับหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายร่างบางอยู่ในชุดเดรสสวยหวาน ก่อนที่จะเดินออกมาข้างนอกเธอก็เจอเข้ากับใครบางคนที่กำลังยืนพิงผนังอยู่หน้าห้องสองมือล้วงกระเป๋าด้วยท่าทีสบาย ๆ และผ่อนคลายใบหน้าหล่อเหลามองตรงไปยังทางเดินทำเอาพยาบาลสาว ๆ ที่เดินผ่านไปผ่านมาถึงกับกับพากันส่งยิ้มหวานให้ไม่ขาดสาย ก่อนที่ลูกพีชจะรีบสาวเท้าเข้าไปใกล้ ๆ มือบางยกขึ้นคล้องแขนคนที่กำลังพิงผนังห้องอยู่อย่างแสดงความเป็นเจ้าของทันที“เสน่ห์แรงจังเลยนะคะสาว ๆ มองตามกันคอแทบหัก” น้ำเสียงหวานนุ่มทว่ากลับแฝงไปด้วยความแง่งอนเล็กน้อยหรือจะพูดให้ถูกก็คือลูกพีชกำลังหึงสาว ๆ ที่พากันมองมาที่เพลิงกัลป์ไม่หยุด“มองได้ก็มองไป เพราะสำหรับเพลิงแล้วในสายตาของเพลิงมีแค่พีชคนเดียวเท่านั้น” เพลิงกัลป์ยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนที่จะยื่นมือมาเกี่ยวเอวแน่งน้อยของลูกพีชเข้ามาประชิดติดตัวโดยที่ไม่ได้รู้สึกแคร์หรืออายกับสายตาหลายคู่ที่มองมาด้วยความอิจฉาปนหมั่นไส้กับความหวานไม่เกรงใจใครของคนทั้งคู่“คนบ้า พูดอะไรออกมาก็ไม่รู้” ลูกพีชก้มหน้างุดพูดอุบอิบออกมาด้วยความเขินอายมือใหญ่ของเพลิงกัลป์ยกขึ้นมา