บำเรอรัก️คุณหมอมาเฟีย<30>มันคือความรักใช่ไหม?

วันต่อมา

วันนี้ทั้งวันเพลิงกัลป์มีเคสผ่าตัดตั้งแต่ช่วงเช้าลากยาวมาจนถึงช่วงบ่ายทำเอาลูกพีชแอบหงอยไปเล็กน้อยที่ไม่มีคนคอยมาวอแวหรือหยอกล้อเหมือนอย่างเช่นเคย ถึงจะเข้านอนพร้อมกันตื่นขึ้นมาพร้อมกัน แต่เธอก็ยังคงอยากอยู่ใกล้ ๆ เขาตลอดเวลา เฮ้อ!! ทำไมอานุภาพของความรักมันช่างรุนแรงขนาดนี้นะเวลาที่ผ่านไปแต่ละนาทีมีแต่คำว่าคิดถึงเพลิงกัลป์เต็มไปหมด

คิดถึง คิดถึง คิดถึงจนแทบบ้าเป็นเอามากจริง ๆ นะเธอเนี่ย

ครืด ครืด ครืด

เสียงโทรศัพท์ที่สั่นอยู่ในกระเป๋าเสื้อทำเอาลูกพีชรีบหยิบออกมาดูว่าใครกันที่โทรเข้ามา เพราะตั้งแต่ที่ทางบ้านของเธอเกิดเรื่องลูกพีชก็ไม่เคยติดต่อกลับไปหาครอบครัวอีกเลย จะมีก็แค่เพื่อนสนิททั้งสองคนที่มักจะแช็ตมาเมาท์มอยมากกว่าโทรมา หน้าจอโทรศัพท์ที่หยิบขึ้นมาโชว์ชื่อของใครบางคนที่ทำให้ลูกพีชเผยรอยยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจ

“ฮัลโหลเพลิง”

ลูกพีชกรอกเสียงหวาน ๆ ลงไปปลายสายที่ได้ยินถึงกับยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวก่อนที่จะกรอกเสียงนุ่มทุ้มตอบกลับมา

(พีชช่วยเอาเอกสารคนไข้กับพี่ดาวมาให้เพลิงทีพอดีเพิ่งผ่าตัดเคสบ่ายเสร็จขอพักแป๊บ)

พูดจบก็กระตุกยิ้มมุมปากออกมาด้วยความเจ้าเล่ห์ เอกสารน่ะคือข้ออ้