Beranda / รักโบราณ / บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ / บทที่ 5 ต่อไปต้องอยู่ห่างเขาให้ไกล

Share

บทที่ 5 ต่อไปต้องอยู่ห่างเขาให้ไกล

Penulis: เซี่ยวชิงขวาง
กู้อวิ๋นซีไม่อยากทำให้เขาโกรธ เธอกลัวว่าถ้าหากเขาโกรธ เขาจะทำเรื่องที่เธอรับไม่ได้ขึ้นมาอีก

แล้วเธอก็เชื่อว่าเขาจะทำมันแน่!

เสวียนอ๋องน่ากลัวเสียยิ่งกว่าที่เขาเล่าลือกันเสียอีก

ไม่เพียงนิสัยเย็นชามุทะลุ อีกทั้งยังไม่มีความรู้สึกเห็นใจคนอื่นเลยสักนิด!

บทจะน่ากลัวขึ้นมาก็ไม่สนความเป็นความเป็นความตายของคนอื่นเลย

ในใต้หล้านี้ ทำไมถึงได้มีปีศาจบ้าคลั่งเช่นนี้อยู่ได้นะ

แต่เขาก็ดันเป็นพี่ชายที่ฉู่หลีให้ความเคารพมาก...

กู้อวิ๋นซีพูดขอโทษอย่างระมัดระวัง

"ขอประทานอภัยเพคะ องค์ชายสี่ หม่อมฉันผิดไปแล้ว ได้โปรดประทานอภัยให้หม่อมฉันด้วย ต่อไปหม่อมฉันจะไม่ทำอีกแล้ว"

ตั้งแต่เกิดมากู้อวิ๋นซีก็ไม่เคยกลัวใครมาก่อน แต่ตอนนี้ เธอกลัวเขามาก!

ฝ่ามือของชายหนุ่มยังคงจับอยู่บนแก้มก้นของเธอ นิ้วมือเรียวยาวของเขาดูเหมือนจะกำลังเคาะอยู่เบาๆ

คล้ายกับว่าเขากำลังพิจรณาอยู่ว่าจะลงโทษเธอต่อไปดีหรือไม่

รถม้ายังคงวิ่งไปข้างหน้า กู้อวิ๋นซีก็ยังคงนอนทาบอยู่บนตักของจวินเย่เสวียน

เหมือนกับปลาที่นอนอยู่บนเขียง ความรู้สึกรอคอยให้ใครสักคนมาตัดสินชีวิตของตัวเองแบบนี้ มันรู้สึกแย่มากจริงๆ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร แต่ในที่สุดจวินเย่เสวียนก็ปล่อยตัวเธอได้สักที

กู้อวิ๋นซีตกใจมากจนรีบลนลานถอยไปอยู่จนสุดมุมรถ มือทั้งสองข้างก็รีบจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เข้าที่เข้าทางทันที

ดวงตากลมโตคู่งาม ฉายชัดให้เห็นถึงความหวาดกลัวและระแวดระวัง

เมื่อจัดเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เธอก็เตรียมที่จะกระโดดออกไปจากรถม้าทันที

แต่แรงหนึ่งกลับดึงตัวเธอให้กลับเข้าไป ทำให้เธอล้มลงบนเบาะนุ่มๆ แทน

"อยู่ใกล้มือข้าขนาดนี้ เจ้าคิดว่าเจ้าจะหนีไปที่ไหนได้" จวินเย่เสวียนพูดขึ้นอย่างเยาะเย้ย

กู้อวิ๋นซีถลึงตามองเขา ก่อนจะพูดอย่างโมโหสุดขีด "ท่าน..."

จวินเย่เสวียนเลิกคิ้วถาม "รู้สึกเหมือนตัวเองถูกรังแกหรือไง"

กู้อวิ๋นซีกัดฟันพลางกำหมัดแน่น

แต่สุดท้ายก็ทำได้แค่ต้องระงับอารมณ์ไว้!

"ไม่กล้าหรอกเพคะ ก็หม่อมฉันเป็นคนทำผิดก่อน"

จวินเย่เสวียนมองเธอด้วยสายตาเย็นชา สายตานั้น เย็นมากเสียจนเรียกได้ว่าไม่มีความอบอุ่นเจืออยู่เลยสักนิด

หลังจากนั้นเขาก็หยิบเอาคัมภีร์พิชัยสงครามขึ้นมา ก่อนจะนั่งอ่านด้วยท่าทางสบายๆ

โดยไม่ได้สนใจเธออีกต่อไป

ที่เขากระทำการอุกอาจกับเธอเมื่อครู่ ก็ดูเหมือนว่าเขาแค่แก้แค้นที่เธอดันไปเผลอโดนตัวเขาจริงๆ เท่านั้น

ดูไม่เหมือนกับจะคิดอะไรเป็นอื่นกับเธอ

ภายในใจของกู้อวิ๋นซีตอนนี้รู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก

ชายผู้นี้เจ้าคิดเจ้าแค้นเป็นที่สุด บ้าระห่ำจนน่ากลัว!

กู้อวิ๋นซียังคงใจลอยไม่ค่อยมีสติ โชคดีที่จวินเย่เสวียนไม่ได้แกล้งอะไรเธอเพิ่มอีก

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร จู่ๆ จวินเย่เสวียนก็พูดด้วยน้ำเสียงคาดโทษว่า "ถ้าครั้งหน้าเจ้ายังกล้าให้ท่าข้าอีก ข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่!"

"......" กู้อวิ๋นซีได้แต่ก้มหน้างุด ไม่กล้าพูดอะไร

เขาไม่ฟังที่เธออธิบายเลยหรือไง

องค์ชายสี่คนนี้ ต่อไปถ้าไม่จำเป็น ขออย่าได้เจอกับเขาเลยเป็นดีที่สุด

ดีที่สุดกว่านั้นก็คือไม่ต้องมาข้องเกี่ยวกันเลยอีกตลอดชีวิต!

เมื่อมาถึงที่วังหลวง ยังไม่ทันที่ทั้งสองคนจะได้ลงจากรถม้า

ใกล้ๆ นั้นมีเสียงขององค์หญิงแปดลอยมา "ท่านพี่ห้าหนิ! ข้าไม่ได้คุยกับท่านพี่ห้านานแล้ว ข้าจะไปพูดคุยกับท่านพี่ห้า!"

"นั่นมันรถม้าขององค์ชายสี่ต่างหาก" องค์ชายรองจวินหนานถิงรีบห้ามไว้ทันที

"จะเป็นไปได้อย่างไร" องค์หญิงแปดจ้องไปที่เขา "ก็เมื่อครู่บนถนน ต่อให้มีม่านบัง ข้าก็ยังเห็นว่าทั้งสองคนด้านในกำลังกอดกันอยู่ หากไม่ใช่ท่านพี่ห้ากับพี่สะใภ้ห้า หรือจะเป็นท่านพี่สี่กับพี่สะใภ้ห้าล่ะ?"

"หลิวหลี อย่าพูดจาเหลวไหล!" องค์ชายรองกล่าวตักเตือน

เรื่องแบบนี้จะมาพูดเลื่อยลอยได้ที่ไหน

หากว่ามีคนเอาไปเล่าลือต่อ จะกลายเป็นเรื่องฉาวโฉ่ของราชวงศ์ได้

"ข้าถึงบอกไงว่านั่นคือท่านพี่ห้า พี่รองถ้าท่านไม่เชื่อก็ไปดูพร้อมกันกับข้าเลยสิ!"

แล้วคนทั้งสองก็เดินเข้ามาทางรถม้าที่พวกเขานั่งอยู่จริงๆ

กู้อวิ๋นซีตกใจจนหัวใจเธอเต้นระรัว อดที่จะมองไปทางจวินเย่เสวียนไม่ได้

เมื่อครู่ที่เธอมีเรื่องให้ต้องใกล้ชิดกับองค์ชายสี่ คิดไม่ถึงว่าจะถูกองค์หญิงแปดเห็นเข้า!

เรื่องนี้คงอธิบายกันยุ่งยากแน่

ถ้าพวกเขาพบว่าคนที่อยู่บนรถม้าคือเสวียนอ๋องจริง เช่นนั้นเธอจะไม่ถูกตราหน้าว่าเป็นหญิงแพศยาที่ให้ท่าองค์ชายสี่หรอกหรือ

โทษเบาเธออาจจะถูกประหารคนเดียว โทษหนัก คนทั้งจวนอ๋องอาจจะถูกสั่งประหารหมดทุกคนเลยก็ได้!

ทำยังไงดี?

"ท่านพี่ห้า!" องค์หญิงแปดรู้สึกลุ้นระทึกขึ้นทุกที จนฝีเท้าที่ก้าวเข้ามาก็เร็วขึ้นไปด้วย

กู้อวิ๋นซีมองไปที่จวินเย่เสวียน นัยตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวลใจ

แต่จวินเย่เสวียนก็ยังคงมองมาที่เธอด้วยสีหน้าเรียบเฉย คล้ายกับว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขาเลยอย่างนั้นแหละ

ในขณะที่องค์หญิงแปดเข้ามาใกล้รถม้าเรื่อยๆ และกู้อวิ๋นซีไม่รู้ว่าจะแก้ไขสถานการณ์นี้ยังไงดีอยู่นั้น จู่ๆ จวินเย่เสวียนก็คว้าของมือของกู้อวิ๋นซีไว้ แล้วดึงตัวเธอเข้าไปหาเขา

จากนั้นก็ใช้ร่างกายของเขากดทับร่างกายของเธอเอาไว้

"องค์..."

เธอรู้สึกเย็นที่บริเวณหน้าอก กู้อวิ๋นซีตกตะลึงเมื่อรู้ตัวว่าเสื้อผ้าของเธอถูกเขากระชากให้เปิดออก

ในขณะที่กำลังจะต่อต้านนั้น ก็ได้ยินเสียงจวินเย่เสวียนกล่าวขึ้นด้วยเสียงทุ้มต่ำ "ร้องสิ!"

จากนั้นเขาก็ก้มหน้าแล้วกระแทกหัวเข้าไปบนผิวขาวราวหิมะของเธออย่างแรง...

Bab terkait

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 6 ว่ามา เรียกข้าว่าอะไร?

    "อ๊ะ..." กู้อวิ๋นซีส่งเสียงร้องออกไปอย่างไม่ได้ตั้งใจก็เธอถูกจวินเย่เสวียนกระแทกหัวเข้ามาแต็มแรงแบบนั้น ก็ต้องเผลอร้องออกไปบ้างสิกระแทกมาซะแรง เจ็บจะแย่!เธอขมวดคิ้วมุ่นแต่ทันใดนั้นก็เหมือนจะเข้าใจในเจตนาของจวินเย่เสวียนแต่ว่า วิธีนี้มันจะเสี่ยงไปหน่อยหรือเปล่า? ถ้าหากว่าองค์หญิงแปดเกิดเปิดม่านขึ้นมาจริงๆ...เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าขององค์หญิงแปดใกล้รถม้าขึ้นมาเรื่อยๆกู้อวิ๋นซีก็ไม่คิดอะไรมากอีก เธอกัดริมฝีปากแน่น และเมื่อจวินเย่เสวียนกดทับลงมาอีกครั้งเธอก็ค่อยๆ ส่งเสียงครางออกไปเบาๆ "อ๊า..."องค์หญิงแปดหยุดชะงักฝีเท้าก่อนจะเบิกตาโพลงอย่างตกใจสุดขีดนั่นเสียงอะไรน่ะ?คล้ายกับว่า มีอะไรกระทบกัน แล้วยัง เสียงผู้หญิงครางต่ำๆ นั่นอีก..."หลิวหลี ไม่ต้องเข้าไปยุ่ง!" องค์ชายรองหน้าแดงแปร๊ดขึ้นมาในทันใด ก่อนจะรีบลากตัวองค์หญิงแปดออกจากตรงนั้นทันทีคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าเจ้าบ่าวป้ายแดงอย่างน้องห้า จะไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจถึงเพียงนี้ ถึงขั้น...กันบนรถม้าทำตามอำเภอใจเกินไปแล้ว!เยียนเป่ยที่นั่งอยู่ตรงตำแหน่งคนขับรถม้าย่อมรู้สถานการณ์ดี แต่เมื่อได้ยินเสียงครางของกู้อวิ๋นซีก็ยังอด

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 7 สุขภาพเขาไม่แข็งแรงที่ไหนกัน

    กู้อวิ๋นซีอึ้งมากหัวใจเธอเต้นระรัวเร็วไปหมดจวินเย่เสวียนเองก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาเดินลงจากรถม้าไปก่อนจากนั้นก็หันกลับมา ก่อนจะยื่นมือออกมาให้กู้อวิ๋นซีจับในที่สุดกู้อวิ๋นซีก็เหมือนกับว่าจะตั้งสติได้แล้วเขาไม่ใช่ฉู่หลี จะเป็นไปได้อย่างไรไฝเสน่ห์เม็ดนี้ เธอเป็นคนวาดเพิ่มเข้าไปเอง มันลบออกได้!แต่ไฝเสน่ห์เม็ดเมื่อคืนของฉู่หลี เธอลบมันไม่ออก!นี่เธอคิดอะไรไร้สาระอยู่กันเนี่ยกู้อวิ๋นซีสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะค่อยๆ เอามือไปเปิดม่านออกเมื่อเห็นฝ่ามือของจวินเย่เสวียนที่ยื่นมาทางเธอแล้ว เธอก็หลบเองโดยสัญชาตญาณ แล้วหันไปคว้าจับเอาขอบของรถม้าแทน ก่อนจะค่อยๆ ก้าวลงมาอย่างระมัดระวังจวินเย่เสวียนทำเสียงเย็นๆ ในลำคออย่างขัดใจ ก่อนจะชักมือกลับไปไม่ไกลนัก องค์หญิงแปดส่งยิ้มจนตาหยีก่อนจะวิ่งเข้ามาทัก "ท่านพี่ห้า ไม่ได้พบกันนานเลยนะเพคะ!"องค์ชายรองจวินหนานถิงเองก็เดินอย่างรวดเร็วเข้ามาหาเช่นกัน "น้องห้า วันนี้พาภรรยาเข้าวังมาคารวะผู้ใหญ่หรือ ยินดีด้วยๆ!"แผ่นหลังที่ทั้งเย็นชาและเคร่งเครียดของจวินเย่เสวียนทำให้กู้อวิ๋นซีที่มองอยู่ รู้สึกกระวนกระวายในใจเขายังคงเย็นชาเช่นเดิม ช่างด

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 8 ข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่

    "ท่านจะทำอะไร" กู้อวิ๋นซีตกใจจนรีบผลักจวินเย่เสวียนออกทันทีจวินเย่เสวียนแสดงสีหน้าเย็นชา สายตาแสดงออกถึงความไม่พอใจ "ข้ากับเสด็จพ่อ เสด็จแม่ไม่ค่อยได้พบเจอกัน แต่กับเสด็จย่าพบกันบ่อย!"เพียงไม่กี่ประโยค กู้อวิ๋นซีก็เข้าใจได้ในทันทีเธอสูดหายใจเข้าลึกๆ อย่างพยายามระงับอารมณ์ เพียงครู่เดียวก็ใจเย็นลงได้เธอพยายามทำความคุ้นชินที่จะต้องยืนอยู่เคียงข้างเขา จากนั้น เธอก็เอาแขนไปคล้องกับแขนของเขาแต่ก่อนจะที่เดินเข้าประตูไป ก็อดที่จะกระซิบถามเขาเสียงเบาไม่ได้ว่า "ตกลงแล้วฉู่หลีไปไหนเหรอเพคะ""เรื่องในวัง เจ้าอยากเข้ามาวุ่นวายด้วยหรือไง" จวินเย่เสวียนจ้องตาเธอกลับไปตรงๆกู้อวิ๋นซีส่ายหน้า "ไม่เพคะ!"เธอก็เพียงอยากรู้ว่าเธอจะได้เจอฉู่หลีเมื่อไรบางที ถ้าฉู่หลีกลับมา ทุกอย่างอาจจะเรียบร้อยดีแล้วก็ได้เธอไม่อยากอยู่กับจวินเย่เสวียนอีกต่อไปแล้วจริงๆถ้าต้องอยู่อย่างหวาดกลัวแบบนี้ จิตใจเธอคงรับความกดดันนี้ไม่ไหวที่ในวังหนิงอัน ไทเฮารอพวกเขาทั้งคู่อยู่นานแล้ววันนั้นทั้งวัน กู้อวิ๋นซีรับหน้าที่เป็นคนคอยอยู่พูดคุยสนทนากับไทเฮา โดยที่จวินเย่เสวียนแทบจะไม่ได้เปิดปากพูดสิ่งใดเลยแต่ว่า ต

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 9 องค์ชายสี่ โปรดรักษามารยาทด้วยเพคะ

    "ข้าไม่ได้คิดอะไรกับองค์ชายสี่เลยนะ!"กู้อวิ๋นซีพยายามจะดิ้นหนี ถึงได้รู้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังถูกขังอยู่ระหว่างร่างกายของจวินเย่เสวียนและภูเขาจำลองร่างกายที่สูงใหญ่ของเขาทาบทับลงมาบนร่างของเธอในทุกส่วน!ระยะห่างเท่านี้ มันเกินเส้นไปหน่อยแล้ว!กู้อวิ๋นซีโมโหหน้าตึง "ปล่อยนะ! องค์ชายสี่โปรดรักษามารยาทด้วยเพคะ!""คนที่ควรรักษามารยาทไม่ใช่ควรจะเป็นเจ้าหรือไง" จวินเย่เสวียนเหน็บแนม "ใครกันที่เสนอตัวมาให้ข้ากอดเอง"Comment by mzmmmwl9477@163.com: 建议改为ข้า"เจ้าเป็นชายาของฉู่หลี แต่กลับมาแอบซบอกข้าตั้งหลายครั้ง กู้อวิ๋นซี เจ้าแต่งเข้าจวนอ๋อง มีเป้าหมายอะไรกันแน่"Comment by mzmmmwl9477@163.com: 同上สายตาของเขา หยุดอยู่ตรงที่ลำคอของเธอร่อยรอยสีแดงเรื่อที่ผู้ชายทิ้งเครื่องหมายไว้มันช่างชัดเจนเมื่ออยู่บนลำคอขาวสะอาดแค่ดูจากเครื่องหมายนี้ ก็สามารถจินตนาการได้แล้วว่า ตอนที่เธอมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้ชาย เธอต้องถูกกระทำการรุนแรงขนาดไหน!ยิ่งมองเครื่องหมายบนคอของกู้อวิ๋นซี สายตาของจวินเย่เสวียนก็ยิ่งเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆกู้อวิ๋นซีวางมือทั้งสองข้างไว้บนหน้าอกของเขา คิดจะออกแรงผลักเขาให้ออกไ

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 10 ผู้หญิงคนนี้ กล้าเสียมารยาทกับเขา!

    ในที่สุดจวินเย่เสวียนก็ยอมปล่อยกู้อวิ๋นซีกู้อวิ๋นซีเพิ่งจะถอนหายใจอย่างโล่งอก ก็เห็นว่าจวินเย่เสวียนหมุนตัวเดินออกไปทางนางกำนัลคนนั้นแล้วไม่รู้ทำไมแต่เธอรู้สึกกระวนกระวายใจอย่างประหลาด "องค์ชายสี่ อย่านะ!"เสวียนอ๋องตามที่เล่าลือกัน โหดเหี้ยมอำมหิต แข็งแกร่งไร้หัวใจ!เมื่อมีคนเห็นว่าเธอกับเขามีสัมพันธ์ใกล้ชิดกัน เขาจะฆ่าคนๆ นั้นเพื่อปิดปากหรือไม่"เสวียนอ๋องโปรดไว้ชีวิตด้วย ไว้ชีวิตด้วย..." เมื่อรู้สึกได้ว่าจวินเย่เสวียนกำลังเดินมาหาตัวเอง นางกำนัลตัวน้อยก็เสียงสั่นเครือไปหมด"เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะ" จวินเย่เสวียนมายืนอยู่เบื้องหน้าของนางกำนัล สายตาคมกริบดุจคมมีดมองจ้องลงไปที่ตัวนาง "ว่ามา ข้าคือใคร""เสวียน...อ๊า! อ๊า..." เท้าของจวินเย่เสวียน เหยียบลงไปบนหลังมือของนางกำนัล ทำให้นางกรีดร้องโหยหวนออกมาอย่างเจ็บปวด"องค์ชายสี่!" กู้อวิ๋นซีรีบวิ่งตามเข้ามา ก่อนจะส่ายหน้าให้เขาอย่าฆ่าใครเลย นางกำนัลคนนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไร"พูดมา เจ้าเรียกข้าว่าอะไร" จวินเย่เสวียนออกแรงเหยียบที่เท้าหนักขึ้นกู้อวิ๋นซีคล้ายกับจะได้ยินเสียงกระดูกข้อมือของนางกำนัลที่ถูกเหยียบแตก!นางกำนัลเจ็บปว

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 11 ท่านอ๋องกับพระชายาช่างรักใคร่กันเหลือเกิน

    ก่อนที่แม่เฒ่าจะเข้ามา กู้อวิ๋นซีเพิ่งจะวาดไฝเสน่ห์ให้กับจวินเย่เสวียนเสร็จไปเธอเพิ่งจะโยนดินสอเขียนคิ้วทิ้งไปทาง แม่เฒ่าก็เปิดประตูก้าวเข้ามาด้านในพอดีเมื่อเห็นท่าทางของทั้งสองคนตอนนี้ แม่เฒ่าก็ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข "อุ๊ยตาย ท่านอ๋องกับพระชายาช่างรักใคร่กันเหลือเกินเพคะ!"กู้อวิ๋นซีไม่เข้าใจในตอนแรก แต่เมื่อก้มลงมองตามสายตาของแม่เฒ่าแล้ว...ตอนไม่มองก็ไม่มีอะไร แต่พอมองก็ต้องเขินจนหน้าแดงก่ำ รีบลนลานจะลงมาทันทีเมื่อครู่ตอนที่จะวาดไฝเสน่ห์ให้จวินเย่เสวียนเธอดันใจร้อนไปหน่อย ก็เลยนั่งคร่อมลงไปบนตักของเขา!กริยาท่าทางแบบนี้ เธอจะมองหน้าฉู่หลีได้ยังไงกู้อวิ๋นซีรีบลงจากตักเขาอย่างหวาดหวั่น แต่คิดไม่ถึงว่าจู่ๆ ที่เอวด้านหลังของเธอจะรู้สึกอึดอัดขึ้นมาจวินเย่เสวียนเอื้อมมือมากอดเธอไว้ให้อยู่ในอ้อมแขนของเขาต่อไป"องค์...ฉู่หลี อย่าทำแบบนี้ แม่เฒ่าก็อยู่นะ!" กู้อวิ๋นซีหน้าแดง รู้สึกกังวลเป็นอย่างมากแต่จวินเย่เสวียนกลับหรี่ตาเล็กลง ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นๆ "หรือว่าแม่เฒ่าจะขัดขวางไม่ให้ข้ากับภรรยาของตัวเองได้ใกล้ชิดกันล่ะ"Comment by mzmmmwl9477@163.com: 建议改为ข้ากู้อวิ๋

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 12 องค์ชายสี่ ข้าไม่ไหวแล้ว

    ค่ำคืนในฤดูใบไม้ผลิ เหตุใดจึงรู้สึกร้อนได้ น่าแปลกจริงกู้อวิ๋นซีหมุนตัวกลับ เธอคิดจะเดินไปเปิดหน้าต่างเพื่อระบายอากาศสักหน่อยคิดไม่ถึงว่าเพิ่งจะเดินไปได้แค่สองก้าว เธอจะเกิดอาการเข่าอ่อน โงนเงนจนจะร่วงลงบนพื้นซะก่อนแต่เธอก็ไม่ได้ร่วงลงไปบนพื้นจริงๆ แต่กลับตกอยู่ในอ้อมแขนของจวินเย่เสวียนแทนต่างหาก"องค์ชายสี่ เมื่อครู่ท่าน...ยังนั่งอยู่...บนเก้าอี้ไม่ใช่หรือ"ทำไมเขาถึงเดินมาเร็วขนาดนี้ แค่พริบตาเดียวก็เข้ามาประชิดตัวเธอได้แล้วแต่ไม่นานกู้อวิ๋นซีก็รู้ว่านี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญประเด็นสำคัญคือ..."ร้อนจัง..." ทำไมมันถึงร้อนขึ้นเรื่อยๆ นะจวินเย่เสวียนเองก็ขมวดคิ้วมุ่นไม่ใช่แค่นางร้อนคนเดียว เขาก็ร้อน!ไอร้อนมันเหมือนจะลามขึ้นมาจากท้องน้อย เพียงครู่ก็พุ่งปรี๊ดขึ้นสมองไปเลย!เขาเข้าใจแล้วที่แท้น้ำแกงบุตรหลานที่เล่าลือกัน ก็คือ...น้ำยาปลุกอารมณ์นั่นเอง"องค์ชายสี่ ข้าไม่ไหวแล้ว" พลังปราณภายในของกู้อวิ๋นซีไม่แข็งแกร่งเท่าเขา จึงไม่อาจต้านทานฤทธิ์ของน้ำแกงบุตรหลานได้ในเวลารวดเร็วจวินเย่เสวียนช่วยพยุงตัวของเธอไปที่ข้างเตียงนอน ตอนที่กำลังจะปล่อยเท่านั้น จู่ๆ นางก็ยื่นมือออก

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 13 เจ็บปวดใจนัก!

    การกระทำของกู้อวิ๋นซี ทำให้จวินเย่เสวียนยิ่งบ้าคลั่งขึ้นไปอีกจิตสำนึกถูกละทิ้งไปหมดสิ้นภายใต้ฤทธิ์ของยานี้เขาดึงทึ้งเสื้อผ้าของเธอออกอย่างรีบร้อนหัวไหล่ที่ขาวผ่องราวหิมะ ถูกเปิดเผยสู่สายตาของเขาในทันทีฝ่ามือที่หยาบกร้านจากการกรำศึกมานานหลายปี ค่อยๆ สอดลงไปครอบครองร่างกายบอบบางของเธอจากด้านบน!ตอนที่ถูกเขากอบกุม กู้อวิ๋นซีรู้สึกสูญสิ้นพละกำลัง ได้เพียงแค่ทิ้งตัวที่อ่อนปวกเปียกของเธอแนบชิดไปกับร่างกายของเขา"องค์ชายสี่..." เธอครางเรียกชื่อเขาออกมาเบาๆจวินเย่เสวียนยิ่งกอดรัดนางแรงขึ้น เสียงแหบพร่าของเขาดังขึ้นจากลำคอที่ร้อนรุ่ม "ไม่ต้องกลัว มีข้าอยู่..."เสียงของเขา ฟังดูช่างไพเราะยิ่งนักแค่ได้ยินก็ทำให้เธอรู้สึกลุ่มหลง"องค์ชายสี่..."ไม่รู้ว่าทำไม จู่ๆ ทั้งสองก็กลิ้งตัวลงไปลมหายใจที่บ้าคลั่ง เอาแต่ใจของเขา ทำให้เธอจมดิ่งไม่อาจต้านทานร้อนมากจูบของเขา ทั้งเอาแต่ใจและหอมหวานยิ่งเขาดูดดื่มมากขึ้นเท่าไร กู้อวิ๋นซีก็อดไม่ได้ที่จะเชิดหน้าขึ้นเพื่อประสานทำนองไปพร้อมกับเขาหยดน้ำตาของเธอ ไหลร่วงรินลงมาจากหางตาของเธออย่างไม่มีเสียงใดๆความจริงแล้วเธอยังมีสติอยู่ เธอรู้อ

Bab terbaru

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 335 ขอโทษ

    "ท่านอ๋อง ข้าต้องการยาเล็กน้อย อีกทั้งเหล้ากาหนึ่ง" กู้หรูชิวกล่าวจวินเย่เสวียนโบกมือหนึ่งที ความจริงเยียนเป่ยไม่ยินยอม แต่สุดท้ายเขาก็ไปเตรียมของมาให้กู้หรูชิวอย่างรวดเร็วกู้หรูชิวเดินไปอยู่ตรงหน้าของหลานโจว พูดอย่างอ่อนโยนว่า "คุณชายท่านนี้ ขออภัยด้วย"ที่ขมับของหลานโจวมีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นมาเยี่ยนอีกำมือแน่น แต่ก็ได้แต่ยืนอยู่ข้างๆ ไม่ได้พูดอะไรเยียนเป่ยร้อนใจ "ท่านอ๋อง หลานโจวติดตามข้างกายท่านมาสิบกว่า สิบกว่าปี เขา..."จวินเย่เสวียนไม่ได้พูดอะไร ได้แต่มองด้วยสายตาเย็นชากู้หรูชิวบดยาหลายชนิดให้กลายเป็นผงแล้วใส่ลงไปในเหล้าหลานโจวรู้ว่านั่นเป็นยาที่ทำให้เขาขาดสติ โดยส่วนมากไว้ใช้สำหรับผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ เพื่อลดความเจ็บปวดของร่างกายเขาไม่รู้เลยว่ายาพวกนี้เมื่อเอามาผสมกับเหล้าแรงจะสามารถดึงวิญญาณของคนๆ หนึ่งได้แต่เมื่อทั้งสองชนิดผสมเข้าด้วยกัน ก็สามารถทำให้คนๆ หนึ่งมีสติเลือนลาน ช้าเชือนได้จริงๆ!เมื่อเห็นว่ากู้หรูชิวผสมยากับเหล้าเข้ากันดีแล้ว เดินถือมาอยู่ตรงหน้าของตัวเอง หลานโจวก็ได้สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดอย่างสงบว่า "ท่านอ๋อง เป็นกระหม่อมที่เอายาพิษรุนแรง

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 334 ได้ยินว่าเจ้ารู้วิชาดึงวิญญาณ

    ไม่รอให้หลานโจวได้เอ่ยปาก หมอคนนั้นก็พูดขึ้นว่า "จะไม่มีปัญหาได้อย่างไร? ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นดื่มยาพิษอะไรเข้าไป ซึ่งเป็นการทำร้ายเด็กในท้องตั้งนานแล้ว"เมื่อหมอคิดไปถึงสีหน้าของผู้หญิงคนนั้นในตอนนั้น ก็อดที่จะสงสารไม่ได้"ผู้หญิงคนนั้นจะต้องรักลูกในท้องของนางมากแน่ ข้าน้อยแนะนำให้นางรีบตัดสินใจ อะ เอาเด็กออก..."เมื่อรับรู้ได้ถึงสายตาของเสวียนอ๋อง ที่จู่ๆ ก็เย็นเยียบขึ้นมา หมอคนนั้นก็หวาดกลัวจนตัวสั่น ฉับพลันไม่รู้ว่าควรจะพูดต่อไปหรือไม่แต่ก็เป็นจวินเย่เสวียนที่พูดออกมาประโยคหนึ่งอย่างเย็นชา "พูดต่อ!"หมอคนนั้นถึงได้พูดต่อไปอย่างกลัวๆ กล้าๆ "ข้าน้อยคิดเพื่อร่างกายของผู้หญิงคนนั้นเองถึงได้แนะนำให้ดื่มยาขับเลือด แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ยินยอม ข้าน้อยรู้ว่านางยังแอบมีความหวังอยู่"สายตาของจวินเย่เสวียนมองไปยังร่างของหลานโจวหลานโจวรู้สึกสิ้นหวังมากเขารู้อยู่แล้วว่าสักวัน วันนี้ก็จะต้องมาถึงแต่แค่คิดไม่ถึงว่ามันจะมาเร็วขนาดนี้"มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?" ในที่สุดเยียนเป่ยก็ทนไม่ไหวเขาเชื่อใจหลานโจวขนาดนั้น แต่ทำไมตอนนี้ หลานโจว...ดูเหมือนว่าหลานโจวกำลังปกปิดอะไรไว้อยู่จริงๆ

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 333 เขายังจะยกโทษให้นางไหม

    "เสวียนเออร์ เจ้า...เจ้าพูดเรื่องเหลวไหลอะไร? ข้าจะไปทำอะไรนางได้? นางอยู่ในการคุ้มครองของเจ้าตลอดเวลานะ!"พระสนมหรงรู้สึกละอายใจ แต่ก็พยายามรักษาจิตใจให้สงบนิ่งนางปล่อยมือที่จับชายเสื้อของจวินเย่เสวียนเอาไว้ แล้วก้าวถอยหลังไปสองก้าวเริ่มรู้สึกหวาดกลัวลูกชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ขึ้นมาอย่างประหลาด"เสวียนเออร์ เจ้าลืมความเจ็บปวดของเจ้าได้เร็วขนาดนี้เชียวเหรอ? นางเป็นคนฆ่า...ของเจ้าเองกับมือเพื่อช่วยหลีเออร์นะ...""ลูก" คำนี้พระสนมหรงไม่กล้าที่จะพูดมันออกไปรอบข้างมีทั้งขันทีและนางกำนัลมากมายแต่นางรู้ดีว่าลูกชายของนางเข้าใจจริงดังนั้น ประโยคนี้ทำให้จวินเย่เสวียนกำหมัดแน่นทีเดียวเขาไม่อาจทำใจยอมรับเรื่องนี้ได้!โชคดีที่หลังจากกลับมา นางได้พบกับมู่อันหนิงแล้ว และได้คุยกับเรื่องคำที่จะพูดแล้วมู่อันหนิงช่างรู้งานจริงๆ!หากว่าไม่มีมู่อันหนิง พระสนมหรงเองคนเดียวคงไม่อาจจัดการเรื่องให้ดีได้เช่นนี้"เสวียนเออร์ แม่ก็แค่สงสารเจ้า หรือว่าเจ้าไม่คิดแค้นนาง...""นางช่วยลูกชายสุดที่รักของท่านไว้ แต่ท่านกลับ แค้นนาง?"จวินเย่เสวียนหรี่ตาลง ฉับพลันก็เดินขึ้นไปข้างหน้าพระสนมหรงตกใจจ

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 332 ท่านทำอะไรไว้กับนางกันแน่

    "เจ้า..."พระสนมหรงคิดไม่ถึงเลยว่ากู้อวิ๋นซีจะกล้ายอมรับออกมาจริงๆ!นางทำไปเพื่อแก้แค้นนางจริงๆ!แถมนางยังคิดจะให้ลูกชายทั้งสองคนของนางกลายเป็นศัตรู ฆ่ากันเอง!พระสนมหรงโมโหจนตัวสั่น แต่กู้อวิ๋นซีกลับใช้ดวงตาคู่โตชุ่มชื้นนั้นมองมาที่นางด้วยสายตาที่ไร้เดียงสาอย่างเดิมรอยยิ้มที่มุมปากเหมือนจะอ่อนโยน แต่คำพูดที่ออกมากลับเย็นชาสุดขีด"เสด็จแม่ ข้าเกือบจะถูกท่านฆ่าตายแล้ว หากว่าข้าไม่ทำให้ลูกชายทั้งสองของท่านตายไปบ้าง ข้าจะทำใจเรื่องความแค้นนี้ได้อย่างไร?""นังแพศยา เจ้ากล้า!"พระสนมหรงโมโหจนเสียสติ ยกมือขึ้นมาอย่างเร็ว และกำลังจะตบลงไปบนหน้าของกู้อวิ๋นซีอย่างแรงที่น่าแปลกก็คือ การต้องเผชิญกับฝ่ามือของตัวเอง กู้อวิ๋นซีไม่เพียงไม่คิดหลบ แต่ยังกลับยิ้มออกมาอย่างสะใจพระสนมหรงตกใจ จู่ๆ ก็เข้าใจได้ทันทีว่าตัวเองโดนหลอกแล้ว!แต่แรงตบที่นางอ้างออกไปมันไม่สามารถเก็บกลับได้ทันแล้ว ฝ่ามือนี้ในที่สุดก็จบลงไปบนหน้าของกู้อวิ๋นซีอย่างแรงเพราะว่าแรงมาก กู้อวิ๋นซีถึงได้ล้มลงไปนั่งกองอยู่บนพื้นทันทีตาลายไปหมด ลุกขึ้นมาไม่ได้เลย"ซีเออร์!" เงาของสองร่างปรากฎออกมาในทันทีตอนที่จวินฉู่หลีช่

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 331 ลองทายดูว่าจะสนุกมากหรือไม่

    ความจริงแล้วพระสนมหรงไม่เคยคิดเลยว่าหลังจากที่กลับมาจะยังเจอหน้าผู้หญิงคนนี้อีกตอนนั้นที่นางจากมา กู้อวิ๋นซีนอนคว่ำหน้าอยู่ข้างเตียง ปากก็กระอักเลือดสีดำ ลมหายใจรวยรินถึงแม้นางจะมีความสงสารอยู่บ้าง แต่เมื่อคิดถึงว่าลูกชายของตัวเองทังสองคนจะต้องผิดใจกันเพราะผู้หญิงคนนี้ นางก็ใจแข็งได้อีกครั้งวันนั้นที่ออกคำสั่งไม่ให้มีใครมา จริงๆ แล้วไม่ใช่ความปรารถนาของมู่อันหนิงแค่คนเดียวแต่เป็นความอนุญาตกลายๆ ของพระสนมหรงอีกด้วยเพียงแค่มู่อันหนิงนับว่ายังดีอยู่บ้างที่รับจบเรื่องนี้เอาไว้เอง ไม่ได้ทำให้ลูกชายทั้งสองของนางเกลียดนางด้วยเรื่องนี้ ทำให้ท่าทีที่พระสนมหรงมีต่อมู่อันหนิงก็ยิ่งดีขึ้นอีกเดิมคิดว่าหลังจากสามเดือนผ่านไป ตอนที่กลับมากู้อวิ๋นซีก็คงจะตายไปนานแล้ว และด้วยระยะเวลาที่ยาวนานนี้ ลูกชายทั้งสองของนางก็คงทำใจเรื่องผู้หญิงคนนี้ไปได้แล้วถึงตอนนั้น หลีเออร์ก็จะมีชีวิตใหม่ ส่วนเสวียนเออร์ นางเองก็ชอบมู่อันหนิงถ้าจะให้มู่อันหนิงมาเป็นพระชายาของเสวียนอ๋อง นางก็พอใจอย่างมากสรุปก็คือมันจะต้องเป็นการจบเรื่องที่สมบูรณ์แบบแต่นางคิดไม่ถึงเลยว่ากู้อวิ๋นซีไม่เพียงไม่ตาย แต่ยังกล้าท

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 330 ไม่เจอกันนาน

    สองวันต่อจากนั้น กู้อวิ๋นซีก็พักอยู่ที่ตำหนักของไทเฮาตลอดสองวันนี้จวินฉู่หลียุ่งมากด้านหนึ่งก็ยุ่งเรื่องการก่อสร้างจวนหลีอ๋อง อีกด้านหนึ่งก็ยุ่งเรื่องการย้ายไปประจำการที่เมืองฝานกู้อวิ๋นซีได้พักผ่อนอยู่สองวัน พอถึงเช้าตรู่วันที่สาม ในที่สุดก็ได้รับข่าวดี"คนในจวนแม่ทัพออกนอกเมืองไปแล้วเหรอ?"ข่าวนี้ทำให้นางอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูกไปทั้งวัน"เจ้ากังวลว่าเสวียนอ๋องจะมาขัดขวางเหรอ?" ขนาดมู่เฟยหย่ายังดูออกเลยว่านางเบาใจไปมากกู้อวิ๋นซีไม่ได้ตอบคำถามนี้ความคิดของจวินเย่เสวียน ใครจะเดาออกกัน?สามวันก่อนหน้านี้เขาถูกนางทำให้โกรธจนกลับออกไป เสวียนอ๋องเป็นคนอารมณ์แปรปรวณ อีกทั้งยังรู้ว่านางตั้งใจจะให้คนในจวนแม่ทัพออกห่างจากความวุ่นวายนี้ดังนั้นการที่เขาจะขวางก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร"เรื่องนี้ข้าได้ปรึกษากับอาหลีแล้ว อาหลีเองก็เคยคิดวิธีรับมือ หากว่าเสวียนอ๋องตั้งใจจะขวาง อาหลีก็จะทำตามที่ข้าบอก"การที่จวินเย่เสวียนเก็บตัวเงียบแบบนี้ เป็นเรื่องที่เหนือการคาดหมายไปเหมือนกัน"วันนี้เจ้าช่วยข้าออกไปตามหาคุณชายมู่อีกครั้งเถอะ" จู่ๆ กู้อวิ๋นซีก็พูดขึ้นมา"หามาตั้งหลายวันแล้วยังไม่ได้ข

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 329 อย่างดีก็แค่ตายแล้วก็ข้ามเวลาไปอีกครั้ง

    "อื้อ!"หมอนใบหนึ่งกระเด็นมาโดนที่หัวของมู่เฟยหย่าพอดิบพอดีมู่เฟยหย่าจึงทำได้เพียงแค่ต้องเงียบปากไปเท่านั้นแต่ในหัวสมองของนางยังคงมีภาพแผ่นหลังที่โดดเดี่ยวอ้างว้าง ราวกับถูกคนทั้งโลกละทิ้งของจวินเย่เสวียนตอนเดินจากไปวนเวียนอยู่ไม่หายนางรู้สึกปวดใจจริงๆ นะ!ก็ไม่รู้ว่าทำไมกู้อวิ๋นซีถึงใจร้ายได้แบบนี้กู้อวิ๋นซีในตอนนี้ นิ่งสงบราวกับผิวน้ำที่ไร้คลื่นความเจ็บปวดของเขา มันเทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดของนางแม้เพียงสักหนึ่งส่วน มีอะไรให้น่าสงสารกัน?อีกอย่าง ต่อไปเสวียนอ๋องก็มีโอกาสอีกกว้างไกลในอนาคตแต่ตัวนางกับคนในจวนแม่ทัพกลับต้องตกอยู่ในสภาพที่ลำบากแค่สถานการณ์ของตัวนางเองในตอนนี้ก็ไม่มีสิทธิที่จะไปสงสารคนอื่นแล้ว"เอาล่ะ ข้าไม่พูดแล้ว แต่ว่า เจ้าไม่ใช่ต้องการจะแก้แค้นเหรอ? เหตุใดเจ้าถึงไม่ใช้เสวียนอ๋องกับหลีอ๋องมาต่อกรกับพระสนมหรงโดยตรงล่ะ?"ตอนนี้เป็นไง ทำให้เสวียนอ๋องโกรธจนจากไปแล้ว ต่อไปไม่ใช่ว่าจะมีศัตรูที่แข็งแกร่งเพิ่มขึ้นอีกคนอย่างนั้นเหรอ?กู้อวิ๋นซีได้แต่มองนางอย่างนิ่งสงบ "แล้วถ้าหากว่าเป็นเจ้า เจ้าจะทำอย่างไร?"มู่เฟยหย่าคิดสักพัก ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้นางแล้วพู

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 328 จวินเย่เสวียนข้าไม่รักท่านแล้ว

    "ข้าชอบอาหลีหรือไม่ ข้าไม่รู้ แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ข้ารู้ได้ชัดเจน"กู้อวิ๋นซีเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา อย่างน้อย ครั้งนี้ก็เต็มไปด้วยความจริงใจ"จวินเย่เสวียน ข้าไม่รักท่านแล้ว""เจ้าคิดว่าข้าจะสนหรือยังไง?" น้ำเสียงของจวินเย่เสวียนที่พูดออกมาแทบจะแค้นมันออกมาจากซอกฟันอยู่แล้วถ้าเป็นในเวลาปกติ กู้อวิ๋นซีจะต้องกลัวแน่แต่ตอนนี้ ไม่รู้ทำไม จู่ๆ นางก็รู้สึกไม่กลัวแล้วจริงๆ"ทางที่ดีท่านอ๋องพูดแล้วก็ทำให้ได้ด้วย ไม่สน ต่อไปก็อย่ามารบกวนชีวิตของพวกเราสองสามีภรรยา"ใบหน้าเขาเรียบเฉย ดูแล้วจิตใจสงบนิ่งราวผิวน้ำแต่มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าคำพูดของกู้อวิ๋นซี เป็นเหมือนมีดเล่มหนึ่งที่ปักเข้าไปในหัวใจเขาอย่างจังลึกและแรงมาก!ประกายแสงเพียงน้อยนิดในดวงตาของเขา หายไปหมดแล้ว"กู้อวิ๋นซี เจ้าอย่าเสียใจทีหลังล่ะ!"...ในที่สุดเขาก็ไปแล้วกู้อวิ๋นซีนั่งลงไปบนพื้นอย่างอ่อนแรง หมดอาลัยตายอยากด้านนอกมีคนวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อนนางจับขอบเตียงเอาไว้เพื่อพยุงตัวเองขึ้นมาอย่างช้าๆเพิ่งจะลุกขึ้นมาได้ ก็เห็นจวินฉู่หลีที่วิ่งเข้ามาในห้องโถงด้วยสีหน้าที่ร้อนรน"ท่านพี่สี่เขา...""ไปแล้ว" กู้

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 327 โลกทั้งใบทิ้งเขาไปแล้ว

    การปรากฎตัวขึ้นของจวินเย่เสวียนเป็นอะไรที่กู้อวิ๋นซีคิดไม่ถึงมาก่อนตอนที่เห็นเงาร่างของเขาเดินเข้ามา นางก็รีบลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ ก่อนจะถอยหลังไปหลายก้าวโดยสัญชาตญาณ"เจ้าคิดเหรอว่ามาหลบอยู่ที่ตำหนักของเสด็จย่าแล้วจะสามารถหลบข้าพ้น?"สายตาเย็นเยียบของจวินเย่เสวียนจับจ้องไปที่ร่างกายของนางตรงๆ"ให้คนของจวนแม่ทัพย้ายไปที่เมืองฝาน เพื่อจะได้รอดพ้นจากขอบเขตอำนาจของข้าก็คิดว่าจะสามารถไปไหนก็ได้แล้วอย่างนั้นเหรอ?""ก็แค่พวกมดแมลงตัวเล็กๆ ที่ต้องการรักษาชีวิตเท่านั้น ท่านอ๋อง ท่านต้องการปกป้องครอบครัวของท่าน ข้าก็ต้องการให้ครอบครัวของข้าได้มีชีวิตต่อไป เหตุใดท่านอ๋องถึงไม่ยอมปล่อยพวกเขาไปล่ะ?"กู้อวิ๋นซียังคงเดินถอยหลังอยู่ ไม่ทันระวังก็เลยเดินถอยไปจนถึงเตียงนอน จนไม่อาจถอยหลังได้อีก"ท่านอ๋อง คนที่ท่านแค้นคือข้า ไม่เกี่ยวกับพวกเขา ท่านอ๋องจะสามารถปล่อยให้พวกเขาได้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือไม่?"ถึงแม้ฝีเท้าของจวินเย่เสวียนจะดูเอื่อยเฉื่อย แต่เพียงไม่นานเขาก็เดินมาอยู่ตรงหน้าของนางแล้ว"ดังนั้น ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเจ้ายังพูดว่าต้องการผู้ชายที่แข็งแกร่งยิ่งใหญ่แบบข้าในอ้อมแขนของข้า แต่คืนนี

Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status