บทที่ 32 ที่ดีกับข้าล้วนเป็นเพราะเขาเหรอ

วิธีการทำแผลของกู้อวิ๋นซีพิเศษมาก

ถึงแม้จะรู้สึกเจ็บเหมือนกัน แต่ความรู้สึกเจ็บดูจะเบากว่าหมอคนอื่นๆ อยู่มาก

หรือบางทีอาจเป็นเพราะว่า นิ้วเรียวยาวของนางคล่องแคล่วว่องไวมากก็เป็นได้

ทุกบาดแผลหลังจากที่ทายาแล้ว นางก็จะกดนวดไปบนจุดบริเวณรอบๆ บาดแผลอย่างเบามืออีกด้วย

จวินเย่เสวียนไม่รู้ว่าการที่นางกดนวดเช่นนี้เป็นผลดีกับบาดแผลของเขาอย่างไร

แต่มันก็ช่วยให้รู้สึกสบายขึ้นจริงๆ

ดวงตาดำขลับดุจดั่งท้องฟ้ายามราตรีของเขาเริ่มจะเคลิ้มลงน้อยๆ

ไม่ใช่ว่าไม่เจ็บนะ เนื้อหนังแตกขนาดนี้ เป็นใคร ใครก็เจ็บ

ก็เพียงแค่อดทนเอาไว้เท่านั้น

อดทนมาครึ่งค่อนคืน ตอนนี้มีนางอยู่ข้างกาย ประสาทสัมผัสบนแผ่นหลัง ยังรู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวของนิ้วเรียวยาวของนาง

จากนั้นความเหนื่อยล้าก็ค่อยๆ เริ่มทำให้เขารู้สึกง่วงงุน

"องค์ชายสี่" กู้อวิ๋นซีเรียกเสียงเบา

"หืม?" ชายหนุ่มปิดตาลงสนิทแล้ว เขาตอบรับกลับมาอย่างงุนงง

"ใครกัน..."

"ไม่อยากตายก็อย่าถาม" น้ำเสียงของเขาเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง

กู้อวิ๋นซีถลึงตาใส่เขาไปหนึ่งที

ไม่ถามก็ไม่ถาม อะไรนิดหน่อยก็เอาแต่ขู่นาง เพื่อ?

แต่ว่า ต่อให้ไม่ถาม ก็พอจะเดาได้คร่าวๆ แล้ว

ทั