LOGINShare
บทที่ 0174 น้ำแกงบุตรหลานอีกแล้ว
Related chapters
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0175 รีบไปตามอาหลีมาให้เร็วหน่อย
กู้อวิ๋นซีมองน้ำแกงบุตรหลานในมือของแม่เฒ่าชิงถึงแม้สีหน้าจะแสดงออกว่ายังใจเย็นสงบนิ่ง แต่จริงๆ มือที่ถูกซ่อนอยู่ใต้แขนเสื้อได้กำแน่นไปเรียบร้อยแล้วที่ฝ่ามือ เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อเย็นวันนี้นางใช้ร่างกายตัวเองเพื่อปรุงยาพิษ ตอนนี้ในร่างกายยังมีสารพิษที่ยังตกค้างอยู่ช่วงพลบค่ำแต่งหน้าไปเล็กน้อยเพื่อให้สีหน้าของตัวเองไม่ดูขาวซีดถึงเพียงนั้น ฝืนลากสังขารตัวเองไปพบพระสนมหรงนี่ก็แทบจะใช้กำลังกายทั้งหมดที่นางมีไปหมดแล้วตอนนี้กลับมา คิดจะเก็บของง่ายๆ สักหน่อยจากนั้นก็จะนอนพักถ้าไม่พักรักษาตัวดีๆ พิษร้ายแรงของงูพิษอาจจะส่งผลร้ายย้อนกลับได้ทุกเมื่อ!แต่ในตอนนี้ แม่เฒ่าชิงกับพระสนมหรงยังไม่คิดที่จะปล่อยนางไปหากว่าน้ำแกงบุตรหลานชามนี้เข้าไปในท้องของนาง ก็ยังไม่รู้ว่าจะเกิดปฏิกริยาตอบสนองอะไรกับพิษงูในร่างกายของนางบ้างนางไม่อาจเสี่ยงอันตรายได้เด็ดขาด อาจจะตายได้ทุกเมื่อ"พระชายา?" แม่เฒ่าชิงขมวดคิ้ว แล้วเดินเข้ามาข้างหน้าอีกสองก้าว ตอนนี้ตัวนางได้เดินมาถึงตรงหน้าของกู้อวิ๋นซีแล้ว"พระชายา เหตุใดจึงแสดงสีหน้าไม่ยินยอมเช่นนั้น? หรือว่า ที่ท่านกับหลีอ๋องมีท่าทีรักกันเช่นนี้ ล้วนเป็
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0176 ชาตินี้ทั้งชาติเจ้าก็เป็นของข้า
กู้อวิ๋นซีดื่มน้ำแกงบุตรหลานเข้าไปแล้วจริงๆแววตาของแม่เฒ่าชิงปรากฎร่อยรอยของความประหลาดใจแต่เมื่อคิดไปคิดมา สีหน้าก็กลับมาปกติอีกครั้งรับเอาชามเปล่าที่กู้อวิ๋นซียื่นมาให้ตัวเอง แม่เฒ่าชิงย่อตัวลงเล็กน้อย "บ่าวจะไปเร่งหลีอ๋องให้รีบมาเดียวนี้เพคะ"จากนั้นนางก็เดินจากไปด้านนอกยังมีทหารองครักษ์หลายนายเฝ้าอยู่ทางด้านอันเซี่ยก็ถูกคนเฝ้าไว้ ไม่ให้ออกมาสรุปก็คือ ถ้าจะออกไปหาคนมาช่วยในตอนนี้ ความเป็นไปได้ไม่สูงมากเมื่อรอให้แม่เฒ่าชิงจากไปแล้ว กู้อวิ๋นซีก็มองหากล่องยาของตัวเองแล้วหยิบเอาเข็มเงินออกมาแต่นางรู้สึกแปลกประหลาดเป็นอย่างมากเหตุใดเมื่อดื่มน้ำแกงบุตรหลานชามนี้เข้าไป ถึงไม่เหมือนกับตอนที่ดื่มในวังหลวงก่อนหน้านี้เลย?นางไม่รู้สึกร้อนรุ่มเลยสักนิด แต่ร่างกายกลับเย็นขึ้นเรื่อยๆไม่สิ! นี่ไม่ใช่น้ำแกงบุตรหลาน!แม่เฒ่าชิงวางยาพิษนาง!นางบังอาจมาก!ที่หอหนิงซีของกู้อวิ๋นซีกู้อวิ๋นซีไม่ได้มียาดีอยู่มากนัก นางจะต้องไปเอาสมุนไพรมาจากคลังเก็บยาของจวนอ๋องแล้วปรุงยาแก้พิษขึ้นมาเองเพิ่งก้าวขาออกไปสองก้าวก็คิดขึ้นได้ ด้านนอกประตูมีแต่ทหารองครักษ์ของแม่เฒ่าชิงเฝ้าอยู่นางจงใจ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0177 ถ้าข้าจะหาอาหลีแล้วเกี่ยวอะไรกับท่านด้วย
"อื้อ..." กู้อวิ๋นซีพยายามออกแรงขัดขืนแต่จวินเย่เสวียนกลับจับนางมัดไว้แน่น ไม่เปิดโอกาสให้นางได้ขัดขืนเลย!กลิ่นเหล้ารุนแรงพุ่งโจมตีเข้ามา กู้อวิ๋นซีเบิกตาทั้งสองข้างขึ้นกว้าง นิ้วยาวหนีบเข็มเงินสองเล่มไว้ในทันทีแล้วปักลงไปที่หน้าอกของชายหนุ่มเขาไม่ยอมหลบเลยไม้แต่น้อย!เพียงแค่ละจากริมฝีปากของนาง ก้มหน้า จ้องมองใบหน้าขาวซีดของนางภายใต้แสงจันทร์เข็มเงินปักเข้าที่สองจุดชีพจรใหญ่ตรงตำแหน่งหัวใจ เลือดสีแดงไหลออกมาจากริมฝีปากของเขาทำให้ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเพิ่มเสน่ห์ของความบ้าระห่ำขึ้นไปอีกภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่อง"ท่านเสียสติไปแล้ว! ปล่อยข้านะ!" กู้อวิ๋นซีไม่อยากจะทำร้ายเขา ทั้งๆ ที่รู้ว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนเขาเพิ่งจะได้รับบาดเจ็บสาหัสมาแต่คนผู้นี้จะบ้าระห่ำเกินไปแล้ว กล้าที่จะกดนางลงบนพื้นหญ้าตรงเรือนด้านหลัง!"ท่านดื่มเหล้าเข้าไปเท่าไรกันเนี่ย?"กลิ่นเหล้าที่หึ่งไปทั้งตัว บวกกับสายตาและลมหายใจที่มัวเมาเข้มข้นของเขา ล้วนแสดงให้เห็นชัดว่าเขาเมาหนักมากแค่ไหนแผลที่บาดเจ็บหนักยังไม่ทันหาย แต่กลับกล้าจะดื่มเหล้าจนเมาสองวันติดต่อกัน ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรืออย่างไร?"ปล่อยข้า
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0178 โกรธที่ตอนนางมีอารมณ์ไม่คิดถึงเขา
"ท่านเป็นคนพูดเองว่าท่านคือท่านพี่สี่ของข้า! ที่คือท่าทีที่ท่านพี่สี่สมควรปฏิบัติต่อภรรยาของน้องชายตัวเองอย่างนั้นเหรอ?"คำพูดเหน็บแนมของกู้อวิ๋นซีก็เย็นเยียบจนทิ่มกระดูก "องค์ชายสี่ ท่านไม่รู้สึกว่าการกระทำของท่านมันบ้าระห่ำเกินไปหน่อยเหรอ?""ข้าก็ชอบความบ้าระห่ำเช่นนี้แหละ เจ้าจะทำอะไรได้?""ท่านจะเกินไปแล้ว!" หรือว่าคนที่มีวรยุทธ์สูงส่งจะสามารถทำอะไรก็ได้ตามใจชอบจริงๆ!"อย่างนั้นเหรอ?" จวินเย่เสวียนยกริมฝีปากบางขึ้นมาเป็นรอยยิ้ม ก้มหน้า กัดลงไปที่ลำคอของนางหนึ่งทีด้วยแรงที่ไม่หนักไม่เบาจากนั้นริมฝีปากร้อนนั้นก็เคลื่อนมาตามหาริมฝีปากของนางกู้อวิ๋นซีตกใจจนรีบผละหน้าหนีทันทีเพื่อหลบหลี่ยงการจู่โจมของเขาแต่ริมฝีปากของจวินเย่เสวียนกลับไล้ไปตามใบหน้าของนาง ลงไปเรื่อยๆ สุดท้ายก็หยุดคลอเคลียอยู่ตามลำคอขาวเนียนละเอียดของนาง"เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าวันนี้ตอนที่เจ้าถอดเสื้อผ้าของข้าออกบนรถม้า ข้าเคยพูดไว้ว่าอย่างไร?"กู้อวิ๋นซีกัดริมฝีปากไว้ ปฏิเสธที่จะตอบคำถามแต่จวินเย่เสวียนกลับช่วยนางตอบคำถามนี้แทนด้วยสีหน้าเย็นชา "ข้าบอกแล้วว่า ดูร่างกายของข้าแล้ว เจ้าก็จะเป็นของข้า!""เจ้าเป็น
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0179 เสวียนอ๋องอุ้มพระชายาหลีอ๋องที่เสื้อผ้าไม่เรียบร้อย
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร กู้อวิ๋นซีถึงได้ค่อยๆ มีสติกลับคืนมาในหัวมีแต่ภาพความบ้าระห่ำเมื่อครู่นี้นางรู้สึกเจ็บปวดในใจ ดวงตาก็พลันแดงขึ้นทันใด"ปล่อยข้า!" กู้อวิ๋นซีกัดริมฝีปากไว้แน่น ในแววตาเต็มไปด้วยความอับอายแต่นางก็พยายามจะอดกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลรินลงมาการที่เขากระทำการป่าเถื่อน ขืนใจนางและดูถูกเหยียดหยามนางเช่นนี้ ในสายตาของเขา นางไม่ได้ต่างอะไรกับของเล่นเลย!เขาเคยทะนุถนอมนางบ้างไหม?ที่น่าโมโหก็คือ ในระหว่างที่เขากำลังเล่นอย่างเพลิดเพลินนั้น นางก็สูญเสียความสำรวมของตัวเองไปนางช่างสำควรตายจริงๆ!"ซีเออร์..." ความเมามายของจวินเย่เสวียนได้สติกลับคืนมาแล้วมากกว่าครึ่ง คิดอยากที่จะยื่นมือไปสัมผัสใบหน้าของนางแต่กู้อวิ๋นซีกลับหันหน้าหนีอย่างแรง เพื่อหลบเลี่ยงนิ้วของเขา"อย่าแตะต้องข้า!" แววตาของนาง เย็นชาจนแทบจะไม่มีความอบอุ่นหลงเหลืออยู่เลย"เจ้าเกลียดข้า?" หัวใจของจวินเย่เสวียน เหมือนกันจะถูกฉีกกระชากออกอย่างแรงความอบอุ่นในดวงตา ค่อยๆ หายไป"ข้าเป็นพระชายาของอาหลี จวินเย่เสวียน ท่านคิดว่าข้าไม่สมควรจะเกลียดท่านอย่างนั้นเหรอ?""ข้าเกลียดจนอยากจะฆ่าท่านให้ตายซะ!"ห
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0180 เพื่อผู้หญิงคนเดียวถึงขั้นคิดฆ่านางได้
"แม่เฒ่า เจ้ากำลังพูดจาเหลวไหลอะไร? ข้าไปสั่งให้คนวางยาพิษนางตั้งแต่เมื่อไรกัน?" พระสนมหรงจ้องนางเขม็งคิดไม่ถึงว่าแม่เฒ่าชิงจะคุกเขาลงไปนั่งอยู่บนพื้น พลั่ก ก่อนจะพูดอย่างลนลาน "เป็น...เป็นความคิดของบ่าวเองเพคะ""ว่าอย่างไรนะ?" พระสนมหรงตกใจ ฉับพลันก็รู้สึกเย็นไปทั้งร่าง"แม่เฒ่าชิง ทำไมเจ้าถึง...เจ้า...เจ้าทำเช่นนี้ ข้าจะไปตอบกับลูกชายทั้งสองคนได้อย่างไร?""พระสนม ที่บ่าวทำไปก็เพื่อพระองค์ทั้งสิ้นนะเพคะ! พระสนมจิตใจเมตตาไม่กล้าลงมือ เช่นนั้นก็ให้บ่าวเป็นคนกำจัดหนามยอกอกคนนี้แทนพระสนมเอง"แม่เฒ่าชิงคุกเข่าอยู่บนพื้น กำชายกระโปรงของพระสนมหรงเอาไว้แน่น พูดด้วยเสียงแหบพร่า "ตั้งแต่กู้อวิ๋นซีปรากฎตัว จวนอ๋องของเราก็ไม่เคยมีวันไหนที่จะสงบสุขเลย"เสวียนอ๋องกับหลีอ๋องต่างก็ชื่นชอบกู้อวิ๋นซี ผู้ชายสองคนแย่งผู้หญิงคนเดียวในใจของทั้งสองคนพี่น้องจะไม่ผิดใจกันได้อย่างไร?"มีเพียงแค่กู้อวิ๋นซีตายไป พวกเขาถึงจะดีขึ้นได้ ชีวิตของพระสนมเองก็จะได้กลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน""แม่เฒ่า..." พระสนมหรงคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าแม่เฒ่าชิงจะจงรักภักดีกับนางมากถึงเพียงนี้ไม่ว่าทำเรื่องอะไรก็ล้วนเพื่อนางทั้
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 181 แน่จริงเจ้าก็ฆ่าข้าเลยสิ
จวินเย่เสวียนแสดงสีหน้าโกรธจัด "เช่นนั้นการที่เสด็จแม่วางยาพิษฆ่าคนของลูก เสด็จแม่จะรู้ได้อย่างไรว่าลูกจะต้องให้อภัยท่าน?""เจ้า!" เขายอมรับแล้ว! เขายอมรับว่ากู้อวิ๋นซีเป็นคนของเขาแล้ว!"เจ้า...เจ้า...เจ้าบังอาจ!" พระสนมหรงโกรธจัดจนรีบปรี่เข้าไป ยกมือขึ้นแล้วตบลงไปอย่างแรงเพี๊ยะ ฝ่ามือนี้ ตบลงไปบนใบหน้าของลูกชายตัวเองอย่างแรงพระสนมหรงอึ้งไป เมื่อเห็นรอยนิ้วมือค่อยๆ ปรากฎขึ้นมาบนใบหน้าหล่อเหล่านั้น ก็รู้สึกผิดขึ้นในใจอยู่บ้าง"เจ้า...เหตุใดจึงไม่หลบ?""ท่านเป็นเสด็จแม่ของลูก แม่ตีลูก เหตุใดจะต้องหลบด้วย?"คำพูดของจวินเย่เสวียนฟังดูแล้วเหมือนจะเคารพ แต่สายตาของเขากลับดุร้าย เย็นชาอย่างน่ากลัว"เจ้ายังรู้ตัวอยู่เหรอว่าเป็นลูกชายของข้า!" พระสนมหรงกำลังอยากจะด่าว่าอะไรสักอย่างแต่จวินเย่เสวียนกลับพูดขัดขึ้นอย่างเย็นชา "หากว่าลูกไม่ใช่ ตอนนี้เสด็จแม่ก็คงจะเป็นคนตายไปแล้ว"พระสนมหรงตกใจจนตัวเย็นเฉียบ มาถึงตอนนี้ถึงได้รู้ตัวว่าตัวเองทำให้เขาโมโหแล้วจริงๆ"เสวียนเออร์ แม่...แม่ก็แค่กลัวว่าเจ้าจะถูกใครข่มขู่อีก เจ้าควรจะรู้ว่าเจ้าไม่สามารถที่จะมีจุดอ่อนใดๆ ได้"เมื่อเห็นว่าเขายังคง
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 182 เงาร่างนอกประตู
จวินเย่เสวียนเดินออกไปแล้ว ก่อนออกไปก็เรียกให้สาวรับใช้สองคนมาคอยอยู่ปรนนิบัติพระสนมหรงแต่พระสนมหรงก็ยังคงนั่งอยู่ที่พื้นอย่างนั้น ไม่มีการตอบสนองใดๆเขารู้ทั้งรู้ว่าแม่เฒ่าชิงก็เป็นเหมือนกับแม่อีกคนของนาง แต่เขาก็ยังสั่งให้คนโบยแม่เฒ่าชิงจนตายโหดร้ายปานนั้น ไร้ความรู้สึกปานนั้น!ที่ทำไปก็เพื่อกู้อวิ๋นซี!ผู้หญิงคนนั้น สำคัญกับลูกชายของนางถึงขนาดนี้แล้วเชียว!พระสนมหรงหลับตาลง หยาดน้ำตาที่หางตา ร่วงหล่นลงมาอย่างไร้เสียง!…กู้อวิ๋นซีตื่นขึ้นมาในเช้าตรู่ของวันที่สามหลังจากที่ถูกวางยาพิษเมื่อฟื้นขึ้น ข้างกายยังคงมีเงาร่างสีขาวร่างหนึ่งนั่งอยู่ ก็คือจวินฉู่หลีกู้อวิ๋นซีขยับปากน้อยๆ ถึงได้พบว่าลำคอของตัวเองช่างแห้งแหบซะเหลือเกิน"อย่าเพิ่งรีบพูดอะไร ดื่มน้ำก่อนสักหน่อยเถอะ" จวินฉู่หลียกน้ำอุ่นเข้ามา ก่อนจะค่อยๆ ป้อนให้นางดื่มอย่างระมัดระวังผ่านไปสักพัก กู้อวิ๋นซีถึงได้มีสติกลับคืนมาเต็มร้อย"เจ้า...คอยดูแลข้าอยู่ตลอดเลยเหรอ?" ช่วงที่ไม่ได้สติ นางรู้ว่ามีคนหนึ่งที่คอยอยู่ข้างกายตัวเองโดยตลอดเขาคอยดูแลเอาใจใส่นาง คอยเฝ้าดูปกป้องนางทั้งวันทั้งคืนเหมือนกับตอนที่นางถูกช่วย
Latest chapter
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 335 ขอโทษ
"ท่านอ๋อง ข้าต้องการยาเล็กน้อย อีกทั้งเหล้ากาหนึ่ง" กู้หรูชิวกล่าวจวินเย่เสวียนโบกมือหนึ่งที ความจริงเยียนเป่ยไม่ยินยอม แต่สุดท้ายเขาก็ไปเตรียมของมาให้กู้หรูชิวอย่างรวดเร็วกู้หรูชิวเดินไปอยู่ตรงหน้าของหลานโจว พูดอย่างอ่อนโยนว่า "คุณชายท่านนี้ ขออภัยด้วย"ที่ขมับของหลานโจวมีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นมาเยี่ยนอีกำมือแน่น แต่ก็ได้แต่ยืนอยู่ข้างๆ ไม่ได้พูดอะไรเยียนเป่ยร้อนใจ "ท่านอ๋อง หลานโจวติดตามข้างกายท่านมาสิบกว่า สิบกว่าปี เขา..."จวินเย่เสวียนไม่ได้พูดอะไร ได้แต่มองด้วยสายตาเย็นชากู้หรูชิวบดยาหลายชนิดให้กลายเป็นผงแล้วใส่ลงไปในเหล้าหลานโจวรู้ว่านั่นเป็นยาที่ทำให้เขาขาดสติ โดยส่วนมากไว้ใช้สำหรับผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ เพื่อลดความเจ็บปวดของร่างกายเขาไม่รู้เลยว่ายาพวกนี้เมื่อเอามาผสมกับเหล้าแรงจะสามารถดึงวิญญาณของคนๆ หนึ่งได้แต่เมื่อทั้งสองชนิดผสมเข้าด้วยกัน ก็สามารถทำให้คนๆ หนึ่งมีสติเลือนลาน ช้าเชือนได้จริงๆ!เมื่อเห็นว่ากู้หรูชิวผสมยากับเหล้าเข้ากันดีแล้ว เดินถือมาอยู่ตรงหน้าของตัวเอง หลานโจวก็ได้สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดอย่างสงบว่า "ท่านอ๋อง เป็นกระหม่อมที่เอายาพิษรุนแรง
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 334 ได้ยินว่าเจ้ารู้วิชาดึงวิญญาณ
ไม่รอให้หลานโจวได้เอ่ยปาก หมอคนนั้นก็พูดขึ้นว่า "จะไม่มีปัญหาได้อย่างไร? ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นดื่มยาพิษอะไรเข้าไป ซึ่งเป็นการทำร้ายเด็กในท้องตั้งนานแล้ว"เมื่อหมอคิดไปถึงสีหน้าของผู้หญิงคนนั้นในตอนนั้น ก็อดที่จะสงสารไม่ได้"ผู้หญิงคนนั้นจะต้องรักลูกในท้องของนางมากแน่ ข้าน้อยแนะนำให้นางรีบตัดสินใจ อะ เอาเด็กออก..."เมื่อรับรู้ได้ถึงสายตาของเสวียนอ๋อง ที่จู่ๆ ก็เย็นเยียบขึ้นมา หมอคนนั้นก็หวาดกลัวจนตัวสั่น ฉับพลันไม่รู้ว่าควรจะพูดต่อไปหรือไม่แต่ก็เป็นจวินเย่เสวียนที่พูดออกมาประโยคหนึ่งอย่างเย็นชา "พูดต่อ!"หมอคนนั้นถึงได้พูดต่อไปอย่างกลัวๆ กล้าๆ "ข้าน้อยคิดเพื่อร่างกายของผู้หญิงคนนั้นเองถึงได้แนะนำให้ดื่มยาขับเลือด แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ยินยอม ข้าน้อยรู้ว่านางยังแอบมีความหวังอยู่"สายตาของจวินเย่เสวียนมองไปยังร่างของหลานโจวหลานโจวรู้สึกสิ้นหวังมากเขารู้อยู่แล้วว่าสักวัน วันนี้ก็จะต้องมาถึงแต่แค่คิดไม่ถึงว่ามันจะมาเร็วขนาดนี้"มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?" ในที่สุดเยียนเป่ยก็ทนไม่ไหวเขาเชื่อใจหลานโจวขนาดนั้น แต่ทำไมตอนนี้ หลานโจว...ดูเหมือนว่าหลานโจวกำลังปกปิดอะไรไว้อยู่จริงๆ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 333 เขายังจะยกโทษให้นางไหม
"เสวียนเออร์ เจ้า...เจ้าพูดเรื่องเหลวไหลอะไร? ข้าจะไปทำอะไรนางได้? นางอยู่ในการคุ้มครองของเจ้าตลอดเวลานะ!"พระสนมหรงรู้สึกละอายใจ แต่ก็พยายามรักษาจิตใจให้สงบนิ่งนางปล่อยมือที่จับชายเสื้อของจวินเย่เสวียนเอาไว้ แล้วก้าวถอยหลังไปสองก้าวเริ่มรู้สึกหวาดกลัวลูกชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ขึ้นมาอย่างประหลาด"เสวียนเออร์ เจ้าลืมความเจ็บปวดของเจ้าได้เร็วขนาดนี้เชียวเหรอ? นางเป็นคนฆ่า...ของเจ้าเองกับมือเพื่อช่วยหลีเออร์นะ...""ลูก" คำนี้พระสนมหรงไม่กล้าที่จะพูดมันออกไปรอบข้างมีทั้งขันทีและนางกำนัลมากมายแต่นางรู้ดีว่าลูกชายของนางเข้าใจจริงดังนั้น ประโยคนี้ทำให้จวินเย่เสวียนกำหมัดแน่นทีเดียวเขาไม่อาจทำใจยอมรับเรื่องนี้ได้!โชคดีที่หลังจากกลับมา นางได้พบกับมู่อันหนิงแล้ว และได้คุยกับเรื่องคำที่จะพูดแล้วมู่อันหนิงช่างรู้งานจริงๆ!หากว่าไม่มีมู่อันหนิง พระสนมหรงเองคนเดียวคงไม่อาจจัดการเรื่องให้ดีได้เช่นนี้"เสวียนเออร์ แม่ก็แค่สงสารเจ้า หรือว่าเจ้าไม่คิดแค้นนาง...""นางช่วยลูกชายสุดที่รักของท่านไว้ แต่ท่านกลับ แค้นนาง?"จวินเย่เสวียนหรี่ตาลง ฉับพลันก็เดินขึ้นไปข้างหน้าพระสนมหรงตกใจจ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 332 ท่านทำอะไรไว้กับนางกันแน่
"เจ้า..."พระสนมหรงคิดไม่ถึงเลยว่ากู้อวิ๋นซีจะกล้ายอมรับออกมาจริงๆ!นางทำไปเพื่อแก้แค้นนางจริงๆ!แถมนางยังคิดจะให้ลูกชายทั้งสองคนของนางกลายเป็นศัตรู ฆ่ากันเอง!พระสนมหรงโมโหจนตัวสั่น แต่กู้อวิ๋นซีกลับใช้ดวงตาคู่โตชุ่มชื้นนั้นมองมาที่นางด้วยสายตาที่ไร้เดียงสาอย่างเดิมรอยยิ้มที่มุมปากเหมือนจะอ่อนโยน แต่คำพูดที่ออกมากลับเย็นชาสุดขีด"เสด็จแม่ ข้าเกือบจะถูกท่านฆ่าตายแล้ว หากว่าข้าไม่ทำให้ลูกชายทั้งสองของท่านตายไปบ้าง ข้าจะทำใจเรื่องความแค้นนี้ได้อย่างไร?""นังแพศยา เจ้ากล้า!"พระสนมหรงโมโหจนเสียสติ ยกมือขึ้นมาอย่างเร็ว และกำลังจะตบลงไปบนหน้าของกู้อวิ๋นซีอย่างแรงที่น่าแปลกก็คือ การต้องเผชิญกับฝ่ามือของตัวเอง กู้อวิ๋นซีไม่เพียงไม่คิดหลบ แต่ยังกลับยิ้มออกมาอย่างสะใจพระสนมหรงตกใจ จู่ๆ ก็เข้าใจได้ทันทีว่าตัวเองโดนหลอกแล้ว!แต่แรงตบที่นางอ้างออกไปมันไม่สามารถเก็บกลับได้ทันแล้ว ฝ่ามือนี้ในที่สุดก็จบลงไปบนหน้าของกู้อวิ๋นซีอย่างแรงเพราะว่าแรงมาก กู้อวิ๋นซีถึงได้ล้มลงไปนั่งกองอยู่บนพื้นทันทีตาลายไปหมด ลุกขึ้นมาไม่ได้เลย"ซีเออร์!" เงาของสองร่างปรากฎออกมาในทันทีตอนที่จวินฉู่หลีช่
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 331 ลองทายดูว่าจะสนุกมากหรือไม่
ความจริงแล้วพระสนมหรงไม่เคยคิดเลยว่าหลังจากที่กลับมาจะยังเจอหน้าผู้หญิงคนนี้อีกตอนนั้นที่นางจากมา กู้อวิ๋นซีนอนคว่ำหน้าอยู่ข้างเตียง ปากก็กระอักเลือดสีดำ ลมหายใจรวยรินถึงแม้นางจะมีความสงสารอยู่บ้าง แต่เมื่อคิดถึงว่าลูกชายของตัวเองทังสองคนจะต้องผิดใจกันเพราะผู้หญิงคนนี้ นางก็ใจแข็งได้อีกครั้งวันนั้นที่ออกคำสั่งไม่ให้มีใครมา จริงๆ แล้วไม่ใช่ความปรารถนาของมู่อันหนิงแค่คนเดียวแต่เป็นความอนุญาตกลายๆ ของพระสนมหรงอีกด้วยเพียงแค่มู่อันหนิงนับว่ายังดีอยู่บ้างที่รับจบเรื่องนี้เอาไว้เอง ไม่ได้ทำให้ลูกชายทั้งสองของนางเกลียดนางด้วยเรื่องนี้ ทำให้ท่าทีที่พระสนมหรงมีต่อมู่อันหนิงก็ยิ่งดีขึ้นอีกเดิมคิดว่าหลังจากสามเดือนผ่านไป ตอนที่กลับมากู้อวิ๋นซีก็คงจะตายไปนานแล้ว และด้วยระยะเวลาที่ยาวนานนี้ ลูกชายทั้งสองของนางก็คงทำใจเรื่องผู้หญิงคนนี้ไปได้แล้วถึงตอนนั้น หลีเออร์ก็จะมีชีวิตใหม่ ส่วนเสวียนเออร์ นางเองก็ชอบมู่อันหนิงถ้าจะให้มู่อันหนิงมาเป็นพระชายาของเสวียนอ๋อง นางก็พอใจอย่างมากสรุปก็คือมันจะต้องเป็นการจบเรื่องที่สมบูรณ์แบบแต่นางคิดไม่ถึงเลยว่ากู้อวิ๋นซีไม่เพียงไม่ตาย แต่ยังกล้าท
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 330 ไม่เจอกันนาน
สองวันต่อจากนั้น กู้อวิ๋นซีก็พักอยู่ที่ตำหนักของไทเฮาตลอดสองวันนี้จวินฉู่หลียุ่งมากด้านหนึ่งก็ยุ่งเรื่องการก่อสร้างจวนหลีอ๋อง อีกด้านหนึ่งก็ยุ่งเรื่องการย้ายไปประจำการที่เมืองฝานกู้อวิ๋นซีได้พักผ่อนอยู่สองวัน พอถึงเช้าตรู่วันที่สาม ในที่สุดก็ได้รับข่าวดี"คนในจวนแม่ทัพออกนอกเมืองไปแล้วเหรอ?"ข่าวนี้ทำให้นางอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูกไปทั้งวัน"เจ้ากังวลว่าเสวียนอ๋องจะมาขัดขวางเหรอ?" ขนาดมู่เฟยหย่ายังดูออกเลยว่านางเบาใจไปมากกู้อวิ๋นซีไม่ได้ตอบคำถามนี้ความคิดของจวินเย่เสวียน ใครจะเดาออกกัน?สามวันก่อนหน้านี้เขาถูกนางทำให้โกรธจนกลับออกไป เสวียนอ๋องเป็นคนอารมณ์แปรปรวณ อีกทั้งยังรู้ว่านางตั้งใจจะให้คนในจวนแม่ทัพออกห่างจากความวุ่นวายนี้ดังนั้นการที่เขาจะขวางก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร"เรื่องนี้ข้าได้ปรึกษากับอาหลีแล้ว อาหลีเองก็เคยคิดวิธีรับมือ หากว่าเสวียนอ๋องตั้งใจจะขวาง อาหลีก็จะทำตามที่ข้าบอก"การที่จวินเย่เสวียนเก็บตัวเงียบแบบนี้ เป็นเรื่องที่เหนือการคาดหมายไปเหมือนกัน"วันนี้เจ้าช่วยข้าออกไปตามหาคุณชายมู่อีกครั้งเถอะ" จู่ๆ กู้อวิ๋นซีก็พูดขึ้นมา"หามาตั้งหลายวันแล้วยังไม่ได้ข
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 329 อย่างดีก็แค่ตายแล้วก็ข้ามเวลาไปอีกครั้ง
"อื้อ!"หมอนใบหนึ่งกระเด็นมาโดนที่หัวของมู่เฟยหย่าพอดิบพอดีมู่เฟยหย่าจึงทำได้เพียงแค่ต้องเงียบปากไปเท่านั้นแต่ในหัวสมองของนางยังคงมีภาพแผ่นหลังที่โดดเดี่ยวอ้างว้าง ราวกับถูกคนทั้งโลกละทิ้งของจวินเย่เสวียนตอนเดินจากไปวนเวียนอยู่ไม่หายนางรู้สึกปวดใจจริงๆ นะ!ก็ไม่รู้ว่าทำไมกู้อวิ๋นซีถึงใจร้ายได้แบบนี้กู้อวิ๋นซีในตอนนี้ นิ่งสงบราวกับผิวน้ำที่ไร้คลื่นความเจ็บปวดของเขา มันเทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดของนางแม้เพียงสักหนึ่งส่วน มีอะไรให้น่าสงสารกัน?อีกอย่าง ต่อไปเสวียนอ๋องก็มีโอกาสอีกกว้างไกลในอนาคตแต่ตัวนางกับคนในจวนแม่ทัพกลับต้องตกอยู่ในสภาพที่ลำบากแค่สถานการณ์ของตัวนางเองในตอนนี้ก็ไม่มีสิทธิที่จะไปสงสารคนอื่นแล้ว"เอาล่ะ ข้าไม่พูดแล้ว แต่ว่า เจ้าไม่ใช่ต้องการจะแก้แค้นเหรอ? เหตุใดเจ้าถึงไม่ใช้เสวียนอ๋องกับหลีอ๋องมาต่อกรกับพระสนมหรงโดยตรงล่ะ?"ตอนนี้เป็นไง ทำให้เสวียนอ๋องโกรธจนจากไปแล้ว ต่อไปไม่ใช่ว่าจะมีศัตรูที่แข็งแกร่งเพิ่มขึ้นอีกคนอย่างนั้นเหรอ?กู้อวิ๋นซีได้แต่มองนางอย่างนิ่งสงบ "แล้วถ้าหากว่าเป็นเจ้า เจ้าจะทำอย่างไร?"มู่เฟยหย่าคิดสักพัก ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้นางแล้วพู
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 328 จวินเย่เสวียนข้าไม่รักท่านแล้ว
"ข้าชอบอาหลีหรือไม่ ข้าไม่รู้ แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ข้ารู้ได้ชัดเจน"กู้อวิ๋นซีเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา อย่างน้อย ครั้งนี้ก็เต็มไปด้วยความจริงใจ"จวินเย่เสวียน ข้าไม่รักท่านแล้ว""เจ้าคิดว่าข้าจะสนหรือยังไง?" น้ำเสียงของจวินเย่เสวียนที่พูดออกมาแทบจะแค้นมันออกมาจากซอกฟันอยู่แล้วถ้าเป็นในเวลาปกติ กู้อวิ๋นซีจะต้องกลัวแน่แต่ตอนนี้ ไม่รู้ทำไม จู่ๆ นางก็รู้สึกไม่กลัวแล้วจริงๆ"ทางที่ดีท่านอ๋องพูดแล้วก็ทำให้ได้ด้วย ไม่สน ต่อไปก็อย่ามารบกวนชีวิตของพวกเราสองสามีภรรยา"ใบหน้าเขาเรียบเฉย ดูแล้วจิตใจสงบนิ่งราวผิวน้ำแต่มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าคำพูดของกู้อวิ๋นซี เป็นเหมือนมีดเล่มหนึ่งที่ปักเข้าไปในหัวใจเขาอย่างจังลึกและแรงมาก!ประกายแสงเพียงน้อยนิดในดวงตาของเขา หายไปหมดแล้ว"กู้อวิ๋นซี เจ้าอย่าเสียใจทีหลังล่ะ!"...ในที่สุดเขาก็ไปแล้วกู้อวิ๋นซีนั่งลงไปบนพื้นอย่างอ่อนแรง หมดอาลัยตายอยากด้านนอกมีคนวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อนนางจับขอบเตียงเอาไว้เพื่อพยุงตัวเองขึ้นมาอย่างช้าๆเพิ่งจะลุกขึ้นมาได้ ก็เห็นจวินฉู่หลีที่วิ่งเข้ามาในห้องโถงด้วยสีหน้าที่ร้อนรน"ท่านพี่สี่เขา...""ไปแล้ว" กู้
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 327 โลกทั้งใบทิ้งเขาไปแล้ว
การปรากฎตัวขึ้นของจวินเย่เสวียนเป็นอะไรที่กู้อวิ๋นซีคิดไม่ถึงมาก่อนตอนที่เห็นเงาร่างของเขาเดินเข้ามา นางก็รีบลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ ก่อนจะถอยหลังไปหลายก้าวโดยสัญชาตญาณ"เจ้าคิดเหรอว่ามาหลบอยู่ที่ตำหนักของเสด็จย่าแล้วจะสามารถหลบข้าพ้น?"สายตาเย็นเยียบของจวินเย่เสวียนจับจ้องไปที่ร่างกายของนางตรงๆ"ให้คนของจวนแม่ทัพย้ายไปที่เมืองฝาน เพื่อจะได้รอดพ้นจากขอบเขตอำนาจของข้าก็คิดว่าจะสามารถไปไหนก็ได้แล้วอย่างนั้นเหรอ?""ก็แค่พวกมดแมลงตัวเล็กๆ ที่ต้องการรักษาชีวิตเท่านั้น ท่านอ๋อง ท่านต้องการปกป้องครอบครัวของท่าน ข้าก็ต้องการให้ครอบครัวของข้าได้มีชีวิตต่อไป เหตุใดท่านอ๋องถึงไม่ยอมปล่อยพวกเขาไปล่ะ?"กู้อวิ๋นซียังคงเดินถอยหลังอยู่ ไม่ทันระวังก็เลยเดินถอยไปจนถึงเตียงนอน จนไม่อาจถอยหลังได้อีก"ท่านอ๋อง คนที่ท่านแค้นคือข้า ไม่เกี่ยวกับพวกเขา ท่านอ๋องจะสามารถปล่อยให้พวกเขาได้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือไม่?"ถึงแม้ฝีเท้าของจวินเย่เสวียนจะดูเอื่อยเฉื่อย แต่เพียงไม่นานเขาก็เดินมาอยู่ตรงหน้าของนางแล้ว"ดังนั้น ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเจ้ายังพูดว่าต้องการผู้ชายที่แข็งแกร่งยิ่งใหญ่แบบข้าในอ้อมแขนของข้า แต่คืนนี
