Share
บทที่ 0173 บางทีนางอาจจะบริสุทธิ์จริงๆ
Related chapter
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0174 น้ำแกงบุตรหลานอีกแล้ว
ถึงอย่างไรกู้อวิ๋นซีก็ถือว่าเป็นนายหญิงของจวนเสวียนอ๋องเหมือนกันประตูห้องถูกคนผลักออกอย่างไร้มารยาทเช่นนี้ เท่าที่จำได้นี่ก็เป็นครั้งที่สองแล้วปกติ บ่าวรับใช้ต่างให้ความเคารพนางกันทั้งสิ้น"แม่เฒ่าชิง..." อันเซี่ยตกใจตัวโยน รีบวางข้าวของในมือลงแล้วเข้าไปต้อนรับทันที"แม่เฒ่า ดึกดื่นป่านนี้ มาหาคุณหนูของข้าด้วยเรื่องอะไรหรือเจ้าคะ?""ไม่มีอะไร ก็แค่มีเรื่องจะกำชับแค่ไม่กี่ประโยคเท่านั้น"ฉับพลันแม่เฒ่าชิงก็ดึงตัวนาง โยนออกไปที่นอกประตูแม่เฒ่าชิงผู้นี้ เป็นคนที่เคยเรียนวรยุทธ์มาจริงๆ แรงดีเหลือเกิน!อันเซี่ยไม่ทันระวังก็เลยถูกนางจับโยนออกไปอย่างนี้เพิ่งจะออกไปก็มีทหารองครักษ์สองนายเดินเข้ามา คนหนึ่งซ้ายคนหนึ่งขวา คุมตัวนางเอาไว้"นี่พวกเจ้าทำอะไรเนี่ย? ปล่อยข้านะ! คะ...อื้อ! อื้ออ..."กู้อวิ๋นซีวางกล่องยาลง มองดูแม่เฒ่าชิงที่กำลังเดินเข้ามาหาตัวเองไม่ไกล "แม่เฒ่า นี่เจ้าหมายความว่ายังไงกัน? อันเซี่ยไปทำความผิดอะไรมาอย่างนั้นเหรอ?""เด็กนั่นไม่ได้ทำผิดอะไร เพียงแต่มีมาเรื่องที่บ่าวอยากจะพูดกับพระชายาแค่สองคน เด็กนั่นอยู่ด้วยจะเกะกะเปล่าๆ"แม่เฒ่าชิงหันหน้ากลับไปมองหนึ่งที
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0175 รีบไปตามอาหลีมาให้เร็วหน่อย
กู้อวิ๋นซีมองน้ำแกงบุตรหลานในมือของแม่เฒ่าชิงถึงแม้สีหน้าจะแสดงออกว่ายังใจเย็นสงบนิ่ง แต่จริงๆ มือที่ถูกซ่อนอยู่ใต้แขนเสื้อได้กำแน่นไปเรียบร้อยแล้วที่ฝ่ามือ เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อเย็นวันนี้นางใช้ร่างกายตัวเองเพื่อปรุงยาพิษ ตอนนี้ในร่างกายยังมีสารพิษที่ยังตกค้างอยู่ช่วงพลบค่ำแต่งหน้าไปเล็กน้อยเพื่อให้สีหน้าของตัวเองไม่ดูขาวซีดถึงเพียงนั้น ฝืนลากสังขารตัวเองไปพบพระสนมหรงนี่ก็แทบจะใช้กำลังกายทั้งหมดที่นางมีไปหมดแล้วตอนนี้กลับมา คิดจะเก็บของง่ายๆ สักหน่อยจากนั้นก็จะนอนพักถ้าไม่พักรักษาตัวดีๆ พิษร้ายแรงของงูพิษอาจจะส่งผลร้ายย้อนกลับได้ทุกเมื่อ!แต่ในตอนนี้ แม่เฒ่าชิงกับพระสนมหรงยังไม่คิดที่จะปล่อยนางไปหากว่าน้ำแกงบุตรหลานชามนี้เข้าไปในท้องของนาง ก็ยังไม่รู้ว่าจะเกิดปฏิกริยาตอบสนองอะไรกับพิษงูในร่างกายของนางบ้างนางไม่อาจเสี่ยงอันตรายได้เด็ดขาด อาจจะตายได้ทุกเมื่อ"พระชายา?" แม่เฒ่าชิงขมวดคิ้ว แล้วเดินเข้ามาข้างหน้าอีกสองก้าว ตอนนี้ตัวนางได้เดินมาถึงตรงหน้าของกู้อวิ๋นซีแล้ว"พระชายา เหตุใดจึงแสดงสีหน้าไม่ยินยอมเช่นนั้น? หรือว่า ที่ท่านกับหลีอ๋องมีท่าทีรักกันเช่นนี้ ล้วนเป็
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0176 ชาตินี้ทั้งชาติเจ้าก็เป็นของข้า
กู้อวิ๋นซีดื่มน้ำแกงบุตรหลานเข้าไปแล้วจริงๆแววตาของแม่เฒ่าชิงปรากฎร่อยรอยของความประหลาดใจแต่เมื่อคิดไปคิดมา สีหน้าก็กลับมาปกติอีกครั้งรับเอาชามเปล่าที่กู้อวิ๋นซียื่นมาให้ตัวเอง แม่เฒ่าชิงย่อตัวลงเล็กน้อย "บ่าวจะไปเร่งหลีอ๋องให้รีบมาเดียวนี้เพคะ"จากนั้นนางก็เดินจากไปด้านนอกยังมีทหารองครักษ์หลายนายเฝ้าอยู่ทางด้านอันเซี่ยก็ถูกคนเฝ้าไว้ ไม่ให้ออกมาสรุปก็คือ ถ้าจะออกไปหาคนมาช่วยในตอนนี้ ความเป็นไปได้ไม่สูงมากเมื่อรอให้แม่เฒ่าชิงจากไปแล้ว กู้อวิ๋นซีก็มองหากล่องยาของตัวเองแล้วหยิบเอาเข็มเงินออกมาแต่นางรู้สึกแปลกประหลาดเป็นอย่างมากเหตุใดเมื่อดื่มน้ำแกงบุตรหลานชามนี้เข้าไป ถึงไม่เหมือนกับตอนที่ดื่มในวังหลวงก่อนหน้านี้เลย?นางไม่รู้สึกร้อนรุ่มเลยสักนิด แต่ร่างกายกลับเย็นขึ้นเรื่อยๆไม่สิ! นี่ไม่ใช่น้ำแกงบุตรหลาน!แม่เฒ่าชิงวางยาพิษนาง!นางบังอาจมาก!ที่หอหนิงซีของกู้อวิ๋นซีกู้อวิ๋นซีไม่ได้มียาดีอยู่มากนัก นางจะต้องไปเอาสมุนไพรมาจากคลังเก็บยาของจวนอ๋องแล้วปรุงยาแก้พิษขึ้นมาเองเพิ่งก้าวขาออกไปสองก้าวก็คิดขึ้นได้ ด้านนอกประตูมีแต่ทหารองครักษ์ของแม่เฒ่าชิงเฝ้าอยู่นางจงใจ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0177 ถ้าข้าจะหาอาหลีแล้วเกี่ยวอะไรกับท่านด้วย
"อื้อ..." กู้อวิ๋นซีพยายามออกแรงขัดขืนแต่จวินเย่เสวียนกลับจับนางมัดไว้แน่น ไม่เปิดโอกาสให้นางได้ขัดขืนเลย!กลิ่นเหล้ารุนแรงพุ่งโจมตีเข้ามา กู้อวิ๋นซีเบิกตาทั้งสองข้างขึ้นกว้าง นิ้วยาวหนีบเข็มเงินสองเล่มไว้ในทันทีแล้วปักลงไปที่หน้าอกของชายหนุ่มเขาไม่ยอมหลบเลยไม้แต่น้อย!เพียงแค่ละจากริมฝีปากของนาง ก้มหน้า จ้องมองใบหน้าขาวซีดของนางภายใต้แสงจันทร์เข็มเงินปักเข้าที่สองจุดชีพจรใหญ่ตรงตำแหน่งหัวใจ เลือดสีแดงไหลออกมาจากริมฝีปากของเขาทำให้ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเพิ่มเสน่ห์ของความบ้าระห่ำขึ้นไปอีกภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่อง"ท่านเสียสติไปแล้ว! ปล่อยข้านะ!" กู้อวิ๋นซีไม่อยากจะทำร้ายเขา ทั้งๆ ที่รู้ว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนเขาเพิ่งจะได้รับบาดเจ็บสาหัสมาแต่คนผู้นี้จะบ้าระห่ำเกินไปแล้ว กล้าที่จะกดนางลงบนพื้นหญ้าตรงเรือนด้านหลัง!"ท่านดื่มเหล้าเข้าไปเท่าไรกันเนี่ย?"กลิ่นเหล้าที่หึ่งไปทั้งตัว บวกกับสายตาและลมหายใจที่มัวเมาเข้มข้นของเขา ล้วนแสดงให้เห็นชัดว่าเขาเมาหนักมากแค่ไหนแผลที่บาดเจ็บหนักยังไม่ทันหาย แต่กลับกล้าจะดื่มเหล้าจนเมาสองวันติดต่อกัน ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรืออย่างไร?"ปล่อยข้า
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0178 โกรธที่ตอนนางมีอารมณ์ไม่คิดถึงเขา
"ท่านเป็นคนพูดเองว่าท่านคือท่านพี่สี่ของข้า! ที่คือท่าทีที่ท่านพี่สี่สมควรปฏิบัติต่อภรรยาของน้องชายตัวเองอย่างนั้นเหรอ?"คำพูดเหน็บแนมของกู้อวิ๋นซีก็เย็นเยียบจนทิ่มกระดูก "องค์ชายสี่ ท่านไม่รู้สึกว่าการกระทำของท่านมันบ้าระห่ำเกินไปหน่อยเหรอ?""ข้าก็ชอบความบ้าระห่ำเช่นนี้แหละ เจ้าจะทำอะไรได้?""ท่านจะเกินไปแล้ว!" หรือว่าคนที่มีวรยุทธ์สูงส่งจะสามารถทำอะไรก็ได้ตามใจชอบจริงๆ!"อย่างนั้นเหรอ?" จวินเย่เสวียนยกริมฝีปากบางขึ้นมาเป็นรอยยิ้ม ก้มหน้า กัดลงไปที่ลำคอของนางหนึ่งทีด้วยแรงที่ไม่หนักไม่เบาจากนั้นริมฝีปากร้อนนั้นก็เคลื่อนมาตามหาริมฝีปากของนางกู้อวิ๋นซีตกใจจนรีบผละหน้าหนีทันทีเพื่อหลบหลี่ยงการจู่โจมของเขาแต่ริมฝีปากของจวินเย่เสวียนกลับไล้ไปตามใบหน้าของนาง ลงไปเรื่อยๆ สุดท้ายก็หยุดคลอเคลียอยู่ตามลำคอขาวเนียนละเอียดของนาง"เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าวันนี้ตอนที่เจ้าถอดเสื้อผ้าของข้าออกบนรถม้า ข้าเคยพูดไว้ว่าอย่างไร?"กู้อวิ๋นซีกัดริมฝีปากไว้ ปฏิเสธที่จะตอบคำถามแต่จวินเย่เสวียนกลับช่วยนางตอบคำถามนี้แทนด้วยสีหน้าเย็นชา "ข้าบอกแล้วว่า ดูร่างกายของข้าแล้ว เจ้าก็จะเป็นของข้า!""เจ้าเป็น
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0179 เสวียนอ๋องอุ้มพระชายาหลีอ๋องที่เสื้อผ้าไม่เรียบร้อย
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร กู้อวิ๋นซีถึงได้ค่อยๆ มีสติกลับคืนมาในหัวมีแต่ภาพความบ้าระห่ำเมื่อครู่นี้นางรู้สึกเจ็บปวดในใจ ดวงตาก็พลันแดงขึ้นทันใด"ปล่อยข้า!" กู้อวิ๋นซีกัดริมฝีปากไว้แน่น ในแววตาเต็มไปด้วยความอับอายแต่นางก็พยายามจะอดกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลรินลงมาการที่เขากระทำการป่าเถื่อน ขืนใจนางและดูถูกเหยียดหยามนางเช่นนี้ ในสายตาของเขา นางไม่ได้ต่างอะไรกับของเล่นเลย!เขาเคยทะนุถนอมนางบ้างไหม?ที่น่าโมโหก็คือ ในระหว่างที่เขากำลังเล่นอย่างเพลิดเพลินนั้น นางก็สูญเสียความสำรวมของตัวเองไปนางช่างสำควรตายจริงๆ!"ซีเออร์..." ความเมามายของจวินเย่เสวียนได้สติกลับคืนมาแล้วมากกว่าครึ่ง คิดอยากที่จะยื่นมือไปสัมผัสใบหน้าของนางแต่กู้อวิ๋นซีกลับหันหน้าหนีอย่างแรง เพื่อหลบเลี่ยงนิ้วของเขา"อย่าแตะต้องข้า!" แววตาของนาง เย็นชาจนแทบจะไม่มีความอบอุ่นหลงเหลืออยู่เลย"เจ้าเกลียดข้า?" หัวใจของจวินเย่เสวียน เหมือนกันจะถูกฉีกกระชากออกอย่างแรงความอบอุ่นในดวงตา ค่อยๆ หายไป"ข้าเป็นพระชายาของอาหลี จวินเย่เสวียน ท่านคิดว่าข้าไม่สมควรจะเกลียดท่านอย่างนั้นเหรอ?""ข้าเกลียดจนอยากจะฆ่าท่านให้ตายซะ!"ห
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0180 เพื่อผู้หญิงคนเดียวถึงขั้นคิดฆ่านางได้
"แม่เฒ่า เจ้ากำลังพูดจาเหลวไหลอะไร? ข้าไปสั่งให้คนวางยาพิษนางตั้งแต่เมื่อไรกัน?" พระสนมหรงจ้องนางเขม็งคิดไม่ถึงว่าแม่เฒ่าชิงจะคุกเขาลงไปนั่งอยู่บนพื้น พลั่ก ก่อนจะพูดอย่างลนลาน "เป็น...เป็นความคิดของบ่าวเองเพคะ""ว่าอย่างไรนะ?" พระสนมหรงตกใจ ฉับพลันก็รู้สึกเย็นไปทั้งร่าง"แม่เฒ่าชิง ทำไมเจ้าถึง...เจ้า...เจ้าทำเช่นนี้ ข้าจะไปตอบกับลูกชายทั้งสองคนได้อย่างไร?""พระสนม ที่บ่าวทำไปก็เพื่อพระองค์ทั้งสิ้นนะเพคะ! พระสนมจิตใจเมตตาไม่กล้าลงมือ เช่นนั้นก็ให้บ่าวเป็นคนกำจัดหนามยอกอกคนนี้แทนพระสนมเอง"แม่เฒ่าชิงคุกเข่าอยู่บนพื้น กำชายกระโปรงของพระสนมหรงเอาไว้แน่น พูดด้วยเสียงแหบพร่า "ตั้งแต่กู้อวิ๋นซีปรากฎตัว จวนอ๋องของเราก็ไม่เคยมีวันไหนที่จะสงบสุขเลย"เสวียนอ๋องกับหลีอ๋องต่างก็ชื่นชอบกู้อวิ๋นซี ผู้ชายสองคนแย่งผู้หญิงคนเดียวในใจของทั้งสองคนพี่น้องจะไม่ผิดใจกันได้อย่างไร?"มีเพียงแค่กู้อวิ๋นซีตายไป พวกเขาถึงจะดีขึ้นได้ ชีวิตของพระสนมเองก็จะได้กลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน""แม่เฒ่า..." พระสนมหรงคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าแม่เฒ่าชิงจะจงรักภักดีกับนางมากถึงเพียงนี้ไม่ว่าทำเรื่องอะไรก็ล้วนเพื่อนางทั้
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 181 แน่จริงเจ้าก็ฆ่าข้าเลยสิ
จวินเย่เสวียนแสดงสีหน้าโกรธจัด "เช่นนั้นการที่เสด็จแม่วางยาพิษฆ่าคนของลูก เสด็จแม่จะรู้ได้อย่างไรว่าลูกจะต้องให้อภัยท่าน?""เจ้า!" เขายอมรับแล้ว! เขายอมรับว่ากู้อวิ๋นซีเป็นคนของเขาแล้ว!"เจ้า...เจ้า...เจ้าบังอาจ!" พระสนมหรงโกรธจัดจนรีบปรี่เข้าไป ยกมือขึ้นแล้วตบลงไปอย่างแรงเพี๊ยะ ฝ่ามือนี้ ตบลงไปบนใบหน้าของลูกชายตัวเองอย่างแรงพระสนมหรงอึ้งไป เมื่อเห็นรอยนิ้วมือค่อยๆ ปรากฎขึ้นมาบนใบหน้าหล่อเหล่านั้น ก็รู้สึกผิดขึ้นในใจอยู่บ้าง"เจ้า...เหตุใดจึงไม่หลบ?""ท่านเป็นเสด็จแม่ของลูก แม่ตีลูก เหตุใดจะต้องหลบด้วย?"คำพูดของจวินเย่เสวียนฟังดูแล้วเหมือนจะเคารพ แต่สายตาของเขากลับดุร้าย เย็นชาอย่างน่ากลัว"เจ้ายังรู้ตัวอยู่เหรอว่าเป็นลูกชายของข้า!" พระสนมหรงกำลังอยากจะด่าว่าอะไรสักอย่างแต่จวินเย่เสวียนกลับพูดขัดขึ้นอย่างเย็นชา "หากว่าลูกไม่ใช่ ตอนนี้เสด็จแม่ก็คงจะเป็นคนตายไปแล้ว"พระสนมหรงตกใจจนตัวเย็นเฉียบ มาถึงตอนนี้ถึงได้รู้ตัวว่าตัวเองทำให้เขาโมโหแล้วจริงๆ"เสวียนเออร์ แม่...แม่ก็แค่กลัวว่าเจ้าจะถูกใครข่มขู่อีก เจ้าควรจะรู้ว่าเจ้าไม่สามารถที่จะมีจุดอ่อนใดๆ ได้"เมื่อเห็นว่าเขายังคง
Latest chapter
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 335 ขอโทษ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 334 ได้ยินว่าเจ้ารู้วิชาดึงวิญญาณ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 333 เขายังจะยกโทษให้นางไหม
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 332 ท่านทำอะไรไว้กับนางกันแน่
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 331 ลองทายดูว่าจะสนุกมากหรือไม่
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 330 ไม่เจอกันนาน
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 329 อย่างดีก็แค่ตายแล้วก็ข้ามเวลาไปอีกครั้ง
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 328 จวินเย่เสวียนข้าไม่รักท่านแล้ว
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 327 โลกทั้งใบทิ้งเขาไปแล้ว
