บทที่ 0176 ชาตินี้ทั้งชาติเจ้าก็เป็นของข้า

กู้อวิ๋นซีดื่มน้ำแกงบุตรหลานเข้าไปแล้วจริงๆ

แววตาของแม่เฒ่าชิงปรากฎร่อยรอยของความประหลาดใจ

แต่เมื่อคิดไปคิดมา สีหน้าก็กลับมาปกติอีกครั้ง

รับเอาชามเปล่าที่กู้อวิ๋นซียื่นมาให้ตัวเอง แม่เฒ่าชิงย่อตัวลงเล็กน้อย "บ่าวจะไปเร่งหลีอ๋องให้รีบมาเดียวนี้เพคะ"

จากนั้นนางก็เดินจากไป

ด้านนอกยังมีทหารองครักษ์หลายนายเฝ้าอยู่

ทางด้านอันเซี่ยก็ถูกคนเฝ้าไว้ ไม่ให้ออกมา

สรุปก็คือ ถ้าจะออกไปหาคนมาช่วยในตอนนี้ ความเป็นไปได้ไม่สูงมาก

เมื่อรอให้แม่เฒ่าชิงจากไปแล้ว กู้อวิ๋นซีก็มองหากล่องยาของตัวเองแล้วหยิบเอาเข็มเงินออกมา

แต่นางรู้สึกแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก

เหตุใดเมื่อดื่มน้ำแกงบุตรหลานชามนี้เข้าไป ถึงไม่เหมือนกับตอนที่ดื่มในวังหลวงก่อนหน้านี้เลย?

นางไม่รู้สึกร้อนรุ่มเลยสักนิด แต่ร่างกายกลับเย็นขึ้นเรื่อยๆ

ไม่สิ! นี่ไม่ใช่น้ำแกงบุตรหลาน!

แม่เฒ่าชิงวางยาพิษนาง!

นางบังอาจมาก!

ที่หอหนิงซีของกู้อวิ๋นซีกู้อวิ๋นซีไม่ได้มียาดีอยู่มากนัก นางจะต้องไปเอาสมุนไพรมาจากคลังเก็บยาของจวนอ๋องแล้วปรุงยาแก้พิษขึ้นมาเอง

เพิ่งก้าวขาออกไปสองก้าวก็คิดขึ้นได้ ด้านนอกประตูมีแต่ทหารองครักษ์ของแม่เฒ่าชิงเฝ้าอยู่

นางจงใจ