LOGINShare
บทที่ 987
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 988
ไป๋เหยียนเฟยโกรธมาก นางไม่เคยคิดว่าสถานการณ์จะเป็นเช่นนี้!ตระกูลเซิ่งทำทุกอย่างที่ทำได้จริง ๆ!ในปีที่ผ่านมา ตระกูลเซิ่งได้สร้างปัญหาในราชสำนักนับครั้งไม่ถ้วน ใครจะรู้ว่าตอนนี้พวกเขาจะก่อเรื่องเช่นนี้ได้จริง ๆ!มันทำให้เกิดความวุ่นวายทุกที่ในต้าเย่!“ตระกูลเซิ่งคิดว่าจะสามารถโจมตีข้าได้ง่ายจริงหรือ?”ไป๋เหยียนเฟยสูดจมูกอย่างเย็นชา หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน ในที่สุดนางก็พูดว่า “ไปเชิญอ๋องผิงเล่อเข้ามาในเมืองหลวง เพื่อสักการะเนื่องในวันครบรอบหนึ่งปีที่ฝ่าบาทสวรรคต”ดวงตาของไป๋เหยียนเฟยเย็นชา ถึงเวลาที่ตระกูลเซิ่งจะต้องทุบตีบ้างแล้ว!ไม่นานพระราชกฤษฎีกานี้ก็ไปถึงจวนอ๋องผิงเล่อทันทีในจวนอ๋องผิงเล่อ จีหย่งได้รับข้อความทันที“อ๋องผิงเล่อโปรดรับคำสั่ง เนื่องจากจะถึงวันครบรอบหนึ่งปี วันสวรรคตของฮ่องเต้ผู้ล่วงลับ อ๋องผิงเล่อได้รับคำสั่งให้เข้าไปในวังหลวง เพื่อถวายความเคารพ เพื่อเป็นการแสดงความกตัญญูพ่ะย่ะค่ะ”หลังจากที่ขันทีพูดจบ จีหย่งก็คุกเข่าลงบนพื้น“ข้าน้อยน้อมรับคำสั่ง”นี่คือเรื่องสำคัญ เขาต้องยอมรับยิ่งไปกว่านั้น หลังจากได้รับคำสั่งแล้ว ยังไม่แน่ใจว่าเขาจะไปหรือไม่!ขณะที่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 989
หลังจากนั้น ฎีกาออกจากแคว้นกู่มาถึงเมืองหลวงต้าเย่ สุดท้ายก็มาถึงห้องตำราหลวงของฮองเฮา!เมื่อเห็นฎีกานี้ นัยน์ตาของฮองเฮาก็ฉายแววเย้ยหยันทันที“ตระกูลเซิ่งมีหัวใจเหมือนหมาป่าจริง ๆ!”นางวางฎีกานั้นลง ในเช้าของวันรุ่งขึ้น นางส่งฎีกานี้ให้ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ทุกคนดู“ครบหนึ่งปีเต็มแล้วที่ฮ่องเต้ผู้ล่วงลับสวรรคต ขณะนี้เรากำลังเตรียมพิธีรำลึก ไม่ต้องพูดถึงองค์ชาย แม้แต่ขุนพลก็ต้องกลับเมืองหลวงมาร่วมพิธี แต่อ๋องผิงเล่อในฐานะองค์ชายใหญ่ไม่มาวังหลวง เรื่องนี้ช่าง... น่าเศร้าใจนัก!”ฮองเฮากล่าว เหล่าข้าราชบริพารเบื้องล่างต่างสูดหายใจเข้าลึก ๆ ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจพูดตามตรง พวกเขาไม่คาดหวังว่าจีหย่งจะกล้าปฏิเสธ!แม้ว่าจะให้เหตุผลว่าป่วย แต่ใครก็ตามที่มีสายตาเฉียบแหลมย่อมมองออก มันเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น!“ฮองเฮา นี่... นี่ไม่ได้ให้เหตุผลว่าประชวรหรอกหรือพ่ะย่ะค่ะ… เนื่องจากประชวร จึงอาจลำบากในการเดินทางมา ฮ่องเต้ผู้ล่วงลับบนสวรรค์ไม่น่าจะทรงตำหนิ... “ขุนนางชั้นผู้ใหญ่คนหนึ่งอดไม่ได้ที่จะพูดฮองเฮาเหลือบมองขุนนางชั้นผู้ใหญ่คนนั้น พ่นลมหายใจเย็นชา แล้วดุเขาทันที “ใต้เท้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 990
หลังจากที่ฮองเฮาพูดจบ ผู้คนจำนวนมากในราชสำนักก็นิ่งเงียบ ไม่กล้าเอ่ยคำใดอีกแล้วพระราชกฤษฎีกานี้ก็ถูกส่งไปยังตระกูลเซิ่งอย่างรวดเร็ว!ไม่เพียงแค่นั้น เซิ่งฟางสี่ยังได้ยินทุกสิ่งที่ฮองเฮาพูดและทำในราชสำนักวันนี้ด้วย!“ไป๋เหยียนเฟย เจ้าช่างมีกลอุบายเยอะเสียจริง!”เซิ่งฟางสี่ตะคอกอย่างเย็นชาด้วยใบหน้าดุดัน ส่วนจีหย่งก็ถอนหายใจเช่นกันเมื่อวิเคราะห์เรื่องนี้แล้ว พวกเขายังคงเสียเปรียบและขาดความชอบธรรม!ในครอบครัวธรรมดา ไม่ต้องพูดถึงราชวงศ์ หนึ่งปีหลังจากการตายของพ่อ ลูกควรจะกลับไปไหว้!หากไม่ได้ไปเองจะถูกติฉินนินทา!“ท่านลุง ทำอย่างไรดีขอรับ มันไม่มีทางจริง ๆ ข้าไม่มีทางเลือกอื่นแล้วนอกจากต้องไป”จีหย่งกล่าว ท่าไม้ตายนี้ไม่มีทางแก้ได้เลย!“ฮึ่ม! สิ่งที่ฮองเฮาต้องการคือให้เจ้าไป ถ้าเจ้าไม่ไปแล้วอย่างไรล่ะ? นางจะกล้าลงมือหรือ?”“ยิ่งกว่านั้น ทุกคนที่มีสายตาที่เฉียบแหลมย่อมรู้ว่าฮองเฮาคิดจะทำอะไร ดังนั้นเราจึงไม่ต้องคิดมาก ตอนนี้สงครามได้เริ่มต้นแล้ว เราไม่จำเป็นต้องเกรงใจนางอีกต่อไป!”“ปีที่ผ่านมา ตระกูลเซิ่งของข้าได้เตรียมการไว้มากมาย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ทั้งสามแคว้นจะประกาศเอ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 991
“อีกทั้งการจัดการกับสองแม่ลูกนั้นเป็นเรื่องที่ไม่จำเป็นเลย เหตุใดต้องพยายามกล่าวหาด้วย? ตรงกันข้าม อ๋องผิงเล่อผู้นี้ต่างหากที่ต้องการแย่งชิงแผ่นดิน!”“ถูกต้อง หากเขาไม่ต้องการแย่งชิงแผ่นดิน เขาสามารถรอจนกว่าไท่จื่อจะโตกว่านี้ได้หรือไม่? นั่นคือน้องชายของเขา หากจะคอยช่วยเหลือน้องชายของเขาก็เป็นเรื่องปกติ”“แต่เขา... เขาไม่ได้อยากเป็นฮ่องเต้เสียเองใช่หรือไม่?”หลายคนเย้ยหยัน พูดด้วยสีหน้าดูถูกชัดเจน!ต้องบอกว่าในเวลานี้ความคิดของทุกคนแตกต่างกัน และการคาดเดาของพวกเขาก็แตกต่างกันเช่นกัน!แต่หลายคนก็ยังพอจะเดาความจริงได้!แต่ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะคาดเดาได้ คนที่มีปัญญาเฉียบแหลมย่อมรู้ว่าต้าเย่นี้คงจะวุ่นวายมากจริง ๆ!ในขณะนี้ ฮองเฮาย่อมรู้ข่าวแล้ว!เหนือราชสำนัก ฮองเฮามองขุนนางชั้นผู้ใหญ่ ในขณะนี้นางสงบมาก“ท่านขุนนางชั้นผู้ใหญ่ทุกคนรู้ดีที่สุดว่าข้าได้ตำแหน่งนี้มาได้อย่างไร พวกท่านทุกคนจำสิ่งที่ฮ่องเต้ผู้ล่วงลับพูดในวันนั้นได้”“ตระกูลเซิ่ง... ตระกูลเซิ่งช่างประเสริฐนัก เพื่อเห็นแก่ตำแหน่งสูงสุดนี้ ถึงกับกล้าใส่ร้ายข้าเช่นนี้ ช่างประเสริฐเสียจริง!”ฮองเฮาพูด แต่ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ด้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 992
จดหมายพระประสงค์ของฮองเฮา ไปถึงมือของตระกูลเซิ่งทันที!มันแพร่กระจายไปทั่วทั้งสามแคว้นด้วยซ้ำ!ทันใดนั้นทั่วดินแดนสามแคว้นก็ตกตะลึง!“จบแล้ว! สงครามกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว!”“ราชวงศ์กำลังจะยกทัพมาโจมตีพวกเราแล้ว!”“จะทำอย่างไรดี... ให้ตายเถอะ เหตุใดตระกูลเซิ่งถึงอยากต่อต้านราชวงศ์!”ผู้ที่ไม่พอใจเช่นนี้ย่อมเป็นสามัญชน พวกเขาทำได้เพียงเลี้ยงปากท้องตัวเองในแต่ละวัน หากมีสงคราม ย่อมเหมือนการเติมเชื้อฟืนในกองไฟ!“อ๋องผิงเล่อช่างบังอาจนัก!”“ถูกต้อง ได้ตำแหน่งเจ้าผู้ปกครองสามแคว้นแล้ว แต่ยังคิดจะต่อสู้กับราชสำนักอีก! นี่ไม่ใช่การผลักพวกเราเข้าไปในกองไฟหรือ?”“น่าเกลียดมาก! ช่างน่ารังเกียจมาก!”คนในดินแดนแห่งสามแคว้นไม่ได้ร่ำรวยตั้งแต่แรก หากเกิดสงครามขึ้นตอนนี้ จะไม่ยิ่งเสียหายไปมากกว่านี้หรือ?ยิ่งกว่านั้น เนื่องจากฮองเฮาได้ใช้กลยุทธ์เช่นนี้ นางย่อมส่งคนของตัวเองมาที่นี่ เพื่อปลุกปั่นความรู้สึกของสาธารณชน!บอกตามตรงว่าตระกูลเซิ่งไม่ได้คาดคิดว่าสถานการณ์จะเป็นเช่นนี้!ฮองเฮาเริ่มทำสงครามจริง ๆ!“ฮึ่ม! ไป๋เหยียนเฟย ช่างกล้ามากจริง ๆ! กล้าดีอย่างไรมาเปิดศึกกับข้า!”เมื่อเซิ่งฟา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 993
“บางที... ตามความคิดของอู๋หลิง เขาไม่ควรเพิกเฉย”เมื่อคิดเช่นนี้ ไป๋หลิงก็ไปเรียกอู๋หลิงก่อนที่อู๋หลิงจะมา เขาพอจะคาดเดาได้บ้างหลังจากออกกฤษฎีกาเหล่านี้แล้ว เขาก็ถูกเชิญเข้าไปในวังหลวง เกิดอะไรขึ้นย่อมเข้าใจได้ทันที!ความจริงแล้วอู๋หลิงเองก็ไม่พอใจกับทัศนคติของอ๋องผิงเล่อ เขารู้ดีที่สุดว่าฮองเฮากำลังหลอกลวงฮ่องเต้หรือไม่!เพื่อให้ฮองเฮาขึ้นครองอำนาจได้อย่างราบรื่น ฮ่องเต้ซิงหลงจึงลากสังขารอันป่วยหนักมาดื่มกับเขา โดยหวังว่าจะได้รับคำตอบเชิงบวกจากเขา!อู๋หลิงเข้าใจว่าความจริงแล้วตอนนี้ฮองเฮาโกรธมาก แต่ก็ไม่มีทางแก้ไขได้ การมีสตรีปกครองราชสำนักนั้นทำให้มีปัญหาและข้อเสียมากมายเป็นเรื่องสมเหตุสมผลที่ตระกูลเซิ่งจะใช้ประเด็นนี้เพื่อวิพากษ์วิจารณ์ฮองเฮาคิดว่าการได้ยศเป็นเจ้าผู้ครองสามแคว้น จะทำให้ตระกูลเซิ่งรู้สถานะของตนเพราะของขวัญชิ้นนี้ และเรื่องเช่นนี้จะไม่เกิดขึ้นแต่เป้าหมายของตระกูลเซิ่งนั้นแน่วแน่ พวกเขายืนกรานจะแย่งชิงแผ่นดินนี้ อู๋หลิงเข้าใจความคิดนี้ และนี่คือสิ่งที่ทำให้เขาหดหู่ใจฝ่ายหนึ่งคือผู้ที่ได้รับมอบหมายจากฮ่องเต้ซิงหลง ให้รับผิดชอบราชสำนักฝ่ายหนึ่งคือองค์ชา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 994
เหตุผลที่ไป๋เหยียนเฟยพูดเช่นนี้ ก็เพราะนางเชื่อในตัวอู๋หลิงทั้งใจ!ไว้วางใจอย่างไม่มีสิ้นสุด!ไม่อยากปิดบังอะไร!หลังจากนั้น...สิ่งที่นางสามารถพึ่งพาได้อย่างสมบูรณ์ในตอนนี้คืออู๋หลิง!ไป๋เหยียนเฟยแตกต่างจากฮ่องเต้ซิงหลง ฮ่องเต้ซิงหลงเอาแต่ใจตัวเอง ไป๋เหยียนเฟยเห็นมาหลายปีแล้ว และรู้ดีว่าแนวทางของเขาเช่นนี้ผิดแน่นอน!ในเมื่อมอบความไว้วางใจให้ทำภารกิจสำคัญ ก็ไม่ควรเคลือบแคลงสงสัย!ยิ่งไปกว่านั้น ไป๋เหยียนเฟยยังรู้ด้วยว่าอู๋หลิงเป็นเช่นไร!คนผู้นี้มีความจริงใจและอุทิศตนให้กับต้าเย่ ไม่เคยแสดงท่าทีกระด้างกระเดื่องเลยแม้แต่น้อยฮ่องเต้ซิงหลงรู้สึกเคลือบแคลงใจอยู่ตลอดเวลา ในสายตาของไป๋เหยียนเฟย เขาเป็นคนใจแคบแม้ว่าเขาจะเป็นที่รักของนาง แต่ก็มีบางสิ่งที่ไป๋เหยียนเฟยลำบากใจเกินกว่าจะพูด แต่นางยังคงมีมโนธรรมที่แข็งแกร่งอยู่ในใจ!ถ้าอู๋มู่ไม่ถูกฮ่องเต้ซิงหลงสังหาร ต้าเย่ในวันนี้คงไม่มีฝ่ายใดจับตามองมากนัก!ไม่ว่าจะเป็นเมืองหวงหรือหมานอี๋ เพราะคนที่พวกเขากลัวมากที่สุดยังคงเป็นอู๋มู่!นั่นคือเทพเจ้าแห่งสงครามที่ไม่มีใครเทียบได้!สำหรับอู๋หลิง แม้ว่าเขาจะสืบทอดมรดกของพ่อ แต่ในการวิเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 995
ถ้าไม่อย่างนั้นอาจเกิดแรงกระแทกใหม่ขึ้น!ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่ทุกคนในแผ่นดินจะรู้ว่าตระกูลเซิ่งนั้นมีความทะเยอทะยานเกินตัว!ทั้งยังจงใจสร้างอุปสรรคด้วย!“อู๋หลิง เช่นนั้นข้าขอแสดงความขอบคุณ”เมื่อไป๋เหยียนเฟยพูดจบ อู๋หลิงก็รู้สึกซาบซึ้งแล้วรีบพูด “นี่เป็นหน้าที่ของกระหม่อมอยู่แล้ว ฮองเฮาไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ!”ฮองเฮาไป๋เหยียนเฟยถอนหายใจแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “การเคลื่อนไหวของตระกูลเซิ่งทำให้ข้าหนักใจมากจริง ๆ อู๋หลิง เจ้าคิดว่าข้าผิดจริงหรือไม่?”คำถามของไป๋เหยียนเฟยทำให้อู๋หลิงสูดหายใจเข้าแน่นอนว่านางไม่ผิด แม้ว่าการรับผิดชอบเรื่องใหญ่จะถูกวิพากษ์วิจารณ์ แต่อู๋หลิงก็สามารถเข้าใจความคิดของฮ่องเต้ซิงหลงได้ ดังนั้นเขาจึงคิดว่า...ไม่ว่าเรื่องนี้จะแปลกแค่ไหน ก็ไม่สามารถตำหนิไป๋เหยียนเฟยได้ทุกคนต่างรู้ดีถึงความทะเยอทะยานอันแรงกล้าของตระกูลเซิ่ง ดังนั้นไม่ว่าไป๋เหยียนเฟยจะทำดีหรือไม่ เรื่องเช่นนี้ก็จะเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้!“ฮองเฮา ท่านโปรดอย่าคิดมากเลย เรื่องนี้... ไม่ว่าจะคิดอย่างไรก็ไม่สามารถตำหนิท่านได้ ท่านต้องดูแลตัวเอง และอย่าได้เคร่งเครียดพ่ะย่ะค่ะ”อู๋หลิ
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2090
แต่หวังหยวนไม่ใช่คนใจบุญ ใครคิดจะเล่นงานเขาต้องดูตัวเองก่อนว่ามีฝีมือแค่ไหน!“เช่นนั้นขอให้ความร่วมมือของเราราบรื่น!”จากนั้นทุกคนจึงเริ่มดื่มกันต่อเมื่องานเลี้ยงเลิกรา หวังหยวนก็เริ่มโซเซ เพราะดื่มสุราไปมาก อาการจึงเปลี่ยนไปเล็กน้อยโชคดีที่มีทหารห้าหมื่นนายติดตามมา แถมยังมีต้าหู่กับต่งอวี่ด้วย หวังหยวนจึงวางใจได้ เขาจึงกล้าดื่มสุราอย่างสบายใจ!ในที่มืด เงาร่างมากมายรวมตัวกันนอกค่ายของหวังหยวน จ้องมองแสงไฟในค่ายชายผู้มีใบหน้าเต็มไปด้วยแผลเป็นที่อยู่ข้างหน้าสุดและสวมหน้ากาก กล่าวกับคนข้างหลัง “ก่อนมาที่นี่ ข้าได้บอกพวกเจ้าแล้วว่าครั้งนี้มีแต่ตายกับตาย!”“แต่พวกเราต้องทำภารกิจที่ท่านขุนพลมอบหมายให้สำเร็จ! นั่นคือการสังหารหวังหยวน แม้ต้องแลกมาด้วยชีวิต นั่นก็เพื่อกำจัดศัตรูตัวฉกาจของราชวงศ์ต้าเย่!”“พวกเจ้าทำได้หรือไม่?”ทุกคนพยักหน้าอย่างมุ่งมั่น!“ดี!”“ก่อนลงมือ มีเรื่องต้องเตือนพวกเจ้า หากถูกจับเป็น จงกัดยาพิษที่ซ่อนไว้ในฟันกราม เพื่อไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน!”ทุกคนพยักหน้าพวกเขาเตรียมพร้อมอย่างดี วันนี้คือวันที่พวกเขาตอบแทนอาณาจักร!แต่การตายมีทั้งที่ไร้ค่าและมีค่า!ก่อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2089
“พวกเราสามารถลงมืออย่างเป็นความลับได้!”“ไม่มีใครรู้เห็น!”“แม้แต่คนใจร้อนของหวังหยวน จะรู้ได้อย่างไรว่าเป็นฝีมือพวกเรา?”“อย่าลืมว่าไท่สื่อลี่และคนอื่น ๆ ได้ฆ่าเจียงเซี่ยวแล้ว หากคนของเจียงเซี่ยวในป่าลอบสังหารหวังหยวน ย่อมไม่มีใครสงสัยใช่หรือไม่?”ซือฟางแสยะยิ้ม แผนการร้ายผุดขึ้นในใจ!“ดี!”เจี๋ยงโฉ่วอีหัวเราะ แล้วยกนิ้วให้ซือฟาง ช่างเป็นขุนพลที่กล้าหาญและมีไหวพริบจริง ๆ!มีซือฟางคอยปกป้อง ราชวงศ์ต้าเย่ย่อมปลอดภัยไร้กังวล!...ที่งานเลี้ยงในป่า หวังหยวนและคนอื่น ๆ นั่งอยู่ด้วยกัน มีต้าหู่และต่งอวี่ แต่ไม่มีเกาเล่อเพราะเกาเล่อมีภารกิจสำคัญยิ่งกว่านั้น นั่นคือการสืบหาข่าวสารที่เป็นประโยชน์!หวังหยวนเพิ่งพบกับคนของเผ่าทางเหนือ ยังไม่รู้จักสถานการณ์ภายใน จึงต้องให้เกาเล่อไปตรวจสอบเพื่อป้องกันปัญหา!แน่นอนว่านี่ก็เพื่อความสะดวกในการดำเนินการในอนาคต!หวังหยวนถือว่าดินแดนของเผ่าเหล่านี้เป็นของตนเองแล้ว!ย่อมต้องดูแลอย่างดี!ในงานเลี้ยง ไท่สื่อลี่ได้บอกแผนการของหวังหยวนให้หัวหน้าเผ่าคนอื่นแล้ว ตอนนี้ทุกคนกำลังปรึกษาหารือและถกเถียงถึงข้อดีข้อเสีย!เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2088
“ท่านเจี๋ยง!”“ท่านคือผู้ปราดเปรื่องที่สุดในราชวงศ์ต้าเย่!”“เป็นคนสนิทที่ฝ่าบาททรงไว้วางพระทัย!”“ครั้งที่ราชวงศ์ต้าเย่ตกอยู่ในอันตราย ก็เพราะท่านคอยถวายคำแนะนำ จึงสามารถรักษาแผ่นดินของราชวงศ์ต้าเย่ไว้ได้!”“บัดนี้ภัยพิบัติมาถึง ท่านกลับมานั่งถอนหายใจ ไม่เอ่ยคำใดเลยหรือ?”ซือฟางเป็นคนใจร้อน พูดพลางเดินไปมาไม่หยุด“ท่านขุนพล! เชิญนั่งพักก่อนเถิด!”“ท่านเดินไปมาเช่นนี้ทำให้ข้าเวียนหัวไปหมดแล้ว!”เจี๋ยงโฉ่วอีโบกมือ ก่อนกล่าวว่า “บอกตามตรง หลายวันมานี้ ข้าเองก็ครุ่นคิดเรื่องนี้อยู่ แต่ยังหาทางออกที่ดีไม่ได้!”“ท่านขุนพลมาดื่มสุราที่นี่ คงคิดหาวิธีรับมือได้แล้วกระมัง?”“เพียงแต่ยังไม่รู้ว่าจะใช้ได้หรือเปล่ากระมัง?”“ข้าพูดถูกหรือไม่?”ซือฟางไม่ได้ปิดบัง พยักหน้ารับในทันที“เช่นนั้นท่านขุนพลรีบบอกมาเถิดว่ามีวิธีใด? พวกเราลองปรึกษากัน บางทีอาจช่วยกันแก้ไขปัญหา รับมือหวังหยวนเพื่อปกป้องแผ่นดินของเราได้!”เจี๋ยงโฉ่วอีรีบถามแม้ว่าเขาจะเป็นที่ปรึกษาของไป๋เหยียนเฟย แต่บางครั้งก็ต้องการคนช่วยเตือนสติ จึงจะคิดแผนการที่ดีได้!คนเราแม้จะฉลาดแค่ไหน บางครั้งก็อาจพลาดพลั้งได้!ทุกอย่าง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2087
“ได้!”“ทุกคนโปรดวางใจ เรื่องนี้ข้าจะจัดการเอง!”“ทุกคนแค่ทำหน้าที่ของตนไป ไม่จำเป็นต้องกังวล!”เจี๋ยงโฉ่วอีปลอบใจทุกคน จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังกระโจมใหญ่ทหารยามหน้าประตูต่างโค้งคำนับด้วยความเคารพซือฟางมีอำนาจเด็ดขาดในกองทัพ ส่วนเจี๋ยงโฉ่วอีมีอำนาจในราชสำนัก ทั้งสองเป็นขุนนางคู่บุญ คนหนึ่งเป็นฝ่ายทหาร คนหนึ่งฝ่ายพลเรือน ร่วมมือกันอย่างแข็งขัน เป็นเสาหลักของราชวงศ์ต้าเย่ จึงสามารถรักษาความมั่นคงของราชวงศ์ต้าเย่ไว้ได้!“ไสหัวไป!”ทันทีที่เจี๋ยงโฉ่วอีเปิดประตูเข้ามาก็ได้ยินเสียงตะโกนดังลั่น!“ข้าไม่ได้สั่งไว้หรือว่าห้ามใครมารบกวนข้า?”“ใครอนุญาตให้พวกเจ้าเข้ามา?”“รีบออกไป! ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าข้าไม่ปรานี!”เจี๋ยงโฉ่วอีไม่สนใจคำพูดของซือฟาง ยังคงเดินเข้าไปในกระโจมพร้อมกับหัวเราะ“เจ้า...”ซือฟางโกรธจัดจนพลิกโต๊ะล้มเสียงดัง แล้วผุดลุกขึ้นยืน แต่พอเห็นเจี๋ยงโฉ่วอีก็ชะงัก ดวงตาแดงก่ำค่อยสงบลงเมื่อครู่เขามัวแต่ดื่มสุรา ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง จึงไม่รู้ว่าใครเข้ามา!ตอนนี้เห็นเจี๋ยงโฉ่วอีแล้วจึงสงบสติอารมณ์ลงได้“ที่แท้ก็เป็นท่านเจี๋ยง”“ข้าผิดไปที่เห็นท่านเป็นทหารโง่เขลา ขออภัย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2086
“ยิ่งกว่านั้น พวกข้าก็เหมือนคนที่ทรยศ นำดินแดนของเผ่าตัวเองมาถวายท่าน หากกลับไปเผ่า คงไม่อาจอธิบายกับสมาชิกเผ่าได้!”“ท่านเป็นผู้ปกครอง ย่อมรู้ดีว่าหากสูญเสียใจของผู้คนไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้น?”ไท่สื่อลี่จ้องมองหวังหยวน ใบหน้าแสดงความกังวลว่าหวังหยวนจะโกรธอยู่เสมอหวังหยวนโบกมือด้วยรอยยิ้ม แล้วกล่าวว่า “จริงอย่างที่ท่านว่า แต่ข้าไม่ได้คิดจะปกครองเผ่า เพียงแต่ต้องการเป็นพันธมิตรกับพวกท่านเท่านั้น!”“ข้าจะคอยช่วยเหลือให้เผ่าของพวกท่านพัฒนาขึ้น ส่วนสิ่งที่ข้าต้องการก็ง่ายมาก คือหากข้าต้องการความช่วยเหลือ พวกท่านต้องช่วยเหลือข้าโดยไม่มีเงื่อนไข ตอนนี้ท่านคงเข้าใจแล้วกระมัง?”เป็นเช่นนี้เอง!ไท่สื่อลี่เข้าใจในทันที นี่ช่างเป็นข้อเสนอที่ดี!ตราบใดที่หวังหยวนไม่เข้ามายุ่งเรื่องภายใน แถมยังคอยช่วยเหลือ ใครบ้างจะไม่ยอมร่วมมือด้วย?“ในเมื่อท่านหวังกล่าวเช่นนี้ ข้าจะรับหน้าที่นี้เอง ประเดี๋ยวข้าจะไปปรึกษากับพวกพ้อง บอกความคิดของท่านให้พวกเขารู้ก่อนนะขอรับ!”“พวกเขาล้วนเป็นคนมีเหตุผล คงจะให้คำตอบที่ท่านพอใจ!”“จะไม่ทำให้ท่านหวังผิดหวังขอรับ!”หวังหยวนตบบ่าไท่สื่อลี่ด้วยความพึงพอใจ เพียงแค่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2085
“ท่านหวัง ท่านให้ข้าอยู่ที่นี่ต่อ มีเรื่องใดจะปรึกษาหรือขอรับ?”“หรือว่าข้าเผลอทำสิ่งใดผิดพลาด จนทำให้ท่านไม่พอใจ?”ไท่สื่อลี่มองหวังหยวนด้วยความหวาดหวั่น พลางเอ่ยถามตะกุกตะกักหวังหยวนมีภูมิหลังและอำนาจยิ่งใหญ่ แม้ว่าเขาจะเป็นหัวหน้าเผ่า แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหวังหยวน เขาก็ทำได้เพียงถ่อมตนเหมือนเด็กน้อยเกรงว่าจะทำให้หวังหยวนไม่พอใจ สุดท้ายตนเองก็จะไม่ได้ประโยชน์ ผลลัพธ์ย่อมเป็นไปในทางที่ไม่ดี!หวังหยวนโบกมืออย่างใจเย็น เดินไปข้างกายไท่สื่อลี่ รินสุราให้เขา แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ท่านไท่สื่อไม่ต้องกังวลหรอก”“ที่ข้าให้ท่านอยู่ต่อ เพราะมีเรื่องอยากปรึกษาหารือด้วย แต่จะไม่ทำให้ท่านลำบากใจ”“ไม่ว่าเรื่องนี้จะสำเร็จหรือไม่ ก็จะไม่กระทบความสัมพันธ์ของเรา”หวังหยวนตบบ่าไท่สื่อลี่ พลางกล่าวไท่สื่อลี่พยักหน้า ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วถามว่า “ไม่ทราบว่าท่านหวังมีเรื่องใดจะปรึกษาหรือขอรับ?”ตอนนี้เขารู้สึกกังวลใจ ไม่สามารถคาดเดาความคิดของหวังหยวนได้ครู่ต่อมา หวังหยวนก็กล่าวตามตรง “แท้จริงแล้วเป็นเรื่องง่ายมาก ที่ข้ามาที่นี่ ไม่เพียงเพื่อช่วยราชวงศ์ต้าเย่เท่านั้น แต่เพื่อช่วยเหลือตัวเองด้ว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2084
แม้แต่ในอากาศยังคงมีกลิ่นคาวเลือด!หวังหยวนเชื่อมั่นในความสามารถของเกาเล่อ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่เคยเจอเจียงเซี่ยวมาก่อน คาดว่าเกาเล่อคงตรวจสอบแล้วว่าไม่ผิดตัว เขาจึงไม่ได้สนใจดูอีก!หวังหยวนกวาดสายตามองกลุ่มคนตรงหน้า ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มขณะโบกมือให้ทุกคน แล้วชี้ไปที่ที่นั่งสองข้าง “ทุกท่านไม่ต้องเกรงใจ ข้าไม่ใช่เสือดุร้ายกินคน ไม่ต้องเกรงใจกันเกินไป นั่งลงได้เลย!”“ขอบพระคุณท่านหวัง!”ทุกคนกล่าวขอบคุณ แล้วนั่งลงหวังหยวนนั่งบนบัลลังก์ ก่อนจะถามด้วยรอยยิ้ม “ข้าสงสัยว่าพวกท่านต่อต้านราชวงศ์ต้าเย่มาตลอด ถึงขั้นจะเอาชีวิตกัน แต่พอได้ยินว่าข้ามาก็ยอมแพ้เลยหรือ?”“หรือว่าชื่อเสียงของข้าเลื่องลือมาก เมื่อรู้ว่าต้องสู้กับข้าจึงยอมสยบเลยงั้นหรือ?”หวังหยวนรู้สึกค่อนข้างภูมิใจหากเรื่องนี้เล่าลือออกไปคงเป็นเรื่องเล่าขานกันเป็นตำนาน!ทุกคนมองหน้ากัน คนที่อยู่ใกล้หวังหยวนที่สุดกล่าว “ใช่แล้ว!”“พวกข้าไม่อยากเป็นศัตรูกับท่านหวัง ยิ่งกว่านั้น พวกข้ารู้ดีว่าพวกข้ากับท่านหวังต่างชั้นกัน หากเปิดศึก แม้จะใช้ภูเขาเป็นกำแพง ป้องกันทุกวิถีทาง แต่คงไม่สามารถต้านทานได้นาน!”“ผลลัพธ์สุดท้ายย่อมคาดเดาได
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2083
“เมื่อครู่มีกลุ่มคนมา ข้าเข้าไปสอบถามจึงรู้ว่าเป็นหัวหน้าเผ่าใหญ่!”“ตอนนี้พวกเขาได้ฆ่าเจียงเซี่ยวผู้นำพันธมิตรแล้ว และต้องการเจรจาสงบศึกกับพวกเรา!”“ท่านผู้นำคิดเห็นว่าอย่างไรขอรับ?”เกาเล่อกล่าวด้วยรอยยิ้มศัตรูแตกคอกันเอง ช่างเป็นเรื่องดี!ไม่เพียงแต่ลดการสูญเสียเท่านั้น แต่ยังไม่ทำให้เกิดความแค้นกับชนเผ่าเหล่านี้ด้วย ถือว่าเป็นประโยชน์อย่างมากต่อการควบคุมดินแดนในอนาคต!ดวงตาของหวังหยวนเป็นประกาย เขารีบเดินไปหาเกาเล่อ แล้วจับมือเขาไว้ด้วยความตื่นเต้น “เจ้าตรวจสอบอย่างละเอียดแล้วหรือ? จะมีกลอุบายอะไรซ่อนอยู่หรือไม่?”“ไม่มีแน่นอน!”เกาเล่อรีบส่ายหน้า “ก่อนมาที่นี่ ข้าได้ตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับชนเผ่าต่าง ๆ ในกลุ่มพันธมิตรนี้ ย่อมรู้จักพวกเขาเป็นอย่างดีขอรับ!”“ครั้งนี้พวกเขานำหัวของเจียงเซี่ยวมาให้ และเจียงเซี่ยวก็เป็นผู้นำพันธมิตรจริง ๆ!”“หากท่านไม่เชื่อ คุณหนูไป๋คงยืนยันได้ พวกนางสู้รบกับชนเผ่าทางเหนือมาตลอด คงคุ้นเคยกับศัตรูดีใช่หรือไม่?”ขณะที่กล่าว เกาเล่อก็มองไปที่ไป๋ลั่วหลีไป๋ลั่วหลีไม่ลังเล รีบพยักหน้าทันที“ถูกต้อง!”“ต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดคือเจียงเซี่ยว เขาไม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2082
“ปกติพวกเจ้าล้วนองอาจกันไม่ใช่หรือ?”“ก่อนหน้านี้ ตอนที่คิดจะโจมตีราชวงศ์ต้าเย่ พวกเจ้าต่างก็อยากจะแบ่งปันดินแดนกันไม่ใช่หรือ? แล้วตอนนี้ล่ะ? แค่ทหารที่พวกนั้นเชิญมาก็ทำให้พวกเจ้าหวาดกลัวได้ถึงเพียงนี้แล้วหรือ?”“พวกเจ้าอย่าลืมว่าภูมิประเทศของที่นี่อันตราย หากพวกเราไม่ยอมออกจากภูเขา แม้หวังหยวนจะเก่งกาจและมียอดฝีมือมากมายก็ทำอะไรเราไม่ได้! หรือว่าเขาจะสามารถคุกคามเราได้จริง ๆ?”ทุกคนมองหน้ากัน ไม่มีใครเอ่ยคำใดการหลบอยู่ในหุบเขา ไม่ใช่แผนการระยะยาว!“หากผู้ใดกล้าพูดจาบั่นทอนกำลังใจอีก อย่าหาว่าข้าใจร้ายแล้วกัน!”เจียงเซี่ยวตวาดอีกครั้ง ทุกคนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก เพียงแค่พยักหน้าเห็นด้วยคนเราเมื่ออยู่ใต้ชายคาบ้านคนอื่นย่อมต้องยอมก้มหัว!รุ่งเช้า หวังหยวนและกองทัพเริ่มมุ่งหน้าสู่ภูเขาแห่งนี้!ชนเผ่าต่าง ๆ ล้วนได้รับข่าว บัดนี้หวาดผวาไปหมด เพียงแค่เสียงลมพัดก็คิดว่าเป็นศัตรู!ทุกคนต่างเกรงกลัวอำนาจของหวังหยวน ใครจะกล้าต่อกรกับเขา?แม้จะหลบอยู่ในภูเขา แต่หากหวังหยวนตีฝ่าแนวป้องกันมาได้จะทำเช่นไร?ผลลัพธ์สุดท้ายย่อมเดาได้!เมื่อคิดได้เช่นนี้ เหล่าหัวหน้าเผ่าจึงมารวมตัวกัน“พวก
