เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 979
บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 980
ขณะนี้ ในหมู่บ้านต้าหวัง!หมู่บ้านต้าหวังในปัจจุบันมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่!ทุกครัวเรือนมีบ้านหลังใหญ่โต อาคารทุกหลังถูกสร้างขึ้นอย่างประณีตมาก หากไม่รู้ว่าสถานที่แห่งนี้เคยเป็นหมู่บ้านชนบทมาก่อน คงคิดว่ามันเป็นหมู่บ้านที่มีแต่คนร่ำรวย!ใจกลางหมู่บ้านต้าหวังมีคฤหาสน์ขนาดใหญ่หลังหนึ่งตั้งอยู่นี่คือที่ที่หวังหยวนอยู่!ขณะนี้ในห้องลับขนาดใหญ่ใต้ดิน หวังหยวนนั่งอยู่ข้างบนพื้นที่ยกสูงต้าหู่ยืนอยู่ข้างหลังเขา และผู้หญิงทั้งสามนั่งขนาบสองข้าง คนที่นั่งอยู่ด้านล่างได้แก่ เกาเล่อ, หวังหานซาน, วังไห่เทียน, ถังหม่าง, เอ้อหู่, จ้าวต้าฉุย, จู่ปัน, หงเยี่ย, เซี่ยซานหู่ และจ้าวป๋อเซี่ยว!ในเวลาหนึ่งปี จิตวิญญาณของทุกคนกระตือรือร้นเต็มเปี่ยมมากขึ้น ไม่เพียงเท่านั้น แต่ละคนยังมีความรู้สึกมั่นคงอีกด้วยแม้ว่าจะผ่านไปเพียงหนึ่งปี แต่หนึ่งปีนี้ แต่ละคนทำงานหนักมาก!“เรามาเริ่มประชุมกันเลยดีกว่า เกาเล่อ มาเริ่มด้วยเครือข่ายผีเสื้อของเจ้ากันก่อน”เมื่อหวังหยวนพูด เกาเล่อก็รายงานทันทีโดยไม่มีการพูดเรื่องไร้สาระ“องค์กรเครือข่ายผีเสื้อเปิดใช้งานเต็มรูปแบบแล้ว เท่ากับว่าทั้งต้าเย่อยู่ภายใต้การคว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 981
หลังจากได้ฟังเช่นนี้ หวังหยวนก็มีความสุขมาก!เขาทำเงินได้มากมายมหาศาล จนเสริมกำลังกองทัพให้แข็งแกร่งได้!ปัจจุบันคนสี่หมื่นคนนี้ไม่ได้อ่อนแอกว่ากองทัพใด ๆ เลย ในแง่ของประสิทธิภาพการรบในแง่ของอาวุธ ก็เพียงพอที่จะบดขยี้กองทัพใดก็ได้!เพราะปืนพกและระเบิดมือนั้น เดิมทีไม่ใช่สิ่งของที่มีอยู่ในโลกนี้ตอนนี้ผลิตออกมามากมายจนพวกเขาพอใช้กันทุกคน!เมื่อเข้าสู่สนามรบ อาจจะทำให้ทุกคนต้องตกใจ!“ดีมาก!”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ในที่สุดเขาก็หันความสนใจไปที่สตรีทั้งสามสตรีทั้งสามนั้น แต่ละคนรับผิดชอบธุรกิจของแต่ละเมืองหลี่ซื่อหานรับผิดชอบสำนักงานเมืองหลิง ย่อมมีความกดดันมากที่สุดไม่เพียงแต่ธุรกิจต้องดีเท่านั้น แต่ยังเพื่อส่งมอบสินค้าให้เพียงพอไปยังเมืองหยางและเมืองอันอีกด้วย“ในเฉิงโจว ทุกอย่างเป็นไปตามปกติ สินค้าทั้งหมดถูกจัดจำหน่ายไปอย่างเป็นระเบียบ!”หูเมิ่งอิ๋งยังรายงานอีกว่า “เมืองอันก็เช่นเดียวกัน บริษัทตระกูลหวังของเราได้ผูกขาดในพื้นที่ท้องถิ่นแล้ว ไม่ว่าจะเป็นสินค้าของเรา สินค้าท้องถิ่น หรือสินค้าจากต่างแดน เราก็ควบคุมได้ทั้งหมด!”หวงเจียวเจียวรายงานในลักษณะเดียวกัน “สถานการณ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 982
เซิ่งฟางสี่หรี่ตาลง ใบหน้ายังคงมีความคาดหวังไม่นานหลังจากนั้น คนรับใช้ก็เข้ามาพร้อมกับนกพิราบสื่อสาร แล้วมอบให้เซิ่งฟางสี่เซิ่งฟางสี่รีบรับนกพิราบสื่อสารมา แล้วยิ้มทันที“อย่างที่คาดไว้ กำลังรออยู่เลย!”หลังจากที่เซิ่งฟางสี่พูดจบ เขาก็พูดต่ออย่างสงบด้วยสีหน้าไม่แยแส“เหตุการณ์เป็นเช่นนี้... ไม่มีใครในแผ่นดินที่จะอยู่อย่างสุขสบายได้!”“โดยเฉพาะเจ้า... หวังหยวน!”ความเคียดแค้นชิงชังของเซิ่งฟางสี่ที่มีต่อหวังหยวน ท่วมท้นราวกับท้องฟ้า!ในที่สุดเขาก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อปีที่แล้ว!เหตุใดฮองเฮาจึงตัดสินใจได้ชาญฉลาดนัก เหตุใดนางจึงพระราชทานยศเจ้าผู้ครองแคว้นให้หย่งเอ๋อร์!เบื้องหลังเรื่องนี้กลับกลายเป็นฝีมือของหวังหยวน!หลังจากรู้เรื่องนี้แล้ว เซิ่งฟางสี่ก็โกรธมาก!แต่ในเวลานั้นไม่มีวิธีที่ดีที่จะจัดการกับหวังหยวนได้ ทำได้เพียงอดทนเท่านั้น!ในปีนี้เซิ่งฟางสี่ไม่ได้เกียจคร้าน ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาย่อมมีหนทางที่เตรียมวางแผนไว้แล้ว!ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ทั้งแผ่นดินต้าเย่จะไม่อาจสงบสุขได้อีกต่อไป!หลังจากที่เขาพูดเช่นนี้ สองพี่น้องเซิ่งตงที่เข้ามาหลังจากได้ข่าวก็ตกตะลึงไปครู
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 983
ใบหน้าของจ้าวหย่งมีรอยยิ้มกว้างเขาพยักหน้าแล้วพูดอย่างร่าเริง “ฮ่าฮ่า ใช่หรือไม่ล่ะ ทั้งหมดนี้ต้องยกความดีความชอบให้พี่หยวนของเรา”เมื่อจ้าวหย่งกล่าวถึงหวังหยวน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชมเขายิ้มขณะกล่าวชมเชย “พี่หยวนมีวิสัยทัศน์กว้างไกล พวกโจรทุกกลุ่มที่อยู่ตามทางถูกพี่หยวนปราบหมดแล้ว แน่นอนว่าทุกอย่างจะต้องเรียบร้อยดี”ลูกน้องที่อยู่ข้าง ๆ อดไม่ได้ที่จะพยักหน้า แล้วพูดเสริมอย่างเห็นด้วย “แน่นอนขอรับ”“แต่ลูกชิ้นพวกนี้คงอร่อยมากจริง ๆ แค่ได้กลิ่น ข้าก็น้ำลายสอแล้ว”“ฮ่าฮ่า เช่นนั้นแสดงว่าเจ้ายังไม่เคยกินลูกชิ้นของพี่หยวนสินะ รสชาติมันอร่อยเหลือเชื่อมาก”คนกลุ่มหนึ่งกำลังพูดคุยและหัวเราะกัน ทันใดนั้นมีเสียงฝีเท้าอันรวดเร็วดังมาจากระยะไกล!หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็ถูกกลุ่มโจรสวมชุดดำและสวมหน้ากากขวางหน้าอย่างรวดเร็วจ้าวหย่งและคนของเขาหลายคนมีสีหน้าเข้มขึ้น รีบตั้งท่าป้องกันทันที ยืนล้อมรอบสินค้า เพื่อป้องกันไม่ให้โจรกลุ่มนี้แย่งชิงไปในขณะนี้ จู่ ๆ หัวหน้าโจรคนหนึ่งก็ยกดาบยาวในมือขึ้นมาชี้ไปที่จ้าวหย่ง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน “ภูเขาลูกนี้ข้ายึดครองแล้ว หากอยากมีชีวิต
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 984
จ้าวหย่งวิ่งเร็วมาก เขาไม่กล้าหยุดพักเลย!แต่ในวินาทีต่อมา เขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าใต้ต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกล มีชายชุดดำคนหนึ่งยืนถือดาบจ้องมองเขาด้วยดวงตาที่ลุกเป็นไฟจ้าวหย่งเห็นเช่นนั้นก็อดทำหน้าเคร่งเครียดไม่ได้เขากำดาบยาวในมือแน่นโดยไม่รู้ตัว ก่อนคำรามด้วยความโกรธ แล้วรีบวิ่งไปหาชายคนนั้น!“ใครก็ตามที่กล้าขวางข้าจะถูกฆ่าอย่างไร้ปรานี!”สิ้นเสียงคำราม กายของจ้าวหย่งราวกับเต็มไปด้วยพลังอันไม่มีที่สิ้นสุดที่ระเบิดออกมาทันที ทำให้เขาว่องไวและเต็มไปด้วยจิตสังหาร!ชายใต้ต้นไม้สูดจมูกอย่างเย็นชา เลิกคิ้วแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “เกรงว่าเจ้าจะไม่รู้จักประเมินตนเอง”“คนประเภทไหนกันที่อยากจะสู้กับข้า?”ชายคนนั้นเขย่งเท้ากระโดดขึ้น จากนั้นยกกริชในมือขึ้นสูง แล้วโจมตีไปที่ตำแหน่งของจ้าวหย่งอย่างโหดเหี้ยม!แสงเย็นวาบหนึ่งปรากฏขึ้น!ดวงตาของจ้าวหย่งเบิกกว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะรู้สึกหนาวสั่นที่คอ ไม่มีแรงแม้แต่จะสู้กลับด้วยซ้ำ ร่างของเขาล้มลงกระแทกพื้นอย่างแรง เขาถูกสังหารด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวชายคนนั้นจ้องมองจ้าวหย่งที่ตายแบบดวงตาเบิกกว้างอย่างไม่แยแส เก็บกริชในมือด้วยสีหน้าเย็นชา แล้วหั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 985
“ข้าเน้นย้ำให้พวกเขาตอบกลับ หลังจากได้รับจดหมายจากนกพิราบสื่อสาร แต่ว่า... ไม่มีการตอบกลับเลย…”หลังจากที่หวงเจียวเจียวพูดจบหวังหยวน ก็ขมวดคิ้วถ้าบอกว่ามีความล่าช้า หนึ่งวันก็ยังพอเป็นไปได้ แต่สามวัน!นี่เป็นไปไม่ได้เลย!ทุกครั้งที่ส่งคนไปคุ้มกันสินค้า หวังหยวนบอกพวกเขาว่าไม่ต้องกังวล แค่ไปให้ถึงจุดหมายอย่างปลอดภัย ไม่จำเป็นต้องลำบากระหว่างทางเพราะคนเหล่านี้ล้วนเป็นทหารผ่านศึกเกราะทมิฬ เป็นพวกพ้องของหวังหยวน การเดินทางนั้นไกล หากเกิดอะไรขึ้นจนทำให้ล่าช้าไปสักวันหนึ่งก็ไม่เป็นอะไรยิ่งไปกว่านั้น ทุกครั้งจะออกเดินทางเร็ว ส่วนใหญ่มักถึงภายในห้าวันเสมอ!พูดอีกอย่างคือจากการคำนวณทั้งหมดแล้ว ครั้งนี้ล่าช้าไปแปดวันเต็ม!ต้องมีปัญหาเกิดขึ้นแล้วแน่นอน!“คือว่า... ล่าช้าเพราะจ้าวหย่งหรือ?”เมื่อหวงเจียวเจียวพูดเช่นนี้ นางก็ลังเลเล็กน้อยเช่นกันเคยล่าช้า แต่นานถึงเพียงนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน!หวังหยวนส่ายหน้า “ไม่ใช่หรอก จ้าวหย่งเป็นคนทำอะไรรอบคอบเสมอ สถานการณ์เช่นนี้จะไม่เกิดขึ้น”“ยิ่งกว่านั้น แม้ว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นจนทำให้การเดินทางล่าช้า เขาก็จะแจ้งให้เมืองหยางหรือแม้แต่เราร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 986
หวังหยวนพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นก็คงเป็นตระกูลเซิ่ง”หลังจากพูดเช่นนี้ หวงเจียวเจียวรีบถามแทนคนอื่น “แต่ว่าเหตุใดถึงเป็นตระกูลเซิ่ง? เหตุใดพวกเขาถึงต้องการจัดการกับเรา? ไม่น่าจะมีเหตุผลให้ทำเช่นนั้น!”“ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ข้าได้ให้คำแนะนำกับฮองเฮาในวันนั้น วันนี้ข่าวอาจจะรั่วไหลออกไปแล้ว ทำให้เกิดการตอบโต้จากตระกูลเซิ่ง ไม่มีเรื่องอื่นหรอก!”การคาดเดาของหวังหยวนค่อนข้างสมเหตุสมผล“ส่งกองกำลังไปประจำที่ฐานที่มั่นสำคัญทุกแห่ง พร้อมอุปกรณ์ครบมือ ตระกูลเซิ่งต้องการแตะต้องพวกเราจริง ๆ พวกเราย่อมไม่อาจจะปล่อยให้พวกเขาเสวยสุขได้!”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ก็บอกให้หงเยี่ยและคนอื่น ๆ จัดการทันทีส่วนเรื่องอุปกรณ์ มีการเตรียมมาก่อนนานแล้ว ไม่ต้องใช้เวลามากเกาเล่อพยักหน้าและกำลังจะออกไป แต่ทันใดนั้นมีม้าอีกตัวมาถึง ชายสวมหน้ากากชุดดำมาที่หมู่บ้านต้าหวัง เพื่อส่งจดหมายถึงเกาเล่อเกาเล่อรับจดหมาย แล้วต้องตกใจเมื่ออ่านเพียงปราดแรก!เขารีบส่งจดหมายให้หวังหยวนโดยไม่พูดอะไรเลย!หลังจากที่หวังหยวนได้อ่าน เขาก็แปลกใจเล็กน้อย!ประเสริฐ!ตระกูลเซิ่งประเสริฐยิ่งนัก!มีหลา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 987
หวังหยวนไม่ต้องการมีความขัดแย้งกับพวกเขาในตอนนี้ยิ่งไปกว่านั้น หวังหยวนไม่ได้ต้องการแย่งชิงแผ่นดิน!มันเหนื่อยเกินไป!การเป็นเศรษฐีนั้นดีกว่ามาก“อืม... เข้าใจแล้ว!”พวกเขายังไม่ค่อยเข้าใจความคิดของหวังหยวน แต่พวกเขายังคงคิดว่าเวลาที่หวังหยวนพูดยังมาไม่ถึงเกาเล่อจึงไปเตรียมการ ในซานโจว กองกำลังทั้งหมดของหวังหยวนมีทั้งอุปกรณ์สู้รบและความแข็งแกร่งมีแม้กระทั่งทหารเกราะทมิฬที่คอยดูแลเป็นการส่วนตัว!ในทุกฐานทัพ มีทหารเกราะทมิฬอย่างน้อยหนึ่งหรือสองคน ถือปืนคาบศิลาและระเบิดมือคอยปกป้องสถานที่หากตระกูลเซิ่งกล้าลงมือ เจ้านายหลายสิบคนของพวกเขาจะถูกฆ่าอย่างง่ายดาย!ในเวลาเดียวกัน ในจวนตระกูลไป๋ ไป๋เจิ้นถังพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา ใบหน้าของเขาเคร่งเครียดมาก!ไป๋เฟยเฟยนั่งอยู่ข้าง ๆ เข้าใจดีว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงสองวันที่ผ่านมา อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ท่านพ่อ ตระกูลเซิ่งเริ่มลงมือแล้วจริง ๆ!”ไป๋เจิ้นถังพยักหน้า “ในที่สุดตระกูลเซิ่งก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว แต่... มันไม่สำคัญ เขาทำเช่นนี้เพียงเพื่อทำให้ต้าเย่ไม่มั่นคง!”“ตราบใดที่ยังมีความวุ่นวาย ก็จะมีโอกาสสำหรับตระกูลไป๋ของเรา หากยังเป็นเช
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2090
แต่หวังหยวนไม่ใช่คนใจบุญ ใครคิดจะเล่นงานเขาต้องดูตัวเองก่อนว่ามีฝีมือแค่ไหน!“เช่นนั้นขอให้ความร่วมมือของเราราบรื่น!”จากนั้นทุกคนจึงเริ่มดื่มกันต่อเมื่องานเลี้ยงเลิกรา หวังหยวนก็เริ่มโซเซ เพราะดื่มสุราไปมาก อาการจึงเปลี่ยนไปเล็กน้อยโชคดีที่มีทหารห้าหมื่นนายติดตามมา แถมยังมีต้าหู่กับต่งอวี่ด้วย หวังหยวนจึงวางใจได้ เขาจึงกล้าดื่มสุราอย่างสบายใจ!ในที่มืด เงาร่างมากมายรวมตัวกันนอกค่ายของหวังหยวน จ้องมองแสงไฟในค่ายชายผู้มีใบหน้าเต็มไปด้วยแผลเป็นที่อยู่ข้างหน้าสุดและสวมหน้ากาก กล่าวกับคนข้างหลัง “ก่อนมาที่นี่ ข้าได้บอกพวกเจ้าแล้วว่าครั้งนี้มีแต่ตายกับตาย!”“แต่พวกเราต้องทำภารกิจที่ท่านขุนพลมอบหมายให้สำเร็จ! นั่นคือการสังหารหวังหยวน แม้ต้องแลกมาด้วยชีวิต นั่นก็เพื่อกำจัดศัตรูตัวฉกาจของราชวงศ์ต้าเย่!”“พวกเจ้าทำได้หรือไม่?”ทุกคนพยักหน้าอย่างมุ่งมั่น!“ดี!”“ก่อนลงมือ มีเรื่องต้องเตือนพวกเจ้า หากถูกจับเป็น จงกัดยาพิษที่ซ่อนไว้ในฟันกราม เพื่อไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน!”ทุกคนพยักหน้าพวกเขาเตรียมพร้อมอย่างดี วันนี้คือวันที่พวกเขาตอบแทนอาณาจักร!แต่การตายมีทั้งที่ไร้ค่าและมีค่า!ก่อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2089
“พวกเราสามารถลงมืออย่างเป็นความลับได้!”“ไม่มีใครรู้เห็น!”“แม้แต่คนใจร้อนของหวังหยวน จะรู้ได้อย่างไรว่าเป็นฝีมือพวกเรา?”“อย่าลืมว่าไท่สื่อลี่และคนอื่น ๆ ได้ฆ่าเจียงเซี่ยวแล้ว หากคนของเจียงเซี่ยวในป่าลอบสังหารหวังหยวน ย่อมไม่มีใครสงสัยใช่หรือไม่?”ซือฟางแสยะยิ้ม แผนการร้ายผุดขึ้นในใจ!“ดี!”เจี๋ยงโฉ่วอีหัวเราะ แล้วยกนิ้วให้ซือฟาง ช่างเป็นขุนพลที่กล้าหาญและมีไหวพริบจริง ๆ!มีซือฟางคอยปกป้อง ราชวงศ์ต้าเย่ย่อมปลอดภัยไร้กังวล!...ที่งานเลี้ยงในป่า หวังหยวนและคนอื่น ๆ นั่งอยู่ด้วยกัน มีต้าหู่และต่งอวี่ แต่ไม่มีเกาเล่อเพราะเกาเล่อมีภารกิจสำคัญยิ่งกว่านั้น นั่นคือการสืบหาข่าวสารที่เป็นประโยชน์!หวังหยวนเพิ่งพบกับคนของเผ่าทางเหนือ ยังไม่รู้จักสถานการณ์ภายใน จึงต้องให้เกาเล่อไปตรวจสอบเพื่อป้องกันปัญหา!แน่นอนว่านี่ก็เพื่อความสะดวกในการดำเนินการในอนาคต!หวังหยวนถือว่าดินแดนของเผ่าเหล่านี้เป็นของตนเองแล้ว!ย่อมต้องดูแลอย่างดี!ในงานเลี้ยง ไท่สื่อลี่ได้บอกแผนการของหวังหยวนให้หัวหน้าเผ่าคนอื่นแล้ว ตอนนี้ทุกคนกำลังปรึกษาหารือและถกเถียงถึงข้อดีข้อเสีย!เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2088
“ท่านเจี๋ยง!”“ท่านคือผู้ปราดเปรื่องที่สุดในราชวงศ์ต้าเย่!”“เป็นคนสนิทที่ฝ่าบาททรงไว้วางพระทัย!”“ครั้งที่ราชวงศ์ต้าเย่ตกอยู่ในอันตราย ก็เพราะท่านคอยถวายคำแนะนำ จึงสามารถรักษาแผ่นดินของราชวงศ์ต้าเย่ไว้ได้!”“บัดนี้ภัยพิบัติมาถึง ท่านกลับมานั่งถอนหายใจ ไม่เอ่ยคำใดเลยหรือ?”ซือฟางเป็นคนใจร้อน พูดพลางเดินไปมาไม่หยุด“ท่านขุนพล! เชิญนั่งพักก่อนเถิด!”“ท่านเดินไปมาเช่นนี้ทำให้ข้าเวียนหัวไปหมดแล้ว!”เจี๋ยงโฉ่วอีโบกมือ ก่อนกล่าวว่า “บอกตามตรง หลายวันมานี้ ข้าเองก็ครุ่นคิดเรื่องนี้อยู่ แต่ยังหาทางออกที่ดีไม่ได้!”“ท่านขุนพลมาดื่มสุราที่นี่ คงคิดหาวิธีรับมือได้แล้วกระมัง?”“เพียงแต่ยังไม่รู้ว่าจะใช้ได้หรือเปล่ากระมัง?”“ข้าพูดถูกหรือไม่?”ซือฟางไม่ได้ปิดบัง พยักหน้ารับในทันที“เช่นนั้นท่านขุนพลรีบบอกมาเถิดว่ามีวิธีใด? พวกเราลองปรึกษากัน บางทีอาจช่วยกันแก้ไขปัญหา รับมือหวังหยวนเพื่อปกป้องแผ่นดินของเราได้!”เจี๋ยงโฉ่วอีรีบถามแม้ว่าเขาจะเป็นที่ปรึกษาของไป๋เหยียนเฟย แต่บางครั้งก็ต้องการคนช่วยเตือนสติ จึงจะคิดแผนการที่ดีได้!คนเราแม้จะฉลาดแค่ไหน บางครั้งก็อาจพลาดพลั้งได้!ทุกอย่าง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2087
“ได้!”“ทุกคนโปรดวางใจ เรื่องนี้ข้าจะจัดการเอง!”“ทุกคนแค่ทำหน้าที่ของตนไป ไม่จำเป็นต้องกังวล!”เจี๋ยงโฉ่วอีปลอบใจทุกคน จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังกระโจมใหญ่ทหารยามหน้าประตูต่างโค้งคำนับด้วยความเคารพซือฟางมีอำนาจเด็ดขาดในกองทัพ ส่วนเจี๋ยงโฉ่วอีมีอำนาจในราชสำนัก ทั้งสองเป็นขุนนางคู่บุญ คนหนึ่งเป็นฝ่ายทหาร คนหนึ่งฝ่ายพลเรือน ร่วมมือกันอย่างแข็งขัน เป็นเสาหลักของราชวงศ์ต้าเย่ จึงสามารถรักษาความมั่นคงของราชวงศ์ต้าเย่ไว้ได้!“ไสหัวไป!”ทันทีที่เจี๋ยงโฉ่วอีเปิดประตูเข้ามาก็ได้ยินเสียงตะโกนดังลั่น!“ข้าไม่ได้สั่งไว้หรือว่าห้ามใครมารบกวนข้า?”“ใครอนุญาตให้พวกเจ้าเข้ามา?”“รีบออกไป! ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าข้าไม่ปรานี!”เจี๋ยงโฉ่วอีไม่สนใจคำพูดของซือฟาง ยังคงเดินเข้าไปในกระโจมพร้อมกับหัวเราะ“เจ้า...”ซือฟางโกรธจัดจนพลิกโต๊ะล้มเสียงดัง แล้วผุดลุกขึ้นยืน แต่พอเห็นเจี๋ยงโฉ่วอีก็ชะงัก ดวงตาแดงก่ำค่อยสงบลงเมื่อครู่เขามัวแต่ดื่มสุรา ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง จึงไม่รู้ว่าใครเข้ามา!ตอนนี้เห็นเจี๋ยงโฉ่วอีแล้วจึงสงบสติอารมณ์ลงได้“ที่แท้ก็เป็นท่านเจี๋ยง”“ข้าผิดไปที่เห็นท่านเป็นทหารโง่เขลา ขออภัย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2086
“ยิ่งกว่านั้น พวกข้าก็เหมือนคนที่ทรยศ นำดินแดนของเผ่าตัวเองมาถวายท่าน หากกลับไปเผ่า คงไม่อาจอธิบายกับสมาชิกเผ่าได้!”“ท่านเป็นผู้ปกครอง ย่อมรู้ดีว่าหากสูญเสียใจของผู้คนไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้น?”ไท่สื่อลี่จ้องมองหวังหยวน ใบหน้าแสดงความกังวลว่าหวังหยวนจะโกรธอยู่เสมอหวังหยวนโบกมือด้วยรอยยิ้ม แล้วกล่าวว่า “จริงอย่างที่ท่านว่า แต่ข้าไม่ได้คิดจะปกครองเผ่า เพียงแต่ต้องการเป็นพันธมิตรกับพวกท่านเท่านั้น!”“ข้าจะคอยช่วยเหลือให้เผ่าของพวกท่านพัฒนาขึ้น ส่วนสิ่งที่ข้าต้องการก็ง่ายมาก คือหากข้าต้องการความช่วยเหลือ พวกท่านต้องช่วยเหลือข้าโดยไม่มีเงื่อนไข ตอนนี้ท่านคงเข้าใจแล้วกระมัง?”เป็นเช่นนี้เอง!ไท่สื่อลี่เข้าใจในทันที นี่ช่างเป็นข้อเสนอที่ดี!ตราบใดที่หวังหยวนไม่เข้ามายุ่งเรื่องภายใน แถมยังคอยช่วยเหลือ ใครบ้างจะไม่ยอมร่วมมือด้วย?“ในเมื่อท่านหวังกล่าวเช่นนี้ ข้าจะรับหน้าที่นี้เอง ประเดี๋ยวข้าจะไปปรึกษากับพวกพ้อง บอกความคิดของท่านให้พวกเขารู้ก่อนนะขอรับ!”“พวกเขาล้วนเป็นคนมีเหตุผล คงจะให้คำตอบที่ท่านพอใจ!”“จะไม่ทำให้ท่านหวังผิดหวังขอรับ!”หวังหยวนตบบ่าไท่สื่อลี่ด้วยความพึงพอใจ เพียงแค่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2085
“ท่านหวัง ท่านให้ข้าอยู่ที่นี่ต่อ มีเรื่องใดจะปรึกษาหรือขอรับ?”“หรือว่าข้าเผลอทำสิ่งใดผิดพลาด จนทำให้ท่านไม่พอใจ?”ไท่สื่อลี่มองหวังหยวนด้วยความหวาดหวั่น พลางเอ่ยถามตะกุกตะกักหวังหยวนมีภูมิหลังและอำนาจยิ่งใหญ่ แม้ว่าเขาจะเป็นหัวหน้าเผ่า แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหวังหยวน เขาก็ทำได้เพียงถ่อมตนเหมือนเด็กน้อยเกรงว่าจะทำให้หวังหยวนไม่พอใจ สุดท้ายตนเองก็จะไม่ได้ประโยชน์ ผลลัพธ์ย่อมเป็นไปในทางที่ไม่ดี!หวังหยวนโบกมืออย่างใจเย็น เดินไปข้างกายไท่สื่อลี่ รินสุราให้เขา แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ท่านไท่สื่อไม่ต้องกังวลหรอก”“ที่ข้าให้ท่านอยู่ต่อ เพราะมีเรื่องอยากปรึกษาหารือด้วย แต่จะไม่ทำให้ท่านลำบากใจ”“ไม่ว่าเรื่องนี้จะสำเร็จหรือไม่ ก็จะไม่กระทบความสัมพันธ์ของเรา”หวังหยวนตบบ่าไท่สื่อลี่ พลางกล่าวไท่สื่อลี่พยักหน้า ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วถามว่า “ไม่ทราบว่าท่านหวังมีเรื่องใดจะปรึกษาหรือขอรับ?”ตอนนี้เขารู้สึกกังวลใจ ไม่สามารถคาดเดาความคิดของหวังหยวนได้ครู่ต่อมา หวังหยวนก็กล่าวตามตรง “แท้จริงแล้วเป็นเรื่องง่ายมาก ที่ข้ามาที่นี่ ไม่เพียงเพื่อช่วยราชวงศ์ต้าเย่เท่านั้น แต่เพื่อช่วยเหลือตัวเองด้ว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2084
แม้แต่ในอากาศยังคงมีกลิ่นคาวเลือด!หวังหยวนเชื่อมั่นในความสามารถของเกาเล่อ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่เคยเจอเจียงเซี่ยวมาก่อน คาดว่าเกาเล่อคงตรวจสอบแล้วว่าไม่ผิดตัว เขาจึงไม่ได้สนใจดูอีก!หวังหยวนกวาดสายตามองกลุ่มคนตรงหน้า ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มขณะโบกมือให้ทุกคน แล้วชี้ไปที่ที่นั่งสองข้าง “ทุกท่านไม่ต้องเกรงใจ ข้าไม่ใช่เสือดุร้ายกินคน ไม่ต้องเกรงใจกันเกินไป นั่งลงได้เลย!”“ขอบพระคุณท่านหวัง!”ทุกคนกล่าวขอบคุณ แล้วนั่งลงหวังหยวนนั่งบนบัลลังก์ ก่อนจะถามด้วยรอยยิ้ม “ข้าสงสัยว่าพวกท่านต่อต้านราชวงศ์ต้าเย่มาตลอด ถึงขั้นจะเอาชีวิตกัน แต่พอได้ยินว่าข้ามาก็ยอมแพ้เลยหรือ?”“หรือว่าชื่อเสียงของข้าเลื่องลือมาก เมื่อรู้ว่าต้องสู้กับข้าจึงยอมสยบเลยงั้นหรือ?”หวังหยวนรู้สึกค่อนข้างภูมิใจหากเรื่องนี้เล่าลือออกไปคงเป็นเรื่องเล่าขานกันเป็นตำนาน!ทุกคนมองหน้ากัน คนที่อยู่ใกล้หวังหยวนที่สุดกล่าว “ใช่แล้ว!”“พวกข้าไม่อยากเป็นศัตรูกับท่านหวัง ยิ่งกว่านั้น พวกข้ารู้ดีว่าพวกข้ากับท่านหวังต่างชั้นกัน หากเปิดศึก แม้จะใช้ภูเขาเป็นกำแพง ป้องกันทุกวิถีทาง แต่คงไม่สามารถต้านทานได้นาน!”“ผลลัพธ์สุดท้ายย่อมคาดเดาได
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2083
“เมื่อครู่มีกลุ่มคนมา ข้าเข้าไปสอบถามจึงรู้ว่าเป็นหัวหน้าเผ่าใหญ่!”“ตอนนี้พวกเขาได้ฆ่าเจียงเซี่ยวผู้นำพันธมิตรแล้ว และต้องการเจรจาสงบศึกกับพวกเรา!”“ท่านผู้นำคิดเห็นว่าอย่างไรขอรับ?”เกาเล่อกล่าวด้วยรอยยิ้มศัตรูแตกคอกันเอง ช่างเป็นเรื่องดี!ไม่เพียงแต่ลดการสูญเสียเท่านั้น แต่ยังไม่ทำให้เกิดความแค้นกับชนเผ่าเหล่านี้ด้วย ถือว่าเป็นประโยชน์อย่างมากต่อการควบคุมดินแดนในอนาคต!ดวงตาของหวังหยวนเป็นประกาย เขารีบเดินไปหาเกาเล่อ แล้วจับมือเขาไว้ด้วยความตื่นเต้น “เจ้าตรวจสอบอย่างละเอียดแล้วหรือ? จะมีกลอุบายอะไรซ่อนอยู่หรือไม่?”“ไม่มีแน่นอน!”เกาเล่อรีบส่ายหน้า “ก่อนมาที่นี่ ข้าได้ตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับชนเผ่าต่าง ๆ ในกลุ่มพันธมิตรนี้ ย่อมรู้จักพวกเขาเป็นอย่างดีขอรับ!”“ครั้งนี้พวกเขานำหัวของเจียงเซี่ยวมาให้ และเจียงเซี่ยวก็เป็นผู้นำพันธมิตรจริง ๆ!”“หากท่านไม่เชื่อ คุณหนูไป๋คงยืนยันได้ พวกนางสู้รบกับชนเผ่าทางเหนือมาตลอด คงคุ้นเคยกับศัตรูดีใช่หรือไม่?”ขณะที่กล่าว เกาเล่อก็มองไปที่ไป๋ลั่วหลีไป๋ลั่วหลีไม่ลังเล รีบพยักหน้าทันที“ถูกต้อง!”“ต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดคือเจียงเซี่ยว เขาไม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2082
“ปกติพวกเจ้าล้วนองอาจกันไม่ใช่หรือ?”“ก่อนหน้านี้ ตอนที่คิดจะโจมตีราชวงศ์ต้าเย่ พวกเจ้าต่างก็อยากจะแบ่งปันดินแดนกันไม่ใช่หรือ? แล้วตอนนี้ล่ะ? แค่ทหารที่พวกนั้นเชิญมาก็ทำให้พวกเจ้าหวาดกลัวได้ถึงเพียงนี้แล้วหรือ?”“พวกเจ้าอย่าลืมว่าภูมิประเทศของที่นี่อันตราย หากพวกเราไม่ยอมออกจากภูเขา แม้หวังหยวนจะเก่งกาจและมียอดฝีมือมากมายก็ทำอะไรเราไม่ได้! หรือว่าเขาจะสามารถคุกคามเราได้จริง ๆ?”ทุกคนมองหน้ากัน ไม่มีใครเอ่ยคำใดการหลบอยู่ในหุบเขา ไม่ใช่แผนการระยะยาว!“หากผู้ใดกล้าพูดจาบั่นทอนกำลังใจอีก อย่าหาว่าข้าใจร้ายแล้วกัน!”เจียงเซี่ยวตวาดอีกครั้ง ทุกคนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก เพียงแค่พยักหน้าเห็นด้วยคนเราเมื่ออยู่ใต้ชายคาบ้านคนอื่นย่อมต้องยอมก้มหัว!รุ่งเช้า หวังหยวนและกองทัพเริ่มมุ่งหน้าสู่ภูเขาแห่งนี้!ชนเผ่าต่าง ๆ ล้วนได้รับข่าว บัดนี้หวาดผวาไปหมด เพียงแค่เสียงลมพัดก็คิดว่าเป็นศัตรู!ทุกคนต่างเกรงกลัวอำนาจของหวังหยวน ใครจะกล้าต่อกรกับเขา?แม้จะหลบอยู่ในภูเขา แต่หากหวังหยวนตีฝ่าแนวป้องกันมาได้จะทำเช่นไร?ผลลัพธ์สุดท้ายย่อมเดาได้!เมื่อคิดได้เช่นนี้ เหล่าหัวหน้าเผ่าจึงมารวมตัวกัน“พวก
