แชร์

บทที่ 950

ผู้เขียน: ชวินเป่ยอี๋
ฮ่องเต้ซิงหลงต้องการลุกขึ้นนั่ง ฮองเฮาเป็นห่วงมาก จึงรีบก้าวเข้าไปช่วยประคองอย่างรวดเร็ว ก่อนจะถามอย่างร้อนใจและเป็นกังวล “ฝ่าบาท พระองค์จะทรงทำอะไรหรือเพคะ?”

“ตอนนี้พระวรกายของพระองค์อ่อนแอมาก พระองค์ต้องพักผ่อนให้เพียงพอนะเพคะ ไม่สามารถ...”

ก่อนที่ฮองเฮาจะพูดจบ นางก็เห็นฮ่องเต้โบกมืออย่างอ่อนแรง แล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบา “ข้ารู้ว่าร่างกายของข้าเป็นเช่นไร และข้าก็รู้ด้วยว่าข้าเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว”

“แต่ข้าเป็นฮ่องเต้ผู้ยิ่งใหญ่ ไม่อาจสิ้นใจบนแท่นบรรทมเช่นนี้ได้ ช่วยข้าทีเถิด ข้าอยากกินข้าว แล้วไปราชสำนักแต่เช้า”

ฮ่องเต้ซิงหลงพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อทำให้น้ำเสียงของตนสงบลง

เขาบังคับตัวเองไม่ให้ไอ เพราะเกรงว่าฮองเฮาจะเป็นกังวล

“ฝ่าบาท ตอนนี้พระองค์ทรงอ่อนแอมาก ควรนอนพักฟื้นบนแท่นบรรทม ไม่ควรขยับไปไหนเพคะ!”

เหล่าองค์ชายรีบก้าวเข้ามาหา แล้วพูดอย่างกระตือรือร้น “ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะเสด็จพ่อ ตอนนี้พระวรกายของพระองค์อ่อนแอมาก ไม่อาจขยับไปไหนได้ ไม่เช่นนั้นอาการป่วยของพระองค์จะหนักขึ้นพ่ะย่ะค่ะ...”

เมื่อฮองเฮาเห็นฮ่องเต้ซิงหลงพยายามลุกขึ้น นางก็รีบก้าวเข้าไปประคองฮ่องเต้ซิงหลง

จากนั้น นาง
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Kitti Sak
อีกไม่กี่ตอนก็ตายใช่ไหมตัวร้ายตัวนี้
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 951

    ท่าทางของเหล่าข้าหลวงต่างดูประหม่า กระวนกระวายใจ แววตาอัดอั้นไปด้วยความสงสัย พร้อมอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่อาจพูดอะไรได้ ทำได้เพียงเฝ้ามองขันทีเฒ่าประคองฮ่องเต้ จากนั้นเดินทีละก้าวไปยังบัลลังก์มังกร แล้วค่อย ๆ นั่งลง อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นพระองค์นั่งบนบังลังก์มังกรอย่างมั่นคง จึงไม่ได้พูดอะไรมาก แต่กลับรีบก้มศีรษะลงและโค้งคำนับถวายบังคม พระพักตร์ของฮ่องเต้ซิงหลงยังคงดูซีดเซียวมาก และเห็นได้ชัดว่าพระองค์อาจจะสิ้นพระชนม์ได้ทุกเมื่อ แต่พระองค์ยังคงฝืนสังขารลมหายใจเฮือกสุดท้ายพร้อมพยายามอย่างหนักเพื่อสงบสติอารมณ์ และแสดงให้เห็นด้านที่สง่าผ่าเผยของตนเอง ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม จะต้องมีลักษณะท่าทางของฮ่องเต้อยู่ตลอดเวลา บรรดาเสนาบดีที่เข้าเฝ้าต่างก็หวาดกลัวเกินกว่าจะเอ่ยคำพูดใด ๆ เพราะเกรงว่าหากพูดอะไรไปจะทำให้พระองค์ขุ่นเคืองพระทัย และทำให้อาการประชวรหนักขึ้น ฮ่องเต้ซิงหลงไอ จากนั้นก็พยายามหนักเพื่อให้มีสติ และพูดเบา ๆ กับบรรดาเสนาบดีในท้องพระโรง “เสนาบดีทุกท่าน มีอะไรจะรายงานหรือไม่?” เบื้องล่าง บรรดาเสนาบดีต่างเงียบราวกับจั๊กจั่นในยามหน้าหนาว และไม่กล้าพูดอะไรอีก พวกเขาต่างก

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 952

    ทันทีที่ฮ่องเต้ซิงหลงสวรรคต ทั้งพระราชวังก็พากันโศกเศร้า! วันนี้แตกต่างจากวันธรรมดาทั่วไป! อย่างไรก็ตาม ขณะที่ทุกคนตกอยู่ในความโศกเศร้า ก็มีเงาทั้งสองร่างค่อย ๆ ออกจากส่วนลึกของพระราชวังอย่างเงียบ ๆ! สองคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น นอกจากเสียนกุ้ยเฟยและองค์ชายใหญ่หย่งเอ๋อร์! รถม้าที่รออยู่ข้างนอกไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเซิ่งฟางสี่! ทันทีที่เห็นเซิ่งฟางสี่ เสียนกุ้ยเฟยและองค์ชายใหญ่จีหย่งต่างมีสีหน้าเคร่งขรึม “ท่านพี่…พวกเรายังสามารถกลับมาที่นี่ได้อีกไหม?” เซิ่งฟางสี่ยิ้มและพูดอย่างสงบ “แน่นอน ตระกูลเซิ่งของเราจะกลับมาที่นี่เร็ว ๆ นี้!” หลังจากขึ้นรถม้าแล้ว เสียนกุ้ยเฟยและจีหย่งก็จากไปทันที ใช้ประโยชน์จากความวุ่นวายในพระราชวัง ไม่มีใครสังเกตเห็นพวกนางทั้งสองคนออกไป การสวรรคตของฮ่องเต้ซิงหลงถือได้ว่าเป็นเหตุการณ์ที่เศร้าสลดสำหรับต้าเย่! แม้ว่าฮ่องเต้ซิงหลงจะไม่ใช่ฮ่องเต้ที่ดี แต่เขายังคงเป็นฮ่องเต้ที่ทรงพลังที่สุด การสวรรคตของเขาถือเป็นความโศกเศร้าอย่างยิ่งต่อต้าเย่! ทั้งท้องพระโรงตกอยู่ในความเศร้าโศกทันที และในเวลานี้ ฮองเฮาเข้ามาดูแลราชสำนักโดยตรง และชางเอ๋อร์ องค์ชายห้าก็ขึ

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 953

    “หายไปอย่างนั้นเหรอ...?” นางสูดหายใจเข้าลึก และใบหน้าก็น่าเกลียดเล็กน้อย แน่นอนว่านางคงไม่คิดว่าแม่ลูกสาวทั้งสองคนอย่างพวกนางจะหายตัวไปจริง ๆ เป็นไปได้ว่าต้องไปที่ ๆ ควรไป! ท่าการทำเช่นนี้ เกรงว่าจะเป็นการช่วงชิงอำนาจการปกครองใต้หล้ากับนาง! “ดูเหมือนว่าตระกูลเซิ่งจะมีความคิดที่จะช่วงชิงอำนาจฮ่องเต้อยู่แล้ว แต่ข้ายังไม่มีเวลาจัดการกับพวกเขา!” “ไม่ว่าข้าจะทำอะไร พวกเขาก็จะช่วงชิงอำนาจการปกครองใต้หล้าอย่างแน่นอน ออกคำสั่งลงไป ให้พี่ใหญ่ของข้าจากตระกูลไป๋ และไป๋เฟยเฟยมาเข้าเฝ้า!” ฮองเฮาไป๋เหยียนเฟยพูดกับสาวใช้คนสนิท สาวใช้คนนี้เป็นคนที่นางพามาจากตระกูลไป๋ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องใดก็ตาม นางเชื่อใจสาวใช้คนนี้ “ฮองเฮา พระองค์จะเรียกประมุขตระกูลไป๋และเฟยเอ๋อร์มาหรือเพคะ...แต่...เรียกพวกเขามามีประโยชน์อันใดหรือเพคะ?” สาวใช้ไป๋หลิงรู้สึกสับสนเล็กน้อย หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ฮองเฮาไป๋เหยียนเฟยก็กล่าวว่า “บัดนี้หลังจากที่ฝ่าบาทสิ้นพระชนม์แล้ว จะต้องเกิดความวุ่นวายขึ้นอย่างแน่นอน” “การกบฏของตระกูลเซิงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ พวกเขาจะไม่ยอมปล่อยให้โอรสของข้าขึ้นครองบัลลังก์เด็ดขาด!”

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 954

    ไป๋เหยียนเฟยถอนหายใจแล้วพูดว่า “นี่ก็เป็นการกระทำที่ทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้ว...ไม่มีวิธีการใดที่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้แล้วจริง ๆ!” “มีเพียงขอให้ตระกูลไป๋มั่งคงเท่านั้น ข้าจึงจะสามารถจัดการกฏของราชสำนักได้ และมีวิธีต่อกรกับตระกูลเซิ่งได้” “ดังนั้น...ไม่ว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้น ข้าก็ต้องรู้ทัศนคติของตระกูลไป๋ หากพวกเขาสนับสนุนข้า เช่นนั้นทุกอย่างก็จะเป็นไปด้วยดี” “หากไม่สนับสนุนข้า ข้าก็ต้องเตรียมการตั้งแต่เนิ่น!” หลังจากที่ไป๋เหยียนเฟยพูดจบ ไป๋หลิงก็เข้าใจ! “เข้าใจแล้วเพคะ หม่อมฉันจะไปเตรียมตัวเดี๋ยวนี้!” หลังจากนั้น ไป๋หลิงก็ส่งนกพิราบส่งสารกลับไปอยู่ในมือของตระกูลไป๋โดยตรง ในขณะนี้ ไป๋เฟยเฟยได้บอกสิ่งที่หวังหยวนพูดกับไป๋เจิ้นถังแล้ว ไป๋เจิ้นถังตกใจ และรู้สึกว่าสิ่งที่หวังหยวนพูดนั้นสมเหตุสมผล! ยิ่งกว่านั้น ใกล้ชิดฮ่องเต้เสมือนอยู่กับพยัคฆ์ร้าย ไม่สู้เก็บสิทธิ์นี้อยู่ในมือของตัวเองดีกว่า! ทว่าในขณะเดียวกัน มีคนรับใช้เข้ามาพร้อมกับนกพิราบส่งสาร ทันทีที่เขาเห็นนกพิราบส่งสารตัวนี้ สีหน้าของไป๋เจิ้นถังก็เปลี่ยนไป และไป๋เฟยเฟยก็เปลี่ยนไปเช่นกัน! “นกพิราบส่

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 955

    ในเวลานี้ ท่ามกลางลานบ้านเล็ก ๆ หลังนี้ หวังหยวนสูดหายใจเข้าลึก แล้วพูดว่า “ฮ่องเต้ซิงหลงสวรรคตแล้ว ช่วงเวลาโกลาหลใกล้เข้ามาแล้ว พวกเจ้ารู้แล้วใช่หรือไม่?” เกาเล่อพยักหน้า “คุณชาย แม้ว่าตอนนี้จะไม่เกิดความโกลาหลขึ้น แต่หลายคนก็พร้อมที่จะลงมือ” “ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ข้าได้รับรายงานว่าตระกูลชนชั้นสูงจำนวนมากได้เริ่มลงมือแล้ว แม้แต่โจรภูเขาบางคนก็ยังไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ และคิดที่จะตกปลาในน้ำขุ่นท่ามกลางความวุ่นวายนี้” เมื่อหวังหยวนได้ยินดังนั้น เขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องสนใจเรื่องพวกนี้เลย พวกเขาเป็นแค่กุ้งจำนวนหนึ่งเท่านั้น เกาเล่อ เจ้าเตรียมตาข่ายผีเสื้อไปถึงไหนแล้ว? เกาเล่อยิ้มทันทีและพูดอย่างเร่งรีบ “ก้าวหน้าเร็วมาก บัดนี้มีผู้คนจำนวนไม่น้อยในใต้หล้าต้าเย่ที่มีความสามารถ แต่ไม่สามารถรับประกันได้ บัดนี้เมื่อเรามีน้ำใจ ย่อมโน้มน้าวคนจำนวนมากได้เป็นธรรมดา” “แม้แต่ตระกูลไป๋และตระกูลเซิ่งก็ยังมีคนของเรา และแม้ในส่วนลึกของพระราชวังก็ยังเหมือนเดิม!” หลังจากที่เกาเล่อพูดจบ หวังหยวนก็ตกใจ เขาคิดไม่ถึงว่าเกาเล่อจะบรรลุถึงขั้นตอนนี้ได้ภายในเวลาเพียงไม่กี่เดือน! “เกาเล่อ ข

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 956

    ขณะนี้ ณ ห้องพระบรรทมของฮองเฮา “ทูลฮองเฮา ประมุขตระกูลไป๋เข้ามาในวังแล้วเพคะ และกำลังเดินทางมายังห้องพระบรรทมของพระองค์เพคะ!” สาวใช้ไป๋หลิงเข้ามาอย่างรวดเร็ว นางโค้งคำนับอย่างสุภาพและกล่าวกับไป๋เหยียนเฟยด้วยความเคารพ ใบหน้าของไป๋เหยียนเฟยฉายแววเคร่งขรึม ในใจนางรู้ดีว่าที่พี่ชายและเฟยเอ๋อร์มาหาตัวเองในครั้งนี้มีจุดประสงค์อะไร จู่ ๆ ไป๋เหยียนเฟยก็รู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมากในใจ สีหน้าของนางดูกลืนไม่เข้าคายไม่ออก และหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง นางก็พูดอย่างระมัดระวังกับสาวใช้ในวังไป๋หลิงที่อยู่ตรงหน้านาง “ไป๋หลิง ให้คนจัดเตรียมสำรับงานเลี้ยงให้พร้อม” “ข้าจะต้อนรับพวกเขาในวัง จากนั้นนำสุราร้อยปีที่ข้าแอบเก็บไว้ออกมาให้พร้อม” “เพคะ ฮองเฮา” ไป๋หลิงพยักหน้า แล้วรีบหันกลับไปเตรียมการ หลังจากที่ไป๋เหยียนเฟยพูดจบ นางก็หันกลับมาอย่างรวดเร็วและเริ่มไปเตรียมการ ใช้เวลาไม่นาน ห้องเครื่องก็เตรียมสำรับเรียบร้อยแล้ว หลังจากที่ไป๋หลิงจัดวางลงบนโต๊ะ และภายใต้คำสั่งของไป๋เหยียนเฟย นางก็รีบขับไล่คนรับใช้ที่อยู่รอบ ๆ ออกไปทันที จากนั้นยืนเฝ้าที่ประตูเพื่อป้องกันให้ไป๋เหยียนเฟย หลังจา

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 957

    “ตอนนี้ โอกาสนี้ถูกวางไว้ต่อหน้าตระกูลไป๋ของเราแล้ว น้องเล็ก เจ้ามีความคิดเห็นว่าอย่างไร?” ไป๋เจิ้นถังยิ้มเล็กน้อย สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความราบเรียบ และพูดเบา ๆ “สิ่งที่ข้าต้องการ แน่นอนว่าคือสถานะที่สามารถทำให้ตระกูลไป๋ของเราปกครองใต้หล้าได้” วินาทีต่อมา ดวงตาทั้งคู่ของไป๋เจิ้นถังก็ค่อย ๆ จับจ้องไปที่ไป๋เหยียนเฟย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง และพูดอย่างเร่งรีบว่า “น้องเล็ก เจ้าเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยพี่ได้ในตอนนี้” ดวงตาของไป๋เหยียนเฟยเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม ริมฝีปากของนางขยับ แต่คำพูดของนางทำให้ใบหน้าของไป๋เจิ้นถังมืดลงทันที จากนั้นการแสดงออกของเขาก็แสดงให้เห็นถึงความเคร่งขรึมและไม่พอใจ “พี่ชาย แม้ว่าจะพูดเช่นนี้ แต่ท้ายที่สุด ข้าก็แต่งงานออกมาแล้ว ตอนนี้ข้าเป็นฮองเฮา เป็นพระมารดาของใต้หล้า และเป็นมารดาของชางเอ๋อร์อีกด้วย” “สิบปีต่อมา ชางเอ๋อร์จะสามารถดูแลปกครองใต้หล้าได้อย่างอิสระ ข้ายังหวังว่าพี่ชายจะช่วยข้าสนับสนุนชางเอ๋อร์ และให้เขาเป็นฮ่องเต้ที่ดี” “อะไรนะ?” ใบหน้าของไป๋เจิ้นถังแสดงความไม่พอใจเป็นอย่างมากในทันที เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกและถามทีละคำ “ดังน

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 958

    เมื่อประมุขตระกูลไป๋ออกจากพระราชวัง ไป๋เหยียนเฟยก็โกรธมาก หัวใจของนางเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและความข่มขื่น ปนเปกับความโกรธอันไม่มีที่สิ้นสุด! ในขณะนี้ ไป๋หลิงก้าวมาข้างหน้าทันที ประคองไป๋เหยียนเฟยแล้วกระซิบพูดเสียงเบาด้วยความกังวล “ฮองเฮา พระองค์ทรงอย่าเป็นกังวลก่อนเพคะ” “ตอนนี้เราได้เจรจาเรื่องนี้อย่างกระจ่างแล้ว เช่นนั้นก็ลองใช้วิธีทหารมาใช้ขุนพลต้านรับ น้ำมาใช้ดินต้าน” “ตอนนี้ถึงเวลาที่เราควรพิจารณาเรื่องของเสียนกุ้ยเฟยแล้วใช่หรือไม่เพคะ?” คำพูดเตือนสติของไป๋หลิงทำให้ฮองเฮาสูดหายใจเข้าลึก นางพยายามอย่างหนักเพื่อระงับความตื่นตระหนกและความวิตกกังวลในใจ จากนั้นมองไปที่ไป๋หลิงอย่างจริงจังและพูดว่า “เจ้าพูดถูก ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะรู้สึกเศร้าเสียใจ!” “เชิญท่านเสนาบดีฝ่ายซ้ายและเสนาบดีฝ่ายขวามาเข้าเฝ้า!” “เพคะ ฮองเฮา!” ไป๋หลิงพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นหันหลังกลับอย่างรวดเร็วแล้วออกจากที่นี่ หลังจากนั้นไม่นาน ไป๋หลิงก็เข้ามาพร้อมกับอัครเสนาบดีทั้งสองคน อัครเสนาบดีทั้งสองก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ถวายบังคม แล้วกราบทูลฮองเฮาด้วยความเคารพว่า “กระหม่อม ถวายบังคมฮองเฮาพ่ะย

บทล่าสุด

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2257

    “พวกเจ้าออกไปก่อน”เมื่อเห็นว่าคนเหล่านั้นหน้าดำคร่ำเครียด ซือหม่าอันจึงโบกมือให้พวกเขาออกไปในชั่วพริบตา คนเหล่านั้นก็จากไปด้วยความโล่งอกพวกเขาถึงกับกังวลว่าหานเทาจะสังหารพวกเขาเพราะความโกรธด้วยซ้ำ...“ท่านขุนพลหานไม่ต้องโมโห”“อันที่จริง เรื่องเหล่านี้ล้วนสมเหตุสมผล”“แม้ว่าจะไม่มีตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าแล้ว แต่ชื่อเสียงของพวกเราก็ไม่ค่อยดีนัก พวกเขาจะเดินทางมาได้อย่างไร?”“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็สร้างหอไร้เทียมทานขึ้นมาเอง ท่านคิดเห็นเช่นไร?”ซือหม่าอันหรี่ตาลง ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ สายตาจับจ้องไปที่หานเทาหานเทากลืนน้ำลาย เอ่ยถามขึ้นว่า “ท่านมีความคิดดี ๆ แล้วหรือ?”ซือหม่าอันกล่าวว่า “หลายปีมานี้ ผู้คนต่างก็เกลียดชังอาณาจักรต้าเป่ย ถึงกับคิดว่าต้นตอของสงครามในดินแดนทั้งเก้าก็คืออาณาจักรต้าเป่ยของพวกเรา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อยากเข้าร่วมกับพวกเรา”“เช่นนั้นพวกเราก็นำยอดฝีมือจำนวนมากจากภายนอกเข้ามาเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับตนเองสิ!”“ตามที่ข้ารู้ หวังหยวนมีน้องชายคนหนึ่งชื่อว่าไฉจวิ้น ทั้งสองไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ว่ากันว่าเป็นพี่น้องร่วมสาบาน”“ไฉ

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2256

    “เมื่อคืนข้าไม่ได้บอกเจ้าแล้วหรือ ว่าอีกสองวันพวกเราจะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง?”“ท่านถงและคนอื่น ๆ ล้วนอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวัง พวกเราไม่ต้องเป็นกังวลกับเรื่องราวที่นั่น”“เมื่อพวกเรากลับไปแล้ว ก็เพียงแค่ใช้ชีวิตให้มีความสุข”หวังหยวนไม่ใช่คนไร้ซึ่งความทะเยอทะยาน เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้มีความรักชาติอันยิ่งใหญ่และคำนึงถึงปวงประชาเป็นหลัก!เขาเพียงต้องการดูแลครอบครัวของตนเอง รวมถึงสหายและพี่น้องที่อยู่เคียงข้าง!หากสามารถช่วยเหลือปวงประชาได้ ย่อมเป็นเรื่องดี แต่หากต้องเสียสละสิ่งใดจริง ๆ เกรงว่าเขาคงจะไม่ทำเช่นนั้น...แม้แต่การประชุมที่หอหลิวหลีในตอนนั้น ก็เป็นเพียงเพราะหวังหยวนต้องการความสงบสุข“ไม่ได้ ไม่ได้!”“ข้าไม่อยากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง!”“ข้าอยากจะติดตามท่านไปยังสถานที่ที่ผู้คนไม่พลุกพล่าน เมื่อข้าให้กำเนิดลูกแล้ว พวกเราค่อยกลับไปก็ได้ไม่ใช่หรือ?”หลิ่วหรูเยียนฉลาดยิ่งนักเมื่อกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง นางจะสามารถติดตามหวังหยวนได้ทุกวันได้อย่างไร?อย่าว่าแต่ต้องการจะมีลูกเป็นของตนเองเลย เกรงว่าแม้แต่พื้นที่ส่วนตัวของเขากับนางก็ยังแทบจะไม่มี!ในบ้านยังมีพี่สาวอีกหลายคน

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2255

    หวังหยวนได้ตัดสินใจแล้ว เรื่องราวในเมืองอู่เจียงใกล้จะสิ้นสุด เขาเตรียมที่จะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังในอีกสองวันครั้งนี้เขาออกมานานกว่าครึ่งปี แม้ว่าพวกหลี่ซื่อหานจะไม่ได้เร่งรัดให้เขากลับบ้าน แต่ด้วยนิสัยของพวกนาง เกรงว่าคงจะอยากมาตามหาเขาแล้วกระมัง?มีปัญหาน้อยดีกว่ามีปัญหามาก รีบกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังย่อมดีกว่าอีกอย่างคือเมื่อมีคนรักใหม่แล้วจะลืมคนรักเก่าได้อย่างไร!ฝนตกทั่วฟ้าถึงจะถูกต้อง!“ท่านผู้นำ มีเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานท่านขอรับ!”“ข้าเพิ่งได้รับข่าว หานเทาและซือหม่าอันได้ก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน ตอนนี้กำลังรวบรวมยอดฝีมือทั่วหล้า!”“นี่มันจงใจเป็นศัตรูกับพวกเราชัด ๆ”“ข้าจึงอยากจะถามว่า ต่อไปพวกเราต้องทำการตอบโต้หรือไม่ขอรับ?”หากเป็นเมื่อก่อน เกาเล่อย่อมต้องการความมั่นคง ไม่เคยทำเรื่องหุนหันพลันแล่นในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมไม่เลือกที่จะปะทะกับหานเทาโดยตรงแต่ยามนี้แตกต่างออกไป เมื่อก่อนหวังหยวนมีเพียงแคว้นเดียวเท่านั้น ตอนนี้แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่เผ่าทางเหนือทั้งหมดก็อยู่ภายใต้การบัญชาของหวังหยวนแล้ว และท่านไท่สื่อก็เป็นคนของพวกเขาด้วย!ประกอบก

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2254

    กองทัพทั่วหล้าตกอยู่ในมือของเขาแล้ว!หากเกิดสงครามกับหวังหยวน เขาก็ต้องเป็นแนวหน้า!ซือหม่าอันหรี่ตา จากนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “เรื่องที่ท่านขุนพลหานกังวล มีหรือที่ข้าจะไม่กังวล?”“ข้าได้กราบทูลเรื่องนี้กับฝ่าบาทแล้ว แต่ฝ่าบาทกลับไม่ได้ใส่ใจ ตอนนี้ท่านโปรดปรานการใช้ดินปืน ซ้ำยังให้คนไปคิดค้นอาวุธร้อนเพิ่มด้วย!”“เพียงแต่ว่าการจะพัฒนาอาวุธร้อนให้สมบูรณ์ ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ในชั่วข้ามคืน!”หานเทาถอนหายใจยาว มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจหลักการนี้?น่าเสียดายที่ไม่สามารถพูดคุยกับฝ่าบาทให้เข้าใจได้!“เช่นนั้นตามความคิดเห็นของท่านซือหม่า ต่อไปพวกเราต้องทำอย่างไร?”หานเทาเอ่ยถามเขาเป็นเพียงขุนศึก ในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมต้องการความช่วยเหลือจากซือหม่าอันเมื่อทั้งสองปรึกษาหารือกัน อาจจะสามารถหาผลลัพธ์ที่ดีได้!ซือหม่าอันหรี่ตาลง ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ จากนั้นกล่าวว่า “หรือว่าพวกเราจะก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน จากนั้นก็ป่าวประกาศเรื่องนี้ให้ทั่ว ให้ผู้คนทั่วหล้าเดินทางมา เช่นนี้แล้ว ต่อให้พวกเราไม่สามารถรวบรวมยอดฝีมือได้มากมาย อย่างน้อยก็ไม่ปล่อยให้

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2253

    “เจ้านี่นะ! ถึงกับหึงหวงเพราะผู้ชายเลยหรือ? หากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง เช่นนั้นข้าจะมีความสุขได้อย่างไร?”หวังหยวนส่ายหน้าอย่างจนใจ ที่บ้านเขายังมีภรรยาสาวสวยอีกหลายคน ท่าทางของหลิ่วหรูเยียนเช่นนี้ ช่างทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่นที่สำคัญที่สุดก็คือ ภรรยาในบ้านแต่ละคนล้วนไม่ใช่คนธรรมดา!โดยเฉพาะหวงเจียวเจียว นิสัยของนางร้อนแรงยิ่งกว่าไฟ นอกจากหลี่ซื่อหานและคนอื่น ๆ แล้ว ก็เกรงว่าจะไม่ยอมรับใครอีกหากสตรีทั้งสองนี้มาพบกัน ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ในเมื่อรับพวกนางมาเป็นภรรยาแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต เขาก็ต้องรับผิดชอบทั้งหมดเวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงสามวันนี้ หวังหยวนอยู่ในหอไร้เทียมทานต้องยอมรับว่าการก่อตั้งหอไร้เทียมทานได้ดึงดูดผู้มีความสามารถมากมายมาให้หวังหยวนที่สำคัญที่สุดก็คือหวังหยวนเป็นเพียงผู้ดูแล เรื่องราวทั้งหมดมอบให้เกาเล่อจัดการ โดยเพียงแค่ใช้ชื่อเสียงของหวังหยวนเท่านั้น!ต้องรู้ว่าหวังหยวนมีชื่อเสียงไปทั่วทั้งดินแดนทั้งเก้า เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด แม้แต่ปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าก็เคารพหวังหยวน แล้วใครเล่าจะไม่อยากมาอยู่ใต้บัญชาของหวังหยวน?ยิ่งไป

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2252

    การประลองย่อมต้องดำเนินต่อไปเพียงแต่ว่าตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้านั้นมีมากมาย หวังหยวนจึงไม่ได้อยู่ดูการแข่งขันต่อคาดว่าในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า หอไร้เทียมทานคงจะคึกคักเป็นอย่างมากในไม่ช้า หวังหยวน ไฉจวิ้น และหลิ่วหรูเยียนทั้งสามก็กลับมาถึงห้อง ส่วนเรื่องภายนอกมอบให้เกาเล่อจัดการทันทีที่เดินเข้าห้อง หวังหยวนจึงรีบจับมือไฉจวิ้นมาตรวจดูอย่างละเอียด“พี่ใหญ่ ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอกขอรับ ข้าสบายดี!”“ต่อให้ต้องประลองต่อ ข้าก็ยังไหว!”“เพียงแต่ข้าคิดไม่ถึงว่าเจ้านั่นจะยอมแพ้...”“เช่นนี้ก็ดี ทำให้ข้าไม่ต้องเปลืองแรง!”“อีกอย่าง หากต้องประลองกันต่อ เกรงว่าแม้แต่ข้าก็ไม่รู้ว่าจะสำเร็จหรือไม่...”นี่เป็นความจริงทุกคนรู้ว่าไฉจวิ้นมีพละกำลังมหาศาล ตัวเขาเองก็รู้ดีแก่ใจ แต่ขีดจำกัดของตนอยู่ที่ใด เกรงว่าแม้แต่เขาเองก็คงจะไม่รู้“เห็นว่าเจ้าไม่เป็นอะไร ข้าก็โล่งใจ”“แต่ต่อไปเมื่อทำสิ่งใด ต้องใช้ความคิดให้มาก”“แม้ว่าเจ้าจะมีพละกำลังมหาศาล แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน เจ้าไม่มีทางรู้ได้ว่าคู่ต่อสู้ของเจ้าแข็งแกร่งเพียงใด”“ดังนั้นเมื่อทำสิ่งใด อย่าได้อวดดี เข้าใจหรือไม่?”

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2251

    “ช่างมีพละกำลังมหาศาลจริง ๆ!”ขณะที่หวังหยวนกับพวกกำลังสนทนากัน สายตาของพวกเขาก็จับจ้องไปที่ดาร์เนล ซึ่งในตอนนี้ได้ยกติ่งหนักถึงเจ็ดร้อยชั่งขึ้นเหนือศีรษะบนเวทีเหลือเพียงไฉจวิ้นและดาร์เนลเมื่อดาร์เนลยกติ่งขึ้นได้ สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่ไฉจวิ้น ตอนนี้เขาคือความหวังของปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้า ตำแหน่งจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าจะไปตกอยู่ในมือของชาวต่างชาติได้อย่างไร?เช่นนี้แล้ว ภายภาคหน้าปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าจะเชิดหน้าชูตาได้อย่างไร?ทางด้านสายตาของหวังหยวนนั้นจับจ้องไปที่ดาร์เนล ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่“ดูท่าแล้วไฉจวิ้นยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ดาร์เนลมีความสามารถจริง ๆ ข้าเห็นว่าตอนที่เขายกติ่งขึ้นเมื่อครู่ไม่ได้มีความลังเลแม้แต่น้อย ช่างมีพละกำลังมหาศาลนัก หากบอกว่าคนผู้นี้คือจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า นั่นไม่ถือว่าเป็นการดูหมิ่นชื่อเสียงอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า”หลิ่วหรูเยียนที่อยู่ด้านข้างเอ่ยอย่างช้า ๆการกระทำทั้งหมดของดาร์เนลล้วนอยู่ในสายตาของพวกเขา นี่คือผู้ที่มีความสามารถอย่างแท้จริงหากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เกรงว่าจะไม่มีใครทำได้อย่างเข้าไม่ใช่หรือ?

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2250

    แต่ทั้งหมดนี้นั้น นับว่าเป็นความดีความชอบของปู่ของไฉจวิ้นด้วย หากไม่ใช่เพราะมีปู่ช่วยเหลืออยู่ข้าง ๆ และใช้ชีวิตอยู่ในป่ามาหลายปี แล้วเขาจะมีพละกำลังแข็งแกร่งเพียงนี้ได้อย่างไร?เมื่อไฉจวิ้นยกติ่งใหญ่ขึ้น ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ ก็ทยอยแสดงความสามารถของตนน่าเสียดาย ในท้ายที่สุดผู้ที่สามารถยกติ่งใหญ่ขึ้นได้ นอกจากไฉจวิ้นแล้วมีเพียงชาวต่างชาติที่มาจากต่างแดนเท่านั้นเสียงปรบมือดังกึกก้องจากข้างล่างเวที “คนผู้นี้มีความสามารถยิ่งนัก”หวังหยวนกอดอกมองชาวต่างชาติผู้นั้น พลางกวักมือเรียกเกาเล่อในชั่วพริบตา เกาเล่อก็มาอยู่ข้างกายหวังหยวน แต่สีหน้ากลับดูตึงเครียด“คนผู้นั้นคือชาวต่างชาติที่เจ้าเพิ่งพูดถึงหรือ?”หวังหยวนชี้ไปที่อีกคนบนเวที แล้วเอ่ยถามเกาเล่อพยักหน้า จากนั้นก็ขมวดคิ้วเอ่ยว่า “คนผู้นี้มีที่มาไม่ธรรมดา ก่อนหน้านี้ข้าได้บอกข้อมูลของเขาให้ท่านทราบแล้ว คนผู้นี้มีชื่อว่าดาร์เนล ว่ากันว่ามีพละกำลังมหาศาลตั้งแต่เด็ก และเคยต่อยเสือร้ายตายด้วยหมัดเดียว!”“เดิมทีคิดว่าทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องเล่า ตอนนี้ดูเหมือนว่าอาจจะไม่ใช่เรื่องโกหก...”สามารถยกติ่งใหญ่หนักห้าร้อยชั่งได้ นั่นก็

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2249

    เขามีความมั่นใจในตัวน้องชายคนนี้ก่อนหน้านี้ หวังหยวนเคยเห็นความสามารถของไฉจวิ้นมาก่อน อย่าว่าแต่จะหาผู้ที่เทียบเทียมเขาในบรรดาคนรุ่นเดียวกันได้ยากเลย แม้แต่คนที่อายุมากกว่าเขาก็ยังไม่มีใครมีพละกำลังเท่าเขา!ยิ่งไปกว่านั้น หวังหยวนเองก็ยังไม่รู้ขีดจำกัดของไฉจวิ้น!ดูท่าแล้ววันนี้คงมีเรื่องสนุกให้ชมกันเกาเล่อกลับเอ่ยว่า “ข้าเห็นว่าไม่เป็นเช่นนั้น คนที่อยู่ข้างกายไฉจวิ้นล้วนไม่ใช่คนธรรมดา! หนึ่งในนั้นมาจากต่างแดน คนผู้นี้มีชื่อเสียงมานาน ว่ากันว่าสามารถยกหินใหญ่หนักสองร้อยจินได้ด้วยมือเดียว!”“หากใช้สองมือ คาดว่าของหนักห้าร้อยจินก็คงไม่คณนามือขอรับ!”นี่...หวังหยวนกลืนน้ำลาย คนเหล่านี้กินหินเป็นอาหารกันหรืออย่างไร?ฝึกฝนร่างกายจนแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เลยหรือ?อย่าว่าแต่ยกของหนักห้าร้อยจินเลย แม้แต่สองร้อยห้าสิบจิน เขาก็ยังยกไม่ขึ้น!“รอดูไปก่อน ข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าศักยภาพของไฉจวิ้นมีขีดจำกัดอยู่ที่ใด”“เจ้าจำไว้ว่าต้องไปเตือนเขาด้วยว่าอย่าได้มุทะลุดุดัน!”“เขายังเด็กนัก ภายภาคหน้ายังมีโอกาสอีกมากที่จะพิสูจน์ตนเอง หากได้รับบาดเจ็บเพราะเรื่องนี้แล้วนั้น ย่อมไม่คุ้มค่า”ห

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status