Share
บทที่ 465
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 466
เสี่ยวไท่ซุ่ยและเฮยเมี่ยนจินกังโกรธจัดอยากจะส่งคนของพวกเขาไล่ตามไป แต่อู่จั้งโหวก็ขยิบตาส่งซิกให้พวกเขาพวกเขาทั้งสองคิดว่า 'พี่เขย' ของพวกเขากำลังขอความช่วยเหลือ จึงมองไปทางหงเยี่ยแล้วเหลือคนเอาไว้ที่นั้น!ตราบใดที่ช่วยชีวิตพี่เขยไว้ได้ การแต่งงานกับน้องหงเยี่ยก็ไม่ใช่ปัญหา!...“เจ้ามันก็เป็นแค่ไอไก่อ่อนที่เขียนบทกวีห่วย ๆ มาล่อลวงคุณหนูใหญ่ ข้ากะว่าจะไว้ชีวิตเจ้า!”“ตอนนี้ข้าแค่จับลูกน้องของเจ้ามาคนหนึ่ง แต่เจ้ากล้าแสร้งทำเป็นแม่ทัพหนุ่มและเล่นลูกไม้กับข้า ช่างบังอาจจริง ๆ!”“ข้าจะสับเจ้าเป็นชิ้น ๆ ด้วยมีดพันเล่ม ใช้ม้าแยกร่างเจ้าเป็นชิ้น ๆ สับให้เละเอาไปให้สุนัขกิน!”เหลิ่งอวิ๋นขี่ม้าออกจากค่ายด้วยสีหน้าอาฆาตแค้นนับตั้งแต่เข้ายึดหุบเขาชิงหลงได้ ไม่เคยถูกคนปั่นหัวแบบนี้มาก่อนตอนนี้ความตั้งใจที่จะฆ่าหวังหยวนก็ยิ่งแรงกล้ามากขึ้นไปอีก ต่อให้ต้องไล่ตามเขาไปจนถึงเมืองฝูก็ตามก็ต้องฆ่าให้ได้พวกหัวหน้าโจรภูเขาขี่ม้า ส่วนพวกโจรภูเขาธรรมดาจะเดินเท้าเอาการบุกเข้าไปในเมือง พวกเขาก็มีไปปล้นม้ามาบ้าง แต่ก็ไม่มากนัก!ถนนในภูเขาไม่ดี ความเร็วในการเดินและขี่ม้าจึงไม่ต่างกันมากนักกล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 467
นิสัยขี้หวงเช่นนี้ ไม่แปลกใจเลยที่หูเมิ่งอิ๋งจะไม่เลือกเขา เขามันคนนิสัยเสียดี ๆ นี่เอง!“เจ้าคุกเข่าขอร้องข้าสิ ข้าจะให้เจ้าตายสบายหน่อย!”เหลิ่งอวิ๋นกัดฟันและคำราม ดวงตาของเขาดุร้ายราวกับสัตว์ป่า!การฆ่าหวังหยวนในดาบเดียว ระบายความโกรธในใจของเขาไม่ได้หรอก มันง่ายเกินไปสำหรับไอหมอนี่ต้องจับไอหมอนี่มาทรมานด้วยวิธีการต่าง ๆ จนกว่าเขาจะอ้อนวอนขอชีวิต ให้อยู่ก็ไม่ได้ตายก็ไม่ได้!จากนั้นเขาก็เขียนจดหมายถึงคุณหนูใหญ่ ใช้ไอหมอนี่ข่มขู่นาง ต้องหลอกนางมาที่หุบเขาชิงหลงได้อย่างแน่นอน!เมื่อถึงเวลา ค่อยจะบังคับคุณหนูใหญ่แต่งงาน แล้วค่อยฆ่าไอเวรนี่!แล้วมุ่งความสนใจไปที่การฝึกฝน และรอโอกาสไปยึดบังลังก์มา!"ฆ่าข้า!"หวังหยวนหัวเราะเบา ๆ "เจ้ามีสิทธิ์อะไรรึ?"ท่าทีไร้ความกลัวเช่นนี้ทำให้เหลิ่งอวิ๋นโกรธมากยิ่งขึ้นไปอีก เขาก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา: "มีสิ เพราะมีคนล้อมเจ้าอยู่ไง!"“ล้อมรึ!”หวังหยวนเลิกคิ้ว: "เจ้าควรเบิกตาให้กว้าง ๆ และมองให้ชัดว่าเป็นคนของเจ้าที่ล้อมเราไว้ หรือคนของเราที่ล้อมเจ้าไว้กันแน่!"โจรภูเขาเกือบพันตกใจมาก!ไอหมอนี่มีปัญหาทางสมองแน่ ๆ เห็นอยู่ชัดเจนว่าเขาถูกพว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 468
มีห้าคนมีฝีมือเก่งกาจ เพลงดาบของพวกเขานั้นเรียบง่ายและไร้ความปรานี ทั้งหมดนี้เป็นท่าสังหารที่มุ่งเป้าไปที่จุดสำคัญถึงชีวิต! ทันใดนั้นทหารชุดเกราะทมิฬ ทหารปลดประจำการ และผู้คุ้มกันหนุ่มสังหารกลุ่มโจรภูเขา จนชุดเกราะเสียหายและขวัญหนีดีฝ่อ หลายคนหันหลังกลับและวิ่งหนีไป!คนกลุ่มหนึ่งใช้หน้าไม้ขงเบ้งอีกครั้ง และค่อย ๆ ไล่ตามยิงพวกเขา!มาพูดถึงเหลิ่งอวิ๋นกันดีกว่า ในช่วงเริ่มต้นโจมตีนั้น เขายังนำโจรภูเขาติดอาวุธสองร้อยคนล้อมโจมตีหวังหยวนแต่ก่อนที่เขาจะบุกไปข้างหน้า ก็มีคนอีกห้าสิบคนก็รีบวิ่งออกมาจากทั้งสองฝั่ง!“ทหารราบเกราะหนัก!”เมื่อเขาดูอุปกรณ์บนตัวทั้งห้าสิบคน เหลิ่งอวิ๋นก็ตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ เขาด่าสาปอู่จั้งโหว: "อู่จั้งโหว ข้าจะสับเจ้าเป็นชิ้น ๆ จะฆ่าล้างโคตรของเจ้าให้หมดเลย"ตอนที่หงเยี่ยและอู่จั้งโหวพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องของหวังหยวน พวกเขาไม่ได้บอกว่าเขามีชุดเกราะหนักแบบนี้!เห็นชัดเลยว่านี่เป็นการล่อให้เขาติดกับ!ชุดเกราะหนักคืออะไร มันเป็นอุปกรณ์ที่ทรงพลังที่สุดสำหรับการต่อสู้ของทหารราบ เป็นอาวุธหนักสังหารแบบเดินได้!ทันใดนั้น ทหารราบเกราะหนักห้าสิบคน และโจรภูเขาสองร้อยค
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 469
“หัวหน้าอู่จั้งโหว แม่ทัพของเรามีคำสั่งลงมา ต้องล่วงเกินเจ้าแล้ว!”หลังจากที่เหลิ่งอวิ๋นนำกองกำลังออกไป รองหัวหน้าเถียนชีก็นำคนของเขาไปจับอู่จั้งโหวและเซี่ยซานหู่หงเยี่ยขมวดคิ้วไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี พี่ชายนางกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดของไอคนชั่วคนนั้น!“เถียนชี เจ้ากำลังทำบ้าอะไรอยู่ ถ้าเจ้ากล้าแตะต้องแม้แต่ปลายเส้นผมของพี่อู่จั้งโหว ข้าเหล่าเฮยจะฆ่าเจ้าซะ!”เฮยเมี่ยนจินกังชักดาบชี้ออกมา ราวกับว่าเขาพร้อมที่จะโจมตีทันที!“เถียนชีออกไปให้พ้นทางข้าซะ ฐานะพี่อู่จั้งโหวนั้นคืออะไร? คนกระจอก ๆ อย่างเจ้าจะชี้ดาบมาที่เขาได้งั้นรึ?”เสี่ยวไท่ซุ่ยไม่ยอมใช้หอกชี้หน้าเขาสีหน้าเถียนชีเปลี่ยนไป "หัวหน้าทั้งสองคน เจ้าจะทำอะไร? นี่เป็นคำสั่งจากท่านแม่ทัพ หากเจ้าทำเช่นนี้ หากท่านแม่ทัพกลับมาแล้ว เจ้าจะอธิบายอย่างไร!"“ช่างหัวมันปะไร ถ้าแตะต้องพี่อู่จั้งโหว ก็เท่ากับแตะต้องข้าเหล่าเฮยด้วย วันนี้ข้าจะแยกทางกับชิงเมี่ยนโช่วแล้ว ต่อไปทางใครทางมัน! "เฮยเมี่ยนจินกังกัดฟันและท่าทางดูเคียดแค้น!ตอนนี้เหลิ่งอวิ๋นไม่ได้อยู่บนเขา สังหารคนของเขาและยึดครองหุบเขาชิงหลง แล้วขังเขาเอาไว้ข้างนอก!บนเขามีเสบี
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 470
เสี่ยวไท่ซุ่ยและเฮยเมี่ยนจินกังอ้าปากค้าง!ทหารผ่านศึกเกราะทมิฬที่สามารถสู้ได้หนึ่งต่อสิบ พร้อมด้วยทหารราบเกราะหนักที่อยู่ยงคงกระพัน!การซุ่มโจมตีแบบนี้อาจจะจับชิงเมี่ยนโช่วได้จริง!“...ถ้าเจ้ารู้เรื่องนี้แต่แรก และหลอกท่านแม่ทัพให้ไล่ตามเขาไป ข้าฆ่าเจ้าแน่!”ทันใดนั้นสีหน้าของเถียนชีก็เปลี่ยนไป เขาอดไม่ได้ที่จะชักดาบออกมา แล้วรีบพุ่งเข้าไปหาอู่จั้งโหว!เสี่ยวไท่ซุ่ยและเฮยเมี่ยนจินกังเองก็กำลังจะลงมือแล้ว!อู่จั้งโหวหลบเข้ามาทางด้านหลังของเถียนชี บิดแขนของเถียนชีให้เขาคลายดาบออก และวางดาบไว้ที่คอของเขา แล้วตะโกนออกมา "น้องเถียนชี ใจเย็น ๆ เจ้าคิดว่าข้าอยากจะโกหกน้องชิงเมี่ยนโช่วรึ ข้าทำเพื่อผลประโยชน์ของพวกเราทุกคนอยู่นะ!”เสี่ยวไท่ซุ่ยและเฮยเมี่ยนจินกังทำหน้ามุ่ย ไม่นานมานี้ พี่อู่จั้งโหวบอกว่าเพื่อประโยชน์ของชิงเมี่ยนโช่ว เขาถูกหลอกเกือบตาย ตอนนี้เขาดันจะเอาแบบนี้อีก!"โกหก!"เถียนชีกัดฟัน "เพื่อประโยชน์ของตัวเจ้าเองน่ะสิ อย่ามาเสแสร้งว่าเพื่อพวกเราไปหน่อยเลย!"“เฮ้อ มีบางอย่างที่ไม่สะดวกที่จะพูดต่อหน้าคนหมู่มากนี่สิ เจ้าให้คนของเจ้าออกไปก่อน ข้าจะพูดอธิบายให้พวกเจ้าเข้าใจ!
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 471
ไม่เชื่อ!ไม่เชื่อ!วีรบุรุษที่ไม่มีใครเทียบได้ที่นางคิดอยากรู้จักอยู่ตลอดนั้น คือไอคนนิสัยไม่ดีที่นางเกลียดที่สุด ตอนนี้ในใจนางรู้สึกซับซ้อนมาก!“เพราะเหตุนี้ข้าจึงเลือกที่จะช่วยเสนาธิการทางทหาร!”อู่จั้งโหวถอนหายใจแล้วพูดว่า "ลองคิดดูสิ เขาได้ยกความดีความชอบใหญ่หลวงให้กับแม่ทัพหนุ่มแล้ว หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเขา แม่ทัพหนุ่มต้องยกทัพมาถล่มเรา พวกเราโดนประหารเก้าชั่วโคตรแน่ พวกเราจะรอดกันไปได้รึ หากสถานการณ์ไม่เป็นเช่นนี้ ด้วยมิตรภาพของข้ากับชิงเมี่ยนโช่ว จะให้ข้าทำยังไง ข้าทำเพื่อทุกคนนะ!”เสี่ยวไท่ซุ่ยและเฮยเมี่ยนจินกังตัวสั่นและไม่กล้าคัดค้านอีกต่อไปชิงเมี่ยนโช่วทำให้ที่ปรึกษาทางทหารขุ่นเคือง และเกือบจะทำให้พวกเขาพลอยซวยไปด้วย ถูกฆ่าก็สมควรแล้วเถียนฉีขมวดคิ้วและพูดว่า "เจ้าพูดของเจ้าอยู่ฝ่ายเดียว ไม่ได้มีข้อมูลชัดเจนอะไร ข้าจะไม่เชื่อเจ้าหรอก ไอคนโกหก!"เสี่ยวไท่ซุ่ยและเฮยเมี่ยนจินกังก็พยักหน้าอย่างไม่รู้ตัวเช่นเดียวกันถ้าอิงตามที่เซี่ยซานหู่ได้กล่าวว่าเสนาธิการทางทหารนั้นแข็งแกร่งมาก เก่งกาจกว่าวีรบุรุษในละครงิ้วเสียอีกในขณะนั้น โจรภูเขาที่ร่างชุ่มเลือดเดินโซเซเข้ามาและ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 472
ที่ว่าการอำเภอ เมืองฝู!ผู้ตรวจการสวี่ผู้ที่สงบมั่นคงอยู่เสมอ รีบวิ่งตรงไปที่ห้องโถงด้านหลังของที่ว่าการอำเภอแล้วตะโกนว่า "นายท่าน ช่างเป็นเรื่องน่ายินดีจริง ๆ ท่านหมิงถันถล่มหุบเขาชิงหลง และจับชิงเมี่ยนโช่วได้แล้ว เขาแจ้งให้พวกเราไปเก็บศพ!""อะไรนะ!"ผู้บัญชาการซุน ซึ่งรักษาการแทนนายอำเภอตกใจ จากนั้นเขาก็กล่าวอย่างลังเลขึ้นมาว่า "ผู้ตรวจการสวี่ ข่าวนี้น่าเชื่อถือหรือไม่? เป็นไปได้ไหมว่าหวังหยวนจะไม่ชนะการต่อสู้ แต่กำลังได้รับความเดือดร้อนอย่างมาก ติดกับและพ่ายแพ้ให้กับหุบเขาชิงหลง หลอกให้พวกเรานำกองกำลังไปช่วยเหลือเขา!"กบฏโจรภูเขาหลายพันคนได้เข้าสู่เมืองเฮ่อแล้ว เมืองหลงหนานต้องส่งกองกำลังออกไปอย่างไม่มีทางเลือก!หวังหยวนยืมชุดเกราะไปหนึ่งร้อยห้าสิบชุด และพาคนสองร้อยคนไปที่นั่น เขาสามารถจับชิงเมี่ยนโช่วเป็น ๆได้ เขาที่มีความรู้ทางการทหาร เชื่อไม่ได้!ผู้ตรวจการสวี่อดไม่ได้ที่จะพูดว่า "นายท่าน ท่านฉลาดมากที่คิดไปถึงขั้นนั้นได้จริง ๆ!"เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้บัญชาการซุน รักษาการแทนนายอำเภอก็ขมวดคิ้ว "เจ้าหมายความว่ายังไง"ผู้ตรวจการสวี่ถอนหายใจเบา ๆ "คนอื่นอาจพ่ายแพ้ แต่ท่านหมิ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 473
การเกาะขาท่านอาจารย์ไว้ย่อมได้ประโยชน์มากมายแน่นอน!“ขอบคุณท่านอาจารย์ที่ชี้แนะขอรับ!”ผู้บัญชาการซุนก็หลั่งน้ำตาแสดงความขอบคุณเช่นกันหากส่งฎีกานี้ขึ้นไป เขาที่เป็นรักษาการแทนนายอำเภอ อย่างน้อยก็จะกลายเป็นเจ้าหน้าที่ประจำได้!สำหรับการปราบกบฏนั้น พวกเขาสามารถเลื่อนขั้นได้อย่างน้อยสักสามขั้นเป็นแน่!หวังหยวนโบกมือ ทั้งสองก็รีบลุกขึ้นยืนทำความเคารพ แล้วถอยกลับไปจัดการเก็บศพให้เรียบร้อย!เอ้อหู่ที่อยู่ด้านข้างพูดอย่างไม่เข้าใจ "พี่หยวน เราต่อสู้ครั้งนี้ ทำไมเราต้องรวมพวกเขาไว้ด้วย? พวกเขาไม่ได้ให้ยืมชุดเกราะมาสักหน่อย!"หวังหยวนพูดอย่างจริงจัง "เอ้อหู่ เจ้าต้องจำไว้อย่างนึงนะว่า คนคนหนึ่งไม่สามารถรับผลประโยชน์ทั้งหมดได้ เจ้าต้องแบ่งปันผลประโยชน์กับผู้อื่น แล้วคนอื่นถึงจะช่วยเหลือเจ้า"จู่ ๆ เอ้อหู่ก็นึกออก และเข้าใจว่าทำไมตอนที่หวังหยวนอยู่ในอำเภอถึงได้แจกเงินไปมากมายขนาดนั้น! “นี่ก็ถือเป็นหว่านแหเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ไว้หลายช่องทางด้วย!”หวังหยวนยิ้มและพูดว่า "เจ้ากำลังจะไปเมืองหลวง หากเจ้าแบ่งผลประโยชน์ได้ก็แบ่งไป แต่เจ้าไม่มีกำลังพลทหาร การปราบกบฏเช่นนี้มันดูไม่สมเหตุสมผล หาก
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
