Share
บทที่ 463
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 464
ในฐานะคนเชี่ยวชาญในการยิงธนูอย่างผิงเจี้ยน เดิมทีเขามีดวงตาที่สดใสทั้งคู่ อย่างไรก็ตาม หลังจากการทารุณเพียงไม่กี่วัน ไม่เพียงแต่แก้มของเขาตอบลงเท่านั้น แม้แต่ร่างกายของเขาก็ไม่สามารถขยับได้ ยิ่งกว่านั้นดวงตาทั้งคู่ก็มืดสลัวมากเช่นกัน หลังจากปล่อยตัวผิงเจี้ยนแล้ว โจรภูเขาทั้งสี่ก็วิ่งหนีกลับไป เพราะกลัวว่าจะถูกฆ่าหากช้าเกินไป หวังหยวนกล่าวอย่างเคร่งขรึม “ชิงเมี่ยนโช่วล่ะ บอกให้เขาออกมาโค้งคำนับเพื่อขอขมาซะ” “ท่านขุนพล นายท่านใหญ่ของเราไม่สบายเล็กหน่อย พวกเราขอขมาแทนนายท่านด้วยขอรับ!” อาจารย์จ้าวป๋อเซี่ยวคุกเข่าลง พร้อมมองดูผู้คนรอบตัวเขาแล้วขยิบตา เถียนชี ฉางเฟิง และพวกโจรภูเขาก็คุกเข่าลงทีละคน แม้แต่เสี่ยวไท่ซุ่ยและเฮยเมี่ยนจิงกังก็คุกเข่าลงหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อถึงคราวของอู่จั้งโหวและเซี่ยซานหู่ จากนั้นจ้าวป๋อเซี่ยวก็กำหมัดและโค้งคำนับ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความภาวนาขอ! พรวด พรวด! ใบหน้าของอู่จั้งโหวและเซี่ยซานหู่ดูบูดบึ้ง และคุกเข่าลงอย่างไม่เต็มใจ ท่านอาจารย์จ้าวหลังค่อมกำหมัด แล้วหันไปทางหงเยี่ยอีกครั้ง หงเยี่ยกัดฟันสีเงินของนาง และจ้องมองไปที่หวังหยวนโ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 465
“โอ้!” เหลิ่งอวิ๋นตอบอย่างไม่ใส่ใจ และกำลังคิดว่าจะทวนคืนศักดิ์ศรีของเขาขึ้นมาใหม่โดยเร็วที่สุด! การสร้างอำนาจนั้นง่ายมาก ไม่ว่าจะฆ่าผู้คนและทำให้ผู้ใต้บังคับบัญชาหวาดกลัว หรือจะเป็นการชนะการต่อสู้และทำให้ผู้คนชื่นชม การฆ่ามีเป้าหมาย การกำจัดเสี่ยวไท่ซุ่ยและเฮยเมี่ยนชิงกังสามารถยึดความแข็งแกร่งของพวกเขาทั้งหมดได้ สำหรับการชนะการต่อสู้ เขาไม่กล้าคิดถึงสิ่งนี้ ในเมื่อพวกโจรภูเขาก็ยังไม่ได้รับการฝึกฝน “อันที่จริงแล้ว ข้าเป็นตัวประกันของเจ้าโจรตัวน้อยนั่น...” หงเยี่ยพรั่งพรูออกมาทันที โดยอธิบายคร่าว ๆ ว่านางถูกหวังหยวนจับตัวไปสองครั้งได้อย่างไร เสี่ยวไท่ซุ่ยและเฮยเมี่ยนชิงกังรู้สึกใจสั่นเมื่อได้ยินสิ่งนี้: บัณฑิตที่ชื่อหวังหยวนนั้นเป็นมีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดาจริง ๆ เขาถึงกับหลอกน้องหงเยี่ย สองครั้งที่อีเซี่ยนเทียน เหลิ่งอวิ๋นที่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติก็ขมวดคิ้ว “ขุนพลหงเยี่ย เหตุใดเจ้าถึงบอกเรื่องนี้กับข้าตอนนี้?” ตอนนี้เขามุ่งความสนใจไปที่การรวบรวมพลังของเขาอย่างเต็มที่ โดยพักเรื่องหวังหยวนไว้ชั่วคราวหงเยี่ยพูดด้วยความรู้สึกผิด “ขุนพลคนเมื่อกี้นี้เป็นตัวปลอม เขาเป็นเจ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 466
เสี่ยวไท่ซุ่ยและเฮยเมี่ยนจินกังโกรธจัดอยากจะส่งคนของพวกเขาไล่ตามไป แต่อู่จั้งโหวก็ขยิบตาส่งซิกให้พวกเขาพวกเขาทั้งสองคิดว่า 'พี่เขย' ของพวกเขากำลังขอความช่วยเหลือ จึงมองไปทางหงเยี่ยแล้วเหลือคนเอาไว้ที่นั้น!ตราบใดที่ช่วยชีวิตพี่เขยไว้ได้ การแต่งงานกับน้องหงเยี่ยก็ไม่ใช่ปัญหา!...“เจ้ามันก็เป็นแค่ไอไก่อ่อนที่เขียนบทกวีห่วย ๆ มาล่อลวงคุณหนูใหญ่ ข้ากะว่าจะไว้ชีวิตเจ้า!”“ตอนนี้ข้าแค่จับลูกน้องของเจ้ามาคนหนึ่ง แต่เจ้ากล้าแสร้งทำเป็นแม่ทัพหนุ่มและเล่นลูกไม้กับข้า ช่างบังอาจจริง ๆ!”“ข้าจะสับเจ้าเป็นชิ้น ๆ ด้วยมีดพันเล่ม ใช้ม้าแยกร่างเจ้าเป็นชิ้น ๆ สับให้เละเอาไปให้สุนัขกิน!”เหลิ่งอวิ๋นขี่ม้าออกจากค่ายด้วยสีหน้าอาฆาตแค้นนับตั้งแต่เข้ายึดหุบเขาชิงหลงได้ ไม่เคยถูกคนปั่นหัวแบบนี้มาก่อนตอนนี้ความตั้งใจที่จะฆ่าหวังหยวนก็ยิ่งแรงกล้ามากขึ้นไปอีก ต่อให้ต้องไล่ตามเขาไปจนถึงเมืองฝูก็ตามก็ต้องฆ่าให้ได้พวกหัวหน้าโจรภูเขาขี่ม้า ส่วนพวกโจรภูเขาธรรมดาจะเดินเท้าเอาการบุกเข้าไปในเมือง พวกเขาก็มีไปปล้นม้ามาบ้าง แต่ก็ไม่มากนัก!ถนนในภูเขาไม่ดี ความเร็วในการเดินและขี่ม้าจึงไม่ต่างกันมากนักกล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 467
นิสัยขี้หวงเช่นนี้ ไม่แปลกใจเลยที่หูเมิ่งอิ๋งจะไม่เลือกเขา เขามันคนนิสัยเสียดี ๆ นี่เอง!“เจ้าคุกเข่าขอร้องข้าสิ ข้าจะให้เจ้าตายสบายหน่อย!”เหลิ่งอวิ๋นกัดฟันและคำราม ดวงตาของเขาดุร้ายราวกับสัตว์ป่า!การฆ่าหวังหยวนในดาบเดียว ระบายความโกรธในใจของเขาไม่ได้หรอก มันง่ายเกินไปสำหรับไอหมอนี่ต้องจับไอหมอนี่มาทรมานด้วยวิธีการต่าง ๆ จนกว่าเขาจะอ้อนวอนขอชีวิต ให้อยู่ก็ไม่ได้ตายก็ไม่ได้!จากนั้นเขาก็เขียนจดหมายถึงคุณหนูใหญ่ ใช้ไอหมอนี่ข่มขู่นาง ต้องหลอกนางมาที่หุบเขาชิงหลงได้อย่างแน่นอน!เมื่อถึงเวลา ค่อยจะบังคับคุณหนูใหญ่แต่งงาน แล้วค่อยฆ่าไอเวรนี่!แล้วมุ่งความสนใจไปที่การฝึกฝน และรอโอกาสไปยึดบังลังก์มา!"ฆ่าข้า!"หวังหยวนหัวเราะเบา ๆ "เจ้ามีสิทธิ์อะไรรึ?"ท่าทีไร้ความกลัวเช่นนี้ทำให้เหลิ่งอวิ๋นโกรธมากยิ่งขึ้นไปอีก เขาก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา: "มีสิ เพราะมีคนล้อมเจ้าอยู่ไง!"“ล้อมรึ!”หวังหยวนเลิกคิ้ว: "เจ้าควรเบิกตาให้กว้าง ๆ และมองให้ชัดว่าเป็นคนของเจ้าที่ล้อมเราไว้ หรือคนของเราที่ล้อมเจ้าไว้กันแน่!"โจรภูเขาเกือบพันตกใจมาก!ไอหมอนี่มีปัญหาทางสมองแน่ ๆ เห็นอยู่ชัดเจนว่าเขาถูกพว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 468
มีห้าคนมีฝีมือเก่งกาจ เพลงดาบของพวกเขานั้นเรียบง่ายและไร้ความปรานี ทั้งหมดนี้เป็นท่าสังหารที่มุ่งเป้าไปที่จุดสำคัญถึงชีวิต! ทันใดนั้นทหารชุดเกราะทมิฬ ทหารปลดประจำการ และผู้คุ้มกันหนุ่มสังหารกลุ่มโจรภูเขา จนชุดเกราะเสียหายและขวัญหนีดีฝ่อ หลายคนหันหลังกลับและวิ่งหนีไป!คนกลุ่มหนึ่งใช้หน้าไม้ขงเบ้งอีกครั้ง และค่อย ๆ ไล่ตามยิงพวกเขา!มาพูดถึงเหลิ่งอวิ๋นกันดีกว่า ในช่วงเริ่มต้นโจมตีนั้น เขายังนำโจรภูเขาติดอาวุธสองร้อยคนล้อมโจมตีหวังหยวนแต่ก่อนที่เขาจะบุกไปข้างหน้า ก็มีคนอีกห้าสิบคนก็รีบวิ่งออกมาจากทั้งสองฝั่ง!“ทหารราบเกราะหนัก!”เมื่อเขาดูอุปกรณ์บนตัวทั้งห้าสิบคน เหลิ่งอวิ๋นก็ตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ เขาด่าสาปอู่จั้งโหว: "อู่จั้งโหว ข้าจะสับเจ้าเป็นชิ้น ๆ จะฆ่าล้างโคตรของเจ้าให้หมดเลย"ตอนที่หงเยี่ยและอู่จั้งโหวพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องของหวังหยวน พวกเขาไม่ได้บอกว่าเขามีชุดเกราะหนักแบบนี้!เห็นชัดเลยว่านี่เป็นการล่อให้เขาติดกับ!ชุดเกราะหนักคืออะไร มันเป็นอุปกรณ์ที่ทรงพลังที่สุดสำหรับการต่อสู้ของทหารราบ เป็นอาวุธหนักสังหารแบบเดินได้!ทันใดนั้น ทหารราบเกราะหนักห้าสิบคน และโจรภูเขาสองร้อยค
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 469
“หัวหน้าอู่จั้งโหว แม่ทัพของเรามีคำสั่งลงมา ต้องล่วงเกินเจ้าแล้ว!”หลังจากที่เหลิ่งอวิ๋นนำกองกำลังออกไป รองหัวหน้าเถียนชีก็นำคนของเขาไปจับอู่จั้งโหวและเซี่ยซานหู่หงเยี่ยขมวดคิ้วไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี พี่ชายนางกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดของไอคนชั่วคนนั้น!“เถียนชี เจ้ากำลังทำบ้าอะไรอยู่ ถ้าเจ้ากล้าแตะต้องแม้แต่ปลายเส้นผมของพี่อู่จั้งโหว ข้าเหล่าเฮยจะฆ่าเจ้าซะ!”เฮยเมี่ยนจินกังชักดาบชี้ออกมา ราวกับว่าเขาพร้อมที่จะโจมตีทันที!“เถียนชีออกไปให้พ้นทางข้าซะ ฐานะพี่อู่จั้งโหวนั้นคืออะไร? คนกระจอก ๆ อย่างเจ้าจะชี้ดาบมาที่เขาได้งั้นรึ?”เสี่ยวไท่ซุ่ยไม่ยอมใช้หอกชี้หน้าเขาสีหน้าเถียนชีเปลี่ยนไป "หัวหน้าทั้งสองคน เจ้าจะทำอะไร? นี่เป็นคำสั่งจากท่านแม่ทัพ หากเจ้าทำเช่นนี้ หากท่านแม่ทัพกลับมาแล้ว เจ้าจะอธิบายอย่างไร!"“ช่างหัวมันปะไร ถ้าแตะต้องพี่อู่จั้งโหว ก็เท่ากับแตะต้องข้าเหล่าเฮยด้วย วันนี้ข้าจะแยกทางกับชิงเมี่ยนโช่วแล้ว ต่อไปทางใครทางมัน! "เฮยเมี่ยนจินกังกัดฟันและท่าทางดูเคียดแค้น!ตอนนี้เหลิ่งอวิ๋นไม่ได้อยู่บนเขา สังหารคนของเขาและยึดครองหุบเขาชิงหลง แล้วขังเขาเอาไว้ข้างนอก!บนเขามีเสบี
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 470
เสี่ยวไท่ซุ่ยและเฮยเมี่ยนจินกังอ้าปากค้าง!ทหารผ่านศึกเกราะทมิฬที่สามารถสู้ได้หนึ่งต่อสิบ พร้อมด้วยทหารราบเกราะหนักที่อยู่ยงคงกระพัน!การซุ่มโจมตีแบบนี้อาจจะจับชิงเมี่ยนโช่วได้จริง!“...ถ้าเจ้ารู้เรื่องนี้แต่แรก และหลอกท่านแม่ทัพให้ไล่ตามเขาไป ข้าฆ่าเจ้าแน่!”ทันใดนั้นสีหน้าของเถียนชีก็เปลี่ยนไป เขาอดไม่ได้ที่จะชักดาบออกมา แล้วรีบพุ่งเข้าไปหาอู่จั้งโหว!เสี่ยวไท่ซุ่ยและเฮยเมี่ยนจินกังเองก็กำลังจะลงมือแล้ว!อู่จั้งโหวหลบเข้ามาทางด้านหลังของเถียนชี บิดแขนของเถียนชีให้เขาคลายดาบออก และวางดาบไว้ที่คอของเขา แล้วตะโกนออกมา "น้องเถียนชี ใจเย็น ๆ เจ้าคิดว่าข้าอยากจะโกหกน้องชิงเมี่ยนโช่วรึ ข้าทำเพื่อผลประโยชน์ของพวกเราทุกคนอยู่นะ!”เสี่ยวไท่ซุ่ยและเฮยเมี่ยนจินกังทำหน้ามุ่ย ไม่นานมานี้ พี่อู่จั้งโหวบอกว่าเพื่อประโยชน์ของชิงเมี่ยนโช่ว เขาถูกหลอกเกือบตาย ตอนนี้เขาดันจะเอาแบบนี้อีก!"โกหก!"เถียนชีกัดฟัน "เพื่อประโยชน์ของตัวเจ้าเองน่ะสิ อย่ามาเสแสร้งว่าเพื่อพวกเราไปหน่อยเลย!"“เฮ้อ มีบางอย่างที่ไม่สะดวกที่จะพูดต่อหน้าคนหมู่มากนี่สิ เจ้าให้คนของเจ้าออกไปก่อน ข้าจะพูดอธิบายให้พวกเจ้าเข้าใจ!
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 471
ไม่เชื่อ!ไม่เชื่อ!วีรบุรุษที่ไม่มีใครเทียบได้ที่นางคิดอยากรู้จักอยู่ตลอดนั้น คือไอคนนิสัยไม่ดีที่นางเกลียดที่สุด ตอนนี้ในใจนางรู้สึกซับซ้อนมาก!“เพราะเหตุนี้ข้าจึงเลือกที่จะช่วยเสนาธิการทางทหาร!”อู่จั้งโหวถอนหายใจแล้วพูดว่า "ลองคิดดูสิ เขาได้ยกความดีความชอบใหญ่หลวงให้กับแม่ทัพหนุ่มแล้ว หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเขา แม่ทัพหนุ่มต้องยกทัพมาถล่มเรา พวกเราโดนประหารเก้าชั่วโคตรแน่ พวกเราจะรอดกันไปได้รึ หากสถานการณ์ไม่เป็นเช่นนี้ ด้วยมิตรภาพของข้ากับชิงเมี่ยนโช่ว จะให้ข้าทำยังไง ข้าทำเพื่อทุกคนนะ!”เสี่ยวไท่ซุ่ยและเฮยเมี่ยนจินกังตัวสั่นและไม่กล้าคัดค้านอีกต่อไปชิงเมี่ยนโช่วทำให้ที่ปรึกษาทางทหารขุ่นเคือง และเกือบจะทำให้พวกเขาพลอยซวยไปด้วย ถูกฆ่าก็สมควรแล้วเถียนฉีขมวดคิ้วและพูดว่า "เจ้าพูดของเจ้าอยู่ฝ่ายเดียว ไม่ได้มีข้อมูลชัดเจนอะไร ข้าจะไม่เชื่อเจ้าหรอก ไอคนโกหก!"เสี่ยวไท่ซุ่ยและเฮยเมี่ยนจินกังก็พยักหน้าอย่างไม่รู้ตัวเช่นเดียวกันถ้าอิงตามที่เซี่ยซานหู่ได้กล่าวว่าเสนาธิการทางทหารนั้นแข็งแกร่งมาก เก่งกาจกว่าวีรบุรุษในละครงิ้วเสียอีกในขณะนั้น โจรภูเขาที่ร่างชุ่มเลือดเดินโซเซเข้ามาและ
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
