Share
บทที่ 458
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 459
พี่ชายและน้องสาวทั้งสองคนขี่ม้าไปที่ขุนเขาเฮยสรง และได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากเฮยเมี่ยนจินกัง! อู่จั้งโหวทวนคำพูดเหล่านั้นอีกครั้ง! “ให้ตายเถอะ ชิงเมี่ยนโช่วเจ้าคนน่ารังเกียจนั่น ถึงกับกล้าจับตัวลุงเจี้ยน!” เฮยเมี่ยนจินกังสาปแช่งเสียงดังแล้วอุทานว่า “กล้ามากที่จับตัวลุงเจี้ยน เขายิงสังหารอ๋องถูหนาน ไม่น่าแปลกใจเลยที่ข้ารู้สึกพิเศษเมื่อเห็นเขาในวันนั้น” หงเยี่ยเม้มริมฝีปากของนางแล้วพูดว่า “แล้วท่านวางแผนจะทำอย่างไรเล่า?” “แน่นอนว่าข้าจะพาคนไปช่วยพาตัวลุงเจี้ยนออกมา!” เฮยเมี่ยนจินกังตบหน้าอกของเขา ยิ้มอีกครั้งแล้วพูดว่า “แต่ตอนนี้มันดึกแล้ว วันนี้คงไม่สามารถไปถึงที่นั่นได้ เราค่อยออกเดินทางกันพรุ่งนี้ดีไหม!” พระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า หงเยี่ยและอู่จั้งโหวก็ไม่ปฏิเสธ ดังนั้นพวกเขาจึงพักค้างคืนที่ขุนเขาเฮยสรง บนภูเขาเตรียมสุราและอาหารไว้แล้ว หลังจากนั้นไม่นานก็แลกเปลี่ยนถ้วยสุรากัน ส่วนหงเยี่ยขอตัวไปพักผ่อนก่อน ในขณะที่อู่จั้งโหวและเฮยเมี่ยนจินกังยังคงดื่มต่อไป พวกเขาทั้งสองโอบไหล่ของกันและกัน เฮยเมี่ยนจินกังตัวสูง ในขณะที่อู่จั้งโหวตัวเตี้ย เฮยเมี่ยนจินกังโค้งงอและเบ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 460
“เรื่องอะไร?” หลังจากได้ยินรายงานจากลูกน้องเหลิ่งอวิ๋นก็พาผู้คนไปที่ประตูภูเขา เขาขมวดคิ้วและพูดว่า “เสี่ยวไท่ซุ่ย เจ้าคิดจะทำอะไร?” “ข้ายังอยากถามเจ้าอีกที เจ้าคิดจะทำบ้าอะไรกันแน่?” เสี่ยวไท่ซุ่ยสวีซั่นอู่นำกลุ่มโจรภูเขาติดอาวุธจำนวนร้อยคนด้วยท่าทีคุกคาม ทั้งสามตระกูลร่วมมือกันโจมตีเทศบาลและยึดชุดเกราะของเทศบาล ซึ่งแต่ละตระกูลได้รับการแจกจ่ายเกือบร้อยชุด เนื่องจากขาดอาหาร โจรภูเขาส่วนใหญ่ในสันเขาไป๋หูและขุนเขาเฮยสรงจึงขึ้นมาที่หุบเขาชิงหลง ทว่าคนสนิทและชุดเกราะของพวกเขายังคงอยู่ในถ้ำเก่าของพวกเขา “กล้ามากนัก เราตั้งกองทัพด้วยกัน ข้าจะเป็นแม่ทัพ ส่วนเจ้าเป็นขุนพลระดับต่ำสุด หากเจ้ากล้าที่จะลงมือ เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าแม่ทัพอย่างข้าจะประหารชีวิตเจ้าทันที!” ดวงตาของเหลิ่งอวิ๋นมืดลง พร้อมดึงดาบถังออกมาจากฝัก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า “ให้ตายเถอะ เจ้าช่างจองหองยิ่งนัก ประกาศตัวเองว่าเป็นแม่ทัพ คิดว่าตัวเองเป็นต้นกระเทียมจริง ๆ!” เสี่ยวไท่ซุ่ยสวีซั่นอู่หัวเราะเยาะ “ข้าขอถามเจ้าหน่อยว่าเหตุใดเจ้าถึงอยากจับตัวผิงเจี้ยน? หลังจากรู้แล้วว่าเขาเป็นองครักษ์ชุดเกราะทมิฬ คนของแม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 461
ท่านแม่ทัพหนุ่มเป็นผู้นำกองทัพชายแดน และสามารถกวาดล้างทหารม้าของชาวหวงได้ ซึ่งน่ากลัวยิ่งกว่ากองทหารรักษาพระองค์ของเมืองหลวงเสียอีก เมื่อกลุ่มโจรภูเขาต้องเผชิญหน้ากับพวกเขา นั่นเท่ากับว่ากำลังรนหาที่ตายไม่ใช่หรืออย่างไร! “พี่เหลิ่งอวิ๋น!” หงเยี่ยยังกล่าวอีกว่า “ท่านปล่อยตัวลุงเจี้ยนไปเถอะ เขาไม่ได้ทำให้ท่านขุ่นเคืองเสียหน่อย เหตุใดท่านถึงจับเขาล่ะ! เขายิงสังหารอ๋องถูหนาน และเป็นวีรบุรุษที่ยิ่งใหญ่เชียวนะ!” หลังจากที่อดหลับอดนอนเมื่อคืนนี้ เซี่ยซานหู่ที่สดใสมีชีวิตชีวาก็พูดขึ้นว่า “ถ้าไม่มีลุงเจี้ยน ยามที่อ๋องถูหนานมาโจมตี เราก็คงเดือดร้อนกันหมดแล้ว เมื่อว่ากันตามนี้ ลุงเจี้ยนก็เป็นผู้มีพระคุณของพวกเราโจรภูเขาเช่นกัน ท่านแม่ทัพชิงเมี่ยน เหตุใดท่านถึงตอบแทนบุญคุณด้วยความเคียดแค้น ซ้ำยังจับตัวลุงเจี้ยนที่ช่วยพวกเราไว้” เมื่อมองดูทุกคนที่ต้อนถามเขา เหลิ่งอวิ๋นก็รู้สึกหายใจติดขัด แต่เขาก็ไม่สามารถบอกความจริงได้! หากพูดออกไปว่าเขาทำให้หุบเขาชิงหลงตกอยู่ในอันตรายเพราะผู้หญิงจริง ๆ ล่ะก็ สหายเหล่านี้ก็จะไม่สนับสนุนเขา “ใช่ ผิงเจี้ยนเป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ที่สังหารอ๋องถูหนานได้ เห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 462
“ขอรับ!” ทหารผ่านศึกชุดเกราะทมิฬ และทหารผ่านศึกต่างพยักหน้าพร้อมกัน แต่ก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย เมื่อคืนพวกเขาพักผ่อนในเมืองถงมู่ทั้งคืน แล้วถูกดึงขึ้นมาสวมชุดเกราะแต่เช้าตรู่! ในตอนแรกคิดว่าจะโจมตีหุบเขาชิงหลง ทว่าท่านเสนาธิการทหารกลับขอให้พวกเขาแสดงละคร ซ้ำยังกลัวว่าพวกเขาแสดงได้ไม่นัก จึงออกแบบท่าทางเดียวกันให้พวกเขาด้วย เขาบอกว่าทำเช่นนี้แล้วอาจจะช่วยตัวผิงเจี้ยนออกได้ ซึ่งทำให้พวกเขารู้สึกสงสัยเล็กน้อย! โจรภูเขาพวกนี้ต่างก่อกบฏ พวกเขาจะยินดีมอบตัวผิงเจี้ยนออกมาเร็วขนาดนั้นเชียวเหรอ หลังจากนั้นไม่นาน เหลิ่งอวิ๋นก็มาถึงพร้อมกับคนของเขา และทุกสายตาก็จับจ้องไปที่หวังหยวน! เหลิ่งอวิ๋นขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่าผู้นำแม่ทัพผู้นี้ไม่เหมือนคนที่ลงมาจากสนามรบ เขาไม่มีลักษณะท่าทางสังหารแต่อย่างใด อย่างไรก็ตาม หลังจากมองดูทหารชุดเกราะทมิฬและทหารผ่านศึก เขาก็มั่นใจในทันทีว่าทหารผ่านศึกเหล่านี้เต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาท ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีเพียงห้าสิบคน แต่พวกเขาก็ดูทรงพลังมากกว่าทหารห้าร้อยนายในชายแดนเมืองจวิ้นเสียอีก ดวงตาที่สวยงามของหงเยี่ยเบิกกว้าง และมองตรงไปที่หวังหยวนด้วยสีหน้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 463
หวังหยวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งด้วยสีหน้านิ่ง “มอบตัวคนออกมาพร้อมเงินอีกหมื่นตำลึง ให้ชิงเมี่ยนโช่วคำนับขอโทษ จากนั้นพวกเจ้าก็ไสหัวไปได้!” เมื่อได้ยินว่าต้องโค้งคำนับขอโทษ เหลิ่งอวิ๋นก็จ้องไปที่หวังหยวนด้วยสายตาเดือดดาล! ทหารในชุดเกราะทมิฬและทหารผ่านศึกกลุ่มหนึ่งจับด้ามมีดไว้แน่น ราวกับพร้อมที่จะลงมือได้ทุกเมื่อ หงเยี่ยจ้องมองและกัดฟัน เจ้าโจรตัวน้อยไร้ยางอายนี้ คำขอของเขาดูมากเกินไปหน่อยไหม! อู่จั้งโหวและเซี่ยซานหู่ถึงกับจุกคอ เกรงว่าท่านเสนาธิการทหารจะเล่นมากเกินไปแล้ว! เสี่ยวไท่ซุ่ย เฮยเมี่ยนชิงกัง และพวกโจรภูเขาที่อยู่ตรงนั้นไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้ ตราบใดที่เรื่องนี้ยุติได้ พวกเขาก็เต็มใจที่จะคุกเข่าลง ไม่ใช่เรื่องน่าละอายที่จะคำนับคนของท่านแม่ทัพหนุ่ม ท้ายที่สุดแล้ว เขาคือเทพเจ้าแห่งสงครามเชียวนะ! “อา!” ท่านอาจารย์จ้าวป๋อเซี่ยวหลังค่อมยิ้มอย่างขมขื่น “ท่านขุนพล มอบตัวคนหรือจ่ายค่าชดเชยล้วนให้ได้ แต่หากเจ้าขอให้ผู้นำของเราคำนับในที่สาธารณะ แม้ว่าจะตีเขาตาย เขาก็ไม่มีวันยอมทำตามแน่นอน เมื่อเขาโกรธ เขาจะต่อสู้กันจนตายตกไปตามกันทั้งสองฝ่าย และต่างฝ่ายก็ไม่มีจุดจบที
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 464
ในฐานะคนเชี่ยวชาญในการยิงธนูอย่างผิงเจี้ยน เดิมทีเขามีดวงตาที่สดใสทั้งคู่ อย่างไรก็ตาม หลังจากการทารุณเพียงไม่กี่วัน ไม่เพียงแต่แก้มของเขาตอบลงเท่านั้น แม้แต่ร่างกายของเขาก็ไม่สามารถขยับได้ ยิ่งกว่านั้นดวงตาทั้งคู่ก็มืดสลัวมากเช่นกัน หลังจากปล่อยตัวผิงเจี้ยนแล้ว โจรภูเขาทั้งสี่ก็วิ่งหนีกลับไป เพราะกลัวว่าจะถูกฆ่าหากช้าเกินไป หวังหยวนกล่าวอย่างเคร่งขรึม “ชิงเมี่ยนโช่วล่ะ บอกให้เขาออกมาโค้งคำนับเพื่อขอขมาซะ” “ท่านขุนพล นายท่านใหญ่ของเราไม่สบายเล็กหน่อย พวกเราขอขมาแทนนายท่านด้วยขอรับ!” อาจารย์จ้าวป๋อเซี่ยวคุกเข่าลง พร้อมมองดูผู้คนรอบตัวเขาแล้วขยิบตา เถียนชี ฉางเฟิง และพวกโจรภูเขาก็คุกเข่าลงทีละคน แม้แต่เสี่ยวไท่ซุ่ยและเฮยเมี่ยนจิงกังก็คุกเข่าลงหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อถึงคราวของอู่จั้งโหวและเซี่ยซานหู่ จากนั้นจ้าวป๋อเซี่ยวก็กำหมัดและโค้งคำนับ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความภาวนาขอ! พรวด พรวด! ใบหน้าของอู่จั้งโหวและเซี่ยซานหู่ดูบูดบึ้ง และคุกเข่าลงอย่างไม่เต็มใจ ท่านอาจารย์จ้าวหลังค่อมกำหมัด แล้วหันไปทางหงเยี่ยอีกครั้ง หงเยี่ยกัดฟันสีเงินของนาง และจ้องมองไปที่หวังหยวนโ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 465
“โอ้!” เหลิ่งอวิ๋นตอบอย่างไม่ใส่ใจ และกำลังคิดว่าจะทวนคืนศักดิ์ศรีของเขาขึ้นมาใหม่โดยเร็วที่สุด! การสร้างอำนาจนั้นง่ายมาก ไม่ว่าจะฆ่าผู้คนและทำให้ผู้ใต้บังคับบัญชาหวาดกลัว หรือจะเป็นการชนะการต่อสู้และทำให้ผู้คนชื่นชม การฆ่ามีเป้าหมาย การกำจัดเสี่ยวไท่ซุ่ยและเฮยเมี่ยนชิงกังสามารถยึดความแข็งแกร่งของพวกเขาทั้งหมดได้ สำหรับการชนะการต่อสู้ เขาไม่กล้าคิดถึงสิ่งนี้ ในเมื่อพวกโจรภูเขาก็ยังไม่ได้รับการฝึกฝน “อันที่จริงแล้ว ข้าเป็นตัวประกันของเจ้าโจรตัวน้อยนั่น...” หงเยี่ยพรั่งพรูออกมาทันที โดยอธิบายคร่าว ๆ ว่านางถูกหวังหยวนจับตัวไปสองครั้งได้อย่างไร เสี่ยวไท่ซุ่ยและเฮยเมี่ยนชิงกังรู้สึกใจสั่นเมื่อได้ยินสิ่งนี้: บัณฑิตที่ชื่อหวังหยวนนั้นเป็นมีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดาจริง ๆ เขาถึงกับหลอกน้องหงเยี่ย สองครั้งที่อีเซี่ยนเทียน เหลิ่งอวิ๋นที่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติก็ขมวดคิ้ว “ขุนพลหงเยี่ย เหตุใดเจ้าถึงบอกเรื่องนี้กับข้าตอนนี้?” ตอนนี้เขามุ่งความสนใจไปที่การรวบรวมพลังของเขาอย่างเต็มที่ โดยพักเรื่องหวังหยวนไว้ชั่วคราวหงเยี่ยพูดด้วยความรู้สึกผิด “ขุนพลคนเมื่อกี้นี้เป็นตัวปลอม เขาเป็นเจ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 466
เสี่ยวไท่ซุ่ยและเฮยเมี่ยนจินกังโกรธจัดอยากจะส่งคนของพวกเขาไล่ตามไป แต่อู่จั้งโหวก็ขยิบตาส่งซิกให้พวกเขาพวกเขาทั้งสองคิดว่า 'พี่เขย' ของพวกเขากำลังขอความช่วยเหลือ จึงมองไปทางหงเยี่ยแล้วเหลือคนเอาไว้ที่นั้น!ตราบใดที่ช่วยชีวิตพี่เขยไว้ได้ การแต่งงานกับน้องหงเยี่ยก็ไม่ใช่ปัญหา!...“เจ้ามันก็เป็นแค่ไอไก่อ่อนที่เขียนบทกวีห่วย ๆ มาล่อลวงคุณหนูใหญ่ ข้ากะว่าจะไว้ชีวิตเจ้า!”“ตอนนี้ข้าแค่จับลูกน้องของเจ้ามาคนหนึ่ง แต่เจ้ากล้าแสร้งทำเป็นแม่ทัพหนุ่มและเล่นลูกไม้กับข้า ช่างบังอาจจริง ๆ!”“ข้าจะสับเจ้าเป็นชิ้น ๆ ด้วยมีดพันเล่ม ใช้ม้าแยกร่างเจ้าเป็นชิ้น ๆ สับให้เละเอาไปให้สุนัขกิน!”เหลิ่งอวิ๋นขี่ม้าออกจากค่ายด้วยสีหน้าอาฆาตแค้นนับตั้งแต่เข้ายึดหุบเขาชิงหลงได้ ไม่เคยถูกคนปั่นหัวแบบนี้มาก่อนตอนนี้ความตั้งใจที่จะฆ่าหวังหยวนก็ยิ่งแรงกล้ามากขึ้นไปอีก ต่อให้ต้องไล่ตามเขาไปจนถึงเมืองฝูก็ตามก็ต้องฆ่าให้ได้พวกหัวหน้าโจรภูเขาขี่ม้า ส่วนพวกโจรภูเขาธรรมดาจะเดินเท้าเอาการบุกเข้าไปในเมือง พวกเขาก็มีไปปล้นม้ามาบ้าง แต่ก็ไม่มากนัก!ถนนในภูเขาไม่ดี ความเร็วในการเดินและขี่ม้าจึงไม่ต่างกันมากนักกล
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
