LOGINShare
บทที่ 2206
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2207
ผู้ใต้บัญชาสามคนที่อยู่ข้าง ๆ ซ่างกวนอวิ๋นฮ่าวถึงกับตกใจ รีบพยุงซ่างกวนอวิ๋นฮ่าว ชายหนุ่มหน้าเหมือนลิงชี้นิ้วไปที่หลิ่วหรูเยียน สายตามองมือที่ตกอยู่บนพื้นพลางตะโกนด้วยความโกรธว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่าเขาเป็นใคร?”“เขาเป็นถึงบุตรชายของเจ้ากรมพิธีการ! เจ้าเดือดร้อนแน่!”“นางชั่ว! เจ้ากล้าทำร้ายคุณชายซ่างกวน! เจ้าอย่าหวังว่าจะรอดออกจากเมืองหลวงไปได้!”ผู้คนที่มุงดูอยู่ต่างตกใจเช่นเดียวกัน แต่ก็รู้สึกสาแก่ใจ!พวกคุณชายเหล่านี้สมควรได้รับบทเรียนเสียที ไม่เช่นนั้นคงไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ!หลิ่วหรูเยียนมีสีหน้าเย็นชา เช็ดเลือดบนดาบด้วยเสื้อ แล้วเดินเข้าไปใกล้คนเหล่านั้น“ข้าไม่สนใจว่าบิดาเขาเป็นใคร ข้ารู้แค่ว่าเขามายุ่งกับข้า นี่คือบทลงโทษ!”“ส่วนพวกเจ้าก็ไม่รอดเช่นกัน!”“ทำผิดก็ต้องชดใช้!”จากนั้นหลิ่วหรูเยียนก็พุ่งเข้าหาคนเหล่านั้นราวกับสายลม ทุกครั้งที่นางลงมือจะมีเสียงร้องดังขึ้น!ท่วงท่าของนางว่องไวและร้ายกาจ!ผู้คนที่มุงดูอยู่จึงเข้าใจแล้ว มิน่าเล่าหวังหยวนจึงไม่เก็บเงินและยังให้หลิ่วหรูเยียนจัดการเรื่องนี้เอง ที่แท้นางเป็นยอดฝีมือ!การจัดการกับพวกขยะเหล่านี้ได้ ไม่ใช่เรื่อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2208
“ตอนนี้เจ้ากลายเป็นวีรสตรีในสายตาทุกคนแล้ว!”“หากข้าเป็นคนลงมือ เจ้าจะได้รับเกียรติเช่นนี้หรือ?”หลิ่วหรูเยียนกลอกตาใส่หวังหยวน นี่เขาแก้ตัวหรือ?จะมีบุรุษคนใดบ้างที่ให้ภรรยาออกหน้าจัดการคนร้ายแทน?“ขี้เกียจเถียงกับท่าน!”“หากครั้งหน้ามีใครมายุ่งกับข้า ท่านยังยืนดูเฉย ๆ อีก หมัดของข้าคงไม่ตกที่พวกเขา แต่จะตกที่หน้าท่านแทน!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวอย่างไม่พอใจหวังหยวนยิ้มพลางพยักหน้า “ได้ ได้ ได้! ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย จะไม่มีครั้งหน้าอีก”ไม่นานทั้งสองก็เดินเล่นบนถนนต่อชมสิ่งแปลกตาและลิ้มลองอาหารต่าง ๆ ช่างมีความสุขยิ่งนัก!แต่ความสุขของคนหนึ่งคือความทุกข์ของอีกคนขณะที่หวังหยวนและหลิ่วหรูเยียนกำลังเดินเล่นกัน ซ่างกวนอวิ๋นฮ่าวและพรรคพวกก็กลับถึงบ้านแล้ว ข่าวแพร่สะพัดออกไปอย่างรวดเร็วเมื่อเจ้ากรมพิธีการซ่างกวนอวี้ที่กำลังดื่มสุราอยู่กับไป๋อวิ๋นเฟยในวังรู้ข่าวก็รีบกลับบ้านตอนนี้หมอมาถึงแล้วตระกูลซ่างกวนวุ่นวายไปหมด!ซ่างกวนอวี้ไม่ชอบลูกชายคนนี้ เขาชอบลูกชายคนเล็กมากกว่าเพราะซ่างกวนอวิ๋นฮ่าวไร้ความสามารถ ไม่ชอบเรียนหนังสือ ไม่มีชื่อเสียง เป็นเพียงคุณชายเจ้าสำราญที่เกีย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2209
“ไร้ประโยชน์!”“ช่างไร้ประโยชน์สิ้นดี!”ซ่างกวนอวี้ตะโกนด่าทอ แล้วปาถ้วยชาลงพื้น พ่อบ้านและคนอื่น ๆ ได้ยินเสียงจึงรีบมา“รีบไปตามหาคนร้ายสองคนนั้นเดี๋ยวนี้!”“ไม่ว่าพวกมันจะเป็นใคร! ก็ต้องให้พวกมันชดใช้!”“ทำร้ายลูกชายข้า ข้าจะไม่ปล่อยไปแน่!”พ่อบ้านรับคำ แล้วรีบออกไป“พาข้าไปดูเจ้าลูกทรพีนั่น!”ซ่างกวนอวี้กล่าว แล้วเดินออกจากห้องโถงใหญ่พร้อมกับฮูหยินใหญ่ในเวลาเดียวกัน หวังหยวนและหลิ่วหรูเยียนก็เดินเล่นอยู่บนถนนมาหนึ่งชั่วยามแล้ว แค่กินอาหารข้างทางก็อิ่มแล้ว แต่ก็ยังอยากกินอีก แม้ท้องจะไม่มีที่ว่างแล้ว...หลิ่วหรูเยียนถอนหายใจ “รู้อย่างนี้ตอนเย็นไม่น่ากินเยอะถึงเพียงนั้นเลย”“อย่างไรเสีย พวกเราก็ต้องอยู่ที่นี่อีกหลายวัน พรุ่งนี้ค่อยออกมาเที่ยวใหม่ก็ได้”หวังหยวนส่ายหน้าด้วยรอยยิ้ม นางช่างเป็นนักกินตัวยงจริง ๆเมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของหลิ่วหรูเยียนก็เป็นประกาย “ท่านพูดจริงหรือ?”“ข้าเคยหลอกลวงเจ้าเมื่อใด?”หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มทันใดนั้นก็มีคนมากมายวิ่งเข้ามาล้อมหวังหยวนและหลิ่วหรูเยียนไว้คนที่ยืนอยู่แถวหน้าคือพ่อบ้านของตระกูลซ่างกวน!เมืองหลวงไม่ได้กว้างใหญ่นั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2210
แม้จะเป็นขุนนางใหญ่โตก็ต้องรู้จักประมาณตน!แต่ผู้คนก็ช่วยอะไรไม่ได้ ได้แต่ภาวนาให้พวกหวังหยวนรอดเท่านั้นไม่นานหวังหยวนและภรรยาก็มาถึงจวนซ่างกวนหลังจากพ่อบ้านไปรายงาน ซ่างกวนอวี้จึงมาที่ห้องโถงใหญ่ด้วยสีหน้าบึ้งตึงฮูหยินใหญ่นั่งอยู่ข้างซ่างกวนอวี้ นางอยากรู้ว่าใครกล้าทำร้ายลูกชายนาง!หวังหยวนพาหลิ่วหรูเยียนเดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่เขามองซ่างกวนอวี้ที่นั่งอยู่ แล้วถามอย่างใจเย็นว่า “ท่านคือซ่างกวนอวี้หรือ? เจ้ากรมพิธีการแห่งอาณาจักรต้าเย่ใช่หรือไม่?”“ฟังจากคำพูดของเจ้า ดูเหมือนว่าเจ้าไม่ใช่คนของอาณาจักรต้าเย่กระมัง?”ซ่างกวนอวี้หรี่ตามองหวังหยวนแม้ว่าหวังหยวนจะอายุยังน้อย แต่เขารู้สึกว่าเคยเห็นหวังหยวนที่ไหนมาก่อนเพียงแต่นึกไม่ออกหวังหยวนพาหลิ่วหรูเยียนไปนั่งบนเก้าอี้ ไม่สนใจคนอื่นพ่อบ้านรีบเข้ามาชี้หน้าหวังหยวน แล้วด่าทอว่า “เจ้าเป็นใคร? ใครอนุญาตให้เจ้านั่ง? ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้! เจ้าคนสารเลว!”วินาทีต่อมา สีหน้าของหวังหยวนก็เปลี่ยนไป เขาหยิบปืนคาบศิลาออกมาจากอก!ยังไม่ทันที่พ่อบ้านจะตั้งตัว หวังหยวนก็เหนี่ยวไก พ่อบ้านถูกยิงที่ขาล้มลงคุกเข่าเหงื่อไหลด้วยความเจ็บปวด!ท
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2211
“ท่านหวัง เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องรบกวนฝ่าบาทกระมัง...”“ท่านใจกว้าง มีเมตตา ข้าจะสั่งสอนลูกชายให้ดีแน่นอนขอรับ เรื่องวันนี้ปล่อยผ่านไปเถิดนะขอรับ”ซ่างกวนอวี้รีบกล่าวใครต่างก็รู้ว่าขุนนางใหม่มักจะเข้มงวดเป็นพิเศษ ไม่ว่าจะเป็นใคร แม้แต่ฮ่องเต้ก็เป็นเช่นนั้นตอนนี้ไป๋อวิ๋นเฟยเพิ่งจะขึ้นครองราชย์ ประกอบกับก่อนหน้านี้เกิดความวุ่นวายในราชสำนัก มีกองกำลังมากมายและยังมีคนที่จงรักภักดีต่อซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีไม่น้อย แม้ว่าตอนนี้ไป๋อวิ๋นเฟยจะมีอำนาจ แต่เขาก็รอบคอบ ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะทำอะไร ซ่างกวนอวี้จึงไม่กล้าไปยั่วยุเขา!ส่วนฮูหยินใหญ่ก็ตกตะลึง นางคิดว่าหวังหยวนเป็นแค่ขุนนางธรรมดา จะมีอำนาจมากมายได้อย่างไร?แต่นางไม่นึกเลยว่าซ่างกวนอวี้จะพูดถึงฝ่าบาทต่อหน้าหวังหยวน และดูเหมือนว่าทั้งสองจะสนิทสนมกันด้วย!เรื่องนี้คงจะยุ่งยากแล้ว!มิน่าเล่าซ่างกวนอวี้จึงโกรธมาก ดูเหมือนว่าซ่างกวนอวิ๋นฮ่าวคงจะไปยุ่งกับคนที่ไม่ควรยุ่งเข้าแล้ว!ยังไม่ทันที่หวังหยวนจะพูด ก็มีเสียงตะโกนดังมาจากข้างนอก“ฝ่าบาทเสด็จ!”ทันใดนั้นซ่างกวนอวี้ก็ตกตะลึงแม้แต่หวังหยวนก็ยังแปลกใจยังไม่ได้แจ้งไป๋อวิ๋นเฟยเลย เหตุ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2212
ตอนนี้มาถึงจวนตระกูลซ่างกวนแล้ว เขาจึงไม่พูดอะไรมากเรื่องต่อไปก็ให้ไป๋อวิ๋นเฟยจัดการเองไป๋อวิ๋นเฟยพยักหน้า มองซ่างกวนอวี้พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ปลดเขาจากตำแหน่งเจ้ากรมเดี๋ยวนี้! ส่วนซ่างกวนอวิ๋นฮ่าวก็จับขังคุกให้เจ้าหน้าที่สอบสวน!”ซ่างกวนอวี้ทรุดลงกับพื้น หน้ามืดเกือบจะเป็นลม!เรื่องราวเลวร้ายยิ่งกว่าที่เขาคิด!“ท่านหวัง...”ซ่างกวนอวี้รีบมองหวังหยวน ฝากความหวังทั้งหมดไว้กับหวังหยวนในอาณาจักรนี้ หากจะมีใครทำให้ไป๋อวิ๋นเฟยเปลี่ยนใจได้ คงมีแค่หวังหยวนเท่านั้นอะแฮ่มหวังหยวนกระแอมสองสามครั้ง ทหารที่กำลังจะพาซ่างกวนอวี้ไปจึงหยุดมองไปที่หวังหยวนและไป๋อวิ๋นเฟยเพื่อรอคำสั่งหวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เรื่องนี้ก็ให้จบเพียงเท่านี้เถิด”“ซ่างกวนอวิ๋นฮ่าวล่วงเกินข้าจริง แต่ข้าก็ไม่คิดจะเอาเรื่องเขา เรื่องผ่านไปแล้วก็ให้ผ่านไปเถิด”“ยิ่งไปกว่านั้น คนที่ทำผิดคือซ่างกวนอวิ๋นฮ่าว ไม่เกี่ยวกับท่านซ่างกวน อย่าได้พาดพิงถึงเขาเลย”ไป๋อวิ๋นเฟยลังเลครู่หนึ่ง จึงยอมให้เกียรติหวังหยวน เขาโบกมือทหารทั้งสองจึงถอยออกไปซ่างกวนอวี้และฮูหยินใหญ่ต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก รอดตัวไป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2213
“จริงสิ ในเมื่อฝ่าบาทเสด็จมาถึงที่นี่แล้ว เช่นนั้นพวกเราออกไปสนทนากันข้างนอกดีหรือไม่?”“ข้ามีเรื่องบางอย่างอยากจะปรึกษาหารือกับท่านพอดี”หวังหยวนเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้มซ่างกวนอวี้รีบลุกขึ้นยืน แล้วเอ่ยว่า “ในเมื่อมาถึงจวนของกระหม่อมแล้ว ฝ่าบาทและท่านหวัง สนทนากันที่นี่เถิด! หากรู้สึกว่าที่นี่ไม่สะดวก ด้านหลังจวนของกระหม่อมยังมีสวนดอกไม้ขนาดใหญ่ กระหม่อมสามารถให้คนไปจัดเตรียมขนมและน้ำชาได้ จะไม่มีผู้ใดมารบกวนพวกท่านอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”ซ่างกวนอวี้ต้องการแสดงความภักดีบุตรชายของเขาเพิ่งก่อความผิดร้ายแรง หากไม่ใช่เพราะหวังหยวนช่วยกล่าวขออภัย คาดว่าป่านนี้ตัวเขาเองคงถูกลงโทษไปด้วย!ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้คะแนนนิยมของเขาต่อหน้าไป๋อวิ๋นเฟยก็ลดฮวบลงเสียแล้ว!เขาจึงยิ่งต้องแสดงความสามารถของตนให้เป็นที่ประจักษ์!“พี่หวัง ท่านคิดเห็นเช่นไร?”ไป๋อวิ๋นเฟยยังไม่ได้เอ่ยตอบในทันที แต่กลับหันไปมองหวังหยวน แล้วเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มหวังหยวนจึงเอ่ยว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เช่นนั้นก็ต้องรบกวนใต้เท้าซ่างกวนแล้ว”“ไม่ลำบาก ไม่ลำบากเลยขอรับ!”“ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นสิ่งที่ข้าสมควรกระทำ!”ซ่างกวนอว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2214
เขาถูกขับไล่ ต้องถูกกักบริเวณอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง ซ้ำร้ายเกือบเอาชีวิตไม่รอด หากเป็นผู้อื่น มีใครบ้างที่จะทนรับเรื่องราวมากมายเช่นนี้ได้?“ข้ากลับไม่คิดเช่นนั้น”หวังหยวนส่ายหน้า เมื่อเห็นไป๋อวิ๋นเฟยชะงักงันไปชั่วครู่ จึงเอ่ยต่อว่า “เจี๋ยงโฉ่วอีเป็นผู้มีความสามารถแท้จริง เขาแตกต่างจากซือฟาง คนผู้นี้ไม่มีอำนาจทางการทหารอยู่ในมือ แต่กลับมีความสามารถในการบริหารบ้านเมืองให้สงบสุขได้”“ยามนี้ท่านเพิ่งขึ้นครองราชย์ แน่นอนว่าย่อมต้องการคนมาช่วยสนับสนุน ข้ากลับมองว่าเขาเป็นผู้ช่วยที่ยอดเยี่ยม หากได้รับความช่วยเหลือจากเขาย่อมเป็นประโยชน์ต่อท่านอย่างยิ่ง”“อีกทั้งข้าได้เกลี้ยกล่อมเขาแล้ว หากท่านยินยอม เขาจะกลับมาอยู่เคียงข้างท่านโดยปราศจากเงื่อนไขใด ภายภาคหน้าย่อมไม่บังเกิดความคิดคดทรยศอีก”หวังหยวนเอ่ยความคิดในใจออกมาตามตรงเขาคิดเพื่อประโยชน์ของไป๋อวิ๋นเฟยด้วยหวังหยวนและคนของราชวงศ์ต้าเป่ยนั้นมีความสัมพันธ์ที่ไม่สู้ดีนัก ก่อนหน้านี้ ทั้งสองฝ่ายต่างก็ทำศึกสงครามกันอย่างไม่หยุดหย่อนแม้ว่าหวังหยวนจะไม่ได้เกรงกลัวราชวงศ์ต้าเป่ย แต่เขาก็ไม่อยากให้ปวงประชาต้องทนทุกข์ทรมาน จึงจำต้องนั่งลงเ
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2257
“พวกเจ้าออกไปก่อน”เมื่อเห็นว่าคนเหล่านั้นหน้าดำคร่ำเครียด ซือหม่าอันจึงโบกมือให้พวกเขาออกไปในชั่วพริบตา คนเหล่านั้นก็จากไปด้วยความโล่งอกพวกเขาถึงกับกังวลว่าหานเทาจะสังหารพวกเขาเพราะความโกรธด้วยซ้ำ...“ท่านขุนพลหานไม่ต้องโมโห”“อันที่จริง เรื่องเหล่านี้ล้วนสมเหตุสมผล”“แม้ว่าจะไม่มีตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าแล้ว แต่ชื่อเสียงของพวกเราก็ไม่ค่อยดีนัก พวกเขาจะเดินทางมาได้อย่างไร?”“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็สร้างหอไร้เทียมทานขึ้นมาเอง ท่านคิดเห็นเช่นไร?”ซือหม่าอันหรี่ตาลง ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ สายตาจับจ้องไปที่หานเทาหานเทากลืนน้ำลาย เอ่ยถามขึ้นว่า “ท่านมีความคิดดี ๆ แล้วหรือ?”ซือหม่าอันกล่าวว่า “หลายปีมานี้ ผู้คนต่างก็เกลียดชังอาณาจักรต้าเป่ย ถึงกับคิดว่าต้นตอของสงครามในดินแดนทั้งเก้าก็คืออาณาจักรต้าเป่ยของพวกเรา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อยากเข้าร่วมกับพวกเรา”“เช่นนั้นพวกเราก็นำยอดฝีมือจำนวนมากจากภายนอกเข้ามาเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับตนเองสิ!”“ตามที่ข้ารู้ หวังหยวนมีน้องชายคนหนึ่งชื่อว่าไฉจวิ้น ทั้งสองไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ว่ากันว่าเป็นพี่น้องร่วมสาบาน”“ไฉ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2256
“เมื่อคืนข้าไม่ได้บอกเจ้าแล้วหรือ ว่าอีกสองวันพวกเราจะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง?”“ท่านถงและคนอื่น ๆ ล้วนอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวัง พวกเราไม่ต้องเป็นกังวลกับเรื่องราวที่นั่น”“เมื่อพวกเรากลับไปแล้ว ก็เพียงแค่ใช้ชีวิตให้มีความสุข”หวังหยวนไม่ใช่คนไร้ซึ่งความทะเยอทะยาน เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้มีความรักชาติอันยิ่งใหญ่และคำนึงถึงปวงประชาเป็นหลัก!เขาเพียงต้องการดูแลครอบครัวของตนเอง รวมถึงสหายและพี่น้องที่อยู่เคียงข้าง!หากสามารถช่วยเหลือปวงประชาได้ ย่อมเป็นเรื่องดี แต่หากต้องเสียสละสิ่งใดจริง ๆ เกรงว่าเขาคงจะไม่ทำเช่นนั้น...แม้แต่การประชุมที่หอหลิวหลีในตอนนั้น ก็เป็นเพียงเพราะหวังหยวนต้องการความสงบสุข“ไม่ได้ ไม่ได้!”“ข้าไม่อยากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง!”“ข้าอยากจะติดตามท่านไปยังสถานที่ที่ผู้คนไม่พลุกพล่าน เมื่อข้าให้กำเนิดลูกแล้ว พวกเราค่อยกลับไปก็ได้ไม่ใช่หรือ?”หลิ่วหรูเยียนฉลาดยิ่งนักเมื่อกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง นางจะสามารถติดตามหวังหยวนได้ทุกวันได้อย่างไร?อย่าว่าแต่ต้องการจะมีลูกเป็นของตนเองเลย เกรงว่าแม้แต่พื้นที่ส่วนตัวของเขากับนางก็ยังแทบจะไม่มี!ในบ้านยังมีพี่สาวอีกหลายคน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2255
หวังหยวนได้ตัดสินใจแล้ว เรื่องราวในเมืองอู่เจียงใกล้จะสิ้นสุด เขาเตรียมที่จะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังในอีกสองวันครั้งนี้เขาออกมานานกว่าครึ่งปี แม้ว่าพวกหลี่ซื่อหานจะไม่ได้เร่งรัดให้เขากลับบ้าน แต่ด้วยนิสัยของพวกนาง เกรงว่าคงจะอยากมาตามหาเขาแล้วกระมัง?มีปัญหาน้อยดีกว่ามีปัญหามาก รีบกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังย่อมดีกว่าอีกอย่างคือเมื่อมีคนรักใหม่แล้วจะลืมคนรักเก่าได้อย่างไร!ฝนตกทั่วฟ้าถึงจะถูกต้อง!“ท่านผู้นำ มีเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานท่านขอรับ!”“ข้าเพิ่งได้รับข่าว หานเทาและซือหม่าอันได้ก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน ตอนนี้กำลังรวบรวมยอดฝีมือทั่วหล้า!”“นี่มันจงใจเป็นศัตรูกับพวกเราชัด ๆ”“ข้าจึงอยากจะถามว่า ต่อไปพวกเราต้องทำการตอบโต้หรือไม่ขอรับ?”หากเป็นเมื่อก่อน เกาเล่อย่อมต้องการความมั่นคง ไม่เคยทำเรื่องหุนหันพลันแล่นในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมไม่เลือกที่จะปะทะกับหานเทาโดยตรงแต่ยามนี้แตกต่างออกไป เมื่อก่อนหวังหยวนมีเพียงแคว้นเดียวเท่านั้น ตอนนี้แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่เผ่าทางเหนือทั้งหมดก็อยู่ภายใต้การบัญชาของหวังหยวนแล้ว และท่านไท่สื่อก็เป็นคนของพวกเขาด้วย!ประกอบก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2254
กองทัพทั่วหล้าตกอยู่ในมือของเขาแล้ว!หากเกิดสงครามกับหวังหยวน เขาก็ต้องเป็นแนวหน้า!ซือหม่าอันหรี่ตา จากนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “เรื่องที่ท่านขุนพลหานกังวล มีหรือที่ข้าจะไม่กังวล?”“ข้าได้กราบทูลเรื่องนี้กับฝ่าบาทแล้ว แต่ฝ่าบาทกลับไม่ได้ใส่ใจ ตอนนี้ท่านโปรดปรานการใช้ดินปืน ซ้ำยังให้คนไปคิดค้นอาวุธร้อนเพิ่มด้วย!”“เพียงแต่ว่าการจะพัฒนาอาวุธร้อนให้สมบูรณ์ ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ในชั่วข้ามคืน!”หานเทาถอนหายใจยาว มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจหลักการนี้?น่าเสียดายที่ไม่สามารถพูดคุยกับฝ่าบาทให้เข้าใจได้!“เช่นนั้นตามความคิดเห็นของท่านซือหม่า ต่อไปพวกเราต้องทำอย่างไร?”หานเทาเอ่ยถามเขาเป็นเพียงขุนศึก ในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมต้องการความช่วยเหลือจากซือหม่าอันเมื่อทั้งสองปรึกษาหารือกัน อาจจะสามารถหาผลลัพธ์ที่ดีได้!ซือหม่าอันหรี่ตาลง ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ จากนั้นกล่าวว่า “หรือว่าพวกเราจะก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน จากนั้นก็ป่าวประกาศเรื่องนี้ให้ทั่ว ให้ผู้คนทั่วหล้าเดินทางมา เช่นนี้แล้ว ต่อให้พวกเราไม่สามารถรวบรวมยอดฝีมือได้มากมาย อย่างน้อยก็ไม่ปล่อยให้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2253
“เจ้านี่นะ! ถึงกับหึงหวงเพราะผู้ชายเลยหรือ? หากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง เช่นนั้นข้าจะมีความสุขได้อย่างไร?”หวังหยวนส่ายหน้าอย่างจนใจ ที่บ้านเขายังมีภรรยาสาวสวยอีกหลายคน ท่าทางของหลิ่วหรูเยียนเช่นนี้ ช่างทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่นที่สำคัญที่สุดก็คือ ภรรยาในบ้านแต่ละคนล้วนไม่ใช่คนธรรมดา!โดยเฉพาะหวงเจียวเจียว นิสัยของนางร้อนแรงยิ่งกว่าไฟ นอกจากหลี่ซื่อหานและคนอื่น ๆ แล้ว ก็เกรงว่าจะไม่ยอมรับใครอีกหากสตรีทั้งสองนี้มาพบกัน ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ในเมื่อรับพวกนางมาเป็นภรรยาแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต เขาก็ต้องรับผิดชอบทั้งหมดเวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงสามวันนี้ หวังหยวนอยู่ในหอไร้เทียมทานต้องยอมรับว่าการก่อตั้งหอไร้เทียมทานได้ดึงดูดผู้มีความสามารถมากมายมาให้หวังหยวนที่สำคัญที่สุดก็คือหวังหยวนเป็นเพียงผู้ดูแล เรื่องราวทั้งหมดมอบให้เกาเล่อจัดการ โดยเพียงแค่ใช้ชื่อเสียงของหวังหยวนเท่านั้น!ต้องรู้ว่าหวังหยวนมีชื่อเสียงไปทั่วทั้งดินแดนทั้งเก้า เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด แม้แต่ปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าก็เคารพหวังหยวน แล้วใครเล่าจะไม่อยากมาอยู่ใต้บัญชาของหวังหยวน?ยิ่งไป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2252
การประลองย่อมต้องดำเนินต่อไปเพียงแต่ว่าตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้านั้นมีมากมาย หวังหยวนจึงไม่ได้อยู่ดูการแข่งขันต่อคาดว่าในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า หอไร้เทียมทานคงจะคึกคักเป็นอย่างมากในไม่ช้า หวังหยวน ไฉจวิ้น และหลิ่วหรูเยียนทั้งสามก็กลับมาถึงห้อง ส่วนเรื่องภายนอกมอบให้เกาเล่อจัดการทันทีที่เดินเข้าห้อง หวังหยวนจึงรีบจับมือไฉจวิ้นมาตรวจดูอย่างละเอียด“พี่ใหญ่ ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอกขอรับ ข้าสบายดี!”“ต่อให้ต้องประลองต่อ ข้าก็ยังไหว!”“เพียงแต่ข้าคิดไม่ถึงว่าเจ้านั่นจะยอมแพ้...”“เช่นนี้ก็ดี ทำให้ข้าไม่ต้องเปลืองแรง!”“อีกอย่าง หากต้องประลองกันต่อ เกรงว่าแม้แต่ข้าก็ไม่รู้ว่าจะสำเร็จหรือไม่...”นี่เป็นความจริงทุกคนรู้ว่าไฉจวิ้นมีพละกำลังมหาศาล ตัวเขาเองก็รู้ดีแก่ใจ แต่ขีดจำกัดของตนอยู่ที่ใด เกรงว่าแม้แต่เขาเองก็คงจะไม่รู้“เห็นว่าเจ้าไม่เป็นอะไร ข้าก็โล่งใจ”“แต่ต่อไปเมื่อทำสิ่งใด ต้องใช้ความคิดให้มาก”“แม้ว่าเจ้าจะมีพละกำลังมหาศาล แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน เจ้าไม่มีทางรู้ได้ว่าคู่ต่อสู้ของเจ้าแข็งแกร่งเพียงใด”“ดังนั้นเมื่อทำสิ่งใด อย่าได้อวดดี เข้าใจหรือไม่?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2251
“ช่างมีพละกำลังมหาศาลจริง ๆ!”ขณะที่หวังหยวนกับพวกกำลังสนทนากัน สายตาของพวกเขาก็จับจ้องไปที่ดาร์เนล ซึ่งในตอนนี้ได้ยกติ่งหนักถึงเจ็ดร้อยชั่งขึ้นเหนือศีรษะบนเวทีเหลือเพียงไฉจวิ้นและดาร์เนลเมื่อดาร์เนลยกติ่งขึ้นได้ สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่ไฉจวิ้น ตอนนี้เขาคือความหวังของปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้า ตำแหน่งจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าจะไปตกอยู่ในมือของชาวต่างชาติได้อย่างไร?เช่นนี้แล้ว ภายภาคหน้าปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าจะเชิดหน้าชูตาได้อย่างไร?ทางด้านสายตาของหวังหยวนนั้นจับจ้องไปที่ดาร์เนล ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่“ดูท่าแล้วไฉจวิ้นยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ดาร์เนลมีความสามารถจริง ๆ ข้าเห็นว่าตอนที่เขายกติ่งขึ้นเมื่อครู่ไม่ได้มีความลังเลแม้แต่น้อย ช่างมีพละกำลังมหาศาลนัก หากบอกว่าคนผู้นี้คือจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า นั่นไม่ถือว่าเป็นการดูหมิ่นชื่อเสียงอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า”หลิ่วหรูเยียนที่อยู่ด้านข้างเอ่ยอย่างช้า ๆการกระทำทั้งหมดของดาร์เนลล้วนอยู่ในสายตาของพวกเขา นี่คือผู้ที่มีความสามารถอย่างแท้จริงหากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เกรงว่าจะไม่มีใครทำได้อย่างเข้าไม่ใช่หรือ?
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2250
แต่ทั้งหมดนี้นั้น นับว่าเป็นความดีความชอบของปู่ของไฉจวิ้นด้วย หากไม่ใช่เพราะมีปู่ช่วยเหลืออยู่ข้าง ๆ และใช้ชีวิตอยู่ในป่ามาหลายปี แล้วเขาจะมีพละกำลังแข็งแกร่งเพียงนี้ได้อย่างไร?เมื่อไฉจวิ้นยกติ่งใหญ่ขึ้น ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ ก็ทยอยแสดงความสามารถของตนน่าเสียดาย ในท้ายที่สุดผู้ที่สามารถยกติ่งใหญ่ขึ้นได้ นอกจากไฉจวิ้นแล้วมีเพียงชาวต่างชาติที่มาจากต่างแดนเท่านั้นเสียงปรบมือดังกึกก้องจากข้างล่างเวที “คนผู้นี้มีความสามารถยิ่งนัก”หวังหยวนกอดอกมองชาวต่างชาติผู้นั้น พลางกวักมือเรียกเกาเล่อในชั่วพริบตา เกาเล่อก็มาอยู่ข้างกายหวังหยวน แต่สีหน้ากลับดูตึงเครียด“คนผู้นั้นคือชาวต่างชาติที่เจ้าเพิ่งพูดถึงหรือ?”หวังหยวนชี้ไปที่อีกคนบนเวที แล้วเอ่ยถามเกาเล่อพยักหน้า จากนั้นก็ขมวดคิ้วเอ่ยว่า “คนผู้นี้มีที่มาไม่ธรรมดา ก่อนหน้านี้ข้าได้บอกข้อมูลของเขาให้ท่านทราบแล้ว คนผู้นี้มีชื่อว่าดาร์เนล ว่ากันว่ามีพละกำลังมหาศาลตั้งแต่เด็ก และเคยต่อยเสือร้ายตายด้วยหมัดเดียว!”“เดิมทีคิดว่าทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องเล่า ตอนนี้ดูเหมือนว่าอาจจะไม่ใช่เรื่องโกหก...”สามารถยกติ่งใหญ่หนักห้าร้อยชั่งได้ นั่นก็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2249
เขามีความมั่นใจในตัวน้องชายคนนี้ก่อนหน้านี้ หวังหยวนเคยเห็นความสามารถของไฉจวิ้นมาก่อน อย่าว่าแต่จะหาผู้ที่เทียบเทียมเขาในบรรดาคนรุ่นเดียวกันได้ยากเลย แม้แต่คนที่อายุมากกว่าเขาก็ยังไม่มีใครมีพละกำลังเท่าเขา!ยิ่งไปกว่านั้น หวังหยวนเองก็ยังไม่รู้ขีดจำกัดของไฉจวิ้น!ดูท่าแล้ววันนี้คงมีเรื่องสนุกให้ชมกันเกาเล่อกลับเอ่ยว่า “ข้าเห็นว่าไม่เป็นเช่นนั้น คนที่อยู่ข้างกายไฉจวิ้นล้วนไม่ใช่คนธรรมดา! หนึ่งในนั้นมาจากต่างแดน คนผู้นี้มีชื่อเสียงมานาน ว่ากันว่าสามารถยกหินใหญ่หนักสองร้อยจินได้ด้วยมือเดียว!”“หากใช้สองมือ คาดว่าของหนักห้าร้อยจินก็คงไม่คณนามือขอรับ!”นี่...หวังหยวนกลืนน้ำลาย คนเหล่านี้กินหินเป็นอาหารกันหรืออย่างไร?ฝึกฝนร่างกายจนแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เลยหรือ?อย่าว่าแต่ยกของหนักห้าร้อยจินเลย แม้แต่สองร้อยห้าสิบจิน เขาก็ยังยกไม่ขึ้น!“รอดูไปก่อน ข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าศักยภาพของไฉจวิ้นมีขีดจำกัดอยู่ที่ใด”“เจ้าจำไว้ว่าต้องไปเตือนเขาด้วยว่าอย่าได้มุทะลุดุดัน!”“เขายังเด็กนัก ภายภาคหน้ายังมีโอกาสอีกมากที่จะพิสูจน์ตนเอง หากได้รับบาดเจ็บเพราะเรื่องนี้แล้วนั้น ย่อมไม่คุ้มค่า”ห
