เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2171
บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2172
เฉินซานเตากล่าวด้วยรอยยิ้มจากนั้นเขาก็มองไปที่หวังหยวนพลางกล่าวต่อ “องค์ชาย พระองค์ช่างมีวาสนา สามารถดึงท่านหวังมาช่วยได้ มีกองหนุนที่แข็งแกร่งเช่นนี้ การโค่นล้มซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีคงไม่ใช่เรื่องยากแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”ไป๋อวิ๋นเฟยไม่ได้เอ่ยคำใด การทวงคืนอำนาจไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะซือฟางควบคุมกองทัพส่วนใหญ่ เว้นแต่หวังหยวนจะยกทัพมาช่วยจึงจะมีโอกาสแต่หากเป็นเช่นนั้น ทั้งเมืองหลิงและต้าเย่ก็จะบอบช้ำ!ในดินแดนทั้งเก้ายังมีอีกสองแคว้นที่จ้องจะโจมตี อีกทั้งยังมีชนเผ่าเล็ก ๆ รอบ ๆ ที่คอยหาโอกาสรุกรานดินแดนทั้งเก้า!สถานการณ์ไม่สู้ดี!“ค่อย ๆ คิดไปทีละก้าว ข้าเชื่อว่าท่านหวังจะช่วยพลิกสถานการณ์ได้”ไป๋อวิ๋นเฟยฝากความหวังไว้ที่หวังหยวน ด้วยตัวเขาเองคนเดียวจะทำอะไรมากได้อย่างไร?การจะพลิกสถานการณ์นั้นขึ้นอยู่กับหวังหยวน จึงต้องดูความสามารถของหวังหยวนไม่นานพวกเขาก็มาถึงจวนเจ้าเมืองอาหารและสุราถูกจัดเตรียมไว้ นางกำนัลและบ่าวไพร่ยืนก้มหน้าต้อนรับอยู่หน้าประตู “พวกเจ้าออกไปให้หมด”“หากข้าไม่เรียก ห้ามใครเข้ามาเด็ดขาด!”“ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าข้าใจร้าย!”เฉินซานเตาตะคอกใส่บ่าวไพร่ แล้วห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2173
“ข้ามีแผนการในใจแล้ว”หวังหยวนกล่าวพลางดื่มสุรา “ตอนนี้ซือฟางมีอำนาจ แต่แผ่นดินก็ยังเป็นของราชวงศ์ไป๋ ผู้ที่ครองราชย์ก็คือไป๋หมิง”“ในระยะเวลาอันสั้น ซือฟางคงไม่ทำอะไรไป๋หมิง เขาแค่ต้องการใช้ฐานะของไป๋หมิงเพื่อควบคุมราชสำนัก เมื่อเขามีอำนาจมั่นคง ไป๋หมิงก็จะหมดประโยชน์”“แต่กว่าจะถึงตอนนั้นก็ยังอีกนาน ดังนั้นพวกเรายังมีโอกาส!”เมื่อเห็นทุกคนมองมาที่เขา หวังหยวนจึงกล่าวต่อ “ซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีไม่ใช่คนธรรมดา แต่พวกเขาประสบความสำเร็จและมีอำนาจในเวลาอันรวดเร็ว คงจะเหลิงในอำนาจไม่น้อย”“อีกอย่าง เขายังกำจัดสายลับของข้าในเมืองหลวง ตอนนี้คงไม่เกรงกลัวอะไรแล้ว!”“เช่นนั้นพวกเราก็ใช้จุดอ่อนของเขา หาทางโค่นล้มเขาให้ได้!”การต่อสู้โดยตรงคงสู้ไม่ได้ จึงต้องใช้กลอุบายง่าย ๆ เพื่อควบคุมสถานการณ์!ด้วยวิธีนี้ ต้าเย่ก็จะไม่เสียหาย!สี่แคว้นใหญ่มีความสมดุลกัน หากสมดุลนี้พังทลาย ดินแดนทั้งเก้าก็จะเกิดสงคราม!ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่หวังหยวนต้องการ!หลายปีที่ผ่านมาเกิดสงครามขึ้น ผู้คนไร้ที่อยู่อาศัย โจรผู้ร้ายชุกชุม ประชาชนยากลำบาก!หากเกิดเรื่องแบบนี้อีก ความพยายามที่ผ่านมาก็จะสูญเปล่า“ท่านหวัง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2174
แม้ทุกคนจะรู้ว่าหวังหยวนมีองค์กรเครือข่ายผีเสื้อและเกาเล่อคือหัวหน้า แต่เขาย่อมต้องรอบคอบ ห้ามเหลิงในอำนาจ!เช่นนั้นจึงจะไม่มีทางเกิดข้อผิดพลาด!เขาไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบที่เมืองหลวงของต้าเย่อีก!คนที่อยู่ในร้านอาหารชิงเหอล้วนเป็นยอดฝีมือที่เขาคัดเลือกมา ถือเป็นสหายที่เหมือนพี่น้องร่วมเป็นร่วมตาย!แต่น่าเสียดาย...ตอนนี้ทุกอย่างสายเกินแก้ สหายเหล่านั้นถูกสังหารอย่างโหดร้าย เป็นความเจ็บปวดในใจเขา!“ท่านเกา ไม่ต้องถ่อมตัวหรอก”“ในเมื่อท่านมาแล้ว ข้าก็โล่งใจได้เสียที!”เฉินซานเตาหัวเราะ จากนั้นหันไปมองหวังหยวนแล้วรีบอธิบาย “ท่านหวังอย่าได้เข้าใจผิด ข้าไม่ได้ไม่เชื่อใจท่าน แต่เมื่อได้พบกับท่านเกาเล่อ ข้าก็รู้สึกมั่นใจมากขึ้น!”“แม้ว่าพวกเราจะมีกำลังพลไม่มาก แต่เมื่อมีท่านและท่านเกาเล่อ นั้นก็เท่ากับมีทหารมากมายหลายพันคน!”คนผู้นี้ปากหวานถึงเพียงนี้เลยหรือ?หวังหยวนหรี่ตามองเฉินซานเตา แล้วคิดในใจดูเหมือนว่าเฉินซานเตาไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่เห็น เป็นคนเจ้าเล่ห์ที่รับมือยากมากทีเดียว!โชคดีที่คนผู้นี้ไม่ใช่ศัตรู อย่างน้อยตอนนี้ก็ถือว่าเป็นพันธมิตร!“เกาเล่อ เจ้าอธิบายแผนการให้ท
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2175
หลังจากฟังไปไม่กี่ประโยค ทุกคนก็เข้าใจทันที ตีงูต้องตีที่จุดตาย ครั้งนี้จะใช้ซือเฉิงเวยมาข่มขู่ซือฟาง!เพียงแต่...เฉินซานเตาลูบเคราพลางขมวดคิ้วกล่าวว่า “แผนการนี้อันตรายมาก ตอนนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญ ซือฟางนั้นรอบคอบ คงจะปกป้องลูกชายอย่างแน่นหนา”“อีกอย่างเมืองหลวงก็ถูกปิดล้อม หน้าตาของพวกเราคงถูกส่งไปให้ทหารที่เฝ้าเมืองแล้ว พวกเราจะเข้าเมืองได้ยาก...”“ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการจับตัวซือเฉิงเวย”“อีกอย่าง หากให้ซือฟางเลือกระหว่างอำนาจกับซือเฉิงเวย ข้าคิดว่าเขาคงเลือกอำนาจกระมัง?”ซือฟางมีความทะเยอทะยาน เห็นแก่ชื่อเสียงและผลประโยชน์ แม้จะมีความสามารถ แต่ก็กระหายอำนาจ!จึงทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น!อย่าว่าแต่ใช้ลูกชายแลกกับอำนาจเลย ต่อให้ต้องใช้ชีวิตของตัวเองแลก เขาคงไม่ลังเลด้วยกระมัง?“เรื่องนี้พวกเราคิดไว้แล้ว”หวังหยวนกระแอม แล้วเริ่มกล่าว“เขามียอดฝีมือ ข้าก็มีเหมือนกัน!”“แม้ว่าข้าจะไม่สามารถส่งกำลังพลทั้งหมดไปได้ แต่ก็สามารถส่งยอดฝีมือไปได้!”“การจับตัวซือเฉิงเวยไม่ใช่เรื่องยาก!”“ส่วนแผนการนี้จะสำเร็จหรือไม่ ย่อมต้องลองดูไม่ใช่หรือ?”ทุกคนพยักหน้าตอนนี้ต้องลองทุกวิถีทา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2176
วันข้างหน้าต้องแก้แค้นให้จงได้!“เช่นนั้นข้าขอตัวไปเตรียมการ”“พวกท่านทานอาหารกันก่อนเถิด”เกาเล่อกล่าว แล้วก็ออกไป“ท่านหวัง! ให้ท่านเกาอยู่ทานอาหารด้วยกันเถิด!”“พวกเรามีเวลา!”“เหตุใดจึงต้องรีบร้อนถึงเพียงนั้น?”เฉินซานเตามองตามเกาเล่อด้วยสีหน้าเสียดายเขาอยากจะทำความรู้จักกับเกาเล่อ หากได้เป็นสหายกับเกาเล่อคงจะดีอย่างแน่นอนหวังหยวนยิ้มกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “พวกเราทานกันเถิด ข้ารู้จักเขาดี เขาเป็นคนทำอะไรรวดเร็ว ในเมื่อวางแผนแล้วคงกลัวว่าหากชักช้าแล้วจะมีปัญหา”“ท่านขุนพลเฉินไม่ต้องห่วงเขาหรอก พวกเราดื่มกันต่อเถิด!”เฉินซานเตาถอนหายใจ แล้วร่วมรับประทานอาหารกับหวังหยวน...ในจวนขุนพลใหญ่ที่อาณาจักรต้าเป่ย หานเทาอ่านรายงานด้วยสีหน้าเคร่งขรึมใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ เป็นจังหวะพลางกล่าวกับตัวเอง “ต้าเย่เกิดเรื่องวุ่นวายเช่นนี้ ช่างน่าตกใจ”“เดิมทีต้าเย่คือศัตรูตัวฉกาจของพวกเรา พวกเราสู้รบกันกำลังจะยึดครองต้าเย่ แต่กลับมีคนมาขัดขวาง!”“หากหวังหยวนไม่เข้ามาขัดขวาง ดินแดนของต้าเย่คงตกเป็นของพวกเราแล้ว!”กล่าวจบ หานเทาก็กำหมัดแน่นพลางทุบโต๊ะ!รองขุนพลหลายคนที่ยืนอยู่มองหน้าก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2177
“นี่...”หานเทาลังเล ดวงตาฉายแววเย็นชาเขาจะไม่อยากกำจัดหวังหยวนได้อย่างไร?“ซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีไม่ใช่คนโง่ หากข้าไปหาพวกเขา พวกเขาก็คงไม่ร่วมมือกับข้า!”“หวังหยวนไม่กล้าใช้กำลังทหารกับต้าเย่ เพราะหากเขาทำเช่นนั้น พวกเราย่อมฉวยโอกาสโจมตีได้ง่ายดาย ต่อให้เขาจะยังคงอยู่ในต้าเย่ในตอนนี้ อย่างมากก็เป็นเพียงการเข้าร่วมในความวุ่นวายภายในของราชวงศ์เท่านั้นเอง”“แต่ซือฟางมีอำนาจ หวังหยวนมาคนเดียวคงทำอะไรไม่ได้!”“เอาอย่างนี้!”ทันใดนั้น หานเทาก็ชี้ไปที่คนผู้หนึ่ง แล้วกล่าวว่า “เจ้าพาผู้ใต้บัญชาแอบเข้าไปในต้าเย่ ไม่ต้องติดต่อกับคนของซือฟาง แค่แอบดูสถานการณ์!”“หากมีโอกาส ก็ยุยงให้พวกมันทะเลาะกัน!”“ยิ่งหวังหยวนกับซือฟางขัดแย้งกันมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเป็นผลดีกับพวกเรา!”คนผู้นั้นรีบพยักหน้า “ได้เลยขอรับ!”...อีกด้านหนึ่ง ในเมืองหลวงของต้าเย่ซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีอยู่ในวังหลวง ไม่มีคนอื่นอยู่ด้วยซือฟางมองไปที่ห้องบรรทม แล้วกล่าวว่า “ฝ่าบาทอยู่ที่ไหน? ยังบรรทมอยู่หรือ?”“ใช่”เจี๋ยงโฉ่วอีส่ายหน้ากล่าวว่า “จักรพรรดินีองค์ก่อนช่างเก่งกาจ ทำให้ต้าเย่พัฒนาจากที่เคยอ่อนแอจนกลายเป็นแข็ง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2178
ซือฟางถามขึ้นเปลี่ยนเรื่องทันทีเขาคิดว่าควรจะรีบตามล่าหวังหยวนและพวก แล้วฆ่าไป๋อวิ๋นเฟยและหวังหยวนให้สิ้นจึงจะหมดห่วง!ต้าเย่ก็จะตกเป็นของพวกเขา!ต่อไปแม้ไป๋หมิงจะโตขึ้นและอยากจะทวงคืนอำนาจก็คงไม่มีโอกาส!“ข้าคิดว่าพวกเราควรจะอยู่เฉย ๆ...”เจี๋ยงโฉ่วอีกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “สายลับรายงานว่าหวังหยวนไปเมืองเหอเน่ยเพื่อร่วมมือกับเฉินซานเตา!”“ก่อนหน้านี้พวกเราเคยไปหาเฉินซานเตา แต่เขาบ่ายเบี่ยง ไม่ยอมมอบตราประทับทหารให้!”“ดูเหมือนว่าเขาคิดจะช่วยไป๋อวิ๋นเฟยทวงคืนอำนาจ!”ซือฟางแค่นเสียงกล่าวว่า “แล้วจะอย่างไร? เฉินซานเตามีทหารแค่หนึ่งแสนนาย จะสู้พวกเราได้อย่างไร”“ในเมื่อเขาอยากเล่น พวกเราก็เล่นกับเขาไปเลย!”“ก่อนที่เขาจะยกทัพ พวกเราก็ชิงลงมือก่อนเพื่อทำลายแผนการของเขา ดีหรือไม่?”ใบหน้าของซือฟางเต็มไปด้วยจิตสังหาร อยากจะสู้กับหวังหยวนตัวต่อตัว!นั่นเพราะเขามองหวังหยวนเป็นเสี้ยนหนาม หากกำจัดหวังหยวนได้ก็จะหมดห่วง!“ไม่ได้!”“ตอนนี้ยังไม่รู้สถานการณ์ แม้กองทัพของเฉินซานเตาจะอยู่ไม่ไกล แต่ข้าให้คนไปสืบแล้ว หากเฉินซานเตามีความเคลื่อนไหว พวกเราก็จะลงมือทันที!”“ชิงลงมือก่อน!”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1
“ไม่อร่อยเลยสักนิด”เมื่อได้เคี้ยวข้าวสาลีผสมถั่ว หวังหยวนวางชามดินเผาลง รู้สึกเหมือนกินแกลบไม่มีผิด ตอนนี้ใครมาบอกว่าการข้ามกาลเวลามันดี เขาก็พร้อมที่จะบอกความในใจให้พวกเขา ข้ามกาลเวลามาถึงช่วงราชวงศ์ต้าเย่ คล้ายช่วงยุคสมัยโบราณของจีน เจ้าของร่างเดิมเป็นเป็นเจ้าของที่ดินเล็ก ๆ ตอนที่พ่อแม่ยังอยู่ ตอนเช้าได้กินข้าวต้มข้าวฟ่าง เที่ยงได้กินข้าวผสมข้าวฟ่าง ตอนเย็นได้กินเซาปิ่งพร้อมธัญพืชผสม ทุก ๆ สิบวันหลังจากกลับมาจากโรงเรียนในเมือง ถึงจะได้กลับมากินให้หายอยากได้สำหรับคนทั่วไป แต่ละวันกินข้าวต้มข้าวฟ่าง หรือข้าวสาลีผสมถั่ว ส่วนเนื้อนั้นในช่วงปกติอย่าไปคิดถึงมันเลย คงมีแค่ช่วงฉลองตรุษจีนเท่านั้นถึงจะได้กินเนื้อบ้าง ส่วนแป้งและข้าวสารนั้นเป็นที่นิยมของเจ้าของที่ดิน คหบดีและขุนนาง นึกถึงพวกไข่ เนื้อหมู ไก่ ปลา บนโลกที่ถูกทิ้ง หวังหยวนอดที่จะตีตัวเองไม่ได้ น้ำเสียงที่ฟังดูขลาดกลัวของคน ๆ หนึ่งดังขึ้น “ท่านพี่ ขอโทษนะ ในบ้านไม่มีข้าวฟ่างแล้ว ให้ท่านที่เป็นบัณฑิตเพิ่งหายป่วยกินข้าวสาลีผสมถั่วเช่นนี้?” แววตาของหวังหยวนมีประกายขึ้นมา สาวน้อยคนสวยที่ท่าทางขี้ขลาดยืนอยู่หน้าห้องโ
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2178
ซือฟางถามขึ้นเปลี่ยนเรื่องทันทีเขาคิดว่าควรจะรีบตามล่าหวังหยวนและพวก แล้วฆ่าไป๋อวิ๋นเฟยและหวังหยวนให้สิ้นจึงจะหมดห่วง!ต้าเย่ก็จะตกเป็นของพวกเขา!ต่อไปแม้ไป๋หมิงจะโตขึ้นและอยากจะทวงคืนอำนาจก็คงไม่มีโอกาส!“ข้าคิดว่าพวกเราควรจะอยู่เฉย ๆ...”เจี๋ยงโฉ่วอีกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “สายลับรายงานว่าหวังหยวนไปเมืองเหอเน่ยเพื่อร่วมมือกับเฉินซานเตา!”“ก่อนหน้านี้พวกเราเคยไปหาเฉินซานเตา แต่เขาบ่ายเบี่ยง ไม่ยอมมอบตราประทับทหารให้!”“ดูเหมือนว่าเขาคิดจะช่วยไป๋อวิ๋นเฟยทวงคืนอำนาจ!”ซือฟางแค่นเสียงกล่าวว่า “แล้วจะอย่างไร? เฉินซานเตามีทหารแค่หนึ่งแสนนาย จะสู้พวกเราได้อย่างไร”“ในเมื่อเขาอยากเล่น พวกเราก็เล่นกับเขาไปเลย!”“ก่อนที่เขาจะยกทัพ พวกเราก็ชิงลงมือก่อนเพื่อทำลายแผนการของเขา ดีหรือไม่?”ใบหน้าของซือฟางเต็มไปด้วยจิตสังหาร อยากจะสู้กับหวังหยวนตัวต่อตัว!นั่นเพราะเขามองหวังหยวนเป็นเสี้ยนหนาม หากกำจัดหวังหยวนได้ก็จะหมดห่วง!“ไม่ได้!”“ตอนนี้ยังไม่รู้สถานการณ์ แม้กองทัพของเฉินซานเตาจะอยู่ไม่ไกล แต่ข้าให้คนไปสืบแล้ว หากเฉินซานเตามีความเคลื่อนไหว พวกเราก็จะลงมือทันที!”“ชิงลงมือก่อน!”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2177
“นี่...”หานเทาลังเล ดวงตาฉายแววเย็นชาเขาจะไม่อยากกำจัดหวังหยวนได้อย่างไร?“ซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีไม่ใช่คนโง่ หากข้าไปหาพวกเขา พวกเขาก็คงไม่ร่วมมือกับข้า!”“หวังหยวนไม่กล้าใช้กำลังทหารกับต้าเย่ เพราะหากเขาทำเช่นนั้น พวกเราย่อมฉวยโอกาสโจมตีได้ง่ายดาย ต่อให้เขาจะยังคงอยู่ในต้าเย่ในตอนนี้ อย่างมากก็เป็นเพียงการเข้าร่วมในความวุ่นวายภายในของราชวงศ์เท่านั้นเอง”“แต่ซือฟางมีอำนาจ หวังหยวนมาคนเดียวคงทำอะไรไม่ได้!”“เอาอย่างนี้!”ทันใดนั้น หานเทาก็ชี้ไปที่คนผู้หนึ่ง แล้วกล่าวว่า “เจ้าพาผู้ใต้บัญชาแอบเข้าไปในต้าเย่ ไม่ต้องติดต่อกับคนของซือฟาง แค่แอบดูสถานการณ์!”“หากมีโอกาส ก็ยุยงให้พวกมันทะเลาะกัน!”“ยิ่งหวังหยวนกับซือฟางขัดแย้งกันมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเป็นผลดีกับพวกเรา!”คนผู้นั้นรีบพยักหน้า “ได้เลยขอรับ!”...อีกด้านหนึ่ง ในเมืองหลวงของต้าเย่ซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีอยู่ในวังหลวง ไม่มีคนอื่นอยู่ด้วยซือฟางมองไปที่ห้องบรรทม แล้วกล่าวว่า “ฝ่าบาทอยู่ที่ไหน? ยังบรรทมอยู่หรือ?”“ใช่”เจี๋ยงโฉ่วอีส่ายหน้ากล่าวว่า “จักรพรรดินีองค์ก่อนช่างเก่งกาจ ทำให้ต้าเย่พัฒนาจากที่เคยอ่อนแอจนกลายเป็นแข็ง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2176
วันข้างหน้าต้องแก้แค้นให้จงได้!“เช่นนั้นข้าขอตัวไปเตรียมการ”“พวกท่านทานอาหารกันก่อนเถิด”เกาเล่อกล่าว แล้วก็ออกไป“ท่านหวัง! ให้ท่านเกาอยู่ทานอาหารด้วยกันเถิด!”“พวกเรามีเวลา!”“เหตุใดจึงต้องรีบร้อนถึงเพียงนั้น?”เฉินซานเตามองตามเกาเล่อด้วยสีหน้าเสียดายเขาอยากจะทำความรู้จักกับเกาเล่อ หากได้เป็นสหายกับเกาเล่อคงจะดีอย่างแน่นอนหวังหยวนยิ้มกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “พวกเราทานกันเถิด ข้ารู้จักเขาดี เขาเป็นคนทำอะไรรวดเร็ว ในเมื่อวางแผนแล้วคงกลัวว่าหากชักช้าแล้วจะมีปัญหา”“ท่านขุนพลเฉินไม่ต้องห่วงเขาหรอก พวกเราดื่มกันต่อเถิด!”เฉินซานเตาถอนหายใจ แล้วร่วมรับประทานอาหารกับหวังหยวน...ในจวนขุนพลใหญ่ที่อาณาจักรต้าเป่ย หานเทาอ่านรายงานด้วยสีหน้าเคร่งขรึมใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ เป็นจังหวะพลางกล่าวกับตัวเอง “ต้าเย่เกิดเรื่องวุ่นวายเช่นนี้ ช่างน่าตกใจ”“เดิมทีต้าเย่คือศัตรูตัวฉกาจของพวกเรา พวกเราสู้รบกันกำลังจะยึดครองต้าเย่ แต่กลับมีคนมาขัดขวาง!”“หากหวังหยวนไม่เข้ามาขัดขวาง ดินแดนของต้าเย่คงตกเป็นของพวกเราแล้ว!”กล่าวจบ หานเทาก็กำหมัดแน่นพลางทุบโต๊ะ!รองขุนพลหลายคนที่ยืนอยู่มองหน้าก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2175
หลังจากฟังไปไม่กี่ประโยค ทุกคนก็เข้าใจทันที ตีงูต้องตีที่จุดตาย ครั้งนี้จะใช้ซือเฉิงเวยมาข่มขู่ซือฟาง!เพียงแต่...เฉินซานเตาลูบเคราพลางขมวดคิ้วกล่าวว่า “แผนการนี้อันตรายมาก ตอนนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญ ซือฟางนั้นรอบคอบ คงจะปกป้องลูกชายอย่างแน่นหนา”“อีกอย่างเมืองหลวงก็ถูกปิดล้อม หน้าตาของพวกเราคงถูกส่งไปให้ทหารที่เฝ้าเมืองแล้ว พวกเราจะเข้าเมืองได้ยาก...”“ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการจับตัวซือเฉิงเวย”“อีกอย่าง หากให้ซือฟางเลือกระหว่างอำนาจกับซือเฉิงเวย ข้าคิดว่าเขาคงเลือกอำนาจกระมัง?”ซือฟางมีความทะเยอทะยาน เห็นแก่ชื่อเสียงและผลประโยชน์ แม้จะมีความสามารถ แต่ก็กระหายอำนาจ!จึงทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น!อย่าว่าแต่ใช้ลูกชายแลกกับอำนาจเลย ต่อให้ต้องใช้ชีวิตของตัวเองแลก เขาคงไม่ลังเลด้วยกระมัง?“เรื่องนี้พวกเราคิดไว้แล้ว”หวังหยวนกระแอม แล้วเริ่มกล่าว“เขามียอดฝีมือ ข้าก็มีเหมือนกัน!”“แม้ว่าข้าจะไม่สามารถส่งกำลังพลทั้งหมดไปได้ แต่ก็สามารถส่งยอดฝีมือไปได้!”“การจับตัวซือเฉิงเวยไม่ใช่เรื่องยาก!”“ส่วนแผนการนี้จะสำเร็จหรือไม่ ย่อมต้องลองดูไม่ใช่หรือ?”ทุกคนพยักหน้าตอนนี้ต้องลองทุกวิถีทา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2174
แม้ทุกคนจะรู้ว่าหวังหยวนมีองค์กรเครือข่ายผีเสื้อและเกาเล่อคือหัวหน้า แต่เขาย่อมต้องรอบคอบ ห้ามเหลิงในอำนาจ!เช่นนั้นจึงจะไม่มีทางเกิดข้อผิดพลาด!เขาไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบที่เมืองหลวงของต้าเย่อีก!คนที่อยู่ในร้านอาหารชิงเหอล้วนเป็นยอดฝีมือที่เขาคัดเลือกมา ถือเป็นสหายที่เหมือนพี่น้องร่วมเป็นร่วมตาย!แต่น่าเสียดาย...ตอนนี้ทุกอย่างสายเกินแก้ สหายเหล่านั้นถูกสังหารอย่างโหดร้าย เป็นความเจ็บปวดในใจเขา!“ท่านเกา ไม่ต้องถ่อมตัวหรอก”“ในเมื่อท่านมาแล้ว ข้าก็โล่งใจได้เสียที!”เฉินซานเตาหัวเราะ จากนั้นหันไปมองหวังหยวนแล้วรีบอธิบาย “ท่านหวังอย่าได้เข้าใจผิด ข้าไม่ได้ไม่เชื่อใจท่าน แต่เมื่อได้พบกับท่านเกาเล่อ ข้าก็รู้สึกมั่นใจมากขึ้น!”“แม้ว่าพวกเราจะมีกำลังพลไม่มาก แต่เมื่อมีท่านและท่านเกาเล่อ นั้นก็เท่ากับมีทหารมากมายหลายพันคน!”คนผู้นี้ปากหวานถึงเพียงนี้เลยหรือ?หวังหยวนหรี่ตามองเฉินซานเตา แล้วคิดในใจดูเหมือนว่าเฉินซานเตาไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่เห็น เป็นคนเจ้าเล่ห์ที่รับมือยากมากทีเดียว!โชคดีที่คนผู้นี้ไม่ใช่ศัตรู อย่างน้อยตอนนี้ก็ถือว่าเป็นพันธมิตร!“เกาเล่อ เจ้าอธิบายแผนการให้ท
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2173
“ข้ามีแผนการในใจแล้ว”หวังหยวนกล่าวพลางดื่มสุรา “ตอนนี้ซือฟางมีอำนาจ แต่แผ่นดินก็ยังเป็นของราชวงศ์ไป๋ ผู้ที่ครองราชย์ก็คือไป๋หมิง”“ในระยะเวลาอันสั้น ซือฟางคงไม่ทำอะไรไป๋หมิง เขาแค่ต้องการใช้ฐานะของไป๋หมิงเพื่อควบคุมราชสำนัก เมื่อเขามีอำนาจมั่นคง ไป๋หมิงก็จะหมดประโยชน์”“แต่กว่าจะถึงตอนนั้นก็ยังอีกนาน ดังนั้นพวกเรายังมีโอกาส!”เมื่อเห็นทุกคนมองมาที่เขา หวังหยวนจึงกล่าวต่อ “ซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีไม่ใช่คนธรรมดา แต่พวกเขาประสบความสำเร็จและมีอำนาจในเวลาอันรวดเร็ว คงจะเหลิงในอำนาจไม่น้อย”“อีกอย่าง เขายังกำจัดสายลับของข้าในเมืองหลวง ตอนนี้คงไม่เกรงกลัวอะไรแล้ว!”“เช่นนั้นพวกเราก็ใช้จุดอ่อนของเขา หาทางโค่นล้มเขาให้ได้!”การต่อสู้โดยตรงคงสู้ไม่ได้ จึงต้องใช้กลอุบายง่าย ๆ เพื่อควบคุมสถานการณ์!ด้วยวิธีนี้ ต้าเย่ก็จะไม่เสียหาย!สี่แคว้นใหญ่มีความสมดุลกัน หากสมดุลนี้พังทลาย ดินแดนทั้งเก้าก็จะเกิดสงคราม!ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่หวังหยวนต้องการ!หลายปีที่ผ่านมาเกิดสงครามขึ้น ผู้คนไร้ที่อยู่อาศัย โจรผู้ร้ายชุกชุม ประชาชนยากลำบาก!หากเกิดเรื่องแบบนี้อีก ความพยายามที่ผ่านมาก็จะสูญเปล่า“ท่านหวัง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2172
เฉินซานเตากล่าวด้วยรอยยิ้มจากนั้นเขาก็มองไปที่หวังหยวนพลางกล่าวต่อ “องค์ชาย พระองค์ช่างมีวาสนา สามารถดึงท่านหวังมาช่วยได้ มีกองหนุนที่แข็งแกร่งเช่นนี้ การโค่นล้มซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีคงไม่ใช่เรื่องยากแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”ไป๋อวิ๋นเฟยไม่ได้เอ่ยคำใด การทวงคืนอำนาจไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะซือฟางควบคุมกองทัพส่วนใหญ่ เว้นแต่หวังหยวนจะยกทัพมาช่วยจึงจะมีโอกาสแต่หากเป็นเช่นนั้น ทั้งเมืองหลิงและต้าเย่ก็จะบอบช้ำ!ในดินแดนทั้งเก้ายังมีอีกสองแคว้นที่จ้องจะโจมตี อีกทั้งยังมีชนเผ่าเล็ก ๆ รอบ ๆ ที่คอยหาโอกาสรุกรานดินแดนทั้งเก้า!สถานการณ์ไม่สู้ดี!“ค่อย ๆ คิดไปทีละก้าว ข้าเชื่อว่าท่านหวังจะช่วยพลิกสถานการณ์ได้”ไป๋อวิ๋นเฟยฝากความหวังไว้ที่หวังหยวน ด้วยตัวเขาเองคนเดียวจะทำอะไรมากได้อย่างไร?การจะพลิกสถานการณ์นั้นขึ้นอยู่กับหวังหยวน จึงต้องดูความสามารถของหวังหยวนไม่นานพวกเขาก็มาถึงจวนเจ้าเมืองอาหารและสุราถูกจัดเตรียมไว้ นางกำนัลและบ่าวไพร่ยืนก้มหน้าต้อนรับอยู่หน้าประตู “พวกเจ้าออกไปให้หมด”“หากข้าไม่เรียก ห้ามใครเข้ามาเด็ดขาด!”“ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าข้าใจร้าย!”เฉินซานเตาตะคอกใส่บ่าวไพร่ แล้วห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2171
“อืม เจ้าก็ดูแลตัวเองด้วย!”กล่าวจบ หวังหยวนก็พาผู้ใต้บัญชามุ่งหน้าไปยังเมืองเหอเน่ยเมื่อหวังหยวนและพวกเข้าเมือง เฉินซานเตาก็ออกมาต้อนรับ เขารู้ล่วงหน้าว่าหวังหยวนจะมา จึงมารออยู่ก่อนแล้ว“ท่านคงจะเป็นหวังหยวนผู้มีชื่อเสียงกระมัง?”บุรุษร่างกำยำเดินเข้ามาหาหวังหยวน เขามีองครักษ์ติดตามมา มองจากขมับที่นูนสูงก็รู้ว่าพวกเขาล้วนเป็นยอดฝีมือ!“ท่านคือขุนพลเฉินหรือ?”หวังหยวนมองสำรวจ ปรากฏว่าต่างจากที่เขาจินตนาการไว้เขาคิดว่าเฉินซานเตาคงเป็นคนหยาบกระด้าง นั่นเพราะชื่อของเขาฟังดูเหี้ยมโหดน่ากลัว!แต่เมื่อได้พบ หวังหยวนก็เปลี่ยนความคิด แม้เฉินซานเตาจะมีชื่อดุดัน แต่กลับดูสุภาพและสง่างามมากถึงแม้จะมีร่างกายกำยำ แต่หากไม่สวมชุดเกราะก็ดูเหมือนบัณฑิต“ใช่แล้ว!”“ข้าคือเฉินซานเตา!”เฉินซานเตาตบหน้าอกด้วยรอบยิ้ม แล้วกล่าวว่า “การที่ท่านหวังมาเยือน ถือเป็นเกียรติของเมืองเหอเน่ยของพวกเรายิ่งนัก! แม้ข้าจะเพิ่งพบกับท่าน แต่ก็ได้ยินชื่อเสียงของท่านมานาน!”“วันนี้ได้พบตัวจริง ท่านเป็นดั่งหงส์เหินมังกรทะยานสมคำร่ำลือ!”หวังหยวนโบกมือพลางยกยิ้ม “ท่านขุนพลเฉิน ท่านชมกันเกินไปแล้ว”“เชิญก่อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2170
หวังหยวนนิ่งเงียบไปครู่ใหญ่เขารักผู้ใต้บัญชาทุกคน รวมถึงคนขององค์กรเครือข่ายผีเสื้อ แต่น่าเสียดาย...พวกเขาต้องตายเพราะเขา!“ทั้งหมดเป็นความผิดของข้า!”“ไม่นึกเลยว่าเสี่ยวเต๋อจื่อจะทรยศข้า...”ไป๋อวิ๋นเฟยเดินเข้ามา อยากจะตบหน้าตัวเอง เพราะปัญหาเกิดจากเสี่ยวเต๋อจื่อ!“เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของเสี่ยวเต๋อจื่อ”“ข้าสืบมาแล้ว เสี่ยวเต๋อจื่อถูกจับไปหนึ่งวัน คงถูกทรมานหนักมากจึงยอมบอกเรื่องร้านอาหารชิงเหอ...”เกาเล่ออธิบายไป๋อวิ๋นเฟยจึงเข้าใจ หากเสี่ยวเต๋อจื่อคิดทรยศจะส่งจดหมายให้เขาตั้งแต่แรกได้อย่างไร?อีกอย่างคือเรื่องนี้เพิ่งจะมาเกิดขึ้นช่างไม่สมเหตุสมผล“ดูเหมือนว่าข้าจะเข้าใจเสี่ยวเต๋อจื่อผิด...”“แต่ข้าก็ทำให้เขาเดือดร้อน ไม่เช่นนั้นเสี่ยวเต๋อจื่อคงไม่เป็นเช่นนี้”“เขาคงตายไปแล้ว”ไป๋อวิ๋นเฟยถอนหายใจทุกอย่างเกิดจากเขา ผู้ใต้บัญชาของหวังหยวนถูกซือฟางจับ เสี่ยวเต๋อจื่อก็ตาย ล้วนเกี่ยวข้องกับเขาทั้งสิ้นหากต้าเย่ไม่วุ่นวาย เรื่องนี้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร?ตอนนี้ยากที่จะแก้ไข“ยังไม่รู้ว่าเสี่ยวเต๋อจื่อเป็นตายร้ายดีอย่างไร แต่ข้าได้ข่าวว่าเขายังอยู่ในคุก...”เกาเล่อกล
