เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2114
บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2115
หวังหยวนรู้สึกเสียดาย เกือบจะจับคนร้ายได้แล้วเชียว แต่ก็ยังปล่อยให้หนีไปได้...ช่างยุ่งยากนัก!ไป๋อวิ๋นเฟยและไป๋ลั่วหลีที่ซ่อนตัวอยู่ก็เดินออกมา“ข้าจะรีบส่งคนออกไปตามล่า! คงจะพบร่องรอยอยู่!”“พวกมันคงหนีไปได้ไม่ไกลใช่หรือไม่?”“ที่นี่คือเมืองหลวง ข้าจะออกประกาศจับ แม้ว่าข้าจะไม่ได้เป็นไท่จื่อ แต่ข้าก็เป็นถึงองค์ชาย พวกเขาต้องให้เกียรติข้าบ้าง!”ไป๋อวิ๋นเฟยกล่าวอย่างเย็นชาหวังหยวนขมวดคิ้วกล่าว “ไม่จำเป็นต้องตามแล้ว พวกมันคงหนีไปไกลแล้ว”“และอย่าเพิ่งออกประกาศจับเลย ประเดี๋ยวจะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น!”ไป๋อวิ๋นเฟยลังเลครู่หนึ่ง ในที่สุดก็พยักหน้าในเมื่อเขาจะร่วมมือกับหวังหยวนก็ต้องเชื่อมั่นในแผนการของหวังหยวน จึงจะมั่นใจได้ว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด“ข้าคิดว่าพวกเขาคงเป็นคนของซือฟางกับเจี๋ยงโฉ่วอี ทุกคนล้วนเป็นยอดฝีมือ ดูเหมือนว่าครั้งนี้พวกเขาจะฆ่าข้าจริง ๆ”สีหน้าของไป๋อวิ๋นเฟยยิ่งดูแย่ลงเขาเป็นถึงองค์ชาย แต่ไม่คิดว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ช่างน่าเจ็บใจนัก!ยิ่งกว่านั้นคือขุนนางสองคนนั้นกลับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา เสด็จแม่ของเขายังมีพระชนม์ชีพอยู่ พวกเขาก็ยังกล้าทำเช่นน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2116
ซือฟางจ้องมองชายที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ในเมื่อภารกิจล้มเหลว แล้วเจ้ายังกลับมาเพื่ออะไร? เจ้ามันขยะไร้ประโยชน์ เก็บเจ้าไว้ไม่ได้!”ชายคนนั้นยังไม่ทันได้ตอบ พลันมีทหารสองคนกระโจนเข้ามาฟันคอเขาจนขาดกระเด็น!ซือฟางเตะเก้าอี้ล้ม ชี้ไปยังศพที่นอนจมกองเลือด แล้วกล่าวว่า “มากำจัดให้เรียบร้อยด้วย”เมื่อทุกคนออกไป เจี๋ยงโฉ่วอีที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดจึงเดินออกมาคืนนี้พวกหวังหยวนถูกเล่นงาน แต่ซือฟางกับเจี๋ยงโฉ่วอีกลับไม่ได้พักผ่อน คอยฟังข่าวอยู่ตลอด!“แผนถูกเปิดโปงแล้วหรือ?”เจี๋ยงโฉ่วอีถาม“ชายคนนั้นบอกว่าไม่ได้บอกว่าเป็นพวกเราที่สั่งการ แต่ไป๋อวิ๋นเฟยไม่ใช่คนโง่ ยิ่งหวังหยวนยังอยู่ในเมืองหลวง คงเดาได้ว่าพวกเรามีส่วนเกี่ยวข้องเป็นแน่!”“นั่นหมายความว่า พวกเขาคงสงสัยพวกเราแล้ว”“ดูเหมือนว่าพวกเราต้องเปลี่ยนแผน...”“พอฟ้าสาง ไป๋อวิ๋นเฟยคงจะมาเอาเรื่องพวกเราใช่หรือไม่?”ซือฟางมีสีหน้ากังวล ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่จะเปิดเผยตัว แต่สถานการณ์กลับเลวร้ายเกินคาด เขาจะทำอย่างไรดี?เจี๋ยงโฉ่วอีมีสีหน้าเคร่งขรึม ไม่ได้เอ่ยคำใด“ท่านไม่ใช่ที่ปรึกษาอัจฉริยะอันดับหนึ่งหรอกหรื
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2117
“ดูเหมือนว่าพวกมันจะเล่นงานพวกเรา!”“พวกเราคงออกจากเมืองไม่ได้แล้ว ต้องกลับไปที่ตำหนักองค์ชายก่อน แล้วปรึกษาหารือแผนการรับมือ!”หลิ่วหรูเยียนรีบกล่าวสถานการณ์ไม่สู้ดี ตัวตนของหวังหยวนถูกเปิดเผยแล้ว อีกทั้งพวกเขายังมีกำลังพลน้อยนิดด้วย หากติดอยู่ในเมืองหลวง ผลลัพธ์คงเลวร้าย!หวังหยวนเป็นถึงเจ้าแห่งเมืองหลิง ไม่อาจเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นได้!หากเขาเป็นอะไรไปในต้าเย่ ต้าหู่และคนอื่น ๆ คงจะยกทัพมา ความสงบสุขของดินแดนทั้งเก้าก็จะพังทลายลงนี่ไม่ใช่สิ่งที่หวังหยวนต้องการ!“ข้าจะติดต่อเกาเล่อเพื่อสอบถามสถานการณ์”“แต่ข้ารู้สึกว่าซือฟางกับเจี๋ยงโฉ่วอีไม่น่าจะเป็นคนใจร้อน”“คนทั้งสองเป็นขุนนางคนสำคัญ ซือฟางคงไม่กล้าใช้กำลังในตอนนี้ เพราะจะขัดต่อกฎหมาย”“ถึงตอนนั้นเขาจะกลายเป็นกบฏ!”หวังหยวนไม่เข้าใจ เขาให้ไป๋อวิ๋นเฟยสงบนิ่งไว้ก่อน เหตุใดซือฟางถึงได้ตื่นตระหนก?ตอนนี้สถานการณ์ในเมืองหลวงยิ่งควบคุมยาก หากพลาดพลั้งไป ทุกอย่างจะพังทลาย!“ไม่ต้องไปหาองค์ชายใหญ่แล้ว”“พวกเราไปหาไฉจวิ้นก่อน ดูว่าเขาเป็นอย่างไรบ้าง”“มีไป๋ลั่วหลีอยู่กับไป๋อวิ๋นเฟย หากเกิดเรื่องอะไรขึ้น นางคงช่วยไกล่เกลี่ยได
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2118
“เรื่องอะไร?”หวังหยวนพูดด้วยรอยยิ้ม “ตอนนี้เราเป็นพี่น้องกันแล้ว เรื่องของเจ้าก็คือเรื่องของข้า ไม่ต้องเกรงใจ พูดมาตามตรงได้เลย”“ท่านก็รู้ว่าบ้านข้ายากจน ข้าไม่มีเงิน...”“แม้แต่เมื่อวานตอนซื้อยาให้ท่านปู่ ท่านก็เป็นคนออกเงินให้...”“ตอนนี้ท่านปู่จากไป ข้ากลับไม่มีเงินซื้อโลงศพดี ๆ ให้ท่าน ช่างอกตัญญูนัก!”“ข้าหวังว่าท่านจะให้ข้าหยิบยืมเงินเพื่อฝังท่านปู่ นับเป็นการทำหน้าที่ครั้งสุดท้ายของข้า...”ไฉจวิ้นกล่าวนี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาทำได้ไฉปิ่งอี้เลี้ยงดูเขามาอย่างดี เขาเห็นมาโดยตลอดแต่ตอนนี้เขาไม่มีอะไรตอบแทน ทำได้เพียงซื้อโลงศพอย่างดีให้ไฉปิ่งอี้จากไปอย่างสงบ นับเป็นการตอบแทนครั้งสุดท้าย...หวังหยวนพยักหน้า “ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นคนกตัญญู เรื่องนี้ข้าจะจัดการเอง”“ข้าจะกลับเข้าเมืองไปจัดการงานศพให้ท่านไฉ จะให้เขาได้จากไปอย่างสมเกียรติ!”ไฉจวิ้นพยักหน้าด้วยความซาบซึ้ง ในที่สุดก็ไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ได้อีกต่อไป...เขายังโชคดี แม้ว่าไฉปิ่งอี้ ญาติคนเดียวของเขาจะจากไป แต่เขาก็ได้พบกับหวังหยวนสวรรค์ยังเมตตาเขา!ทันใดนั้นมีเสียงฝีเท้าดังมาจากข้างหลังหวังหยวนหันกลับไปมอง ป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2119
“ข้ารู้อยู่แล้วว่าต้องเกี่ยวข้องกับพวกมัน!”หวังหยวนกำหมัดแน่น แล้วถามต่อ “เจ้ารู้หรือไม่ว่าพวกมันมาที่นี่เพื่ออะไร?”ทหารมากมายขนาดนี้สามารถบุกเข้าเมืองได้ในทันที!ไป๋อวิ๋นเฟยถูกลดอำนาจไปแล้ว เหลือเพียงตำแหน่งองค์ชาย แต่ไม่มีอำนาจใด หากสู้รบกันจริง พวกเขาคงจะเสียเปรียบ!สุดท้ายหวังหยวนคงต้องหนีไปจากที่นี่!แต่หากเป็นเช่นนั้น ราชวงศ์ต้าเย่ก็จะวุ่นวายไร้การควบคุม!ยิ่งกว่านั้น การกระทำของเขาคงทำให้ซือฟางกับเจี๋ยงโฉ่วอีเกลียดชัง สุดท้ายก็จะยิ่งยุ่งยากกว่าเดิม!นี่ไม่ใช่สิ่งที่หวังหยวนต้องการ!“ข้ารู้ว่าท่านผู้นำกังวลเรื่องนี้”“ก่อนมาที่นี่ ข้าได้จับทหารสองสามคนมาสอบถามแล้ว!”“พวกเขาบอกว่ายกทัพมาเพื่อปราบกบฏ ไม่ได้คิดก่อกบฏ!”“ดังนั้น ข้าคิดว่าพวกเขาแค่เตรียมแผนสำรอง ไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่ท่านคิดขอรับ”เกาเล่อรีบตอบที่แท้เป็นเช่นนี้หวังหยวนเข้าใจ ซือฟางกับเจี๋ยงโฉ่วอีเป็นคนรอบคอบจริง ๆ“เช่นนั้นเจ้าก็กลับไปเถิด”“จำไว้! ต้องจับตาดูความเคลื่อนไหวของพวกเขาให้ดี!”“หากเกิดเหตุฉุกเฉิน ข้าจะติดต่อเจ้าให้เจ้าพาข้าออกจากเมืองโดยเร็วที่สุด!”หวังหยวนกำชับซือฟางกับเจี๋ยงโฉ่วอ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2120
เขายังรู้จักชื่อของข้าด้วยงั้นหรือ?“พี่ใหญ่ไม่ต้องแปลกใจหรอกขอรับ”“ท่านอาจจะไม่รู้ตัว แต่ท่านมีชื่อเสียงโด่งดังไปไกล!”“แม้ว่าที่นี่จะเป็นดินแดนของราชวงศ์ต้าเย่ แต่พวกเราก็เคยได้ยินเรื่องราวของท่าน”“ไม่ใช่แค่ข้า แต่ชาวบ้านแถวนี้ก็รู้จักท่านกันทั้งนั้นขอรับ!”“ท่านคือวีรบุรุษในดวงใจของพวกเขา!”“หากไม่มีท่าน คงเกิดสงครามไม่หยุดหย่อน!”“พี่ใหญ่คือผู้มีพระคุณของชาวโลก ใครจะลืมท่านได้เล่าขอรับ?”ไฉจวิ้นกล่าวอย่างภาคภูมิใจที่แท้เป็นเช่นนี้หวังหยวนเข้าใจแล้ว ดูเหมือนว่าการกระทำของเขาทำให้ผู้คนประทับใจ!ก็คงเป็นเช่นนั้น หากไม่มีเขา ดินแดนทั้งเก้าคงไม่สงบสุข และสี่ผู้นำคงไม่ได้เจรจากันที่หอหลิวหลีจนสำเร็จ!ช่างเป็นเรื่องราวที่ดี!“การได้ติดตามพี่ใหญ่นับเป็นบุญของข้า!”ไฉจวิ้นกล่าวต่อ “เมื่อคืนท่านปู่ได้สั่งเสียข้าไว้ว่าให้ติดตามท่าน แล้วท่านจะพาข้าไปสู่ความสำเร็จ”“ข้าเชื่อมั่นในท่านปู่ และเชื่อมั่นในตัวท่านมากด้วยขอรับ!”“พี่ใหญ่โปรดวางใจ ต่อไปข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง หากท่านต้องการสิ่งใด ข้ายินดีตอบแทนด้วยชีวิต!”“แม้ว่าข้าจะไม่มีความสามารถอะไร แต่ข้าก็มีพละกำลัง ข้าคงช่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2121
“ข้าพูดดี ๆ กับท่านหวัง หวังว่าท่านจะให้เกียรติพวกข้า เพื่อรักษาหน้าตาของกันและกัน”“แต่หากท่านหวังยังดื้อรั้น ก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือน...”“แม้ว่าข้าจะไม่อยากมีเรื่องกับท่าน แต่ผู้ใต้บัญชาของข้าล้วนเป็นคนใจร้อน!”นี่เป็นการข่มขู่ หวังหยวนจะไม่เข้าใจได้อย่างไร?หึหวังหยวนไม่โกรธ กลับหัวเราะ แล้วหยิบปืนคาบศิลาออกมา มองซือฟางก่อนกล่าวว่า “ดูเหมือนว่าเจ้ายินดีพร้อมจะสู้กับข้าแล้วจริง ๆ กระมัง?”“เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งอีกต่อไป”“ข้าอยากรู้ว่าผู้ใต้บัญชาของเจ้า หรือปืนคาบศิลาของข้า ใครจะแน่กว่ากัน!”ซือฟางกัดฟันแน่น เขาไม่คิดว่าหวังหยวนจะกล้าหาญถึงเพียงนี้!มีคนมากมายอยู่ตรงหน้า แต่หวังหยวนกลับไม่เกรงกลัว ซ้ำยังจะลงมือต่อสู้อีกด้วย?ช่างน่าเจ็บใจ!คิดว่าทุกคนในต้าเย่จะถูกรังแกได้ง่าย ๆ หรืออย่างไร?“หวังหยวน!”“ท่านอวดดีเกินไปแล้วหรือไม่?”“ในเมื่อท่านอยากเล่น ข้าก็จะเล่นกับท่าน!”ซือฟางโกรธมากจนตะโกนลั่น ก่อนจะโบกมือสั่งผู้ใต้บัญชา เห็นได้ชัดว่าจะให้ผู้ใต้บัญชารุมหวังหยวน!เจี๋ยงโฉ่วอีไม่ได้เอ่ยคำใดสถานการณ์เลวร้ายเกินควบคุมแล้วทำได้เพียงรอดูสถานการณ์!“พี่ใหญ่!
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2122
“ท่านขุนพล ท่านเจี๋ยง!”“พวกท่านหมายความว่าอย่างไร?”ไป๋อวิ๋นเฟยรีบเดินเข้ามาในฝูงชน ไป๋ลั่วหลีที่เดินตามหลังมาแบกกล่องใบใหญ่ ไม่มีใครรู้ว่าข้างในมีอะไร แต่ดูจากขนาดแล้ว หวังหยวนรู้ว่าข้างในต้องเป็นปืนไรเฟิลซุ่มยิง!มีผู้ช่วยมาแล้ว เขาไม่ต้องกังวล!“ท่านหวังเป็นแขกของข้า!”“เป็นแขกคนสำคัญของเสด็จแม่ด้วย!”“ข้าเชิญท่านหวังมาปรึกษาหารือ แต่พวกท่านกลับจะทำร้ายท่านหวัง นี่หรือคือมารยาทการต้อนรับแขกของราชวงศ์ต้าเย่?”ไป๋อวิ๋นเฟยมองซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีอย่างเย็นชา พลางตะโกนตำหนิ โดยไม่สนใจฐานะของคนทั้งสอง!“องค์ชายใหญ่! คงเป็นการเข้าใจผิดกันพ่ะย่ะค่ะ!”เจี๋ยงโฉ่วอีไม่ใช่แค่ที่ปรึกษาคนสำคัญของราชวงศ์ต้าเย่ แต่ยังเป็นคนเจ้าเล่ห์หน้าตายอีกด้วย ในชั่วพริบตา เขาก็ตีหน้ายิ้มแย้ม เดินไปหาไป๋อวิ๋นเฟย“พวกกระหม่อมคิดว่าท่านหวังออกจากเมืองหลวงไปแล้ว บังเอิญมาพบกันที่นี่ จึงอยากเชิญท่านหวังไปที่จวน ส่วนที่พาทหารมาด้วยก็เพื่อคุ้มครองท่านหวัง!”“ไม่ว่าใครก็รู้ว่าท่านหวังเป็นบุคคลสำคัญ หากท่านประสบปัญหาในเมืองหลวง แล้วข่าวแพร่กระจายออกไป คงไม่เป็นผลดีต่อพวกกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ!”“กระหม่อมทำเช่นนี
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2257
“พวกเจ้าออกไปก่อน”เมื่อเห็นว่าคนเหล่านั้นหน้าดำคร่ำเครียด ซือหม่าอันจึงโบกมือให้พวกเขาออกไปในชั่วพริบตา คนเหล่านั้นก็จากไปด้วยความโล่งอกพวกเขาถึงกับกังวลว่าหานเทาจะสังหารพวกเขาเพราะความโกรธด้วยซ้ำ...“ท่านขุนพลหานไม่ต้องโมโห”“อันที่จริง เรื่องเหล่านี้ล้วนสมเหตุสมผล”“แม้ว่าจะไม่มีตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าแล้ว แต่ชื่อเสียงของพวกเราก็ไม่ค่อยดีนัก พวกเขาจะเดินทางมาได้อย่างไร?”“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็สร้างหอไร้เทียมทานขึ้นมาเอง ท่านคิดเห็นเช่นไร?”ซือหม่าอันหรี่ตาลง ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ สายตาจับจ้องไปที่หานเทาหานเทากลืนน้ำลาย เอ่ยถามขึ้นว่า “ท่านมีความคิดดี ๆ แล้วหรือ?”ซือหม่าอันกล่าวว่า “หลายปีมานี้ ผู้คนต่างก็เกลียดชังอาณาจักรต้าเป่ย ถึงกับคิดว่าต้นตอของสงครามในดินแดนทั้งเก้าก็คืออาณาจักรต้าเป่ยของพวกเรา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อยากเข้าร่วมกับพวกเรา”“เช่นนั้นพวกเราก็นำยอดฝีมือจำนวนมากจากภายนอกเข้ามาเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับตนเองสิ!”“ตามที่ข้ารู้ หวังหยวนมีน้องชายคนหนึ่งชื่อว่าไฉจวิ้น ทั้งสองไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ว่ากันว่าเป็นพี่น้องร่วมสาบาน”“ไฉ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2256
“เมื่อคืนข้าไม่ได้บอกเจ้าแล้วหรือ ว่าอีกสองวันพวกเราจะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง?”“ท่านถงและคนอื่น ๆ ล้วนอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวัง พวกเราไม่ต้องเป็นกังวลกับเรื่องราวที่นั่น”“เมื่อพวกเรากลับไปแล้ว ก็เพียงแค่ใช้ชีวิตให้มีความสุข”หวังหยวนไม่ใช่คนไร้ซึ่งความทะเยอทะยาน เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้มีความรักชาติอันยิ่งใหญ่และคำนึงถึงปวงประชาเป็นหลัก!เขาเพียงต้องการดูแลครอบครัวของตนเอง รวมถึงสหายและพี่น้องที่อยู่เคียงข้าง!หากสามารถช่วยเหลือปวงประชาได้ ย่อมเป็นเรื่องดี แต่หากต้องเสียสละสิ่งใดจริง ๆ เกรงว่าเขาคงจะไม่ทำเช่นนั้น...แม้แต่การประชุมที่หอหลิวหลีในตอนนั้น ก็เป็นเพียงเพราะหวังหยวนต้องการความสงบสุข“ไม่ได้ ไม่ได้!”“ข้าไม่อยากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง!”“ข้าอยากจะติดตามท่านไปยังสถานที่ที่ผู้คนไม่พลุกพล่าน เมื่อข้าให้กำเนิดลูกแล้ว พวกเราค่อยกลับไปก็ได้ไม่ใช่หรือ?”หลิ่วหรูเยียนฉลาดยิ่งนักเมื่อกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง นางจะสามารถติดตามหวังหยวนได้ทุกวันได้อย่างไร?อย่าว่าแต่ต้องการจะมีลูกเป็นของตนเองเลย เกรงว่าแม้แต่พื้นที่ส่วนตัวของเขากับนางก็ยังแทบจะไม่มี!ในบ้านยังมีพี่สาวอีกหลายคน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2255
หวังหยวนได้ตัดสินใจแล้ว เรื่องราวในเมืองอู่เจียงใกล้จะสิ้นสุด เขาเตรียมที่จะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังในอีกสองวันครั้งนี้เขาออกมานานกว่าครึ่งปี แม้ว่าพวกหลี่ซื่อหานจะไม่ได้เร่งรัดให้เขากลับบ้าน แต่ด้วยนิสัยของพวกนาง เกรงว่าคงจะอยากมาตามหาเขาแล้วกระมัง?มีปัญหาน้อยดีกว่ามีปัญหามาก รีบกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังย่อมดีกว่าอีกอย่างคือเมื่อมีคนรักใหม่แล้วจะลืมคนรักเก่าได้อย่างไร!ฝนตกทั่วฟ้าถึงจะถูกต้อง!“ท่านผู้นำ มีเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานท่านขอรับ!”“ข้าเพิ่งได้รับข่าว หานเทาและซือหม่าอันได้ก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน ตอนนี้กำลังรวบรวมยอดฝีมือทั่วหล้า!”“นี่มันจงใจเป็นศัตรูกับพวกเราชัด ๆ”“ข้าจึงอยากจะถามว่า ต่อไปพวกเราต้องทำการตอบโต้หรือไม่ขอรับ?”หากเป็นเมื่อก่อน เกาเล่อย่อมต้องการความมั่นคง ไม่เคยทำเรื่องหุนหันพลันแล่นในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมไม่เลือกที่จะปะทะกับหานเทาโดยตรงแต่ยามนี้แตกต่างออกไป เมื่อก่อนหวังหยวนมีเพียงแคว้นเดียวเท่านั้น ตอนนี้แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่เผ่าทางเหนือทั้งหมดก็อยู่ภายใต้การบัญชาของหวังหยวนแล้ว และท่านไท่สื่อก็เป็นคนของพวกเขาด้วย!ประกอบก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2254
กองทัพทั่วหล้าตกอยู่ในมือของเขาแล้ว!หากเกิดสงครามกับหวังหยวน เขาก็ต้องเป็นแนวหน้า!ซือหม่าอันหรี่ตา จากนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “เรื่องที่ท่านขุนพลหานกังวล มีหรือที่ข้าจะไม่กังวล?”“ข้าได้กราบทูลเรื่องนี้กับฝ่าบาทแล้ว แต่ฝ่าบาทกลับไม่ได้ใส่ใจ ตอนนี้ท่านโปรดปรานการใช้ดินปืน ซ้ำยังให้คนไปคิดค้นอาวุธร้อนเพิ่มด้วย!”“เพียงแต่ว่าการจะพัฒนาอาวุธร้อนให้สมบูรณ์ ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ในชั่วข้ามคืน!”หานเทาถอนหายใจยาว มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจหลักการนี้?น่าเสียดายที่ไม่สามารถพูดคุยกับฝ่าบาทให้เข้าใจได้!“เช่นนั้นตามความคิดเห็นของท่านซือหม่า ต่อไปพวกเราต้องทำอย่างไร?”หานเทาเอ่ยถามเขาเป็นเพียงขุนศึก ในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมต้องการความช่วยเหลือจากซือหม่าอันเมื่อทั้งสองปรึกษาหารือกัน อาจจะสามารถหาผลลัพธ์ที่ดีได้!ซือหม่าอันหรี่ตาลง ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ จากนั้นกล่าวว่า “หรือว่าพวกเราจะก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน จากนั้นก็ป่าวประกาศเรื่องนี้ให้ทั่ว ให้ผู้คนทั่วหล้าเดินทางมา เช่นนี้แล้ว ต่อให้พวกเราไม่สามารถรวบรวมยอดฝีมือได้มากมาย อย่างน้อยก็ไม่ปล่อยให้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2253
“เจ้านี่นะ! ถึงกับหึงหวงเพราะผู้ชายเลยหรือ? หากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง เช่นนั้นข้าจะมีความสุขได้อย่างไร?”หวังหยวนส่ายหน้าอย่างจนใจ ที่บ้านเขายังมีภรรยาสาวสวยอีกหลายคน ท่าทางของหลิ่วหรูเยียนเช่นนี้ ช่างทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่นที่สำคัญที่สุดก็คือ ภรรยาในบ้านแต่ละคนล้วนไม่ใช่คนธรรมดา!โดยเฉพาะหวงเจียวเจียว นิสัยของนางร้อนแรงยิ่งกว่าไฟ นอกจากหลี่ซื่อหานและคนอื่น ๆ แล้ว ก็เกรงว่าจะไม่ยอมรับใครอีกหากสตรีทั้งสองนี้มาพบกัน ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ในเมื่อรับพวกนางมาเป็นภรรยาแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต เขาก็ต้องรับผิดชอบทั้งหมดเวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงสามวันนี้ หวังหยวนอยู่ในหอไร้เทียมทานต้องยอมรับว่าการก่อตั้งหอไร้เทียมทานได้ดึงดูดผู้มีความสามารถมากมายมาให้หวังหยวนที่สำคัญที่สุดก็คือหวังหยวนเป็นเพียงผู้ดูแล เรื่องราวทั้งหมดมอบให้เกาเล่อจัดการ โดยเพียงแค่ใช้ชื่อเสียงของหวังหยวนเท่านั้น!ต้องรู้ว่าหวังหยวนมีชื่อเสียงไปทั่วทั้งดินแดนทั้งเก้า เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด แม้แต่ปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าก็เคารพหวังหยวน แล้วใครเล่าจะไม่อยากมาอยู่ใต้บัญชาของหวังหยวน?ยิ่งไป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2252
การประลองย่อมต้องดำเนินต่อไปเพียงแต่ว่าตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้านั้นมีมากมาย หวังหยวนจึงไม่ได้อยู่ดูการแข่งขันต่อคาดว่าในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า หอไร้เทียมทานคงจะคึกคักเป็นอย่างมากในไม่ช้า หวังหยวน ไฉจวิ้น และหลิ่วหรูเยียนทั้งสามก็กลับมาถึงห้อง ส่วนเรื่องภายนอกมอบให้เกาเล่อจัดการทันทีที่เดินเข้าห้อง หวังหยวนจึงรีบจับมือไฉจวิ้นมาตรวจดูอย่างละเอียด“พี่ใหญ่ ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอกขอรับ ข้าสบายดี!”“ต่อให้ต้องประลองต่อ ข้าก็ยังไหว!”“เพียงแต่ข้าคิดไม่ถึงว่าเจ้านั่นจะยอมแพ้...”“เช่นนี้ก็ดี ทำให้ข้าไม่ต้องเปลืองแรง!”“อีกอย่าง หากต้องประลองกันต่อ เกรงว่าแม้แต่ข้าก็ไม่รู้ว่าจะสำเร็จหรือไม่...”นี่เป็นความจริงทุกคนรู้ว่าไฉจวิ้นมีพละกำลังมหาศาล ตัวเขาเองก็รู้ดีแก่ใจ แต่ขีดจำกัดของตนอยู่ที่ใด เกรงว่าแม้แต่เขาเองก็คงจะไม่รู้“เห็นว่าเจ้าไม่เป็นอะไร ข้าก็โล่งใจ”“แต่ต่อไปเมื่อทำสิ่งใด ต้องใช้ความคิดให้มาก”“แม้ว่าเจ้าจะมีพละกำลังมหาศาล แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน เจ้าไม่มีทางรู้ได้ว่าคู่ต่อสู้ของเจ้าแข็งแกร่งเพียงใด”“ดังนั้นเมื่อทำสิ่งใด อย่าได้อวดดี เข้าใจหรือไม่?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2251
“ช่างมีพละกำลังมหาศาลจริง ๆ!”ขณะที่หวังหยวนกับพวกกำลังสนทนากัน สายตาของพวกเขาก็จับจ้องไปที่ดาร์เนล ซึ่งในตอนนี้ได้ยกติ่งหนักถึงเจ็ดร้อยชั่งขึ้นเหนือศีรษะบนเวทีเหลือเพียงไฉจวิ้นและดาร์เนลเมื่อดาร์เนลยกติ่งขึ้นได้ สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่ไฉจวิ้น ตอนนี้เขาคือความหวังของปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้า ตำแหน่งจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าจะไปตกอยู่ในมือของชาวต่างชาติได้อย่างไร?เช่นนี้แล้ว ภายภาคหน้าปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าจะเชิดหน้าชูตาได้อย่างไร?ทางด้านสายตาของหวังหยวนนั้นจับจ้องไปที่ดาร์เนล ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่“ดูท่าแล้วไฉจวิ้นยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ดาร์เนลมีความสามารถจริง ๆ ข้าเห็นว่าตอนที่เขายกติ่งขึ้นเมื่อครู่ไม่ได้มีความลังเลแม้แต่น้อย ช่างมีพละกำลังมหาศาลนัก หากบอกว่าคนผู้นี้คือจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า นั่นไม่ถือว่าเป็นการดูหมิ่นชื่อเสียงอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า”หลิ่วหรูเยียนที่อยู่ด้านข้างเอ่ยอย่างช้า ๆการกระทำทั้งหมดของดาร์เนลล้วนอยู่ในสายตาของพวกเขา นี่คือผู้ที่มีความสามารถอย่างแท้จริงหากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เกรงว่าจะไม่มีใครทำได้อย่างเข้าไม่ใช่หรือ?
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2250
แต่ทั้งหมดนี้นั้น นับว่าเป็นความดีความชอบของปู่ของไฉจวิ้นด้วย หากไม่ใช่เพราะมีปู่ช่วยเหลืออยู่ข้าง ๆ และใช้ชีวิตอยู่ในป่ามาหลายปี แล้วเขาจะมีพละกำลังแข็งแกร่งเพียงนี้ได้อย่างไร?เมื่อไฉจวิ้นยกติ่งใหญ่ขึ้น ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ ก็ทยอยแสดงความสามารถของตนน่าเสียดาย ในท้ายที่สุดผู้ที่สามารถยกติ่งใหญ่ขึ้นได้ นอกจากไฉจวิ้นแล้วมีเพียงชาวต่างชาติที่มาจากต่างแดนเท่านั้นเสียงปรบมือดังกึกก้องจากข้างล่างเวที “คนผู้นี้มีความสามารถยิ่งนัก”หวังหยวนกอดอกมองชาวต่างชาติผู้นั้น พลางกวักมือเรียกเกาเล่อในชั่วพริบตา เกาเล่อก็มาอยู่ข้างกายหวังหยวน แต่สีหน้ากลับดูตึงเครียด“คนผู้นั้นคือชาวต่างชาติที่เจ้าเพิ่งพูดถึงหรือ?”หวังหยวนชี้ไปที่อีกคนบนเวที แล้วเอ่ยถามเกาเล่อพยักหน้า จากนั้นก็ขมวดคิ้วเอ่ยว่า “คนผู้นี้มีที่มาไม่ธรรมดา ก่อนหน้านี้ข้าได้บอกข้อมูลของเขาให้ท่านทราบแล้ว คนผู้นี้มีชื่อว่าดาร์เนล ว่ากันว่ามีพละกำลังมหาศาลตั้งแต่เด็ก และเคยต่อยเสือร้ายตายด้วยหมัดเดียว!”“เดิมทีคิดว่าทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องเล่า ตอนนี้ดูเหมือนว่าอาจจะไม่ใช่เรื่องโกหก...”สามารถยกติ่งใหญ่หนักห้าร้อยชั่งได้ นั่นก็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2249
เขามีความมั่นใจในตัวน้องชายคนนี้ก่อนหน้านี้ หวังหยวนเคยเห็นความสามารถของไฉจวิ้นมาก่อน อย่าว่าแต่จะหาผู้ที่เทียบเทียมเขาในบรรดาคนรุ่นเดียวกันได้ยากเลย แม้แต่คนที่อายุมากกว่าเขาก็ยังไม่มีใครมีพละกำลังเท่าเขา!ยิ่งไปกว่านั้น หวังหยวนเองก็ยังไม่รู้ขีดจำกัดของไฉจวิ้น!ดูท่าแล้ววันนี้คงมีเรื่องสนุกให้ชมกันเกาเล่อกลับเอ่ยว่า “ข้าเห็นว่าไม่เป็นเช่นนั้น คนที่อยู่ข้างกายไฉจวิ้นล้วนไม่ใช่คนธรรมดา! หนึ่งในนั้นมาจากต่างแดน คนผู้นี้มีชื่อเสียงมานาน ว่ากันว่าสามารถยกหินใหญ่หนักสองร้อยจินได้ด้วยมือเดียว!”“หากใช้สองมือ คาดว่าของหนักห้าร้อยจินก็คงไม่คณนามือขอรับ!”นี่...หวังหยวนกลืนน้ำลาย คนเหล่านี้กินหินเป็นอาหารกันหรืออย่างไร?ฝึกฝนร่างกายจนแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เลยหรือ?อย่าว่าแต่ยกของหนักห้าร้อยจินเลย แม้แต่สองร้อยห้าสิบจิน เขาก็ยังยกไม่ขึ้น!“รอดูไปก่อน ข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าศักยภาพของไฉจวิ้นมีขีดจำกัดอยู่ที่ใด”“เจ้าจำไว้ว่าต้องไปเตือนเขาด้วยว่าอย่าได้มุทะลุดุดัน!”“เขายังเด็กนัก ภายภาคหน้ายังมีโอกาสอีกมากที่จะพิสูจน์ตนเอง หากได้รับบาดเจ็บเพราะเรื่องนี้แล้วนั้น ย่อมไม่คุ้มค่า”ห
