Share

บทที่ 1783

Author: ชวินเป่ยอี๋
last update Last Updated: 2024-11-06 16:00:01
นอกประตู เกาเล่อกำลังยืนอยู่ในลานบ้าน ด้านหลังมีสมาชิกขององค์กรเครือข่ายผีเสื้ออยู่หลายคน

“ครั้งที่แล้วเมื่อได้ข่าวของกู่เฟิง เจ้าก็ไม่ได้มาพบข้าด้วยตัวเอง”

“ครั้งนี้เหตุใดจึงเดินทางมาไกลถึงเพียงนี้?”

หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เกาเล่อขมวดคิ้ว “พี่หยวน เกิดเรื่องแล้วขอรับ…”

ใบหน้าของหวังหยวนเปลี่ยนสี “เกิดอะไรขึ้น?”

บัดนี้เขาไม่อยู่ที่เมืองหลิง ถึงแม้จะมีคนไว้ใจได้อยู่ แต่ก็อาจเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นได้

ถึงแม้จะรีบกลับไป ก็คงไม่สามารถทำได้ภายในคืนเดียว!

เกาเล่อกล่าวอย่างเร่งรีบ “มีคนติดต่อว่านเชียนซานแล้ว บัดนี้ว่านเชียนซานกำลังรออยู่ที่บ้าน!”

“อีกฝ่ายรู้แล้วว่าว่านเชียนซานมีใจทรยศ ข้าได้พบกับว่านเชียนซานแล้ว และได้ส่งคนไปคุ้มครองคฤหาสน์ว่านทันที”

“ต่อจากนี้ต้องให้ท่านเป็นผู้ตัดสินใจขอรับ”

หวังหยวนพยักหน้า

สิ่งที่ควรจะมาได้มาถึงแล้ว

ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายคงนั่งไม่ติด

“เจ้าสืบหาแล้วหรือยังว่าอีกฝ่ายเป็นใคร?”

“เจ้าแน่ใจเรื่องตำแหน่งของพวกเขาหรือไม่?”

“และคนที่ติดต่อกับว่านเชียนซาน คือชายสวมหน้ากากปิดบังใบหน้าที่เขาพูดถึงหรือไม่?”

หวังหยวนได้เปิดเผยข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับว่าน
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1784

    ตลอดหลายวันนี้ คนตระกูลว่านอยู่ในหมู่บ้านต้าหวัง เพราะที่นี่เป็นสถานที่ปลอดภัยที่สุดถึงแม้จะมีต้าหู่และเอ้อหู่คอยคุ้มครอง แต่ก็อาจเกิดความผิดพลาดได้จึงไม่ควรอยู่ที่คฤหาสน์ว่านต่อไป!ส่วนคนอื่น ๆ ในบ้านยังคงนิ่งเฉยได้อยู่เพราะเป้าหมายของอีกฝ่ายไม่ใช่พวกเขา แต่เป็นคนตระกูลว่าน!“ท่านหวัง ข้าได้บอกเรื่องราวทั้งหมดให้แก่ท่านเกาแล้ว ท่านเกาก็ได้ตอบกลับมาว่าท่านรู้เรื่องทุกอย่างแล้ว”“เช่นนั้นข้าก็ไม่จำเป็นต้องเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นอีก”“ท่านว่า…”“ต่อไปนี้เราควรทำอย่างไรต่อไป?”ว่านเชียนซานมีสีหน้าเคร่งเครียดตลอดสองวันที่ผ่านมา เขาแทบไม่ได้นอนเลย เฝ้าคิดหาวิธีรับมืออยู่ตลอดเวลาแต่ก็ยังหาทางออกไม่เจออีกฝ่ายไม่ใช่คนดี หากประมาทก็จะถึงแก่ความตาย!ถึงแม้ว่าเขาจะอายุมากแล้ว แต่ก็ไม่อยากตายเช่นนี้…“ข้าได้ให้เกาเล่อไปสืบหาเบาะแสของอีกฝ่ายแล้ว”“บัดนี้พวกเขารู้แล้วว่าท่านทรยศ คงกำลังพยายามคิดหาวิธีสังหารท่าน”“แต่เช่นนั้นก็เป็นประโยชน์ต่อเราเช่นกัน”“อย่างน้อยเราก็สามารถหาจุดอ่อนและจับเบาะแสของพวกเขาได้ เพื่อจะได้ควบคุมพวกเขาได้อย่างง่ายดาย!”“ตราบใดที่สามารถจับตัวผู้ที่ติด

    Last Updated : 2024-11-06
  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1785

    “ข้าไปเองขอรับ!”เอ้อหู่กล่าวพลางตบหน้าอก“ตลอดช่วงเวลานี้ ข้าอยู่แต่ในบ้าน ข้าเบื่อจนกระดูกจะขึ้นสนิมแล้ว!”“โอกาสดีเช่นนี้ พวกเจ้าอย่ามาแย่งข้าเลย!”ต้าหู่และคนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ด้านข้างต่างหัวเราะ“วางใจเถิด ไม่มีใครแย่งเจ้าหรอก!”ต่งอวี่กล่าวด้วยรอยยิ้มหวังหยวนพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ข้ารู้จักนิสัยของเจ้า เจ้ามักจะหุนหันพลันแล่นเสมอ แต่ครั้งนี้ห้ามเป็นเช่นนั้นเด็ดขาด!”“เจ้าอย่าลืมว่าถึงแม้ว่าครั้งนี้จะไปยังดินแดนของอาณาจักรต้าเป่ย แต่บัดนี้เราทั้งสองฝ่ายอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข หากก่อเรื่องในเวลานี้ คงยากที่จะแก้ไข…”“ข้าคิดว่าเจ้าคงเข้าใจเรื่องนี้ดีใช่หรือไม่?”“อย่าก่อเรื่องให้ข้าเดือดร้อน”หวังหยวนไม่ได้กลัวอาณาจักรต้าเป่ย แต่ต้องการให้ประชาชนในดินแดนทั้งเก้าได้พักผ่อนสงครามที่ยืดเยื้อในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาทำให้ประชาชนยากจนข้นแค้นมากพออยู่แล้วเพราะเหตุนี้เอง จึงทำให้ผู้คนจำนวนมากอดอยากจนถึงแก่ความตาย…หวังหยวนไม่อยากเห็นเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นอีกบัดนี้การพักฟื้นเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ไม่มีใครสามารถทำลายความสมดุลนี้ได้!เอ้อหู่กล่าวอย่างเร่งรีบ “พี่หยวนวางใจได้

    Last Updated : 2024-11-06
  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1786

    ถึงขั้นนี้แล้วแต่เขายังคงไม่ยอมจำนนต่อหวังหยวน“ฮึ”หวังหยวนไม่ได้โกรธเกรี้ยว แต่กลับยกยิ้มเย้ยหยัน แล้วพูดอย่างสงบว่า “เอาล่ะ เจ้าอย่ามาทำท่าอวดดีต่อหน้าข้า และไม่จำเป็นต้องเอ่ยถ้อยคำที่ฟังดูสูงส่งเหล่านี้”“ในเมื่อเจ้ารู้อยู่แล้วว่าที่นี่ข้าเป็นใหญ่ ก็จงตามข้าไปเถิดเพื่อไม่ให้เจ็บตัว!”“ข้าเพียงต้องการข้อมูลจากปากของเจ้าเท่านั้น หากเจ้าสารภาพความจริง ข้าก็จะไม่ทำร้ายเจ้า”หวังหยวนพูดจบก็โบกมือไปยังเหล่าผู้คนเบื้องหลัง ต้าหู่จึงก้าวออกมา ส่วนบุคคลลึกลับผู้นั้นไม่ได้ขัดขืน จำต้องตามหวังหยวนเข้าเมืองไปก่อน!เพราะหากขัดขืนในเวลานี้ ผลลัพธ์สุดท้ายก็คงไม่เปลี่ยนแปลง…เพียงแต่จะได้รับความเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้นซึ่งไม่คุ้มค่าเลยครึ่งชั่วยามต่อมา หวังหยวนและคณะได้กลับมาถึงหมู่บ้านต้าหวังแล้วณ ห้องในเรือนหลังหนึ่ง หวังหยวนนั่งอยู่กลางห้อง ส่วนบุคคลลึกลับที่เพิ่งถูกนำตัวมานั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามต้าหู่ เกาเล่อ และคนอื่น ๆ ต่างนั่งยืนอยู่ข้างกายเขาบรรยากาศภายในห้องราวกับมีดินปืนอยู่เต็มไปหมดแม้บุคคลลึกลับผู้นั้นจะคิดหาวิธีหลบหนี แต่ก็ไม่กล้ากระทำการอันใด จึงได้แต่รอคอยหวังหยวนแต่ห

    Last Updated : 2024-11-06
  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1787

    “เช่นนั้นเลยหรือ!”บุคคลลึกลับผู้นั้นระเบิดเสียงหัวเราะ แล้วกล่าวว่า “ท่านยังคิดจะกำจัดผู้ที่อยู่เบื้องหลังข้าอีกหรือ?”“แต่ข้าขอเตือนท่านไว้ก่อน ว่าท่านคงไม่มีความสามารถเช่นนั้นหรอก!”“พูดให้ถูกต้องคือไม่เพียงแต่ท่านทำไม่ได้เท่านั้น ทั่วทั้งแผ่นดิน แม้แต่สามกองกำลังที่เหลือก็ทำไม่ได้เช่นกัน!”“เจ้านายของข้าเก่งกาจเพียงใด!”“ว่านเชียนซานคงได้บอกท่านแล้วว่าราชวงศ์ที่เจ้านายของข้าปกครองมีอายุนานหลายร้อยปี!”“เปลี่ยนผู้นำมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน!”“แต่ไม่ว่าจะเป็นผู้ใดก็ล้วนเป็นผู้มีความสามารถในการปกครองบ้านเมือง!”บุคคลลึกลับผู้นั้นหัวเราะลั่น แล้วหยิบมีดออกมาจากแขนเสื้ออย่างรวดเร็ว!ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าเขาจะลงมืออย่างฉับพลันเช่นนี้!แต่เขาไม่ได้มีเจตนาจะทำร้ายผู้ใด กลับใช้มีดแทงตัวเองที่หน้าอก!นี่คือการฆ่าตัวตาย!“หากข้าไม่อนุญาตให้เจ้าตาย เจ้าก็ไม่มีสิทธิ์ตาย!”สีหน้าของหวังหยวนเปลี่ยนไป รีบหยิบปืนคาบศิลาออกมาอย่างว่องไว ครั้นเสียงปืนดังขึ้น กระสุนก็พุ่งตรงไปยังใบมีดอย่างแม่นยำ!บุคคลลึกลับผู้นั้นรู้สึกเจ็บปวดที่มือ มีดจึงตกลงสู่พื้นต้าหู่และเกาเล่อรีบเข้าไปจัดการ คนหนึ่งจ

    Last Updated : 2024-11-07
  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1788

    เหล่าสาวกแห่งพรรคทมิฬล้วนเป็นผู้ยากไร้ แม้แต่การอิ่มหนำสำราญยังยากเย็น แต่ฝ่ายตรงข้ามกลับใช้จุดอ่อนนี้แจกจ่ายเงินทองและเสบียงอย่างเหลือล้น เพื่อดึงดูดใจให้ผู้คนเข้าร่วม!นั่นหมายความว่าฝ่ายตรงข้ามไม่ได้ขาดแคลนเงินทองเลยแม้แต่น้อย!และผู้ที่อยู่เบื้องหลังหลินจิ่วฉวนมีประวัติศาสตร์อันยาวนานนับหลายร้อยปี ในระหว่างนั้นย่อมได้สร้างคนอย่างว่านเชียนซานขึ้นมาอีกมากมายดังนั้นเงินทองของพวกเขาน่าจะมากมายเหลือคณานับด้วยเหตุนี้หวังหยวนจึงต้องการทดสอบดูและเขาก็เดาถูกเสียด้วย“เจ้ากำลังหลอกลวงข้าอยู่…”หลินจิ่วฉวนฉุกคิดได้ เขามองหวังหยวนด้วยสายตาอาฆาต แล้วตะโกนด้วยความโกรธแค้นเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าหวังหยวนจะต่ำช้าถึงเพียงนี้!แม้จะไม่รู้เรื่องใด แต่กลับทำเป็นลึกลับและใช้คารมมาหลอกลวงเขา!“ข้าได้รู้สิ่งที่ข้าต้องการรู้แล้ว”“ต่อไปนี้เป็นหน้าที่ของเจ้า”สายตาของหวังหยวนตกลงบนต้าหู่ แล้วตบไหล่เขาพลางกล่าวว่า “ข้าต้องการเพียงข้อมูลเกี่ยวกับที่อยู่ของพวกเขาจากปากของเขาเท่านั้น”“เขาคงแตกต่างจากสาวกธรรมดา ถึงแม้จะไม่ใช่ระดับสูง แต่ก็คงเป็นระดับกลาง”“ย่อมรู้ที่อยู่ของพรรคทมิฬ!”หลิน

    Last Updated : 2024-11-07
  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1789

    “หมู่บ้านต้าหวังช่างเป็นสถานที่ที่ยอดนิยมจริง ๆ…”“ไม่ว่าจะเป็นผู้ใดต่างก็ปรารถนาจะมาอาศัยอยู่ที่นี่”เมื่อส่งว่านเชียนซานไปแล้ว เกาเล่อก็กลับมาแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม“แน่นอนอยู่แล้ว”“ที่นี่ปลอดภัยเป็นพิเศษ และมีคนของเราอยู่ทุกหนทุกแห่ง นับว่าเป็นศูนย์กลางสำคัญ การได้พำนักอยู่ที่นี่ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องใดอีก”“ถึงแม้ว่าภายนอกจะเกิดสงคราม แต่ที่นี่ก็ยังคงสงบสุขร่มเย็น”หวังหยวนกล่าวพร้อมรอยยิ้ม“แต่คาดว่าอีกไม่นานทั้งเมืองหลิงก็จะกลายเป็นเช่นนี้”หวังหยวนมีความมั่นใจอย่างยิ่ง“หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น”ขณะนั้นเองมีเสียงฝีเท้าดังมาจากนอกห้อง ปรากฏว่าว่านซิ่วเอ๋อร์เดินเข้ามาสายตาของหวังหยวนมองไปที่นางแล้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้นหรือ?”ว่านซิ่วเอ๋อร์เป็นสตรีที่ฉลาดหลักแหลม มีเหตุผลและได้รับการอบรมสั่งสอนมาจากครอบครัวอย่างดีตั้งแต่เด็กบัดนี้หวังหยวนกำลังจัดการเรื่องสำคัญอยู่ ดังนั้นหากไม่ใช่เรื่องเร่งด่วน ว่านซิ่วเอ๋อร์ก็คงไม่มาที่นี่เกาเล่อจึงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เช่นนั้นพวกท่านสนทนากันก่อนเถิดขอรับ” “ข้าขอตัวไปจัดการธุระก่อน”หวังหยวนพยักหน้า เกาเล่อจึงจากไปว่านซิ่วเอ๋อร์เดินม

    Last Updated : 2024-11-07
  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1790

    “ข้าก็ไม่คาดคิดเลยว่าชายคนนี้จะดื้อด้านถึงเพียงนี้!”“เดิมทีข้าเกือบจะล้วงเอาความลับจากปากมันแล้ว แต่มันกลับใช้จังหวะที่ข้าอาหารมาให้ ทุบจานแตกแล้วใช้เศษจานฆ่าตัวตายสำเร็จ!”“ทำให้เราไม่ได้อะไรเลย…”แต่เรื่องนี้ก็ไม่ใช่ความผิดของต้าหู่เพียงผู้เดียว“เอาล่ะ ในเมื่อคนตายไปแล้วก็ปล่อยไปเถิด”“เจ้าไปบอกเกาเล่อ ให้เขาสืบหาเรื่องราวของพรรคทมิฬต่อไป”“บัดนี้เราทำได้เพียงหวังพึ่งพาเขาเพียงผู้เดียว”ดูเหมือนว่ายังต้องพึ่งพาองค์กรเครือข่ายผีเสื้อของเกาเล่อต้าหู่พยักหน้า แล้วจากไปด้วยสีหน้าเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกผิด เมื่อสูญเสียข่าวสารเกี่ยวกับพรรคทมิฬไป หวังหยวนไม่ได้รู้สึกดีนัก ขณะนี้เขากำลังนั่งดื่มสุราอยู่ที่ลานบ้านเงียบ ๆการปรากฏตัวของพรรคทมิฬ ทำให้หวังหยวนตระหนักถึงวิกฤตการณ์เป็นครั้งแรก“สามี ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?”“หรือว่าจะมีเรื่องทุกข์ใจหนัก?”ไม่รู้ว่าหวงเจียวเจียวเดินมาอยู่ข้างหลังหวังหยวนตั้งแต่เมื่อใด แล้วนางก็เอ่ยถามหวังหยวนถอนหายใจยาว ดื่มสุราในถ้วยหมดแล้วขมวดคิ้ว “แน่นอนว่ามีเรื่องไม่คาดฝันนิดหน่อย”“เดิมทีได้สืบหาเรื่องราวของพรรคทมิฬแล้ว แต่ผ่านไปเพียงเวลาอันสั้

    Last Updated : 2024-11-07
  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1791

    ค่ำคืนนั้นเมื่อเลยเที่ยงคืนไปแล้ว หวังหยวนเพิ่งหลับลงก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากนอกห้อง ตามมาด้วยเสียงเคาะประตูอย่างรวดเร็ว“พี่หยวน ท่านหลับหรือยังขอรับ?”หวังหยวนสวมเสื้อ แล้วเดินออกมาจากห้อง สายตามองไปยังเกาเล่อที่ยืนอยู่หน้าประตูขณะนี้เกาเล่อมีสีหน้าเคร่งเครียด“เกิดอะไรขึ้น?”บัดนี้เป็นเวลากลางดึก เกาเล่อมาหาเขาในเวลานี้ นั่นหมายความว่าอาจเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น!“เกิดเรื่องอะไรกับตระกูลว่านหรือ?”หวังหยวนถามอย่างไม่รู้ตัว“ไม่ได้เกิดเรื่องใดกับตระกูลว่านขอรับ”“ที่นั่นมีต้าหู่คอยดูแล ไม่ต้องกังวลเลยขอรับ”“แต่เกิดเรื่องกับเอ้อหู่…”เกาเล่อกัดฟัน แล้วรีบอธิบายสถานการณ์อย่างรวบรัดปรากฏว่าเมื่อบ่ายวานนี้ เอ้อหู่ได้หายตัวไปก่อนออกเดินทาง เนื่องจากหวังหยวนกังวลว่านิสัยใจร้อนของเอ้อหู่จะก่อให้เกิดปัญหา จึงให้เกาเล่อคอยดูแลเพราะองค์กรเครือข่ายผีเสื้อของเกาเล่อได้แทรกซึมเข้าไปในดินแดนทั้งเก้าแล้ว ทุกหนทุกแห่งล้วนมีคนของพวกเขา!แม้แต่เมืองปิงก็เช่นกัน!ดังนั้นเมื่อเอ้อหู่เข้าไปในเมืองปิง คนของเกาเล่อก็ได้ไปรับเอ้อหู่ แล้วพวกเขาก็รีบไปหาช่างทำอาวุธเหล่านั้น!แต่เมื่อถึงตอนก

    Last Updated : 2024-11-08

Latest chapter

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2066

    “เท่าที่ข้ารู้ พรรคทมิฬมีทรัพย์สมบัติมากมาย!”“วันนี้ข้าเรียกพวกเจ้ามาก็เพื่อถามว่าทรัพย์สมบัติเหล่านั้นอยู่ที่ใด?”“ก่อนที่ข้าจะบุกหน้าผา ได้ยินว่าของพวกนั้นถูกขนย้ายไปแล้วจริงหรือไม่?”หวังหยวนมองไปที่โอวหยางอวี่ แล้วถามตรงประเด็นโอวหยางอวี่พูดไม่ออก ได้แต่อ้ำอึ้งอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ไม่เอ่ยคำใด“ฮ่าฮ่าฮ่า!”ลั่วเฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หัวเราะลั่น“โอวหยางอวี่!”“เจ้าคิดว่าท่านประมุขไม่รู้ความทะเยอทะยานของเจ้าหรือ?”“เรื่องสำคัญเช่นนี้ จะบอกคนชั่วเช่นเจ้าได้อย่างไร?”“ตอนนี้แม้ว่าเจ้าจะประจบสอพลอก็คงไม่มีโอกาสแล้วกระมัง?”นี่...โอวหยางอวี่รู้สึกจนใจ หน้าแดงก่ำ เขาไม่รู้ที่ซ่อนทรัพย์สมบัติจริง ๆ!ไม่เช่นนั้นเขาคงบอกหวังหยวนไปแล้วเพื่อเอาชีวิตรอด!หวังหยวนจะมองความคิดของโอวหยางอวี่ไม่ออกได้อย่างไร?เขาหรี่ตาลง ก่อนจะเตะโอวหยางอวี่ แล้วหันไปพยักหน้าให้หลิ่วหรูเยียน เขาชี้ไปที่โอวหยางอวี่ แล้วกล่าวว่า “คนผู้นี้ไร้ประโยชน์ เจ้าจัดการเขาเถิด!”“จะปล่อยเขาไปหรือจะฆ่าเขาก็สุดแล้วแต่เจ้า ไม่ต้องถามข้า!”หลิ่วหรูเยียนดีใจ รู้สึกซาบซึ้งใจมากส่วนโอวหยางอวี่กลับมีสีหน้าหวาดกลัว รีบ

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2065

    “ได้เลย!”หวังหยวนยิ้มอย่างพึงพอใจ จากนั้นจึงพาหลิ่วหรูเยียนไปยังสวนหลังบ้านเนื่องจากงานเลี้ยงยังไม่เลิก ทุกคนยังคงดื่มกินอย่างสนุกสนาน หวังหยวนจึงใช้สวนหลังบ้านเป็นสถานที่สอบสวนไม่นานต่งอวี่ก็พาโอวหยางอวี่และลั่วเฉินมา ข้างหลังพวกเขามีทหารหลายคน“ท่านหวัง!”“ท่านโปรดอย่าทำร้ายข้าเลย!”“ก่อนหน้านี้ข้าตาบอด จึงได้ไปอยู่กับตานสยงเฟย แต่ตอนนี้ข้าสำนึกผิดแล้ว หากท่านให้โอกาสข้า ต่อไปข้ายินดีรับใช้ท่านให้ดีที่สุดขอรับ!”“หากท่านไม่ต้องการใช้ข้าก็ปล่อยข้าไปเถิด ข้าจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าท่าน และจะไม่สร้างความเดือดร้อนใด ๆ ให้ท่านแน่นอนขอรับ!”โอวหยางอวี่รีบคุกเข่าลงอ้อนวอนขอความเมตตา!ครั้งก่อน แม้แต่ตอนอยู่บนหน้าผา เขาก็หมดอำนาจแล้ว ได้แต่ถูกขังอยู่ในห้องทุกวันแม้ว่าเรื่องทั้งหมดจะเป็นเพราะหวังหยวน แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาเป็นนักโทษ หากไม่สามารถพูดโน้มน้าวหวังหยวนได้ ต่อไปเขาก็คงมีแต่ต้องตายเท่านั้น!วันชื่นคืนสุขผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว!หลิ่วหรูเยียนพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา แล้วเบือนหน้าหนีด้วยความรังเกียจ ช่างเป็นคนขี้ขลาดนัก!เพิ่งจะพบหน้ากันก็คุกเข่าขอความเมตตาแล้วหรือ?ครั้งก

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2064

    หวังหยวนเดินไปหาหลิ่วหรูเยียน แล้วถามด้วยรอยยิ้ม“ข้าจำได้”“เพียงแต่...”หลิ่วหรูเยียนมีท่าทีลังเล ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “เพียงแต่สถานการณ์ตอนนี้ต่างจากตอนนั้น ข้าไม่ใช่คนไร้เหตุผลและรู้จักกาลเทศะ!”“ในเมื่อตานสยงเฟยมีประโยชน์ต่อท่าน ข้าจะฆ่าเขาเพื่อความสาแก่ใจเพียงครู่เดียวได้อย่างไร?”สุดท้ายหลิ่วหรูเยียนก็รีบวิ่งออกไป ไม่อยากเห็นหน้าตานสยงเฟยอีก!ไม่เช่นนั้นนางเกรงว่าตนเองจะอดใจไม่ไหว ลงมือฆ่าเขาจนทำลายแผนการของหวังหยวน!“เจ้าช่างโชคดี”“ดูเหมือนว่าเจ้าจะยังรักษาหัวไว้บนบ่าได้”หวังหยวนมองตานสยงเฟยด้วยสายตาเย็นชา ไม่ได้เอ่ยคำใด แล้วเดินออกไปข้างหลังมีเพียงเสียงหัวเราะอันน่ารังเกียจของตานสยงเฟยในเมื่อเขามีไพ่ตายอยู่ในมือก็ไม่ต้องกลัวตาย!สักวันหนึ่ง เขาจะต้องเป็นอิสระ!...“ช้าก่อน!”หลังจากออกจากคุกแล้ว หวังหยวนก็รีบวิ่งตามหลิ่วหรูเยียนไปหลิ่วหรูเยียนหันกลับมามองหวังหยวน แล้วถามด้วยความสงสัยว่า “มีเรื่องอะไรอีกหรือ?”“ข้าแค่อยากถามเจ้าว่า ในบรรดาคนของพรรคทมิฬที่พวกเราจับมาได้มีคนระดับสูงคนอื่น ๆ อีกหรือไม่?”พรรคทมิฬมีรากฐานที่แข็งแกร่ง มีสาวกมากมาย แสดงว่าคงคนม

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2063

    ทันใดนั้น ตานสยงเฟยก็หัวเราะลั่น ปรากฏว่าเป็นเช่นนี้เอง!“ดูเหมือนว่าข้ายังมีประโยชน์อยู่บ้าง สิ่งที่เจ้าต้องการคือทรัพย์สมบัติของข้างั้นหรือ?”“แต่ก็ดี พวกเรามาทำข้อตกลงกัน!”“หากเจ้าปล่อยข้าไป ทรัพย์สมบัติและทรัพยากรทั้งหมดของข้าจะเป็นของเจ้า แต่หากเจ้าไม่ยอมรับข้อเสนอ เจ้าก็อย่าหวังว่าจะได้สิ่งเหล่านั้น!”ตานสยงเฟยกล่าว พร้อมกับจ้องหน้าหวังหยวน“จริงสิ”“หลิ่วหรูเยียนกลายเป็นคนของเจ้าแล้ว หากเจ้าไม่เชื่อคำพูดข้าก็ลองถามนางดู ว่าทรัพย์สมบัติของข้ามากมายมหาศาลจริงหรือไม่!”“ถามดูก็รู้ผล!”ตานสยงเฟยกล่าวอย่างมั่นใจเหตุผลที่เขาสามารถสร้างพรรคทมิฬและรวบรวมสาวกมากมายจนมีอิทธิพลในดินแดนทั้งเก้าได้ ก็เพราะเขามีทรัพย์สมบัติมหาศาล!แม้ว่าจะเทียบกับหวังหยวนไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ใช่ธรรมดาอย่างแน่นอน!อย่างน้อยในดินแดนทั้งเก้าก็ยังมีที่ให้เขายืนหยัดในฐานะผู้นำ!หลิ่วหรูเยียนที่ยืนอยู่ข้างหลังหวังหยวนกำหมัดแน่น ไม่เอ่ยคำใด แต่ทุกคนต่างก็สัมผัสได้ถึงความโกรธของนาง!ความแค้นเพราะบิดาถูกสังหารนั้นไม่อาจลืมเลือน!ศัตรูอยู่ตรงหน้า แต่นางกลับทำอะไรไม่ได้ ช่างไร้ความสามารถ!“เขาพูดจริงหรือ?”

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2062

    หลายปีมานี้นางเชื่อคำพูดของตานสยงเฟยมาโดยตลอด คิดว่าตัวเองเป็นเด็กกำพร้า แม้กระทั่งเกลียดชังบิดามารดาของตนเองด้วยซ้ำ!เหตุใดพวกเขาจึงทอดทิ้งนาง?ทำให้นางต้องระหกระเหินมานานหลายปี!แต่ทั้งหมดนี้กลับเป็นคำโกหกของตานสยงเฟย บิดามารดาของนางไม่ได้ทอดทิ้งนาง แต่ถูกตานสยงเฟยฆ่าตายต่างหาก!บัดนี้เมื่อความจริงปรากฏ นางจึงอยากไปเคารพหลุมศพของพวกเขา!เป็นการแสดงความกตัญญูและทำให้หมดห่วง“เป็นเช่นนี้เอง”หวังหยวนพยักหน้า“ได้!”“ในเมื่อเจ้าต้องการเช่นนั้น ข้าจะพาเจ้าไปที่คุกเอง”“เพื่อป้องกันไม่ให้ตานสยงเฟยใช้อุบายอันใด”หลิ่วหรูเยียนมีท่าทีแปลกไป อาจจะถูกตานสยงเฟยชักจูงได้หลิ่วหรูเยียนไม่ได้ปฏิเสธ นางพยักหน้า หวังหยวนจึงพานางไปที่คุกที่จวน ทุกคนยังคงดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน!ภายในคุกเนื่องจากตานสยงเฟยและพรรคพวกล้วนเป็นคนชั่ว หวังหยวนจึงสั่งให้ขังพวกเขาไว้ที่ชั้นใต้ดินของคุกที่นี่มักจะใช้ขังนักโทษอุกฉกรรจ์ยิ่งไปกว่านั้น การจะหนีออกไปจากที่นี่ก็ช่างยากเย็นพอ ๆ กับการปีนสู่สวรรค์!“หวังหยวน!”“ข้าสำนึกผิดแล้ว ขอท่านปล่อยข้าไปเถิด!”“ต่อไปนี้ข้ายินดีอยู่เคียงข้างรับใช้ท่าน!”“

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2061

    “เจ้าไม่มีอารมณ์จะทะเลาะกับข้า แสดงว่าเจ้าคงอารมณ์ไม่ดีจริง ๆ”“ถ้าอย่างนั้นทำไมไม่เล่าให้ข้าฟังสักหน่อยล่ะ อย่างน้อยก็ให้ข้าสนุกขึ้นมาบ้าง”หวังหยวนนั่งลงข้างหลิ่วหรูเยียน เขานั่งไขว่ห้างมือวางบนราวบันไดขณะมองหลิ่วหรูเยียนด้วยรอยยิ้ม“เหตุใดท่านถึงน่ารำคาญนัก?”“ดูไม่ออกหรือว่าข้าไม่อยากคุยกับท่าน?”“รีบกลับไปดื่มกับพวกเขาซะเถอะ จะมานั่งขวางหูขวางตาข้าทำไม?”หลิ่วหรูเยียนกลอกตามองหวังหยวนแท้จริงแล้ว นางเพียงแค่รู้สึกว่างเปล่าหลังจากได้ล้างแค้นสำเร็จ ราวกับชีวิตไม่มีจุดหมายอีกต่อไป นางไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไป จึงทำให้ดูเหม่อลอยและเศร้าสร้อยแต่ไม่รู้ว่าทำไม ตั้งแต่วังหยวนมาที่นี่ นางกลับรู้สึกเหมือนมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง“ว่ามาสิ เป็นอะไรไป?”หวังหยวนเปลี่ยนเรื่อง“ข้าอยากไปพบตานสยงเฟย”“ครั้งก่อนท่านสัญญากับข้าว่า เมื่อจับตานสยงเฟยได้จะให้ข้าจัดการเขา ยังจำได้หรือไม่?”หลิ่วหรูเยียนถาม“อืม...”หวังหยวนครุ่นคิด ใช้นิ้วเคาะขมับพิจารณาถึงข้อดีข้อเสียเรื่องของพรรคทมิฬเป็นเรื่องใหญ่ ไม่อาจตัดสินใจเพียงเพราะคำพูดของคนคนเดียวได้ ยิ่งกว่านั้น เพื่อจับตานสยงเฟย ยังต้องสูญ

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2060

    “หวังหยวน! เจ้าช่างน่ารังเกียจ! กล้าเล่นงานแบบไม่ทันตั้งตัวหรือ?”ตานสยงเฟยกล่าวอย่างเดือดดาลส่วนโอวหยางอวี่และลั่วเฉินเห็นท่าไม่ดี จึงไม่รีรอ รีบพาผู้ใต้บัญชาหนีลงจากเขา!แต่น่าเสียดาย ที่เชิงเขามีการวางกองกำลังดักไว้แล้ว!ตานสยงเฟยและคนอื่น ๆ ต่างถูกจับเป็น!การต่อสู้ครั้งนี้ หวังหยวนได้รับชัยชนะอย่างสมบูรณ์แบบ!แต่เนื่องจากหน้าผาแห่งนี้ตั้งอยู่ในที่ห่างไกล โดยรอบไม่มีบ้านเรือนหรือเมืองจึงไม่มีใครรู้เรื่องนี้ซึ่งเป็นสิ่งที่หวังหยวนต้องการเพราะที่นี่คืออาณาจักรต้าเป่ย หากหานเทารู้ว่าเขายกทัพมาในดินแดนของอาณาจักรต้าเป่ย ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร พวกเขาก็อาจจะหาเรื่องจู่โจมได้!เมื่อถึงเวลานั้น เรื่องราวคงจะวุ่นวายและเกิดความขัดแย้ง!หลังจากที่จับตานสยงเฟยและพรรคพวกได้แล้ว หวังหยวนจึงรีบกลับเมืองอู่เจียงทันที!ใช้เวลาเพียงวันครึ่งก็กลับมาถึง!ระหว่างทาง แม้ว่าจะมีคนเห็น แต่มีเกาเล่อคอยนำทาง จึงไม่ทำให้คนของอาณาจักรต้าเป่ยรู้ตัว!...ณ ที่ว่าการเมืองอู่เจียงตอนนี้ทุกคนกำลังดื่มฉลองกันอย่างสนุกสนาน!คนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์คือหวังหยวน!ส่วนเอ้อหู่และคนอื่น ๆ ต่างก็อยู่ที่

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2059

    หลิ่วหรูเยียนไม่เอ่ยคำใด นางจ้องมองตานสยงเฟยด้วยความโกรธแค้นนางต้องการล้างแค้น!“ชีวิตของเขาเป็นของเจ้า ข้าจะช่วยจับเป็นให้!”“ส่วนต่อไป เจ้าจะจัดการเขาอย่างไรก็สุดแล้วแต่เจ้า!”หวังหยวนกล่าวจบก็หยิบปืนคาบศิลาออกมาจากอก แล้วเล็งไปที่ตานสยงเฟย“ในเมื่อเจ้ารู้จักข้าดี”“เจ้าควรรู้ว่าอาวุธลับของข้าไม่มีผู้ใดเทียบได้ ใช่หรือไม่?”“ข้าแนะนำให้เจ้ายอมจำนนเสีย จะได้ไม่เจ็บตัว!”หวังหยวนเตือนมุมปากของตานสยงเฟยกระตุก เขาสืบเรื่องของหวังหยวนมานาน จึงรู้จักหวังหยวนดี และจำได้ว่าอาวุธในมือของหวังหยวนคืออะไร!ไม่ต้องพูดถึงเขา แม้แต่ขุนพลที่เก่งกาจก็ยังไม่อาจหลบอาวุธนี้ได้!ทันใดนั้น ตานสยงเฟยก็คว้าตัวสาวกพรรคทมิฬคนหนึ่งมาใช้เป็นโล่มนุษย์!“ปัง!”เสียงปืนดังขึ้น สาวกพรรคทมิฬคนนั้นล้มลงกับพื้นต้องยอมรับว่าตานสยงเฟยช่างโหดเหี้ยม!เพื่อเอาชีวิตรอด กลับยอมเสียสละชีวิตคนอื่น ช่างน่ารังเกียจ!หวังหยวนยกปืนขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเล็งไปที่ตานสยงเฟย ไม่ให้เขามีโอกาสหนี!“หวังหยวน!”“วันนี้ไว้ชีวิตข้าเถิด ต่อไปข้าจะตอบแทนเจ้าแน่นอน!”“เจ้าคิดเห็นเช่นไร?”“การบีบให้ข้าจนตรอกไม่ได้เป็นผลดีต่อ

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2058

    ลั่วเฉินพยักหน้า ไม่เอ่ยคำใดอีก เพียงแค่รีบพาผู้ใต้บัญชาออกไป!เสียงโห่ร้องแห่งการฆ่าฟันดังขึ้น สาวกพรรคทมิฬล้มตายเป็นใบไม้ร่วง!ตานสยงเฟยเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจ!สมาชิกพรรคทมิฬล้วนเป็นคนที่เขาฝึกฝนเอง เขาทุ่มเทมากมายเพื่อสร้างกองกำลังที่แข็งแกร่ง!เดิมทีเขาต้องการครองแผ่นดิน แต่ไม่นึกเลยว่าเรื่องราวจะกลายเป็นเช่นนี้!สูญเสียกำลังพลไปเยอะมาก!ปัญหาเกิดขึ้นมากมาย!“ตานสยงเฟย! อย่าหนีนะ!”“เจ้าคนสารเลว! หลอกลวงข้ามาหลายปี!”“ไม่เพียงแต่ฆ่าพ่อแม่ข้าเท่านั้น ยังฝึกฝนข้าให้เป็นเครื่องมือทำเรื่องเลวร้ายมากมาย!”“วันนี้พวกเราต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!”ขณะที่ตานสยงเฟยกำลังจะลงจากเขา หลิ่วหรูเยียนก็วิ่งเข้ามา ในมือถือกริชเปื้อนเลือด สายตาเย็นชาราวกับคมดาบจ้องมองตานสยงเฟย!“มาคนเดียวหรือ?”เมื่อเห็นว่าหลิ่วหรูเยียนมาคนเดียว ตานสยงเฟยก็หัวเราะในลำคอ เขาหันมาคว้าทวนยาวจากมือผู้ใต้บัญชาที่อยู่ด้านข้าง!เหตุผลที่ตานสยงเฟยสร้างฐานะขึ้นมาได้ ไม่ใช่เพียงเพราะเขามีความคิดที่แตกต่าง แต่ยังเป็นเพราะฝีมือของเขาด้วย!ในยุคสงคราม ผู้แข็งแกร่งย่อมเป็นผู้ชนะ!ยิ่งกว่านั้น ฝีมือ

DMCA.com Protection Status