เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1592
บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1593
ซือถูอวี่เคยได้ยินชื่อเสียงของหวังหยวนมาบ้างแล้วถึงกระนั้น หวังหยวนกลับสร้างความปั่นป่วนในเทียนไว่เทียนไว้ไม่น้อยเลย แม้กระทั่งเอาชนะการประลองยุทธ์เพื่อจับคู่ และได้สาวงามไปครอบครอง!ครั้งนั้นนับได้ว่าเป็นที่ฮือฮาไปทั่ว!แม้เทียนไว่เทียนและซานไว่ซานจะเป็นกลุ่มกองกำลังที่เป็นปฏิปักษ์กัน แต่ต่างก็มีสายตาคอยสอดส่องอยู่ในกองกำลังของอีกฝ่าย!ดังนั้น การกระทำของหวังหยวนจึงไม่สามารถรอดพ้นสายตาของพวกเขาไปได้“เหตุใดเจ้าจึงเข้ามายุ่งเกี่ยวในเรื่องของสองอาณาจักร?”ซือถูอวี่ขมวดคิ้วเอ่ยถามการที่หวังหยวนลงมืออย่างฉับพลันเช่นนี้ อาจทำให้การลอบสังหารในวันนี้ต้องล้มเลิก...เพราะพวกเขาไม่มีทางลงมือได้สำเร็จ!ในเมื่อความสามารถของหวังหยวนนั้นเป็นที่ประจักษ์อยู่ตรงหน้า!“เรื่องนี้ข้าต่างหากที่อยากจะถามเจ้า!”“เหตุใดผู้คนจากซานไว่ซานจึงเข้ามายุ่งเกี่ยวในเรื่องของสองอาณาจักร?”“ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นไปตามกฎเกณฑ์สักเท่าใดใช่หรือไม่?”“ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าเป็นคนในยุทธภพแท้ ๆ แต่บัดนี้กลับกลายเป็นดั่งหมาล่าเนื้อของไป๋ชิงชาง แถมยังมาลอบสังหารเซิ่งฟางฉยงอีก!”“สิ่งที่เจ้าทำนั้นมันถูกต้องเหมาะสมนักห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1594
“หวังหยวน!”“เรื่องในวันนี้ยังไม่จบแน่นอน!”“ข้าจะบอกเล่าเรื่องราวที่เจ้ากระทำไว้ให้ผู้คนในซานไว่ซานทุกคนได้รับรู้ ผู้คนจากซานไว่ซานจะไม่มีวันปล่อยเจ้าไป!”“ในเมื่อเจ้าเลือกที่จะกระทำเช่นนี้ ก็เตรียมตัวรอความตายได้เลย!”เนื่องจากผู้คนรอบข้างล้มลงไปทีละคน ซือถูอวี่จึงไม่กล้าสู้รบต่อที่นี่อีก เพียงแค่ทิ้งคำพูดโหดร้ายไว้ไม่กี่ประโยค ก่อนจะกระโจนเข้าไปในฝูงชนอย่างรวดเร็ว!ความสามารถของเขานั้นเหนือกว่าคนที่ตามหลังมาอยู่มาก อาศัยวรยุทธ์อันแปลกประหลาดของตนเอง ชั่วพริบตาก็พุ่งทะลวงฝ่าวงล้อมออกมาได้!ถึงกระนั้นเขาก็ยังคงบาดเจ็บสาหัส...“ท่านหวัง เหตุใดท่านจึงไม่ลงมือสังหารเขา?”“หากปล่อยให้คนผู้นี้กลับไป เขาก็จะต้องรายงานเรื่องราวเหล่านี้ให้ผู้บังคับบัญชาของเขาฟังอย่างแน่นอน!”“ถึงเวลานั้น ท่านเองก็จะกลายเป็นศัตรูของพวกเขาหรือเปล่า?”เซิ่งฟางฉยงรีบเอ่ยขึ้นด้วยความร้อนรนแน่นอนว่าเขาต้องการยืมมือของหวังหยวนกำจัดยอดฝีมือที่ไม่รู้ที่มาเหล่านี้!ไม่เช่นนั้น คนเหล่านี้ก็จะยังคงก่อความวุ่นวายให้แก่เขาต่อไป!หวังหยวนเพียงยืนกอดอกแล้วส่ายหน้า พร้อมกับหัวเราะเบา ๆ โดยไม่สนใจคำพูดของเซิ่งฟ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1595
ในห้วงเวลาที่ไร้ซึ่งข่าวคราวจากซือถูอวี่ จิตใจของไป๋ฝูซานก็พลันหนักอึ้งด้วยความกังวลหรือว่าจะมีเหตุการณ์ไม่คาดคิดใดเกิดขึ้น?ในขณะนั้น ไป๋ฝูซานเป็นดั่งมดบนกระทะร้อน เดินวนไปมาอยู่กับที่ ไม่อาจตัดสินใจได้!จะบุกเมืองเลยหรือไม่?หากตัดสินใจผิดพลาด นอกจากตนเองจะเสื่อมเสียเกียรติยศแล้ว เหล่าทหารกล้าที่อยู่เคียงข้างก็จะต้องบาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก ผลลัพธ์ที่ตามมานั้นไม่อาจคาดเดาได้!ผลกระทบที่ตามมาจากการตัดสินใจครั้งนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะสามารถแบกรับได้นี่จึงเป็นเรื่องที่ยากลำบากที่สุด“ท่านขุนพล มีคนมาแล้วขอรับ!”ทันใดนั้นรองขุนพลนายหนึ่งก็วิ่งตรงมาหาไป๋ฝูซาน พร้อมกับรีบเอ่ยขึ้น สีหน้าของเขาดูไม่สู้ดีนักไป๋ฝูซานก็ตกใจเล็กน้อย มีคนมาแล้วหรือ?ความรู้สึกไม่สู้ดีบางอย่างพลันเกิดขึ้นในใจก่อนที่ซือถูอวี่จะลงมือ เขาได้ปรึกษากับซือถูอวี่ไว้แล้วว่าหากอีกฝ่ายลงมือสำเร็จ จะใช้การจุดดอกไม้ไฟเป็นสัญญาณ และไป๋ฝูซานก็ย่อมเข้าใจทุกอย่าง และจะนำทัพทั้งหมดออกโจมตีแต่บัดนี้ จู่ ๆ กลับมีคนมา นั่นก็เป็นเครื่องพิสูจน์ได้อย่างชัดเจนว่าต้องเกิดเรื่องขึ้นแล้ว...“รีบพาคนผู้นั้นมาพบข้า”ดังนั้น
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1596
“หรือว่าท่านต้องการเป็นศัตรูกับต้าเป่ยของพวกข้า?”ไป๋ฝูซานเคยพบหน้ากับหวังหยวนมาก่อน และรู้ดีถึงความสัมพันธ์ระหว่างไป๋ชิงชางกับหวังหยวนแต่บัดนี้เมื่อได้ยินหวังหยวนพูดเช่นนี้ เขาก็อดรู้สึกโกรธไม่ได้!เดิมทีเขามั่นใจว่าต้องชนะแน่แล้ว แต่การปรากฏตัวของหวังหยวนได้ทำลายแผนการทั้งหมด!เช่นนี้แล้วเขาจะไปอธิบายให้ฝ่าบาทฟังได้อย่างไร?“คนของซานไว่ซานล้วนเป็นยอดฝีมือในยุทธภพ และไม่ใช่พวกเดียวกันกับเรา พวกเขาไม่ควรเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องราวระหว่างอาณาจักร!”“แม้ว่าจะไม่มีกฎหมายใดบัญญัติไว้ แต่ข้าต้องบอกท่านไว้สักหน่อยว่าหากผู้คนของซานไว่ซานยังกล้าเข้ามาในสนามรบ ข้าก็จะไม่ลังเลที่จะยืนอยู่ข้างต้าเย่”“ท่านน่าจะรู้ว่าในมือของข้าก็มีกองกำลังชั้นยอด และสามารถพลิกสถานการณ์ในสนามรบได้เป็นแน่!”“แม้ซานไว่ซานจะเก่งกล้า แต่เบื้องหลังข้าก็ยังมีเทียนไว่เทียน” “พวกท่านมีปรมาจารย์ในยุทธภพ พวกข้าก็มีปรมาจารย์ในยุทธภพเช่นกัน!”หวังหยวนเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา โดยไม่สนใจไป๋ฝูซานที่อยู่ตรงหน้าแม้แต่น้อยนอกจากจะพึ่งพาเทียนไว่เทียนแล้ว ในมือของเขายังมีอาวุธสังหาร นั่นก็คือปืนคาบศิลาเพียงนัดเดียวก็สามาร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1597
“เราเข้าไปมีส่วนร่วมเยอะเกินไปหรือเปล่า?”“ข้าทำเช่นนี้ก็เพียงเพื่อปกป้องตนเองเท่านั้น”หวังหยวนเงยหน้ามองดวงจันทร์แล้วกล่าวเสียงแผ่วเบา “ผู้คนจากซานไว่ซานต้องวางแผนอะไรบางอย่างอยู่เป็นแน่ เพียงแต่เราไม่รู้เท่านั้น”“พวกเขาจึงได้แอบร่วมมือกับไป๋ชิงชาง ไม่เพียงช่วยไป๋ชิงชางแย่งชิงราชบัลลังก์ แต่บัดนี้ยังให้ทหารจากอาณาจักรต้าเป่ยมาโจมตีอาณาจักรต้าเย่ และผู้คนของพวกเขาก็เข้ามาแทรกแซงด้วย”“คนในยุทธภพควรอยู่ห่างจากเรื่องของราชสำนัก หากปล่อยให้พวกเขาควบคุมราชสำนัก ผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร ก็ไม่อาจคาดเดาได้”“ยิ่งกว่านั้น บัดนี้ข้าก็ถือเป็นคนของเทียนไว่เทียน แม้จะไม่ชอบผู้คนในนั้น แต่ถึงอย่างนั้นเสวี่ยเชียนหลงก็อยู่เคียงข้างข้า ข้าไม่สามารถทำให้นางรู้สึกลำบากใจได้”หวังหยวนได้พิจารณาเรื่องทั้งหมดอย่างรอบคอบแล้วอีกทั้งเขายังเป็นคนรอบคอบเสมอ จึงไม่ยอมให้เกิดข้อผิดพลาดใด ๆ เกิดขึ้น หากเรื่องราวอยู่นอกเหนือจากการควบคุมของเขา เขาก็จะรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก“ที่แท้เป็นเช่นนั้นเอง”เกาเล่อพยักหน้าไม่แปลกใจที่หวังหยวนจะดั้นด้นมาถึงที่นี่ ดูเหมือนว่าเขาจะมีแผนการบางอย่าง“เช่นนั้นต่อไปเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1598
“คืนนี้ช่างเป็นคืนที่อาจข่มตาหลับได้เลย!”“หากไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือของหวังหยวน เกรงว่าคืนนี้เราคงจะต้องพบกันที่นรกแล้ว!”เหล่าแม่ทัพที่นั่งอยู่ตรงหน้าเซิ่งฟางฉยงล้วนเป็นแม่ทัพในค่ายทหารซือถูอวี่แอบเข้ามาในค่ายทหาร เป้าหมายของเขาไม่ใช่แค่เซิ่งฟางฉยงคนเดียว เหล่าแม่ทัพเหล่านี้ก็อยู่ในเป้าหมายของเขาเช่นกัน!เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ก็รู้สึกขนลุกท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาก็ได้เห็นถึงฝีมือของคนจากซานไว่ซานที่มีความแข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ!ไม่สามารถเทียบชั้นกันได้เลย!หากหวังหยวนไม่บอกข่าวล่วงหน้าให้กับพวกเขา เกรงว่าวันนี้คงจะต้องเกิดการสูญเสียอย่างหนัก...และทหารของต้าเย่เหล่านี้ก็คงจะถูกพวกต้าเป่ยกลืนกินหมดสิ้น!นี่คือสิ่งที่น่ากลัวที่สุด!หากสูญเสียทหารชั้นยอดหมื่นนายที่อยู่ในมือไป ผลที่ตามมาย่อมเป็นหายนะ!เหล่าแม่ทัพก็พยักหน้าและพูดคุยกันอย่างออกรส“เราจะต้องรายงานเรื่องนี้ให้ฝ่าบาททรงทราบ แล้วให้ฝ่าบาททรงตอบแทนคุณความดี!”“แต่ผู้ที่สมควรได้รับรางวัลมากที่สุดในเวลานี้คือหวังหยวน”“แม้ว่าบัดนี้เขาจะไม่สนใจเรื่องในราชสำนัก แต่กระนั้นเขาก็ยังอยู่ในเมืองหลิง และนั่นก็ถือว่าเป็นเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1599
ณ วังหลวงแห่งอาณาจักรต้าเป่ย ห้องโถงด้านหลัง“เจ้าว่ากระไรนะ? แน่ใจหรือว่าบุรุษผู้นั้นคือหวังหยวน? เขาถึงกับเข้ามาแทรกแซงเรื่องราวระหว่างอาณาจักรของเราทั้งสองได้เชียวหรือ?”ไป๋ฝูซานได้รายงานเรื่องราวทั้งหมดให้ไป๋ชิงชางเป็นที่เรียบร้อยแล้วในขณะนี้สีหน้าของไป๋ชิงชางเต็มไปด้วยความหม่นหมองเขาไม่คาดคิดเลยว่าหวังหยวนจะเข้ามาแทรกแซงเรื่องราวเหล่านี้ แถมยังทำร้ายผู้คนจากซานไว่ซาน!นี่ชัดเจนว่าตั้งใจเป็นศัตรูกับเขา!เขาจะทนได้อย่างไร?“เป็นความจริงโดยแท้พ่ะย่ะค่ะ! กระหม่อมเคยพบหน้าหวังหยวนมาก่อน และเขาก็เปิดเผยตัวตนของตนเองด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”“เขายังบอกถึงผลประโยชน์ที่เกี่ยวข้องด้วยพ่ะย่ะค่ะ!” “เหตุผลที่เขาเข้ามาแทรกแซงเรื่องราวระหว่างอาณาจักรทั้งสอง เป็นเพราะผู้คนจากซานไว่ซานเข้ามาช่วยเหลือ และดูเหมือนว่าเขาจะเต็มไปด้วยความเกลียดชังต่อผู้คนจากซานไว่ซานพ่ะย่ะค่ะ!”“ฝ่าบาท ท่านคิดว่าต่อไปนี้ควรทำอย่างไรดีพ่ะย่ะค่ะ?” “กระหม่อมยังไม่แน่ใจว่าหวังหยวนคิดเช่นไร หากเขาจับมือกับผู้คนจากต้าเย่ ผลที่ตามมาจะเป็นหายนะพ่ะย่ะค่ะ!”ไป๋ชิงชางก็ตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วขณะหนึ่ง ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีทั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1600
“ฝ่าบาท เราจะถอยทัพหรือ...”สายตาของไป๋ฝูซานมองไปที่ไป๋ชิงชาง รอคอยคำตอบจากเขาหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ไป๋ชิงชางจึงขมวดคิ้วกล่าวว่า “เจ้าจงกลับไปที่ค่ายทหารก่อน จัดการเรื่องต่าง ๆ ให้เรียบร้อย อย่าเพิ่งถอยทัพ!”“ข้ารู้ว่าเจ้าแพ้ไปแล้วครั้งหนึ่ง แต่ขอให้เจ้าจดจำความอับอายไว้และตั้งใจต่อสู้ ข้าเชื่อว่าครั้งหน้าเจ้าจะไม่พ่ายแพ้เช่นนี้อีก!”“แม้ว่าจะมีหวังหยวนเข้ามาแทรกแซง แต่เหล่าขุนนางในราชสำนักก็ยังคงมีอคติต่อเจ้ามากนัก แต่ข้ายังคงให้ความสำคัญกับเจ้า!”“ดังนั้น ต่อไปนี้อย่าทำให้ข้าผิดหวังอีก”ไป๋ฝูซานรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว สายตาเต็มไปด้วยความขอบคุณไม่ว่าเหล่าขุนนางในราชสำนักจะมองอย่างไร ตราบใดที่ไป๋ชิงชางยังคงอยู่ข้างเขาเช่นนี้ก็เพียงพอแล้วส่วนเรื่องอื่นนั้นไม่สำคัญไม่นานเขาก็ได้เอ่ยลาไป๋ชิงชาง แล้วเดินทางไปยังค่ายทหาร“หวังหยวน เจ้าอย่าทำให้ข้าลำบากใจนัก”“ตอนนี้ข้าอยู่ในตำแหน่งนี้ หากเจ้าแตะต้องผลประโยชน์ของข้าหรือของอาณาจักร ข้าก็ไม่อาจไว้ชีวิตเจ้าได้...”“ยิ่งกว่านั้น เบื้องหลังข้ายังมีซานไว่ซาน ข้ามีเรื่องให้กังวลใจมากมายพออยู่แล้ว”ไป๋ชิงชางนวดขมับของตนเองพลางพึ
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2257
“พวกเจ้าออกไปก่อน”เมื่อเห็นว่าคนเหล่านั้นหน้าดำคร่ำเครียด ซือหม่าอันจึงโบกมือให้พวกเขาออกไปในชั่วพริบตา คนเหล่านั้นก็จากไปด้วยความโล่งอกพวกเขาถึงกับกังวลว่าหานเทาจะสังหารพวกเขาเพราะความโกรธด้วยซ้ำ...“ท่านขุนพลหานไม่ต้องโมโห”“อันที่จริง เรื่องเหล่านี้ล้วนสมเหตุสมผล”“แม้ว่าจะไม่มีตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าแล้ว แต่ชื่อเสียงของพวกเราก็ไม่ค่อยดีนัก พวกเขาจะเดินทางมาได้อย่างไร?”“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็สร้างหอไร้เทียมทานขึ้นมาเอง ท่านคิดเห็นเช่นไร?”ซือหม่าอันหรี่ตาลง ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ สายตาจับจ้องไปที่หานเทาหานเทากลืนน้ำลาย เอ่ยถามขึ้นว่า “ท่านมีความคิดดี ๆ แล้วหรือ?”ซือหม่าอันกล่าวว่า “หลายปีมานี้ ผู้คนต่างก็เกลียดชังอาณาจักรต้าเป่ย ถึงกับคิดว่าต้นตอของสงครามในดินแดนทั้งเก้าก็คืออาณาจักรต้าเป่ยของพวกเรา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อยากเข้าร่วมกับพวกเรา”“เช่นนั้นพวกเราก็นำยอดฝีมือจำนวนมากจากภายนอกเข้ามาเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับตนเองสิ!”“ตามที่ข้ารู้ หวังหยวนมีน้องชายคนหนึ่งชื่อว่าไฉจวิ้น ทั้งสองไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ว่ากันว่าเป็นพี่น้องร่วมสาบาน”“ไฉ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2256
“เมื่อคืนข้าไม่ได้บอกเจ้าแล้วหรือ ว่าอีกสองวันพวกเราจะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง?”“ท่านถงและคนอื่น ๆ ล้วนอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวัง พวกเราไม่ต้องเป็นกังวลกับเรื่องราวที่นั่น”“เมื่อพวกเรากลับไปแล้ว ก็เพียงแค่ใช้ชีวิตให้มีความสุข”หวังหยวนไม่ใช่คนไร้ซึ่งความทะเยอทะยาน เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้มีความรักชาติอันยิ่งใหญ่และคำนึงถึงปวงประชาเป็นหลัก!เขาเพียงต้องการดูแลครอบครัวของตนเอง รวมถึงสหายและพี่น้องที่อยู่เคียงข้าง!หากสามารถช่วยเหลือปวงประชาได้ ย่อมเป็นเรื่องดี แต่หากต้องเสียสละสิ่งใดจริง ๆ เกรงว่าเขาคงจะไม่ทำเช่นนั้น...แม้แต่การประชุมที่หอหลิวหลีในตอนนั้น ก็เป็นเพียงเพราะหวังหยวนต้องการความสงบสุข“ไม่ได้ ไม่ได้!”“ข้าไม่อยากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง!”“ข้าอยากจะติดตามท่านไปยังสถานที่ที่ผู้คนไม่พลุกพล่าน เมื่อข้าให้กำเนิดลูกแล้ว พวกเราค่อยกลับไปก็ได้ไม่ใช่หรือ?”หลิ่วหรูเยียนฉลาดยิ่งนักเมื่อกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง นางจะสามารถติดตามหวังหยวนได้ทุกวันได้อย่างไร?อย่าว่าแต่ต้องการจะมีลูกเป็นของตนเองเลย เกรงว่าแม้แต่พื้นที่ส่วนตัวของเขากับนางก็ยังแทบจะไม่มี!ในบ้านยังมีพี่สาวอีกหลายคน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2255
หวังหยวนได้ตัดสินใจแล้ว เรื่องราวในเมืองอู่เจียงใกล้จะสิ้นสุด เขาเตรียมที่จะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังในอีกสองวันครั้งนี้เขาออกมานานกว่าครึ่งปี แม้ว่าพวกหลี่ซื่อหานจะไม่ได้เร่งรัดให้เขากลับบ้าน แต่ด้วยนิสัยของพวกนาง เกรงว่าคงจะอยากมาตามหาเขาแล้วกระมัง?มีปัญหาน้อยดีกว่ามีปัญหามาก รีบกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังย่อมดีกว่าอีกอย่างคือเมื่อมีคนรักใหม่แล้วจะลืมคนรักเก่าได้อย่างไร!ฝนตกทั่วฟ้าถึงจะถูกต้อง!“ท่านผู้นำ มีเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานท่านขอรับ!”“ข้าเพิ่งได้รับข่าว หานเทาและซือหม่าอันได้ก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน ตอนนี้กำลังรวบรวมยอดฝีมือทั่วหล้า!”“นี่มันจงใจเป็นศัตรูกับพวกเราชัด ๆ”“ข้าจึงอยากจะถามว่า ต่อไปพวกเราต้องทำการตอบโต้หรือไม่ขอรับ?”หากเป็นเมื่อก่อน เกาเล่อย่อมต้องการความมั่นคง ไม่เคยทำเรื่องหุนหันพลันแล่นในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมไม่เลือกที่จะปะทะกับหานเทาโดยตรงแต่ยามนี้แตกต่างออกไป เมื่อก่อนหวังหยวนมีเพียงแคว้นเดียวเท่านั้น ตอนนี้แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่เผ่าทางเหนือทั้งหมดก็อยู่ภายใต้การบัญชาของหวังหยวนแล้ว และท่านไท่สื่อก็เป็นคนของพวกเขาด้วย!ประกอบก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2254
กองทัพทั่วหล้าตกอยู่ในมือของเขาแล้ว!หากเกิดสงครามกับหวังหยวน เขาก็ต้องเป็นแนวหน้า!ซือหม่าอันหรี่ตา จากนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “เรื่องที่ท่านขุนพลหานกังวล มีหรือที่ข้าจะไม่กังวล?”“ข้าได้กราบทูลเรื่องนี้กับฝ่าบาทแล้ว แต่ฝ่าบาทกลับไม่ได้ใส่ใจ ตอนนี้ท่านโปรดปรานการใช้ดินปืน ซ้ำยังให้คนไปคิดค้นอาวุธร้อนเพิ่มด้วย!”“เพียงแต่ว่าการจะพัฒนาอาวุธร้อนให้สมบูรณ์ ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ในชั่วข้ามคืน!”หานเทาถอนหายใจยาว มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจหลักการนี้?น่าเสียดายที่ไม่สามารถพูดคุยกับฝ่าบาทให้เข้าใจได้!“เช่นนั้นตามความคิดเห็นของท่านซือหม่า ต่อไปพวกเราต้องทำอย่างไร?”หานเทาเอ่ยถามเขาเป็นเพียงขุนศึก ในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมต้องการความช่วยเหลือจากซือหม่าอันเมื่อทั้งสองปรึกษาหารือกัน อาจจะสามารถหาผลลัพธ์ที่ดีได้!ซือหม่าอันหรี่ตาลง ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ จากนั้นกล่าวว่า “หรือว่าพวกเราจะก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน จากนั้นก็ป่าวประกาศเรื่องนี้ให้ทั่ว ให้ผู้คนทั่วหล้าเดินทางมา เช่นนี้แล้ว ต่อให้พวกเราไม่สามารถรวบรวมยอดฝีมือได้มากมาย อย่างน้อยก็ไม่ปล่อยให้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2253
“เจ้านี่นะ! ถึงกับหึงหวงเพราะผู้ชายเลยหรือ? หากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง เช่นนั้นข้าจะมีความสุขได้อย่างไร?”หวังหยวนส่ายหน้าอย่างจนใจ ที่บ้านเขายังมีภรรยาสาวสวยอีกหลายคน ท่าทางของหลิ่วหรูเยียนเช่นนี้ ช่างทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่นที่สำคัญที่สุดก็คือ ภรรยาในบ้านแต่ละคนล้วนไม่ใช่คนธรรมดา!โดยเฉพาะหวงเจียวเจียว นิสัยของนางร้อนแรงยิ่งกว่าไฟ นอกจากหลี่ซื่อหานและคนอื่น ๆ แล้ว ก็เกรงว่าจะไม่ยอมรับใครอีกหากสตรีทั้งสองนี้มาพบกัน ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ในเมื่อรับพวกนางมาเป็นภรรยาแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต เขาก็ต้องรับผิดชอบทั้งหมดเวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงสามวันนี้ หวังหยวนอยู่ในหอไร้เทียมทานต้องยอมรับว่าการก่อตั้งหอไร้เทียมทานได้ดึงดูดผู้มีความสามารถมากมายมาให้หวังหยวนที่สำคัญที่สุดก็คือหวังหยวนเป็นเพียงผู้ดูแล เรื่องราวทั้งหมดมอบให้เกาเล่อจัดการ โดยเพียงแค่ใช้ชื่อเสียงของหวังหยวนเท่านั้น!ต้องรู้ว่าหวังหยวนมีชื่อเสียงไปทั่วทั้งดินแดนทั้งเก้า เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด แม้แต่ปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าก็เคารพหวังหยวน แล้วใครเล่าจะไม่อยากมาอยู่ใต้บัญชาของหวังหยวน?ยิ่งไป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2252
การประลองย่อมต้องดำเนินต่อไปเพียงแต่ว่าตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้านั้นมีมากมาย หวังหยวนจึงไม่ได้อยู่ดูการแข่งขันต่อคาดว่าในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า หอไร้เทียมทานคงจะคึกคักเป็นอย่างมากในไม่ช้า หวังหยวน ไฉจวิ้น และหลิ่วหรูเยียนทั้งสามก็กลับมาถึงห้อง ส่วนเรื่องภายนอกมอบให้เกาเล่อจัดการทันทีที่เดินเข้าห้อง หวังหยวนจึงรีบจับมือไฉจวิ้นมาตรวจดูอย่างละเอียด“พี่ใหญ่ ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอกขอรับ ข้าสบายดี!”“ต่อให้ต้องประลองต่อ ข้าก็ยังไหว!”“เพียงแต่ข้าคิดไม่ถึงว่าเจ้านั่นจะยอมแพ้...”“เช่นนี้ก็ดี ทำให้ข้าไม่ต้องเปลืองแรง!”“อีกอย่าง หากต้องประลองกันต่อ เกรงว่าแม้แต่ข้าก็ไม่รู้ว่าจะสำเร็จหรือไม่...”นี่เป็นความจริงทุกคนรู้ว่าไฉจวิ้นมีพละกำลังมหาศาล ตัวเขาเองก็รู้ดีแก่ใจ แต่ขีดจำกัดของตนอยู่ที่ใด เกรงว่าแม้แต่เขาเองก็คงจะไม่รู้“เห็นว่าเจ้าไม่เป็นอะไร ข้าก็โล่งใจ”“แต่ต่อไปเมื่อทำสิ่งใด ต้องใช้ความคิดให้มาก”“แม้ว่าเจ้าจะมีพละกำลังมหาศาล แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน เจ้าไม่มีทางรู้ได้ว่าคู่ต่อสู้ของเจ้าแข็งแกร่งเพียงใด”“ดังนั้นเมื่อทำสิ่งใด อย่าได้อวดดี เข้าใจหรือไม่?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2251
“ช่างมีพละกำลังมหาศาลจริง ๆ!”ขณะที่หวังหยวนกับพวกกำลังสนทนากัน สายตาของพวกเขาก็จับจ้องไปที่ดาร์เนล ซึ่งในตอนนี้ได้ยกติ่งหนักถึงเจ็ดร้อยชั่งขึ้นเหนือศีรษะบนเวทีเหลือเพียงไฉจวิ้นและดาร์เนลเมื่อดาร์เนลยกติ่งขึ้นได้ สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่ไฉจวิ้น ตอนนี้เขาคือความหวังของปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้า ตำแหน่งจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าจะไปตกอยู่ในมือของชาวต่างชาติได้อย่างไร?เช่นนี้แล้ว ภายภาคหน้าปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าจะเชิดหน้าชูตาได้อย่างไร?ทางด้านสายตาของหวังหยวนนั้นจับจ้องไปที่ดาร์เนล ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่“ดูท่าแล้วไฉจวิ้นยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ดาร์เนลมีความสามารถจริง ๆ ข้าเห็นว่าตอนที่เขายกติ่งขึ้นเมื่อครู่ไม่ได้มีความลังเลแม้แต่น้อย ช่างมีพละกำลังมหาศาลนัก หากบอกว่าคนผู้นี้คือจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า นั่นไม่ถือว่าเป็นการดูหมิ่นชื่อเสียงอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า”หลิ่วหรูเยียนที่อยู่ด้านข้างเอ่ยอย่างช้า ๆการกระทำทั้งหมดของดาร์เนลล้วนอยู่ในสายตาของพวกเขา นี่คือผู้ที่มีความสามารถอย่างแท้จริงหากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เกรงว่าจะไม่มีใครทำได้อย่างเข้าไม่ใช่หรือ?
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2250
แต่ทั้งหมดนี้นั้น นับว่าเป็นความดีความชอบของปู่ของไฉจวิ้นด้วย หากไม่ใช่เพราะมีปู่ช่วยเหลืออยู่ข้าง ๆ และใช้ชีวิตอยู่ในป่ามาหลายปี แล้วเขาจะมีพละกำลังแข็งแกร่งเพียงนี้ได้อย่างไร?เมื่อไฉจวิ้นยกติ่งใหญ่ขึ้น ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ ก็ทยอยแสดงความสามารถของตนน่าเสียดาย ในท้ายที่สุดผู้ที่สามารถยกติ่งใหญ่ขึ้นได้ นอกจากไฉจวิ้นแล้วมีเพียงชาวต่างชาติที่มาจากต่างแดนเท่านั้นเสียงปรบมือดังกึกก้องจากข้างล่างเวที “คนผู้นี้มีความสามารถยิ่งนัก”หวังหยวนกอดอกมองชาวต่างชาติผู้นั้น พลางกวักมือเรียกเกาเล่อในชั่วพริบตา เกาเล่อก็มาอยู่ข้างกายหวังหยวน แต่สีหน้ากลับดูตึงเครียด“คนผู้นั้นคือชาวต่างชาติที่เจ้าเพิ่งพูดถึงหรือ?”หวังหยวนชี้ไปที่อีกคนบนเวที แล้วเอ่ยถามเกาเล่อพยักหน้า จากนั้นก็ขมวดคิ้วเอ่ยว่า “คนผู้นี้มีที่มาไม่ธรรมดา ก่อนหน้านี้ข้าได้บอกข้อมูลของเขาให้ท่านทราบแล้ว คนผู้นี้มีชื่อว่าดาร์เนล ว่ากันว่ามีพละกำลังมหาศาลตั้งแต่เด็ก และเคยต่อยเสือร้ายตายด้วยหมัดเดียว!”“เดิมทีคิดว่าทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องเล่า ตอนนี้ดูเหมือนว่าอาจจะไม่ใช่เรื่องโกหก...”สามารถยกติ่งใหญ่หนักห้าร้อยชั่งได้ นั่นก็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2249
เขามีความมั่นใจในตัวน้องชายคนนี้ก่อนหน้านี้ หวังหยวนเคยเห็นความสามารถของไฉจวิ้นมาก่อน อย่าว่าแต่จะหาผู้ที่เทียบเทียมเขาในบรรดาคนรุ่นเดียวกันได้ยากเลย แม้แต่คนที่อายุมากกว่าเขาก็ยังไม่มีใครมีพละกำลังเท่าเขา!ยิ่งไปกว่านั้น หวังหยวนเองก็ยังไม่รู้ขีดจำกัดของไฉจวิ้น!ดูท่าแล้ววันนี้คงมีเรื่องสนุกให้ชมกันเกาเล่อกลับเอ่ยว่า “ข้าเห็นว่าไม่เป็นเช่นนั้น คนที่อยู่ข้างกายไฉจวิ้นล้วนไม่ใช่คนธรรมดา! หนึ่งในนั้นมาจากต่างแดน คนผู้นี้มีชื่อเสียงมานาน ว่ากันว่าสามารถยกหินใหญ่หนักสองร้อยจินได้ด้วยมือเดียว!”“หากใช้สองมือ คาดว่าของหนักห้าร้อยจินก็คงไม่คณนามือขอรับ!”นี่...หวังหยวนกลืนน้ำลาย คนเหล่านี้กินหินเป็นอาหารกันหรืออย่างไร?ฝึกฝนร่างกายจนแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เลยหรือ?อย่าว่าแต่ยกของหนักห้าร้อยจินเลย แม้แต่สองร้อยห้าสิบจิน เขาก็ยังยกไม่ขึ้น!“รอดูไปก่อน ข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าศักยภาพของไฉจวิ้นมีขีดจำกัดอยู่ที่ใด”“เจ้าจำไว้ว่าต้องไปเตือนเขาด้วยว่าอย่าได้มุทะลุดุดัน!”“เขายังเด็กนัก ภายภาคหน้ายังมีโอกาสอีกมากที่จะพิสูจน์ตนเอง หากได้รับบาดเจ็บเพราะเรื่องนี้แล้วนั้น ย่อมไม่คุ้มค่า”ห
