บทที่ 1525

เมื่อหวังหยวนกลับออกมาจากวังหลวงแล้ว จึงได้สอบถามข่าวคราวของไป๋เฟยเฟยจากลูกน้อง แต่ก็ยังไม่ได้รับคำตอบใด ๆ แม้แต่น้อย

ในอีกด้านหนึ่ง สาวใช้ได้แจ้งแผนการของตนให้กับองค์หญิงทราบแล้ว ไป๋เฟยเฟยขมวดคิ้วเล็กน้อย

ไม่แน่ใจว่าแผนการนี้จะสำเร็จหรือไม่ แต่ในเวลานี้พวกนางก็ไม่มีหนทางอื่นใดอีกแล้ว จึงทำได้เพียงแต่ลองดูเท่านั้น

จากนั้นทั้งสองก็เดินมาที่ห้องโถง แล้วไป๋เฟยเฟยก็เริ่มร้องครวญครางพร้อมกับกุมท้อง แสร้งทำเป็นว่าเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ส่วนเสี่ยวฮวาแสร้งทำท่าทางราวกับกังวลใจเป็นอย่างมาก

“องค์หญิง องค์หญิงเป็นอะไรไปเพคะ องค์หญิง! มานี่เร็วเข้า มาช่วยเร็ว!”

เสี่ยวฮวาแบกองค์หญิงไว้ แล้วตะโกนออกไปนอกประตู เมื่อคนข้างนอกได้ยินเสียงก็รีบวิ่งเข้ามาในทันที

“เกิดอะไรขึ้น?”

“ไม่รู้ว่าองค์หญิงเป็นอะไร จู่ ๆ ก็เอามือกุมท้องแล้วบอกว่าเจ็บปวดมากจนแทบจะสิ้นสติ ท่านใต้เท้าโปรดเมตตา อนุญาตให้บ่าวออกไปตามหมอเถิดเจ้าค่ะ!”

การแสดงของเสี่ยวฮวาและไป๋เฟยเฟยนั้นเรียกได้ว่าไม่ธรรมดาเลยทีเดียว

เสี่ยวฮวาร้องไห้เสียงดังมาก ส่วนไป๋เฟยเฟยก็ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดนั้นดังไม่แพ้กัน

คนที่อยู่ข้างนอกเริ่มลังเลอยู่บ