Share
บทที่ 1402
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1403
แรกเริ่มหวังหยวนไม่อาจเข้าใจได้ แต่เมื่อไตร่ตรองดูแล้วก็พอจะเข้าใจบางทีเขาอาจปรารถนาศิษย์สักคน แต่ก็หาผู้ที่เหมาะสมไม่ได้บัดนี้ที่ได้เจอตัวเขาแล้วจึงพลันตื่นเต้นยินดีนักหวังหยวนสงสัยจึงเอ่ยถามว่า “ท่านอาจารย์ ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าเหตุใดท่านจึงเลือกข้า ท่านอย่าบอกนะขอรับว่าเพราะอาหารอันโอชะในหลายวันนี้ได้ซื้อใจท่านไว้”หากง่ายดายเพียงนี้ก็คงจะดีนัก เกรงว่าชายชราคนนี้คงจะมีศิษย์มากมายนับไม่ถ้วนแล้วเมื่อได้ยินคำถามนี้ ชายชราก็หัวเราะออกมา ก่อนกล่าวเบา ๆ ว่า “เหตุผลนั้นง่ายนัก ประการแรกคือเจ้าเป็นเด็กดี มีน้ำใจ มีคุณธรรม ข้าจึงถูกใจ”“ประการที่สอง เจ้ากล้าหาญ มีเลือดนักสู้ กล้าตัดสินใจเด็ดขาด ซึ่งข้าก็ชื่นชอบเช่นกัน”“ประการที่สาม... นั่นก็คือเจ้าไม่ใช่คนของเทียนไว่เทียนหรือซานไว่ซาน เคล็ดวิชามหาสุริยันนี้ก็ไม่ใช่เคล็ดวิชาของพวกเขา แต่เป็นเคล็ดวิชาที่หลงเหลืออยู่หลังจากที่เหรินไว่เหรินได้สูญสิ้นไปแล้ว แม้ว่าพวกเขาปรารถนาจะเรียนรู้ แต่ก็ไม่มีผู้ใดเรียนได้สำเร็จ”เมื่อได้ยินเช่นนั้น หวังหยวนก็ตกตะลึงเหรินไว่เหรินหรือ?คือสิ่งใดกัน?“ท่านอาจารย์ ยังมีเหรินไว่เหรินอีกหรือขอรับ?
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1404
“โม่ชิงอี ข้าไม่รู้จักหรอก แต่คนตระกูลโม่ ข้ารู้จัก บรรพบุรุษของพวกเขาเป็นสหายกับบิดาของข้า ไม่แปลกใจที่ข้าจะยังมีชีวิตอยู่ได้นานถึงเพียงนี้ ที่แท้ก็เพราะเหตุนี้”เขาหัวเราะ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก“ศิษย์เอ๋ย ต่อจากนี้ไปในยามกลางวัน ข้าอาจยังคงสติเลอะเลือน เจ้าจงวิ่งตามข้าไป แล้วค่อย ๆ เรียนรู้ด้วยตนเอง”“ในยามค่ำคืน ข้าจะมาหาเจ้า เพื่อสอนเคล็ดวิชาก้าวเหินเมฆานี้”เมื่อพูดจบ ชายชราก็เริ่มสอน“เคล็ดวิชาก้าวเหินเมฆานี้แบ่งออกเป็นเก้าขั้น ด้วยขั้นปัจจุบันของเจ้า เจ้าสามารถเรียนได้เพียงขั้นแรกเท่านั้น!”“ก้าวระเบิด!”“ถ่ายทอดพลังอันมหาศาลให้ไหลลงสู่เท้า แล้วใช้แรงกระแทกพุ่งไปข้างหน้า”“แน่นอนว่าไม่ใช่การระเบิดธรรมดา แต่เป็นการผสมผสานระหว่างความนุ่มนวลและความแข็งแกร่ง เจ้าจงดูให้ดี!”ชายชราพูดจบก็สาธิตให้ดู เขาย่ำเท้าลง จากนั้นร่างก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็วแต่ที่เท้าของเขากลับไม่มีเสียงระเบิดแม้แต่น้อย แม้แต่เสียงแผ่วเบาก็ยังไม่มี“นี่คือก้าวระเบิดหรือ?”หวังหยวนมองดูก็ไม่เห็นว่าจะระเบิดตรงไหนเลย เงียบสงัดน่ากลัวแต่เมื่อชายชราเดินกลับมา เขาก็หัวเราะ แล้วให้หวังหยวนลองสัมผัสบริเวณท
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1405
ในช่วงครึ่งเดือนที่เหลือ หวังหยวนฝึกฝนก้าวระเบิดทุกวันเขารู้ดีว่าการโลภมากเกินไปจะไม่เกิดผลดี ดังนั้นในช่วงครึ่งเดือนนี้ เขาจึงฝึกฝนเพียงวิชานี้เท่านั้นแต่ความก้าวหน้าของหวังหยวนนั้นรวดเร็วมาก ส่งผลให้ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมากในระหว่างฝึกก้าวระเบิด ตอนท้ายเขาสามารถใช้มันบนลำต้นของต้นไม้ได้พรุ่งนี้จะถึงกำหนดเวลาสามสิบวัน หวังหยวนรู้ว่าเขาต้องจากไปแล้วแม้ว่าในตอนกลางวัน ชายชราจะเป็นคนบ้า แต่ในตอนกลางคืนเขาก็กลับมาเป็นคนปกติ สอนสั่งเขาอย่างจริงจัง ไม่เคยละเลยซึ่งเรื่องทำให้หวังหยวนรู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก“ท่านอาจารย์ ท่านจะไปกับข้าหรือไม่ขอรับ?”“หรือว่าจะอยู่ที่นี่ต่อ?”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชายชราก็หัวเราะแล้วกล่าวว่า “ย่อมต้องอยู่ที่นี่สิ ข้าจะออกไปทำอะไรได้”“อีกอย่างหนึ่ง อย่าบอกเรื่องของข้ากับใคร รวมถึงโม่ชิงอีด้วย เข้าใจหรือไม่?”แม้ว่าหวังหยวนจะไม่รู้ว่าเขาต้องการทำอะไร แต่ก็พยักหน้ารับคำ“ข้าเข้าใจแล้วขอรับท่านอาจารย์”ชายชราได้ฟังแล้วก็หัวเราะ“หยวนเอ๋อร์ อาจารย์ขอบอกเจ้าว่าตอนนี้เจ้าได้เข้ามาพัวพันกับเรื่องยุ่งยากนี้แล้ว สำหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น เจ้าอ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1406
โม่ชิงอีจึงพูดออกมาสองคำ“อาวุธ!”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หวังหยวนก็เข้าใจในทันทีที่แท้ก็คืออาวุธ!ใช่แล้ว ไม่ว่าทักษะต่อสู้ของเขาจะเก่งกาจเพียงใดก็สู้กับอาวุธไม่ได้!แต่เมื่อพูดถึงอาวุธ หวังหยวนก็ไม่เคยกลัวใคร!เขามีปืนอยู่ในมือ ใครจะสู้ได้?“ดังนั้นต่อไปนี้เราจะไปเรียนรู้เรื่องอาวุธกัน ข้ารู้จักปรมาจารย์ด้านอาวุธอยู่คนหนึ่งที่เก่งกาจมาก แต่สิ่งที่เขาเก่งที่สุดคือกระบอง วิชากระบองของเขาเคยโด่งดังไปทั่วทั้งเทียนไว่เทียนและซานไว่ซาน ดังนั้นเจ้าต้องไปเรียนวิชากระบอง เข้าใจหรือไม่?”โม่ชิงอีพูดตามตรง แต่หวังหยวนกลับไม่ได้สนใจมากนักวิชากระบองนี้เก่งกาจจริง ๆ คำที่ว่า “หมัดอาจจะสู้แรงหนุ่มไม่ได้ แต่ไม้ในมือคนแก่ย่อมทรงพลัง” นั้นเป็นความจริง หากใช้กระบองได้ดีก็ไม่ต่างอะไรกับเก่งกาจวิชาดาบเลยยิ่งไปกว่านั้น คือมันยังมีพลังทำลายล้างที่รุนแรงอีกด้วย!เมื่อรวมกับวิธีการทำอาวุธพิเศษของหวังหยวนแล้ว เขาก็คงไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้วแต่เขาก็ยังถามขึ้นโดยไม่รู้ตัว“ว่าแต่พี่ชิงอี วัสดุที่พวกท่านใช้ทำอาวุธนั้นเป็นเพียงเหล็กกล้าหรือเปล่าขอรับ? มันจะคมเท่าดาบราชวงศ์ถังของข้าหรือไม่?”เมื่อพูดเช
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1407
โม่ชิงอีพาหวังหยวนออกจากป่ารกร้างแห่งนั้นอย่างรวดเร็วหวังหยวนคิดว่าพวกเขากำลังจะไปยังสถานที่ลับแห่งใดแห่งหนึ่งแต่คราวนี้กลับมาถึงประตูภูเขาแห่งหนึ่งเมื่อมองจากระยะไกล ที่แห่งนี้ดูเหมือนกับค่ายลึกลับแห่งหนึ่ง แต่มีแผ่นป้ายขนาดใหญ่จารึกอักษรสามตัวไว้สำนักเซียนกระบอง!หวังหยวนถึงกับตกตะลึง หากไม่รู้ว่ามาเพื่อเรียนวิชากระบอง เขาก็คงคิดว่ามาที่สำนักของหมอดูเสียแล้ว!“ที่นี่หรือขอรับ?”หวังหยวนกะพริบตาถามโม่ชิงอีพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ที่นี่แหละ อย่าได้ดูถูกสถานที่ที่ดูเสื่อมโทรมเช่นนี้ เพราะสำนักเซียนกระบองเคยเป็นหนึ่งในสำนักของเทียนไว่เทียน ทักษะกระบองของพวกเขานั้นหาผู้ใดเทียบในใต้หล้าไม่ได้ เพราะมีความพิเศษมาก”“แต่ประมุขของพวกเขา... กลายเป็นคนอ่อนแอไปแล้ว วิชากระบองของพวกเขาจึงค่อย ๆ สูญหายไป จนกระทั่งถึงปัจจุบัน แทบไม่มีผู้ใดเข้าร่วมสำนักเซียนกระบองได้”“ดังนั้นประมุขสำนักจึงบอกกับข้าว่าหากมีผู้มีพรสวรรค์พิเศษให้พาตัวมา แล้วเขาจะช่วยเหลืออย่างเต็มที่เพื่อถ่ายทอดคัมภีร์ลับให้”เมื่อโม่ชิงอีพูดจบ หวังหยวนจึงเข้าใจแต่ว่าคนอ่อนแอหรือ?แล้วจะสอนวิชากระบองให้เขาได้อย่างไร?
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1408
กล่าวจบเหล่ากุ้นก็โยนห่อผ้าห่อหนึ่งให้หวังหยวนหวังหยวนไม่ได้คิดอะไรมาก หลังจากเปิดออกแล้วก็ถึงกับตะลึงทันใดข้างในนี้เป็นชุดเกราะก็จริง!แต่ว่าชุดเกราะนี้มันช่างแปลกประหลาดนัก!มีเพียงหมวกเหล็กใบหนึ่งกับกางเกงในเหล็กตัวหนึ่งนอกจากนี้ก็ไม่มีอะไรแล้วงั้นหรือ?“นี่... นี่คือชุดเกราะหรือขอรับ?”หวังหยวนมีสีหน้างุนงง ทันทีที่เขาพูดจบ เหล่ากุ้นก็หัวเราะขึ้นมาทันที“แน่นอนสิ นี่ก็คือชุดเกราะไงเล่า เป็นอย่างไร ชุดเกราะนี้ดีใช่หรือไม่”“มาเถิด เจ้าหนุ่มน้อย เพื่อป้องกันการบาดเจ็บ รีบสวมเข้าไปเถิด อย่ามัวถามหาเหตุผลอยู่เลย”เหล่ากุ้นพูดกลั้วหัวเราะ ทำให้หวังหยวนถึงกับพูดไม่ออกแต่เมื่อคิดดูแล้วก็ยังคงสวมเข้าไปต้องบอกว่ากางเกงในเหล็กนี้แนบกระชับดีเหลือเกิน แต่ไม่ได้รู้สึกอึดอัดอย่างที่คิดหมวกเหล็กก็มีขนาดพอดีเช่นกันจากนั้นเหล่ากุ้นก็หยิบกระบองสองอันที่ดูแข็งแรง แต่ความจริงแล้วทำจากผ้าฝ้ายออกมาโดยภายในกระบองผ้าเหล่านี้มีกระบองหนาเท่ากับนิ้วมือเพียงอันเดียวส่วนด้านนอกหุ้มด้วยผ้าฝ้าย หากตีโดนก็จะไม่เจ็บมากนัก“ข้าจะใช้สิ่งนี้สอนเจ้า จงเก็บไว้ให้ดี”เหล่ากุ้นโยนกระบองอันหนึ่ง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1409
แม้ว่าหวังหยวนจะเพิ่งเข้ามาในยุทธภพได้ไม่นาน แต่เขาก็พอจะรู้เรื่องการต่อสู้มาบ้าง!มีเพียงผู้หญิงเท่านั้นที่จะใช้กลวิธีเล็งโจมตีเป้าหมายตรงหว่างขาของคู่ต่อสู้เมื่อต่อสู้กับผู้ชาย!ลามกอนาจาร!ช่างลามกอนาจารยิ่งนัก!หวังหยวนถึงกับพูดไม่ออก หากรู้เช่นนี้แต่แรก เขาคงไม่เรียนวิชากระบองนี้!หากต้องใช้วิธีนี้ในการต่อสู้จริง คนที่หน้าไม่หนาพอคงไม่สามารถใช้ได้!สีหน้าของหวังหยวนดูไม่ดีนัก เหล่ากุ้นก็เหมือนจะรู้สึกได้ แต่ก็ไม่ได้สนใจ“เหอๆ เจ้าหนุ่มน้อยรู้สึกเขินอายนิดหน่อย แต่ไม่เป็นอะไร ค่อย ๆ ฝึกไป”เหล่ากุ้นเก็บกระบองแล้วหัวเราะคิกคักหวังหยวนตั้งใจจะบอกโม่ชิงอีว่าจะไม่เรียนที่นี่แล้วแต่ใครจะรู้ว่าโม่ชิงอีที่เพิ่งยืนอยู่ตรงนี้เมื่อครู่นี้ได้จากไปแล้วหวังหยวนรู้สึกหงุดหงิดมาก หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดขึ้นว่า “ท่านผู้อาวุโส ข้าคิดว่าวิชากระบองนี้ดูเหมือนจะไม่เหมาะกับข้า... ดังนั้น... ข้าขอไม่เรียนแล้วได้หรือไม่ขอรับ?”หวังหยวนไม่อยากเรียนจริง ๆแม้ว่าจะเรียนรู้แล้ว จะเอาไปใช้อย่างไร?เขาไม่คิดจะใช้วิชากระบองเช่นนี้ต่อหน้าผู้คนมากมายแน่นอน“เอ๊ะ? ฮ่าฮ่าฮ่า ได้ ได้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1410
ขณะที่เขากำลังสงสัย เหล่ากุ้นก็หัวเราะอย่างร่าเริงโดยไม่สนใจหวังหยวนในเวลานี้กลุ่มหญิงสาวได้ถอดเสื้อผ้าออกแล้ว กำลังลงไปในน้ำและเริ่มอาบน้ำพวกนางเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานเมื่อเหล่ากุ้นเห็นเช่นนั้นก็หัวเราะคิกคัก จากนั้นอุ้มหวังหยวนขึ้นมา แล้วโยนลงไปในทะเลสาบเสียงดังตูม!หวังหยวนแทบคลั่ง!ตอนนี้เขาเปลือยกายอยู่!มิหนำซ้ำที่นี่ยังมีแต่ผู้หญิงกำลังอาบน้ำอยู่ด้วย!นี่...นี่เป็นการซ้ำเติมสองชั้น!น่าเสียดายที่...ไม่ว่าเขาจะคิดหาวิธีแก้สถานการณ์มากเพียงใดก็ไม่มีประโยชน์แล้ว!ฟิ้ว…!ตูม…!หวังหยวนตกลงไปในน้ำในทะเลสาบขณะนี้หญิงสาวเหล่านั้นก็ตกใจมาก พวกนางส่งเสียงกรีดร้องแล้วรีบขึ้นฝั่ง“คนโรคจิต!”“คนลามก!”“กล้ามาแอบดูพวกเราอาบน้ำ!”หญิงสาวเหล่านั้นตกใจมาก ต่างรีบสวมเสื้อผ้าหวังหยวนอยากจะร้องไห้ สาว ๆ ทั้งหลาย ข้าไม่ได้มองเลยนะ!เขาไม่ได้มองจริง ๆ เขาหลับตาตลอดเวลา!ทันใดนั้นหญิงสาวคนหนึ่งก็พูดว่า“ไม่ใช่แล้ว! ดูเขาสิ ร่างกายของเขาแข็งทื่อเชียว!”“เอ๊ะ? หรือว่าจะถูกใครสกัดจุด?”“เขาจะจมน้ำตายหรือเปล่า?”“จะช่วยเขาหรือไม่?”หญิงสาวหลายคนลังเล แต่เมื่อคิดดูดี ๆ แล
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1634
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1633
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1632
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1631
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1630
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1629
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1628
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1627
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1626
