Share

บทที่ 1383

Author: ชวินเป่ยอี๋
เมื่อหวังหยวนได้ยินเช่นนี้ก็ถึงกับตกตะลึงจนตัวแข็งทื่อ!

วิธีร่วมสังวาส!

นี่มัน...

สุดท้ายแล้วก็เป็นเรื่องนี้เอง!

ใครจะไปคิดว่าเป็นวิธีร่วมสังวาส!

ทว่าหวังหยวนก็ยังอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากถาม “พี่ชิงอี โปรดอย่าล้อข้าเล่นเลยขอรับ วิธีร่วมสังวาสหรือ? เชียนหลงเป็นถึงบุตรสาวของตระกูลเสวี่ย แห่งเทียนไว่เทียน นางมีฐานะสูงส่ง ข้าเองรู้ตัวดีว่าตนเองมีสถานะอย่างไรขอรับ”

“อีกอย่างคือต่อให้ข้าเต็มใจ แต่นางจะเต็มใจหรือไม่ก็ยังไม่รู้”

หลังจากที่พูดจบแล้ว โม่ชิงอีก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้นว่า “เจ้ารู้จักเชียนหลงดีกว่าข้าหรืออย่างไร?”

“เช่นนั้นข้าจะบอกข่าวอีกอย่างให้เจ้ารู้ดีกว่า ถึงแม้ว่าข้าจะเป็นคนฆ่าคนเหล่านี้ แต่กลับเป็นนางที่แบกรับบาปไว้เอง โดยบอกคนอื่นว่านางเป็นคนฆ่า!”

“และที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้น คือนางเป็นคนบอกให้ข้าฆ่า!”

เมื่อได้ฟังคำพูดของโม่ชิงอี หวังหยวนก็ตกใจ!

“อะไรนะ? ท่านว่าอย่างไรนะ? นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?”

เขาแทบจะไม่เชื่อหูตัวเอง เชียนหลงเป็นคนฉลาดมาโดยตลอด นางจะทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร?

เขาไม่เข้าใจ!

“ความรู้สึกที่เชียนหลงมีต่อเจ้านั้นไม่มากก็น้อย เขาว่ากันว่านายทัพโกรธเกศาชั
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App

Related chapters

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1384

    นี่หมายความว่าอะไร?หรือว่าพวกเขาจะก่อให้เกิดความวุ่นวายภายใน?“ดูเหมือนว่าเจ้าจะเดาอะไรออกแล้ว ใช่แล้ว เทียนไว่เทียนและซานไว่ซานอาจจะต้องก่อสงครามนองเลือดอีกครั้งเหมือนเมื่อพันปีก่อน!”เมื่อโม่ชิงอีพูดถึงตรงนี้ แววตาของเขาก็เต็มไปด้วยความโศกเศร้า!พูดตามจริงแล้ว เรื่องเช่นนี้ช่างโหดเหี้ยมและเจ็บปวดนักตราบใดที่เป็นสงครามก็จะไม่มีผู้แพ้หรือผู้ชนะ เพราะไม่มีใครที่จะชนะได้อย่างแท้จริง!เมื่อถึงเวลานั้น ทุกฝ่ายก็จะพ่ายแพ้ทั้งสิ้น มิฉะนั้นก็คงจะไม่มีสงครามที่เทียนซานเมื่อพันปีก่อน!“โดยเฉพาะอย่างยิ่งในครั้งนี้ เรื่องที่ข้าให้ตำราฝึกยุทธ์กับเจ้า เรื่องนี้... ข้าแอบจัดการเองโดยไม่มีใครรู้ แต่เหตุใดถึงมีคนรู้ เรื่องนี้ข้าก็คิดไม่ตก!”โม่ชิงอีถอนหายใจ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เหมือนกับหินก้อนหนึ่งที่กดทับหน้าอกของเขาไว้ ทำให้เขาหายใจไม่ออกพูดตามจริงแล้ว การให้ตำราฝึกยุทธ์กับหวังหยวนเป็นจุดสำคัญที่สุดที่ทำให้หวังหยวนตกอยู่ในวิกฤต!เดิมทีเขาตั้งใจให้หวังหยวนแอบฝึกฝน เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมก็จะพาหวังหยวนเข้าสู่ขั้นปรมาจารย์ และแอบร่วมรักกับเชียนหลง เพื่อช่วยนางรักษาอาการหนาวเย็นในร่างกาย

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1385

    เมื่อโม่ชิงอีพูดจบแล้ว ก็หันไปมองหวังหยวนแล้วพูดต่อ“ตระกูลเสวี่ย ถึงแม้จะเป็นตระกูลผู้นำของเทียนไว่เทียน แต่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา บุคลากรก็ลดน้อยลง การต่อสู้ภายในก็รุนแรงมาก ลูกชายของตระกูลเสวี่ยไม่ว่าจะเป็นคนใดหรือทายาทคนใดก็ล้วนแต่โลภมาก”“เชียนหลง... เป็นเด็กดีและเป็นลูกศิษย์ของข้า ในใจข้าก็หวังให้นางมีความสุข”“อาจจะถึงขั้นที่ข้าอยากให้นางออกจากเทียนไว่เทียน แต่นาง... สถานะของนางนั้นมีความสำคัญมาก สำหรับนางแล้ว มีสองด่านที่ส่งผลกับความเป็นความตาย”“ด่านหนึ่งคือโรคหนาวเย็นในร่างกาย!”“อีกด่านหนึ่งคือความเป็นความตายในการประลองเทียนซาน!”“หากผ่านสองด่านนี้ไปได้ ข้าจะให้นางออกห่างจากเทียนไว่เทียน และใช้ชีวิตอย่างมีความสุข”“น่าเสียดายที่สองด่านนี้ยากเกินไป”หลังจากพูดจบประโยคนี้ หวังหยวนก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า“ว่าแต่คนของตระกูลปิงนั่นเป็นอัจฉริยะจริงหรือขอรับ?”หวังหยวนรู้สึกอยากรู้อยากเห็นมากเมื่อได้ยินเช่นนี้ โม่ชิงอีก็ไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า“เป็นอัจฉริยะ หญิงสาวนามว่าปิงหว่านโหรวผู้นี้เป็นอัจฉริยะโดยกำเนิด เพราะมีรากฐานที่ยอดเยี่ยมมาตั้งแต่เกิด”“แต่เชียนหลง

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1386

    นี่มัน...จะสุดยอดเกินไปแล้ว!“เจ้าต้องไปถึงขั้นปรมาจารย์เท่านั้นจึงจะช่วยเชียนหลงได้ สามเดือนนี้ ข้าจะฝึกฝนเจ้าอย่างหนักหน่วง ต้องเชื่อใจข้า เชื่อใจตัวเจ้าเอง และหากต้องการเคล็ดวิชามหาสุริยันนี้ ตราบใดที่เจ้าสามารถอดทนได้ ภายในสามเดือน เจ้าก็จะเหมือนหลุดพ้นจากความเป็นมนุษย์!”โม่ชิงอีมีความมั่นใจมาก!เขาเชื่อว่าหวังหยวนก็มีความมั่นใจเช่นกัน!“สามเดือน? เหตุใดต้องสามเดือนขอรับ?”หวังหยวนรู้สึกแปลกใจขึ้นมาหลังจากสามเดือนนี้ แน่นอนว่าต้องมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น!“เรื่องนี้ข้าบอกเจ้าไม่ได้ เมื่อถึงเวลานั้น ข้าจะบอกเจ้าเอง”“ความจริงแล้วเรื่องที่บอกเจ้าไปในวันนี้ส่วนใหญ่ เชียนหลงเป็นคนให้ข้ามาบอกเจ้า”“นางอยากจะบอกกับเจ้าด้วยตัวเอง แต่ไม่มีโอกาสแล้ว”“นางต้องกลับไปยังเทียนไว่เทียนเพื่อถ่วงเวลาให้เจ้า!”“นางให้ข้าบอกเจ้าว่าให้เจ้าเลือกเอง หากเจ้าเลือกที่จะช่วยนาง สามเดือนนี้คือสามเดือนที่ข้าจะช่วยเจ้าพัฒนาความแข็งแกร่ง”“แต่หากเจ้าไม่เลือกที่จะช่วยนาง นางก็จะไม่เกลียดท่าน แล้วข้าก็จะรีบกลับไปอยู่ข้างนางทันที จากนั้นนางก็จะช่วยเจ้าจัดการเรื่องต่าง ๆ ต่อไป”“หรือแม้แต่... นางอาจจะ

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1387

    ในห้วงเวลานี้ เชียนหลงเปรียบดั่งภูผาน้ำแข็งที่งดงาม ท่าทางเย็นชาราวกับอยู่ห่างไกลผู้คนนับพันลี้“พวกเขา... สมควรตายเจ้าค่ะ!”เชียนหลงเอ่ยปาก คำพูดนี้ทำให้ผู้คนเบื้องล่างตกใจอย่างมาก“อวดดี! เชียนหลง อย่าคิดว่าเจ้าเป็นนักพรตแห่งเทียนไว่เทียนแล้วจะสามารถฆ่าคนได้ตามใจชอบ!”“ถูกต้อง! หมายความว่าอย่างไรที่พวกเขาสมควรตาย! พวกเขาก็เป็นกองกำลังภายนอกของเทียนไว่เทียนเช่นกัน!”“เจ้าฆ่าพวกเขาโดยไม่มีเหตุผลใด ๆ หากข่าวนี้แพร่ออกไป เทียนไว่เทียนของเราจะยืนหยัดในโลกได้อย่างไร?”“ถูกต้อง! ในฐานะนักพรต เจ้าควรมีเมตตาต่อกองกำลังทั้งหมดของเทียนไว่เทียน แต่เจ้ากลับใจคอโหดเหี้ยม สังหารพวกเขาจนสิ้นซาก เจ้ามีจุดประสงค์อันใด!”ผู้คนจำนวนมากเบื้องล่างต่างก็โกรธแค้นและตำหนิอย่างรุนแรง!เชียนหลงได้ยินดังนั้นจึงกล่าวอย่างเฉยชา “พวกเขาดูหมิ่นข้า ในฐานะนักพรต ข้ามีสิทธิ์ตัดสินชีวิตของพวกเขา!”“ดูหมิ่นหรือ? หมายความว่าอย่างไร?”ผู้คนจำนวนมากต่างก็ซักถามขึ้นมาทันทีเมื่อเสวี่ยโส่วจุนได้ยินคำพูดนี้ก็ถึงกับตะลึง “เชียนหลง เกิดอะไรขึ้น เจ้าเล่ามาโดยละเอียด”เชียนหลงจึงเล่าเรื่องราวออกมาแน่นอนว่าเป็นเรื่อง

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1388

    เขาเห็นได้อย่างชัดเจนว่าความเร็วนี้เร็วเกินไป และมีพลังทำลายล้างสูงมาก!ดังนั้นจึงไม่ต้องรีรอ เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วหลบกระสุนได้ทันท่วงที!สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก!หากถูกปืนกระบอกนี้ยิงเข้า แม้ว่าเขาจะไม่ตาย แต่ก็ต้องได้รับบาดเจ็บหนัก!“หัวหน้าตระกูลหงมีพลังระดับปรมาจารย์ขั้นกลางยังต้องหลบหลีก หากข้าลอบโจมตีพวกเขา ใครจะสามารถต้านทานได้?”“ยิ่งกว่านั้น ระหว่างข้ากับท่านมีระยะห่างห้าเมตร ท่านยังมีเวลาตอบสนอง!”“แต่หากข้าอยู่ห่างจากท่านในระยะเพียงครึ่งเมตรล่ะ?”“ท่านจะยังสามารถต้านทานได้ง่ายดายเช่นนี้หรือ?”“แน่นอน หากท่านรู้ตัวก็ยังสามารถพลังยุทธ์ให้เป็นเจตจำนงเพื่อต้านทานได้ แต่หากท่านไม่รู้ล่ะ?”เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา ทุกคนก็ตกใจอย่างมาก!ถูกต้องแล้ว!หากไม่รู้ตัวจะเกิดอะไรขึ้น?นั่นหมายความว่าต้องตายอย่างแน่นอน!“ของวิเศษช่างทรงพลังนัก เชียนหลง เจ้าได้สิ่งนี้มาจากที่ใด?”เสวี่ยโส่วจุนถามทันที เชียนหลงตอบว่า “ได้มาจากโลกมนุษย์เจ้าค่ะ”“สิ่งนี้มีอำนาจทำลายล้างสูง ข้าหามาได้หนึ่งอันเจ้าค่ะ”หลังจากเชียนหลงพูดจบ พวกเขาก็รู้สึกประหลาดใจแต่สำหรับสิ่งนี้ แม้ว่าจะตก

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1389

    เสวี่ยโส่วจุนย่อมโกรธเกรี้ยวอย่างที่สุดแน่นอนว่าความโกรธนี้ก็เป็นสิ่งที่เขาจงใจแสดงออกมาให้เห็นเท่านั้น เพราะแท้จริงแล้วเรื่องนี้เขารู้ตั้งแต่ต้นจนจบแล้ว!เพียงแต่มีน้อยคนนักที่จะล่วงรู้!บัดนี้ลูกสาวของเขาได้กระทำการต่าง ๆ มากมายเพื่อชายผู้นั้น เขาทราบดีว่ามีส่วนของความรักอยู่ด้วย และยิ่งกว่านั้นก็คือ...ความจำใจ!เพราะลูกสาวของเขาย่อมไม่ปรารถนาที่จะตายไปอย่างง่ายดาย หากมีโอกาสย่อมต้องดิ้นรนต่อสู้เป็นธรรมดา!ในเวลานี้ สิ่งที่เขากระทำได้ก็คือร่วมมือกับลูกสาวลูกสาวของเขาเป็นคนฉลาดเฉลียวหลักแหลม เมื่อได้กระทำการเช่นนี้ เขาเชื่อว่าย่อมมีหนทางใดหนทางหนึ่งเป็นแน่!ถึงแม้คำแก้ตัวนี้จะดูไม่สมบูรณ์นัก จนไม่อาจทำให้คนทั้งหลายปิดปากเงียบได้ เพราะทุกคนล้วนฟังออกว่าคำพูดเหล่านี้เป็นเท็จ! แต่หากพูดให้ดูมีเหตุผล แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าเป็นคำเท็จ แต่ไม่มีหลักฐานยืนยัน แล้วพวกเขาจะทำเช่นไรได้?ดังนั้นในเวลานี้เสวี่ยโส่วจุนจึงจงใจแสดงอำนาจของตนอย่างเต็มที่!เป็นไปตามคาด เมื่อคำพูดของเขาจบลง สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป ชายผู้เพิ่งกล่าววาจาเมื่อครู่ก็ไม่ได้เอ่ยปากอีกเพราะอย่างไรเสีย เสวี่ยโส่ว

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1390

    เมื่อเชียนหลงนึกถึงหวังหยวนแล้วก็ยิ้มขึ้นมาทันที เสวี่ยโส่วจุนเห็นแล้วก็หรี่ตามองในฐานะพ่อย่อมมองออกว่าในเวลานี้ลูกสาวอยู่ในสภาพเช่นไร!นี่คือสภาพของคนที่ตกหลุมรัก“ลูกเอ๋ย เจ้าชอบเขาหรือ?”จู่.ๆ เสวี่ยโส่วจุนก็พูดขึ้นทันที เชียนหลงได้ยินก็นิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งนางหลบสายตาพ่อ ภายในใจกำลังสับสนเมื่อเสวี่ยโส่วจุนเห็นเช่นนี้จึงยกยิ้ม จากนั้นก็พูดว่า “เชียนหลง เจ้าเป็นลูกสาวของพ่อ เจ้าหลอกพ่อไม่ได้หรอก ใจเจ้าอาจรักเขามานานแล้ว เพียงแต่เจ้าไม่ต้องการยอมรับ”“ไม่สำคัญ อีกไม่นานก็จะรู้ว่าชายผู้นี้เป็นคนดีหรือไม่”“ดูการเลือกของเขาเถิด เส้นทางแห่งการเป็นผู้แข็งแกร่งและการเข้ามาพัวพันกับความขัดแย้งครั้งนี้ต้องใช้ความกล้าหาญอย่างมาก”“หากเขาทำเช่นนั้นเพื่อเจ้า ก็แสดงว่าเขา... มีความรู้สึกต่อเจ้าเช่นกัน”หลังจากที่เสวี่ยโส่วจุนพูดจบ เชียนหลงก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ และไม่ได้เอ่ยคำใดในใจของนางก็ไม่รู้ว่าหวังหยวนจะตัดสินใจอย่างไร!ขณะเดียวกันที่หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์หวังหยวนได้ตอบตกลงแล้ว ส่วนการฝึกฝนสามเดือนนี้จะโหดร้ายเพียงใด เขาไม่รู้เลยแต่สิ่งที่เขารู้ก็คือ หากเขามีความสามารถที่จะช

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1391

    เมื่อร่ำลาหมู่บ้านต้าหวังแล้ว หวังหยวนก็เดินทางออกจากที่นั่นแล้วไปพบกับโม่ชิงอี!“ดูเหมือนว่าเจ้าจะจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว”โม่ชิงอีเอ่ยปาก หวังหยวนยกยิ้ม“ไม่มีอะไรต้องจัดการหรอกขอรับ พวกเขารู้ดีว่าต้องทำอะไร”“ถึงแม้ว่าข้าจะไม่อยู่แล้ว พวกเขาก็ยังสามารถอยู่กันได้อย่างดี!”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ โม่ชิงอีก็หัวเราะ“เยี่ยมยอด ไม่ว่าจะเป็นต้าเย่ อาณาจักรต้าเป่ยหรือว่าหมานอี๋ และเมืองหวง ก็ล้วนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเจ้า”“หากเจ้าต้องการรวมแผ่นดินให้เป็นหนึ่งเดียวก็เป็นเรื่องง่ายดายยิ่งนัก!”หลังจากที่โม่ชิงอีพูดจบ หวังหยวนก็เพียงแค่ยิ้มในสายตาของคนทั่วไป ฮ่องเต้นั้นคือโอรสสวรรค์ เป็นตัวแทนแห่งความสูงส่ง!แต่ในยุทธภพแล้ว สิ่งเหล่านี้ล้วนไม่มีความหมาย“ไปกันเถิด เราจะไปยังสถานที่ที่เจ้าจะต้องฝึกต่อไป”“หวังหยวน การฝึกนั้นโหดร้ายนัก เจ้าต้องเตรียมตัวให้พร้อม”โม่ชิงอีมองไปที่หวังหยวนแล้วหัวเราะหวังหยวนกะพริบตาแล้วพยักหน้า“ได้ขอรับ! ไม่มีปัญหา!”คุยกันจบแล้วทั้งสองก็ขี่ม้าคนละตัว ออกจากเมืองหลิงและข้ามเขตชายแดนไปอย่างรวดเร็ว!เพื่อมุ่งหน้าไปยังดินแดนของชนเผ่าเร่ร่อน!

Latest chapter

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2102

    เมื่อเห็นชายชราล้มป่วยจนต้องนอนอยู่บนเตียงตลอดเวลา จะให้เด็กหนุ่มรู้สึกดีได้อย่างไร?น่าเสียดาย...เขาทำอะไรได้น้อยมาก ไม่สามารถช่วยให้ชายชราหายป่วยได้แต่เขาก็ไม่สามารถทนดูผู้มีพระคุณตายไปต่อหน้าต่อตาได้!“เห็ดหลินจือพันปีหรือ?”“ของล้ำค่าเช่นนั้น เจ้าได้มาอย่างไร?”“เจ้าขโมยมาหรือ?”สีหน้าของชายชราเปลี่ยนไป น้ำเสียงแข็งกระด้างขณะขมวดคิ้วกล่าว “ปู่สอนเจ้าเสมอว่าคนเราจนได้ แต่อย่าไร้ศักดิ์ศรี!”“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราต้องไม่ขโมยหรือปล้น! ลูกผู้ชายต้องยืนหยัดในแผ่นดิน หากต้องการมีที่ยืนในโลกต้องรักษาคุณธรรม!”ช่างเป็นยอดคนอย่างแท้จริง!หวังหยวนที่ยืนอยู่หน้าประตูได้ยินคำพูดของชายชรา แล้วพยักหน้าเห็นด้วยแม้ว่าทุกคนจะเข้าใจหลักการนี้ แต่การรักษาคุณธรรมไว้ให้ได้นั้นยากยิ่ง!เด็กหนุ่มได้รับการสั่งสอนจากชายชรามาตั้งแต่เด็กจึงดูไร้เดียงสา!คงได้รับอิทธิพลมาจากชายชรา“ท่านปู่! ท่านเข้าใจผิดแล้วขอรับ!”“ข้าไม่ได้ขโมยเห็ดหลินจือพันปีมา แต่พี่ชายกับพี่สาวที่อยู่นอกประตูเป็นคนซื้อให้ต่างหาก!”“พวกเขามอบเห็ดหลินจือพันปีให้ข้า! ข้าจะจดจำบุญคุณนี้ไว้ วันข้างหน้าจะตอบแทนพวกเขาแน่นอน

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2101

    หลังจากซื้อยาเสร็จ หวังหยวนและพวกพ้องก็ออกจากเมือง มุ่งหน้าสู่ป่าทันทีไม่นาน พวกเขาก็มาถึงกระท่อมมุงจากหลังหนึ่งกระท่อมดูทรุดโทรม แต่มีความสะอาดสะอ้าน ด้านนอกมีรั้วไม้ล้อมรอบ ข้าวของในบ้านจัดวางอย่างเป็นระเบียบ ดูเหมือนว่าคนที่อาศัยอยู่ที่นี่จะเป็นคนรักความสะอาด“ที่นี่คือบ้านของเจ้าหรือ?”หวังหยวนมองไปที่เด็กหนุ่ม แล้วเอ่ยถามเด็กหนุ่มพยักหน้า ก่อนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ใช่แล้วขอรับ ที่นี่คือบ้านของข้ากับท่านปู่”“แม้ว่าบ้านจะเล็ก แต่ก็มีครบทุกอย่าง!”“ข้างในกว้างขวางมาก!”หืม?หวังหยวนเลิกคิ้วพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก มองไป๋ลั่วหลีและหลิ่วหรูเยียน แล้วเดินเข้าไปในกระท่อมเขาอยากรู้ว่ากระท่อมหลังเล็กหลังนี้มีอะไรพิเศษ?ในพริบตา พวกเขาก็เข้ามาในกระท่อม เมื่อกวาดสายตามองไปรอบ ๆ จึงพบว่าห้องสะอาดสะอ้าน มีเครื่องใช้ครบครัน!บนผนังทั้งสองด้านมีหนังสัตว์แขวนอยู่!“นี่เป็นหนังสัตว์ที่เจ้ากับปู่ล่ามาทั้งหมดหรือ?”หวังหยวนนึกถึงคำพูดของเด็กหนุ่มตอนอยู่ในเมืองเด็กหนุ่มมักจะออกไปล่าสัตว์กับปู่ หมีดำในสายตาของเขาก็เป็นแค่สัตว์ธรรมดา!สามารถฆ่าหมีและเสือได้อย่างง่ายดาย!ตอนแรกคิดว่าเขาพู

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2100

    ในโลกนี้ยังมีคนดีเช่นนี้อยู่ด้วยหรือ?หวังหยวนยกยิ้ม ก่อนกล่าวว่า “แม้ว่าข้าจะไม่มีหน้ามีตา เช่นนั้นเจ้านายของข้ามีหน้ามีตาพอหรือไม่?”เขาไม่อาจเปิดเผยตัวตนได้ ประเดี๋ยวจะเกิดเรื่องวุ่นวาย!แต่เขามีคนหนุนหลังที่สามารถช่วยเหลือได้!ทันใดนั้น ไป๋ลั่วหลีก็เดินออกมาจากฝูงชนเพียงแค่เห็นไป๋ลั่วหลี ทุกคนย่อมจำนางได้จึงพากันถอยหลังกรูด หัวหน้าทหารรีบประสานมือค้อมตัว กล่าวด้วยความสุภาพ “ปรากฏว่าเป็นคุณหนูไป๋นี่เอง!”ชาวบ้านรอบข้างต่างทักทายไป๋ลั่วหลี!หวังหยวนคิดในใจ “ไม่คิดว่าไป๋ลั่วหลีจะมีชื่อเสียงในเมืองมากถึงเพียงนี้ ยอดเยี่ยมจริง ๆ!”“ดูท่าว่าชื่อเสียงหญิงงามผู้มีความสามารถอันดับหนึ่งของต้าเย่คงไม่เกินจริง!”ไป๋ลั่วหลีเดินมาข้างหน้า ชี้ไปที่เด็กหนุ่ม แล้วกล่าวว่า “เขาเป็นคนของข้า วันนี้ให้เกียรติข้าหน่อย เรื่องนี้จบแค่นี้ พวกท่านคงไม่มีปัญหาอะไรใช่หรือไม่?”เหล่าทหารยามส่ายหน้าพวกเขาจะกล้ามีปัญหาได้อย่างไร?ไป๋ลั่วหลีเป็นถึงคุณหนูใหญ่ผู้สูงส่ง มีอำนาจในราชสำนัก และเป็นคนโปรดของฝ่าบาท!หากพวกเขาทำให้ไป๋ลั่วหลีไม่พอใจก็เท่ากับหาเรื่องใส่ตัว!พวกเขาไม่ใช่คนโง่เขลา คงไม่ทำเรื่อ

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2099

    ขณะที่หวังหยวนและไป๋ลั่วหลีกำลังตื่นตะลึงก็มีเสียงฝีเท้ารีบเร่งดังขึ้น จากนั้นจึงเห็นทหารวิ่งมาล้อมเด็กหนุ่มคนนั้นไว้!ทุกคนต่างชูหอกขึ้น!ดูน่าเกรงขาม!“เจ้าหนุ่ม!”“เจ้ากล้าทำร้ายทหารยาม! อยากตายหรืออย่างไร?”ทหารที่อยู่ข้างหน้าตะโกน “ยอมจำนนซะ แล้วตามพวกข้าไปติดคุกเสียโดยดี หากเจ้าสำนึกผิดอาจจะรอดชีวิต!”“แต่ถ้าเจ้ายังดื้อรั้น อย่าหาว่าพวกข้าโหดเหี้ยม!”“ข้าจะฆ่าเจ้าเสียเดี๋ยวนี้!”เด็กหนุ่มคนนั้นปัดฝุ่นบนมือ ท่าทางยังคงสงบนิ่งขณะหัวเราะเบา ๆ “พวกเจ้าอย่ามาขู่ข้า!”“ข้าแค่จะเข้าเมืองเพื่อไปซื้อยาให้ปู่เท่านั้น!”“แม้ว่าท่านปู่จะบอกให้ข้าอยู่ในโอวาท อย่าหาเรื่องใคร แต่ถ้าพวกเจ้ายังบีบบังคับ ข้าย่อมไม่ปรานีเช่นเดียวกัน!”เด็กหนุ่มบิดคอ ยืดเส้นยืดสายเมื่อทหารยามเห็นเขามีท่าทางแข็งกร้าวจึงพุ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็วเด็กหนุ่มไม่ยอมแพ้ เข้าต่อสู้กับพวกเขาอย่างดุเดือด!ในชั่วพริบตา หลายร่างปลิวว่อน ทหารยามกระเด็นออกไป!แต่เด็กหนุ่มยังคงยืนหยัดอย่างองอาจ!ทหารแค่สิบกว่าคนไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้!“ข้าไม่อยากเสียเวลากับพวกเจ้า!”“ข้าไม่รู้ว่าพวกเจ้าตรวจสอบอะไร แต่ไม่ต้องห

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2098

    “ส่วนเจ้า...”หวังหยวนสั่งการเสร็จจึงหันไปมองเกาเล่อ“เจ้าพาสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อแทรกซึมเข้าไป!”“หากข้ามีเหตุฉุกเฉินจะพยายามติดต่อเจ้า!”“จำไว้! อย่าอยู่ห่างจากข้ามากเกินไป เผื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันจะได้ช่วยเหลือกันได้!”หวังหยวนกำชับเพิ่มเติมเกาเล่อรีบรับคำ แล้วเดินออกไปหวังหยวนเปลี่ยนชุดเป็นชุดธรรมดา ทาใบหน้าให้เลอะเทอะ แล้วเดินไปข้างหลังไป๋ลั่วหลีก่อนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ดูตอนนี้สิ ข้าดูเหมือนคนรับใช้ของเจ้าหรือไม่?”“นี่...”ไป๋ลั่วหลีอดส่ายหน้าไม่ได้นางมองหวังหยวนที่หน้าตาเหมือนแมวลายพร้อยมอมแมม แล้วกล่าวว่า “แม้แต่คนรับใช้ในจวนข้า ก็ไม่มีใครแต่งตัวสกปรกเลอะเทอะถึงเพียงนี้!”“ดูเหมือนจะตั้งใจเกินไปเจ้าค่ะ”หวังหยวนหัวเราะ ไม่ได้เอ่ยคำใด เขาจำเป็นต้องปลอมตัวหากซือฟางกับเจี๋ยงโฉ่วอีรู้ว่าเขายังอยู่ในเมืองหลวงคงจะสงสัย แล้วจะยิ่งยุ่งยากมากกว่าเดิม!ว่าแล้วทั้งสองก็มุ่งหน้าไปที่ประตูเมืองเมื่อมาถึงหน้าประตูเมือง ก็เห็นทหารยามกำลังสอบถามเด็กหนุ่มคนหนึ่ง“เจ้าหนุ่ม หูหนวกเป็นใบ้หรือ?”“จะเข้าเมืองต้องบอกเหตุผลก่อน! ไม่เช่นนั้น ข้าไม่ให้เจ้าเข้าเมืองเด็ดขาด!”

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2097

    เมื่อเรื่องราวกระจ่างแล้ว หวังหยวนและเกาเล่อก็ต่างสบายใจ ต่างกลับไปพักผ่อนที่ห้องของตน ก่อนจะจมดิ่งเข้าสู่ห้วงนิทราคืนนี้คงหลับฝันดีได้แล้วรุ่งเช้า หวังหยวนบอกลาไท่สื่อลี่และคนอื่น ๆ“ท่านหวัง! พวกข้าจะกลับเผ่าไปรอฟังข่าวจากท่านนะขอรับ!”“หากเผ่าของพวกข้าพัฒนาขึ้น พวกข้าจะรักษาสัญญาด้วยการติดตามรับใช้ท่านตลอดไป!”ไท่สื่อลี่ประสานมือกล่าวด้วยความตื่นเต้นเมื่อนำข่าวนี้กลับไป คนในเผ่าย่อมเชื่อฟังพวกเขา นี่เป็นเรื่องดีต่อทุกคนในเผ่า!แม้จะเป็นเพียงเครื่องมือของผู้อื่นก็ต้องมีคุณค่า!หากไม่มีค่าพอที่จะให้ใครใช้ประโยชน์ นั่นคือโศกนาฏกรรมที่แท้จริง...“ดี!”“แต่ท่านต้องให้แผนที่ภูมิประเทศ บอกจำนวนคนและข้อมูลต่าง ๆ กับข้าด้วย”หวังหยวนตบบ่าไท่สื่อลี่ แล้วสั่งการไท่สื่อลี่และคนอื่น ๆ อดตกใจไม่ได้“เหตุใด?”“พวกท่านกลัวว่าข้าจะคิดร้ายต่อพวกท่านหรือขอรับ?”หวังหยวนหัวเราะ “หากข้าอยากฆ่าพวกท่านจริง คงไม่ต้องเสียเวลาหรอก แค่ขยับนิ้วก็สามารถนำทัพเข้ายึดเผ่าของพวกท่านได้แล้ว!”นี่คือความจริงไท่สื่อลี่และคนอื่น ๆ ต่างพยักหน้า“วางใจเถิด”“ข้าแค่ต้องการดูภูมิประเทศและจำนวนประชาก

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2096

    “ท่านเจี๋ยงกับท่านขุนพลต้องการให้องค์ชายน้อยขึ้นครองราชย์เพื่อที่จะควบคุมองค์ชายน้อย จากนั้นราชวงศ์ต้าเย่ก็จะตกอยู่ในกำมือของพวกเขา!”“แม้ว่าองค์ชายใหญ่จะเป็นฮ่องเต้ที่ดี หากขึ้นครองราชย์ย่อมจะนำความเจริญมาสู่ประชาชน แต่ตอนนี้เขามีอายุสิบกว่าปีแล้ว มีความคิดเป็นของตัวเอง คงไม่ยอมถูกควบคุมง่าย ๆ”“ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินมาว่าพวกเขาไปหาฝ่าบาทหลายครั้ง เพื่อขอให้ฝ่าบาทปลดองค์ชายใหญ่ และตั้งองค์ชายน้อยเป็นรัชทายาทแทน!”“โชคดีที่ฝ่าบาทประชวรหนัก จึงไม่มีเวลามาสนใจเรื่องนี้ ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงสมหวังไปแล้ว!”“สองคนนี้มีจิตใจทะเยอทะยาน ต้องระวังให้ดี!”คำพูดของไป๋ลั่วหลีทำให้หวังหยวนเข้าใจสถานการณ์ภายในราชวงศ์ต้าเย่ทันทีไม่ว่าบ้านใครก็มีปัญหาของตัวเองทั้งนั้น!ราชวงศ์ต้าเย่เหมือนจะสงบสุข มีขุนพลมากมาย แต่เรื่องราวกลับซับซ้อนกว่าที่หวังหยวนคิดไว้!“แล้วเจ้าอยากให้ข้าช่วยเหลืออย่างไร?”หวังหยวนถามต่อภายในราชวงศ์ต้าเย่เต็มไปด้วยปัญหา ตอนนี้อาจเกิดการแย่งชิงบัลลังก์ ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ นี่เป็นโอกาสที่จะซื้อใจคน!หากสามารถสร้างสัมพันธ์ที่ดีกับราชวงศ์ต้าเย่ได้อีกครั้งในตอนนี้

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2095

    “หืม?”“เจ้าพูดมาเถิด”หวังหยวนมองไป๋ลั่วหลีด้วยรอยยิ้มหรือว่า...เหตุการณ์ลอบสังหารครั้งนี้จะเกี่ยวข้องกับราชวงศ์ต้าเย่จริง และไป๋ลั่วหลีก็มีส่วนรู้เห็นด้วย?เมื่อครู่นี้หวังหยวนและเกาเล่อต่างเข้าใจตรงกัน!ในเมื่อมีคนบงการอยู่เบื้องหลัง และคนที่น่าสงสัยถูกตัดออกไปแล้ว แสดงว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!คิดไปคิดมาคงหนีไม่พ้นคนของราชวงศ์ต้าเย่!แต่หวังหยวนไม่คิดว่าไป๋ลั่วหลีจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย เรื่องนี้ทำให้เขาใจหาย!เขาถือว่าไป๋ลั่วหลีเป็นสหาย เป็นคู่หู ถึงขั้นสร้างปืนไรเฟิลซุ่มยิงให้นาง นี่คือมิตรภาพที่ลึกซึ้ง!ทำให้หวังหยวนรู้สึกเสียใจไปชั่วขณะหนึ่ง!“ข้าตรวจสอบรูปร่างหน้าตาของคนเหล่านั้นแล้ว คาดว่าน่าจะเป็นทหารของราชวงศ์ต้าเย่! กล่าวคือ เรื่องนี้น่าจะเป็นฝีมือของซือฟาง!”“เดิมทีข้าไม่ควรบอกท่าน แต่ได้ยินว่าท่านให้ท่านเกาไปสืบเรื่องนี้! ท่านเกามีความสามารถ ไม่นานก็คงจะพบเบาะแส และผลลัพธ์สุดท้ายก็คงเหมือนเดิม!”“สู้ให้ข้าบอกความจริงกับท่านล่วงหน้าไปเลย ดีกว่าให้ท่านเกลียดชังราชวงศ์ต้าเย่เจ้าค่ะ!”ไป๋ลั่วหลีคิดถึงแต่ราชวงศ์ต้าเย่ จึงไม่สนใจเรื่องส่วนตัวหากหวังหยว

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2094

    “ใช้คนอย่าระแวง ระแวงก็อย่าใช้!”“เรื่องนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับพวกนั้น...”เห็นได้ชัดว่าหวังหยวนรู้ความจริงอยู่แล้ว เพียงแต่ไม่จำเป็นต้องบอกไท่สื่อลี่!ไท่สื่อลี่เป็นคนเฉลียวฉลาดจึงไม่กล้าถามมาก เมื่อเห็นว่าหวังหยวนไม่ได้สงสัยพวกเขา เขาก็เบาใจขึ้น“เช่นนั้นเชิญท่านพักผ่อนเถิดขอรับ ข้าต้องขอตัวก่อน”ไท่สื่อลี่กล่าวอย่างสุภาพ แล้วออกจากกระโจมไปหวังหยวนยังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ ดูเหมือนว่าคืนนี้เขาคงไม่ได้พักผ่อนตอนที่คุยกับไท่สื่อลี่ เขาได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังมาจากข้างนอก เกาเล่อนั่นเอง!ตอนนี้เขาอยากพบเกาเล่อโดยเร็ว เพื่อให้เกาเล่อไปสืบหาความจริงและไขข้อข้องใจ!“ท่านผู้นำ!”เกาเล่อที่เข้ามาในกระโจมรีบเดินไปหาหวังหยวน แล้วถาม “ท่านผู้นำไม่ได้รับบาดเจ็บใช่หรือไม่ขอรับ?”เมื่อครู่หวังหยวนไล่พวกเขาออกไป แล้วอยู่คนเดียวในกระโจม นี่คือสิ่งที่เกาเล่อกังวลที่สุด!การที่หวังหยวนเกือบเอาชีวิตไม่รอด แสดงว่าคนที่ลอบสังหารล้วนเป็นยอดฝีมือ!ต้องระวังตัวให้มาก!หวังหยวนมีปืนคาบศิลา แต่ฝีมือการต่อสู้ยังอ่อนด้อยกว่าอีกฝ่าย หากอีกฝ่ายมีจำนวนมากกว่าย่อมเสียเปรียบ!“ข้าดูเหมือนคนบาดเจ็บหรือ?”

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status