Share
บทที่ 1323
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1324
ส่วนโอวหยางซานนั้น เขาไม่ได้ใส่ใจเลย หากเขาอาศัยช่วงชุลมุนกำจัดโอวหยางซานทิ้งเสีย แล้วเขาจะไม่ได้ทุกอย่างกลับคืนมาหรือ?หลังจากออกจากที่นี่แล้ว เฉียนทงก็ยิ้มเยาะ จากนั้นไปหาโอวหยางซาน“พี่โอวหยาง ใต้เท้าหลี่ว์มาหาท่านแล้วหรือใช่หรือไม่?”โอวหยางซานได้ยินเช่นนั้นก็ย่อมรู้ว่าเฉียนทงหมายความว่าอย่างไร“มาหาแล้ว บอกให้ข้าช่วยเอาเงินมาบรรเทาทุกข์!”หลังจากได้ยินเช่นนั้น เฉียนทงก็หัวเราะพลางอดไม่ได้ที่จะกล่าวว่า “ฮึ่ม ตาเฒ่าคนนี้ เขาสร้างความเดือดร้อนให้ตัวเอง แล้วมาให้พวกเราตามล้างตามเช็ดให้”เมื่อโอวหยางซานได้ฟังคำพูดนี้ก็ถึงกับตกตะลึง“เอ๊ะ! นี่มันหมายความว่าอย่างไรกัน?”โอวหยางซานไม่เข้าใจว่าเหตุใดเฉียนทงจึงพูดเช่นนี้เฉียนทงย่อมไม่สามารถบอกได้ว่าหวังหยวนให้เงินเขาสองแสนตำลึงทอง เขาจึงไม่พูดถึงเรื่องนี้!แต่กลับเปลี่ยนไปพูดว่า “พี่โอวหยาง ท่านหลงเชื่อเสียแล้ว ยังมองไม่ชัดอีกหรือ?”“หลี่ว์ไฉหลิงหวังจะทำความดีความชอบ ในครั้งนี้ภัยพิบัติรุนแรงที่สุด เขาที่เป็นข้าหลวงปกครองที่นี่ย่อมยากที่จะหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบ หากไม่สามารถบรรเทาทุกข์ได้อย่างรวดเร็ว ราชสำนักก็คงจะไม่ละเว้นเขา”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1325
โอวหยางซานรู้สึกว่าเฉียนทงนั้นเป็นภัยร้าย เป็นปัจจัยที่ไม่แน่นอน ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าร่วมมือกับเฉียนทงอีกต่อไป!หากเกิดเรื่องขึ้น เขาก็จะต้องได้รับผลกระทบไปด้วย!เดิมทีเขาก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ควรจะโจ่งแจ้งมากเกินไป ดังเช่นที่หลี่ว์ไฉหลิงกล่าวไว้ ปัญหาที่แท้จริงนั้นไม่ได้อยู่ที่หวังหยวน!แต่กลับอยู่ที่ราชสำนัก!หากราชสำนักคิดจะจัดการกับพวกเขาจริง พวกเขาก็จะต้านทานไม่ได้ แม้ว่าพวกเขาจะเก่งกาจเพียงใดก็ตาม!ทั้งยังมีอีกประการหนึ่งที่สำคัญยิ่ง!นั่นคือบัดนี้หลิงหนานเกิดภัยแล้ง สายตาของราชสำนักจึงจับจ้องมาที่นี่ หากพวกเขาไม่สามารถแก้ไขเรื่องนี้ได้ ราชสำนักก็จะต้องลงโทษพวกเขาอย่างแน่นอนในสิ่งที่กระทำลงไป!ซึ่งนั่นก็เหมือนกับการขุนให้อ้วนแล้วจึงเชือดเสีย!ดังนั้น...เขาจึงรีบไปหาหลี่ว์ไฉหลิง แล้วเล่าเรื่องเหล่านี้ให้ฟัง!หลังจากที่หลี่ว์ไฉหลิงได้ฟังแล้วก็พ่นลมหายใจด้วยความเย้ยหยัน แล้วกล่าวว่า “เจ้าโง่คนนี้ คิดว่าตัวเองฉลาดนักหรือ แท้จริงแล้วโง่เง่าสิ้นดี!”“ถึงตอนนี้ คนผู้นี้... เราปล่อยไว้ไม่ได้แล้ว!”หลังจากที่หลี่ว์ไฉหลิงกล่าวจบ โอวหยางซานก็รีบพยักหน้าเห็นด้วย“ถูกแล้ว ใต้เท
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1326
แต่หวังหยวนก็ยังคงไม่จากไปเขายังมีเงินอีกห้าแสนตำลึงทองอยู่ในมือ ซึ่งสามารถทำอะไรได้อีกมากมายสำหรับหลิงหนาน!ยังมีอีกประการหนึ่งซึ่งสำคัญยิ่ง นอกจากการบรรเทาทุกข์แล้ว หากเขาไม่เห็นสภาพเช่นนี้ก็คงจะไม่เป็นอะไร แต่เมื่อได้เห็นแล้วก็ไม่สามารถปล่อยผ่านไปได้!ดังนั้นจึงต้องแก้ไขเสียหน่อย!เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เจ็ดวันผ่านไปไวเหมือนโกหก!ขณะที่ฝุ่นยังตลบอยู่ ตอนนี้หวังหยวนได้เรียกหลี่ว์ไฉหลิงและโอวหยางซานมาหา แล้วมองไปที่ทั้งสอง“การบรรเทาทุกข์ในครั้งนี้ลำบากพวกท่านทั้งสองมากนัก ขอให้วางใจเถิด ข้าจะขอรางวัลตอบแทนความดีความชอบให้แก่พวกท่านจากราชสำนัก”หลังจากที่หวังหยวนกล่าวจบ คนทั้งสองก็รู้สึกตึงเครียดยังจะขอความดีความชอบอีกหรือ?ไม่ถูกตำหนิก็ดีมากเพียงใดแล้ว!“ใต้เท้าหลี่ว์ ท่าน... บัดนี้ท่านก็คงจะรู้แล้วว่าปัญหาของหลิงหนานนั้นอยู่ที่ใด ดังนั้น... ท่านคงจะรู้แล้วว่าควรจะทำอย่างไรใช่หรือไม่?”หลังจากที่หวังหยวนกล่าวจบ หลี่ว์ไฉหลิงก็ย่อมเข้าใจเฉียนทงนั้นจบสิ้นไปแล้ว!แต่ยังมีโอวหยางซานอยู่!คนผู้นี้...ครอบครองที่ดินอุดมสมบูรณ์จำนวนมาก แน่นอนว่าปล่อยผ่านไปไม่ได้!หลี่ว์ไฉห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1327
หวังหยวนกลับมายังเมืองหลวงของเมืองหวง การที่เขาปฏิบัติภารกิจสำเร็จได้อย่างงดงามเช่นนี้ ย่อมสร้างความประหลาดใจแก่อ๋องหลงซีเป็นอย่างมาก! ส่วนอ๋องเจิ้นตงนั้นไม่กล้าเอ่ยสิ่งใดออกมาแม้ว่าในระยะหลังมานี้จิตใจของเขายังคงวุ่นวายอยู่เสมอ และมีความคิดไม่ดีอยู่บ้างแต่ถึงกระนั้น...เขาก็ยังไม่กล้าลงมือทำสิ่งใดที่ยิ่งใหญ่!เพราะภายใต้การเฝ้าจับตามองของอ๋องหลงซี เขาจะทำสิ่งใดได้? และจะกล้าทำสิ่งใดได้?ช่างน่าขัน!ตราบใดที่เขายังอยู่ อ๋องเจิ้นตงก็ไม่สามารถทำสิ่งใดได้ทั้งสิ้น!หวังหยวนจึงสบายใจขึ้น!เวลาล่วงเลยไปทีละวัน ชั่วพริบตาเดียว สามเดือนก็ผ่านพ้นไปแล้วแล้วเชียนหลงก็กลับมา หวังหยวนจึงรีบซักถามถึงเรื่องราวของเซียวฉู่ฉู่“คุณชายไม่ต้องกังวล ไทเฮาไม่เป็นอันตรายใด ๆ อีกไม่นานนักไทเฮาจะเสด็จกลับมา”เมื่อเชียนหลงตรัสจบ หวังหยวนก็พยักหน้าอย่างถึงพอใจเพียงแต่เขาไม่รู้เลยว่าเชียนหลงพาเซียวฉู่ฉู่ไปที่ใด!หากเขารู้คงจะตกใจเป็นแน่!เพราะคนที่ช่วยรักษาเซียวฉู่ฉู่นั้นไม่ใช่ใครอื่น แต่คือนักพรตเฒ่าชุดเขียวนั่นเอง!“คุณชาย ข้าได้ยินเรื่องราวล่าสุดที่เกิดขึ้นแล้ว คุณชายเก่งกาจยิ่งนัก!”เชียนห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1328
สำหรับเรื่องเหล่านี้ หวังหยวนไม่ทราบเลย และยังคงฝึกฝนวิทยายุทธ์ไปตามปกติเช้าวันรุ่งขึ้นหวังหยวนก็ไปราชสำนักตามปกติ เพียงแต่ไม่มีเรื่องราวใดที่สำคัญหวังหยวนจึงปล่อยใจเพลิดเพลินผ่อนคลาย!ภายในพริบตาเดียวก็ผ่านไปอีกหลายเดือนครึ่งปีผ่านไปแล้ว!จิตใจของอ๋องเจิ้นตงเริ่มวุ่นวายมากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะเขายังคงรู้สึกว่าตนเองมีโอกาส เขาจึงทนไม่ไหวอีกแล้ว!แต่เรื่องนี้ยากเกินไป หากต้องการดำเนินการจริง อย่างน้อยก็ต้องโค่นล้มอ๋องหลงซีให้ได้!แต่อ๋องหลงซีมีรากฐานที่มั่นคง ในเมืองหวงแห่งนี้ เขาเป็นผู้ที่มีอำนาจมากที่สุด!ไม่มีใครทราบว่าเขามีผู้ติดตามจำนวนมากเพียงใด และไม่ทราบด้วยว่าผู้คนเหล่านี้อยู่ที่ใด!กล่าวได้ว่าแฝงตัวอยู่ทุกหนแห่ง!ดังนั้น...อ๋องเจิ้นตงจึงไม่เคยคิดได้อย่างชัดเจนว่าจะจัดการกับอ๋องหลงซีอย่างไรดี!อ๋องเจิ้นตงสูดหายใจเข้าลึก ทำได้เพียงเฝ้ารอโอกาสเท่านั้น!แต่เวลากำลังล่วงเลยไปทีละนาที!โอกาสของเขายิ่งเหลือน้อยลงเรื่อย ๆ!นัยน์ตาของเขาฉายแววดุร้าย!“ในเมื่อไม่สามารถใช้ประโยชน์ได้ เช่นนั้นก็... สังหารเสียเถิด!”เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ ดวงตาฉายแววเย็นชาและโหดเหี้ยม!เพี
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1329
ทั้งสองนั่งลงอย่างรวดเร็ว นอกจากหวังหยวนแล้วก็มีเพียงอ๋องเจิ้นตงเท่านั้นที่อยู่ที่นั่น ไม่มีใครอื่นอีก!แต่อาหารที่เตรียมไว้นั้นมีมากมายหลายอย่าง!“หวังหยวน เจ้ากับข้ารู้จักกันมานานแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเชิญเจ้ามากินเลี้ยงกัน จึงจัดเตรียมอาหารไว้มากมาย!”หลังจากที่อ๋องเจิ้นตงพูดจบ หวังหยวนก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย!“ต้องบอกว่าจัดเตรียมไว้มากมายจริง ๆ!”หวังหยวนพยักหน้า นอกจากจะรู้สึกประหลาดใจแล้ว เขายังมองเห็นความเอาใจใส่ของอ๋องเจิ้นตงอีกด้วย!แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าเหตุใดชายคนนี้จึงเอาใจใส่เขาถึงเพียงนี้!เรื่องใดทำให้อ๋องเจิ้นตงต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อเชิญเขามากินเลี้ยง!แต่เมื่อถามไปก็ยังคงไม่ตอบตามตรง ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องถามอีกต่อไป!ทั้งสองเริ่มรับประทานอาหารร่วมกันงานเลี้ยงอาหารค่ำของอ๋องเจิ้นตงจัดเตรียมไว้ได้อย่างมีเอกลักษณ์จริง ๆ!อาหารแต่ละจานจับคู่กับสุราแต่ละชนิด!“มาเลย หวังหยวน อาหารจานนี้ทำจากหน่อไม้ฤดูใบไม้ผลิ ต้องจับคู่กับสุรานารีแดง!”“เจ้าลองชิมดูสิ!”อ๋องเจิ้นตงรินสุรานารีแดงให้หวังหยวนอย่างกระฉับกระเฉง จากนั้นก็ดื่มเองจนหมดจอกในอึกเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1330
แล้วให้คนยกไปทั้งหมดในคราวเดียว!ต้องใช้คนกว่ายี่สิบคนในการนำอาหารเหล่านี้ไปยังห้องโถง!เดิมทีอ๋องเจิ้นตงไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เขาคิดว่าแม้จะเป็นอาหารรสเลิศเพียงใด เขาก็เคยกินมาหมดแล้ว จะมีอะไรแปลกใหม่ได้!แต่เมื่อเห็นว่ามีคนยกอาหารมากมายมาที่ห้องโถง เขาก็รู้สึกงุนงง!นี่คืออะไร? ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย!เมื่อจัดเตรียมอาหารเสร็จแล้ว คนเหล่านั้นก็จากไป หวังหยวนชี้ไปที่หม้อไฟ จากนั้นก็จุดไฟไม่นานนักกลิ่นหอมกรุ่นก็โชยออกมา! หวังหยวนเตรียมน้ำจิ้มที่ปรุงไว้ล่วงหน้าเสร็จแล้วมาวางให้อ๋องเจิ้นตง และตักมาให้ตัวเองด้วย“หวังหยวน นี่... นี่คืออะไรหรือ?”อ๋องเจิ้นตงได้กลิ่นหอมมากแต่ไม่เคยลิ้มลองมาก่อน!“นี่เรียกว่าหม้อไฟ วิธีการรับประทานนั้นง่ายมาก เพียงแค่ใส่ของเหล่านี้ลงไปต้มให้สุก แล้วคีบออกมาจุ่มลงในน้ำจิ้มนี้ แล้วก็รับประทานได้เลย!”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เขาก็สาธิตให้ดูใช้ตะเกียบคีบเนื้อวัวสดหั่นบางที่ยังมีเลือดแดงอยู่ใส่ลงไปในหม้อ ต้มประมาณสิบห้าวินาที จากนั้นก็นำออกมาจุ่มน้ำจิ้มแล้วกินเข้าไปอ๋องเจิ้นตงตากระตุก วิธีการกินเช่นนี้ค่อนข้าง...โหดร้าย!ต้องรู้ว่าเขาไม่เคยกินอะไรเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1331
หวังหยวนหัวเราะแล้วพูดว่า “อ๋องเจิ้นตง หากท่านชื่นชอบ ข้าจะมอบเครื่องปรุงรสให้ท่าน เมื่อใดที่ท่านปรารถนาจะกินก็สามารถปรุงเองได้”อ๋องเจิ้นตงพยักหน้ารับโดยพลัน!“ช่างมีน้ำใจยิ่งนัก!”ทั้งสองกินอาหารร่วมกันอย่างเอร็ดอร่อย!โดยเฉพาะอ๋องเจิ้นตงที่ไม่เคยลิ้มรสอาหารเหล่านี้มาก่อนจึงยิ่งตื่นเต้นมาก!เมื่อกินอาหารปิ้งย่างเสร็จแล้ว ทั้งสองก็ยังกินอาหารอื่น ๆ ไปอีกมากมาย ด้วยความรู้สึกราวกับว่าได้ลิ้มรสอาหารทิพย์จากสวรรค์!ขณะที่กินอยู่นั้น อ๋องเจิ้นตงก็หาหัวข้อสนทนามาพูดคุย เพราะคงจะไม่เหมาะสมนักหากจะนั่งดื่มกินกันเฉย ๆ ใช่หรือไม่?ด้วยเหตุที่ดื่มไปก็คุยไปด้วย จึงดื่มได้ไม่มากนัก!ดังนั้นอ๋องเจิ้นตงจึงมองไปที่หวังหยวน แล้วจู่ ๆ ก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “หวังหยวน เจ้ารู้หรือไม่ว่าในชีวิตนี้ ข้าได้ตระหนักแล้วว่าอำนาจวาสนาใด ๆ ล้วนไม่ได้สำคัญที่สุด สิ่งสำคัญที่สุดคือความสุข...”คำพูดของอ๋องเจิ้นตงทำให้หวังหยวนนิ่งอึ้งไป!ชายผู้นี้...พูดเช่นนี้ออกมาได้อย่างไร?นี่มันเหมือนกับว่าดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกเลยไม่ใช่หรือ?เหตุใดจึงรู้สึกว่าผิดปกติไปมาก?ไม่ใช่ว่าสิ่งที่เขาชื่นชอบที่สุดใน
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1634
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1633
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1632
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1631
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1630
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1629
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1628
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1627
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1626
