Share
บทที่ 1309
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1310
หวังหยวนไม่ได้เดินทางไปด้วย แต่ให้เกาเล่อไปดูย่อมต้องมีสถานะที่เหมาะสมสำหรับเกาเล่อ โดยเขาจัดการเรื่องสถานะของเกาเล่อได้ง่ายมาก นั่นคือให้ไปในฐานะนายทะเบียน!เพื่อบันทึกสถานการณ์ที่นี่!หลี่ว์ไฉหลิงและพรรคพวกไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ รู้สึกเพียงว่าหวังหยวนคนนี้ไม่เอาใจใส่เลย จึงแค่ให้นายทะเบียนคนนี้ไปดูสถานการณ์ให้ผู้รับผิดชอบหลักในการบรรเทาทุกข์นี้กลับทำให้พวกเขามีความสุขมาก“ข้าว่าแล้วว่าหวังหยวนคนนี้จะไม่สนใจพวกเรา คนอย่างเขาไม่สนใจหรอกว่าเมืองหวงจะดีหรือไม่ เพราะเขาเป็นคนต้าเย่”“ถูกต้องแล้ว เขายึดครองเมืองหลิงได้แล้ว เขาจะสนใจพวกเราไปเพื่ออะไร?”“แต่ว่าเบี้ยเลี้ยงร้อยละห้าสิบนี้เราจะแบ่งกันอย่างไร?”ในเวลานี้คนทั้งสามก็มารวมตัวกันปรึกษาหารือคนสามคน หากแบ่งให้เท่า ๆ กันก็ได้แต่...อาจยังมีคนที่ไม่พอใจ!หลี่ว์ไฉหลิงย่อมต้องการส่วนแบ่งมากที่สุด เพราะเขาเป็นเจ้าเมือง เป็นผู้มีอำนาจสูงสุดและสำคัญที่สุด!ส่วนเฉียนทงและโอวหยางซานก็มองหน้ากัน!สถานการณ์ของทั้งสองคนนั้นแตกต่างกัน!เฉียนทงมีเส้นสายมากมายและมีกำลังคนมากมายเพราะมีคนรับใช้และพวกอันธพาลเป็นสมุนเยอะมา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1311
ด้วยเงินตราที่ใช้ซื้อทางสะดวก จึงทำให้การทำงานเป็นไปอย่างรวดเร็ว พวกเขาต่างทุ่มเททำงานกันอย่างเต็มที่!ในเวลาไม่นาน ขบวนเสบียงบรรเทาทุกข์ชุดแรกก็ถูกแจกจ่ายไปจนหมดสิ้น!อย่างน้อยก็สามารถบรรเทาความเดือดร้อนในช่วงเวลาสั้น ๆ ได้!แม้ว่าจะยังไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้ทั้งหมด แต่ก็ถือว่าบรรเทาไปได้บ้าง หวังหยวนรู้สึกยินดีกับเรื่องนี้“ช่างเป็นเรื่องที่ง่ายดายเสียจริง ช่วยเราจัดการเรื่องต่าง ๆ ได้มากมายอย่างง่ายดาย ต้องรู้ไว้ว่าถ้าเราลงมือทำเองคงไม่ง่ายอย่างนี้เป็นแน่!”“เจ้าว่า... หากพวกเขาช่วยเรา เรื่องการบรรเทาทุกข์ครั้งนี้จะไม่กลายเป็นเรื่องง่ายดายไปเลยหรือ?”หวังหยวนหัวเราะเบา ๆ พลางนั่งจิบชา ข้างกายเขามีเกาเล่อ จ้าวจือจิ้งและหวงเจียวเจียว ทุกคนต่างก็มีรอยยิ้มเพียงแต่รอยยิ้มของแต่ละคนนั้นแตกต่างกันจ้าวจือจิ้งยิ้มอย่างเยาะหยันและดูถูก คนผู้นี้ช่างคิดมากเกินไป หากพวกนั้นไม่ได้เห็นแก่เงินแล้วจะช่วยเขาได้อย่างไร?แต่ในเมื่อตอนนี้ได้ตกลงกับพวกเขาแล้ว ต่อไปชายคนนี้จะทำอย่างไรต่อ?เขายังอยากจะดูอยู่!ส่วนเกาเล่อนั้นยิ้มฝืดเฝื่อน แต่ไม่ได้มีท่าทีเยาะเย้ย เพียงแต่กังวลว่าหากพี่หยวนกลับคำ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1312
เกาเล่อเล่าเรื่องต่าง ๆ ที่ได้ยินมาอย่างรวดเร็ว หวังหยวนฟังแล้วก็เข้าใจอะไรบางอย่าง“เป็นเช่นนี้เอง ดูเหมือนว่า... หากต้องการจัดการพวกเขาจะต้องเริ่มจากปัจจัยภายในของพวกเขาเสียก่อน!”หวังหยวนหัวเราะ เมื่อจ้าวจือจิ้งได้ยินก็ยิ้มเยาะทันทีปัจจัยภายในหรือ?จะทำอะไรได้?คนทั้งสามนี้รวมตัวกันเพื่อต่อต้านศัตรูร่วมกัน มีทั้งอำนาจและเงิน!หากต้องการจะเป็นใหญ่ในแถบนี้ จะสามารถโค่นล้มคนทั้งสามนี้ได้หรือ?เว้นแต่คนทั้งสามนี้จะเป็นคนโง่เขลา!หวังหยวนเหลือบมองจ้าวจือจิ้ง เมื่อเห็นรอยยิ้มเยาะที่มุมปากของอีกเขาจึงพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ใต้เท้าจ้าว ท่านอยากจะพูดอะไรก็พูดมาเถิด เหตุใดต้องยิ้มเยาะกันด้วย?”จ้าวจือจิ้งได้ฟังแล้วก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ท่านอ๋อง ข้าไม่ได้ยิ้มเยาะ เพียงแต่...ข้าอยากรู้เหลือเกินว่าคนทั้งสามนี้ล้วนไม่ใช่คนโง่ พวกเขาจะแตกแยกกันอย่างง่ายดายได้อย่างไร?”พวกเขาทุกคนรู้ความคิดของจ้าวจือจิ้งแต่ไม่ได้พูดออกมาคนทั้งสามนี้ประหนึ่งว่าเป็นหนึ่งเดียวกัน!หากต้องการแยกพวกเขาออกจากกันคงจะยากเกินไป!หวังหยวนหัวเราะแล้วพูดว่า “เรื่องเช่นนี้ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ หากคิดจะทำก็ทำได้!”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1313
หวังหยวนเองก็พยักหน้าเช่นกัน เพราะเข้าใจดีว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะสำเร็จ จากนั้นก็กล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า “แน่นอน แต่ทว่าคนผู้นี้มีความแค้นกับหลี่ว์ไฉหลิง เราน่าจะใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้ได้”“เกาเล่อ เจ้าช่วยนัดเฉียนทงให้ข้าเงียบ ๆ แล้วบอกว่า... ข้ามีเรื่องจะขอให้เขาช่วย!”หลังจากที่หวังหยวนกล่าวจบ เกาเล่อก็ไม่รู้ว่าหวังหยวนต้องการทำสิ่งใด แต่ก็รีบไปจัดการทันที!ตกกลางคืนหวังหยวนรอคอยอยู่ที่เดิมส่วนเกาเล่อก็แอบไปที่บ้านของเฉียนทงขณะนี้เฉียนทงกินข้าวเสร็จแล้ว และกำลังจะไปเสพสุขที่ห้องของอนุภรรยาสักหน่อย แต่แล้วเกาเล่อก็ปรากฏตัวขึ้นขวางทางเขาไว้“เอ๊ะ? เจ้าหรือ?”เฉียนทงตกใจในทันที เกาเล่อจึงรีบกล่าวว่า “ขออภัยด้วย ท่านเฉียน ท่านอ๋องมีเรื่องส่วนตัวบางอย่าง ต้องการให้ท่านช่วยเหลือ ดังนั้น... ข้าจึงได้แอบมาที่นี่ ขอท่านอย่าได้ถือสา”เมื่อเฉียนทงได้ยินดังนั้นก็กะพริบตา รู้สึกประหลาดใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก“ให้ข้าช่วยหรือ? ได้เลย บอกมาเถิด ตราบใดที่ข้าช่วยได้ก็ยินดีที่จะช่วย”เฉียนทงไม่ได้คิดอะไรมาก หลังจากพูดประโยคนี้ เกาเล่อก็กล่าวว่า “ท่านอ๋องของข้าอยากจะพูดคุยกับท
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1314
“ความจริงแล้วเงินบรรเทาทุกข์นี้มีทั้งหมดหนึ่งล้านตำลึงทอง เมื่อราชสำนักหักไปครึ่งหนึ่งทันทีก็เหลือห้าแสนตำลึงทอง ตอนนี้ได้จ่ายไปแล้วร้อยละสามสิบ ตอนนี้จึงเหลือเพียงสองแสนตำลึงทองเท่านั้น!”“เรื่องนี้... เฮ้อ... ข้าก็รู้สึกไม่สะดวกใจจริง ๆ!”เมื่อหวังหยวนพูดจบ เฉียนทงก็งุนงงไปหมด!นั่นหมายความว่าเหลือเงินเพียงหนึ่งแสนตำลึงทอง!หากพวกเขาสามคนแบ่งกันคนละส่วน ก็เท่ากับสามหมื่นกว่าตำลึง!นี่...มันยังน้อยกว่าที่พวกเขาหาได้เองเสียอีก!นี่มันเรื่องล้อเล่นหรือเปล่า!“ท่านอ๋อง ท่านอย่ามาล้อข้าเล่นนะ นี่ไม่ใช่เรื่องจริงใช่หรือไม่?”เฉียนทงรีบพูดขึ้น ใบหน้าบ่งบอกว่าไม่ค่อยสบอารมณ์!หวังหยวนรีบกล่าวว่า “นี่... นี่ข้าจะหลอกเจ้าได้อย่างไร มันคือความจริง เฮ้อ... เฉียนทง ข้ามาบอกเจ้าก่อนก็เพราะเห็นว่าเจ้าเป็นคนดี ดังนั้น... ข้าจึงอยากรู้ว่าพวกเขาจะทำอย่างไรเมื่อรู้เรื่องนี้”เฉียนทงเป็นคนหยาบคาย เขาหรี่ตาขณะกล่าวว่า “ท่านอ๋อง เรื่องนี้ท่านจะเรียกข้ามาคนเดียวเพื่อเหตุใดกัน ผู้รับผิดชอบเรื่องนี้คือใต้เท้าหลี่ว์ต่างหาก ท่านควรจะบอกใต้เท้าหลี่ว์ให้เรียกมานั่งคุยกันไม่ดีกว่าหรือ?”เมื่อหวังหยวน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1315
หลังจากที่หวังหยวนพูดประโยคนี้ เฉียนทงก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยจึงกล่าวว่า “ท่านอ๋อง ท่านมีเรื่องอะไรที่อยากจะพูดกับข้าหรือ?”แม้ว่าจิตใจของเฉียนทงจะจดจ่ออยู่กับเรื่องเงินสำหรับการบรรเทาทุกข์ แต่เขาก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างใหญ่ หากไม่จัดการให้ดี อาจจะทำให้เกิดความโกลาหลได้!ดังนั้นเขาจึงอยากฟังว่าหวังหยวนจะพูดอะไร!หวังหยวนจึงกล่าวว่า “ท่านเฉียน อันที่จริงแล้วที่ตามท่านมาในวันนี้ เรื่องที่สำคัญที่สุดก็คือข้าต้องการให้ท่านช่วยทำให้หลี่ว์ไฉหลิงและโอวหยางซานสงบลง เพราะว่าเงินที่สามารถเบิกได้มีเพียงสองแสนตำลึงทองเท่านั้น อีกทั้งราชสำนักยังจะถอดถอนหลี่ว์ไฉหลิงออกด้วย เขามีทหารอยู่ในมือหนึ่งพันนาย เราจึงไม่ต้องการยั่วยุเขา”“เหตุผลนี้ท่านก็คงเข้าใจดีอยู่แล้ว อย่างไรเสียข้าก็ไม่ใช่อ๋องที่แท้จริงแห่งเมืองหวงของพวกท่าน แต่เป็นเพียงในนามเท่านั้น ที่ให้ข้ามานี้ก็เพราะว่ามีคนต้องการกำจัดข้า”“ดังนั้นข้าจึงคิดว่าพวกเราควรจะร่วมมือกัน!”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เฉียนทงจึงเข้าใจว่าหวังหยวนตามเขามาในวันนี้เพื่ออะไร!เฉียนทงรู้สึกลังเล เขาไม่ได้ไม่เชื่อหวังหยวน แต่ยังรู้สึกว่าเรื่องนี้ดูแปลกไป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1316
ในเมื่อหลี่ว์ไฉหลิงผู้นี้ต้องพินาศไปในไม่ช้า การร่วมมือกับหวังหยวนนั้นดีที่สุด!เขาเป็นถึงท่านอ๋องจึงสามารถช่วยเหลือเขาได้หลายเรื่อง!อีกอย่างหนึ่งก็คือทรัพย์สมบัติของหลี่ว์ไฉหลิงนั้นก็ไม่น้อยเช่นกัน!หากเขาสามารถกลืนกินมันได้ เขาก็จะกลายเป็นดั่งราชาแห่งหลิงหนาน!เขาจึงคิดคำนวณในใจแล้วกล่าวว่า “ท่านอ๋อง ไม่เช่นนั้นให้ข้าพาคนไปฆ่าเขาเลยดีหรือไม่?”เฉียนทงเป็นคนโหดเหี้ยม หากไม่ลงรอยกันก็ลงมือฆ่าได้!เรื่องนี้ทำให้หวังหยวนถึงกับตกใจ...ความคืบหน้ารวดเร็วถึงเพียงนี้เลยหรือ?จะฆ่าหลี่ว์ไฉหลิงทันทีเลยหรือ?เช่นนี้ก็ได้เหมือนกัน!หวังหยวนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “ฆ่าเลยก็ได้ แต่เรื่องนี้ต้องจัดการอย่างเป็นความลับที่สุด ยิ่งลับมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี อย่าให้มีการสาวมาถึงตัวท่านได้ เพราะการฆ่าเจ้าหน้าที่ของราชสำนักถือเป็นความผิดร้ายแรง!”เฉียนทงยกยิ้มทันทีแล้วกล่าวว่า “วางใจเถิด เรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ ข้าจัดการได้ ข้าจะทำอย่างไม่มีร่องรอย!”“เพียงแต่ว่าท่านอ๋อง หากหลี่ว์ไฉหลิงตายแล้ว ท่านจะสามารถควบคุมเมืองนี้รวมถึง หารหนึ่งพันนายของเขาได้ใช่หรือไม่?”เฉียนทงพูดขึ้นทันที เมื่อได้ยิน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1317
เมื่อหวังหยวนกล่าวจบ เฉียนทงก็ยิ้มแย้มแจ่มใสขึ้นมาทันที!นี่ต่างหากคือประเด็นสำคัญของเรื่อง!สิ่งอื่นใดล้วนไม่สำคัญ!ฆ่าคนหรือ?ไม่ฆ่าคนหรือ?สำหรับเขาแล้วมันเป็นเรื่องง่ายดายเกินไป!สวรรค์สูงฮ่องเต้ห่างไกล อย่างไรเสียก็ต้องฆ่าคนปีละสองคนอยู่แล้ว!เพียงแต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไรเท่านั้น!ถ้าเงินมากพอ ต่อให้ต้องฆ่าไท่จื่อในหลิงหนาน เขาก็กล้าลงมือ!ถึงจะดูเกินจริงไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้เป็นเพียงเรื่องโอ้อวด เพราะเฉียนทงสามารถทำเช่นนั้นได้จริง ๆ!ตราบใดที่ทำได้อย่างสะอาดหมดจด ใครจะกล่าวว่าเป็นฝีมือเขาได้?การหาแพะรับบาปสักสองสามตัวนั้นง่ายดายที่สุดแล้ว!ในหลิงหนานนี้ เฉียนทงก็ถือว่าเป็นเจ้าพ่ออยู่แล้ว!“ดี ดี ดี เช่นนั้นข้าจะรอท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ!”เฉียนทงหัวเราะแล้วเดินจากไปหลังจากที่เขาไปแล้ว เกาเล่อก็เดินออกมาด้วยความสงสัย “พี่หยวน ท่านจะยืมมือคนอื่นฆ่าหลี่ว์ไฉหลิงงั้นหรือ?”เมื่อได้ยินเช่นนั้น หวังหยวนก็ส่ายหน้าทันที“ผิดแล้ว ฆ่าเขาไปก็ไร้ประโยชน์ ประเด็นสำคัญคือฆ่าเจ้าของที่ดินทั้งสองคนนั้นต่างหาก หลี่ว์ไฉหลิงถึงจะโลภ แต่ก็ยังมีไหวพริบอยู่บ้าง เพราะเขาเป็นขุนนางผู้ปกครองบ้านเม
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1638
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1637
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1636
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1635
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1634
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1633
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1632
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1631
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1630
