บทที่ 492

เมื่อได้ยินคำพูดนั้น เวินหนี่ก็กำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว เธอหลบสายตาเขา กลัวว่าตัวเองจะคิดมากเกินไป “เพราะว่าใส่ใจถึงได้อยากเปลี่ยนแปลง แล้วทำไมต้องใส่ใจขนาดนั้นด้วยล่ะ?”

เย่หนานโจวมองเธอ “เพราะเธอเป็นภรรยาของฉัน”

เวินหนี่ยิ้มขมขื่นแล้วขยับริมฝีปากเบา ๆ คนช้อนในหม้อไฟไปมาแต่ก็ยังไม่ยอมกิน “บอกว่าจะหย่ากันไม่ใช่เหรอ แค่เพียงเงื่อนไขที่เป็นภรรยามันดูเป็นข้ออ้างที่ไม่สมเหตุสมผลแล้ว เมื่อก่อนไม่เห็นว่าคุณจะเปลี่ยนแปลงเพื่อฉัน ตอนนี้กลับมาทำเป็นใส่ใจซะงั้น”

เย่หนานโจวมองไปที่เธอ เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

เวินหนี่รู้สึกถึงสายตาของเขา แต่เห็นว่าเขายังคงเงียบ เธอจึงไม่รอและก้มหน้ากินอาหาร

“รู้สึกว่าฉันจะชอบเธอเข้าให้แล้ว”

“แค่ก แค่ก แค่ก…”

คำพูดเบา ๆ นี้ทำให้เวินหนี่สำลักน้ำซุป เธอรู้สึกแสบร้อนที่คอและรู้สึกไม่สบายตัว

เมื่อเห็นแบบนั้น เย่หนานโจวก็รู้ว่าเธอกำลังรู้สึกไม่ดี จึงรีบเทน้ำให้เธอ “เป็นไงบ้าง? ดื่มน้ำสักหน่อย!”

เวินหนี่น้ำตาไหล ม่านตาของเธอพร่ามัวและในช่วงเวลานั้นก็ไม่รู้ว่าน้ำตานี้ไหลออกมาด้วยความรู้สึกแบบไหน

เป็นเพราะเธอรอคอยมาหลายปี จนในที่สุดก็ได้ยินค