บทที่ 493

เวินหนี่นั่งอยู่บนเตียง มองไปที่ประตู เมื่อรู้ว่าเย่หนานโจวยังอยู่ข้างนอก เธอก็นอนไม่หลับ

ภายในใจไม่สามารถสงบลงได้

เธอยังคิดถึงคำพูดของเย่หนานโจว

ในเรื่องนี้เธอยังคงขี้ขลาดอยู่บ้าง ไม่กล้าเปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริงออกมา

แต่ในใจกลับมีความกระวนกระวาย

ไม่นานประตูก็เปิดออกอีกครั้ง เวินหนี่มองไปและเห็นเย่หนานโจวเดินเข้ามา

เธอจ้องมองเขาอย่างเหม่อลอย ราวกับตอนที่เจอเขาครั้งแรก ที่ทำได้เพียงมองเขาเงียบ ๆ โดยไม่กล้าพูดอะไรสักคำ

เย่หนานโจวถือแก้วนมเข้ามาและวางไว้ตรงหน้าเธอ ก่อนจะพูดขึ้นเสียงทุ้ม “ดื่มนมก่อนนอนจะดีต่อร่างกาย รสหวาน ๆ ช่วยลดความเครียดได้”

เวินหนี่มองแก้วนมตรงหน้า แขนของเย่หนานโจวมีเส้นเลือดปูดขึ้นเล็กน้อย ครู่หนึ่งทำให้เธอรู้สึกเหมือนภาพนี้เคยเกิดขึ้นมาก่อน

เวินหนี่รู้สึกว่าช่วงนี้ตัวเองแปลกไป

ไม่เพียงแค่เธอรู้สึกระแวงสงสัยเท่านั้น แต่ยังมีภาพบางอย่างที่เธอไม่เคยพบเจอมาก่อนปรากฏขึ้นมาอีกด้วย

ศีรษะปวดขึ้นมาแปลบหนึ่ง

เธอจึงรีบยกมือกุมหัว

เย่หนานโจวเห็นสีหน้าเธอไม่ดีจึงถามขึ้นว่า “ปวดหัวเหรอ？”

เวินหนี่ดึงสติกลับมา “ไม่เป็นไร”

เธอรีบจับแก้วนมไว้ในมือ ก้มตัวและดื่มน