LOGINShare
เจ้าสาวไม่สมยอม 94
Last Updated:
2025-03-12 07:00:26“จะทำอะไร ปล่อยนะ” พิมพ์รพีพรโวยวายประท้วงเมื่อข้อมือบางถูกคว้าหมับและจับไว้แน่น
“รู้ไหมว่าผู้ชายไม่ชอบให้ใครมาตราหน้าว่า ไอ้ตุ๊ด”
“เหรอ ไอ้ตุ๊ด ๆๆ อุ๊บ!” เสียงของพิมพ์รพีพรถูกกลืนหายเข้าไปในปากของปลัดเมฆา ริมฝีปากหนาบดเคล้าจนพิมพ์รพีพรรู้สึกเจ็บ จนต้องเปิดปากตัวเองรับลิ้นร้อนร้ายกาจของชายหนุ่มอย่างไม่ได้เต็มใจนัก ร่างบางพยายามดิ้นรนจากอ้อมแขนแข็งแรงที่ตอนแรกเธอเองคิดว่าอ้อนแอ้นราวกับผู้หญิง แต่เมื่อได้สัมผัสใกล้ชิดทำให้หญิงสาวรู้ว่า มันแข็งแกร่งเหลือเกิน พิมพ์รพีพรพยายามดิ้นรน แต่ยิ่งดิ้นก็เหมือนกับว่าเธอยิ่งติดกับดัก ที่
ถูกรัดรึงด้วยอ้อมแขนแข็งแรงของชายหนุ่ม
“อ้าว! ยายพิมพ์หายไปไหนแล้วล่ะ ไม่รอกันเลย” น่านน้ำที่กลับออกมาจากห้องน้ำเมื่อไม่เห็นเพื่อนรักจึงเดินกลับเข้าไปในงาน โดยไม่ได้เอะใจว่าเพื่อนตัวเองกำลังถูกลงโทษอยู่อีกด้านของพุ่มดอกแก้ว
เมื่อได้ชิมความหวานจากริมฝีปากบางที่ช่างค่อนขอด ปลัดเมฆาเองกลับเคลิ้มจนไม่อยากถอนริมฝีปากออก แต่เมื่อต้องตัดใจถอนริมฝีปาก ชายหนุ่มยังไม่วายกระซิบชิดอยู่ริมฝีปากบาง
“นี่คือบทเรียนสำหรับผู้หญิงตัวเล็กอย่า
Related chapters
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่สมยอม 95
“บ้าน่าแก มันเป็นเรื่องขำๆ ฉันไม่เชื่อหรอก” พิมพ์รพีพรกล่าวอย่างไม่สนใจมากนัก“เหลือดอกไม้ของพี่แนน เผื่อฉันจะได้บ้าง อย่าเพิ่งไปไหนนะแก” น่านน้ำดึงแขนเพื่อนไว้ ขณะที่สาวๆยังยืนเต็มบริเวณหน้าเวที“จะโยนมาแล้วแก” น่านน้ำปรี่วิ่งเข้าไปหน้าเวทีท่ามกลางสาวๆ เธออาจจะสนใจแต่ช่อดอกไม้จนลืมระวังตัว ความเร็วของฝีเท้าบวกกับรองเท้าส้นสูงที่ไม่คุ้นชินเท่าไรนัก ทำให้เธอหกล้มหัวคะมำอยู่ในท่าคลานเข่า หัวเข่าถลอกปอกเปิก หญิงสาวที่ยืนอยู่ใกล้ๆต่างเบี่ยงตัวหลบ เพราะกลัวถูกน่านน้ำดึงให้ล้มลงไปด้วยดอกไม้ช่อเล็กๆตกอยู่ตรงหน้า น่านน้ำกลอกตามองซ้ายขวา เอาวะหน้าแตกทั้งที่ก็ให้มันคุ้มหน่อย เธอตัดสินใจคว้าช่อดอกไม้ตรงหน้าขึ้นมา ก่อนจะลุกขึ้นด้วยความยากเย็น หญิงสาวเดินกะเผลกตรงไปหาเพื่อน พิมพ์รพีพรทำหน้าตาเหยเกกับท่าทางของเพื่อน เธอไม่รู้ว่าจะขำหรือจะสงสารเพื่อนดี แต่ยังไม่ทันเอ่ยอะไร น่านน้ำก็ดึงแขนเพื่อนสาวก้าวฉับๆเพื่อจะกลับไปที่โต๊ะทันที อายก็อายแต่มันแก้ไขสถานการณ์อะไรไม่ได้แล้ว เธอจึงเลือกที่จะเดินออกจากบริเวณหน้าเวทีเงียบๆ พร้อมกับกำช่อดอกไม้ในมือไว้แน่นสองสาวเดินยังไม่ถึง
Last Updated : 2025-03-12นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่สมยอม 96
“ป๊าเชื่อว่าได้ฝากลูกสาวไว้กับคนที่สามารถดูแลลูกสาวป๊าได้ ขอบใจธีร์มากนะที่ไม่ทำให้ป๊าผิดหวัง” ไอรักและธีร์ภาณุก้มศีรษะลงไหว้ท่านทั้งสอง เสี่ยอินตบบ่าลูกเขยเบาๆคำอวยพรต่างๆนานาของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายในการส่งตัวเข้าห้องหอ มันช่างยืดยาวนักในความคิดของธีร์ภาณุ และเมื่อประตูห้องถูกปิดลง ชายหนุ่มจึงยิ้มให้ภรรยาของตนเอง หากแต่ไอรักมัวแต่เหยียดขาออกเพราะเมื่อยขบเต็มที่ ธีร์ภาณุจึงลุกขึ้นยืนก่อนพร้อมกับยื่นมือให้ไอรัก“เมื่อยละสิ” ไอรักพยักหน้าพร้อมกับยื่นมือให้ธีร์ภาณุช่วยประคองตนเองให้ลุกขึ้น“หนูไออาบน้ำก่อนเลยนะครับ ดึกมากแล้วจะได้พักผ่อน” ไอรักทำตามอย่างว่าง่าย หญิงสาวเดินไปค้นชุดในตู้แล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ อย่างรวดเร็ว จนธีร์ภาณุอดขำกับอาการของไอรักไม่ได้ด้านไทธรณ์และรสิตา พร้อมกับญาติผู้ใหญ่เดินทางกลับคฤหาสน์เจ้าสัวปรีชา หลังจากส่งตัวคู่น้องเข้าห้องหอไปแล้ว เพื่อทำพิธีส่งตัวเข้าหอ ญาติผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายต่างกล่าวคำอวยพรแก่คู่บ่าวสาว ที่นั่งอยู่บนพื้นภายในห้องหอที่ถูกประดับประดาด้วยดอกกุหลาบสีชมพู เนิ่นนานจนรสิตา แทบจะสัปหงก“พ
Last Updated : 2025-03-13นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่สมยอม 97
“พี่รักหนูไอนะครับ” พูดจบก็ประคองหน้านวลไว้ในอุ้งมือแผ่วเบา ไอรักสบสายตาของชายหนุ่มที่มองมา หญิงสาวหลับตาพริ้ม ธีร์ภาณุจึงประทับรอยจูบแผ่วเบาที่หน้าผากมน แล้วเลื่อนมากระซิบที่ข้างหูของไอรัก“รอพี่สักครู่นะครับ อันนี้มัดจำไว้ก่อน” ไอรักยิ้มเขินธีร์ภาณุในชุดเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงนอนขายาว เดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ ชายหนุ่มกวาดสายตาไปทั่วห้อง แต่กลับไม่พบเจ้าสาวหมาดๆของตัวเอง หากแต่ชายหนุ่มสะดุดตากับประตูกระจกบานใหญ่ริมระเบียงที่ปิดไม่สนิทไอรักยืนกอดอกอยู่ริมระเบียง หญิงสาวทอดสายตาไกลออกไป สายลมหนาวพัดเบา ทำให้ผมยาวที่ถูกปล่อยเป็นอิสระปลิวไสวตามแรงลม“อุ๊ย!” เมื่อถูกสวมกอดจากด้านหลังหญิงสาวจึงอุทานด้วยความตกใจ“อากาศเย็นมากนะครับ มายืนตากลมคนเดียวระวังจะไม่สบาย” ชายหนุ่มกระชับอ้อมกอดแน่น ถ่ายทอดความอบอุ่นให้กับหญิงสาว ไอรักเอนศีรษะพิงกับแผงอกกว้าง และวางมือบนท่อนแขนแข็งแรงที่โอบกอดตัวเธอไว้“คืนนี้ดาวสวยนะคะ เต็มท้องฟ้าเลย”“ทุกคืนต่อจากนี้ไปจะเป็นค่ำคืนที่สวยงามสำหรับพี่เสมอ” ไอรักพลิกตัวกลับมามองชายหนุ่ม
Last Updated : 2025-03-13นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่สมยอม 98
เธอนอนทับมันไว้ตอนนี้มันแข็งแกร่งดุนดันอยู่ที่ต้นขาของเธอ หญิงสาวสบสายตาสามีของตนเองที่นอนยิ้มกริ่ม ก่อนที่ริมฝีปากบางจะได้เปล่งเสียงออกมา ท่อนขาเรียวของเธอถูกขาแข็งแรงของเขาแยกออกจากกัน มือหนาจับต้นขาทั้งสองของเธอยกขึ้น แล้วกดลงเบาๆให้ร่องดอกไม้ชุ่มฉ่ำได้ครอบครองกลางความเป็นชายของตนเอง ธีร์ภาณุขบกรามแน่นเมื่อถูกความร้อนชื้นครอบครองตัวตนของเขาไว้จนมิด ไอรักจิกเล็บลงที่บ่าแกร่ง ธีร์ภาณุเลื่อนฝ่ามือกดสะโพกเต่งตึงเพื่อให้ทั้งสองแนบชิดกันลึกซึ้งยิ่งขึ้นเนิ่นนานโดยไม่ยอมทำอะไรต่อ ไอรักส่งเสียงอื้ออ้าในลำคอ เพราะตอนนี้เธอรอคอยเขา รอคอยให้ธีร์ภาณุจับจูงไปยังวิมานแสงดาว เป็นการรอคอยที่ทรมานมาก จนเธอไม่สามารถต้านทานความต้องการของตนเองได้ไอรักเริ่มขยับสะโพกของตนเอง ร่างบางสั่นไหวกับความซาบซ่านที่ค้นพบว่าตัวเองไม่จำเป็นต้องรอคอยจากธีร์ภาณุก็ได้ ชายหนุ่มคลี่ยิ้มอย่างสมใจ เมื่อไอรักยันกายลุกขึ้นนั่งบนตัวตนของเขา สองมือหนาเลื่อนขึ้นป่ายปัดแผ่วเบาผ่านยอดอก และบีบเคล้นอกอวบสลับไปมา สายตาคมวาวจับจ้องหน้านวลที่แหงนเงยขณะกำลังขยับเข้าออกอยู่บนกายของเขาธีร์ภาณุไม่ปล่อยให้ไอรักคุมเกมฝ่าย
Last Updated : 2025-03-14นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่สมยอม 99
“อื้ม...ฮันนีมูนนี้พี่คงจะตายคาอกแน่ๆ” ไทธรณ์พูดริมชิดกลีบปากบาง“ก็พอแค่นี้สิคะ” เสียงหวานนั้นสั่นพร่าชัดเจน“ถ้าหยุด...คงสิ้นใจตายลงตรงนี้แหละ” ไทธรณ์ประกบปากบางอีกครั้งจูบดูดดื่มราวกับกระหายนักหนา เขาไม่เคยรู้สึกเบื่อริมฝีปากนี้เลย นับวันยิ่งหลงจนแทบจะโงหัวไม่ขึ้นอยู่แล้วรสิตาผลักร่างหนาถอยหลังจนชิดผนังระเบียง ตะวันลับแสงไปแล้ว ความมืดเริ่มคืบคลานเข้ามา บริเวณบ้านพักนี้เป็นชายหาดส่วนตัว จึงไม่มีใครมาเดินเพ่นพ่าน มีเพียงเสียงคลื่นทะเลที่ซัดสาดเข้าหาฝั่ง และเสียงลมหายใจของสองร่างที่กอดตระกองจูบกันอย่างดูดดื่มไทธรณ์พลิกร่างของรสิตาให้หลังพิงผนังห้องริมระเบียงแทนตน มือหนาเลื่อนลงถลกชายกระโปรงชุดเดรสผ้าบางพลิ้วลายดอกไม้เล็กๆยาวกรอมเท้าขึ้น นิ้วเรียวใหญ่ถูกส่งเข้าไปสำรวจช่องทางรัก น้ำหวานจากอารมณ์ปรารถนาลื่นเยิ้มจนไทธรณ์หัวใจเต้นถี่เมื่อได้สัมผัส ซับในตัวบางถูกรูดรั้งลง ขาเรียวขยับยกขึ้นลงจนมันไปกองอยู่ปลายเท้าและหลุดไปในที่สุด มือน้อยของรสิตากำลังปลดปล่อยแกะตะขอ และรูดซิปกางเกงขาสั้นของชายหนุ่ม ชั้นในสีขาวถูกมือเล็กๆบังอาจรูดทิ้งไปกองกับพื้น และไทธรณ์ก็กำ
Last Updated : 2025-03-14นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่สมยอม 100
“จะอายอะไรล่ะ เราเป็นสามีภรรยากันแล้วนะ” ไทธรณ์ลุกขึ้นนั่งซ้อนข้างหลังรสิตา ลำแขนแข็งแกร่งคว้าหมับที่เอวบาง ดึงรั้งให้รสิตามานั่งเกยอยู่บนตักตัวเอง หลังเนียนแนบชิดไปกับอกแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของไทธรณ์ สะโพกเปลือยทำให้รสิตารู้สึกได้ ถึงสิ่งที่เธอนั่งนับอยู่ว่ากำลังเริ่มขยับขยายความแข็งแกร่งอีกครั้ง มือหนาอีกข้างสอดหายไปด้านหน้าของหญิงสาว ก่อนจะคลึงเบาๆที่ที่อกอวบทั้งสองข้างสลับไปมา อารมณ์รักเริ่มคุกรุ่นขึ้นมาอีกรอบไทธรณ์สะบัดผ้าห่มออกจากร่างบาง แต่ทว่าอวบอิ่มนุ่มนิ่มไปทั้งร่าง รสิตาหันขวับกลับมาตั้งใจจะต่อว่าคนตัวโต แต่กลับถูกไทธรณ์ปิดปากด้วยปากของเขาเอง จูบที่ทั้งเอาใจและเรียกร้องจนรสิตาไม่อาจจะต้านทานต่อความเร่าร้อนที่ถูกไทธรณ์จุดขึ้นได้ ร่างบางถูกผลักเบาๆให้นอนราบลงกับเตียง ไทธรณ์มองสำรวจไปทั่วทั้งร่างด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรัก“พี่ไทอย่ามองแนนสิ” ไทธรณ์หัวเราะเบาๆในลำคอ ก่อนที่จะใช้ลิ้นร้อนร้ายกาจดูดดื่มริมฝีปากบาง เขาตีตราไปทั่วทุกตารางนิ้วบนผิวเนียน หยุดดูดดึงไล้วนยังจุดสำคัญที่กระตุ้นความเสียวซ่านของหญิงสาว มือหนาไล้ลูบแผ่วเบาไปตามต้นขาเรียว แล้ววกกลับด้
Last Updated : 2025-03-15นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่สมยอม 101
“ดื่มกาแฟก่อน แล้วพี่จะปล่อย” รสิตาถอนหายใจเบาๆ หน้างอง้ำ“ก็ได้ค่ะ เอาแก้วมาสิคะ”“พี่ป้อน” ไทธรณ์ยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มแล้วอมไว้ในปากตน มือหนารั้งท้ายทอยหญิงสาวให้แหงนเงย แล้วประกบปากของตนเข้ากับกลีบปากบางสีชมพู รสิตาเพิ่งเข้าใจความหมายของคำว่าป้อนของเขาตอนนี้แหละ หญิงสาวอ่อนใจจริงๆ จึงจำยอมต้องเผยอปากรับกาแฟจากปากหยักได้รูปนั้น กาแฟอุ่นๆกรุ่นกลิ่นหอมถูกส่งเข้าปากเล็กและกลืนลงคอ หากแต่คนป้อนกลับไม่ยอมถอนริมฝีปากออก ลิ้นสากเกี่ยวกระหวัดดูดดึงลิ้นเล็กๆ กวาดไปตามโพรงปากอุ่นชื้น รสขมของกาแฟกับความหวานซาบซ่านของรสจูบกระชากวิญญาณจากชายหนุ่ม ทำเอารสิตาถึงกับสั่นสะท้านจมดิ่งลงในวังวนเสน่หาอีกครั้งมือร้อนอีกข้างกอบกุมทรวงอกอวบ ไทธรณ์ขยำเบาๆและใช้นิ้วสะกิดคีบยอดอกที่แข็งเป็นตุ่มไต คลึงเคล้นทั้งสองข้างจนรสิตาครางอู้อี้ในลำคอ“พี่ไท...เช้าแล้วนะคะ” หญิงสาวประท้วงเมื่อปากบางถูกปล่อยเป็นอิสระ คนที่ถูกห้ามไม่ได้ฟังสักนิด เขายังใช้จมูกดอมดมไปทั่วต้นคอระหง ปากก็ขบเม้มไปทั่วบ่าเนียน สร้างความปั่นป่วนให้คนในอ้อมกอดจนสับสนรสิตาจับข้อมือหนาที่ป่ายปัดอยู่บนอกอวบของตน หว
Last Updated : 2025-03-15นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่สมยอม 102
ฮันนีมูนคราวนี้ เธอจะได้ออกไปเที่ยวข้างนอกบ้างไหมหนอ?ขณะที่อีกฝ่ายกลับไม่ได้สนใจโปรแกรมสถานที่ท่องเที่ยวเลย เพราะฮันนีมูนคราวนี้ เขามีจุดประสงค์เพื่อทำตามเป้าหมายที่ตั้งไว้เท่านั้น และเมื่อประตูห้องน้ำถูกปิดลง ความหวานละมุนแสนเร่าร้อนก่อตัวขึ้นอีกครั้งและอีกครั้งน้ำผึ้งพระจันทร์ช่างหวานหอมเกินห้ามใจ ทำให้ไทธรณ์รู้สึกราวกับว่าตนเองต้องคำสาปแห่งรัก จนไม่อาจจะถอนกายห่างจากภรรยาได้เลย“หนูไอขับรถเก่งเหมือนกันนะเนี่ย” ธีร์ภาณุเอ่ยแซวภรรยาของตน ที่กำลังทำหน้าที่ขับรถจี๊ปสำรวจไร่แสงตะวัน ด้วยข้ออ้างของไอรักที่ว่า ในเมื่อตนเองเป็นนายหญิงของไร่แล้ว ก็จำเป็นที่เธอต้องรู้ทุกซอกทุกมุมของไร่ เพื่อจะได้ดูแลไร่ช่วยสามีได้อย่างเต็มที่“ไม่ได้หรอกค่ะ พี่ธีร์ขับได้หนูไอก็ต้องขับได้” ไอรักตอบด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ“นี่ใจคอ จะไม่ยอมพี่สักอย่างเลยหรือไง”“ทุกวันนี้ผู้หญิงกับผู้ชายมีสิทธิ์เท่าเทียมกันค่ะ ความสามารถของผู้หญิงก็ไม่ได้น้อยไปกว่าผู้ชายนะคะ”“อืม...ท่าจะใช่ ความสามารถของหนูไอไม่ได้ด้อยไปกว่
Last Updated : 2025-03-16
Latest chapter
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่เดียงสา 13
น่านน้ำมองตามแผ่นหลังกว้างหายเข้าไปในห้องน้ำ พร้อมกับประตูห้องน้ำที่ปิดตามมา ประโยคที่เธอได้ยินก่อนที่ประตูห้องน้ำจะปิดสนิท ทำให้หญิงสาวรีบกระโจนลงจากเตียงกว้างทันที“ถ้าจะอาบน้ำพร้อมผมก็ตามเข้ามาได้เลยนะ ประตูไม่ได้ล็อก”ขาเรียวเล็กรีบพาเจ้าของร่างออกจากห้องกว้างทันที ภูชิตยื่นหน้าออกมาจากห้องน้ำ ทันเห็นหลังไวๆออกจากห้องไป เขาส่ายศีรษะพร้อมกับยิ้มกับตัวเอง“คนอะไรเนื้อนุ่มเนียนน่าฟัดไปทั้งตัว หึๆ”เมื่อคืนกว่าน่านน้ำจะข่มตานอนได้ก็ย่างเข้าสู่วันใหม่แล้ว เธอนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง คิดทบทวนเรื่องราวตอนหัวค่ำ ทั้งๆที่แอบปลื้มเจ้านายหนุ่ม แต่ทำไมเมื่อเขารุกประชิดร่าง เธอกลับรู้สึกหวาดกลัว อย่างนี้อาจจะทำให้สิ่งที่เธอหวังไม่สำเร็จ เอาล่ะ...ต่อนี้ไปเธอต้อง
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่เดียงสา 12
“เอ่อ...น้ำยอมแล้วค่ะ คุณภูชิตลุกขึ้นก่อนนะคะ” เสียงหวานอ้อมแอ้มบอกอย่างยอมจำนน คนที่ได้สัมผัสความนุ่มนิ่มถอนหายใจยาว เขายังไม่อยากลุก กลิ่นกายสาวหอมอ่อนๆทำให้ใจเต้นแรง และรู้สึกดีอย่างประหลาด“ลุกสิคะ” คิ้วเข้มเลิกสูง ไม่เข้าใจว่าเธอจะทำอะไร น่านน้ำเหมือนจะเดาใจออกว่าชายหนุ่มสงสัย“ก็เดี๋ยวน้ำจะถอดชุดออกให้คุณภูชิตตรวจดูไง คุณภูชิตไม่ต้องลำบากมาถอดให้น้ำหรอกน่า” พูดอย่างใจกล้าแต่หัวใจแทบจะวายอยู่แล้ว ภูชิตยิ้มราวกับว่าไม่เชื่อในสิ่งที่หญิงสาวพูด แต่ก็ยอมลุกขึ้นนั่งคุกเข่าอยู่ข้างร่างบาง รอดูว่าคนใจกล้าจะถอดเสื้อผ้าให้เขาตรวจสอบจริงๆไหมน่านน้ำยันกายลุกขึ้นนั่งคุกเข่า แววตาไม่มั่นใจฉายชัด หญิงสาวสูดหายใจเข้าปอดลึกแล้วผ่อนออกช้าๆ อย่างยากลำบาก มือเล็กค่อยๆแกะกระดุมเสื้อเม็ดแรก ภูชิตมองตามใจเต้นรัว เขาเคยเห็นมาแล้ว และรู้ดีว่าภายใต้เสื้อผ้าที่บดบังร่างกายนี้อยู่
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่เดียงสา 11
“ทำอะไรอยู่นะ” ภูชิตพูดเบาๆ เดินไปหยุดอยู่หน้าประตูห้องของคนที่ทำให้เขาหมดอารมณ์ไปต่อกับสาวสวยไฟแรงหุ่นอวบอั๋น มือใหญ่ยกค้าง ชายหนุ่มกำลังชั่งใจว่าจะเคาะประตูดีไหม แต่เนื่องจากสมองยังคิดหาเรื่องราวจะคุยกับคนในห้องไม่ได้ ภูชิตจึงตัดสินใจลดมือลงหันหลังกลับ ไปเปิดประตูห้องของตนแทนเสียงเปิดปิดประตูห้องไม่ได้ทำให้คนที่ยืนอยู่ระเบียงกว้างตกใจ เพราะน่านน้ำไม่ได้ยิน เธอยังคงดื่มด่ำอยู่กับภาพบรรยากาศตรงหน้า ภูชิตจัดการถอดเสื้อผ้าโยนลงตะกร้าเตรียมตัวอาบน้ำทันที ร่างแกร่งกำยำเปลือยเปล่ากำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ หากแต่เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มหันหลังเดินกลับไปหยิบโทรศัพท์ที่โต๊ะมุมห้อง“ว่าไงสิน” เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์และเสียงทุ้มที่ได้ยินตามมาทีหลัง ทำให้คนที่แอบย่องเข้าห้องนอนอื่นสะดุ้งสุดตัว“คุณภูชิตกลับมาแล้ว เอาไงล่ะทีนี้” น่านน้ำเหลียวซ้ายแลขวา ชะโง
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่เดียงสา 10
“สวัสดีค่ะคุณศศิพิมล” น่านน้ำยิ้มกว้างอย่างเป็นมิตร หากแต่คนที่ต้องรับไหว้กลับชักสีหน้าไม่พอใจเท่าไร“สวัสดีค่ะคุณน่านน้ำ” ร่างสมส่วนอวบอัดเดินเข้าใกล้ภูชิต มือเรียวจับจองคล้องแขนล่ำอย่างต้องการแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ริมฝีปากสีสดแสนเซ็กซี่แย้มยิ้มอย่างมีเสน่ห์ ภูชิตก้มลงมองแขนเรียวที่คล้องแขนตัวเอง แล้วสบตาเจ้าของมือเรียว ใบหน้านิ่งขรึมไม่ได้บ่งบอกความรู้สึกใดๆออกมา เขาหันไปสบตาน่านน้ำอยู่ครู่เดียวก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปจากห้องทำงาน พร้อมกับร่างเย้ายวนที่พยายามเบียดกระแซะร่างของเขาจนแทบจะสิงกันอยู่แล้วเมื่อประตูห้องทำงานปิดลงหลังจากที่สองคนนั้นออกไปแล้ว น่านน้ำก้มลงมองหน้าอกตัวเอง มือเล็กกอดอกจับสองเต้าตัวเองแล้วถอนหายใจ“จะสู้เขาไหวไหมน่านน้ำ ซะบะละฮึ่มขนาดนั้น” น่านน้ำทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิม ถอนหายใจอย่างหนักหน่วง และเริ่มคิดเป็นจริงเป็นจังว่า หากต้องเพิ่
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่เดียงสา 9
“พอทานได้ไหมครับ” คำถามจากภูชิต ทำให้น่านน้ำตื่นจากภวังค์ เพิ่งรู้ตัวว่าสายตาของตัวเองจ้องมองอยู่บนใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม หญิงสาวยิ้มแก้เก้อ เพราะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเดินมานั่งอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร“เอ่อ...ได้ค่ะ” ตอบแล้วก็ยิ้มกว้าง ก่อนจะก้มลงรับประทานอาหารตรงหน้าอย่างจริงจัง เพราะหิวหรือเพราะเขินอายที่แอบมองแล้วถูกจับได้ก็ไม่รู้“นายคะ วันนี้ของหวานมีลอดช่องน้ำกะทิ กับบัวลอยไข่หวาน นายจะรับอะไรดีคะ” ภูชิตกับน่านน้ำเงยหน้ามองหญิงสาวในชุดผ้าถุงและเสื้อยืดสีขาวรัดรูปเน้นทรวดทรง ที่ยืนยิ้มอยู่ข้างโต๊ะอาหารที่ทั้งสองนั่งทานอยู่ ภูชิตพ่นลมหายใจออกเบาๆ นั่นเป็นสิ่งที่น่านน้ำสังเกตเห็นแวบเดียวเท่านั้น“คุณน้ำทานอะไรดีครับ” ภูชิตไม่ตอบคำถามของหญิงสาวที่ยืนยิ้มส่งสายตาวิบวับให้ตนเอง แต่กลับหันมาถามผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้าแทน
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่เดียงสา 8
“ก็ได้ครับ ผมจะให้โอกาสคุณแล้วกัน พรุ่งนี้เราจะเริ่มงานกันจริงๆเสียที หวังว่าคงไม่มีเหตุการณ์อะไรให้ต้องเลื่อนวันเริ่มงานอีกนะครับ” น่านน้ำคลี่ยิ้มกว้าง ยิ้มหวานบนในหน้าเนียนกับแววตาสดใสบ่งบอกว่าดีใจสุดขีด ทำให้หัวใจของภูชิตกระตุกวูบไหวอีกแล้ว“ขอบคุณมากค่ะ น้ำสัญญาว่าจะทำงานให้สุดความสามารถเลยค่ะ” ภูชิตพยักหน้ารับ ก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องไป เมื่อประตูห้องถูกปิดลง“คุณได้อยู่ต่อนะจ๊ะ คุณน่านน้ำ” น่านน้ำบอกกับตัวเองแล้วลุกขึ้นกระโดดโลดเต้น โดยไม่สนใจเสื้อคลุมที่หล่นไปกองอยู่กับพื้น เธอกระทืบเท้ากรี๊ดในลำคอ ดีใจที่ยังมีโอกาสอยู่พิชิตใจเจ้านายหนุ่ม ร่างเล็กหมุนตัวอย่างมีคนมีความสุขสุดๆ จนไม่ได้ยินเสียงประตูที่เปิดออกอีกครั้ง“เอ่อ...คุณน่านน้ำผมรอทานขะ...” ภูชิตอ้าปากค้างกับภาพตรงหน้าที่ได้เห็น น่านน้ำหยุดทุกการเคลื่อนไหวอ้าปากค้างตาโตและรีบหันหลังให้คนที่โผล่หน้าเข้ามา ภูชิตรีบดึงประตูปิด เขาหอบหายใจแรงราวกับเด็กหนุ่มเพิ่งเคยเห็นเนื้อนวลสาวครั้งแรก“ขะ...ขอโทษครับ ผมรอทานข้าวนะครับ” น่านน้ำรีบวิ่งไปกดล็อกประตู ก่อนที่จะเอ่ยเสียงแผ่วเบาออกไป“ค่ะ”
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่เดียงสา 7
ภูชิตเปิดประตูรถออกแล้ววางร่างบอบบางไว้ที่เบาะด้านข้างคนขับ มือใหญ่จับโน่นถอดนี่อย่างว่องไวไม่เว้นแม้แต่ชั้นในตัวจิ๋วสองชิ้น น่านน้ำตกใจหัวใจหล่นไปกองที่ตามตุ่ม ครั้นจะยกมือปัดป้องหรือเอ่ยปากว่าไม่เป็นไรแล้ว ก็ไม่ทันการณ์ นั่นยิ่งจะทำให้มารยาเล่มแรกที่เธองัดมาใช้ถูกเขาจับได้ เสียเชิงหญิงอย่างเธอกันพอดี คนตัวเล็กจึงจำใจหลับตาไว้อย่างนั้น โดยไม่รู้ตัวเลยว่าผิวเนื้อเนียนขาวโพลนของตัวเอง ตอนนี้กลับกลายเป็นสีแดงเรื่อขึ้นจนทั่วร่าง ด้วยความสะเทิ้นอาย หากแต่ภูชิตไม่ได้สังเกตเพราะเขารีบถอดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของตนมาคลุมร่างของหญิงสาวไว้ทันที และถึงจะไม่ทันได้สังเกตผิวเนื้อเนียนที่เปลี่ยนสี สายตาคมกล้าก็อดไม่ได้ที่ชำเลืองมองทรวงอกอวบอิ่มที่เคยสัมผัสมาแล้ว และรู้ว่าหยุ่นเด้งเพียงใดภูชิตรวบพันเสื้อผ้าและชั้นในเปียกน้ำเอาไปวางไว้ท้ายกระบะ ร่างใหญ่วิ่งไปเปิดประตูด้านคนขับ แล้วขึ้นนั่งประจำที่ หลังจากสตาร์ทรถแล้วภูชิตจึงรู้ว่าลืมปิดประตูอีกด้าน ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ ยื่นแขนยาวและโน้มตัวไปดึงประตูปิดช้าๆ กลิ่นกายสาวหอมอ่อนๆ
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่เดียงสา 6
“ไร่ภูชิตนี่อากาศดี๊ดีนะคะ” น่านน้ำเอ่ยเสียงกังวานใส ยิ้มหวานระบายเต็มใบหน้าเนียน เจ้าของไร่ภูชิตมองรอยยิ้มนั้นนิ่งค้าง“คุณภูชิต คุณภูชิตคะ” น่านน้ำโบกมือไปมาตรงหน้าชายหนุ่ม ภูชิตสะดุ้งตัวเล็กน้อย ก่อนจะปรับสีหน้าให้เรียบเฉยเหมือนเดิม“เอ่อ...ครับ” “น้ำว่าที่นี่อากาศดี๊ดีนะคะ” ภูชิตยิ้มเล็กน้อยพยักหน้ารับ“คุณน่านน้ำชอบที่นี่ไหมครับ” คนถูกถามระบายยิ้มหวานอีกครั้ง“ชอบค่ะ เอ่อ...คุณภูชิตเรียกน้ำเฉยๆก็ได้นะคะ” ภูชิตพยักหน้ารับ“ครับคุณน้ำ” เสียงเรียกราวกับคนละเมอ“น้ำขออนุญาตเรียกคุณภูนะคะ จะได้คุ้นเคยกัน”“ครับ” ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้าใกล้ จนสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากลมหายใจกันและกัน บรรยากาศเบื้องหลังเป็นทิวเขาสลับซับซ้อน พระอาทิตย์ดวงกลมโตกำลังจะลับขอบฟ้า ลำแสงสีส้มสาดส่องไปทั่วบริเวณไร่ภูชิต น่านน้ำหลับตาพริ้ม เอาล่ะ...อะไรจะเกิดมันก็ต
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่เดียงสา 5
“สิน...ไอ้สิน” ภูชิตตะโกนเรียกลูกน้อง เพราะรู้ดีว่าเหล่าลูกน้องที่ติดตามเขา ต้องคอยดูและระวังความปลอดภัยให้เขาอยู่ใกล้ๆ“ครับนาย” นายสินวิ่งเร็วมาถึงหน้าเรือนไม้ ยืนเอามือกุมเป้าก้มหน้ารอฟังคำสั่ง“ไปซื้อยาลดไข้ชนิดน้ำมาให้หน่อย” ลูกน้องตัวโตทำหน้างงแปลกใจ ภูชิตจึงตวาดเสียงดัง“แกจะทำหน้างงทำไม สั่งอะไรก็ไปซื้อมาสิ”“ครับนาย ว่าแต่วันนี้นายจะเข้าไปดูในไร่ไหมครับ ผมจะได้ให้ไอ้อ๋องมันมาขับรถให้”“วันนี้คงไม่ไปไหน จะไปทำอะไรกันก็ไปเถอะ” ภูชิตพูดจบก็เดินเข้าบ้านไป ปล่อยให้ลูกน้องเกาหัวแกรกๆ ปกติแล้วภูชิตจะออกสำรวจไร่ทุกวัน ‘ไร่ภูชิต’ปลูกพืชไร่หลายชนิด ไม่เคยมีสักวันที่ผู้เป็นนายจะไม่ออกไปตรวจไร่ เพราะชายหนุ่มจะมุ่งมั่นกับการทำงานให้ออกมาดีที่สุด และมักจะควบคุมการทำงานทุกอย่างด้วยตัวเอง หากแต่ตอนนี้ผู้เป็นนายกลับมีบางอย่างที่รั้งให้เขาอยากอยู่กับบ้าน มากกว่าการออกไปตรวจงานไร่อย่างที่เคยเป็น“คุณน้ำ...ลุกมาทานยาเถอะจ้ะ” นางแตงอ่อนปลุกน่านน้ำในตอนเที่ยงเกือบบ่ายโมง หญิงสาวปรือตามองอย่างลำบาก แต่การที่ได้นอนหลับพักผ่อนมาตลอดช่วงเช้า และได้รับการเช็ด
