ของหวงของแดช

อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช

โรงเรียนธัญศิลาวิทยา

"มองไรวะ!" 'ชนัศชัย ศิวาพร หรือแดช" เด็กหนุ่มวัยเพียงสิบแปดปีตรงเข้ากระชากคอเสื้อของเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งอย่างไม่สบอารมณ์นักเมื่อสังเกตได้ว่าเด็กชายหลายคนในกลุ่มนั้นกำลังจดจ้องมายังเขาอย่างไม่ละสายตา

"ปละ...เปล่ามองสักหน่อย" แม้จะรู้สึกเกรงกลัวคนที่ได้ชื่อว่าเป็นนักเลงในรั้วโรงเรียนก็ตามที หากแต่เด็กชายคนนั้นก็พยายามอย่างหนักที่จะไม่แสดงอาการหวาดหวั่นออกมาให้แดชนั้นได้เห็น

"ก็กูเห็นอยู่ว่ามึงมอง!" น้ำเสียงนั้นกระโชกโฮกฮากอย่างรู้สึกไม่พอใจก่อนจะประเคนกำหมัดเข้าใส่สองเบ้าตาของเด็กชายผู้เคราะห์ร้ายคนนั้นเสียจนเต็มแรง

"มึงจะมองอีกมั้ยไอ้สั...หน้ากูมันไปเหมือนโคตรพ่อโคตรแม่มึงรึไงถึงได้เอาแต่มองกูอยู่นั่น" หลังจากที่ลงมือประทุษร้ายอย่างรุนแรงเสียจนร่างสูงโปร่งนั้นล้มลงทั้งยืนแล้ว นิ้วชี้หนาใหญ่ก็เหยียดเข้าใส่นักเรียนด้วยกันอย่างเอาเรื่อง

"มะ..ไม่แล้ว"

"อาจารย์คะ! อาจารย์! ทางนี้ค่ะชนัศชัยรังแกคนไม่มีทางสู้อีกแล้วค่ะอาจารย์!" 'ดรัลพร สุพลพรัญชัย หรือ ดีน่า' ที่มีตำแหน่งเป็นหัวหน้าห้องร้องเรียกอาจารย์ที่ปรึกษาให้รีบเข้ามาห้ามปรามการกระทำที่ป่าเถื่อนของชนัศชัย

"ชนัศชัย! ไปพบอาจารย์ที่ห้องปกครองเดี๋ยวนี้!" ครูสาวหวีดร้องออกมาอย่างรู้สึกหวาดผวาเมื่อได้เห็นว่านักเรียนในปกครองของตัวเองคนหนึ่งได้นอนสลบอยู่คากองเลือดที่แดงฉานไปทั่วทั้งบริเวณ

"ดรัลพร อาจารย์รบกวนเธอช่วยพาเสกสรรค์ไปห้องพยาบาลหน่อย ส่วนอาจารย์จะพาตัวชนัศชัยไปพบอาจารย์ฝ่ายปกครองเอง"

"ค่ะอาจารย์" ดีน่าขานรับอย่างมาดมั่นขณะที่นัยน์ตาคู่สวยนั้นก็ตวัดขึ้นมองแดชอย่างรู้สึกไม่พอใจที่ชายหนุ่มนั้นกำลังทำราวกับว่าบ้านเมืองไม่มีขื่อมีแป

หมับ!

"อ๊ะ! เจ็บนะ" ดีน่าที่กำลังจะเข้าไปช่วยพยุงตัวเสกร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อจู่ๆ แดชนั้นก็ตรงเข้ามากระชากแขนเธอเสียจนเต็มแรง

"ไม่ต้องยุ่งกับมัน!" ดวงตาคมดุกร้าวขึ้นมาอย่างน่ากลัวจนทำให้หญิงสาวขนลุกซู่ไปทั่วสรรพางค์กาย ก่อนจะพยุงร่างน้อยๆ ของตัวเองให้ถอยห่างออกมาให้ห่างจากตัวของเสกในทันที

"ผมพามันไปเอง แค่นี้ไม่ตายหรอก ที่เห็นๆ นะเลือดปลอมของไอ้เสกคนตอแห...ทั้งนั้นแหละ แตกตื่นกันไปได้! มานี่ไอ้เสก! ก่อนที่กูจะจัดให้โดยที่มึงไม่ต้องพึ่งเลือดปลอมๆ !" แดชพ่นลมออกจากปากอย่างรู้สึกโมโหระคนขบขันอยู่ในที ก่อนจะเข้าไปฉุดดึงเสกให้ลุกตามตนขึ้นมาแต่โดยดี

เลิกเรียน

"เจ็บมากมั้ยเสก" ดีน่าที่รอจนแน่ใจว่าแดชได้กลับบ้านไปพร้อมกับพ่อของเขาแล้ว ตรงเข้ามาเอ่ยถามเสกที่กำลังรอรถเมย์เพื่อเดินทางกลับบ้านอย่างรู้สึกเป็นห่วง

"นิดหน่อย เราก็ไปมองมันจริงๆ นะแหละ" เสกยอมจำนนต่อสิ่งที่ทำให้แดชต้องรู้สึกโมโหเขาแต่โดยดี

"เรารู้ว่าไม่ใช่เลือดปลอม" ดีน่า..เป็นลูกสาวของพยาบาล จึงทำให้เธอนั้นพอที่จะดูออกว่าเลือดที่แดงฉานไปทั่วบริเวณห้องเรียนเมื่อก่อนหน้านั้นเป็นเลือดของเสกจริงๆ หาใช่เลือดปลอมอย่างที่แดชออกปากพูดไปไม่

"นายอย่าไปยอมเขานะเสก"

"ช่างมันเถอะ อีกอย่าง...เราไม่ได้เป็นอะไรมากแล้วด้วย ขอบคุณนะดีน่า" เสก...เป็นเพียงลูกของแม่ค้าที่หาบเร่ขายขนมบนรถไฟ จึงทำให้เขานั้นไม่มีความกล้ามากพอที่จะฟ้องร้องเอาเรื่องแดชที่เป็นถึงทายาทมาเฟียตระกูลเก่าแก่ ทั้งยังมีคุณยายเป็นหม่อมหญิงอัญมณีเสียอีกด้วย

แค่คิด...เขาก็แพ้แล้ว

"คราวหลังนายต้องสู้รู้ไหมเสก แล้วฉันนี่แหละที่จะเป็นคนช่วยเสกเอง" ดีน่ากอบกุมมือใหญ่นั้นมาบีบเบาๆ อย่างให้กำลังใจ

"อื้อ" เสกขานรับเพียงสั้นๆ "งั้นเรากลับบ้านก่อนนะดีน่า"

"จ้าเสก เจอกันวันจันทร์นะ หายไวๆ" ดีน่าโบกมือลาเสกที่ขึ้นรถเมย์ไปด้วยใจที่เป็นห่วงระคนสงสาร เสกเป็นผู้ชายที่นิสัยดีมากคนหนึ่งสำหรับเธอ 

"ฉันเกลียดๆ เกลียดนายที่สุดเลยแดช คนเลว!" ส่วนคู่กรณีอย่างแดชนั้น ช่างระ...เสียจนเธอไม่อยากที่จะหายใจร่วมโลกใบเดียวกันกับเขา

หมับ!

"อ๊ะ! ดะ...แดช" ดวงตาคู่หวานเบิกโพลงด้วยความตกใจสุดขีดที่เมื่อหมุนตัวกลับมาแล้วพบว่าคนที่เธอพึ่งเอ่ยปากไปว่าเกลียดแสนเกลียดนั้นกำลังยืนอยู่ด้านหลังของเธอ

"ช่าย... แดชเองแหละ" แม้น้ำเสียงที่เอ่ยออกมานั้นจะฟังดูทะเล้น แต่ดีน่าที่รู้จักแดชมานานหลายปีนั้นรับรู้ได้อย่างดีว่าน้ำเสียงแบบนี้ของแดชนั้นน่ากลัวมากที่สุดแล้ว

"เธอจับมือมันเหรอดีน่า" ดวงตาคมตวัดขึ้นมองอย่างเอาเรื่องเด็กสาวเมื่อคิดขึ้นได้ว่าเธอนั้นกำลังกระทำราวกับว่าเขาเป็นแค่เพียงหัวหลักหัวตอสำหรับเธอ

"นายทำเขาเจ็บนะแดช นายควรขอโทษเขา" ดีน่ารู้มาตลอดดีว่าแดชนั้นรู้สึกแบบไหนกับตัวเอง และสิ่งที่ทำให้เธอตอบรับความรู้สึกของเขาไม่ได้นั่นก็เพราะนิสัยชอบพาลพาโลของแดชนั่นเอง

"ถ้าแดชขอโทษมัน สัญญามาก่อนดิว่าดีน่าจะยอมตกลงเป็นแฟนกับเรา" แดชยกมือขึ้นกอดอกขณะที่ใบหน้าหล่อคมก้มลงหาใบหน้าสวยหวานจนแทบจะแนบชิดติดเป็นคนๆ เดียวกัน

"ดีน่าจะยอมเป็นแฟนของแดชไหมละ?"

ได้ใครมาละแดช ปู่แกรึเปล่า ปู่แก่สั่งสอนแกมาใช่ไหม   🤣