เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 24 กุญแจที่ชื่อพีระ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-24 17:14:23
บทที่เกี่ยวข้อง
นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 25 ช่อดอกไม้
ในขณะที่การเก็บหลักฐานของลินดาเป็นไปอย่างราบรื่น ความสัมพันธ์กับพีระก็คืบหน้าอย่างก้าวกระโดดเช่นกัน“คุณลินดาครับ”พีระเอ่ยขึ้นขณะยื่นช่อกุหลาบสีชมพูอ่อนให้เธอ หลังจากที่เรียกเธอให้เข้ามาหาในห้องทำงานดอกไม้สดช่อใหญ่บรรจงจัดอย่างประณีต กลีบดอกเรียงตัวอย่างสวยงาม แฝงด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆ อบอวลอยู่ในห้องทำงานที่ปกติแล้วมักจะมีแต่กลิ่นของกาแฟและหมึกพิมพ์ มันเปลี่ยนบรรยากาศให้ดูอ่อนหวานอย่างน่าประหลาดลินดาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตาไหวระริก ก่อนจะรับช่อดอกไม้จากมือเขาด้วยรอยยิ้มบางเฉียบ“ขอบคุณค่ะ... แต่วันนี้ไม่มีโอกาสพิเศษอะไรนี่คะ” เธอว่า พลางเบี่ยงสายตาหนีความอบอุ่นในดวงตาของเขา“บางครั้งโอกาสพิเศษก็เกิดขึ้นเพราะคนพิเศษ... ไม่ใช่เพราะวันพิเศษ” พีระตอบกลับทันควัน น้ำเสียงของเขานุ่มนวลแต่หนักแน่นในความรู้สึก รอยยิ้มบนใบหน้าเขาไม่ได้แสดงออกอย่างหวือหวา ทว่าแววตาของเขาชัดเจนจนลินดาเผลอกระพริบตาถี่เธอพยายามกลั้นลมหายใจ ฝืนยิ้ม ก่อนจะเบือนหน้าซ่อนมือที่บีบก้านดอกไม้อย่างแน่นราวกับระบายแรงกดดันที่เริ่มปะทุในใจ“คุณเอาดอกไม้มาให้ฉันแบบนี้ ฉันก็... ฉัน”หญิงสาวหลุบตาแสร้งเอ่ยเสียงอ้ำอึ้ง ทำทีลำบาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-25นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 26 ผู้หญิงที่ถูกนอกใจ
ขณะเดียวกันที่ข้างนอกนั้น เสียงหัวเราะของพีระลอดออกมาจากห้องทำงานด้านใน ทำให้มีนาเงยหน้าขึ้นมาจากแฟ้มเอกสารที่อยู่ตรงหน้าหญิงสาวชะงักไปเพียงครู่เดียวก่อนจะพยายามเพ่งสมาธิกลับมาที่ตัวเลข แต่เสียงนั้นยังคงดังแว่วอยู่ในหู ราวกับมันกำลังสะกิดบางอย่างในใจเธอให้ตื่นขึ้นอีกครั้งพีระไม่ใช่คนหัวเราะแบบนี้ง่ายๆเธอคิดพลางหลุบตาลงต่ำ แต่หัวใจกลับหนักขึ้นอย่างอธิบายไม่ได้ก่อนหน้านี้เธอเคยเห็นเขายิ้มให้ลินดาอยู่บ่อยครั้ง แต่ไม่เคยรู้สึกอะไร กระทั่งรอยยิ้มของเขาในวันนี้... มันแตกต่างมันอบอุ่น อ่อนโยน และเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนเกินจะมองข้ามแม้ว่าต่อหน้าเธอเขาจะทำตัวตามปกติ เวลาอยู่กับลินดาก็ไม่มีคำพูดที่โจ่งแจ้ง ไม่มีท่าทางเกินเลยแต่ในสายตาของมีนา มันคือ “การเปลี่ยนไป”เธอลุกขึ้นยืน เดินไปใกล้ประตูห้องทำงานซึ่งปิดไว้เพียงครึ่งเดียวสายตาของเธอมองลอดเข้าไปยังภาพภายในห้องพีระยืนอยู่ตรงหน้าลินดา กำลังพูดอะไรบางอย่างขณะที่ลินดาหัวเราะเบาๆ ในมือของหญิงสาวถือช่อดอกกุหลาบสีชมพูดที่ไม่เข้ากับสภาพของห้องเลยสักนิด แต่มันกลับเข้ากับบรรยากาศระหว่างพวกเขาได้ลงตัวอย่างน่าประหลาดมีนาขยับตัวเล็กน้อยเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-25นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 27 คำแก้ตัวของผู้ชาย
เสียงลูกบิดหมุนเบาๆ ก่อนประตูจะเปิดออกอย่างเงียบงันพีระก้าวออกมาจากห้องทำงานด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มจางจากบทสนทนาเมื่อครู่กับลินดาเขายังไม่ทันได้ปรับอารมณ์จากความละมุนในห้อง สายตาก็ปะทะเข้ากับร่างหนึ่งที่ยืนอยู่หน้าห้องมีนาเธอยืนอยู่ตรงนั้น บรรยากาศรอบกายเงียบงัน ดวงตาของเธอจ้องตรงมาอย่างแน่วนิ่ง แต่มันไม่ใช่สายตาเดิมที่เขาเคยรู้จัก ไม่มีแววอ่อนโยน ไม่มีความไว้ใจเหลืออยู่สิ่งที่สะท้อนออกมาจากดวงตาคู่นั้น มีเพียงความเจ็บลึก ความผิดหวัง และโทสะที่อัดแน่นจนแทบระเบิดมันประกอบด้วยทั้งความเย็นชา และคำถามนับพันที่ไม่ต้องพูดออกมา“มีนา...”เขาเอ่ยชื่อเธอเบาๆ สีหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นตกใจและระแวดระวังเหมือนคนที่เพิ่งรู้ตัวว่าทำบางอย่างพลาดไปเจ้าของชื่อไม่ตอบ เธอเพียงยืนมองเขา มองด้วยสายตาของผู้หญิงที่เพิ่งเห็นทุกอย่าง ทั้งความจริง ทั้งคำโกหก และคนที่เธอเคยรักหมดหัวใจ“คุณบอกฉันว่ากับเธอไม่มีอะไร”เสียงของเธอเอ่ยขึ้นในที่สุด เสียงเบาและเรียบ แต่มีแรงสั่นสะเทือนที่ลึกกว่าคำใดในโลกพีระเบือนหน้าหลบเล็กน้อย เหมือนถูกตะปูตอกลงกลางอกเขาไม่คิดว่าเธอจะได้ยิน ไม่คิดว่าเธอจะอยู่ตรงนี้หรือบางที สายต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-25นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 28 ความหึงหวงที่มาพร้อมความกลัว
มีนานิ่งงันไปครู่หนึ่งราวกับกำลังรวบรวมสติเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนอยู่เพียงชั่วลมหายใจ เธอไม่พูด ไม่ขยับ ราวกับกำลังใช้ช่วงเวลาเพียงเสี้ยววินาทีนั้นกวาดสายตาย้อนกลับไปยังอดีตที่ซุกซ่อนอยู่ในมุมลึกของหัวใจถ้อยคำของพีระ... เสียงเรียบๆ ที่แฝงความแนบเนียนและเจนจัด มันไม่ใช่แค่คำแก้ตัวธรรมดา หากแต่เป็นคำที่กระชากความทรงจำบางอย่างให้หวนคืนกลับมาเรื่องราวในวันเก่าๆ ที่เธอและเขาเคยร่วมลงมือทำ แผนการที่ทั้งคู่วางร่วมกันด้วยความนิ่งเฉียบและเยือกเย็น ราวกับนักล่าที่คอยจ้องเหยื่ออยู่ในเงามืดภาพของนลิน หญิงสาวคนก่อนหน้านี้ที่กลายเป็นหมากเบี้ยให้พวกเขาเดินผ่าน ภาพของพีระที่หัวเราะอย่างพึงพอใจตอนที่เขาก้าวขึ้นสู่ตำแหน่ง และภาพของเธอที่ยืนเคียงข้างเขาในเงามืด โดยไม่มีใครล่วงรู้แววตาของมีนาพลันเปลี่ยนจากความสั่นไหวเป็นความมั่นคงอย่างเฉียบพลันในดวงตาคู่นั้นไม่มีน้ำตา ไม่มีความอ่อนแอ มีเพียงประกายแข็งกร้าวของคนที่รู้ดีว่าตัวเองอยู่ในจุดไหนของเกมนี้สำหรับเธอแล้ว ความรักเป็นเพียงคำสวยหรูที่ถูกใช้ห่อหุ้มผลประโยชน์ให้ดูนุ่มนวล มันไม่เคยมีความหมายอะไรในโลกของเธอเท่ากับอำนาจ และความแน่นอนและที่แน่ๆ...
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-25นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 29 รู้หรือไม่รู้
ลินดาเดินถือแฟ้มเอกสารผ่านโถงทางเดินในช่วงสายแสงแดดที่ลอดผ่านกระจกส่องกระทบแก้มเธอพอดี เผยให้เห็นรอยยิ้มบาง ๆ ที่แต้มอยู่บนใบหน้า ท่าทีอ่อนโยนและเป็นมิตรตามแบบฉบับที่เธอใช้ประจำเมื่อต้องเดินผ่านเพื่อนร่วมงานฉับพลันฝีเท้าของเธอก็ชะงักเล็กน้อย เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นใครบางคนที่ยืนอยู่ข้างเครื่องกดน้ำมีนาหญิงสาวเจ้าของเรือนผมเรียบตรงยืนสงบเสงี่ยม ราวกับคนที่แค่แวะมากดน้ำดื่มตามปกติ ทว่าลินดารู้สึกถึงแรงกดดันบางอย่างในอากาศโดยไม่ทราบสาเหตุ ความรู้สึกเหมือนมีดสายหนึ่งซ่อนอยู่ในรอยยิ้มที่มองตรงมานั้นเธอสูดลมหายใจเบาๆ ก่อนยิ้มสุภาพตามมารยาท และเอ่ยทักด้วยเสียงใส “สวัสดีค่ะคุณมีนา”“สวัสดีค่ะคุณลินดา” มีนาตอบกลับ น้ำเสียงนุ่มละมุนอย่างไม่มีอะไรผิดปกติ แต่สายตากลับไม่ได้อ่อนเท่าคำพูด มันนิ่ง สงบ แต่ลึกจนลินดารู้สึกเหมือนกำลังถูกจ้องมองทะลุทะลวงอย่างไม่มีที่ให้ซ่อนจากนั้นก็มีประโยคหนึ่งหลุดออกมาจากริมฝีปากหญิงสาวอีกคน “ช่วงนี้คุณดูสนิทกับคุณพีระนะคะ”คำถามเรียบง่ายเหมือนไม่มีอะไร เป็นแค่บทสนทนาเล็กๆ ระหว่างคนรู้จัก แต่ลินดารับรู้ได้ทันทีว่าานี่ไม่ใช่คำถามธรรมดาหญิงสาวเลิกคิ้วเล็กน้อย ราวก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-26นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 30 แค่คนใสซื่อ
หลังจากวันนั้น มีนาก็เฝ้าสังเกตทุกการเคลื่อนไหวของลินดาเงียบๆ โดยไม่มีใครรู้เธอไม่พูด ไม่ถาม ไม่แสดงออกใด ๆ ที่อาจทำให้ลินดาหรือคนอื่นสงสัย แต่เบื้องหลังแววตานิ่งสงบนั้นกลับเต็มไปด้วยการประเมินทุกกิริยาอาการอย่างรอบคอบท่าทางของลินดานั้นช่างเป็นธรรมชาติ เหมือนผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำงานอย่างขยันขันแข็ง ทั้งเรียบร้อย วางตัวเหมาะสมกับทุกสถานการณ์ ยิ้มง่าย และเป็นมิตรกับทุกคนเธอมักเดินอย่างมีจังหวะมั่นคง มือถือแฟ้มแนบอกไว้ ขณะที่ปากก็พูดทักทายกับพนักงานคนอื่นด้วยท่าทีสดใส มีเสน่ห์แบบที่ไม่พยายามจะน่ารัก แต่กลับดึงดูดโดยไม่รู้ตัวแม้แต่ตอนที่เดินผ่านมีนาเพื่อจะเข้าไปในห้องของพีระ ลินดาก็ยังส่งยิ้มให้ตามมารยาท ไม่มีความลนลาน ไม่มีความหวาดกลัว ไม่มีรอยความเคลือบแคลงใด ๆ ที่บ่งบอกว่าเธอกำลังรู้สึกผิด หรือมีบางสิ่งบางอย่างที่อยากซ่อนเอาไว้‘ถ้าเธอรู้ว่าตัวเองกำลังเป็นเมียน้อย คงไม่กล้ามองหน้าฉันแบบนั้นหรอก’มีนาคิดเช่นนั้น ขณะที่สายตาจับจ้องไปที่ดวงตาของอีกฝ่ายที่สะท้อนความใสซื่ออย่างแท้จริง ไม่มีการหลบเลี่ยง ไม่มีความสั่นไหวใดๆ แม้แต่เศษเสี้ยวทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอจงใจพูดยอกย้อน ประชดประชัน และ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-26นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 31 เหยื่อที่ติดกับ
ในขณะที่ความรู้สึกของมีนาหมุนเปลี่ยนไปมาจนแทบระบุอารมณ์ไม่ได้ อีกฝากหนึ่งบนโต๊ะทำงานที่เงียบสงบ ลินดากำลังเปิดอีเมลที่เพิ่งได้รับ ดวงตาเรียวเฉียบไล่อ่านตัวอักษรอย่างใจเย็นก่อนจะคลี่ยิ้มบาง“ใกล้จะสมบูรณ์แล้ว” เสียงพึมพำแผ่วเบาไม่ต่างจากลมหายใจ แต่แฝงไว้ด้วยบางสิ่งที่ไม่อาจอธิบาย มะนไม่ใช่ความดีใจ แต่เป็นความพึงพอใจที่ได้เห็นกลไกทุกอย่างทำงานตามจังหวะที่เธอวางไว้แผนที่เธอวาดเอาไว้ เริ่มเข้ารูปมากขึ้นทุกวัน พีระเริ่มหลงเสน่ห์เธออย่างถอนตัวไม่ขึ้น ความไว้ใจของเขาค่อย ๆ ถูกเธอปลุกปั้นราวกับเด็กน้อยที่ถูกกล่อมให้นอนหลับ และในขณะเดียวกันมีนาก็เริ่มสั่นคลอน ทั้งจากความระแวง ความกลัว และความไม่แน่ใจลินดาไม่เคยเร่งรีบ ไม่ทำให้ใครสงสัย เธอแค่เป็นผู้หญิงที่ใครๆ ก็ไว้ใจได้ ไม่พูดเกินควร ไม่โต้เถียง ไม่ขัดแย้งกับใครและไม่เคยแสดงออกว่าตัวเองรู้อะไรมากไปกว่าที่ควรรู้"ก็แค่คนใสซื่อ... ไม่มีพิษภัยอะไรเลย"คำนั้นลินดาเคยได้ยินจากปากของใครหลายคน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนร่วมงาน รุ่นพี่ หรือแม้แต่พีระเองและทุกครั้งที่ได้ยิน เธอก็ยิ้ม ยิ้มด้วยความพึงพอใจเพราะเมื่อใดที่คนรอบข้างเริ่มปักใจเชื่อว่าเธอ 'ไม่มีพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-26นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 1 นลิน จิราธิวัฒน์
แสงแดดอ่อนของเช้าวันใหม่ส่องลอดผ่านม่านผ้าซาตินราคาแพงในห้องนอนใหญ่บนชั้นหกของคฤหาสน์หรูใจกลางกรุงเทพ ภายในห้องตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์นำเข้าทั้งหมดไม่ต่างจากห้องในโรงแรมห้าดาว แต่นลิน จิราธิวัฒน์ผู้เป็นเจ้าของห้องกลับนอนนิ่งอยู่บนเตียงหรู ราวกับไม่รู้สึกถึงความสวยงามรอบตัวเลยสักนิดเธอลืมตาช้าๆ ดวงตากลมโตภายใต้ขนตางอนยาวมองเพดานอย่างว่างเปล่า เจือไว้ด้วยความเศร้าหมองวันนี้คือวันสุดท้ายที่เธอจะได้อยู่ในสถานที่แห่งนี้✤นลินเป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้าสัวประเสริฐ เจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ชื่อดังที่มีโครงการหรูอยู่ทั่วประเทศ ชีวิตของเธอมีครบทุกอย่าง เงิน ทอง รถหรู เครื่องเพชร เสื้อผ้าแบรนด์เนม ทริปต่างประเทศ ยกเว้นสิ่งเดียว... ความรักนลินโตมากับพ่อเพียงลำพัง แม่ของเธอเสียตั้งแต่เธอยังเล็ก ขณะที่เจ้าสัวประเสริฐให้ความสำคัญกับงานเหนือสิ่งอื่นใด จนถึงกับละเลยลูกสาวแท้ๆ ของตัวเองแม้ภายนอกนลินจะดูเหมือนคุณหนูผู้สืบทอดธุรกิจของตระกูลที่สมบูรณ์แบบทุกกระเบียดนิ้ว แต่ภายใน เธอกลับขาดความรักอย่างรุนแรงแม้แต่การแต่งงานของเธอ นลินยังไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจเสียด้วยซ้ำ สัญญาการแต่งงานระหว่างสองตระกูลใหญ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-08
บทล่าสุด
นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 31 เหยื่อที่ติดกับ
ในขณะที่ความรู้สึกของมีนาหมุนเปลี่ยนไปมาจนแทบระบุอารมณ์ไม่ได้ อีกฝากหนึ่งบนโต๊ะทำงานที่เงียบสงบ ลินดากำลังเปิดอีเมลที่เพิ่งได้รับ ดวงตาเรียวเฉียบไล่อ่านตัวอักษรอย่างใจเย็นก่อนจะคลี่ยิ้มบาง“ใกล้จะสมบูรณ์แล้ว” เสียงพึมพำแผ่วเบาไม่ต่างจากลมหายใจ แต่แฝงไว้ด้วยบางสิ่งที่ไม่อาจอธิบาย มะนไม่ใช่ความดีใจ แต่เป็นความพึงพอใจที่ได้เห็นกลไกทุกอย่างทำงานตามจังหวะที่เธอวางไว้แผนที่เธอวาดเอาไว้ เริ่มเข้ารูปมากขึ้นทุกวัน พีระเริ่มหลงเสน่ห์เธออย่างถอนตัวไม่ขึ้น ความไว้ใจของเขาค่อย ๆ ถูกเธอปลุกปั้นราวกับเด็กน้อยที่ถูกกล่อมให้นอนหลับ และในขณะเดียวกันมีนาก็เริ่มสั่นคลอน ทั้งจากความระแวง ความกลัว และความไม่แน่ใจลินดาไม่เคยเร่งรีบ ไม่ทำให้ใครสงสัย เธอแค่เป็นผู้หญิงที่ใครๆ ก็ไว้ใจได้ ไม่พูดเกินควร ไม่โต้เถียง ไม่ขัดแย้งกับใครและไม่เคยแสดงออกว่าตัวเองรู้อะไรมากไปกว่าที่ควรรู้"ก็แค่คนใสซื่อ... ไม่มีพิษภัยอะไรเลย"คำนั้นลินดาเคยได้ยินจากปากของใครหลายคน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนร่วมงาน รุ่นพี่ หรือแม้แต่พีระเองและทุกครั้งที่ได้ยิน เธอก็ยิ้ม ยิ้มด้วยความพึงพอใจเพราะเมื่อใดที่คนรอบข้างเริ่มปักใจเชื่อว่าเธอ 'ไม่มีพ
นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 30 แค่คนใสซื่อ
หลังจากวันนั้น มีนาก็เฝ้าสังเกตทุกการเคลื่อนไหวของลินดาเงียบๆ โดยไม่มีใครรู้เธอไม่พูด ไม่ถาม ไม่แสดงออกใด ๆ ที่อาจทำให้ลินดาหรือคนอื่นสงสัย แต่เบื้องหลังแววตานิ่งสงบนั้นกลับเต็มไปด้วยการประเมินทุกกิริยาอาการอย่างรอบคอบท่าทางของลินดานั้นช่างเป็นธรรมชาติ เหมือนผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำงานอย่างขยันขันแข็ง ทั้งเรียบร้อย วางตัวเหมาะสมกับทุกสถานการณ์ ยิ้มง่าย และเป็นมิตรกับทุกคนเธอมักเดินอย่างมีจังหวะมั่นคง มือถือแฟ้มแนบอกไว้ ขณะที่ปากก็พูดทักทายกับพนักงานคนอื่นด้วยท่าทีสดใส มีเสน่ห์แบบที่ไม่พยายามจะน่ารัก แต่กลับดึงดูดโดยไม่รู้ตัวแม้แต่ตอนที่เดินผ่านมีนาเพื่อจะเข้าไปในห้องของพีระ ลินดาก็ยังส่งยิ้มให้ตามมารยาท ไม่มีความลนลาน ไม่มีความหวาดกลัว ไม่มีรอยความเคลือบแคลงใด ๆ ที่บ่งบอกว่าเธอกำลังรู้สึกผิด หรือมีบางสิ่งบางอย่างที่อยากซ่อนเอาไว้‘ถ้าเธอรู้ว่าตัวเองกำลังเป็นเมียน้อย คงไม่กล้ามองหน้าฉันแบบนั้นหรอก’มีนาคิดเช่นนั้น ขณะที่สายตาจับจ้องไปที่ดวงตาของอีกฝ่ายที่สะท้อนความใสซื่ออย่างแท้จริง ไม่มีการหลบเลี่ยง ไม่มีความสั่นไหวใดๆ แม้แต่เศษเสี้ยวทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอจงใจพูดยอกย้อน ประชดประชัน และ
นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 29 รู้หรือไม่รู้
ลินดาเดินถือแฟ้มเอกสารผ่านโถงทางเดินในช่วงสายแสงแดดที่ลอดผ่านกระจกส่องกระทบแก้มเธอพอดี เผยให้เห็นรอยยิ้มบาง ๆ ที่แต้มอยู่บนใบหน้า ท่าทีอ่อนโยนและเป็นมิตรตามแบบฉบับที่เธอใช้ประจำเมื่อต้องเดินผ่านเพื่อนร่วมงานฉับพลันฝีเท้าของเธอก็ชะงักเล็กน้อย เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นใครบางคนที่ยืนอยู่ข้างเครื่องกดน้ำมีนาหญิงสาวเจ้าของเรือนผมเรียบตรงยืนสงบเสงี่ยม ราวกับคนที่แค่แวะมากดน้ำดื่มตามปกติ ทว่าลินดารู้สึกถึงแรงกดดันบางอย่างในอากาศโดยไม่ทราบสาเหตุ ความรู้สึกเหมือนมีดสายหนึ่งซ่อนอยู่ในรอยยิ้มที่มองตรงมานั้นเธอสูดลมหายใจเบาๆ ก่อนยิ้มสุภาพตามมารยาท และเอ่ยทักด้วยเสียงใส “สวัสดีค่ะคุณมีนา”“สวัสดีค่ะคุณลินดา” มีนาตอบกลับ น้ำเสียงนุ่มละมุนอย่างไม่มีอะไรผิดปกติ แต่สายตากลับไม่ได้อ่อนเท่าคำพูด มันนิ่ง สงบ แต่ลึกจนลินดารู้สึกเหมือนกำลังถูกจ้องมองทะลุทะลวงอย่างไม่มีที่ให้ซ่อนจากนั้นก็มีประโยคหนึ่งหลุดออกมาจากริมฝีปากหญิงสาวอีกคน “ช่วงนี้คุณดูสนิทกับคุณพีระนะคะ”คำถามเรียบง่ายเหมือนไม่มีอะไร เป็นแค่บทสนทนาเล็กๆ ระหว่างคนรู้จัก แต่ลินดารับรู้ได้ทันทีว่าานี่ไม่ใช่คำถามธรรมดาหญิงสาวเลิกคิ้วเล็กน้อย ราวก
นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 28 ความหึงหวงที่มาพร้อมความกลัว
มีนานิ่งงันไปครู่หนึ่งราวกับกำลังรวบรวมสติเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนอยู่เพียงชั่วลมหายใจ เธอไม่พูด ไม่ขยับ ราวกับกำลังใช้ช่วงเวลาเพียงเสี้ยววินาทีนั้นกวาดสายตาย้อนกลับไปยังอดีตที่ซุกซ่อนอยู่ในมุมลึกของหัวใจถ้อยคำของพีระ... เสียงเรียบๆ ที่แฝงความแนบเนียนและเจนจัด มันไม่ใช่แค่คำแก้ตัวธรรมดา หากแต่เป็นคำที่กระชากความทรงจำบางอย่างให้หวนคืนกลับมาเรื่องราวในวันเก่าๆ ที่เธอและเขาเคยร่วมลงมือทำ แผนการที่ทั้งคู่วางร่วมกันด้วยความนิ่งเฉียบและเยือกเย็น ราวกับนักล่าที่คอยจ้องเหยื่ออยู่ในเงามืดภาพของนลิน หญิงสาวคนก่อนหน้านี้ที่กลายเป็นหมากเบี้ยให้พวกเขาเดินผ่าน ภาพของพีระที่หัวเราะอย่างพึงพอใจตอนที่เขาก้าวขึ้นสู่ตำแหน่ง และภาพของเธอที่ยืนเคียงข้างเขาในเงามืด โดยไม่มีใครล่วงรู้แววตาของมีนาพลันเปลี่ยนจากความสั่นไหวเป็นความมั่นคงอย่างเฉียบพลันในดวงตาคู่นั้นไม่มีน้ำตา ไม่มีความอ่อนแอ มีเพียงประกายแข็งกร้าวของคนที่รู้ดีว่าตัวเองอยู่ในจุดไหนของเกมนี้สำหรับเธอแล้ว ความรักเป็นเพียงคำสวยหรูที่ถูกใช้ห่อหุ้มผลประโยชน์ให้ดูนุ่มนวล มันไม่เคยมีความหมายอะไรในโลกของเธอเท่ากับอำนาจ และความแน่นอนและที่แน่ๆ...
นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 27 คำแก้ตัวของผู้ชาย
เสียงลูกบิดหมุนเบาๆ ก่อนประตูจะเปิดออกอย่างเงียบงันพีระก้าวออกมาจากห้องทำงานด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มจางจากบทสนทนาเมื่อครู่กับลินดาเขายังไม่ทันได้ปรับอารมณ์จากความละมุนในห้อง สายตาก็ปะทะเข้ากับร่างหนึ่งที่ยืนอยู่หน้าห้องมีนาเธอยืนอยู่ตรงนั้น บรรยากาศรอบกายเงียบงัน ดวงตาของเธอจ้องตรงมาอย่างแน่วนิ่ง แต่มันไม่ใช่สายตาเดิมที่เขาเคยรู้จัก ไม่มีแววอ่อนโยน ไม่มีความไว้ใจเหลืออยู่สิ่งที่สะท้อนออกมาจากดวงตาคู่นั้น มีเพียงความเจ็บลึก ความผิดหวัง และโทสะที่อัดแน่นจนแทบระเบิดมันประกอบด้วยทั้งความเย็นชา และคำถามนับพันที่ไม่ต้องพูดออกมา“มีนา...”เขาเอ่ยชื่อเธอเบาๆ สีหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นตกใจและระแวดระวังเหมือนคนที่เพิ่งรู้ตัวว่าทำบางอย่างพลาดไปเจ้าของชื่อไม่ตอบ เธอเพียงยืนมองเขา มองด้วยสายตาของผู้หญิงที่เพิ่งเห็นทุกอย่าง ทั้งความจริง ทั้งคำโกหก และคนที่เธอเคยรักหมดหัวใจ“คุณบอกฉันว่ากับเธอไม่มีอะไร”เสียงของเธอเอ่ยขึ้นในที่สุด เสียงเบาและเรียบ แต่มีแรงสั่นสะเทือนที่ลึกกว่าคำใดในโลกพีระเบือนหน้าหลบเล็กน้อย เหมือนถูกตะปูตอกลงกลางอกเขาไม่คิดว่าเธอจะได้ยิน ไม่คิดว่าเธอจะอยู่ตรงนี้หรือบางที สายต
นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 26 ผู้หญิงที่ถูกนอกใจ
ขณะเดียวกันที่ข้างนอกนั้น เสียงหัวเราะของพีระลอดออกมาจากห้องทำงานด้านใน ทำให้มีนาเงยหน้าขึ้นมาจากแฟ้มเอกสารที่อยู่ตรงหน้าหญิงสาวชะงักไปเพียงครู่เดียวก่อนจะพยายามเพ่งสมาธิกลับมาที่ตัวเลข แต่เสียงนั้นยังคงดังแว่วอยู่ในหู ราวกับมันกำลังสะกิดบางอย่างในใจเธอให้ตื่นขึ้นอีกครั้งพีระไม่ใช่คนหัวเราะแบบนี้ง่ายๆเธอคิดพลางหลุบตาลงต่ำ แต่หัวใจกลับหนักขึ้นอย่างอธิบายไม่ได้ก่อนหน้านี้เธอเคยเห็นเขายิ้มให้ลินดาอยู่บ่อยครั้ง แต่ไม่เคยรู้สึกอะไร กระทั่งรอยยิ้มของเขาในวันนี้... มันแตกต่างมันอบอุ่น อ่อนโยน และเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนเกินจะมองข้ามแม้ว่าต่อหน้าเธอเขาจะทำตัวตามปกติ เวลาอยู่กับลินดาก็ไม่มีคำพูดที่โจ่งแจ้ง ไม่มีท่าทางเกินเลยแต่ในสายตาของมีนา มันคือ “การเปลี่ยนไป”เธอลุกขึ้นยืน เดินไปใกล้ประตูห้องทำงานซึ่งปิดไว้เพียงครึ่งเดียวสายตาของเธอมองลอดเข้าไปยังภาพภายในห้องพีระยืนอยู่ตรงหน้าลินดา กำลังพูดอะไรบางอย่างขณะที่ลินดาหัวเราะเบาๆ ในมือของหญิงสาวถือช่อดอกกุหลาบสีชมพูดที่ไม่เข้ากับสภาพของห้องเลยสักนิด แต่มันกลับเข้ากับบรรยากาศระหว่างพวกเขาได้ลงตัวอย่างน่าประหลาดมีนาขยับตัวเล็กน้อยเ
นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 25 ช่อดอกไม้
ในขณะที่การเก็บหลักฐานของลินดาเป็นไปอย่างราบรื่น ความสัมพันธ์กับพีระก็คืบหน้าอย่างก้าวกระโดดเช่นกัน“คุณลินดาครับ”พีระเอ่ยขึ้นขณะยื่นช่อกุหลาบสีชมพูอ่อนให้เธอ หลังจากที่เรียกเธอให้เข้ามาหาในห้องทำงานดอกไม้สดช่อใหญ่บรรจงจัดอย่างประณีต กลีบดอกเรียงตัวอย่างสวยงาม แฝงด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆ อบอวลอยู่ในห้องทำงานที่ปกติแล้วมักจะมีแต่กลิ่นของกาแฟและหมึกพิมพ์ มันเปลี่ยนบรรยากาศให้ดูอ่อนหวานอย่างน่าประหลาดลินดาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตาไหวระริก ก่อนจะรับช่อดอกไม้จากมือเขาด้วยรอยยิ้มบางเฉียบ“ขอบคุณค่ะ... แต่วันนี้ไม่มีโอกาสพิเศษอะไรนี่คะ” เธอว่า พลางเบี่ยงสายตาหนีความอบอุ่นในดวงตาของเขา“บางครั้งโอกาสพิเศษก็เกิดขึ้นเพราะคนพิเศษ... ไม่ใช่เพราะวันพิเศษ” พีระตอบกลับทันควัน น้ำเสียงของเขานุ่มนวลแต่หนักแน่นในความรู้สึก รอยยิ้มบนใบหน้าเขาไม่ได้แสดงออกอย่างหวือหวา ทว่าแววตาของเขาชัดเจนจนลินดาเผลอกระพริบตาถี่เธอพยายามกลั้นลมหายใจ ฝืนยิ้ม ก่อนจะเบือนหน้าซ่อนมือที่บีบก้านดอกไม้อย่างแน่นราวกับระบายแรงกดดันที่เริ่มปะทุในใจ“คุณเอาดอกไม้มาให้ฉันแบบนี้ ฉันก็... ฉัน”หญิงสาวหลุบตาแสร้งเอ่ยเสียงอ้ำอึ้ง ทำทีลำบาก
นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 24 กุญแจที่ชื่อพีระ
เช้าวันรุ่งขึ้น ลินดาเดินตรงเข้าสู่ชั้นล่างของอาคาร ซึ่งเป็นที่ตั้งของฝ่ายสนับสนุนระบบไอที กลิ่นอับของห้องเซิร์ฟเวอร์ผสมกับกลิ่นกาแฟสำเร็จรูปยังอวลอยู่ในอากาศ ห้องนี้ไม่ใช่ที่ที่เธอจะมีธุระเป็นปกติ เพราะงานของเธอส่วนใหญ่มักวนเวียนอยู่กับผู้บริหารและห้องประชุมชั้นบนหญิงสาวเดินช้าๆ อย่างไม่รีบร้อน เสียงส้นรองเท้าส้นเตี้ยกระทบพื้นลามิเนตอย่างแผ่วเบา จนมาหยุดที่หน้าโต๊ะของชายหนุ่มคนหนึ่ง ผู้สวมเสื้อโปโลบริษัท กำลังจดจ่อกับหน้าจอที่เต็มไปด้วยโค้ด“คุณปฐพีใช่ไหมคะ” เสียงของลินดานุ่มนวลและสุภาพชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย สีหน้าแปลกใจที่เห็นเธอ“ครับ?”ลินดายิ้มบางๆ ขณะที่ยื่นบัตรประจำตัวให้ ก่อนเอ่ยแนะนำตัว “ดิฉันลินดาค่ะ เป็นผู้ช่วยของรองประธานพีระ”ชื่อที่เอ่ยออกมานั้นเปรียบเหมือนคีย์การ์ดล่องหน ทำให้ปฐพีเปลี่ยนท่าทีเป็นสุภาพทันที“อ๋อ…ครับ! มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าครับคุณลินดา”เธอไม่แปลกใจนักที่อีกฝ่ายจะเปลี่ยนท่าทีกะทันหัน จากข้อมูลที่เธอสืบได้ ปฐพีคนนี้คือตัวการหลักที่คอบช่วยพีระเก็บกวาดหลักฐานทุกอย่าง เขาเป็นคนของพีระอย่างเต็มตัวและเมื่อพีระไว้วางใจลินดา เขาย่อมให้ความสำคัญกับเธอมาก
นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 23 ข้อมูลที่ถูกตัดขาด
กลางคืนคลี่คลุมบริษัทขนาดใหญ่ราวกับม่านสีหมึก ชั้นบริหารที่เคยเต็มไปด้วยเสียงสนทนาและฝีเท้า ตอนนี้เหลือเพียงแสงจากโคมตั้งโต๊ะบางดวง และเสียงแป้นพิมพ์เบาๆ จากห้องหนึ่งลินดายังไม่กลับบ้าน เธอนั่งอยู่เพียงลำพัง โดยมีเพียงเสียงคลิกเมาส์ที่ดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ กับแสงจากหน้าจอที่สะท้อนเงาบนใบหน้าเรียบนิ่งหญิงสาวมักอยู่ทำงานล่วงเวลาเสมอ นั่นทำให้ทุกคนไม่รู้สึกถึงความผิดปกติใดๆ แม้แต่ตัวพีระเองก็ตาม“รีบกลับบ้านนะครับผู้ช่วยคนเก่งของผม”น้ำเสียงทุ้มนุ่มดังขึ้น พร้อมกับที่ริมฝีปากของเจ้าของเสียงโฉบลงมาข้างแก้มเนียนอย่างแผ่วเบา และน้ำแก้วหนึ่งที่ถูกวางไว้ให้อย่างใส่ใจตั้งแต่เขาออกตัวว่าจีบเธอ พีระก็เริ่มทำอะไรให้ลินดามากขึ้น ปฏิกิริยาตอบสนองของเธอยังคงเป็นอาการเขินอายหน้าแดง แต่พีระก็มองออก ว่าเธอกำลังหวั่นไหวให้เขาทีละน้อยพีระมองหญิงสาวอย่างอาลัยอาวรณ์เล็กน้อย เขาไม่สามารถอยู่ทำงานเป็นเพื่อนเธอได้ ก็เพราะเขายังต้องคอยหลบซ่อนความสัมพันธ์กับลินดาไม่ให้มีนาจับได้นั่นเองลินดาหัวเราะคิกคักเล็กน้อยกับการหลอกล้อของชายหนุ่ม ก่อนจะมองส่งเขากลับบ้านไปจนลับสายตาที่ผ่านมาเธอแกล้งทำตัวเป็นเพียงผู้ช่
