MasukShare
บทที่ 332
Bab terkait
ธุลีใจ บทที่ 333
ฉันอยู่ที่บ้านพ่อแม่ต่ออีกสักพัก ไอริสกำลังเพลิดเพลินกับความรักและความเอาใจใส่จากตายายของเธอ เด็กตัวเล็ก ๆ คนนี้รักการถูกสนใจเป็นชีวิตจิตใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าความสนใจนั้นมาในรูปแบบของการหอมพุงฉันมองดูเธอแล้วนึกอยากให้ชีวิตตัวเองง่ายดายแบบนั้นบ้าง ฉันเคยเป็นคนเดียวหรือเปล่าที่ใฝ่ฝันอยากมีชีวิตแบบเด็ก ๆ ? พวกเขาไม่มีเรื่องให้กังวลใด ๆ นอกจากเรื่องอาหารและผ้าอ้อมที่เลอะเทอะ ความไร้เดียงสาของพวกเขาเหมือนยาชโลมใจให้กับวิญญาณที่เหนื่อยล้าและทุกข์ตรมแต่แล้วพวกเขาก็เติบโตขึ้น ชีวิตก็พัดพาความบริสุทธิ์นั้นไป และพวกเขาก็กลายเป็นคนเฉยชา ถ้าฉันสามารถปกป้องลูกทั้งสองคนของฉันจากสิ่งที่เรียกว่าความรักนี้ได้ ฉันคงจะทำ แต่ฉันก็รู้ดีว่าในที่สุดฉันทำไม่ได้ เพราะพวกเขามีโชคชะตาของตัวเองที่ต้องเดิน ไม่ว่าจะเต็มไปด้วยความสุข ความทุกข์ หรือทั้งสองอย่างฉันยังคงมองดูตายายทั้งสองเล่นกับลูกสาวตัวน้อยบนพื้นหญ้า นอร่ากำลังอุ้มไอริสที่หัวเราะอย่างร่าเริง คุณอยากรู้ไหมว่าเธอหัวเราะอะไร? คำตอบคือเธอคิดว่ามันตลกเหลือเกินที่เห็นธีโอกลิ้งไปมาอยู่บนหญ้าฉันเข้าใจเธอนะ ถ้าฉันอารมณ์ดีขึ้นก็คงขำเหมือนกัน ใครจะคิดว่
ธุลีใจ บทที่ 334
“ลีลา!” เล็ตตี้แผดเสียงจนแทบลุกจากเก้าอี้ “บอกทุกอย่างให้หมดนะยัยคนนี้ อย่าปล่อยให้ค้างคาแบบนี้สิ”ฉันไม่ได้สนใจเรื่องนี้มาก่อน แต่คำพูดของเธอก็ทำให้ฉันสนใจขึ้นมาจนได้ ฉันไม่คิดว่าเธอจะทำจริง ๆ แต่ดูเหมือนว่าฉันจะคิดผิด แม้กระทั่งตอนที่เธอบอกว่าจะทำเพียงเพื่อยั่วพ่อของเธอ ฉันก็ยังไม่คิดว่าเธอเอาจริง“เขามาหาฉันอีกครั้ง ฉันก็ให้เขาเข้ามา แล้วเขาก็จัดการฉันจนแทบจะระเบิด” โครินยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ชัดเจนว่าเธอยังคงล่องลอยอยู่ในโลกของตัวเอง“จริงเหรอ? แค่นี้เองที่เธอจะบอกเรา” เล็ตตี้ดูไม่พอใจอย่างมาก “ฉันอยากรู้ทุกอย่างไม่ว่าจะ ขนาด ท่าไหนที่เขาใช้ เขาอึดได้นานแค่ไหน แล้วเธอถึงเสร็จไปกี่รอบ?”ฉันหัวเราะออกมาเมื่อเห็นท่าทางของเล็ตตี้ เธอดูเหมือนจะตายหากไม่ได้คำตอบ ทุกคนต่างนั่งกันที่ขอบเก้าอี้ เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น ฉันกลั้นขำไม่อยู่แล้วหัวเราะออกมาเต็มเสียง ท่าทางของเล็ตตี้มันช่างตลกเสียเหลือเกิน“อะไรล่ะ?” เธอถามพลางหันมามองฉันด้วยความสงสัย ราวกับไม่เข้าใจว่าทำไมฉันถึงหัวเราะฉันหัวเราะหนักขึ้น “ เธอนั่นแหละ ทำไมถึงอยากรู้เรื่องบนเตียงของโครินมากขนาดนั้น อยากจะมีส่วนร่วมเองหรือไง
ธุลีใจ บทที่ 335
โรแวนให้ตายสิ ผมเกลียดความรู้สึกนี้! เกลียดความตึงเครียดและความไม่สบายใจระหว่างผมกับเอวา เกลียดทุกครั้งที่เราเดินสวนกัน แล้วเธอมองมาที่ผมเหมือนไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีผ่านมาหลายวันแล้วตั้งแต่เช้าวันนั้น ผมคิดว่าทุกอย่างระหว่างเราจะดีขึ้นหลังจากที่ผมอธิบายทุกอย่าง แต่ผมคิดผิดถนัด มันกลับตรงกันข้าม พอผมบอกความจริงทั้งหมดกับเธอ ทุกอย่างก็พังลงราวกับพายุซัดผมย้ายกลับมาอยู่บ้าน และทุกอย่างก็ไม่เหมือนเดิม อย่าเข้าใจผิดนะ เธอไม่ได้กลายเป็นผู้หญิงที่โกรธจัดหรืออะไรแบบนั้น แต่ผมกลับรู้สึกว่า ผมอยากให้เธอแสดงอารมณ์โกรธใส่ผมมากกว่าท่าทางเย็นชาสุภาพที่เธอแสดงออกมาแบบนี้ความกลัวที่จะสูญเสียเธอรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ในทุก ๆ วัน ผมอดไม่ได้ที่จะคิดว่า เมื่อเธอจำเรื่องราวทุกอย่างได้ แล้วพบว่าเราหย่ากัน รวมถึงการที่ผมโกหกเธอ อะไรจะเกิดขึ้นต่อไป ความกลัวนั้นเหมือนกำมือบีบหัวใจผมจนแทบหายใจไม่ออก ผมไม่อยากสูญเสียเธอไป และผมกลัวว่าเมื่อความจริงปรากฏ สิ่งนั้นอาจจะเกิดขึ้นผมลุกขึ้นเพราะทนอยู่เฉยไม่ไหวและเริ่มเดินไปมาในห้องทำงานที่บ้าน ห้องนี้กลายเป็นสถานที่ที่ผมใช้เวลาอยู่มากที่สุด ผมนอนไม่ค่อยหลับ คิดแต่เร
ธุลีใจ บทที่ 336
เอวาฉันรู้สึกอ่อนล้าและหมดแรงเต็มที อย่าเข้าใจฉันผิดเลย ฉันรักโนอา แต่ฉันก็อดรอให้ปาร์ตี้จบลงไม่ได้ เพื่อที่ฉันจะได้พักเสียที ช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาเต็มไปด้วยความวุ่นวายจากการเตรียมงานปาร์ตี้ ถึงมันจะช่วยเบี่ยงเบนความคิดของฉันไปได้บ้าง แต่มันก็ไม่ได้มากนักฉันยังคงสับสนวุ่นวายเกี่ยวกับสิ่งที่ควรทำ ทุกครั้งที่มองเขา ฉันอดไม่ได้ที่จะถามตัวเองว่าฉันควรให้โอกาสเขาหรือไม่ ฉันรักเขา แต่ฉันไม่มั่นใจเลยว่าฉันจะรักษาบาดแผลในใจและปล่อยวางจากสิ่งที่เขาเคยทำกับฉันได้ไหมฉันสลัดความคิดนั้นทิ้ง แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความถึงเคทบอกว่าสามารถพาเอมม่ามาได้ ทราวิสคงมาด้วยเช่นกัน เช่นเดียวกับพ่อแม่ของโรแวนและเคท พวกเขาไม่เคยพลาดวันเกิดของโนอาเลยสักครั้ง มันคงเป็นการเสียมารยาทถ้าฉันจะไม่เชิญพวกเขามาเพียงเพราะปัญหาของฉันกับพวกเขา ยิ่งไปกว่านั้น โนอาก็อยากให้พวกเขามาไม่นานเธอก็ตอบกลับมาทันที บอกว่าจะมาถึงในอีกประมาณสามสิบนาที ฉันรู้ว่ามันอาจดูเด็กน้อยไปหน่อย แต่ฉันอยากทดสอบโรแวน ฉันอยากรู้ว่ายังมีความรู้สึกค้างคาอะไรระหว่างเขากับเอมม่าอยู่หรือเปล่า"แม่ครับ!" โนอาตะโกนเรียกฉันเสียงดังลั่นจนทำให้ฉ
ธุลีใจ บทที่ 337 .
เธอไม่ปล่อยให้พวกเขามีโอกาสตอบอะไรเลย แม่อุ้มไอริสจากอ้อมแขนของโรแวนอย่างเบามือ แล้วคว้ามือฉันก่อนจะดึงตัวฉันออกมาจากสองหนุ่มที่ยืนอึดอัดอยู่ด้วยกันเราทั้งคู่เงียบขณะที่เดินขึ้นไปยังห้องของไอริส เมื่อมาถึงแม่ค่อย ๆ วางไอริสลงในเปลอย่างอ่อนโยน หลังจากจัดแจงให้เธอหลับสนิทแล้ว แม่ก็จับมือฉันก่อนพาไปนั่งที่เก้าอี้ใกล้หน้าต่าง"บอกแม่หน่อยสิ ลูกตัดสินใจเรื่องโรแวนได้หรือยัง?" แม่ถามพลางบีบมือฉันเบา ๆฉันหันไปมองหน้าแม่ก่อนจะส่ายหัว “ยังเลยค่ะ หนูยังไม่แน่ใจอะไรทั้งนั้น”"แม่คิดเรื่องนี้อยู่ และแม่ว่า ลูกควรเริ่มไปบำบัดนะ เล็ตตี้เคยบอกแม่ว่า ลูกเคยเริ่มไปบำบัดแล้วแต่หยุดไปด้วยเหตุผลที่เข้าใจได้ แต่แม่ว่าลูกควรกลับไปเริ่มใหม่อีกครั้ง” แม่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ลูกผ่านอะไรมาเยอะ การปล่อยวางมันย่อมไม่ง่าย ลูกต้องการความช่วยเหลือ ต้องมีใครสักคนที่ช่วยนำทางลูกให้ก้าวผ่านการเยียวยาได้”ฉันพยายามจะพูดแทรก แต่แม่ยกมือห้าม“แม่เข้าใจนะลูก แต่ลูกต้องการสิ่งนี้ ไม่ว่าลูกจะเลือกอยู่กับโรแวนหรือไม่ ลูกก็ยังต้องการบำบัดอยู่ดี การคิดว่าลูกจะเยียวยาตัวเองได้โดยไม่ทำอะไรเลยมันไม่ได้ผล การนั่งเฉย ๆ โด
ธุลีใจ บทที่ 338
ฉันยังคงจ้องมองเอมม่าอย่างตกตะลึง ราวกับหัวใจหยุดเต้นชั่วขณะ เมื่อเคทบอกว่าเธออยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ ฉันไม่เคยคาดคิดว่าจะเลวร้ายถึงเพียงนี้เธอดูไม่เหมือนตัวเองในอดีตเลยแม้แต่น้อย แม้จะพยายามแต่งตัวให้ดูดี หรืออาจเป็นเพราะเคทพยายามบังคับให้เธอทำเช่นนั้น แต่ถึงจะใส่กางเกงยีนส์สีดำ เสื้อครอปสีน้ำเงินเข้มและรองเท้าส้นเตารีดที่ดูเข้ากัน มันก็ไม่ช่วยอะไรเลยใบหน้าของเธอขาวซีด ผมบลอนด์งดงามที่เคยเงางามบัดนี้มันกลับมันเยิ้มและดูบางลง โหนกแก้มที่เห็นชัดเจนไม่ได้ดูสง่างาม กลับทำให้เธอดูซูบผอมราวกับน้ำหนักหายไปมากมาย“ตายจริง” แม่กระซิบเบา ๆ อยู่ข้างฉันเราก้าวไปข้างหน้าอย่างลังเล ฉันไม่แน่ใจเลยว่าจะทำอย่างไรดี ไม่รู้ว่าควรทักทายพวกเขา หรือหลีกเลี่ยงเสียเลยแม่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน เธอจูงฉันไปหาเอมม่าและเคท เมื่อพวกเขาหันมามองเรา“ยินดีต้อนรับค่ะ” ฉันเอ่ยเสียงเบาและรู้สึกเก้อเขินจนแทบอยากหลบสายตาเคทยิ้มตอบฉัน แต่เมื่อสายตาของเธอเห็นมือของแม่ที่โอบเอวฉันไว้ ความสุขบนใบหน้าของเธอก็จางหายไปเล็กน้อย“ขอบคุณจ้ะ” เธอตอบกลับเสียงนุ่มนวลพอ ๆ กับฉันเมื่อครู่นี้สายตาของฉันกลับไปจับจ้องเอมม่าอีกครั้ง แ
ธุลีใจ บทที่ 339
เมื่อการต้อนรับแขกทุกคนเสร็จสิ้น ฉันรู้สึกเหนื่อยล้าทั้งทางร่างกายและจิตใจ แต่แล้วไอริสก็ตื่นขึ้นมาในจังหวะนั้นเอง และเริ่มร้องไห้เสียงดังจนลั่นบ้าน"คุณไปที่หลังบ้านก่อนเลย เดี๋ยวผมจะไปดูลูกเอง" โรแวนพูดพร้อมกับดันฉันเบา ๆ ไปทางสวนหลังบ้านฉันพยักหน้ารับแล้วมุ่งหน้าไปยังที่จัดงาน ซึ่งตอนนี้บรรยากาศของงานกำลังคึกคักเต็มที่ โนอาทิ้งพวกเราไว้ทันทีที่เพื่อนของเขามาถึงผู้ใหญ่กำลังนั่งกินอาหารกันอย่างสนุกสนาน ในขณะที่เด็ก ๆ วิ่งเล่นกันอยู่ทั่วบริเวณ ฉันมองหาเล็ตตี้กับโครินจนเจอและเดินไปหา“ทราวิสกับเกเบรียลอยู่ไหนเหรอ?” ฉันถามเล็ตตี้ชี้ไปอีกทาง “ตรงนั้นน่ะ”พวกเขากำลังคุยกับชายสองสามคนที่ฉันไม่รู้จัก แต่ถ้าฉันเดาไม่ผิด ทั้งคู่คงกำลังเจรจาธุรกิจอะไรบางอย่าง“จริงด้วย รีเปอร์ส่งของขวัญมาให้ด้วยนะ” โครินพูดขึ้น ทำให้ฉันกับเล็ตตี้ประหลาดใจ “เขาบอกว่าขอโทษที่มาไม่ได้เพราะมีเหตุจำเป็น แต่บอกว่าถ้าทุกอย่างสงบลงแล้ว เขาจะมาหา”ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาจะก้าวหน้าไปในทางที่ดี ถ้าเขาส่งของขวัญมาแทนตัวเองเรายังคุยกันต่ออีกพักใหญ่ จนกระทั่งโรแวนปรากฏตัวพร้อมกับไอริสในอ้อมแขน เด็กน
ธุลีใจ บทที่ 340
เมื่อฉันพยายามละสายตาจากเอมม่า มันกลับยากกว่าที่คิด ความเจ็บปวดของเธอราวกับจับฉันไว้ไม่ปล่อยเธอยืนอยู่ในมุมหนึ่งตามลำพัง เคทกำลังสังสรรค์กับแขกในงานและทราวิสก็ยุ่งกับการพูดคุย เธอดูเหมือนไม่ต้องการให้ใครเข้าใกล้เลย ท่าทางและสายตาเต็มไปด้วยความทุกข์ทรมาน ฉันเข้าใจความเจ็บปวดนั้นดี จะบอกว่าฉันประสบมากี่ครั้งน่ะเหรอ? ก็นับครั้งไม่ถ้วนเลยแหละตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าความทุกข์ของเธอมาจากไหน เข้าใจเลยว่าความโศกเศร้าและสิ้นหวังนั้นมีเหตุจากอะไร มันมาจากกันเนอร์ ลูกชายของเธออย่างไรเล่า“มองอะไรอยู่เหรอ เอวา?” เสียงของเล็ตตี้ดังราวกับอยู่ไกลแสนไกลเหมือนฉันตกอยู่ในภวังค์ ฉันละสายตาไม่ได้ มองไม่เห็นสิ่งใดนอกจากเธอโครินเขย่าตัวฉัน และด้วยความพยายามอย่างยิ่ง ฉันจึงหันไปหาเธอ โครินมองฉันด้วยความสงสัย แม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าทำไม แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันอยากเดินเข้าไปปลอบเอมม่า“ทำไมมองเอมม่าเหมือนตะลึงจนอึ้งค้างอย่างนั้นล่ะ?” โครินถามพร้อมเลิกคิ้วฉันหันกลับไปมองเอมม่า แต่เธอไม่ได้มองฉันอีกแล้ว ดวงตาของเธอกลับจ้องอยู่ที่โต๊ะ“ความเจ็บปวดของเธอ...” ฉันพึมพำสองคำออกมา แต่ไม่สามารถพูดอะไรต่อได้“คง
Bab terbaru
ธุลีใจ บทที่ 539
ฉันหยุดหายใจเเพราะความตกใจ และผละออกจากเขา ในขณะที่ร่างเล็ก ๆ กระโดดขึ้นมาบนตัวเรา"สุขสันต์วันคริสต์มาส!" เขาตะโกนอย่างมีความสุขด้วยเสียงร้องเพลง“หัวจะปวด” ทั้งกาเบรียลและฉันครางอย่างหงุดหงิดจะมาช้ากว่านี้สักชั่วโมงไม่ได้หรืออย่างไร? ถ้ามีใครสักคนในครอบครัวนี้ที่ชอบขัดจังหวะเรา มันก็ต้องเป็นลูกคนที่สอง แอนดรูว์ คนนี้แน่นอน เราเรียกเขาว่าดรูว์เขาอาจจะไม่รู้ว่าเขาเป็นตัวขัดจังหวะแค่ไหน แต่ก็ไม่สำคัญยังไงเขาก็ทำอยู่ดี"ตื่นครับ! ตื่น!" เขาตะโกนเสียงดัง จนชั่วขณะหนึ่งฉันไม่ได้ยินอะไรเลย นอกจากเสียงก้องของเจ้าลูกชาย"ไม่ต้องตะโกนก็ได้ ดรูว์" เกเบรียลบ่น "พ่อแม่ได้ยินชัดเจนโดยที่หนูไม่ต้องทำให้แก้วหูพ่อแม่แตกก็ได้"ดูเหมือนดรูว์จะไม่ฟังเลย เขาเด้งขึ้นเด้งลงบนเตียง มีความสุขแผ่ซ่านออกมาจากตัวเขาเกเบรียลขยับตัวใต้ผ้าห่ม คงพยายามขยับทุกอย่างให้เข้าที ฉันขยับร่างกายขึ้นและพิงหัวเตียง ก่อนจะคว้าลูกชายที่กระตือรือร้นและอยู่ไม่นิ่งมา สิ่งสุดท้ายที่เราต้องการคือเขาทำร้ายพ่อของเขาด้วยการเผลอเหยียบเข้ากลางตัวเขาหรืออะไรทำนองนั้น"หนูพยายามห้ามเลียมแล้วนะคะ แต่แม่ก็รู้ว่าเขาเป็นยังไงเวลาต
ธุลีใจ บทที่ 538
ฮาร์เปอร์ฉันกำลังล่องลอยอยู่บนปุยเมฆสีขาวนุ่มฟูแห่งการนอนหลับ ฉันรู้สึกอบอุ่น รู้สึกสงบ และรู้สึกได้รับความรักฉันเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาทีละน้อย เกเบรียลนอนอยู่ข้างหลังฉัน แขนโอบกอดฉันไว้ เขาทำแบบนี้ทุกครั้งที่เรานอนหลับด้วยกัน เขากอดฉันไว้แน่นในอ้อมแขน ราวกับว่าเขากลัวว่าฉันจะหายไปหากไม่ทำเช่นนี้ฉันขยับตัวเล็กน้อยเพื่อหลุดออกจากอ้อมแขนของสามี ทว่าแทนที่จะปล่อยฉันไป เขากลับกระชับมือแน่นขึ้น ซึ่งดันฉันเข้าไปแนบชิดมากขึ้นฉันหยุดขยับเมื่อรู้สึกถึงเขา ฉันรู้สึกถึง น้องน้อยที่ตื่นมาเคารพธงชาติที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา ฮอร์โมนของฉันพลุ่งพล่าน และฉันก็ต้องการเขาขึ้นมาทันที ฉันอยากให้เขาสอดแทรกเข้ามาในร่างนี้เรื่องบนเตียงของเราสองช่างสมบูรณ์ แต่ก็มีบางครั้งที่ต้องการมากกว่านี้ อาจเพราะมีลูกด้วยกันถึงสามคนแล้ว บางเวลามันก็ยากที่จะมีเวลาส่วนตัวที่ไม่ถูกรบกวนได้"อืม" เกเบรียลร้องครางเมื่อฉันถูบั้นท้ายกับเป้าของเขาเสียงนั้นเดินทางลงไปจนถึงจุดนั้นของฉัน ฉันถูอีกครั้ง กระตุ้นเสียงครางแสนเร้าอารมณ์จากเขาอีกเกเบรียลเริ่มประทับจูบตามหลัง ไหล่ และคอ มันผ่านมาสองสามวันแล้ว และฉันก็โหยหาเขา
ธุลีใจ บทที่ 537
"ใช่เลยครับ" เขาตอบรับรอยยิ้มของฉัน ขณะที่คิลเลียนเดินเข้ามาหาเรา"ผมมาขโมยภรรยาแสนสวยของผมคืนแล้วครับ" เสียงเขาแหบพร่า และฉันอดไม่ได้ที่จะละลายไปกับโทนเสียงนั้น มันเซ็กซี่สุด ๆ ไปเลย“เธอเป็นของคุณแล้วนะ” คาลวินปล่อยมือจากฉันและหลีกทาง ก่อนจะเดินจากไปคิลเลียนดึงฉันเข้าไปในอ้อมกอดเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีช่องว่างระหว่างเรา "เป็นยังไงบ้าง? ปวดหลังหรือเปล่า? ขาเป็นยังไง?"เห็นไหม ฉันบอกแล้วไง เขาเป็นเสือร้ายในคราบทนายความ แต่ดูแลเอาใจใส่และรักใคร่ในฐานะคู่ครอง ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันมีสเปคแบบไหน จนกระทั่งฉันได้พบเขา"สบายดีค่ะ ที่รัก ไม่ต้องเป็นห่วงขนาดนั้นก็ได้" ฉันหัวเราะเบา ๆ ดันตัวเองเข้าไปใกล้เขามากขึ้น"ผมเคยบอกว่าผมรักคุณแล้วหรือยัง?" เขาถามฉันอดไม่ได้ที่จะยิ้มขณะที่เขย่งปลายเท้าและกระซิบชิดริมฝีปากของเขา "ประมาณพันครั้งแล้วค่ะวันนี้ แต่ฉันไม่ได้บ่นอะไรนะ""คุณคือสิ่งที่ดีที่สุดที่เคยเกิดขึ้นกับผมเลยนะครับ เอมม่า ผมนึกไม่ออกเลยว่าชีวิตผมจะเป็นยังไงหากไม่มีคุณ ผมรู้ว่าเราได้กล่าวคำสาบานกันไปแล้ว แต่ผมสัญญาว่าจะรักและทะนุถนอมคุณเสมอ เพราะคุณคือของขวัญที่เบื้องบนประทานมา ผมสัญญา
ธุลีใจ บทที่ 536
มอลลี่เป็นหนึ่งในเพื่อนเจ้าสาว เช่นเดียวกับเอวา คอนนี่ เล็ตตี้ ฮาร์เปอร์ และคินลีย์ พวกเธอเป็นเพื่อนสาวกันมาสี่ปีแล้วตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุวันนั้น แน่นอนว่าฉันไม่มีวันหาใครมาแทนมอลลี่ได้ เธอเป็นเพื่อนสนิทที่สุด แต่ฉันก็รู้สึกขอบคุณที่มีพวกเธออยู่เช่นกันอีกอย่างเมื่อวานนี้มอลลี่บอกฉันว่าเธอกำลังคิดจะย้ายมาอยู่ที่นี่ ฉันตื่นเต้นมาก ฉันรักเธอ แต่เรายอมรับว่าเป็นเพื่อนระยะไกลกันมันรักษาความสัมพันธ์กันได้ยาก ฉันมีความสุขมากที่เธอจะย้ายมาอยู่ใกล้ ๆเสียงเพลงช้าลง และกันเนอร์ก็เดินเข้ามา ตัดบทสนทนาทั้งหมด“เต้นรำกันหน่อยไหมครับ แม่?”มีเสียง ว้าว ดังขึ้นเป็นระลอก และฉันสาบานได้ว่าหัวใจฉันละลายไปตรงนั้นเลย"แน่นอนสิจ๊ะ สุดหล่อของแม่" ฉันตอบก่อนจะจับมือเขาตอนนี้กันเนอร์อายุสิบสี่ เป็นวัยรุ่นแล้วเชื่อไหมล่ะ? เขาสูงเท่าฉันแล้ว และฉันมั่นใจว่าอีกไม่กี่ปีเขาจะสูงกว่าฉัน ฉันไม่ว่าอะไรหรอก เขาก็จะเป็นลูกชายตัวน้อยของฉันเสมอคาลวินและฉันตัดสินใจส่งเขาไปเข้ารับการบำบัดทันทีที่ฉันออกจากโรงพยาบาล เราเข้าร่วมการบำบัดร่วมกันบ้าง และพูดคุยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเรา และเกี่ยวกับวันที่เกิดอุบัติเหตุ
ธุลีใจ บทที่ 535
เอมม่าฉันเต้นรำกับมอลลี่ ปล่อยให้เสียงเพลงโอบล้อมตัวไว้ ฉันรู้สึกปวดหลังเล็กน้อยแต่ก็ไม่สำคัญอะไรเลยเมื่อฉันมีความสุขสุด ๆ แบบนี้ชุดเดรสสะบัดไปมาขณะที่เราตะโกนเนื้อเพลง หน้าร้อนแสนสาหัส ของเทย์เลอร์ สวิฟต์ออกมาสุดเสียง เอวาที่กำลังตั้งครรภ์ท้องแก่ก็เข้าร่วมกับเราด้วย ฉันหัวเราะเพราะเธอคิดว่าเธอกำลังเต้นอยู่เลยแต่เปล่าเลย ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเรียกสิ่งที่เธอกำลังทำว่าอะไรดีจำนวนครั้งที่ฉันเรียกว่าตนเองมีความสุขนั้นสามารถนับนิ้วได้เลย หนึ่งคือตอนที่ฉันสอบเนติบัณฑิตได้ สองคือตอนที่กันเนอร์เรียกฉันว่าแม่เป็นครั้งแรกหลังจากผ่านมานาน และสามคือวันนี้ งานแต่งของฉันคุณได้ยินไม่ผิดหรอกค่ะ ฉันแต่งงานแล้วและฉันมีความสุขอย่างที่สุดจำทนายหนุ่มน่ารักที่ฉันเล่าให้เอวาฟังในวันเกิดของเจมส์ได้ไหมคะ? จะว่าอย่างไรดี เขาไม่เคยละความพยายามเลยค่ะ ไม่ว่าฉันจะปฏิเสธเขากี่ครั้งก็ตาม เขาขอฉันคบหาอยู่เรื่อย ๆ และที่ฉันบอกว่าเรื่อย ๆ ก็คือเขาขอเกือบทุกวัน ฉันเบื่อที่จะได้ยินคำถามเดิม ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนวันหนึ่งฉันก็ตอบตกลง ปรากฏว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดในชีวิตนี้เลยฉันชะลอฝีเท้าลง ดวงตามองหาเจ้าบ
ธุลีใจ บทที่ 534
กันเนอร์มีน้องชายแล้ว งงกันอยู่ใช่ไหมคะ? เพราะเมื่อกี้ฉันกับเอวากำลังคุยเรื่องแฟนกันอยู่เลย เชสไม่ใช่ลูกชายของฉันค่ะ เขาเป็นลูกชายตัวน้อยของคาลวินและคินลีย์ พวกเขาแต่งงานกันเมื่อปีที่แล้วแล้วมีเชสตัวน้อยน่ารักคนนี้เป็นลูกน้อยคาลวินและฉันสนิทกันมากขึ้นตั้งแต่อุบัติเหตุ เหมือนกับกันเนอร์ เขายกโทษให้ฉัน และพวกเราก็สามารถสร้างมิตรภาพที่สวยงามได้คินลีย์เป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ เธอเข้ากับพวกเราทุกคนได้ เธอใจดีและน่ารัก และที่สำคัญที่สุด เธอทำให้คาลวินมีความสุขและปฏิบัติต่อกันเนอร์เหมือนลูกชายของเธอเอง"ไม่จ้ะ ไม่เคยเกินจริงเลย" เอวาแก้ตัว "น้าแค่อยากให้แม่หนูเล่าเรื่องทนายความน่ารักที่ที่ทำงานให้ฟังมากกว่านี้""ผมขอจบตรงนี้นะครับ ไปดีกว่า" เขาพูด ดูเหมือนจะขยะแขยงเล็กน้อย "แม่ดูน้องได้ใช่ไหมครับ หรือผมควรจะพาน้องไปด้วย?"“แม่สบายมากจ้ะ…ไปเล่นกับเพื่อน ๆ เถอะ”เขาพยักหน้าก่อนที่จะวิ่งไปหาโนอาและคนอื่น ๆ คาลวินใจดีพอที่จะแก้ไขข้อตกลงเรื่องการดูแลบุตร ตอนนี้พวกเราดูแลกันเนอร์ร่วมกัน ลูกอยู่กับคาลวินวันธรรมดาและใช้วันหยุดสุดสัปดาห์กับฉัน"เอาล่ะ กลับมาเรื่องผู้ชายน่ารักคนนั้นก่อนนะ
ธุลีใจ บทที่ 533
สามปีต่อมาเอมม่า"จริงจังนะ เอมม่า เมื่อไหร่เธอจะหาแฟนสักที?" เอวาเอ่ยถามพร้อมนั่งลงข้าง ๆ ฉันฉันมองออกไปที่สวนหลังบ้านและยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ วันนี้เป็นวันเกิดของเจมส์ลูกชายของทราวิสและเล็ตตี้ ซึ่งตั้งชื่อตามพ่อของพวกเราและเจมส์กำลังจะอายุครบหนึ่งขวบเล็ตตี้และทราวิสแต่งงานกันเมื่อประมาณสองปีที่แล้ว ทราวิสคุกเข่าขอเธอแต่งงานทันทีที่ฉันได้สติขึ้นหลังจากอุบัติเหตุที่เกือบจะพรากชีวิตฉันไป คุณอาจจะสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนขับรถคนนั้น เขาถูกจำคุกห้าปีในข้อหาขับรถโดยประมาท ฉันหวังว่าเขาจะได้รับบทเรียนนะกลับมาที่ทราวิสและเล็ตตี้ ฉันคิดว่าการเห็นฉันอยู่ในโรงพยาบาลทำให้เขารู้ว่าชีวิตสั้นแค่ไหน เขาขอเธอแต่งงานและเล็ตตี้ก็ตอบตกลง พวกเขาแต่งงานกันซึ่งเป็นงานแต่งงานฤดูใบไม้ผลิที่สวยงามตอนนี้ัฉันได้กลายเป็นเพื่อนกับเอวาก็เลยถูกดึงเข้ามาในวงจรนี้ด้วย คอนนี่และรีเปอร์แต่งงานกันแบบงานแต่งงานเล็ก ๆ ที่เป็นกันเองกับเพื่อนสนิทและครอบครัว สี่เดือนต่อมาทั้งสองก็อ้าแขนรับลูกสาวของพวกเขา เฮเวน ตอนนี้คอนนี่ก็กำลังตั้งครรภ์ลูกคนที่สองซึ่งเป็นลูกสาวอีกคนฮาร์เปอร์และเกเบรียลก็กำลังจะมีลูกด้วยกันอีก
ธุลีใจ บทที่ 532
"ไม่ไหวแล้ว! ฉันต้องเบ่งเดี๋ยวนี้" ฉันคำรามพร้อมจับเสื้อเกเบรียลไว้ฉันรู้สึกบ้าไปแล้ว เหมือนฉันเสียสติไปแล้ว ความเจ็บปวดกำลังทำให้ฉันบ้าไปแล้วจริง ๆโชคดีที่พวกเราไปถึงห้องคลอดก่อนที่ฉันจะคลอดลูกตรงทางเดินของโรงพยาบาล ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเดินไปถึงห้องคลอด และเจ้าหน้าที่ก็เริ่มเตรียมพร้อมให้ฉันเอวาอยู่ในห้องเรียบร้อย ฉันรู้สึกขอบคุณที่มีคนเข้าใจความรู้สึกตอนที่ช่องคลอดฉีกออกเป็นสองส่วนเพื่อให้เด็กตัวน้อย ๆ ออกมาดูโลก"ฉันไม่ไหวแล้ว" ฉันกัดฟันพูด ก่อนที่จะยกตัวขึ้นและเบ่งสุดแรงฉันสาบานว่าฉันรู้สึกเหมือนก้นจะแตกและมันก็เพิ่มความเจ็บปวดให้ฉันมากขึ้น"ความผิดคุณเลย!" ฉันกรีดร้องใส่เกเบรียลขณะที่จับมือเขาไว้แน่นฉันจ้องเขม็งไปที่เขา ลมหายใจถี่กระชั้น และรูจมูกบานออกเพื่อพยายามสูดอากาศเข้าไปในปอดให้ได้มากที่สุด"เตรียมนะ เธอ เบ่งเลย" เอวาเร่งเร้าฉันขณะที่เช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากให้ฉัน "เกเบรียลไม่สำคัญแล้วตอนนี้""อ้าว ใจร้ายนะ เอวา" เกเบรียลพึมพำพร้อมจ้องเขม็งไปยังเอวา เธอจ้องเขม็งกลับราวกับจะบอกให้เขาหุบปากและทำตามน้ำไปฉันบีบมือพวกเขาเมื่อมดลูกหดตัวอีกครั้ง และฉันก็ออ
ธุลีใจ บทที่ 531
"สบายมากจ้ะ หมีน้อยลิลลี่ แม่กำลังจะคลอดลูก... จำที่แม่บอกหนูได้ไหมว่าอะไรจะเกิดขึ้นตอนถึงเวลาแบบนี้?"เธอพยักหน้า "ค่ะ แม่บอกว่าแม่จะเจ็บท้อง แต่หนูไม่ต้องห่วง เพราะมันเป็นส่วนหนึ่งที่จะทำให้น้องเกิดมาค่ะ""ดีมากจ้ะ" ฉันเบ้หน้าเมื่อการหดเกร็งตัวจู่โจมฉันอีกครั้ง "นั่นคือสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้ ดังนั้นอย่ากลัวไปนะจ๊ะ"เกเบรียลจับมือและช่วยให้ฉันเดินออกจากห้อง ฉันหายใจเข้าทางจมูกและหายใจออกทางปาก แต่พูดตามตรงมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย"หนูแค่ไม่เข้าใจน่ะค่ะ ทำไมแม่ต้องเจ็บด้วย? ทำไมเด็กถึงออกมาจากท้องแม่ไม่ได้โดยไม่ทำให้แม่เจ็บล่ะคะ?"สิ่งที่ฉันไม่ต้องการที่สุดคือทำให้ลูกสาวหวาดกลัวโดยต้องอธิบายให้เธอฟังว่าความเจ็บปวดนั้นจำเป็นสำหรับการออกแรงเบ่งเด็กออกมาจากร่างกายฉัน เธอจะอยากรู้ว่าทำไมต้องเบ่งลูกออกมาด้วย และฉันจะต้องอธิบายว่าเพราะลูกตัวใหญ่และทางออกเล็กกว่า ดังนั้นการหดเกร็งตัวเหล่านั้นจึงจำเป็นสำหรับการเบ่งลูกออกมา จากนั้นเธอจะอยากรู้ว่าทางออกนั้นคืออะไร และฉันจะต้องบอกเธอว่าลูกออกมาทางนั้นอย่างไรเล่าอย่างที่คุณเห็น นั่นไม่ใช่บทสนทนาที่เธอเตรียมใจรับได้นัก เธอจะตกใจกลัวเมื่อรู้ว
