บทที่ 29

ตอนที่ซูเนี่ยนกลับถึงเรือนลั่วสุ่ยก็เป็นเวลาเที่ยงตรงแล้วทำสันในหมูทอดสองชุด เสียวเป่ากับเสี่ยวฮุยกินจนอิ่มอกอิ่มใจ

พอกินข้าวเที่ยงเสร็จ ซูเนี่ยนก็เดินเข้าห้องหา คิดค้นสูตรยาของนางต่อ

เวลาผ่านไปเร็วยิ่งนัก พริบตาเดียวก็ค่ำแล้ว ซูเนี่ยนเหนื่อยมาก มื้อเย็นจึงไม่ได้ลงมือทำอาหารเอง นางสั่งเฟิ่งเอ๋อร์ให้ไปเอาอาหารที่ห้องครัวมา

ในตอนนี้ ป้าจางรู้สึกซาบซึ้งบุญคุณของซูเนี่ยนเป็นอย่างมาก ตัวตนจริงๆ ของนางเองก็มิใช่คนชั่วร้าย เพียงแต่เรื่องของจางสือโถวทำให้นางต้องต่อกรกับซูเนี่ยน

ตอนนี้สามารถรักษาจางสือโถวได้ ป้าจางเปลี่ยนแปลงท่าทีที่มีต่อซูเนี่ยนทันที กระทั่งหากมีใครในจวนท่านอ๋องที่ว่าร้ายซูเนี่ยน ป้าจางก็จะสวนกลับทันที

และเพราะป้าจางนี่เอง เฟิ่งเอ๋อร์จึงสามารถนำอาหารแสนอร่อยจากห้องครัวมาได้

ทุกคนกินอิ่มแปล้ กว่าจะดับไฟเข้านอนก็ดึกแล้ว

“เสด็จแม่ ข้านอนไม่หลับขอรับ” เสียวเป่านอนอยู่บนเตียง มืออวบอิ่มวางอยู่บนท้องอ้วนกลมท่าทางดูเป็นเด็กดียิ่งนัก

“ลูกรัก ดึกมากแล้ว รีบเข้านอนเสียงเถิด” ซูเนี่ยนยื่นมือไปจิ้มท้องเสียวเป่าเบาๆ

“เสด็จแม่เล่านิทานให้ข้าฟังหน่อยได้หรือไม่ เล่าเรื่องไซอิ๋วเหมือ