LOGINShare
บทที่ 209
Last Updated:
2024-03-04 18:34:53Related chapters
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 210
ซูเนี่ยนกรอกตาบน ครั้งแรกเลยที่ได้เห็นคนระลึกความหลังกันแบบนี้กลิ่นยาสมุนไพรลอยมา ขอบตาแดงๆ ของฉู่อี้หานค่อยๆ จางหายไป กลับมาสดใสอีกครั้ง เมื่อเห็นซูเนี่ยนมองค้อนเขาทีหนึ่ง เขาก็กลับมามีสติอีกครั้งมีพวกเราอยู่ก็มีความหวังอย่างนั้นเหรอ?ประโยคนี้ตอนนั้นดูเหมือนเสด็จแม่ของเขาก็เคยพูดไว้ เหตุใดซูเนี่ยนถึงได้พูดประโยคเดียวกัน?เพลงเซียวเซียงเยียนอวี่ที่ซูเนี่ยนเล่นใรงานชมดอกท้อ ความจริงแล้วเป็นบทเพลงที่เสด็จแม่ของเขาเคยบรรเลงร่วมกับลู่เจียว พวกเขาทั้งคู่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาก วิธีการดีดพิณก็เหมือนกันในหลายจุดซูเนี่ยนไม่เพียงสามารถดีดพิณได้ วิธีการดีดยังได้รับการสืบทอดมาจากลู่เจียว ครั้งก่อนเขาได้ยินแล้วตอนอยู่อีกเรือน แถมยังส่งมั่วอีไปแอบดูมาแล้วด้วยเขาอยากฟังอีกสักครั้งจัง"ท่านอ๋อง รบกวนหลีกทางหน่อย" ซูเนี่ยนโบกมือไล่ฉู่อี้หานอย่างรำคาญแม่นมไป๋ที่อยู่ด้านหลังรีบเข็นฉู่อี้หานออกไปด้านข้างทันทีไทฮองไทเฮาเม้มปาก มองดูซูเนี่ยนที่ดึงมือของตัวเองไป ความจริงนางค่อนข้างตื่นเต้น เพราะว่านางไม่อยากกินยา และไม่อยากฝังเข็มซูเนี่ยนจับชีพจรให้ไทฮองไทเฮาอย่างละเอียด ทั้งยังตรวจดู
Last Updated : 2024-03-04ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 1
“เพียะ”เสียงตบดังขึ้น ซูเนี่ยนลืมตาขึ้น เห็นกลุ่มหญิงวัยกลางคนผู้เป็นบ่าวรับใช้ที่สวมใส่ชุดโบราณห้อมล้อมเธออยู่“เพียะ”เสียงตบดังขึ้นอีกครั้ง และคราวนี้ซูเนี่ยนสะดุ้งตื่นขึ้นทันทีเธอจำได้แม่นว่าเธอกำลังทำการทดลองศึกษายาต้านการอักเสบชนิดพิเศษตัวต่อไปที่กำลังจะออกขาย แต่คาดไม่ถึงเลยว่าเธอจะถูกผู้ช่วยของเธอแทงจนตายเสียก่อนอะไรเนี่ย นี่เราเดินทางข้ามมิติเวลามางั้นหรือ!“พระชายาเพคะ บ่าวขอให้พระชายาหยุดดิ้นรนและเอาเด็กในท้องออกแต่โดยดีเสียเถอะเพคะ จวนท่านอ๋องนี้ไม่มีที่สำหรับลูกนอกคอกหรอกนะเพคะ”คนตรงหน้าซูเนี่ยนคือผู้หญิงแต่งกายในชุดหัวหน้าบ่าวรับใช้คนหนึ่งถือถ้วยยาอยู่ในมือ และจ้องมองซูเนี่ยนด้วยสายตาดูถูกพระชายา? เด็ก?ซูเนี่ยนก้มศีรษะลง เหลือบมองท้องที่นูนป่องของเธอ มุมปากกระดกขึ้น ย้อนเวลามาแล้วยังมีเด็กติดมาด้วยหรือนี่!เมื่อมองดูท้องป่องของตน ซูเนี่ยนคิดอยากจะเอื้อมมือไปลูบ เธอจึงเพิ่งรู้ตัวว่ามือทั้งสองข้างของเธอถูกหญิงรับใช้จับขึงไว้ทันใดนั้น ความทรงจำแปลกๆ ก็พรั่งพรูออกมาเจ้าของร่างเดิมเป็นพระชายาเอกของฉู่อี้หาน ผู้ชนะศึกสงครามแห่งราชวงศ์สุย แต่นางไม่ได้เป็นที่โ
Last Updated : 2023-12-19ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 2
"พระชายา" มีเสียงอันอ่อนแรงดังลอยมาจากมุมข้างๆ นั่นก็คือเฟิ่งเอ๋อร์ สาวใช้แต่งเข้าบ้านตามเจ้าของร่างเดิม และเป็นเพียงคนเดียวที่ดีกับเจ้าของร่างเดิมด้วยใจจริง"พระ…พระชายา นี่เป็นคำสั่งของหมัวมัว ไม่เกี่ยวกับพวกเรานะเพคะ" สาวใช้สองคนที่จับฟิ่งเอ๋อร์ไว้ตัวสั่นเทา แล้วปล่อยตัวเฟิ่งเอ๋อร์ เพราะกลัวว่าตนจะถูกเฆี่ยนตี พวกนางไม่เข้าใจว่าพระชายาที่อ่อนแอมาโดยตลอดเหตุใดถึงได้เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเช่นนี้"พระชายาผู้เปี่ยมล้นไปด้วยบารมี อะไรกัน แค่นี้ก็อดทนอดกลั้นไม่ได้แล้วหรือ" เสียงอันมืดมนเย็นเยียบดังมาจากด้านหลัง ซูเนี่ยนไม่ทันได้โต้ตอบอะไร ตัวนางก็ถูกบีบคอเสียแล้ว"แค่กแค่ก ปล่อยนะ" ซูเนี่ยนตบมือใหญ่ที่บีบคอตนเอาไว้"ท่านอ๋อง ท่านอ๋อง ช่วยบ่าวด้วย พระชายาต้องถูกวิญญาณร้ายสิงอยู่เป็นแน่ พระองค์ต้องให้ความเป็นธรรมกับบ่าวนะเพคะ"หลิวหมัวมัวพุ่งไปหาท่านอ๋องแล้วสะอื้นไห้ทั้งน้ำมูกและน้ำตา นึกไม่ถึงเลยว่าจะถูกองครักษ์ของฉู่อี้หานเตะออกไป นางหวาดกลัวจนไม่กล้าอาละวาด ฉู่อี้หานพินิจมองใบหน้าของซูเนี่ยนอย่างละเอียด ราวกับต้องการมองทะลุผ่านใบหน้าของซูเนี่ยนเข้าไป"แค่กแค่ก ท่านอ๋อง...ผู้สง่างาม นึก
Last Updated : 2023-12-19ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 3
"ตุ้บ" ซูเนี่ยนถูกโยนลงบนเตียงที่อยู่ในเรือนลั่วสุ่ย บาดแผลบนร่างกายฉีกขาด ที่หน้าผากของซูเนี่ยนมีเหงื่อไหลออกมาเรือนลั่วสุ่ยถูกปล่อยทิ้งให้ร้าง ไม่มีผู้ใดปัดกวาดเช็ดถูจึงเต็มไปด้วยฝุ่น อีกทั้งยังมีกลิ่นอับด้วย สาวใช้ทั้งสาวและแก่ต่างก็รังเกียจกัน สายตาที่มองดูซูเนี่ยนก็ดูเหยียดหยามมากยิ่งขึ้น"ถุ้ย ถึงอย่างไรก็เป็นสตรีสูงศักดิ์ สิ่งที่ทำลงไปกลับเทียบคนในเรือนโกวหลานไม่ติดเลยสักนิด สมควรแล้วจริงๆ"ใบหน้าของหลิวหมัวมัวบวมแดง แต่พอเห็นสภาพที่จนตรอกของซูเนี่ยนแล้ว ก็ถ่มน้ำลายอย่างภาคภูมิใจ"หุบปาก เจ้าเป็นใครกันถึงได้มาสั่งสอนข้าที่เป็นพระชายา ต่อให้ข้าไม่ดีอีกสักเพียงใด ข้าก็เป็นคนของราชวงศ์อวี้เตี๋ย ทั้งยังเป็นพระชายาด้วย"ซูเนี่ยนจ้องมองหลิวหมัวมัวด้วยสายตาที่เย็นชา ไอสังหารผุดขึ้นที่นัยน์ตาของนาง"อุ้ย บ่าวลืมไปเลยว่าท่านยังเป็นพระชายาอยู่ เช่นนั้นบ่าวไม่รบกวนพระชายาแล้วเพคะ ท่านก็อยู่ที่เรือนลั่วสุ่ยนี่ไปตามยถากรรมเถิด ท่านอ๋องสั่งการมาแล้ว ไม่ว่าท่านต้องการอะไร ก็ไม่ต้องเอาให้ท่านทั้งนั้น"หลิวหมัวมัวรับรู้ได้ถึงสายตาอันเย็นชาของซูเนี่ยนจนรู้สึกสั่นสะท้าน แต่ไม่นานก็ได้ตอบ
Last Updated : 2023-12-19ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 4
สามปีต่อมา ณ จวนอ๋องหลีวันนี้ที่จวนอ๋องหลีครึกครื้นเป็นอย่างมาก เหล่าคนรับใช้เข้าๆ ออกๆ บริเวณหน้าประตูแขวนโคมไฟสีแดงเอาไว้ มีผ้ามงคลพาดอยู่บนวงกบประตู พวกสาวใช้และเด็กรับใช้ต่างก็แต่งกายเนื่องในโอกาสอันน่ายินดีนี้ด้วยเช่นกัน ใบหน้าเปี่ยมล้นไปด้วยความสุขพรุ่งนี้เป็นวันที่จวนอ๋องหลีจะรับพระชายารองเข้ามา ว่ากันตามหลักแล้วการที่พระชายารองเข้าจวนมาไม่ใช่เรื่องสูงส่งอะไร แต่นั่นเป็นถึงสตรีโฉมงามอันดับหนึ่งในต้าสุย และเป็นคนที่อยู่ในใจของท่านอ๋องเชียวนะ เอาใจพระชายารองก็เหมือนกับได้เอาใจท่านอ๋อง เหล่าคนรับใช้จึงพยายามทำงานให้ดีที่สุดแน่นอนว่า พวกเขาลืมไปเลยว่าในจวนอ๋องยังมีพระชายาเอกอยู่ในจวนอ๋องที่กว้างใหญ่ ทุกคนกำลังยุ่งทั้งภายในและภายนอกไม่มีใครสังเกตเห็นร่างกลมๆ เล็กๆ ที่อ้อมจากลานหลังมายังห้องครัวอย่างรวดเร็ว พวกมันม้วนตัวหลบอยู่ในพงหญ้าแล้วมองออกไปด้านนอก ข้างๆ ยังมีหนูสีเทาตัวอ้วนติดตามมาด้วย“ไอ้หยา แย่แล้ว แย่แล้ว ไฟไหม้ห้องครัวแล้ว รีบมาดับไฟเร็วเข้า”หญิงรับใช้วัยกลางคนที่ทำอาหารใบหน้าเปื้อนขี้เถ้า ในมือยังคงถือมีดทำครัวอยู่ พยายามพุ่งออกจากห้องครัวอย่างสุดกำลังควันที่
Last Updated : 2023-12-19ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 5
หนึ่งเค่อ[footnoteRef:1]ต่อมา ในที่สุดจวนอ๋องก็สงบลง [1: เค่อ หน่วยบอกเวลา 1 เค่อ เท่ากับ 15 นาที] แต่เรื่องทุกอย่างมันวุ่นวายไปหมด ชุดของสาวใช้และเด็กรับใช้ต่างก็ยับยู่ยี่ บางคนที่ถูกหนูกัด ชุดก็เป็นรูอีกด้วย เมื่อครู่มีความสุขแค่ไหน ตอนนี้ก็รู้สับอับอายมากเท่านั้น ทั่วทั้งจวนอ๋องเหมือนกับถูกปล้นอย่างไรอย่างนั้นอกของฉู่อี้หานกระเพื่อม เห็นได้ชัดว่าเขาโมโหมาก"เหตุใดถึงเลี้ยงกระต่ายไว้ในจวน เอากระต่ายเหล่านี้ออกไปนอกจวนซะ"เมื่อเห็นว่ามั่วอียังถือกระต่ายอ้วนนั่นไว้อยู่ ฉู่อี้หานจึงกล่าวด้วยความโกรธ"ท่านอ๋อง กระต่ายตัวนี้นำมาตุ๋นเป็นอาหาร อ๋องคังบอกว่าจะมากินเนื้อกระต่ายตุ๋นน้ำแดง" มั่วอีรู้สึกไม่สบายใจ อ๋องคังเป็นโอรสองค์ที่หกของจักรพรรดิองค์ปัจจุบัน เขาตามติดฉู่อี้หานมาตั้งแต่เด็ก เป็นองค์ชายเพียงคนเดียวที่ได้ใกล้ชิดกับฉู่อี้หาน"กินอะไรกันนักหนา ต่อไปไม่อนุญาตให้อ๋องคังมาหาแล้ว""ท่านอ๋อง ท่านเองก็ชอบทานเหมือนกันไม่ใช่หรือ" มั่วอีลูบปลายจมูกพลางพึมพำเบาๆ ฉู่อี้หานเหลือบมองด้วยสายตาที่เฉียบคม มั่วอีจึงรีบก้มหน้า"ท่านอ๋อง กระหม่อมไร้ความสามารถ ตรวจสอบไม่เจอว่าเรื่องหนูเป็
Last Updated : 2023-12-19ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 6
สตรีผู้นี้สวมชุดเรียบๆ บนศีรษะปักปิ่นธรรมดาๆ ไว้อันหนึ่ง ดวงตาสดใสดั่งสายน้ำ ดูอ่อนหวานและมีเสน่ห์เป็นอย่างมาก"ซูอี่เฉิง ทำไมถึงเสียงดังขนาดนี้ เจ้าไปก่อเรื่องอะไรอีกแล้วใช่ไหม" ซูเนี่ยนหรี่ตามองเจ้าเด็กน้อยตัวอ้วนเจ้าเด็กน้อยตัวอ้วนมีชื่อเต็มว่าซูอี่เฉิง ชื่อเล่นว่าเสียวเป่า"ท่านแม่ ท่านตื่นแล้วหรือ เสียวเป่าเป็นเด็กดีเชื่อฟัง ไม่ได้ก่อเรื่องอะไรเลย หากไม่เชื่อท่านก็ลองถามเสี่ยวฮุยดูสิ" เสียวเป่าชี้นิ้วอ้วนๆ ไปยังเสี่ยวฮุยซูเนี่ยนจ้องไปยังเสี่ยวฮุยโดยไม่พูดอะไร แม้ว่าเสียวเป่าจะก่อเรื่องอะไรเจ้าหนูอ้วนตัวนี้ก็จะปกป้องเขา ถามไปก็ไม่ได้อะไรอยู่ดี"ท่านแม่ ท่านแม่ เสียวเป่าหิวแล้ว วันนี้กินเนื้อได้หรือไม่" เสียวเป่ากลัวว่าซูเนี่ยนจะจี้ถามไม่เลิก จึงได้ก้าวขาเล็กๆ ไปข้างๆ ซูเนี่ยนแล้วเกาะต้นขาของนางเอาไว้ซูเนี่ยนเม้มริมฝีปาก พฤติกรรมเช่นนี้ แสดงว่าไปก่อเรื่องมาแน่นอน นางจะไม่รู้จักลูกที่นางคลอดออกมาเองได้อย่างไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งการที่เสียวเป่าสืบทอดพลังพิเศษมาจากนางด้วย ยิ่งไปกว่านั้นพลังยังกล้าแกร่งกว่านางอีก สัตว์ที่อยู่แถวๆ นี้ต่างก็หวาดกลัวเขาเป็นอย่างมากสามปีก่อนที่โดนไ
Last Updated : 2023-12-19ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 7
"ท่านอ๋อง..." มั่วอีลำบากใจสายตาของซูเนี่ยนให้ความรู้สึกที่คุณเคยแก่เขา ราวกับเห็นท่านอ๋องในแบบที่เป็นสตรีเลยสายตาท่าทางของฉู่อี้หานดูมืดหม่น เขาหมุนล้อไปด้านข้างของซูเนี่ยนอย่างรวดเร็ว มือหนึ่งก็บีบที่คอของซูเนี่ยน "ท่านอ๋อง" มั่วอีกังวล ตอนนี้ซูเนี่ยนยังเป็นคนของไทเฮาอยู่ จวนอ๋องหลีจะทำอะไรนางไม่ได้“ปล่อยท่านแม่ของข้านะ” เสียวเป่าอยากก้าวไปข้างหน้า แต่กลับถูกมั่วอีจับตัวเอาไว้"แค่กแค่ก" ซูเนี่ยนถูกบีบคอจนหายใจลำบาก ทำให้นางนึกถึงเมื่อสามปีก่อนที่ถูกฉู่อี้หานบีบคอเช่นนี้เหมือนกันอ๋องสุนัขชั่วช้าชอบบีบคอคนขนาดนี้ แต่เสียดายที่นางไม่ใช่ซูเนี่ยนในตอนนั้นอีกแล้ว"ฉึก"ทันใดนั้นก็มีแสงสีเงินสว่างวาบ เข็มเงินสามเล่มพุ่งออกมาจากแขนเสื้อซูเนี่ยน พุ่งตรงเข้าไปหาดวงตาของฉู่อี้หาน ในเมื่ออ๋องสุนัขผู้นี้ตาบอด เช่นนั้นนางจะช่วยเขาอีกแรง"ท่านอ๋องระวัง" ฉู่อี้หานหักเลี้ยวเก้าอี้ล้อ หลบสามเข็มนั่นอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังถูกเข็มหนึ่งในนั้นปาดเฉียดใบหน้าไปใบหน้าของฉู่อี้หานขาวเนียน จึงเห็นบาดแผลได้อย่างชัดเจนนัยน์ตาของฉู่อี้หานเต็มไปด้วยไอสังหารเสียวเป่าฉวยโอกาสในตอนที่มั่วอีกำลังไ
Last Updated : 2023-12-19
Latest chapter
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 210
ซูเนี่ยนกรอกตาบน ครั้งแรกเลยที่ได้เห็นคนระลึกความหลังกันแบบนี้กลิ่นยาสมุนไพรลอยมา ขอบตาแดงๆ ของฉู่อี้หานค่อยๆ จางหายไป กลับมาสดใสอีกครั้ง เมื่อเห็นซูเนี่ยนมองค้อนเขาทีหนึ่ง เขาก็กลับมามีสติอีกครั้งมีพวกเราอยู่ก็มีความหวังอย่างนั้นเหรอ?ประโยคนี้ตอนนั้นดูเหมือนเสด็จแม่ของเขาก็เคยพูดไว้ เหตุใดซูเนี่ยนถึงได้พูดประโยคเดียวกัน?เพลงเซียวเซียงเยียนอวี่ที่ซูเนี่ยนเล่นใรงานชมดอกท้อ ความจริงแล้วเป็นบทเพลงที่เสด็จแม่ของเขาเคยบรรเลงร่วมกับลู่เจียว พวกเขาทั้งคู่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาก วิธีการดีดพิณก็เหมือนกันในหลายจุดซูเนี่ยนไม่เพียงสามารถดีดพิณได้ วิธีการดีดยังได้รับการสืบทอดมาจากลู่เจียว ครั้งก่อนเขาได้ยินแล้วตอนอยู่อีกเรือน แถมยังส่งมั่วอีไปแอบดูมาแล้วด้วยเขาอยากฟังอีกสักครั้งจัง"ท่านอ๋อง รบกวนหลีกทางหน่อย" ซูเนี่ยนโบกมือไล่ฉู่อี้หานอย่างรำคาญแม่นมไป๋ที่อยู่ด้านหลังรีบเข็นฉู่อี้หานออกไปด้านข้างทันทีไทฮองไทเฮาเม้มปาก มองดูซูเนี่ยนที่ดึงมือของตัวเองไป ความจริงนางค่อนข้างตื่นเต้น เพราะว่านางไม่อยากกินยา และไม่อยากฝังเข็มซูเนี่ยนจับชีพจรให้ไทฮองไทเฮาอย่างละเอียด ทั้งยังตรวจดู
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 209
"หึ" แววตาของฉู่อี้หานค่อนข้างร้อนแรง ซูเนี่ยนรู้สึกตกใจจนต้องชักมือกลับไป"ข้าเห็นเจ้าเปลือยหมดแล้ว เจ้าเองก็เห็นข้าเปลือยหมดแล้วไม่ใช่เหรอ ข้ายังไม่เอาเรื่องที่เจ้ามองข้าเลยนะ" น้ำเสียงแหบพร่าดังขึ้นอีกครั้ง สายตาของฉู่อี้หานจับจ้องไปที่ใบหน้าเล็กๆ ขาวสะอาดของซูเนี่ยน"หุบปากนะ!" ซูเนี่ยนหน้าดำ นางเห็นเขาเปลือยตั้งแต่เมื่อไรกัน?"ท่านอ๋อง พระชายา ไทฮองไทเฮาตื่นแล้วเพคะ" ในขณะที่ซูเนี่ยนกำลังจะพูดอะไร แม่นมไป๋ก็เดินเข้ามาหาทั้งสองคนด้วยความดีใจ"ตื่นแล้ว? ไปดูสิ" ซูเนี่ยนพยักหน้า ดูจากเวลา ตอนนี้ไทฮองไทเฮาก็ควรจะตื่นแล้วซูเนี่ยนเดินอยู่ด้านหน้า ฉู่อี้หานเข็นเก้าอี้ล้อตามมาอยู่ด้านหลัง พวกเขาเดินอย่างรีบร้อนเข้าไปในตำหนักของไทฮองไทเฮาตอนนี้ไทฮองไทเฮากำลังนั่งเอนหลังกินข้าวต้มเปล่าด้วยการดูแลของนางกำนัลอยู่บนศรีษะของนางไม่มีเครื่องประดับผมใดๆ สีหน้าขาวซีด ใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอยเหี่ยวย่น แต่ใบหน้าเล็กมาก เห็นได้ชัดว่าในตอนสาวๆ ก็เป็นหญิงงามคนหนึ่ง"ไทฮองไทเฮา ท่านอ๋องหลีกับพระชายาหลีมาแล้วเพคะ" แม่นมไป๋พูดรายงานอย่างนอบน้อม"ไม่กินแล้ว" ไทฮองไทเฮาโบกมือให้กับนางกำนัล ข้าวต้ม
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 208
มั่วอีค้อมตัวเล็กน้อย เหตุใดใบหน้าของท่านอ๋องถึงมีรอยช้ำได้นะ?ไม่ต้องถามก็รู้ได้ว่าพระชายาคงเป็นคนต่อยแน่ หรือว่าท่านอ๋องทำเรื่องอะไรไม่ดีกับพระชายาอีกแล้วเหรอ?มั่วอีคิดอย่างใจลอย เมื่อสายตาเย็นเยียบของฉู่อี้หานมองมา มั่วอีจึงต้องเร่งมือขึ้นอีกเขาเข็นฉู่อี้หานออกจากบ่อน้ำร้อน อ๋องคังกำลังเดินเตร็ดเตร่อยู่ที่หน้าประตูเมื่อเห็นหน้าของฉู่อี้หานเขาก็ดีใจ แต่เมื่อเห็นรอยช้ำบนใบหน้าเขาก็ต้องยืนอึ้งอยู่อย่างนั้นใครกันที่ไม่กลัวตายแอบลอบทำร้ายเสด็จพี่! ใครกันที่บังอาจขนาดนี้ เขาจะต้องไปพบสักหน่อยแล้ว"ฮ่าๆๆ เสด็จพี่ มะ มุมปากท่าน" อ๋องคังอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ ใบหน้าเย็นชา มีแผลมาประดับไว้ ช่างดูมีสีสันเหลือเกินแค่รู้สึกตลกไปสักหน่อย"มั่วอี พาท่านอ๋องคังไปประลองดาบที่เรือนหน่อยสิ ไม่ต้องรุนแรงมากล่ะ อย่าได้รบกวนไทฮองไทเฮา ข้าอยากจะรู้ว่าหลายปีนี้ท่านอ๋องคังมีฝีมือดีขึ้นบ้างไหม" ฉู่อี้หานหรี่ตาลง มองไปที่อ๋องคังอย่างน่ากลัว เขาอยากจะยกมุมปากขึ้นเหลือเกิน แต่ก็รู้สึกเจ็บขึ้นมา ฉับพลันความโกรธก็ฉายขึ้นมาในแววตายัยซูเนี่ยนนั่น ไม่ออมมือเลยสักนิด"เอ่อ ฮ่าๆๆ" เดิมทีอ๋องคังก
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 207
ท่าทางการต่อสู้ของซูเนี่ยนแปลกประหลาด หลังจากที่ฉู่อี้หานแกล้งนางไปสักพักก็ไม่กล้าที่จะดูถูกฝีมือนางอีกแล้ว ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยทำตามกติกาเลยหลังจากที่ซูเนี่ยนทุบตีจนพอใจก็รู้สึกโล่งที่ได้ระบายความแค้น ไม่อยากที่จะมองฉู่อี้หานอีก คิดที่จะออกไปจากสระน้ำทันทีแต่นางไม่ทันสังเกตว่าผ้าม่านที่นางใช้พันร่างกายตรงหน้าอกไว้ค่อยๆ ร่วงหล่นลงจากการที่นางขยับร่างกายมากเกินไปผ้าม่านนั้นได้ล่วงลงในจังหวะเดียวกันกับที่ซูเนี่ยนหมุนตัวเดิมทีฉู่อี้หานที่คิดจะคว้าตัวนางไว้ก็ต้องนิ่งอึ้งไปกับภาพที่ได้เห็นตรงหน้าซูเนี่ยนแข็งทื่อไปชั่วขณะ นางรีบหันไปมองฉู่อี้หานที่กำลังอึ้งอยู่อย่างตกใจในหัวสมองของฉู่อี้หานตอนนี้ถูกเจ้าลูกกลมๆ เด้งๆ สองลูกทำเอาเบลอไปหมด ในหัวสมองมีแต่สองคำนี้วนเวียนอยู่ใหญ่...มาก..."อ๊า!"ซูเนี่ยนกรี๊ดออกมาเสียงดัง รีบเอาผ้าม่านกลับมาพันไว้ทันที นางไม่อาจอดกลั้นความโกรธในใจได้อีกต่อไปเตะขาออกไปอย่างแรง จนฉู่อี้หานที่กำลังอึ้งอยู่ต้องล้มลงไปในน้ำ"ข้าจะตีท่านให้ตาย ข้าจะทำให้ท่านจมน้ำตายไปเลย! ลามก! สารเลว!"เสียงตะโกนอย่างโกรธจัดของซูเนี่ยนดังขึ้นไม่หยุด นางกำนัลสองคนที่เฝ
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 206
เมื่อซูเนี่ยนมองไปในดวงตาของเขา ก็พบว่าดวงตาของเขายิ่งเข้มขึ้นเรื่อยๆ สีหน้าก็ดูไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ นางจึงล้มเลิกความคิดที่จะกลั่นแกล้งฉู่อี้หานไปนางอย่าได้ไปหาเรื่องคนโหดร้ายอย่างเขาเลย"หากข้าบอกว่าได้ล่ะ" เขากอดร่างกายของซูเนี่ยนที่พยายามดิ้นแน่นขึ้น ฉู่อี้หานพูดออกมาเบาๆ พร้อมกับมองใบหน้าขาวละเอียดของซูเนี่ยนไปด้วยความสวยของซูเนี่ยนดูไกลๆ ก็น่าประทับใจแล้ว ดูใกล้ๆ ยิ่งราวกับรูปสลักของนางฟ้าบนสวรรค์ ตอนนั้นความสวยของลู่เจียวเป็นที่พูดถึงกันในเมืองหลวงเท่าไร ซูเนี่ยนก็ยิ่งเป็นมากกว่านั้นอีกเพียงแต่เมื่อก่อนซูเนี่ยนเป็นคนอ่อนแอเอาแต่เก็บตัว คนอื่นก็เลยละเลยความสวยของนาง แต่ในตอนนี้ซูเนี่ยนเปล่งประกายความมั่นใจและสงบเยือกเย็นออกมาจากภายใน ก็ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ดึงดูดให้กับใบหน้าที่น่าหลงไหลนี้ เพียงแค่ไม่นานก็กลายเป็นจุดสนใจของทุกคนริมฝีปากของซูเนี่ยนกระตุก ทำไมนางถึงรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้กำลังหยอกล้อฉู่อี้หาน แต่เป็นฉู่อี้หานที่กำลังหยอกล้อนางกันนะเมื่อมองฉู่อี้หานใกล้ๆ ก็ทำให้ซูเนี่ยนอดที่จะพิจรณาใบหน้าของคนเย็นชาอย่างเขาไม่ได้ โดยเฉพาะตอนที่เขาจ้องหน้าของนาง ราวกับว่านางเ
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 205
ใครให้ฉู่อี้หานดึงเสื้อของนางล่ะ เช่นนั้นนางก็จะทำกับเขาแบบเดียวกัน ดึงเสื้อของนาง นางก็จะให้เขารับรู้ความรู้สึกของการโดนดึงเสื้อบ้าง!ในตอนที่เสื้อถูกดึงออก นอกจากแผ่นหลังที่แข็งแรงและผิวขาวเนียนที่ซูเนี่ยนเห็นแล้ว ก็ยังมีรอยแผลเป็นริ้วๆ ตรงด้านหลังด้วยมีทั้งแผลจากมีดและดาบ รอยโดนลวก...เยอะจนนับไม่ไหว แต่แผลพวกนั้นไม่เพียงไม่ได้ทำให้ฉู่อี้หานน่าเกลียด กลับยังเพิ่มเสน่ห์แบบดิบๆ ให้เขาอีกด้วยฉู่อี้หานเพิ่งพบว่าเขาดูถูกฝีมือของซูเนี่ยนไป ใบหน้าปรากฎเป็นรอยยิ้มอันตรายแววตามีความสนุก ไม่เลว กล้าดึงเสื้อของเขา กล้าไม่เบา แต่ในเมื่อกล้าดึงเสื้อของเขา เช่นนั้นก็ต้องรับผลที่ตามมาด้วยซูเนี่ยนเก็บความได้ใจของตัวเองไป นางสัมผัสได้ถึงความอันตราย หลังจากโยนเสื้อทิ้งไปซูเนี่ยนก็เตรียมหันหลังจะหนี แต่ฉู่อี้หานก็ตามติดนางไม่ปล่อยอีกทั้งฉู่อี้หานยังไม่อยากที่จะเล่นเกมไล่จับอีกต่อไป เขารวบรวมกำลังภายในที่ฝ่ามือ กระแทกน้ำจนสาดกระเซ็นตัวของซูเนี่ยนกระเด็นลอยไปในอากาศ จากนั้นก็จะร่วงลงมาอย่างแรงหากว่าร่วงลงไปแบบนี้ นางคงไม่พ้นตายก็พิการแน่"ฉู่อี้หาน..."ซูเนี่ยนตะโกนออกมาอย่างดัง ใบหน้าเล
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 204
คลื่นน้ำนั้นพุ่งกระแทกมาทางซูเนี่ยนอย่างแรงซูเนี่ยนตกใจมาก รีบยื่นมือออกไปคว้าเสื้อเอาไว้ทันทีแต่แรงกระแทกจากคลื่นน้ำนั้นรุนแรง ทำให้ซูเนี่ยนคว้าไว้ได้เพียงแค่เสื้อชั้นในเท่านั้นหมุนตัวหลบการโจมตีจากคลื่นน้ำ ซูเนี่ยนอาศัยจังหวะระหว่างนั้นใช้เสื้อชั้นในห่อร่างกายของตัวเองไว้ แต่เนื่องจากรีบร้อนทำให้เสื้อชั้นในสามารถปกปิดไว้ได้เพียงส่วนสำคัญเท่านั้น ร่างกายส่วนอื่นยังเปิดเผยอยู่อย่างเห็นได้ชัดฉู่อี้หานหรี่ดวงตาทั้งสองข้างมองไปยังเรือนร่างเล็กที่ๆ ที่กำลังหันหลังว่ายหนีตัวเองอย่างรวดเร็วอยู่คิดหนี? ต้องดูด้วยว่าเขายินยอมหรือไม่!เดิมทีเขาก็ไม่วางใจทางด้านไทฮองไทเฮาอยู่แล้ว ดังนั้นเลยส่งสิบแปดองค์รักษ์มาคอยแอบคุ้มกันอีกที คิดไม่ถึงว่าจะมีแอบเข้ามาถึงบ่อน้ำร้อนนี้ได้ แถมยังถูกเขาจับได้พอดี เขาไม่มีทางปล่อยนางไปแน่!ฉู่อี้หานรีบคว้าเอาเสื้อที่อยู่ริมสระน้ำมาสวม จากนั้นก็ยื่นมือคว้าไปทางซูเนี่ยนซูเนี่ยนรับรู้ได้ถึงพลังรุนแรงของฝ่ามือจากด้านหลัง ก็ตกใจรีบหลบทันทีไอน้ำขุ่นมัวล้อมรอบทั้งสองคนเอาไว้ เนื่องจากควันจากไอน้ำหนาเกินไป อีกทั้งซูเนี่ยนก็หัวเหอยุ่งเหยิง ทำให้มองเห็นหน้าไม
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 203
"ทำยังไงดีพระชายายังอยู่ข้างในเลย" นางกำนัลที่เฝ้าอยู่ด้านนอกมีสีหน้ากระวนกระวายทำไมอ๋องหลีถึงมาตอนนี้ล่ะ ก่อนหน้านี้อ๋องหลีก็มาแช่น้ำร้อนของไทฮองไทเฮาเช่นกัน ไม่มีใครเคยขวาง แต่ละคนต่างก็เคยชินแล้ว ก็เลยไม่มีใครรายงานก่อนแต่ว่าวันนี้มันต่างกัน ที่ในบ่อน้ำร้อนยังมีคนอื่นอยู่ด้วย"ไม่ต้องกลัว ด้านในก็ไม่ใช่ใครอื่นสักหน่อย เป็นพระชายาอ๋องหลีนะ ท่านอ๋องกับพระชายาจะได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ไม่ใช่เรื่องดีหรือยังไง" นางกำนัลอีกคนหนึ่งไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมาเรื่องนี้จะโทษพวกนางไม่ได้ เป็นท่านอ๋องหลีที่น่ากลัวเกินไป พวกนางเจอทีไรเป็นต้องพูดติดๆ ขัดๆ ตลอด รอตอนที่พวกนางจะพูดจริง ก็สายไปซะแล้ว อ๋องหลีเข้าไปแล้วมั่วอีที่ได้ยินบทสนทนาของนางกำนัลทั้งสองคนก็ตกใจ แต่ตอนนี้ใครก็ไม่สะดวกเข้าไปแล้ว จะขวางท่านอ๋องได้อย่างไร?อีกอย่าง เขาเองก็ไม่อยากขวาง ก็เหมือนกับที่นางกำนัลสองคนนี้พูด ให้ท่านอ๋องกับพระชายาใช้เวลาอยู่ร่วมกันก็เป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่เหรอมั่วอีเปลี่ยนทิศทางการเดิน สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีเลสนัย เดินออกไปทางนอกตำหนักฉู่อี้หานเข็นเก้าอี้ล้อไปทางสระน้ำ ที่ปากของหงส์ท
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 202
เยือกเย็นมาก สงบมาก ลักษณะเช่นนี้ขนาดลูกคุณหนูตระกูลใหญ่ทั่วไปยังทำไม่ได้เลยอีกทั้งการปฏิบัติตัวกับคนอื่นก็โอบอ้อมอารี มีมารยาท ใส่ใจแต่เรื่องพวกนี้ นางคิดว่าซูเนี่ยนไม่เพียงสามารถเป็นฐานะพระชายาอ๋องหลีได้ แถมยังคู่ควรกับอ๋องหลีอีกด้วยอีกอย่างดูจากท่าทางของอ๋องหลีเมื่อคืนนี้ เกรงว่าเขาก็คงมีใจให้กับซูเนี่ยนเหมือนกันสิ่งที่แม่นมไป๋คิดอยู่ในใจ ซูเนี่ยนไม่ได้รู้เลยสักนิด นางคิดเพียงอยากจะรีบอาบน้ำ ตอนนี้นางเหม็นตัวเองจะตายอยู่แล้วแม่นมไป๋เดินนำซูเนี่ยนมาจนถึงบ่อน้ำร้อนนี่คือบ่อน้ำร้อนที่จักรพรรดิเต๋อคังสร้างให้ไทฮองไทเฮาโดยเฉพาะ ภายในยังใส่สมุนไพรจีนไว้มากมาย มีประโยชน์ต่อร่างกายอย่างมากซูเนี่ยนเป็นหมอย่อมต้องดมรู้อยู่แล้วภายในบ่อน้ำร้อนมีควันพวยพุ่ง ขมุกขมัว บ่อน้ำร้อนใหญ่มาก มีปุ่มกดรูปหงส์สยายปีกสร้างไว้โดยรอบ แม่นมไป๋กดปุ่มรูปหงส์อันหนึ่ง ก็เห็นว่าน้ำในบ่อถูกเปลี่ยนอย่างรวดเร็วไม่ใช่บ่อสมุนไพรอีกต่อไป แต่กลายเป็นบ่อน้ำนมสีขาวที่มีกลีบดอกท้อลอยอยู่ด้านบนแทนอุณหภูมิน้ำที่อุ่นทำให้กลิ่นหอมจากกลีบดอกท้อลอยโชยขึ้นมาในอากาศ ซูเนี่ยนสูดหายใจเข้าไปลึกๆ รู้สึกว่าหอมมากสมแ
