เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 28
ปรับปรุงล่าสุด:
2023-12-19 15:39:47บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 29
ตอนที่ซูเนี่ยนกลับถึงเรือนลั่วสุ่ยก็เป็นเวลาเที่ยงตรงแล้วทำสันในหมูทอดสองชุด เสียวเป่ากับเสี่ยวฮุยกินจนอิ่มอกอิ่มใจ พอกินข้าวเที่ยงเสร็จ ซูเนี่ยนก็เดินเข้าห้องหา คิดค้นสูตรยาของนางต่อเวลาผ่านไปเร็วยิ่งนัก พริบตาเดียวก็ค่ำแล้ว ซูเนี่ยนเหนื่อยมาก มื้อเย็นจึงไม่ได้ลงมือทำอาหารเอง นางสั่งเฟิ่งเอ๋อร์ให้ไปเอาอาหารที่ห้องครัวมาในตอนนี้ ป้าจางรู้สึกซาบซึ้งบุญคุณของซูเนี่ยนเป็นอย่างมาก ตัวตนจริงๆ ของนางเองก็มิใช่คนชั่วร้าย เพียงแต่เรื่องของจางสือโถวทำให้นางต้องต่อกรกับซูเนี่ยนตอนนี้สามารถรักษาจางสือโถวได้ ป้าจางเปลี่ยนแปลงท่าทีที่มีต่อซูเนี่ยนทันที กระทั่งหากมีใครในจวนท่านอ๋องที่ว่าร้ายซูเนี่ยน ป้าจางก็จะสวนกลับทันทีและเพราะป้าจางนี่เอง เฟิ่งเอ๋อร์จึงสามารถนำอาหารแสนอร่อยจากห้องครัวมาได้ทุกคนกินอิ่มแปล้ กว่าจะดับไฟเข้านอนก็ดึกแล้ว“เสด็จแม่ ข้านอนไม่หลับขอรับ” เสียวเป่านอนอยู่บนเตียง มืออวบอิ่มวางอยู่บนท้องอ้วนกลมท่าทางดูเป็นเด็กดียิ่งนัก“ลูกรัก ดึกมากแล้ว รีบเข้านอนเสียงเถิด” ซูเนี่ยนยื่นมือไปจิ้มท้องเสียวเป่าเบาๆ“เสด็จแม่เล่านิทานให้ข้าฟังหน่อยได้หรือไม่ เล่าเรื่องไซอิ๋วเหมือ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-19ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 30
“ใช่แล้ว แม่ข้าเป็นคนสอนเอง” ซูเนี่ยนพยักหน้าเอ่ย แนบเนียนไม่มีที่ติดฉู่อี้หานรู้อยู่แล้วว่านางต้องตอบกลับเช่นนี้ แต่ก่อนซูเนี่ยนโง่เหลือหลาย ดูท่าแล้วคงเป็นการแกล้งโง่เพื่อเอาตัวรอดสินะ สตรีผู้นี้ความคิดลุ่มลึกยากแท้หยั่งถึง“แต่ว่าท่านอ๋อง ดึกๆ ดื่นๆ เพียงนี้ท่านไม่หลับไม่นอนไม่เป็นไร แต่จะมารบกวนการนอนของผู้อื่นไม่ได้นะเพคะ” ซูเนี่ยนหาวเสียงดังอย่างตั้งใจ“ข้า...นอนไม่หลับ” ฉู่อี้หานตอบกลับ“นอนไม่หลับ? นี่เป็นโรคชนิดหนึ่ง ต้องรักษาเพคะ” ซูเนี่ยนลุกขึ้น เดินไปที่ตู้ยา หยิบถุงหอมอันหนึ่งนื่นให้ฉู่อี้หาน“นี่คือหนูรึ” ฉู่อี้หานดูสัตว์น้อยสีเทาบนถุงหอมแล้วถามขึ้น สตรีผู้นี้ชอบหนูหรือนี่ รสนิยมแปลกใช้ได้ทีเดียว...“นี่มันกระต่าย กระต่ายเพคะ!” ซูเนี่ยนโกรธจนขนลุก นางรู้ว่าวิชาเย็บปักนางไม่ได้ดีมาก แต่ก็ไม่ถึงขั้นปักกระต่ายจนกลายเป็นหนูได้หรอกนะ“หากท่านอ๋องไม่อยากได้ก็คืนข้ามา ทำคุณบูชาโทษชัดๆ” ซูเนี่ยนแย่งถุงหอมกลับมาฉู่อี้หานเอี้ยวตัวหลบ“ท่านอ๋องอยากได้สินะ? เช่นนั้นก็จ่ายเงินมาเพคะ นี่เป็นถุงหอมที่ช่วยให้นอนหลับสบาย ราคาห้าตำลึงต่อหนึ่งอัน” ซูเนี่ยนยื่นมือออก“เจ้าคิดว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-19ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 31
"ซูเนี่ยน!"ร่างของฉู่อี้หานเกร็งแข็งไปชั่วขณะ ซูเนี่ยนกันอาวุธลับให้เขาเหรอเนี่ย?กี่ปีแล้ว กี่ปีแล้วที่ไม่มีคนขวางอยู่ด้านหน้าเขาแบบนี้ ครั้งก่อนเป็นเมื่อสิบปีที่แล้ว แม่เขาพุ่งตัวมาบังศรพิษที่ยิงมาหาเขา นับจากนั้นก็ขวางกั้นแสงในใจของเขาเช่นกันแววตาฉู่อี้หานโหดเหี้ยม มองคนชุดดำลากร่างถอยไปอย่างต่อเนื่อง เทพสงครามฉู่อี้หานยังมีฉายาที่น่ากลัวชื่อหนึ่งนั่นก็คือ เทพแห่งความตายบนสนามรบ!เรื่องที่น่ากลัวที่สุดจากการล่วงเกินเขาไม่ใช่ความตายแต่เป็นอยู่ไม่สู้ตาย!ฉู่อี้หานยื่นมือไปกอดซูเนี่ยนที่สลบไสล มองคราบเลือดที่มุมปากของซูเนี่ยน ฉู่อี้หานเริ่มอาละวาดเขายื่นมือออกไป นิ้วทั้งห้าโก่งงอ คร่างนชุดดำที่นอนกับพื้นถูกยกขึ้นจากพื้นฉู่อี้หานบีบลำคอของคนชุดดำแน่นขึ้นเรื่อยๆใบหน้าใต้ผ้าปิดของคนชุดดำกลายเป็นสีดำคล้ำ สายตาพร่าเลือน แววตามีความหวาดกลัวขณะมองฉู่อี้หานผู้มีจิตสังหารคิดไม่ถึงว่าหลายปีนี้ฉู่อี้หานจะปกปิดตัวเองอยู่ตลอด! น่าเสียดายก็แต่ตอนนี้ไม่มีโอกาสจะได้ส่งข่าวออกไป"อั่ก"ลำคอของคนชุดดำถูกหัก ร่างกายบิดเป็นทรงประหลาดประหนึ่งหุ่นไม้นี่เป็นกำลังภายในที่น่ากลัวเพียงใดถึงสา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-16ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 32
พิษนั้นร้ายแรงผิดปกติ คนที่โดนพิษจะรู้สึกเหมือนมีแมลงพิษกัดทั่วร่างฉู่อี้หานเม้มริมฝีปาก บนตัวยังมีเลือดของซูเนี่ยน เขามองซูเนี่ยนกัดฟันแน่น ไม่รู้กำลังคิดอะไรอยู่"เอาผ้าใส่เข้าไปในปากของนาง" ฉู่อี้หานสั่ง ถ้าซูเนี่ยนยังทำแบบนี้ต่อไปเกรงว่าจะกัดปากเป็นแผล"เพคะ" สาวใช้ด้านข้างขานรับ"ท่านอ๋อง หมอหลวงหูมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ" มั่วอีกับหมอหลวงหูเดินเข้ามาจากด้านนอก"ถวายบังคมท่านอ๋อง" หมอหลวงหูแสดงความเคารพต่อหลีอ๋อง"ไม่ต้องมากพิธี รีบมาดูอาการนางเร็ว" สายตาของฉู่อี้หานจับจ้องไปที่ซูเนี่ยน"พ่ะย่ะค่ะๆ" หมอหลวงหูวางกล่องยาลง ตรวจชีพจรซูเนี่ยนหมอหลวงหูตรวจชีพจรไปพลางคิ้วก็ขมวดแน่นขึ้นเรื่อยๆ"ท่านอ๋อง อาวุธลับบริเวณอกของพระชายาเป็นแค่บาดแผลภายนอก รักษาได้ไม่ยาก แต่ยากก็ตรงที่อาวุธลับนี้มีพิษ พิษนี้มีชื่อว่าตันฉู ถ้าจะแก้พิษนี้ต้องใช้สมุนไพรตัวหนึ่ง" สีหน้าของหมอหลวงหูมีความไม่สบายใจ สายตาเป็นกังวลขณะมองซูเนี่ยนถ้าคนที่โดนพิษคือคนอื่น อาศัยวิชาแพทย์ของซูเนี่ยนบางทีอาจจะช่วยได้แต่คนที่นอนอยู่ตรงนี้กลับเป็นตัวซูเนี่ยนเอง"สมุนไพรอะไร พูดมา! ข้าจะสั่งคนไปหา" ฉู่อี้หานพูดเสียงเข้ม"ท่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-16ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 33
เรือนลั่วสุ่ย"อื้อๆๆ เสี่ยวฮุย ข้าห่วงแม่นัก แต่ข้ารู้ว่าหากข้าไปแม่มีแต่จะยิ่งเป็นกังวล""เสียวเป่านอนอยู่บนเตียง มืออ้วนขยี้ตา สองตาโตแดงก่ำ"เขาตื่นนานแล้วและก็ได้ยินคำพูดที่แม่เขาพูดในเรือน เขาออกไปไม่ได้แต่เขาเป็นห่วงจริงๆเขาเห็นหน้าอกของแม่มีอาวุธลับเสียบอยู่แม่เขาจะต้องเจ็บมากแน่"จิ๊ดๆ~ ไม่ต้องเป็นห่วง แม่ท่านจะต้องไม่เป็นอะไร" เสี่ยวฮุยปีนไปที่ขอบเตียง พูดปลอบเสียวเป่า"จริงเหรอ?" เสียวเป่าเงยหน้า ตาแดงมองเสี่ยวฮุย ในแววตาแฝงความระมัดระวัง"จริงสิ ข้าเคยโกหกท่านเมื่อไหร่ จิ๊ดๆ!" เสี่ยวฮุยพูดต่อ"ตอนนี้แม่ข้าเป็นไงบ้าง" เสียวเป่าขยับขึ้นนั่ง กอดหมอนเอาไว้"ข้าให้เสี่ยวเฮยไปสืบแล้ว จิ๊ดๆ!" เสี่ยวฮุยนั่งลงตรงข้ามเตียงเสียวเป่ามองร่างอ้วนของเสี่ยวฮุย ปากน้อยเม้มแน่น"จิ๊ดๆ!"หนูร่างผอมสีดำแทรกเข้ามาจากซอกประตูเขาเพิ่งเข้ามาก็ร้องจิ๊ดๆ ใส่คนกับหนูบนเตียงไม่หยุด"จิ๊ดๆ! แม่เสียวเป่าถูกพิษ หมอบอกยาถอนพิษหายาก""ท่านอ๋องน้ำแข็งผู้นั้นส่งคนไปหายาถอนพิษแล้ว แต่ดูแล้วเหมือนจะหาไม่พบ""จิ๊ดๆ หมอบอกว่าถ้าแม่ท่านไม่มียาถอนพิษจะอยู่ไม่ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฮือๆๆ" เสี่ยวเฮย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-16ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 34
"จริงๆ ไม่มียาแก้พิษจริงๆ ท่านหลีอ๋องได้โปรดเถิด ให้ข้าได้ตายสบายที" คนชุดดำขดตัวงอตัวสั่นพังพาบ"เปลี่ยนคำถาม ใครส่งเจ้ามา มีเป้าหมายอะไร ข้ายังมีวิธีทรมานอีกนับร้อยรอเจ้าอยู่!" ฉู่อี้หานหมุนแหวนยิงธนูบนมือ เอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา"จิ้งอ๋อง เป้นท่านจิ้งอ๋อง! เขาให้ข้ามาจวนอ๋องหลีหาแผนที่สงคราม" คนชุดดำทนการทรมานไม่ไหว คายข้อมูลออกมาแล้วเดาไว้ไม่ผิด เพื่อมาหาแผนที่สงครามจริงๆ เพียงแต่ไม่คิดว่าจะเป็นจิ้งอ๋อง จิ้งอ๋องดูแล้วเอ้อระเหยลอยชาย นี่กลับทะเยอทะยานเพียงนี้เชียวแต่ก็จริง คนในราชวงศ์ใครบ้างที่มือสะอาด"มั่วหลิง จัดการให้เขาไปสบายที""ขอรับ" มั่วหลิงขานรับ จัดการคนชุดดำด้วยดาบเดียว"ถ่ายทอดคำสั่งข้าออกไป สั่งให้คนสังหารทหารลับของจิ้งอ๋องให้หมด แล้วก็จัดการแยกส่วนพวกเขาเสีย เอาไปแขวนไว้ในจวนจิ้งอ๋อง นี่เป็นของขวัญที่ข้าส่งให้เขา" ฉู่อี้หานหรี่ตาลง"ขอรับ ท่านอ๋อง"มั่วหลิงลากศพชายชุดดำออกไป เข้าไปยังห้องลับอีกห้องหนึ่ง"ท่านอ๋อง ข้าน้อยไร้ความสามารถ ยาสมุนไพรยังหาไม่พบเลย" บนตัวมั่วอวิ๋นมีไอเย็นอยู่ รีบร้อนตรงเข้ามา สีหน้าตุ้มต่อม"ไปหาต่อ ถ้าหาไม่ได้ข้าจะไม่ละเว้นเจ้า" ฉู่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-17ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 35
"ท่านแม่"เสียงอ่อนโยนดังขึ้นข้างเตียงฉู่อี้หานมองเสียวเป่า และเห็นมือน้อยขาวอ้วนของเขาขยี้ตาอยู่ไม่หยุด จนตาแดงเถือกหมดแล้วแต่น้ำตาก็ไม่ไหลสักหยดแม้บางครั้งจะตะโกนเรียกซูเนี่ยนแต่ก็ไม่ส่งเสียงดังฉู่อี้หานสังเกตตาของเสียวเป่าอย่างละเอียด ในใจก็รู้สึกตกตะลึง มั่วอีพูดไว้ไม่ผิดเลย ดวงตาเด็กคนนี้คล้ายกับเขามาก"ไม่ต้องร้องแล้ว แม่เจ้าไม่เป็นไร" พอเห็นตาแดงเถือกของเสียวเป่า ฉู่อี้หานก็รู้สึกในใจอ่อนระทวย อดเอ่ยขึ้นมาไม่ได้เด็กคนนี้กตัญญูกับซูเนี่ยนมาก"ข้าไม่ได้ร้อง" ร่างเล็กของเสียวเป่าแข็งทื่อขึ้นมา แต่ยังคอยเฝ้าซูเนี่ยนไว้ ดูดื้อรั้นมาก"มั่วอี พาเขาไปนั่งข้างๆ เถอะ แล้วก็หาขนมมาให้เขาด้วย" ฉู่อี้หานกำชับขึ้นมา"ขอรับ" มั่วอีเดินไปข้างๆ เสียวเป่า เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "คุณชายน้อย ท่านเฝ้าที่นี่แล้วตาแดงอย่างนี้ ถ้าท่านแม่ตื่นขึ้นมาจะกังวลเอานะ"เด็กคนนี้กังวลกับพระชายามาก อยากจะร้องไห้แต่ก็ทนเอาไว้ การเตือนเขาเช่นนี้จึงเป็นวิธีที่ดีที่สุด"อืม ท่านลุง ขอผ้าซับน้ำให้ข้าหน่อยได้ไหม ข้าจะมาเช็ดหน้า" เสียวเป่าเงยหน้าขึ้น ดวงตาขาวดำแยกกันชัดเจนจ้องมองมั่วอีเขาจะให้ท่าน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-17ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 36
"และต้องเป็นเพราะท่านลุงกินน้อยอารมณ์ก็เลยแย่แบบนี้ ใบหน้าก็ขาวซีด ดูหน้าท่านปีนี้คงอายุสามสิบห้าแล้วกระมัง เฮ้อ น่าสงสาร"เสียวเป่าราวกับเปิดกล่องเสียงเข้า ยักคิ้วยักตา สีหน้าอารมณ์จัดเต็มเหลือเกินมั่วอีมองเสียวเป่าอย่างตกตะลึง เด็กคนนี้ทำไมจึงปากคอเราะร้ายนัก ยิ่งไปกว่านั้นความคิดยังกระจ่างชัดอีก เด็กสามขวบแค่พูดจาให้รู้เรื่องได้ก็ไม่เลวแล้วนะ"ท่านลุง? สามสิบห้า? ข้าแก่ขนาดนั้นเลยหรือ?" ฉู่อี้หานดึงดึงหน้าเขาแค่พูดว่าเจ้าอ้วนน้อยคำเดียว อีกฝ่ายก็ตอบกลับตนเองเสียขนาดนี้ สมกับเป็นลูกของซูเนี่ยนจริงๆ น่าโมโหจนเข็ดฟันเลย"ทำไม ท่าคิดจะกัดข้าหรือ? ท่านลุงอย่าบอกนะว่าท่านยังมีโรคสุนัขบ้าด้วย?" เสียวเป่าผายมือออก จากนั้นก็อธิบายอย่างหวังดีว่า "โอ้ โรคหมาบ้าน่ะ""เจ้า..." ฉู่อี้หานโกรธแล้ว เด็กคนนี้วกกลับมาด่าเขา!"อ๊า ข้ากลัวจัง พี่ชาย ท่านอ๋องของท่านคงไม่ตีเด็กใช่ไหม" เสียวเป่าทำท่ากลัวมองไปทางมั่วอีมั่วอีตัวแข็งทื่อไป มองไปทางใบหน้าที่ถูกแหย่ให้โกรธจนหน้าเขียวของฉู่อี้หาน "ไม่หรอก""โอ้" เสียวเป่าดวงตามีรอยยิ้ม มาแข่งฝีปากกับเขาก็ขมขื่นไปแล้วกันมั่วหลิงหากมองฉู่อี้หานกับเสี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-17
บทล่าสุด
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 210
ซูเนี่ยนกรอกตาบน ครั้งแรกเลยที่ได้เห็นคนระลึกความหลังกันแบบนี้กลิ่นยาสมุนไพรลอยมา ขอบตาแดงๆ ของฉู่อี้หานค่อยๆ จางหายไป กลับมาสดใสอีกครั้ง เมื่อเห็นซูเนี่ยนมองค้อนเขาทีหนึ่ง เขาก็กลับมามีสติอีกครั้งมีพวกเราอยู่ก็มีความหวังอย่างนั้นเหรอ?ประโยคนี้ตอนนั้นดูเหมือนเสด็จแม่ของเขาก็เคยพูดไว้ เหตุใดซูเนี่ยนถึงได้พูดประโยคเดียวกัน?เพลงเซียวเซียงเยียนอวี่ที่ซูเนี่ยนเล่นใรงานชมดอกท้อ ความจริงแล้วเป็นบทเพลงที่เสด็จแม่ของเขาเคยบรรเลงร่วมกับลู่เจียว พวกเขาทั้งคู่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาก วิธีการดีดพิณก็เหมือนกันในหลายจุดซูเนี่ยนไม่เพียงสามารถดีดพิณได้ วิธีการดีดยังได้รับการสืบทอดมาจากลู่เจียว ครั้งก่อนเขาได้ยินแล้วตอนอยู่อีกเรือน แถมยังส่งมั่วอีไปแอบดูมาแล้วด้วยเขาอยากฟังอีกสักครั้งจัง"ท่านอ๋อง รบกวนหลีกทางหน่อย" ซูเนี่ยนโบกมือไล่ฉู่อี้หานอย่างรำคาญแม่นมไป๋ที่อยู่ด้านหลังรีบเข็นฉู่อี้หานออกไปด้านข้างทันทีไทฮองไทเฮาเม้มปาก มองดูซูเนี่ยนที่ดึงมือของตัวเองไป ความจริงนางค่อนข้างตื่นเต้น เพราะว่านางไม่อยากกินยา และไม่อยากฝังเข็มซูเนี่ยนจับชีพจรให้ไทฮองไทเฮาอย่างละเอียด ทั้งยังตรวจดู
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 209
"หึ" แววตาของฉู่อี้หานค่อนข้างร้อนแรง ซูเนี่ยนรู้สึกตกใจจนต้องชักมือกลับไป"ข้าเห็นเจ้าเปลือยหมดแล้ว เจ้าเองก็เห็นข้าเปลือยหมดแล้วไม่ใช่เหรอ ข้ายังไม่เอาเรื่องที่เจ้ามองข้าเลยนะ" น้ำเสียงแหบพร่าดังขึ้นอีกครั้ง สายตาของฉู่อี้หานจับจ้องไปที่ใบหน้าเล็กๆ ขาวสะอาดของซูเนี่ยน"หุบปากนะ!" ซูเนี่ยนหน้าดำ นางเห็นเขาเปลือยตั้งแต่เมื่อไรกัน?"ท่านอ๋อง พระชายา ไทฮองไทเฮาตื่นแล้วเพคะ" ในขณะที่ซูเนี่ยนกำลังจะพูดอะไร แม่นมไป๋ก็เดินเข้ามาหาทั้งสองคนด้วยความดีใจ"ตื่นแล้ว? ไปดูสิ" ซูเนี่ยนพยักหน้า ดูจากเวลา ตอนนี้ไทฮองไทเฮาก็ควรจะตื่นแล้วซูเนี่ยนเดินอยู่ด้านหน้า ฉู่อี้หานเข็นเก้าอี้ล้อตามมาอยู่ด้านหลัง พวกเขาเดินอย่างรีบร้อนเข้าไปในตำหนักของไทฮองไทเฮาตอนนี้ไทฮองไทเฮากำลังนั่งเอนหลังกินข้าวต้มเปล่าด้วยการดูแลของนางกำนัลอยู่บนศรีษะของนางไม่มีเครื่องประดับผมใดๆ สีหน้าขาวซีด ใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอยเหี่ยวย่น แต่ใบหน้าเล็กมาก เห็นได้ชัดว่าในตอนสาวๆ ก็เป็นหญิงงามคนหนึ่ง"ไทฮองไทเฮา ท่านอ๋องหลีกับพระชายาหลีมาแล้วเพคะ" แม่นมไป๋พูดรายงานอย่างนอบน้อม"ไม่กินแล้ว" ไทฮองไทเฮาโบกมือให้กับนางกำนัล ข้าวต้ม
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 208
มั่วอีค้อมตัวเล็กน้อย เหตุใดใบหน้าของท่านอ๋องถึงมีรอยช้ำได้นะ?ไม่ต้องถามก็รู้ได้ว่าพระชายาคงเป็นคนต่อยแน่ หรือว่าท่านอ๋องทำเรื่องอะไรไม่ดีกับพระชายาอีกแล้วเหรอ?มั่วอีคิดอย่างใจลอย เมื่อสายตาเย็นเยียบของฉู่อี้หานมองมา มั่วอีจึงต้องเร่งมือขึ้นอีกเขาเข็นฉู่อี้หานออกจากบ่อน้ำร้อน อ๋องคังกำลังเดินเตร็ดเตร่อยู่ที่หน้าประตูเมื่อเห็นหน้าของฉู่อี้หานเขาก็ดีใจ แต่เมื่อเห็นรอยช้ำบนใบหน้าเขาก็ต้องยืนอึ้งอยู่อย่างนั้นใครกันที่ไม่กลัวตายแอบลอบทำร้ายเสด็จพี่! ใครกันที่บังอาจขนาดนี้ เขาจะต้องไปพบสักหน่อยแล้ว"ฮ่าๆๆ เสด็จพี่ มะ มุมปากท่าน" อ๋องคังอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ ใบหน้าเย็นชา มีแผลมาประดับไว้ ช่างดูมีสีสันเหลือเกินแค่รู้สึกตลกไปสักหน่อย"มั่วอี พาท่านอ๋องคังไปประลองดาบที่เรือนหน่อยสิ ไม่ต้องรุนแรงมากล่ะ อย่าได้รบกวนไทฮองไทเฮา ข้าอยากจะรู้ว่าหลายปีนี้ท่านอ๋องคังมีฝีมือดีขึ้นบ้างไหม" ฉู่อี้หานหรี่ตาลง มองไปที่อ๋องคังอย่างน่ากลัว เขาอยากจะยกมุมปากขึ้นเหลือเกิน แต่ก็รู้สึกเจ็บขึ้นมา ฉับพลันความโกรธก็ฉายขึ้นมาในแววตายัยซูเนี่ยนนั่น ไม่ออมมือเลยสักนิด"เอ่อ ฮ่าๆๆ" เดิมทีอ๋องคังก
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 207
ท่าทางการต่อสู้ของซูเนี่ยนแปลกประหลาด หลังจากที่ฉู่อี้หานแกล้งนางไปสักพักก็ไม่กล้าที่จะดูถูกฝีมือนางอีกแล้ว ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยทำตามกติกาเลยหลังจากที่ซูเนี่ยนทุบตีจนพอใจก็รู้สึกโล่งที่ได้ระบายความแค้น ไม่อยากที่จะมองฉู่อี้หานอีก คิดที่จะออกไปจากสระน้ำทันทีแต่นางไม่ทันสังเกตว่าผ้าม่านที่นางใช้พันร่างกายตรงหน้าอกไว้ค่อยๆ ร่วงหล่นลงจากการที่นางขยับร่างกายมากเกินไปผ้าม่านนั้นได้ล่วงลงในจังหวะเดียวกันกับที่ซูเนี่ยนหมุนตัวเดิมทีฉู่อี้หานที่คิดจะคว้าตัวนางไว้ก็ต้องนิ่งอึ้งไปกับภาพที่ได้เห็นตรงหน้าซูเนี่ยนแข็งทื่อไปชั่วขณะ นางรีบหันไปมองฉู่อี้หานที่กำลังอึ้งอยู่อย่างตกใจในหัวสมองของฉู่อี้หานตอนนี้ถูกเจ้าลูกกลมๆ เด้งๆ สองลูกทำเอาเบลอไปหมด ในหัวสมองมีแต่สองคำนี้วนเวียนอยู่ใหญ่...มาก..."อ๊า!"ซูเนี่ยนกรี๊ดออกมาเสียงดัง รีบเอาผ้าม่านกลับมาพันไว้ทันที นางไม่อาจอดกลั้นความโกรธในใจได้อีกต่อไปเตะขาออกไปอย่างแรง จนฉู่อี้หานที่กำลังอึ้งอยู่ต้องล้มลงไปในน้ำ"ข้าจะตีท่านให้ตาย ข้าจะทำให้ท่านจมน้ำตายไปเลย! ลามก! สารเลว!"เสียงตะโกนอย่างโกรธจัดของซูเนี่ยนดังขึ้นไม่หยุด นางกำนัลสองคนที่เฝ
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 206
เมื่อซูเนี่ยนมองไปในดวงตาของเขา ก็พบว่าดวงตาของเขายิ่งเข้มขึ้นเรื่อยๆ สีหน้าก็ดูไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ นางจึงล้มเลิกความคิดที่จะกลั่นแกล้งฉู่อี้หานไปนางอย่าได้ไปหาเรื่องคนโหดร้ายอย่างเขาเลย"หากข้าบอกว่าได้ล่ะ" เขากอดร่างกายของซูเนี่ยนที่พยายามดิ้นแน่นขึ้น ฉู่อี้หานพูดออกมาเบาๆ พร้อมกับมองใบหน้าขาวละเอียดของซูเนี่ยนไปด้วยความสวยของซูเนี่ยนดูไกลๆ ก็น่าประทับใจแล้ว ดูใกล้ๆ ยิ่งราวกับรูปสลักของนางฟ้าบนสวรรค์ ตอนนั้นความสวยของลู่เจียวเป็นที่พูดถึงกันในเมืองหลวงเท่าไร ซูเนี่ยนก็ยิ่งเป็นมากกว่านั้นอีกเพียงแต่เมื่อก่อนซูเนี่ยนเป็นคนอ่อนแอเอาแต่เก็บตัว คนอื่นก็เลยละเลยความสวยของนาง แต่ในตอนนี้ซูเนี่ยนเปล่งประกายความมั่นใจและสงบเยือกเย็นออกมาจากภายใน ก็ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ดึงดูดให้กับใบหน้าที่น่าหลงไหลนี้ เพียงแค่ไม่นานก็กลายเป็นจุดสนใจของทุกคนริมฝีปากของซูเนี่ยนกระตุก ทำไมนางถึงรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้กำลังหยอกล้อฉู่อี้หาน แต่เป็นฉู่อี้หานที่กำลังหยอกล้อนางกันนะเมื่อมองฉู่อี้หานใกล้ๆ ก็ทำให้ซูเนี่ยนอดที่จะพิจรณาใบหน้าของคนเย็นชาอย่างเขาไม่ได้ โดยเฉพาะตอนที่เขาจ้องหน้าของนาง ราวกับว่านางเ
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 205
ใครให้ฉู่อี้หานดึงเสื้อของนางล่ะ เช่นนั้นนางก็จะทำกับเขาแบบเดียวกัน ดึงเสื้อของนาง นางก็จะให้เขารับรู้ความรู้สึกของการโดนดึงเสื้อบ้าง!ในตอนที่เสื้อถูกดึงออก นอกจากแผ่นหลังที่แข็งแรงและผิวขาวเนียนที่ซูเนี่ยนเห็นแล้ว ก็ยังมีรอยแผลเป็นริ้วๆ ตรงด้านหลังด้วยมีทั้งแผลจากมีดและดาบ รอยโดนลวก...เยอะจนนับไม่ไหว แต่แผลพวกนั้นไม่เพียงไม่ได้ทำให้ฉู่อี้หานน่าเกลียด กลับยังเพิ่มเสน่ห์แบบดิบๆ ให้เขาอีกด้วยฉู่อี้หานเพิ่งพบว่าเขาดูถูกฝีมือของซูเนี่ยนไป ใบหน้าปรากฎเป็นรอยยิ้มอันตรายแววตามีความสนุก ไม่เลว กล้าดึงเสื้อของเขา กล้าไม่เบา แต่ในเมื่อกล้าดึงเสื้อของเขา เช่นนั้นก็ต้องรับผลที่ตามมาด้วยซูเนี่ยนเก็บความได้ใจของตัวเองไป นางสัมผัสได้ถึงความอันตราย หลังจากโยนเสื้อทิ้งไปซูเนี่ยนก็เตรียมหันหลังจะหนี แต่ฉู่อี้หานก็ตามติดนางไม่ปล่อยอีกทั้งฉู่อี้หานยังไม่อยากที่จะเล่นเกมไล่จับอีกต่อไป เขารวบรวมกำลังภายในที่ฝ่ามือ กระแทกน้ำจนสาดกระเซ็นตัวของซูเนี่ยนกระเด็นลอยไปในอากาศ จากนั้นก็จะร่วงลงมาอย่างแรงหากว่าร่วงลงไปแบบนี้ นางคงไม่พ้นตายก็พิการแน่"ฉู่อี้หาน..."ซูเนี่ยนตะโกนออกมาอย่างดัง ใบหน้าเล
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 204
คลื่นน้ำนั้นพุ่งกระแทกมาทางซูเนี่ยนอย่างแรงซูเนี่ยนตกใจมาก รีบยื่นมือออกไปคว้าเสื้อเอาไว้ทันทีแต่แรงกระแทกจากคลื่นน้ำนั้นรุนแรง ทำให้ซูเนี่ยนคว้าไว้ได้เพียงแค่เสื้อชั้นในเท่านั้นหมุนตัวหลบการโจมตีจากคลื่นน้ำ ซูเนี่ยนอาศัยจังหวะระหว่างนั้นใช้เสื้อชั้นในห่อร่างกายของตัวเองไว้ แต่เนื่องจากรีบร้อนทำให้เสื้อชั้นในสามารถปกปิดไว้ได้เพียงส่วนสำคัญเท่านั้น ร่างกายส่วนอื่นยังเปิดเผยอยู่อย่างเห็นได้ชัดฉู่อี้หานหรี่ดวงตาทั้งสองข้างมองไปยังเรือนร่างเล็กที่ๆ ที่กำลังหันหลังว่ายหนีตัวเองอย่างรวดเร็วอยู่คิดหนี? ต้องดูด้วยว่าเขายินยอมหรือไม่!เดิมทีเขาก็ไม่วางใจทางด้านไทฮองไทเฮาอยู่แล้ว ดังนั้นเลยส่งสิบแปดองค์รักษ์มาคอยแอบคุ้มกันอีกที คิดไม่ถึงว่าจะมีแอบเข้ามาถึงบ่อน้ำร้อนนี้ได้ แถมยังถูกเขาจับได้พอดี เขาไม่มีทางปล่อยนางไปแน่!ฉู่อี้หานรีบคว้าเอาเสื้อที่อยู่ริมสระน้ำมาสวม จากนั้นก็ยื่นมือคว้าไปทางซูเนี่ยนซูเนี่ยนรับรู้ได้ถึงพลังรุนแรงของฝ่ามือจากด้านหลัง ก็ตกใจรีบหลบทันทีไอน้ำขุ่นมัวล้อมรอบทั้งสองคนเอาไว้ เนื่องจากควันจากไอน้ำหนาเกินไป อีกทั้งซูเนี่ยนก็หัวเหอยุ่งเหยิง ทำให้มองเห็นหน้าไม
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 203
"ทำยังไงดีพระชายายังอยู่ข้างในเลย" นางกำนัลที่เฝ้าอยู่ด้านนอกมีสีหน้ากระวนกระวายทำไมอ๋องหลีถึงมาตอนนี้ล่ะ ก่อนหน้านี้อ๋องหลีก็มาแช่น้ำร้อนของไทฮองไทเฮาเช่นกัน ไม่มีใครเคยขวาง แต่ละคนต่างก็เคยชินแล้ว ก็เลยไม่มีใครรายงานก่อนแต่ว่าวันนี้มันต่างกัน ที่ในบ่อน้ำร้อนยังมีคนอื่นอยู่ด้วย"ไม่ต้องกลัว ด้านในก็ไม่ใช่ใครอื่นสักหน่อย เป็นพระชายาอ๋องหลีนะ ท่านอ๋องกับพระชายาจะได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ไม่ใช่เรื่องดีหรือยังไง" นางกำนัลอีกคนหนึ่งไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมาเรื่องนี้จะโทษพวกนางไม่ได้ เป็นท่านอ๋องหลีที่น่ากลัวเกินไป พวกนางเจอทีไรเป็นต้องพูดติดๆ ขัดๆ ตลอด รอตอนที่พวกนางจะพูดจริง ก็สายไปซะแล้ว อ๋องหลีเข้าไปแล้วมั่วอีที่ได้ยินบทสนทนาของนางกำนัลทั้งสองคนก็ตกใจ แต่ตอนนี้ใครก็ไม่สะดวกเข้าไปแล้ว จะขวางท่านอ๋องได้อย่างไร?อีกอย่าง เขาเองก็ไม่อยากขวาง ก็เหมือนกับที่นางกำนัลสองคนนี้พูด ให้ท่านอ๋องกับพระชายาใช้เวลาอยู่ร่วมกันก็เป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่เหรอมั่วอีเปลี่ยนทิศทางการเดิน สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีเลสนัย เดินออกไปทางนอกตำหนักฉู่อี้หานเข็นเก้าอี้ล้อไปทางสระน้ำ ที่ปากของหงส์ท
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 202
เยือกเย็นมาก สงบมาก ลักษณะเช่นนี้ขนาดลูกคุณหนูตระกูลใหญ่ทั่วไปยังทำไม่ได้เลยอีกทั้งการปฏิบัติตัวกับคนอื่นก็โอบอ้อมอารี มีมารยาท ใส่ใจแต่เรื่องพวกนี้ นางคิดว่าซูเนี่ยนไม่เพียงสามารถเป็นฐานะพระชายาอ๋องหลีได้ แถมยังคู่ควรกับอ๋องหลีอีกด้วยอีกอย่างดูจากท่าทางของอ๋องหลีเมื่อคืนนี้ เกรงว่าเขาก็คงมีใจให้กับซูเนี่ยนเหมือนกันสิ่งที่แม่นมไป๋คิดอยู่ในใจ ซูเนี่ยนไม่ได้รู้เลยสักนิด นางคิดเพียงอยากจะรีบอาบน้ำ ตอนนี้นางเหม็นตัวเองจะตายอยู่แล้วแม่นมไป๋เดินนำซูเนี่ยนมาจนถึงบ่อน้ำร้อนนี่คือบ่อน้ำร้อนที่จักรพรรดิเต๋อคังสร้างให้ไทฮองไทเฮาโดยเฉพาะ ภายในยังใส่สมุนไพรจีนไว้มากมาย มีประโยชน์ต่อร่างกายอย่างมากซูเนี่ยนเป็นหมอย่อมต้องดมรู้อยู่แล้วภายในบ่อน้ำร้อนมีควันพวยพุ่ง ขมุกขมัว บ่อน้ำร้อนใหญ่มาก มีปุ่มกดรูปหงส์สยายปีกสร้างไว้โดยรอบ แม่นมไป๋กดปุ่มรูปหงส์อันหนึ่ง ก็เห็นว่าน้ำในบ่อถูกเปลี่ยนอย่างรวดเร็วไม่ใช่บ่อสมุนไพรอีกต่อไป แต่กลายเป็นบ่อน้ำนมสีขาวที่มีกลีบดอกท้อลอยอยู่ด้านบนแทนอุณหภูมิน้ำที่อุ่นทำให้กลิ่นหอมจากกลีบดอกท้อลอยโชยขึ้นมาในอากาศ ซูเนี่ยนสูดหายใจเข้าไปลึกๆ รู้สึกว่าหอมมากสมแ
