ไปส่งบุตรชายที่สำนักศึกษา

เสิ่นชิงชิวมองหน้าพี่เขยที่ได้มาอย่างไม่ตั้งใจตาลุกวาวทันที เขาไม่สนใจหรอกว่าเผยซ่างกวนจะยิ่งใหญ่เพียงใด เป็นเพราะเขาพี่ใหญ่ถึงได้ทรทรมาน กว่าจะคลอดหลานชายมาได้ก็เจ็บปวดไม่น้อย เขาเป็นคนหยิบยื่นความทุกข์ให้พี่สาวของตน

เผยซ่างกวนไม่อยากสร้างปัญหากับไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนนี้ เขาอายุสามสิบแล้วมาทะเลาะกับเด็กอายุสิบห้าคงไม่ดีนัก เขายอมปล่อยคนในอ้อมกอดแต่ก่อนจะไป ก้มลงมาหอมแก้มนางสองข้างจนเสิ่นชิงเวยตั้งตัวไม่ทัน

เผยซ่างกวนยิ้มแล้วหลิ่วตาให้นาง ส่วนเสิ่นชิงชิวจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง แต่พี่สาวกลับส่ายหน้าแล้วส่งตระกร้าผักให้น้องชาย

เสิ่นชิงชิวพาพี่สาวกลับบ้านพร้อมกับระวังหลังให้ทันที เผยซ่างกวนถึงกับขำ ไอ้น้องเมียถ้าข้าอยากได้พี่สาวเจ้าๆ ก็ขวางข้าไม่ได้หรอกขมขู่ใครกัน ฮึ

เสิ่นชิงเวยทำอาหารเช้าสำหรับหลิวเย่วฉางเพื่อเร่งน้ำนม นางร่างกายไม่แข็งแรง ตอนท้องมิได้ค่อยบำรุงเท่าไหร่ เสิ่นชิงเวยจ้างแม่นมมาให้หลานชายสองคน สลับกันมาคนละวัน

นางทำมื้อเช้าเรียบร้อยก็จัดกระเป๋าเตรียมให้น้องชายไปส่งบุตรชายที่สำนักศึกษา แต่ไม่ทันเสียแล้ว ทันทีที่เสิ่นจ้าวหยวนกินมื้อเช้าเรียบร้อยเผยซ่างกวนก็มาถึงทันท