จ้าวเหมิ่นอาศัยความหน้าหนาเดี๋ยวหอมเดี๋ยวจูบเสิ่นชิงผิงจนนางเหนื่อยใจกับความหน้าด้านของเขา จึงนั่งนิ่งเป็นรูปปั้น จ้าวเหมิ่นหัวเราะในลำคอ เล่นบทบาทรูปปั้นหินหรืออยากรู้เหมือนกันว่ารูปปั้นสาวงามนี้จะแข็งเป็นหินได้นานแค่ไหนกัน"ผิงผิงจ๋า ตรงนี้กลางลานบ้านนะ ดูเหมือนเมื่อกี้คนผ่านไปด้วยอยากให้คนอื่นเห็นพี่แสดงความรักกับเจ้าตรงนี้หรือไม่""อย่ามาทำเรื่องเหลวไหลที่บ้านหม่อมฉันนะ""อืม..ประเจิดประเจ้อไม่ดีจริงๆงั้นห้องอยู่ทางไหนบอกพี่สิ""จ้าวเหมิ่น...ท่านอย่ามารุ่มร่ามนะ อื้อๆๆๆ"จาวเหมิ่นจูบนางอีกครั้ง พลันหูก็ได้ยินเสียงไอมาแต่ไกลๆนั่นเป็นเสียงลุงแปดนี่นา ภรรยาของเขาเหลียนซื่อนับว่าเป็นสตรีปากสว่างและขี้นินทานัก เสิ่นชิงผิงจึงจำใจบอกคนหน้าด้านที่กอดนางอยู่"เข้าบ้าน ห้องอยู่ขวามือ"จ้าวเหมิ่นจูบขมับนางก่อนจะลุกขึ้นร่างเล็กบอบบางพาเดินเข้าไปในบ้าน เสิ่นชิงผิงกอดคอเขาแน่นเพราะนางกลัวตก เมื่อมาถึงในห้องจ้าวเหมิ่นวางนางนั่งลงบนเตียง เขายืนด้านหน้าโน้มตัวมาหาแล้วเท้าแขนคร่อมร่างเล็กเอาไว้ เสิ่นชิงผิงหลุบตาลงมองหน้าอกของเขาไม่ยอมสบตาด้วย จ้าวก็หมิ่นนั่งลงข้างก็รั้งนางมากอ
เผยซ่างกวนมองน้องเมียตรงหน้าคนนี้อย่างพิจารณา เขาองอาจมากนักหากได้มาอยู่เคียงบ่าเคียงไหล่คงจะดี เสิ่นจ้าวหยวนที่เดิมทีอยู่กับซู่ซู่ก็ออกมาหาผู้ใหญ่ เห็นน้าชายก็ดีใจก่อนอวดเรื่องท่านพ่อกับเขา เสิ่นจ้าวหยวนเรียกน้าชายด้วยน้ำเสียงดีใจ"น้าเล็กๆ หยวนหยวนมีท่านพ่อแล้วขอรับ"เจ้าตัวน้อยวิ่งมาหากางแขนออกให้เสิ่นชิงชิวอุ้มเขา เสิ่นชิงชิวอุ้มเจ้าตัวกลมขึ้นมาก่อนจะหอมหน้าผากน้อยแล้วเอ่ยถาม"ท่านพ่อหรือ...ท่านพ่อมาจากไหนกัน วันนี้ขึ้นเขากับท่านแม่มิใช่หรือเอหรือว่าหยวนหยวนของน้าเล็กขุดท่านพ่อมาได้จากบนเขา"เผยซ่างกวนสะอึก ขุดเขามาเนี่ยนะ วาจาน้องเมียของเขามันช่างจุ๊ๆๆ เมียคืนเดียวของเขาก็ร้ายใช่น้อย หึเขาจะเปลี่ยนจากเมียคืนเดียวให้นางเป็นเมียเขาทุกคืนเลยเชียว เสิ่นชิงเวยถอนหายใจก่อนจะเอ่ยกับน้องชาย"อาชิว...เขาคือแม่ทัพเผยบิดาหยวนหยวนน่ะ"เผยซ่างกวนเดินขึ้นหน้าไปหาเสิ่นชิงชิวก่อนจะเอ่ยแนะนำตนเอง"น้องเมีย ข้าเผยซ่างกวนพี่เขยยินดีที่ได้พบเจ้า""ท่านก็คือแม่ทัพเผยคนนั้น คนที่ทำลายพี่สาวข้า อีกทั้งสั่งโบยหมัวมัวในจวนเผยคนหนึ่งจนตายเพื่อจะเชือดไก่ให้ลิงดู ส่งข้อความนั้นมาให้
ซู่ซู่เดินออกไปแล้ว หลิวเย่วฉางยังคงนอนร้องไห้จนหลับไป อาฝูที่เพิ่งมาจากการไปพูดคุยกับสายลับของท่านแม่ทัพ ดีที่เขาหาบ้านถูกเดินกว่าชั่วยามกว่าจะเจอ พวกท่านทั้งสามคนไร้เหตุผลสิ้นดี นึกจะทิ้งเขาก็ทิ้งเลย อาฝูที่ยืนหันไปหันมาพลันก็เห็นคนในดวงใจของเขาที่แอบรักนางมานนานก็รีบเดินมาหาทันที ใช่เขาแอบรักสาวใช้ของหยางฮูหยิน"ซู่ซู่..เป็นเจ้าจริงๆด้วย""องครักษ์สวี ท่านเพิ่งมาถึงหรือเจ้าคะ"สวีไหลฝูหรืออาฝูยิ้มกว้าง อย่างน้อยก็ไม่ถูกสายตารังเกียจจากนาง เขาจึงเกาท้ายทอยแก้เขินก่อนจะพยักหน้า "ไปทำงานสำคัญของกองทัพน่ะ""อ้อ..ท่านกินข้าวมาหรือยัง""ยังเลย นี่ยามซวีแล้วจะไปหาที่ไหนกัน เอ่อ แม่นางซู่ซู่ท่านแม่ทัพพักที่ใดหรือ""บ้านเช่าน่ะเจ้าค่ะ ห่างไปสามสิบจั้ง ท่านรอตรงนี้เดี๋ยวข้าไปหาอะไรมาให้กินก่อน แล้วท่านค่อยไป"อาฝูพยักหน้า นางน่ารักจริงๆเขาไม่สนใจเรื่องผัวเมียใต้เท้าหยางหรอก เขาจะสู่ขอนางกับหยางฮูหยิน รอให้เรื่องกบฏขององค์ชายใหญ่เรียบร้อยก่อนเถอะเสิ่นชิงเวยที่ตอนนี้นอนไม่หลับ นางจะทำอย่างไรดี นางกลัวว่าเขาจะพรากลูกชายไปจากนาง เพราะดูแล้วเสิ่นจ้าวหยวนดีใจมากนักที่มีท่านพ
เสิ่นชิงชิวมองหน้าพี่เขยที่ได้มาอย่างไม่ตั้งใจตาลุกวาวทันที เขาไม่สนใจหรอกว่าเผยซ่างกวนจะยิ่งใหญ่เพียงใด เป็นเพราะเขาพี่ใหญ่ถึงได้ทรทรมาน กว่าจะคลอดหลานชายมาได้ก็เจ็บปวดไม่น้อย เขาเป็นคนหยิบยื่นความทุกข์ให้พี่สาวของตนเผยซ่างกวนไม่อยากสร้างปัญหากับไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนนี้ เขาอายุสามสิบแล้วมาทะเลาะกับเด็กอายุสิบห้าคงไม่ดีนัก เขายอมปล่อยคนในอ้อมกอดแต่ก่อนจะไป ก้มลงมาหอมแก้มนางสองข้างจนเสิ่นชิงเวยตั้งตัวไม่ทันเผยซ่างกวนยิ้มแล้วหลิ่วตาให้นาง ส่วนเสิ่นชิงชิวจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง แต่พี่สาวกลับส่ายหน้าแล้วส่งตระกร้าผักให้น้องชายเสิ่นชิงชิวพาพี่สาวกลับบ้านพร้อมกับระวังหลังให้ทันที เผยซ่างกวนถึงกับขำ ไอ้น้องเมียถ้าข้าอยากได้พี่สาวเจ้าๆ ก็ขวางข้าไม่ได้หรอกขมขู่ใครกัน ฮึเสิ่นชิงเวยทำอาหารเช้าสำหรับหลิวเย่วฉางเพื่อเร่งน้ำนม นางร่างกายไม่แข็งแรง ตอนท้องมิได้ค่อยบำรุงเท่าไหร่ เสิ่นชิงเวยจ้างแม่นมมาให้หลานชายสองคน สลับกันมาคนละวันนางทำมื้อเช้าเรียบร้อยก็จัดกระเป๋าเตรียมให้น้องชายไปส่งบุตรชายที่สำนักศึกษา แต่ไม่ทันเสียแล้ว ทันทีที่เสิ่นจ้าวหยวนกินมื้อเช้าเรียบร้อยเผยซ่างกวนก็มาถึงทันท
เผยซ่างกวนไม่สนใจเขาเดินมาช้าๆ ย่อตัวลงหาบุตรชาย ใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดตรงที่บุตรชายเลือดออก ไม่สนใจบรรดาอาจารย์ที่โวยวาย มีคนไปแจ้งมือปราบแล้ว ไม่นานเถียนจงก็มาถึง“อาจารย์ใหญ่..มีเหตุอันใดกัน”“ท่านมือปราบ เสิ่นจ้าวหยวนอาศัยว่าเป็นหลานชายห่างๆ ของใต้เท้ากู้ทะเลาะวิวาทกับนักเรียนคนอื่น อีกทั้งยังลงมือทำร้ายเพื่อนนักเรียน เรื่องนี้ต้องให้มารดาของเขามาชี้แจงและจ่ายค่าเสียหายเสียแล้วกระมังขอรับ”“เหอะ..ท่านเจ้าเมืองคนนี้ปกป้องผลประโยชน์พวกพ้องจริง ข้าจะรายงานเรื่องนี้แน่ๆ เจ้าหรือที่ก่อเรื่องหา ตัวเล็กแค่นี้จิตใจโหดเหี้ยมนัก แล้วเจ้าล่ะเป็นอะไรกับเด็กคนนี้ ได้ยินว่ามารดาเจ้านางเป็นหม้าย บุรุษคนนี้คงไม่ใช่ชู้รักมารดาเจ้าหรอกนะ โอ๊ะ”ตุ๊บ!! พลั่ก!!มือปราบจงลอยไปกระแทกเสาต้นเดียวกับอาจารย์ซุนทันที ทุกคนไม่คาดคิดเขาบ้าไปแล้วหรือ นั่นมันเจ้าหน้าที่มือปราบนะ ที่สำคัญเขาญาติกับอาจารย์ใหญ่อีกด้วยเสิ่นจ้าวหยวนมองหน้าอาจารย์ใหญ่ด้วยสายตาไม่พอใจก่อนจะเอ่ยกับบิดา“ท่านพ่อ..พวกเรากลับบ้านเถอะขอรับ ข้าจะบอกท่านแม่ว่าไม่เรียนที่นี่แล้ว”“หืม..ลูกถูกรังแกเช่นนี้บ่อยหรือหยวนหยวน”“ขอรับ พวกเขาหาว่าข้าเป็นเ
จนกระทั่งคนเกือบหกสิบคนทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ก็เดินทางมาถึงที่หมู่บ้านหยางไหว หยางลิ่วที่เป็นหลี่เจิ้งของหมู่บ้านออกมาดูก็แปลกใจ ท่านนายอำเภอพาคนมามากมายทำไมกันจนกระทั่งเห็นคนที่บอกว่าเป็นบิดาของเสิ่นจ้าวหยวนอุ้มบุตรชายเดินมายังลานกลางหมู่บ้าน ชาวบ้านเริ่มออกมามุงกันมากขึ้น เกิดเรื่องอะไรกันแน่ทำไม่ขุนนางน้อยใหญ่พากันมาที่หมู่บ้านของพวกเขาตอนที่เผยซ่างกวนพาบุตรชายกลับมาเสิ่นชิงเวยโมโหอย่างมากทันทีที่เห็นบุตรชายถูกกระทำก็แทบจะบุกสำนึกศึกษาทันที แต่เผยซ่างกวนห้ามไว้ก่อนเขาบอกนางให้รออีกสักพักจะมีคนมาขอโทษหยวนหยวนถึงที่บ้านเมื่อมาถึงเถียนจงก็เดินขึ้นหน้าเอาปลายดาบชี้หน้าของเผยซ่างกวนทันที“ไอ้คนไม่เจียมตัว เจ้าบังอาจให้ขุนนางน้อยใหญ่และเศรษฐีในอำเภอมาขอขมาบุตรชายเจ้าถึงที่บ้านเรื่องนี้เจ้าจะต้องเสียใจ เหลียนต้งเจ้าเข้าข้างไอ้คนไม่เจียมตัวคนนี้กับนังหญิงหม้ายที่คบชู้ คอยดูเถอะเมื่อท่านน้าของข้า ท่านรองเจ้าเมืองมาถึงเจ้าจงหาคำแก้ตัวดีๆ เล่า”บรรดาพ่อแม่ของเด็กๆ ก็ต่างไม่พอใจ พวกเขาบอกจะขับไล่นายอำเภอ เมื่อเถียนจงเอ่ยจบ หานโม่หยุนก็เดินขึ้นหน้ามาก่อนจะแสดงความห่วงใย เอ่ยวาจาที่ทำให้จ้าวเหมิ
หยวนหยวนน้อยกลายเป็นซื่อจื่อจวนอ๋อง แล้วนางจะทำเช่นไรหากเขาแย่งลูกไป เสิ่นจ้าวหยวนมองหน้าเหลียนต้งสลับกับหน้าบิดาก่อนจะมองไปยังมารดาที่บิดากอดเอวเอาไว้แล้วเอ่ยตอบกลับ“เรื่องที่พวกเขาทำร้ายข้าใต้เท้าเหลียนข้าน้อยไม่เอาความขอรับ แต่เรื่องที่พวกเขาดูถูกท่านแม่ กล่าวหาว่าท่านพ่อเป็นชู้กับท่านแม่เรื่องนี้ข้ายอมมิได้ใต้เท้าขอรับให้พวกเขาเขียนคำขอโทษมารดาของข้า แล้วติดที่ป้ายข่าวสารเมืองหยาง อีกอย่างทุกวันยามเฉิน ยามอู่ ยามเซินต้องมายืนหน้าสำนักศึกษา เพื่อกล่าวคำขอโทษมารดาข้าวันละสามเวลาเป็นเวลาสิบวันขอรับท่านอาหยาง”หยางเช่อทึ่งในความคิดความอ่านของบุตรชายสหายตรงหน้า เด็กคนนี้เหมาะสมที่จะปกครองจวนอ๋องต่อจากบิดาจริงๆ หยางเช่อจึงพยักหน้าให้เหลียนต้งประกาศความผิดของเด็กๆ จากนั้นเด็กทั้งหมดก็เริ่มร้องไห้งอแง บิดามารดาถูกจับกลับไปเพื่อลงโทษ“สำนักศึกษาของเจ้าไร้คุณธรรม ซุนป๋ายข้าขอสั่งปิดสำนักศึกษาของเจ้า หลังจากลงโทษเด็กเหล่านี้ครบสิบวันให้ปิดสำนักศึกษา ส่วนเจ้าหานโม่หยุนล่วงเกินเบื้องสูง ใส่ร้ายพระชายาจ้านอ๋องว่าคบชู้ อีกทั้งกล่าวหาท่านอ๋องว่าเป็นชู้กับผู้อื่น คิดชั่วฉุดคร่าว่าที่พระชายาองค์ช
จ้าวเหมิ่นหันไปทางหยางเช่อ สามพี่น้องนี่เกรงใจเขามากนักด้วยเคยหยิบยื่นน้ำใจให้กันยามลำบาก หยางเช่อถอนหายใจก่อนจะเอ่ย“เสี่ยวผิง...ตลาดวายแล้วอายังไม่มีอาหารเลย ช่วยอาสักมื้อได้หรือไม่อาจ่ายค่าอาหารให้มิได้ให้พวกเจ้าเหนื่อยเปล่าหรือสิ้นเปลืองหรอก เท่าไหร่ก็รบกวนพวกเจ้าคิดมาเถอะ”เสิ่นชิงเวยรู้ดีว่าสองคนนี้อาศัยใต้เท้าหยางออกหน้า เหอะไม่ได้ขอกินฟรีนี่ ทำให้ก็ได้ก่อนจะเดินไปรับบุตรชาย แต่บิดาของเขากลับไม่คืนนาง“พี่เลี้ยงลูกเอง เจ้าต้องไปทำมื้อค่ำมิใช่หรือฮูหยินของข้า”“ใต้เท้าเผยอย่ามาพูดอะไรเลี่ยนๆ ได้ไหม ข้าฟังแล้วขนลุก”“ได้ขอรับฮูหยิน”“ท่านนี่มัน คนหน้าหนา”เสิ่นชิงเวยไปเข้าครัวพร้อมน้องสาว ส่วนน้องชายนั่งเฝ้าไม่ให้ใครเข้าใกล้พี่สาวได้อีก เสิ่นชิงชิวไม่รู้เลยว่าตนเองกำลังจะถูกทำให้ยุ่งจนไม่มีเวลามาเป็นก้างผู้ใดอีกกู้หานได้รับจดหมายจากสหายรุ่นน้องคนนี้แล้ว เขามีสิทธิ์แต่งตั้งขุนนาง และคนที่เหมาะสมก็มีอยู่ตรงหน้าเผยซ่างกวนแล้ว ให้ไปอยู่จวนนายอำเภอเสียจะได้เลิกขัดขวางการง้อเมียของเขาสักที ส่วนหยางเช่อยังคงนั่งเฝ้าหลิวเย่วฉางทุกวัน ช่วยนางเลี้ยงลูก แต่นางไม่เคยมองหน้าหรือเอ่ยวาจากับเข
ยามเหมาเผยชิงหลานตื่นมาเพื่อดูอาการของหยางเยี่ยเฟยอีกครั้ง นางใช้หลังมือแตะหน้าผากของเขา ท่านหมอบอกว่าเขาอาจมีไข้กลางคืน เมื่อคืนเขาตื่นมาดื่มน้ำและยาลดไข้จากนั้นก็หลับจนกระทั่งถึงตอนนี้"พี่เยี่ยเฟย..พี่ได้ยินหรือไม่ข้าจะไปเตรียมตัวปัดกวาดสุสานท่านย่า ยามอู่จะเซ่นไหว้ข้าจะไปบอกหูเปียวให้มาดูแลท่านนะเจ้าคะ"หยางเยี่ยเฟยตื่นนานแล้วแต่เขายังไม่ลืมตา เมื่อได้ยินดรุณีน้อยตรงหน้าเอ่ยกับเขา หยางเยี่ยเฟยจึงค่อยลืมตาขึ้นราวกับคนที่เพิ่งตื่นนอนก่อนจะเอ่ยกับนางน้ำเสียงัวเงียเล็กน้อย"หลานเอ๋อร์ เจ้าตื่นเช้ายิ่งนัก เมื่อคืนนี้ลำบากเจ้าแล้ว""มิลำบากเลยเจ้าค่ะ หากไม่ได้ท่านข้างต้องฝังอยู่ที่นี่เสียแล้ว อีกอย่างข้าต้องไปปัดกวาดสุสาน วันนี้จะไหว้ท่านย่าน่ะเจ้าค่ะ""ให้พี่ไปช่วยดีหรือไม่ แค่กๆ""พี่พักผ่อนเถอะเจ้าค่ะ มีท่านย่ารองกับท่านปู่อยู่ บ่าวไพร่มากมายนักอีกอย่างท่านบาดเจ็บเพราะช่วยเหลือข้าๆจะให้ท่านไปลำบากอีกได้อย่างไร"หยางเยี่ยเฟยมองหน้านางก่อนจะยิ้ม นางงามมากนักงามเหมือนท่านน้าเว่ยเว่ยจริงๆ เขาไม่เป็นอะไรแล้ว เดิมทีเขามีวรยุทธพิษงูนั่นก็ถูกเขาสกัดเอาไว้ก่อนท่านหมอจ
รุ่งเช้าเสิ่นชิงเวยเตรียมข้าวของเรียบร้อยแล้ว เผยปินกับหยุนหลานเองก็ตื่นมาเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว วันนี้นอกจากเผยปินยังมีเผยจ้าวหยวน เผยชิงหลาน เผยชิงอี้ที่จะไปเซ่นไหว้สุสานของท่านย่าเผยซ่างกวนแจ้งว่าเขาจะถึงเมืองหลวงแล้ว แต่เขาจะแวะไปอารามก่อนเพื่อเซ่นไหว้มารดา เสิ่นชิงเวยจัดเตรียมรถม้าสามคัน แฝดคู่เล็กไม่ได้ไปด้วยเนื่องจากจวนต้องมีคนดูแล ส่วนจ้าวเหลียนซินที่มาหานางแต่เช้าแล้วเพราะได้ยินว่าสามีนางกับจ้านอ๋องกำลังจะถึงเมืองหลวงแล้วข้าวของที่นำไปเพื่อเซ่นไหว้เตรียมเรียบร้อยแล้ว รถม้าจากจวนอ๋องทั้งห้าคันเคลื่อนออกจากจวนปลายยามเซิน กว่าจะถึงอารามก็พลบค่ำพอดี รุ่งขึ้นถึงจะไปปัดกวาดเตรียมเซ่นไหว้ วันนี้หลิวเย่วมาหานางรวมถึงซู่ซู่ อีกไม่นานฝ่าบามจะสละราชบัลลังให้รัชทายาทจ้าวเผยหยวนขึ้นครองราชย์ เสิ่นชิงผิงกำลังจะได้เป็นฮองเฮา นางมีพระโอรสสองพระองค์ พระธิดาหนึ่งองค์ และตอนนี้กำลังตั้งครรภ์คนที่สี่สาวใช้นำขนมกับน้ำชามาที่ศาลารับลม หลิวเย่วฉางจิบชาดอกบัวที่เสิ่นชิงเวยเป็นคนคั่วเองอย่างละเมียดละไม ก่อนจะเอ่ยถึงเรื่องบุตรชายคนโต"พระชายา เยี่ยนเฟยปีนี้สิบหกแล้วยังไ
เวลาล่วงเลยไปเก้าปียามนี้เสิ่นชิงเวยมีบุตรกับเผยซ่างกวนห้าคน ส่วนคนโตอย่างเผยจ้าวหยวนที่ยามนี้อายุสิบแปดปีแล้ว เขาได้หมั้นหมายกับกู้ชิงเหลียนอบย่างที่ตั้งใจเอาไว้และกำลังจะไปส่งสินสอดในอีกสามวันข้างหน้าเสิ่นชิงเวยกำลังทำขนมเพื่อให้พ่อสามีกับหยุนหลานไปเคารพสุสานของแม่สามี เผยซ่างกวนเดินทางไปชายแดนตะวันออกกับเสิ่นชิงชิวเพื่อเจรจาเรื่องเกลือสมุทร กว่าจะกลับคงไม่ทันเผยปินและหยุนหลานจึงไปก่อนด้านนอกเสียงจ้อกแจ้กจอแจดังมา คู่แฝดไม่เหมือนพี่ชายเช่นเผยจ้าวหยวนสักนิด ทั้งซุกซนและเจ้าเล่ห์มากนัก เผยซ่างกวนรู้สึกถึงนิสัยภรรยาของเขาทีเดียว"ชิงอี้...เสด็จแม่ไม่อยู่กำลังทำขนมพวกเราไปนอกจวนกันไหม"เผยชิงหลานท่านหญิงใหญ่เอ่ยชวนน้องชายเผยชิงอี้ ตอนนี้ทั้งคู่อายุสิบสองปีแล้ว ซุกซนยิ่งนักถึงเวลาเรียนก็ไม่เรียนหนังสือ เผยชิงอี้ที่กลัวมารดาก็ส่ายหน้าก่อนจะเอ่ยกับพี่สาว"พี่หญิง เสด็จแม่จับได้ก็จะถูกคัดกฎบรรพชนอีกหรอก ท่านไม่กลัวหรือ""เพ้ยๆๆ เจ้าพูดอะไรนั่น อัปมงคลจริงๆเลย ใครจะอยากไปเขียนหนังสือกัน ยึกยือๆน่าเบื่อจะตาย ข้าจะไปล่าไก่ฟ้าเจ้าไม่ไปก็ตามใจ"เผยชิงอี้จำต้องตามพี่สาวไ
เสิ่นชิงชิวกลับมาก็เตรียมงานแต่งงานทันที วันนี้เป็นวันแต่งงานของเขา พี่สาวตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวให้น้องชายไปรับเจ้าสาว ขบวนรับเจ้าสาวใหญ่โตยิ่งนัก เสิ่นชิงชิวในชุดแต่งงานสีแดงปักลวดลายด้วยไหมสีทองที่รีดจากทองแม้จนเป็นเส้นเล็กๆขบวนรับเจ้าสาวนั้นมีหาบขนมและลูกกวาดรวมทั้งเงินตำลึงมากมายยิ่งนัก อาชาสีขาวบริสุทธิ์ตัดกับชุดเจ้าบ่าวที่เขาสวมใส่ทำให้ดูมีราศีราวกับเทพเซียน เสิ่นชิงเวยส่งน้องชายออกจากจวน นางมานอนที่ในเมืองเพื่อจะได้จัดงานได้ราบรื่น เผยจ้าวหยวนเองก็ตื่นแต่เช้า เขาเห็นน้าชายในชุดเจ้าบ่าวงามสง่าก็นึกถึงตอนที่เสด็จแม่กับเสด็จพ่อแต่งงานกัน เสด็จพ่อทรงรูปงามมากนัก กระทั่งเสิ่นชิงเวยเดินเข้ามาหาเขาจึงได้รู้ตัว"หยวนหยวน..ท่านน้าหล่อเหลาหรือไม่""หล่อเหลารูปงามมากนักขอรับท่านแม่ หากลูกโตขึ้นลูกจะจัดงานแต่งงานกับชิงเหลียนให้ยิ่งใหญ่แบบเสด็จพ่อกับเสด็จอารัชทายาทขอรับ""ดูเจ้าสิ อายุเท่าไหร่กันเอ่ยปากคำก็ชิงเหลียน สองคำก็ชิงเหลียน"เผยจ้าวหยวนยิ้มให้มารดา จากนั้นก็เห็นว่าขบวนรับเจ้าสาวไปไกลแล้ว มารดาเตรียมเรื่องพิธีการ แม่นมที่เสิ่นชิงผิงส่งมาช่วยงานทำให้เสิ่นช
ผ่านมาสองปีเสิ่นชิงเวยกำลังเดินทางไปยังเมืองหลวง เดิมทีเสิ่นชิงชิวต้องแต่งงานกับองค์หญิงแปดเรียบร้อยแล้ว แต่หลังจากส่งสินสอดเรียบร้อย ใครจะรู้ว่าชายแดนตะวันออกกลับมีปัญหา หลิวต้งจำต้องออกเดินทางไปจัดการ เสิ่นชิงชิวจึตามไปด้วย เขารู้สึกผิดกับจ้าวเหลียนซิน ไม่รู้ว่าการปราบโจรโพกผ้าต้องใช้เวลาเท่าไหร่ เขาเองก็ไม่อยากให้นางต้องเสียวัยเยาว์ไปเพราะเขา"ซินเอ๋อร์ พี่จะต้องเลือกบ้างเมือง หากเจ้ารอพี่ได้พี่สัญญาจะกลับมาแต่งกับเจ้าให้สมเกียรติ แต่หากเจ้าไม่อยากรอพี่ คนดีพี่จะไม่ตำหนิเจ้าเลย"จ้าวเหลียนซินมองหน้าคนรักก่อนจะร้องไห้ออกมา นางกอดเขาแน่นจ้าวเหลียนซินรู้ดีว่าเขาเองก็ไม่แน่ใจในสถานการณ์ตนเอง ร่างบางผละออกจากอกเขา นางลุกไปยืนข้างเตียงก่อนจะปลดอาภรณ์ตนเองออกจนหมด จากนั้นร่างระหงก็กลับมาหาเสิ่นชิงชิวอีกครั้ง"ท่านพี่ชิงชิว ข้าอยากเป็นคนของท่าน ชีวิตนี้ทั้งชีวิตไม่ว่ากาลข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าจะเป็นคนของท่านตลอดไป"เสิ่นชิงชิวรั้งร่างบางมากอด เขาไม่อยากทำลายนาง เขาอยากให้นางไร้มลทินจนถึงวันเข้าหอ แต่คนตัวเล็กไม่ต้องการ นางอยากเป็นผู้หญิงของเขา"ซินเอ๋อร์
ทั้งคู่นอนกอดกันหลังจากที่สุขสมไปแล้ว นับจากนี้นางก็คือภรรยาของเขาเผยซ่างกวนคนนี้อย่างถูกต้อง เสิ่นชิงเวยร้องไห้ออกมาเพราะความดีใจ กระทั่งน้ำตาเปียกแขนที่หนุนอยู่ เผยซ่างกวนจึงรู้สึกตัว เขาลุกขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้นางรั้งนางมากอด"ร้องไห้ทำไมคนดี""หม่อมฉันไม่คิดว่าจะมีวันนี้ พระองค์ทรงตามหาหม่อมฉัน ทรงยอมรับหม่อมฉันกับลูก ท่านอ๋องหม่อมฉันอาจเป็นภรรยาที่สมบูรณ์ไม่ได้ แต่หม่อมฉันจะเป็นภรรยาที่รักสามีกับลูกยิ่งกว่าชีวิตเพคะ""เท่าที่เจ้าทำอยู่นั้นก็เท่ากับเป็นภรรยาที่ดีของพี่แล้ว จากนี้ไปครอบครัวของเราจะมีแต่รอยยิ้มกับเสียงหัวเราะนะพระชายาของข้า""เพคะ ขอบพระทัยที่ทรงรักใครหม่อมฉัน เผยซ่างกวนข้ารักท่านทั้งชีวิตจนดินกลบหน้าข้าก็ยังคงรักท่าน""พี่ก็รักเจ้า พักผ่อนเถอะ เดี๋ยวเจ้าตัวน้อยจะงอแง เว่ยเว่ยท้องนี้แพ้ไหม หรือว่า อุ๊บ อื้อ เดี๋ยวพี่มานะ กระโถนอยู่ที่ไหนกัน อ๊วก"เผยซ่างกวนที่สวมเพียงเสื้อคลุมก็หากระโถนในห้อง เขาพะอืดพะอมอยากอาเจียน ทำไมอยู่ๆถึงรู้สึกเวียนหัวคลื่นไว้ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย คืนแต่งงานกลายเป็นว่าท่านอ๋องกลับต้องเรียกหาหมอประจำจวน ในที่สุดก็เพลียจนหลับไปงานแต่งผ่านพ้นไปแล้
หลักจากนั้นเผยซ่างกวนก็ออกไป เสิ่นชิงผิงที่ขออนุญาตไทเฮาเพื่อมาหาพี่สาวก็ได้รับอนุญาต แต่คนติดตามนางก็เกือบสามสิบคนเรื่องจากพระชายากำลังทรงพระครรภ์ ประตูถูกเปิดเข้ามาตามด้วยร่างบางที่ตอนนี้เอวเริ่มหนาขึ้นบ้างแล้ว เสิ่นชิงผิงนั่งลงมีหมัวมัวคอยประคองทุกย่างก้าว"พี่ใหญ่...ท่านเป็นเช่นไรบ้าง หิวหรือไม่""พระชายา ท่านกำลังตั้งครรภ์ยังลำบากมางานแต่งหม่อมฉันอีก""พี่ใหญ่ ระหว่าเราพี่น้อง มีอะไรให้ต้องเกรงใจกันเล่า อีกครึ่งปีอาชิวก็แต่งงานกับองค์หญิงแล้ว เราสามคนพี่น้องต่างได้ครอบครัวที่ดี""เพคะ..ว่าแต่ทรงแพ้ท้องมากหรือไม่""ข้าไม่เป็นไร คนที่แพ้ท้องแทนเป็นไท่จื่อน่ะ เขาน่าสงสารมากนัก อาเจียนตลอดเวลาเลย""ตอนหม่อมฉันท้องคู่แฝดแพ้ท้องมากนัก ส่วนท่านอ๋องก็ชอบกินของหวานบ้างของเปรี้ยวบ้าง ตอนที่หม่อมฉันตั้งครรภ์ยังกินทุกอย่างพอคลอดลูกออกมาแล้ว แค่ขนมหวานชิ้นเดียวยังกลืนลำบาก"เสิ่นชิงผิงมีเรื่องคุยกับพี่สาวจึงให้หมัวมัวไปเอาขนมมาให้ เมื่อคนไปแล้วนางจึงได้เอ่ยเรื่องในใจ"มีขุนนางต้องการให้ไท่จื่อรับชายารองน่ะพี่ใหญ่""แล้วท่าทีของไท่จื่อเล่าเป็นเช่นไร ผิงผิงเจ้าตั้งครรภ์แล้ว ตำแหน่งจะมั่นคงก็ต่อ
เสิ่นชิงเวยคลอดบุตรคู่แฝดให้กับเผยซ่างกวนมาได้แปดเดือนแล้ว ข่าวดีมาจากในวังตอนนี้ไท่จื่อเฟยทรงพระครรภ์ได้สามเดือนแล้วเช่นกัน เสิ่นชิงเวยยินดีกับน้องสาวยังไม่ทันจะเสร็จ ข่าวจากหยางไหวก็ส่งมาแจ้งว่า หยุนเซี่ยตั้งครรภ์แล้วเช่นกันเผยซ่างกวนเห็นพระชายาของตนอ่านจดหมายไปก็ยิ้มไปจึงเดินมาหา จากนั้นก็ก้มลงหอมแก้มคู่แฝดก่อนจะเดินมานั่งลงที่เตียงเสิ่นชิงเวยลุกจากเก้าอี้มานั่งลงข้างๆ เขาช้อนนางมานั่งบนตักก่อนจะเอ่ยถามเรื่องที่นางอารมณ์ดี"เว่ยเว่ยของพี่ เจ้าดีใจเรื่องอันใดหรือ""ท่านอ๋อง... เรื่องที่ผิงผิงตั้งครรภ์ท่านคงทราบข่าวจากในวังเรียบร้อยแล้วใช่ไหมเพคะ""อืมใช่ ไท่จื่อทรงดีพระทัยมากยิ่งนัก""ยังมีข่าวดีอีกนะเพคะ ท่านพ่อกำลังจะได้เป็นพ่อคนจริงๆ หยุนเซี่ยเองนางก็ตั้งครรภ์แล้ว ท่านพ่อบุญธรรมกำลังจะมีบุตรของตนเอง""อืม นี่เป็นข่าวดีจริงๆ ฮูหยินรองนางก็ตั้งครรภ์เช่นกัน พี่กำลังจะมีน้องชายของตนเองเช่นกัน""ดีเหลือเกินเพคะ ท่านอ๋องช่วงนี้มีแต่เรื่องดีๆ อีกไม่กี่วันอาชิวก็จะได้ขึ้นเป็นแม่ทัพบูรพาแล้ว""อืม..หยางเช่อเองก็ได้บุตรชายคนที่สอง ตอนนี้กำลังจัดเตรียมพิธีการเพื่อจัดงานให้เสี่ยวหยางสืบทอดส
เสียงร้องไห้น่าสงสารดังออกมา กระทั่งหยุนเซี่ยพาหมอตำแยมาถึง เดิมทีพวกนางต้องพักอยู่จวนอ๋องแต่ว่าซู่ซู่ที่เมื่อคืนนี้คลอดยาก ทางสวีไหลฝูจึงได้มาขอยืมตัวไปช่วยอีกแรง ไม่คิดว่าเช้านี้เสิ่นชิงเวยเองก็จะคลอดเช่นกันหมอตำแยเข้าไปแล้ว เผยซ่างกวนถูกให้ออกมาด้านนอก แม้เขาอยากจะอยู่ด้วยแต่ก็ทำไม่ได้ เขาได้แต่เดินไปเดินมาก่อนที่กู้เหยียนจะเดินมาหาและจับมือเขาบีบเบาๆก่อนจะเอ่ย"เรื่องเข้าเฝ้ากระหม่อมจะจัดการเอง ท่านอ๋องอย่าได้กังวลอยู่เป็นเพื่อนเว่ยเว่ยเถอะพ่ะย่ะค่ะ""ท่านพ่อตา เช่นนั้นเรื่องประชุมวันนี้คงต้องฝากท่านแล้ว หากฝ่าบาทจะลงโทษข้ายินดีน้อมรับโทษทัณฑ์ทุกอย่าง"กู้เหยียนพยักหน้าให้เขาก่อนจะสั่งให้รถม้าเตรียมรอ เขาเดินมาหานางในดวงใจจากนั้นก็รั้งร่างบางมากอด"อาเซี่ยคนดีของอา เจ้ารออยู่ที่นี่ก่อนนะ อาจะไปทำธุระให้กับท่านอ๋องสักหน่อย รอพี่เว่ยเว่ยของเจ้าคลอดแล้ว อาจะพาไปขี่ม้าเล่นวันหลังดีหรือไม่""ท่านอาไปเถอะเจ้าค่ะ ข้าเองก็เป็นห่วงพี่เว่ยเว่ยไม่ต่างจากท่าน รอให้ท่านหญิงหรือท่านชายคลอดออกมาก่อนพวกเราค่อยไปก็ไม่สาย"เมื่อพูดคุยกันเรียบร้อยกู้เหยียนก็เดินทางเข้าวังหลวงเพื่อแจ้งข่าวแก่ฝ่าบาท