LOGINShare
บทที่ 48
Last Updated:
2025-04-21 14:36:07
Related chapters
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 49
ครานี้เป็นนางที่รีบปล่อยสาบเสื้อเขาประดุจตนเองถือของร้อนในมือ หยางเอ้อหลางเห็นดังนั้นพลันรู้สึกเอ็นดู นางคงคิดว่าเขาจะล่วงเกินจึงได้ป้องกันตนเช่นนี้“ท่านแม่ทัพ ท่านตรึกตรองให้ดีเรื่องของเราท่านไม่แต่งข้าไม่ได้หรือ”องค์หญิงสิบสามรีบเปลี่ยนเรื่องคุย ใบหน้ายังคงแดงเล็กน้อยอีกทั้งยังก่นด่าความฟุ้งซ่านของตนเองในใจ“เรื่องของเราได้กราบทูลฝ่าบาท อีกทั้งทำข้อตกลงเรียบร้อยไม่อาจยกเลิกตามใจได้”“แต่ข้าไม่ได้มีใจให้ท่าน”“เรื่องนั้นหาใช่สำคัญ บุตรออกเรือนตามใจผู้อาวุโสอีกทั้งข้ามั่นใจว่าจะสามารถทำให้ท่านมีใจให้ข้าได้แน่นอน”“เห๊อะ”นางไม่รู้จะพูดเช่นไรแล้ว เขาคงคิดใช้ความหล่อเหลาของเขาล่อลวงนาง องค์หญิงสิบสามชอบของงดงามจริงแต่ทั้งหมดก็เป็นเพียงสิ่งของ นางหาได้รักสิ่งของพวกนั้นได้ สิ่งสำคัญสำหรับนางคือเงิน หากนางมีเงินนางสามารถซื้อบุรุษหล่อเหลากี่คนก็ได้ ความพยายามของหยางเอ้อหลางย่อมเสียเปล่า คนเราจะแต่งงานกันอย่างน้อยต้องมีใจให้กันทั้งสองฝ่าย“ท่านรู้หรือไม่ว่ากำลังทำข้าเดือดร้อน ข้าไม่อาจมองหน้าพี่หญิงใหญ่ได้แล้ว"“ข้าสัญญาว่าหากท่านแต่งเข้าจวนข้า ต่อไปจะไม่มีผู้ใดรังแกท่านได้”คำมั่นของเขาช
Last Updated : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 50
คำปฏิเสธราบเรียบที่เต็มไปด้วยเหตุผลของเขานับว่ารุนแรงต่อจิตใจคนอย่างมาก องค์หญิงใหญ่ใบหน้าร้อนผ่าวกำมือแน่น ในใจพลันรู้สึกเกลียดชังองค์หญิงสิบสามมากขึ้น"ท่านมาส่งสิบสามหรือ"องค์หญิงใหญ่น้ำตาตกใน นางเป็นสตรีที่มีฐานะสูงส่งไม่อาจแสดงอาการอันใดที่จะทำให้ผู้คนครหาได้ พยายามระงับอาการผิดหวังเอาไว้ หยางเอ้อหลางวางตัวออกห่างนางเสมอ แม้มีบางครั้งที่บังเอิญเจอกันในพระราชวังเขาก็มักจะหลีกเลี่ยงนาง สถานที่เขาเดินผ่านประจำเป็นองค์หญิงใหญ่ที่ต้องพาตัวไปแถวนั้นด้วยหาเรื่องอยากพบหน้าเขา "องค์หญิงสิบสามเป็นว่าที่ฮูหยินสมควรต้องมาส่ง เชิญองค์หญิงใหญ่ตามสบายข้าขอตัว" องค์หญิงสิบสามเห็นเขาตอบเช่นนั้นแล้วคิดว่าเขาช่างเป็นบุรุษที่ไร้น้ำใจอย่างถึงที่สุดท่าทางของพี่หญิงใหญ่นั้นแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่ามีเขาในหัวใจ แต่คนผู้นี้กลับทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นราวกับเป็นก้อนน้ำแข็งที่เย็นชา องค์หญิงสิบสามคิดว่าความจริงการสังหารคนคนหนึ่งไม่จำเป็นต้องปลิดชีวิต เพียงแต่ทำให้คนๆนั้นเจ็บปวดจนไม่อาจทนได้ วิธีการเช่นนี้แม่ทัพหยางกระทำการได้เหี้ยมโหดสมกับที่เป็นเทพแห่งสงครามยิ่งนัก"ในเมื่อพบแล้วท่านแม่ทัพกับพี่หญิงพูดคุย
Last Updated : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 51
พี่น้องสนิทสนมกันมาตั้งแต่นั้นองค์หญิงสิบสามคิดเพียงจะแทนคุณพี่หญิง จึงเชื่อฟังพี่สาวมาตลอด เพียงเพราะหยางเอ้อหลางผู้นั้นทำให้บัดนี้นางได้ขัดแย้งกับพี่หญิงใหญ่แล้วยิ่งคิดนางยิ่งเจ็บปวด หยางเอ้อหลางบอกว่าหากแต่งกับเขานางจะไม่เจ็บปวดแล้ว เรื่องนั้นเป็นจริงหรือ เหตุใดนางจึงได้เจ็บปวดกว่าเดิมเล่า“พี่หญิงข้าพยายามแล้ว แต่แม่ทัพผู้นั้นไม่ฟังสิ่งใดวันนี้ทั้งหมดก็เพื่อที่จะพูดคุยกับเขาจึงเกิดเรื่องขึ้น” องค์หญิงสิบสามอธิบายทั้งน้ำตา"เจ้าโกหกข้า ความจริงเจ้ามีเขาในใจใช่หรือไม่ ปากอย่างใจอย่างไหนเจ้าบอกจะทำให้เขายกเลิกการแต่งงานกับเจ้าอย่างไร กลับมาด้วยกันเช่นนี้ เขาห่วงใยเจ้าเช่นนี้ เห็นว่าข้าโง่หรือเห็นว่าข้าตาบอดหรือ ที่ผ่านมาข้าเห็นเจ้าเป็นน้องที่รักมาตลอดมีเพียงเจ้าที่ไม่เคยเห็นข้าเป็นพี่หญิงของเจ้าเลย หลินฮุ่ยหมินเจ้ามันคนหลอกลวง"น้ำตาขององค์หญิงสิบสามไหลอาบลงมาแล้ว นางพยายามหาคำมาอธิบาย ยกมือขึ้นลูบหน้าตนเองแล้วเอ่ยขึ้น"พี่หญิงใหญ่ขอท่านฟังข้า ทุกสิ่งไม่ใช่อย่างที่ท่านคิด"องค์หญิงใหญ่เงื้อฝ่ามือขึ้นตั้งใจจะสั่งสอนองค์หญิงสิบสามอีกสักรอบ สตรีที่กล้าแย่งของที่นางต้องการเจอแค่นี้ยังน้
Last Updated : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 52
หยางเอ้อหลางได้ทำตามคำมั่นที่ให้ไว้แก่ฝ่าบาทสำเร็จภายในเวลาเพียงสามเดือน เขาสามารถยึดครองภูเขาสำคัญลูกนั้นของแคว้นเซี่ยและปราบปรามคนที่เตรียมก่อการกบฏได้สำเร็จโดยที่ฝ่ายต้าชิงไม่ได้รับความเสียหายเลยแม้แต่น้อย สร้างความยินดีให้ฝ่าบาทเป็นอย่างยิ่งหยางเอ้อหลางได้รับพระราชทานของรางวัลจากฝ่าบาทมากมาย อีกทั้งพระองค์ยังทรงมีพระราชโองการให้จัดงานอภิเษกสมรสระหว่างองค์หญิงสิบสามและแม่ทัพหยางภายในหนึ่งเดือนข้างหน้าพระราชโองการครั้งนี้สร้างความเสียใจให้กับองค์หญิงใหญ่จนปิดประตูจวนไม่ต้อนรับแขก อีกทั้งไม่เสวยอาหาร ฮองเฮาแม้จะมีอำนาจมากแต่เพราะแม่ทัพหยางมีความชอบ จึงไม่อาจขัดรับสั่งได้เพราะเรื่องนี้จึงสร้างความกลัดกลุ้มให้พระนาง เดิมทีก็ไม่ชอบองค์หญิงสิบสามอยู่แล้วการที่องค์หญิงสิบสามมาแย่งคนที่พระนางหมายตาไว้ให้บุตรสาวเช่นนี้ไปยิ่งเกิดความชิงชังองค์หญิงสิบสามยิ่งขึ้น นางจึงได้นำความกราบทูลไทเฮาหวังให้ไทเฮาทรงช่วยแก้ปัญหาแต่ครานี้เพราะเป็นสกุลหยางที่แม้แต่ไทเฮาก็ไม่อาจแตะต้องจึงได้แต่ทรงปลอบใจฮองเฮาให้ยอมรับ และหาบุรุษอื่นที่เหมาะสมแต่งกับองค์หญิงใหญ่แทนเสียส่วนองค์หญิงสิบสามนั้นก็ไม่กล้าสู้ห
Last Updated : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 53
"ไม่ใช่เช่นนั้น ข้าจะบอกว่าข้านึกไม่ออกแล้ว"คนทั้งสองกรอกเหล้าคำโตเข้าปากอย่างเศร้าใจ ช่างแตกต่างจากคนที่จะเข้าร่วมงานมงคลในวันพรุ่งนี้นัก"เรื่องที่ข้ากลายร่างปีศาจวันนั้นท่านเห็นว่าเป็นเช่นไร"“หัวหน้าธิดาเทพบอก ปรากฎการณ์ผิดเพี้ยนจันทราเต็มดวงแม้ไม่ใช่ถึงกำหนดเจ้าก็อาจกลายร่างได้ เรื่องเช่นนี้หลายปีจะเกิดขึ้นครั้งหนึ่ง”“เรื่องเช่นนี้คงไม่เกิดขึ้นอีกใช่หรือไม่” องค์หญิงสิบสามเหนื่อยล้ายิ่งกับเรื่องพวกนี้แล้ว การปิดบังตนเองต่อผู้อื่นหาใช่เรื่องที่สนุกอันใด “ได้แต่หวังว่าคงไม่เกิดขึ้นอีก อย่างไรเสียเจ้าก็ต้องระวังตนให้มาก หลังเข้าจวนแม่ทัพแล้วหลายอย่างเปลี่ยนไป แต่ข้าจะนำคนที่ไว้ใจได้ติดตามไปเป็นสินเดิมของเจ้า อย่างน้อยเมื่อถึงเวลากลายร่างคนพวกนั้นยังสามารถช่วยเจ้าปิดบังได้"“การเข้าจวนแม่ทัพประดุจส่งข้าลงนรก” นางเอ่ยอย่างกลัดกลุ้มตนเองต้องระวังตัวตลอดเวลากับความลับที่ไม่อาจเปิดเผยได้ แม่ทัพหยางความจริงเป็นคนดีหรือร้ายเวลานี้นางไม่อาจรู้แน่ชัด"อย่างน้อยก็มีข้อดีที่เจ้าจะได้มีโอกาสค้นหาตำราจันทราอีกครึ่ง แต่ต้องระวังให้มากเข้าใจหรือไม่" อ๋องฉางอันยกมือลูบศีรษะน้องสาวเพื่อปลอบโยน
Last Updated : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 54
องค์หญิงสิบสามเดินเล่นเพียงลำพังคิดว่าหลังจากพรุ่งนี้ชีวิตของตนภายในจวนสกุลหยางจะเป็นเช่นไร นางมองสำรวจสวนในตำหนักที่มีแสงคบเพลิงสว่างสไวถูกจุดอยู่รอบบริเวณ ที่สวนของนางดอกไม้ไม่มากนักขาดคนดูแล อีกทั้งยังเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ ผิดกับสวนของตำหนักองค์หญิงอื่นที่งดงามแล้วหดหู่นักความจริงที่ตนเองเป็นองค์หญิงชั้นสองต่ำต้อยในวังนั้นประจักษ์ชัดแจ้ง แต่นางก็หาได้ใส่ใจชีวิตของนางความจริงแล้วสั้นนัก ที่ควรสมควรทำนางก็คิดว่าได้ทำแล้วหากถึงวันที่นางต้องจากโลกนี้ไปจริงๆ หวังว่านางจะมีรอยยิ้มเปื้อนใบหน้าไม่ใช่รอยน้ำตาก็พอแล้วจู่ๆ เกิดเสียงใบไม้คล้ายคนเหยียบดังขึ้น องค์หญิงสิบสามแม้จะมึนเมาก็ยังหูดียิ่ง นางตวาดออกไปทันใด"ข้าจับเจ้าได้แล้วหากไม่อยากตายก็ออกมาให้ข้าเห็นเจ้าแต่โดยดี"นางจับกระบี่อ่อนที่คาดเอวเอาไว้ กระบี่นี้พี่ใหญ่เพิ่งให้นางมาคมกริบยิ่งใช้สังหารคนได้ในพริบตานางก้าวขาไปอีกก้าวแต่ไม่รู้พลาดเหยียบสิ่งใดพลันฟ้าหมุนแผ่นดินเคลื่อน ร่างของนางจึงล้มลงไปที่พื้น แต่น่าแปลกใจที่นางกลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดนางยื่นมือออกไปจับได้ถึงเนื้อหนังของคนผู้หนึ่ง ดวงตายังพร่าเลือนจึงมองไม่ชัดนักนางล
Last Updated : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 55
การกอดรัดที่แน่นหนาคล้ายเชือกเส้นใหญ่เช่นนี้ทำให้องค์หญิงสิบสามพลันรู้สึกไม่สบายตัวยิ่ง พวกเขาฟัดเวี่ยงแนบชิดกันเช่นนั้นจวบจนได้ยินเสียงทหารเดินลาดตระเวนมาทางนี้ องค์หญิงสิบสามได้โอกาสตั้งใจอ้าปากร้องตะโกน เขาจึงเอ่ยออกมาเบาๆ อย่างรู้ทัน "หากคนมาพบดียิ่ง องค์หญิงสิบสามและแม่ทัพหยางอดใจเข้าหอไม่ไหวมาพลอดรักกันที่ป่าหลังตำหนัก นิทานเรื่องนี้สนุกนักชาวบ้านชอบ"หลังเขาเอ่ยจบนางแน่นิ่งโดยทันควัน แนบแก้มลงบนอกเขาโดยไม่ปริปาก เรื่องในวังหลวงความจริงเป็นเรื่องสนุกของชาวบ้าน หากเรื่องเล็ดลอดออกไปเพียงเล็กน้อย ย่อมถูกใส่สีเติมเข้าไปเป็นเรื่องใหญ่โต สิ่งที่หยางเอ้อหลางเอ่ยนางย่อมรู้ ตั้งแต่วันที่เกิดเหตุว่านางนอนซบอกเขาที่ริมน้ำในวันนั้นแผ่กระจายไปอย่างรวดเร็ว นักเขียนนิทานหลายคนจึงหยิบยกประเด็นนี้แต่งเป็นเรื่องราวความรักหวานชื่นขึ้นมา เนื้อเรื่องชวนให้ติดตามจึงทำให้นิทานที่เกี่ยวกับนางและหยางเอ้อหลางขายดิบขายดี ในที่สุดนางก็กลายเป็นตัวเอกจนได้ ที่นางรู้สึกเสียหน้าคือเรื่องของนางไม่สมควรมีผู้ใดเอาไปเขียนแล้วหารายได้ ทั้งหมดควรเป็นนางที่ได้รับส่วนแบ่งจากเรื่องนี้สิ สวรรค์ช่างไม่ยุติธรรม
Last Updated : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 56
หยางเอ้อหลางเลิกคิ้วเอ่ยสงสัย นางกำลังเมาในใจคิดเช่นไรจึงพูดออกมา องค์หญิงสิบสามผู้นี้ช่างไม่ระวังตนเหลือเกิน“หยางเอ้อหลางท่านหน้าตาดีปานนี้ผู้ใดไม่ชอบ ท่านก็เหมือนหยกงามชิ้นหนึ่งที่ต้องตาสตรีไม่รู้ตัวเลยหรือ เพราะแบบนี้กระมังพี่หญิงใหญ่จึงชอบท่านมาก” นางสารภาพพลางหัวเราะ อีกทั้งยังยกมือลูบหน้าเขาเล่นอย่างพึงพอใจ กลิ่นของเขาก็หอมจึงได้มุดศีรษะเข้าที่ซอกคอของเขาเพื่อสูดดมความหอมนั้น พลอยทำให้หยางเอ้อหลางต้องกลั้นหายใจอีกทั้งหัวใจเต้นแรงนักกับกิริยาที่นางกระทำ“แล้วท่านเล่าชอบข้าหรือไม่”องค์หญิงสิบสามคล้ายจะนิ่งงันไปชั่วครู่ นิ้วเรียวของนางไต่ไล้ไปจนทั่วใบหน้าของเขาอย่างสำรวจ ไม่รู้ด้วยเหตุใดในยามนี้หยางเอ้อหลางถึงกับต้องกลั้นหายใจ และรู้สึกราวกับว่าเสียงหัวใจในร่างของตนเองดังแรงยิ่งทุกการกระทำของนางทำให้เขาเกิดความรู้สึกแปลกประหลาด ทั้งหวั่นไหวและอุ่นซ่านหวานล้ำเขารอคอยคำตอบอย่างใจเย็น แต่นางมิได้เอ่ยตอบ เขาจึงเอ่ยถามแผ่วเบากระซิบที่ริมใบหูของนาง“องค์หญิงว่าอย่างไร ท่านชอบข้าหรือไม่”องค์หญิงสิบสามจู่ ๆ พลันบังเกิดความรู้สึกคันยุบยิบที่หัวใจคล้ายมีสัตว์ร้ายหลายขากำลังไต่ยั้วเยี้ย
Last Updated : 2025-04-21
Latest chapter
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 280 ตอนจบ
ส่วนองค์หญิงใหญ่นั้นแทบจะไม่เคยถามถึงเด็กเลยทั้งนี้คงเป็นเพราะเด็กคนนั้นคือตราบาปของนาง องค์หญิงใหญ่จึงรังเกียจเด็กยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือในหัวคิดเพียงแต่เรื่องสังหารเด็กนั่นให้ตายไปเสียให้พ้น องค์หญิงสิบสามถอนหายใจคิดแล้วก็รู้สึกหดหู่ยิ่งหลังออกจากตำหนักองค์หญิงใหญ่ สามีจึงพานางเข้าร่วมงานเลี้ยง ท่านย่าของหยางเอ้อหลางพาท่านชายทั้งสองเข้าร่วมงานด้วย ทุกคนห้อมล้อมเอาอกเอาใจอีกทั้งเด็กทั้งสองยังเป็นหลานรักของฝ่าบาทและขององค์รัชทายาทยิ่ง ไม่ว่าใครต่างก็แสดงความชื่นชมออกมา ก้อนแป้งน้อยของนางทั้งสองยังเด็กแต่รู้ความนัก เมื่อเห็นมารดาเพียงแต่โผหานางเบาๆ ไม่ได้งอแงเหมือนเด็กทั่วไป ภรรยาของขุนนางใหญ่หลายคนต่างหมายตาพวกเขาเอาไว้ พยายามทาบทามตั้งแต่ยังเด็ก องค์หญิงสิบสามเอ่ยปากปฏิเสธเพราะคิดว่าบุตรยังเล็กนัก การกระทำของนางไม่ไว้หน้าผู้ใดกระนั้นก็ไม่มีใครกล้าตำหนิ กลางดึกคืนนั้นหยางเอ้อหลางนอนกอดภรรยาที่ร่างกายเปล่าเปลือยเอาไว้ในอ้อมกอด คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาระหว่างพวกเขาแล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้ องค์หญิงสิบสามหลับแล้วเขากลับยังคงต้องการ เช่นนั้นจึงจับขานางแยกออกแล้วดันกายเข้าไประหว่างขา องค์หญ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 279
องค์รัชทายาทครั้นเห็นว่าพี่หญิงของเขาและพี่เขยมาถึงแล้ว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็สดใสขึ้น องค์หญิงสิบสามยิ้มให้กำลังใจ องค์รัชทายาทที่มีชันษาแปดขวบอีกทั้งรู้ความเป็นอันมากด้วยถูกฮูหยินชราและสตรีสกุลหยางอบรมมาด้วยตนเองจึงเข้าพิธีสถาปนาอย่างกล้าหาญ องค์หญิงสิบสามเห็นน้องชายกำลังเติบโตเช่นนั้นก็ตื้นตันใจนัก นางเกือบหยุดน้ำตาไม่ได้อยู่หลายคราคิดถึงเพื่อนของนางมารดาของรัชทายาทที่จากไปก็พลันสบายใจ คนผู้นั้นคงตายตาหลับแล้วหยางเอ้อหลางเห็นภรรยาเหม่อลอย อีกทั้งมีน้ำใสคลอที่หน่วยตาจึงกุมมือของนางเอาไว้ จวบจนพิธีจบสิ้นองค์รัชทายาทก็ก้าวเข้ามาหาพวกเขาอย่างสง่างามสิ่งที่เอ่ยออกมาคำแรกสร้างความตื้นตันให้กับองค์หญิงสิบสามยิ่ง นางรู้สึกว่าองค์รัชทายาทช่างกตัญญูนักไม่เสียแรงที่นางปกป้องซาลาเปาน้อยก้อนนี้ด้วยชีวิต"พี่หญิงเมื่อข้าโตแล้ว ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของข้าข้าจะยกให้ท่าน"เพราะรัชทายาทพูดแบบนี้นางจึงซาบซึ้งจนไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป หยางเอ้อหลางได้แต่ส่ายหน้าโรคบ้าสมบัติของภรรยาเห็นทีว่าจะรักษาไม่หายจริงๆ หลังจากนั้นแฝดผู้น้องของซาลาเปาน้อยพลันวิ่งมาหานางวันนี้เด็กหญิงตัวน้อยก็ได้รับ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 278
ในขณะที่หยางเอ้อหลางจุมพิตประกบขยี้ไปบนริมฝีปากงามอีกทั้งนิ้วมือของเขายังไต่ลงไปบดขยี้ปลายเกสรเพิ่มความต้องการกระสันอยากให้ภรรยามากขึ้นอีกทั้งยังจ้วงแทงลงมาใช้แรงกระแทกนางถี่ยิบ อ้าปากคว้าเต้าอวบกลมใหญ่ของนาง ปากดูดกลืนสองเต้าเต็มรัก สะโพกแข็งแรงซอยกระแทกรุนแรงจนทำให้ร่างกายขององค์หญิงสิบสามเต้นระริกองค์หญิงสิบสามกอดศีรษะของเขาไว้ ก่อนที่เขาจะจับนางพลิกร่างให้หันหลังอีกทั้งยังขยับสะโพกของนางเข้าหาตน แนบร่างลงมาหานางจากด้านหลัง ให้นางคุกเข่าอยู่บนเก้าอี้กอดตระกองรวบร่างบางเอาไว้ในอ้อมแขนหยางเอ้อหลางดูดแผ่นหลังของนางแรงๆ อีกทั้งยังลากลิ้นเลียนางจนทั่วแผ่นหลังเนียนนุ่มในขณะที่เร่งจังหวะของสะโพกตนอัดร่างลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า ปากครางบอกรักภรรยา เนื้อนุ่มนิ่มในอ้อมกอดหอมกรุ่นทำให้มัวเมายิ่ง เขาจุมพิตแผ่นหลังนางจนทั่ว ฝากรอยแดงเอาไว้แทบทุกตารางผิวองค์หญิงสิบสามแหงนใบหน้าหาเขา อ้าปากเย้ายวน หยางเอ้อหลางประกบปากของตนลงมาทันใด สองลิ้นพัวพันต่างคนต่างสูบลมหายใจซึ่งกันและกันแลกจุมพิตหวานฉ่ำรุนแรง ยิ่งจุมพิตยิ่งมัวเมาส่วนสะโพกบดเบียดและจ้วงแทงลงมาจากด้านหลัง นางบีบรัดเขาจนเขาต้องห่อปาก กระนั
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 277
หยางเอ้อหลางสัมผัสได้ถึงกลีบอวบอูมที่เต็มปากของตน น้ำหวานพรั่งพรูออกมา เขาสูดปากแรงๆ พร้อมดูดนางเต็มรัก นางบิดกายเร่งเร้า หยางเอ้อหลางหยอกเย้ากลีบนุ่มของนางจนอิ่มเอม ลิ้นร้อนของเขาห่อเป็นแท่งกระแทกเข้าไปในร่องลึก ไซร้สัมผัสกับปลายเกสรสีแดงที่สั่นระริกอยู่ที่ปลายลิ้น ก่อนจะดุนลิ้นตนเองลงมาหนักๆ จนภรรยาแทบจะแดดิ้นอยู่เบื้องล่างองค์หญิงสิบสามที่กำลังสติกระเจิงไปกับรสสวาทบัดนี้หาได้สนใจสิ่งใดไม่ นางยกสะโพกค้างให้เขาใช้ลิ้นรักนางอย่างเต็มที่ ความงดงามอวบอูมของภรรยาทำให้เขาฉ่ำเยิ้มเช่นกัน พูเนื้อของนางช่างเย้ายวนใจโดยแท้"ตรงนี้ของท่านงดงามมากรู้หรือไม่" เขากล่าวจบพลันสูดปากลากลิ้นแทงลงมาเต็มๆ องค์หญิงสิบสามกำเก้าอี้แน่น เขากำลังทำให้นางใกล้จะถึงจุดหมายแล้ว"อ๊า ท่านพี่ อื้อ" นางครางไม่หยุดปากในขณะที่สามีละเลงลิ้นลากดุนวนไซร้ไปตามกลีบเกสร ดูดกลืนปลายสีแดงสดที่สั่นระริกเต้นเร้า หญิงงามที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่เบื้องหน้าดวงตาฉ่ำเยิ้มประดุจมีหมอกจาง ๆ อยู่ด้านในดวงตาคู่งามนั้นช่างยั่วยวนเขายิ่งนักเขาเงยหน้าเพ่งพิศที่เต้าคู่งาม ขยับกายว่องไวอ้าปากแล้วดูดรวบปลายถันไว้ในปาก ดูดแรงๆคล้ายกลั่นแกล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 276
เขาเอ่ยเสียงพร่า พร้อมทั้งแลบลิ้นปาดเลียกลีบเกสรหอมหวานล้ำค่าของภรรยาอย่างเอร็ดอร่อยเมื่อเห็นภรรยาบิดกายร้อนรุ่ม อีกทั้งส่งเสียงครางแผ่วเบาออกมาหยางเอ้อหลางเร่งเติมเชื้อไฟสวาทด้วยการลากไล้นิ้วมือเรียวไปตามโคนขาอ่อนขาวเนียนแผ่วเบา ร่างงามสั่นสะท้านระทดระทวยเอนหลังพิงกำแพงเพื่อช่วยพยุงกายของตนไม่ให้ล้มลงด้วยพลังปลายลิ้นของเขา"ทะท่านพี่ อือ อือ"ปากงดงงามครางครวญ หยางเอ้อหลางยิ่งปลุกเร้าลงบนเนื้ออูมตรงหน้า ร่างของนางกระตุกบิดไปมาอีกทั้งยังอ้าขาของตนให้เขาดูดกินได้ลึกขึ้น จากเดิมที่หวังจะให้เขากระทำการอย่างว่องไวบัดนี้กลับไม่คิดจะเร่งรัดแล้ว ปล่อยให้เขากระทำการอ้อยอิ่งกับร่างกายของตนเองเช่นนี้โดยไร้ซึ่งสติเมื่อเห็นว่าตนเองจู่โจมภรรยาจนนางยืนไม่ติดแล้ว เขาจึงอุ้มนางขึ้นแล้วพานางมานั่งยังเก้าอี้บุขนแกะนุ่ม จับขาของภรรยาแยกออกให้พาดไปที่พนักเก้าอี้ทั้งสองข้าง เผยความงดงามสีแดงสดเบื้องหน้าอย่างเต็มที่ในเวลานี้เป็นเวลากลางวันจึงมองเห็นนางแจ่มชัดเต็มสองตาประตูด้านหน้าถูกปิดแน่นหนาชนิดที่เรียกว่าไม่อาจมีแม้แต่แมลงสักตัวที่สามารถเล็ดลอดเข้ามาได้ หยางเอ้อหลางจึงกระทำกับภรรยาอย่างหย่ามใจอีกทั้ง
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 275
คิดแล้วก็ต้องขอบคุณสามีเช่นเขา ทำให้ชะตาชีวิตของนางเปลี่ยนได้ดุจพลิกฝ่ามือนางจึงอดขยับกายจุมพิตปลายคางของเขาอย่างขอบคุณไม่ได้ อีกทั้งมือน้อยยังสอดเข้าไปในสาบเสื้อเพื่อสัมผัสความอบอุ่นด้านในอย่างแนบชิดแม้จะอยู่ในชุดคลุมที่มิดชิดจึงไม่มีผู้ใดเห็นการกระทำอุกอาจไร้ยางอายของนาง แต่หยางเอ้อหลางนั้นรับรู้อีกทั้งยังถูกนางลูบคลำอกของตนไปมาไม่หยุดเช่นนี้ ใบหน้าจึงแดงก่ำ สิ่งที่ควรอ่อนลงกลับผงาดแข็งกร้าวมากกว่าเดิมเพราะนางลูบไล้อกของเขาอีกทั้งซุกอยู่ในอ้อมกอด กลิ่นกายของนางก็หอมยิ่งหอมจนทำให้เขากลัวว่าผู้อื่นจะได้กลิ่นจนทำให้รู้สึกหึงหวงขึ้นมา เขากอดนางแน่นขึ้น เห็นสายตาทหารหลายคนแอบลอบมองภรรยาตนแล้วก็รู้สึกโมโหนัก กระนั้นก็ไม่อาจปัดเรื่องอยากกินนางในตอนนี้ออกจากสมองได้ หัวหน้าขันทีนำพวกสองสามีภรรยาไปยังตำหนักปีกรับรอง อีกทั้งยังรายงานกำหนดการต่าง ๆ ในพิธีแต่งตั้งองค์รัชทายาทอย่างละเอียดให้พวกเขาฟังหยางเอ้อหลางทั้งพยายามควบคุมตนเองจึงทำท่าสนใจข้อมูลที่หัวหน้าขันทีรายงาน แต่องค์หญิงสิบสามนั้นไม่สนใจฟังแม้แต่น้อย สามีพาทำสิ่งใดนางก็แค่ปฏิบัติตามเท่านั้น มือของนางจึงยังป้วนเปี้ยนอยู่แถวหัวนมเล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 274
หยางเอ้อหลางพลันอมยิ้ม เขาชอบที่นางชอบเขาที่สุด แม้จะเป็นสิ่งของเขาก็อดหึงหวงไม่ได้กล่าวจบพลันนางโน้มคอเขาลงมาจุมพิตดูดดื่ม เนื้อตัวของนางนุ่มนิ่ม แม้จะมีบุตรถึงสองคนแล้วร่างกายหาได้เปลี่ยนแปลงไปเช่นสตรีอื่น ที่ควรมีก็มีมากขึ้น อีกทั้งยังตึงแน่นยิ่งกว่าเดิม นับวันเขายิ่งหลงใหลภรรยาจนทนแยกห่างจากนางนานๆ ไม่ได้ยามที่เขาห่างนางต้องไปทำงานต่างเมือง หลายครั้งที่มีสตรีมากมายพยายามปีนขึ้นเตียงส่งสายตาหวานเยิ้มให้ ในใจหยางเอ้อหลางมองพวกนางเหล่านั้นแล้วรู้สึกว่าช่างดูน่ารำคาญ ในสายตาของเขามีเพียงภรรยาผู้เดียวที่สำคัญยิ่ง เขาไม่มีวันชายตาแลสตรีอื่นให้นางน้อยเนื้อต่ำใจเป็นอันขาดองค์หญิงสิบสามเบียดกายเข้าหาเขา หยางเอ้อหลางใช้ผ้าห่มขนสุนัขจิ้งจอกห่อร่างเขาและนางเข้าด้วยกัน พันกายหนาแน่นด้วยกลัวว่านางจะต้องลมเย็นจากด้านนอกจนเจ็บป่วย ร่างกายของเขาแข็งแรง อึกทั้งยังอบอุ่นองค์หญิงสิบสามชอบซุกในอกแข็งแกร่งยิ่งมือของนางซุกซนล้วงเข้าไปในกางเกงเขาแล้วลูบอาวุธเขาเล่นจนผงาดแข็งชัน หยางเอ้อหลางปล่อยให้นางซนเสมอ นางชอบทำอะไรเขาล้วนตามใจโดยเฉพาะเรื่องนี้ เขายิ่งตามใจนางยิ่งกว่าเรื่องใด“ท่านพี่มันโตแล้ว”“
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 273
ผู้ช่วยหมอทำคลอดพลันเปิดประตูออกมา หยางเอ้อหลางไม่รอช้า ผลักประตูเข้าไปด้านในแม้คนจะทัดทานเขาก็ไม่สนใจแล้วเขาโผไปหาภรรยาที่เหนื่อยจนหมดสติไปแล้วอย่างว่องไว กุมมือนางไว้ด้วยใบหน้าซีดเซียว"หมินเออร์ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง""องค์หญิงปลอดภัยดีเจ้าค่ะ เพียงแต่เหนื่อยมากจึงหลับไป"หมอหญิงผู้เก่งกาจประจำจวนเอ่ยขึ้น หยางเอ้อหลางพยักหน้าแต่ไม่วางใจ เขาดึงภรรยามากอดไว้ สำรวจร่างที่ยังเปียกชื้นด้วยเหงื่อของนางปากก็พร่ำขอโทษภรรยาที่ทำให้นางเจ็บปวดด้วยสำนึกผิดเป็นอย่างยิ่ง"ข้าจะไม่ให้ท่านท้องอีกแล้ว ขอสัญญา ข้าขอโทษ"ความเจ็บปวดของภรรยาในวันนี้ทำให้เขารู้สึกปวดร้าวยิ่ง เขาจะไม่มีวันยอมให้นางเป็นเช่นนี้อีกจวบจนแม่นมอุ้มก้อนแป้งอวบก้อนหนึ่งมาหาเขา หยางเอ้อหลางเห็นหน้าบุตรเป็นครั้งแรก พลันตื้นตันจวบจนน้ำตาจะไหล ความรู้สึกรักและผูกพันท่วมท้นในอก บัดนี้เขาเข้าใจลึกซึ้งแล้ว ว่าบิดามารดารักเขาเพียงใด เขาค่อย ๆ วางร่างภรรยาลงบนเตียงให้ท่านหมอดูแลเต็มที่ ส่วนตัวเองยื่นมือไปรับห่อผ้าสีแดงนั้นมาไว้ในอ้อมกอด"เป็นท่านชายเจ้าค่ะ" แม่นมเอ่ยด้วยความยินดี"ดีมาก ดีจริงๆ "หยางเอ้อหลางหัวเราะทั้งน้ำตาแล้ว ความตื้
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 272
กินเสร็จได้ไม่นาน องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกอยากอาบน้ำ"ท่านพี่นอกจากเขาจะเลือกกินแล้ว ยังรักสะอาดยิ่ง อากาศหนาวเช่นนี้ข้ากลับอยากอาบน้ำวันละหลายรอบ"หยางเอ้อหลางจึงสั่งอาชิงให้เตรียมน้ำอุ่น หลังจากนั้นเขากลับเป็นฝ่ายดูแลนางด้วยตนเอง ถอดอาภรณ์ให้นาง ค่อยๆ พานางลงอ่างอย่างระวัง ผิวขององค์หญิงสิบสามเปล่งประกายบอบบาง ส่วนข้อเท้าเนียนนุ่มเล็กๆ ของนาง ยิ่งไม่อาจรับร่างกายที่หนักอึ้งของครรภ์ได้ หยางเอ้อหลางจึงต้องระวังเป็นพิเศษอาบน้ำยังไม่ทันเสร็จ องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่ผิดปกติยิ่ง มีเลือดไหลออกมาจากช่องทางลับของนาง ก่อนที่ความรู้สึกเจ็บปวดจะวิ่งจากท้องน้อยถึงไขสันหลัง นางจับข้อมือของหยางเอ้อหลางแน่นห่อปากด้วยความเจ็บปวด"ท่านพี่ ข้าเจ็บ"เพียงเห็นเลือดที่เริ่มไหลออกมาปนกับน้ำในอ่าง เทพสงครามเช่นหยางเอ้อหลางแทบเป็นลมหมดสติยิ่งเห็นนางเจ็บปวดยิ่งรู้สึกคล้ายหายใจไม่ออก ช่วงท้องบิดมวน ปากร้องตะโกนให้อาชิงที่รออยู่ด้านนอกรีบตามหมอตำแยที่เขานำมาเลี้ยงดูในจวนตั้งแต่เดือนก่อนเพื่อเตรียมความพร้อมให้ภรรยาหยางเอ้อหลางตั้งใจจะอุ้มนางขึ้นจากอ่างน้ำ แต่กลับถูกองค์หญิงสิบสามทั้งข่วนทั้งตบตี
