LOGINShare
บทที่ 154
Last Updated:
2025-04-24 18:31:33
Related chapters
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 155
นานแล้วที่หินจันทราไม่ได้เคลื่อนไหวเช่นนี้องค์หญิงสิบสามกัดฟันข่มความเจ็บปวดเอาไว้ ร่างกายเย็นยะเยือกแต่เหงื่อเม็ดโตกลับผุดขึ้นเต็มดวงหน้า นางเจ็บจนไม่อาจขยับกายได้ ในช่วงเวลาที่องครักษ์ต่างต่อสู้เอาเป็นเอาตายอยู่เบื้องหน้า องค์หญิงสิบสามกลับถูกคลุมร่างด้วยอวนตาข่ายแล้วโดนม้าลากไปอย่างรวดเร็วขาของนางครูดเข้ากับพื้นถนนอันขรุขระเกิดรอยแผลใหญ่เลือดไหลอาบออกมาเป็นทางแม้กระพรวนผู้พิทักษ์จะคุ้มครองให้นางไม่เจ็บปวดมากนักแต่กำลังของกระพรวนอ่อนแรงลงทุกวันซึ่งในข้อนี้เป็นนางที่รู้ดีแต่ไม่เคยบอกกล่าวแก่ผู้เป็นสามีให้เขาไม่สบายใจจวบจนม้าลากร่างของนางออกไปไกลห่างจากเหล่าองครักษ์ที่ติดตามมาช่วยไม่ทัน นางรู้สึกเจ็บปวดจนน้ำตาร่วงจวบจนม้าตัวนั้นหยุดลงคนผู้หนึ่งพลันปรากฏกายขึ้นเขาพร้อมกับเอ่ยเบาๆ"องค์หญิงสิบสามช่างสมคำร่ำลือ กว่าจะจับท่านได้ไม่ง่ายเลย"เขาสวมชุดดำรูปร่างสูงสมส่วน มีเพียงนัตย์ตาคมที่โผล่พ้นออกมา เสียดายที่มีผ้าปกปิดเอาไว้นางจึงไม่เห็นรูปคิ้วของเขาแต่จากที่ประเมินด้วยสายตาของจิตรกรที่วาดรูปร่างคนมานับไม่ถ้วนเช่นนาง คนผู้นี้ภายใต้ผ้าคลุมนี้ย่อมมีใบหน้าที่หล่อเหลาเป็นแน่ องค์หญิงสิบสาม
Last Updated : 2025-04-24ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 156
องค์หญิงสิบสามมองคนผู้นี้อย่างถี่ถ้วน ทั้งคิ้วดวงตาและรูปร่างของเขาชี้ไปที่คนผู้หนึ่ง ไป๋อี้ การที่ฮองเฮาและองค์หญิงใหญ่เรียกนางเข้าพบวันนี้เบื้องหลังคงเพื่อล่อนางออกจากจวนแล้วให้ไป๋อี้ผู้นี้จับกุมนางสินะ ช่างเลวทรามทั้งแม่และลูกเสียจริง"เจ็บหรือไม่องค์หญิงสิบสามแผลที่ข้าแทงไปนั้น เพราะข้าไม่อาจสังหารท่านได้จึงได้แต่ข่มใจเอาไว้ แต่หากเจ้ายังคงฤทธิ์มากอย่าหาว่าข้าไม่เตือน สองมือนี้อาจพลั้งสังหารเจ้าได้เช่นกัน"คนผู้นั้นเอ่ยเสียงเย็นพร้อมกับดึงอาภรณ์ของตนเองจนขาดเป็นเส้นแล้วใช้พันร่างบริเวณแผลที่โดนนางแทง หลังจากนั้นเขาทำเหมือนไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป"เจ้าต้องการสิ่งใดจากข้า"ร่างกายของนางสั่นเทาแม้จะฝืนข่มความเจ็บปวดไว้เต็มที่แต่ก็ไม่อาจระงับได้ เมื่อไป๋อี้ขยี้แผลของนางซ้ำลงไปอีก กำลังของกระพรวนผู้พิทักษ์อ่อนแรงลงย่อมหมายถึงความแข็งแกร่งของหินจันทราที่เพิ่มขึ้น มันจะเป็นไปได้อย่างไรนอกจากว่าจะมีหินจันทราอีกก้อนที่อยู่แถวนี้ หินจันทราไม่น่าเชื่อว่านอกจากที่อยู่ในกายนางแล้วจะยังมีอีกคนผู้นั้นเดินเข้ามาใกล้แล้วดึงบางสิ่งออกมาจากสาบเสื้อองค์หญิงสิบสามเห็นชัดเจนว่าเป็นหินสีเหลืองผ่องอำพ
Last Updated : 2025-04-24ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 157
องค์หญิงสิบสามยังรู้สึกเจ็บที่แผลอยู่มาก ดูเหมือนกระพรวนผู้พิทักษ์จะอ่อนพลังลงเป็นอันมากด้วยพลังของหินจันทราที่มีถึงสองชิ้นเมื่อสักครู่ การฟื้นตัวของนางจึงถดถอยประดุจสตรีผู้หนึ่งที่ไม่มีสิ่งใดคุ้มกันแม้ใบหน้าของนางจะขาวซีดแต่มุมปากกลับยิ้มเยาะหยันการลักพาตัวที่ได้วางแผนไว้เป็นอย่างดีแต่นางกลับหนีรอดไปได้คนที่อยู่เบื้องหลังผู้นั้นคงเจ็บแค้นแทบกระอักเลือด อย่างน้อยก็ยังมีเรื่องให้นางได้สะใจอีกประการหนึ่งแม่ทัพหยางก้าวเท้ายาวๆ อุ้มภรรยาตรงไปยังเรือนนอนแล้วยกเท้าข้างหนึ่งถีบประตูห้องให้เปิดออก หลังจากนั้นพาองค์หญิงสิบสามที่อยู่ในวงแขนไปที่เตียง เขาวางนางลงอย่างเบามือใบหน้าเคร่งเครียดคิ้วขมวดเป็นปมตรงกลางส่วนปลายเหยียดออกเป็นเส้นตรง เพียงเขาติดงานราชการจึงปล่อยนางให้กลับจวนกับองครักษ์ไม่คิดว่ามือสังหารจะเตรียมการไว้ดีเพียงนี้กลิ่นคาวโลหิตที่ออกจากกายนางเข้มข้นขึ้น กระพรวนผู้พิทักษ์ของนางฤทธิ์เดชสิ้นแล้วหรือเหตุใดไม่คุ้มครองนางอย่างที่ควรจะเป็น ภายในห้องมืดสนิทเขาไม่ต้องการให้ผู้ใดในจวนรู้ว่าองค์หญิงถูกลอบสังหารจึงกลับมาอย่างเงียบเชียบ หยางเอ้อหลางลุกขึ้นไปจุดตะเกียงมือของเขาสั่นรุนแรง
Last Updated : 2025-04-24ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 158
อาชิงออกไปแล้วหยางเอ้อหลางจึงนั่งลงข้างภรรยา องค์หญิงสิบสามประคองตนให้ลุกขึ้นนั่งพลันแย้มยิ้มสดใส ก่อนจะค่อยๆ ซุกกายเข้าหาอ้อมอกของหยางเอ้อหลางหยางเอ้อหลางโอบเอวของนางแล้วยกมือข้างหนึ่งลูบศีรษะผู้เป็นภรรยาแผ่วเบา เพียงนางทำตัวอ่อนแอเช่นนี้ใจของเขาก็เหลวแหลกแล้ว"ท่านพี่คนที่จับตัวข้าเป็นคนแคว้นเว่ย ข้ามั่นใจว่าเขาคือไป๋อี้ผู้นั้น""เจ้ามั่นใจหรือ”“เจ้าค่ะ ข้ามองคนไม่พลาด”“ไป๋อี้ผู้นั้นต้องการสิ่งใดจากเจ้ารู้หรือไม่”“เขาต้องการนำข้ากลับแคว้นเว่ยไปเป็นธิดาเทพ อีกทั้งยังต้องการแต่งข้าเป็นภรรยา”“คนผู้นั้นข้าจะสับร่างมันให้เลอะอีกทั้งโยนให้พวกไก่กากินซะ”หยางเอ้อหลางกำมือแน่น ไป๋อี้บังอาจทำร้ายภรรยาของเขาอีกทั้งยังต้องการแต่งงานกับนาง หาเรื่องตายโดยแท้ เขาไม่มีทางปล่อยคนพวกนั้นเอาไว้อย่างแน่นอน "ท่านพี่ จับไป๋อี้ได้หรือไม่”องค์หญิงสิบสามคิดว่าคนผู้นั้นย่อมหนีไปได้ การที่วางแผนจับนางอย่างไรเสียพวกมันต้องมีแผนสำรองหากเรื่องไม่เป็นไปตามที่วางแผนเป็นแน่"ไปอี้ผู้นั้นหนีรอดได้ องครักษ์ฝานรายงานว่าพวกมันใช้ดินระเบิด ผู้หนุนหลังให้ไส้ศึกใช้ดินระเบิดจะเป็นผู้ใดได้ เสนาบดีคลังแสงล้วนเป็นคนขอ
Last Updated : 2025-04-24ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 159
ส่วนองค์หญิงสิบสามนั้นไม่ทันได้สังเกตใบหน้าเขียวคล้ำของสามี นางกำลังนึกถึงนิมิตของตนเองเมื่อครั้งที่ผ่านมา เพราะนางล่วงรู้มาก่อนจึงไม่หวาดกลัวเท่าใดทุกสิ่งเกิดขึ้นจริงดังนั้น นางไม่ได้เล่าให้ผู้ใดฟังเพราะอยากรู้ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้น แม้จะนอนอยู่บนพื้นองค์หญิงสิบสามก็รู้สึกเหมือนว่าตนเองนั้นจะไม่เป็นอะไรเพียงเท่านี้ความรู้สึกกลัวที่เกิดขึ้นในตอนนั้นจึงมีน้อยนัก แต่ความเจ็บปวดนี่สิเป็นของจริงนางเกือบหายใจไม่ทันปวดในร่างจนตัวอดทนไม่ไหวและเกือบตายไปเสียแล้วหลังอาชิงสั่งให้บ่าวเก็บสำรับ ท่านย่าพลันถือไม้เท้าหัวกิเลนมาเยี่ยมนางถึงเรือนนอนองค์หญิงสิบสามซาบซึ้งใจนักเนื่องจากในเวลานี้ปกติท่านย่าจะสวดมนต์ไม่สนใจเรื่องอันใด อีกทั้งเรื่องที่นางถูกลอบสังหารหยางเอ้อหลางก็สั่งให้เก็บเป็นความลับกระนั้นยังไม่พ้นหูตาของฮูหยินชราผู้นี้"องค์หญิงพวกเจ้าตั้งใจจะปิดย่าหรือ""หลานไม่ได้ตั้งใจเพียงแต่ท่านพี่ไม่ต้องการรบกวนในเวลาที่ท่านย่าพักผ่อนให้ไม่สบายใจเจ้าค่ะ""เจ้าจะรอให้เรื่องถึงชีวิตก่อนหรือจึงค่อยบอกย่า""หาไม่เจ้าค่ะ ท่านย่าเป็นห่วงหลานซาบซึ้งใจยิ่งนัก"องค์หญิงสิบสามนั้นแม้จะร่างกายอรชร ใบหน้าหว
Last Updated : 2025-04-24ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 160
หนึ่งเดือนต่อมาเพราะเรื่องที่เกิดกับนางหยางเอ้อหลางจึงต้องออกไปสืบด้วยตนเอง เขาหายไปหลายคืนแม้จะกลับวันนี้องค์หญิงสิบสามตั้งใจรอสามีแต่รอนานเท่าใดเขาก็ยังไม่กลับเข้าเรือน ช่วงหลังมานี้ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุอันใดหยางเอ้อหลางจึงไม่แตะต้องตัวนางเช่นทุกครั้ง องค์หญิงสิบสามศึกษาตำรามามากพบว่าพักหลังสามีเคร่งเครียดอีกทั้งยังกังวลใจกับเรื่องที่เกิดยิ่งนักสิ่งที่สามีต้องการตอนนี้คือตามจับไป๋อี้ที่หายตัวไปให้เร็วที่สุดเป็นเพราะไม่มีหลักฐานแน่ชัดว่าไป๋อี้คือคนร้าย การที่จะนำกำลังไปค้นที่จวนรับรองคณะทูตจึงไม่อาจทำได้ อีกทั้งเขาก็ยังไม่รายงานให้ฝ่าบาททรงทราบจนกว่าจะมีหลักฐานมัดตัวคนร้ายเสียก่อน ความกังวลใจอันหนักหน่วงนี่ตามตำราที่นางอ่านมาคาดว่าเป็นปัจจัยหลักทำให้เขาไม่มีอารมณ์ทำเรื่องเช่นนั้นองค์หญิงสิบสามผู้เริ่มถูกเหล่าสะใภ้ในจวนกดดันเรื่องมีบุตรแม้พวกนางจะไม่เอ่ยมาตรงๆ องค์หญิงสิบสามก็รับรู้ได้ว่าตนเองเป็นความหวังของสกุลหยางจึงร้อนใจเป็นอย่างยิ่งที่สามีไม่ใกล้ชิดเช่นเดิม“อาชิง เช่นนี้ข้าจะมีบุตรได้อย่างไร” นางเอ่ยด้วยความกังวลในคืนนี้นางสู้อุตส่าห์ให้อาชิงขัดตัวผิวแทบลอกหลังจากนั้นชโล
Last Updated : 2025-04-24ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 161
เช้าวันต่อมาองค์หญิงสิบสามตื่นสายกว่าปกติ นางพลิกกายพร้อมบิดขี้เกียจต้องตกใจเมื่อพบว่าตนเองนั้นแต่งกายแน่นหนาอีกทั้งยังถูกห่อด้วยผ้าห่มหลายชั้น นางไม่ได้พบหน้าหยางเอ้อหลางเช่นเคยจึงได้แต่ตำหนิตนเองเรื่องนิสัยขี้เซาของตนเองเป็นเหตุจึงไม่สามารถตื่นมาพบหน้าสามีผู้ยุ่งเหยิงของนางได้ในตอนเช้า“ท่านแม่ทัพเหตุใดเร่งรีบนัก” “การจับคนร้ายต้องทำอย่างเร่งด่วน ช่วงนี้เขาจึงยุ่งแทบทุกวันเขาลำบากเพราะข้าแท้ๆ”องค์หญิงสิบสามถอนหายใจออกมา หยางเอ้อหลางผู้เคร่งเครียดบัดนี้คงไร้ความรู้สึกเรื่องนั้นไปแล้วองค์หญิงสิบสามนางรู้ตัวเองดีว่าเป็นความหวังเดียวของสกุล เรื่องทายาทจึงสำคัญกับนางเป็นอย่างยิ่ง แต่สามีดันเกิดเรื่องนางต้องทำเช่นใดดี หรือจะปรึกษาเขาตรงๆ ให้เขาพบท่านหมอเพื่อรักษาดีหรือไม่“องค์หญิงเขาว่าบุรุษมักอับอายในเรื่องนี้ ท่านแม่ทัพคงอับอายเป็นแน่จึงได้ปิดบังท่าน”“อับอายหรือ ข้าเป็นฮูหยินของเขาเหตุใดเขาต้องอับอาย ไม่ได้การแล้วอาชิงเราต้องกระตุ้นเขาเสียหน่อย”“กระตุ้นหรือเพคะ”“ใช่” องค์หญิงแย้มยิ้มก่อนจะเอ่ยว่า"อาชิงเจ้าไปหายาปลุกกำหนัดให้ข้า" "องค์หญิงท่านจะทำสิ่งใด"อาชิงเอ่ยถามพลางสำลักขน
Last Updated : 2025-04-24ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 162
คำพูดของนางชโลมจิตใจของเขาได้เป็นอย่างดี เขารับยาจากนางมาดื่มท่าทางมีพิรุธของนางทำให้เขายิ่งประหลาดใจ หากเป็นสตรีอื่นส่งของให้เขากินพร้อมด้วยท่าทางเช่นนี้หยางเอ้อหลางคงได้โยนทิ้งด้วยมั่นใจว่าสิ่งนี้ย่อมมีพิษแต่เพราะเป็นขององค์หญิงสิบสามเขาจึงวางใจยกซดจนหมดถ้วย"ข้าได้หินจันทรามาแล้ว แม้จะสังหารไปบางคนแต่ยังมีบางคนที่คณะราชทูตเข้าเขตชายแดนก่อนที่ข้าจะจับได้สงครามระหว่างแคว้นอาจเกิดขึ้น""เป็นเพราะข้าหรือ""เจ้าอย่าได้ห่วงเลย ความจริงแคว้นเว่ยมีจุดประสงค์แอบแฝงอีกทั้งพยายามลักพาตัวเจ้าฝ่าบาทคงไม่ยินยอมให้ต้าชิงโดนลบหลู่เกียรติเช่นนี้เป็นแน่ ตอนนี้เพียงหาสายลับที่แฝงกายในแคว้นให้พบเมื่อจับสายลับได้คาหนังคาเขาแคว้นเว่ยก็ไม่อาจปฏิเสธการละเมิดข้อตกลงได้แล้ว"องค์หญิงสิบสามวางใจแล้วเพียงได้ยินสามีอธิบาย นางวางถ้วยน้ำชาลงพลันถูกสามีโอบรอบเอว นางกับเขาพูดคุยกันได้ราวหนึ่งก้านธูปดูเหมือนว่าสามีของนางจะเหงื่อท่วมกายแล้ว"หมินเออร์ ท่านวางยาข้าหรือ"เขารู้ทันอีกทั้งยังหัวเราะเสียงประหลาด เขารู้แล้วว่าเขาต้องพิษใดในตอนนี้"ลำบากท่านพี่แล้ว” นางเอ่ยยิ้มๆ“ข้าคิดว่าคงเป็นท่านที่ลำบาก” น้ำเสียงแหบ
Last Updated : 2025-04-24
Latest chapter
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 200
ร่างขององค์หญิงสิบสามอ่อนระทวย ในขณะที่เขาปรนเปรอนวดเฟ้นอกอวบเร่งจังหวะร้อนผ่าว เขาใช้เข่าดันแยกขาของนางออก กดแท่งใหญ่ยาวเข้าไปภายในที่นุ่มชุ่มฉ่ำจนมิดด้ามนางบีดรัดเขา ตอดเขาจนเขาเจียนคลั่ง หยางเอ้อหลางขยับกายดุนดันตนเองเข้าไปจนถึงส่วนที่ลึกที่สุดนางกำลังโอบล้อมเขาบีบบังคับเอาเสียงครางราวสัตว์ป่าบาดเจ็บออกมาจากริมฝีปากของเขา หยางเอ้อหลางครางทั้งที่ยังดูดกลืนปลายถันของนางเอาไว้ เขาเร่งจังหวะควบนางประดุจควบอาชา เข้าออกลึกล้ำแม้อากาศจะหนาวแต่สองร่างกลับเต็มไปด้วยเหงื่อชื้น เขาช้อนสะโพกผายขึ้นกระแทกนางจนร่างอรชรสั่นสะท้าน องค์หญิงสิบสามรู้สึกเหมือนตนเองกำลังถูกเขานำลงกระทะใบใหญ่แล้วเคี่ยวให้ละลายครั้งแล้วครั้งเล่าเขาทำอย่างที่พูดดูดกินร่างกายของนางทุกสัดส่วนไม่เหลือเว้นแม้แต่ส่วนเดียว หากนางไม่มีกระพรวนผู้พิทักษ์เกรงว่าทั้งร่างของนางคงเต็มไปด้วยร่องรอยรักที่เขาฝากไว้แล้วจังหวะดูดเม้มของเขาพร้อมกับสองมือที่บีบเคล้นปทุมถันนั้นทำให้นางเสียวสะท้าน ยามที่เขาขบกัดฟันลงมาที่ผิวขาวผ่องทำให้นางขนลุกชันองค์หญิงสิบสามกรีดร้องออกมาครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่รู้อายเขาถาโถมร่างลงมา กดสะโพกของนา
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 199
ความรู้สึกเสียวแปลบเมื่อมือของเขาและมือของนางสัมผัสที่เต้าอวบ ทำให้องค์หญิงสิบสามครางต่ำ หยางเอ้อหลางดันขาของนางให้กว้างขึ้น สอนนางให้ขยี้ขยำเต้าอวบของตนเองก่อนจะปล่อยมือแล้วแยกขาของนางออกให้สุดเขาลงลิ้นชิมรสภรรยาอย่างหื่นกระหาย ปลายลิ้นแหลมดุนดันในขณะที่ขบกัดและละเลงลิ้นดูดกลืนนางเอาไว้ในปาก องค์หญิงสิบสามสะดุ้งครั้งแล้วครั้งเล่า ดันกายขยับสะโพกเข้าหาเขามือที่ถูกเขาสอนให้ล่วงเกินตัวเองยังคงทำหน้าที่กระตุ้นความรู้สึกร้อนรุ่มของตนเอง เพลิงสวาทที่เขาสร้างให้เกิดขึ้นกับนางอย่างรวดเร็วกำลังเผาไหม้องค์หญิงสิบสามเกือบจนสิ้นสติ นางกรีดร้องในลำคอทุกครั้งที่เขาแยงลิ้นเข้าหา เขารัวลิ้นฟาดฟันเบื้องล่างองค์หญิงสิบสามอย่างไม่ปรานี นางกดศีรษะของเขาลงให้เขากินมากกว่านี้ดื่มด่ำกับนางมากกว่านี้ สุดท้ายเป็นนางที่ดึงเอี๊ยมของตนเองทิ้ง ยันกายมองศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมยาวนุ่มหนาของสามี นางดึงปิ่นปักผมของเขาออก ก่อนจะดึงกวานเงินที่ครอบเส้นผมออกแล้วโยนทิ้งอย่างไม่ปรานี นางเปลือยเปล่าเช่นนี้เหตุใดสามียังมีอาภรณ์ติดกายเห็นแล้วขัดเคืองยิ่งแต่นางยังไม่ทันได้คิดสิ่งใด ลิ้นของเขาก็ฟาดฟันลงมาจนนางบิดกายเร่า เ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 198
เสียงปิดประตูด้านนอกเรือนดังขึ้น หยางเอ้อหลางรินน้ำชาให้องค์หญิงสิบสามนางยกขึ้นมาจิบ เห็นว่ารสชาติมีความหวานยิ่งอีกทั้งหอมกรุ่นอยู่ในปากนางชื่นชอบยกดื่มจนหมดจอก แล้วนางก็คิดขึ้นได้ว่าได้ดื่มชานี้เมื่อครั้นฝ่าบาทพระราชทานให้เมื่อนานมาแล้ว“ชานี้เป็นชาเลื่องชื่อที่หากินได้เพียงปีละครั้ง ข้าเคยชิมมาแล้วคิดไม่ถึงว่าที่นี่จะมีชาประเภทนี้อยู่ด้วย”“เป็นสินค้าของโรงชาของเรา”“โอ้ท่านพี่แม้แต่ชาหายากในแผ่นดินก็เป็นสินค้าของท่านหรือ”องค์หญิงสิบสามหัวเราะอย่างชอบใจ นางเป็นภรรยาเศรษฐีของจริงแล้ว ไม่อดตายแล้ว“แคว้นอิ๋นของท่านยายเชี่ยวชาญเรื่องดอกไม้ ใบชาดังนั้นสินค้าหลายอย่างก็มาจากการคิดค้นของท่านยาย”เขารินชาให้นางอีกจอก ก่อนที่จะเดินไปเทน้ำอุ่นลงในอ่างใบเล็กหยางเอ้อหลางถือชามมาถอดรองเท้าหุ้มแข้งสีขาวของภรรยาออกพร้อมกับถุงเท้าเขาจับเท้านางแช่ในน้ำอุ่นพร้อมกับนวดให้เบา ๆ นางรู้สึกผ่อนคลายยิ่ง คนที่อุ้มนางเดินคือเขาแต่เขากำลังทำราวกับว่านางได้ใช้เท้านี้อย่างหนักมากระนั้นแต่เมื่อเห็นว่าใบหน้าเขาดูอิ่มเอมนักองค์หญิงสิบสามจึงปล่อยให้สามีดูแลอย่างมีความสุข อีกทั้งความหอมของกลิ่นดอกไม้ที่ผสมในน้ำอ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 198
หนุ่มน้อยหลายคนถึงกับอายม้วนเมื่อสบสายตากับองค์หญิงสิบสาม นางกลายเป็นที่นิยมในเวลาเพียงชั่วลมหายใจหยางเอ้อหลางกระแอมอีกครั้งแล้วเอ่ยเสียงต่ำ“ข้าเพียงพาองค์หญิงมาเดินเล่น พวกเจ้าไม่ต้องมากพิธีสิ่งใดที่ควรทำก็ไปทำเสีย”“เจ้าค่ะ” บุรุษหนุ่มหลายคนแยกย้ายออกไปแล้วเหลือเพียงสตรีที่คอยดูแลนำพวกเขาไปที่เรือนพัก องค์หญิงสิบสามจึงสามารถโผล่ศีรษะมาจากอ้อมแขนของเขาได้ หยางเอ้อหลางสนทนากับหญิงชราอีกหลายคำก่อนนางจะประสานมือคารวะแล้วเลี่ยงไปดูแลจัดน้ำร้อนน้ำชาให้กับพวกเขา“ท่านพี่บอกพาข้ามาเดินเล่นแต่ท่านอุ้มข้าอยู่เช่นนี้ข้าจะเดินได้อย่างไร”“พื้นดินลื่นนัก ข้าเกรงท่านจะเสียหลักล้มข้าอุ้มเจ้าเช่นนี้ดีแล้ว”องค์หญิงสิบสามบิดคางของเขาแล้วเอ่ยว่า“ท่านพี่ข้าเป็นวรยุทธ์จะเสียหลักได้อย่างไร”นางหัวเราะแต่สองมือกลับโอบรอบคอของเขาแน่น เห็นได้ชัดว่าแม้เขาจะปล่อยนางลงนางก็จะเกาะเขาเป็นปลิงอยู่เช่นนี้ ใบหน้าขาวใสงดงามท่ามกลางหิมะขาวของท่านพี่หล่อเหลานัก หล่อเหลาจนอดที่จะยกมือลูบไล้อย่างไม่อายสายตาคนรอบข้างได้ จวบจนนางอดทนไม่ไหวโน้มคอของสามีลงมาจุมพิตเบาๆที่ริมฝีปากแดงระเรื่อของเขา “ชื่นใจจัง” นางเอ่ยอย
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 197
รูปร่างของเขาที่ว่าขณะสวมอาภรณ์นั้นงดงามมากสมบูรณ์แบบมากแล้วแต่ผู้ใดจะรู้ว่ารูปร่างที่แท้จริงภายใต้อาภรณ์นั้นกลับสมบูรณ์แบบยิ่งกว่าภาพวาดบุรุษหนุ่มที่งดงามในหนังสือเสียอีกมัดกล้ามแข็งเป็นลอนไหล่กว้างน่าซบช่างเป็นบุรุษที่มีรูปโฉมที่แม้แต่เทพบนสวรรค์ยังต้องริษยาหยางเอ้อหลางมองใบหน้างามล้ำของภรรยาที่แดงระเรื่อนิ้วมือเรียวขาวผ่องที่ลูบไล้บนอกของตนแม้จะมีอาภรณ์หนากั้นกลางกลับส่งผ่านความเร่าร้อนเข้าไปด้านในจนเขากำลังรู้สึกว่าผิวกายบริเวณนั้นกำลังโดนลวก เขาต้องการนางจนไม่อาจรอช้าจึงพานางกระโดดเหาะขึ้นกลางอากาศด้วยเร่งร้อน นางยิ้มบางใบหน้ายังคงแดงระเรื่อดุจสีของกลีบกุหลาบยิ่งมองตัดกับภาพหิมะที่ขาวโพลนอยู่รอบกายช่างดูงามล้ำจนเขาแทบลืมหายใจองค์หญิงสิบสามแท้จริงแล้วนางงดงามยิ่งกว่าหญิงงามล่มเมืองที่เขาได้เชยชมมา มีหญิงงามในอ้อมกอดอีกทั้งเป็นหญิงที่เขาทั้งรักทั้งทะนุถนอมเช่นนี้ความต้องการในตัวนางของเขาจึงมีมากจนแทบคิดว่าตนเองตะกละตะกลามอย่างน่าละอายช่วงล่างของเขาบัดนี้แข็งแกร่งจนดันอาภรณ์ออกมาโชคดียังมีเสื้อคลุมตัวใหญ่คลุมร่างไว้ไม้ให้มันออกมาอวดความใหญ่โตด้านหน้าให้อับอายไปมากกว่านี้สุดปล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 196
"มิน่าเล่าท่านถึงร่ำรวยนัก เป็นเพราะสกุลหยางวางแผนอย่างดีเยี่ยม ข้านับถือยิ่งบรรพบุรุษสกุลหยางนอกจากชำนาญการรบยังสายตากว้างไกลอีกด้วย""ความสุขที่สกุลหยางมีในวันนี้กระนั้นก็ยังแลกกับชีวิตบุรุษสกุลหยางเกือบทั้งสกุล เมื่อเหลือข้าเพียงคนเดียวจึงเป็นความหวังของทุกคนนัก""ท่านไม่ต้องห่วงข้าจะตั้งใจมีทายาทสืบสกุลให้สกุลหยางมากหน่อยเพื่อทำความหวังของสกุลให้เป็นจริง"นางจับมือเขาแน่น หวังเพียงว่าตนเองอาจช่วยคลายความเศร้าโศกในใจของเขาให้มลายไปได้สักเล็กน้อย"ไม่เป็นไรท่านอย่ากดดันตนเองให้มาก แม้ไม่มีก็ไม่เป็นไร"ดวงตาของหยางเอ้อหลางอ่อนแสง องค์หญิงสิบสามไม่ทันสังเกตว่าใบหน้าเขาหม่นหมองลงเล็กน้อยก่อนจะปรับเป็นปกติโดยพลัน"ความจริงแต่งให้ท่านมาก็นานแล้วข้าอย่างไรเสียก็รู้สึกผิดอยู่บ้างที่ยังไม่ท้องเสียที""ท่านมีหินจันทราในร่างกายหากตั้งครรภ์ข้าก็ไม่แน่ใจว่าจะเกิดอันตรายใดหรือไม่ เราป้องกันไว้ดีกว่าจะได้ไม่เสียใจภายหลัง""ท่านพี่"องค์หญิงสิบสามน้ำตาคลอแล้วยิ่งเขาดีเช่นนี้นางยิ่งรู้สึกผิด ความจริงที่ว่านางแอบดื่มยาหยุดครรภ์เขาอาจจะรู้แต่นางไม่อาจเสี่ยงให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นได้ หากนางตั้งครรภ์แล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 195
เถ้าแก่เหลาน้ำชาออกมาต้อนรับประดุจพวกเขาเป็นลูกค้าปกติทั่วไป ยามเช้าผู้คนในเหลาน้ำชาแน่นขนัดด้วยเป็นเหลาขึ้นชื่ออันดับหนึ่งในต้าชิงข้างในจึงคึกคักยิ่ง เห็นได้ชัดว่ากิจการดีและทำเงินได้มากเพียงใด ความจริงองค์หญิงสิบสามก็เคยมาที่นี่บ่อยครั้งเมื่อครั้นฉางอ๋องยังประจำการที่เมืองหลวงเถ้าแก่ร้านน้ำชาจึงรู้จักนางเป็นอย่างดี แต่คิดไม่ถึงว่าบุรุษเช่นหยางเอ้อหลางที่อาศัยอยู่ชายแดนมายาวนานจะดูสนิทสนมกับเถ้าแก่ได้เพียงนี้หยางเอ้อหลางจูงมือภรรยาตามเถ้าแก่เข้ามาในห้องรับรองห้องหนึ่งแยกจากห้องโถงรวมเพียงเข้ามาในห้องนี้เสียงด้านนอกที่ดังจอแจโหวกเหวกพลันเงียบสนิทองค์หญิงสิบสามมองไปรอบๆภายในห้องอบอุ่นและตกแต่งอย่างงดงามอีกทั้งยังสะอาดเรียบร้อย"ท่านพี่ที่นี่เหมือนห้องพักในโรงเตี๊ยมมากกว่าเป็นเหลาน้ำชา" นางเอ่ยเบาๆ เมื่อเถ้าแก่ส่งพวกเขาแล้วหยางเอ้อหลางก็ไม่ได้สั่งสิ่งใดเพียงแต่พยักหน้าคนผู้นั้นก็ออกจากห้องทันที "ข้ามีบางสิ่งต้องการให้ท่านเห็น"เขาเอ่ยพลางเดินไปที่เตียงนอนองค์หญิงสิบสามเดินตามสามีมาพบว่าด้านข้างเตียงถูกประดับด้วยเครื่องปั้นสลักลายผลทับทิมงดงามนักหยางเอ้อหลางใช้สองมือหมุนเครื่องปั้
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 194
นางลูบแขนที่ขาวผ่องของเขาเบาๆ ราวกับเป็นหยกล้ำค่า ที่สำคัญหากขายของคนต้องเห็นใบหน้าหล่อๆ ของเขาอีกมาก หากมีสตรีใจกล้าหน้าด้านมาทำให้นางปวดหัวคงลำบากน่าดู ครั้นคิดถึงว่าต้องแบ่งเขาให้ผู้อื่นเชยชมแล้วก็รู้สึกขัดใจยิ่ง ค้าขายเช่นนี้แม้ได้กำไรในตัวเงินแต่นางย่อมขาดทุนในเรื่องสามีดังนั้นเลิกคิดตอนนี้จะดีกว่าหยางเอ้อหลางยิ้มแล้วเอ่ยว่า"หมินเออร์อยากให้ข้าทำอาชีพใดเล่า" หยางเอ้อหลางเอ่ยอย่างเอาใจภรรยา"ไม่ต้องทำอันใด"นางขมวดคิ้วทำท่าครุ่นคิดก่อนจะยิ้มออกมาพร้อมกับดีดนิ้วเสียงดัง"หืม ไม่ต้องแล้วหรือ" เขามองท่าทางน่ารักของนางพร้อมกับยีศีรษะนางเบาๆ"ท่านพี่ ข้าว่าเราหาที่เหมาะ ๆ แล้วเอาเงินไปฝังดินหลีกเลี่ยงทางการดีหรือไม่ป้องกันไว้ก่อนย่อมเป็นการดี หากฝังดินแล้วเราก็สามารถเอาสมบัติมาใช้ในภายหลังได้"องค์หญิงสิบสามหัวเราะอย่างมีความสุข สมบัติของเขามีมากต้องเริ่มหาที่ทางที่ปลอดภัยเพื่อจัดการแล้วหยางเอ้อหลางหัวเราะไม่ได้ ร้องไห้ไม่ออก นางคิดว่าเขาสิ้นไร้ไม้ตอกและฝ่าบาทจะทรงพระทัยดำกับสกุลหยางเพียงนี้หรือ ในที่สุดเขาจึงเอ่ยขึ้นว่า"หมินเออร์ท่านแต่งให้ข้า ข้าสัญญาจะปกป้องเจ้าไม่มีทางให้ลำบ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 193
อาชิงคิดว่าตนเองคงชี้แนะได้เพียงเท่านี้ นางกินให้เขาดูเป็นตัวอย่างพร้อมกับเป็นฝ่ายป้อนหมั่นโถวให้กับองครักษ์ฝาน เขาผู้นั้นไม่ขัดข้องอ้าปากกินอย่างว่าง่ายแต่ว่าอาชิงมองว่าเขาช่างดูไร้วิญญาณชะมัดปากอวบอิ่มของอาชิงที่อ้าปากกินหมั่นโถวนั่นยั่วยวนเกินไปแล้ว นิ้วมือเล็กๆ ที่เขาบังเอิญได้สัมผัสเมื่อยามนางป้อนเขาอ่อนนุ่มจนเขาไม่อยากปล่อยยิ่งนางงดงามยิ่งนางใสซื่อองครักษ์ฝานยิ่งเจ็บปวด เขาชอบทุกสิ่งที่เป็นนางแล้วจะให้เขาปล่อยวางได้อย่างไรคนผู้นั้นมีใบหน้าเป็นอย่างไร องอาจเพียงใดจึงทำให้อาชิงต้องตาต้องใจได้เพียงนั้น จู่ๆ องครักษ์ฝานก็อยากเห็นหน้าคนผู้นั้นนัก"ท่านอย่าบอกว่าวันนี้ยอมตื่นเช้าเพียงเพื่อมาต่อแถวซื้อหมั่นโถวนี่หรอกนะ"หยางเอ้อเอ่ยถามพลางยื่นมือไปรับถุงหมั่นโถวจากภรรยาพร้อมกับล้วงเจ้าก้อนกลมสีขาวนุ่มนิ่มออกมา ก่อนจะเป่าหมั่นโถวเบาๆ ไล่ความร้อนออกไปจนอุ่นดีแล้วจึงป้อนให้องค์หญิงสิบสาม นางอ้าปากรับพร้อมกินอย่างมีความสุข เมื่อชิมรสชาติของหมั่นโถวที่สามีทั้งเป่าทั้งป้อนให้จนหมดไปทั้งลูกแล้วจึงเอ่ยว่า"ไม่ใช่เท่านี้เพียงแต่ว่าข้าเห็นว่าหากท่านออกจากราชการแล้วเราควรค้าขายดีหรือไม่ ข้าว
