สำรวจบ้าน

ยามเหมาจางซูฉีตื่นแล้ว กำลังลุกไปต้มน้ำอาบวันนี้จะเดินตามทางเล็กๆนั่นเพื่อไปในตัวตลาด เมืองหลวงเป็นเช่นไรนางไม่รู้เพราะร่างนี้ไม่เคยออกจากบ้าน แต่นางเป็นนักเดินป่าการสังเกตน่าจะไม่อยาก จุดสังเกตในเมืองนั้นทำได้ง่ายกว่า

"พี่ใหญ่ เหตุใดตื่นแต่เช้าเจ้าคะ นอนต่อเถอะเดี๋ยวข้าทำเอง"เสี่ยวเถาที่ตอนนี้ถูกสั่งห้ามเรียกนางว่าพระชายาเดินเข้าครัวมาก็ถามทันที

"อืม พี่จะไปตลาดสักหน่อยพี่จะลองดูว่าเงินนั้นยังใช้ได้หรือไม่ สามสิมปีแล้วไม่รู้ว่าเขาเปลี่ยนแปลงอะไรบ้าง พวกเราไม่เคยได้ออกนอกจวนไปดูลาดเลาก่อน"

จางซูฉีลูบศีรษะเสี่ยวเถา เด็กสองคนพี่น้องนี้ ถูกตีถูกด่าแทนนางมาตลอด จางซุฉีคนเดิมสติไม่ดีบ่าวไพร่ในจวนรังเกียจไม่อยากรับใช้ วันๆนั่งน้ำลายไหลยืดน้ำท่าก็ไม่อาบ

เมื่อวานตอนอาบน้ำไม่ใช่ว่าที่ผ่านมาไม่อาบน้ำ แต่ดูเหมือนเด็กสองคนนี้จะเอาเขม่าก้นหม้อเอยแป้งหมี่เอยมาทาให้นางเพื่อปกปิดความงามของจางซูฉี ร่างเดิมงามมากอย่างที่ในละครชอบกล่าวถึงว่างามล่มบ้านล่มเมืองอะไรเทือกนั้นแหละ

จางซูฉีเลือกชุดธรรมดามาหนึ่งชุดจากในหีบ จากนั้นก็เกล้าผมทรงสตรีที่แต่งงานแล้ว ทาแป้งหนานใช้ถ่านแต่งแต้มใฝเม็ดโตบริเวณหางคิ้ว ขีดเบาๆให้เป็นรอย รวมๆแล้วคล้ายกับสตรีอายุสี่สิบ เสี่ยวจูที่เพิ่งจะตื่นมาตะลึง

"พี่ใหญ่ ท่านเก่งจังข้าๆจำท่านแทบไม่ได้เลยเจ้าค่ะ"

"เห็นไหมเสี่ยวเถา เสี่ยวจูยังจำพี่ไม่ได้ขนาดอยู่ด้วยกันทุกวันแล้วจะห่วงอันใด เยี่ยอ๋องเจอหน้าพี่แค่วันแต่งกับเมื่อวานนี้ ถึงเจอกันเขาก็ไม่สนใจหรอก"

จางซูฉีรู้ดีว่าเด็กสองคนนี้เป็นห่วงพวกนางในตาแดงแล้ว จึงลูบหัวปลอบใจต้องรีบหาเงินแล้วพาพวกนางไปจากที่นี่ เขียนหนังสือวาบหวิวหรือไม่ๆๆๆมีเด็กอยู่ด้วยไม่ดี ขายแบบเครื่องประดับหรืออืมเมื่อคืนลองวาดไว้สองแบบ ส่วนสมุนไพรต้องขึ้นเขา ลองดูก่อนว่าวันนี้ได้เรื่องอะไรบ้าง

"พี่ไปแล้วอย่าลืมดายหญ้าให้เกลี้ยงนะตรงแปลงผักนั่น พี่จะดูว่าพอจะซื้ออะไรได้บ้างจะรับไปรีบกับนี่ยามเฉินแล้วกว่าจะเดินไปถึงอีก"

เสี่ยวเถากับเสี่ยวจูจับมือนางแน่นเด็กสองคนเป็นห่วงนางๆรู้ดี จากนั้นก็เดินไปด้านข้างฝั่งลำธารเดินข้ามลำธารก่อนจะถึงประตูบานเล็ก เดินมาตามทางที่สำรวจเมื่อวาน จางซูฉีเดินมาได้ครึ่งทางอยู่ๆก็เวียนหัวจึงจับต้นไม้ค่อยๆนั่งลง

"เป็นอะไรไป ฉันจะตายอีกรอบหรือไม่นะแต่ถ้าจริงขอเกิดใหม่เป็นเป็นศรษฐีนะ ไม่มีจะกินแบบนี้ไม่เอา" เวียนหัวจนต้องหลับตารู้สึกตัวอีกทีเพราะมีสายลมอ่อนๆมาปะทะ จางซูฉีลืมตาขึ้นตรงหน้านางเป็นทุ่งกว้างขนาดสนามฟุตบอล มีดอกไม้และสมุนไพรหลากหลายชนิดขึ้นอยู่ มีกระท่อมหลังเล็กๆหนึ่งหลัง มีสระน้ำกว้างประมาณสระว่ายน้ำขนาดมาตราฐาน มีกอไผ่สามกอ จางซูฉีหิวจริงๆจึงเดินไปดูผลไม้ตรงหน้าก่อนจะเด็ดองุ่นมาหนึ่งพวง มิติหรือมีแต่ต้นไม้ใบหญ้าเนี่ยนะ

"มีแต่ต้นไม้ใบหญ้าอะไร หัดดูก่อนค่อยติ"เสียงดังมาจากด้านหลังจางซูฉีหันกลับไปก็พบว่ามีชายชราผมขาวคนหนึ่งยืนอยู่

"เอ่อ คุณตาคะที่นี่คือมิติหรือคะแล้วไม่มีพวกซูเปอร์มาเก็ตหรือว่าเครื่องอำนวยความสะดวกสักหน่อยหรือคะ"

"นี่ๆๆๆน้อยๆหน่อยนี่ข้าก็ต้องเอาตะบะเซียนแลกมาให้เจ้าเชียวนะ ในกระท่อมนั่นเจ้าอยากได้อะไรก็แค่นึกเอา แต่ต้องเป็นของที่สามารถหาได้ในยุคนี้ ไม่ใช่เครื่องซักผ้าหม้อหุงข้าวไฟฟ้าอะไรเทือกนั้น"

"คุณตาทำไมของคนอื่นมีได้ ของหนูน้อยจังละคะคุณตาขาอยากได้อะไรก็นึกเอาเช่นนั้นใบหย่าขอได้ไหมเจ้าคะ"

"เฮ้อไม่ได้!!!! พวกนั้นนะทำงานพลาดชอบเก็บวิญญาณผิดเวลา เขาไม่ตายก็เร่งให้ตายจึงต้องชดเชยแต่เจ้าเนี่ยมาที่นี่เพราะเด็กคนนั้นเลือกเจ้านางเคยติดค้างเจ้าในอดีต ใช้ชีวิตต่อไปให้ดีเถอะ ยามมีภัยก็มาหลบคนนอกเข้าไม่ได้ มีเพียงหมดสติไม่รับรู้เท่านั้นจึงสามารถนำมาไว้ได้พวกเขาจะไม่ตื่นจนกว่าจะนำออกไป ข้าไปแล้วอีกอย่างอย่าด่าข้าที่มาช้าเพราะคิวมันยาว มีเซียนทำงานพลาดเยอะต้องไปต่อแถวแลกมิติเหล่านี้กว่าจะถึงคิวข้าก็ต้องรอนาน ข้าไปแล้วสิ่งของที่อยู่ในนี้ล้วนเป็นของดี อยากเข้ามาเพียงแค่แตะกลางฝ่ามือแล้วตั้งจิตเอา"