ВойтиShare
บทที่ 1173
Related chapter
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1174
“…” มุมปากและหน้าผากของฉินเหยี่ยนเย่ว์กระตุกตุบนางเงยหน้าขึ้นมองรอยยิ้มซุกซนของตงฟางหลี จึงตระหนักได้ว่านางถูกเขาแกล้งอีกแล้วถูกแกล้งซ้ำแล้วซ้ำเล่า นางรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย“กลับไปคุกเข่าบนกาน้ำชาเสีย” นางกล่าวอย่างโกรธเคือง “คืนนี้ไสหัวไปนอนห้องอื่น”“เจ้าเต็มใจหรือ?”“เต็มใจ!”“เช่นนั้น ข้าจะเช
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1175
“เขาล่ะ?”“ท่านอ๋องออกไปแต่เช้าตรู่แล้ว” เฟ่ยชุ่ยกล่าว “น่าจะไปประชุมเช้าเพคะ”“โอ้ใช่” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เพิ่งจำเรื่องประชุมเช้าได้นางใส่ขวดยาไว้ในแขนเสื้อ และส่งคนไปที่สำนักหมอหลวงเพื่อเชิญหมอหลวงหลินหมอหลวงหลินกำลังกระวนกระวายใจเมื่อได้ยินว่าถูกเรียกตัว เขาจึงรีบมาหาทันที “พระชายาอ๋องเจ็ด ช่างเป็
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1176
“มีอะไรผิดปกติหรือ? ข้าเห็นพ้องแล้ว ทว่าไป๋หลินยวนจะเห็นพ้องหรือไม่ก็เป็นเรื่องของเขา” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอ่ยเสียงเย็นชา“หมอหลวงหลิน ท่านคิดว่า เป็นท่านที่โน้มน้าวไป๋หลินยวนได้ หรือว่าข้าทำได้”?หมอหลวงหลินนึกถึงนิสัยของไป๋หลินยวนขึ้นมา พลางถอนหายใจเงียบ ๆหากหลินยวนคุยด้วยง่าย ก็คงไม่ใช่ไป๋หลินยวนแล้
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1177
หากไม่ปกปิดไว้สักหน่อย จะส่งผลต่อรูปลักษณ์ของเจ้าสิบเอาได้ดอกบัวที่แกะสลักนี้อยู่บนหัว ปกปิดรอยแผลเป็นได้พอดีซึ่งดูมีเอกลักษณ์อยู่บ้าง“พี่สะใภ้เจ็ด ท่านว่าดูดีหรือไม่?” ตงฟางอิงคว้ามือนางไว้“ดูดีทีเดียว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์จับมือเล็ก ๆ ของเขาแน่น และเดินไปข้างหน้า “พี่รองจื่อเล่า? เขาเป็นอย่างไรบ้าง?
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1178
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ได้ยินเสียงของไป๋หลินยวน ร่างพลันสั่นสะท้านไม่รู้ตัวนางตบไหล่ตงฟางอิงและเด็กน้อย “พวกเจ้าสองคนไปเล่นกันเถอะ”“เฮะเฮะ พี่สะใภ้เจ็ด ท่านอยากจะอยู่กับอาจารย์ตามลำพังหรือ?” ตงฟางอิงไพร่มือไว้ข้างหลังเหมือนผู้ใหญ่ตัวน้อย “ท่านอยากคบชู้?”“เหลวไหลอันใด?”“หากพี่เจ็ดรู้เรื่องนี้เข้าจะต้องโก
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1179
วงจรสมองของคนวิปริตคนนี้แตกต่างจากคนอื่น ๆโดยเฉพาะทางด้านการใช้ยาพิษ เป็นอัจฉริยะท่ามกลางอัจฉริยะทั้งหลาย นางไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลยหากไม่ใช่เขาเป็นคนให้ยาพิษแก่นางด้วยมือตัวเอง นางก็คงไม่กล้าใช้เรื่องของอวี้เอ๋อร์ ไม่อาจเกิดข้อผิดพลาดได้แม้แต่น้อยในที่สุดฉินเหยี่ยนเย่ว์ก็เดินเข้าไปหาเขา ก่อนจะ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1180
“ไป๋หลินยวน ข้าเตือนท่านแล้วนะ ถ้าท่านกล้าทำอะไรกับข้า ข้าจะตายตรงหน้าท่านทันที ท่านอย่าคิดว่าท่านเป็นคนเดียวในโลกที่สามารถใช้พิษเป็นนะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ตำหนิอย่างรุนแรง ยาพิษของนางอาจไม่มีผลกับไป๋หลินยวนทว่า การฆ่าตัวตายก็เพียงพอแล้ว“ข้าชอบอารมณ์ฉุนเฉียวของท่านมาก” ไป๋หลินยวนหัวเราะเบา ๆ“ข้าเกลี
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1181
“อะไรนะ!”“เมื่อเร็ว ๆ นี้ท่านไปพบเจออะไรมา?” ไป๋หลินยวนเคาะที่วางแขนของเก้าอี้ “หรือว่า เจอของอะไรแปลก ๆ กินอาหารอะไรแปลก ๆ ?”ฉินเหยี่ยนเย่ว์ตกตะลึงอยู่ในใจพิษกู่!สิ่งนี้มาอีกแล้วไสยศาสตร์เป็นสิ่งลวงตา ทว่าพิษกู่นั้นมีอยู่จริงบุคคลเดียวที่เกี่ยวข้องกับพิษกู่ นางนึกขึ้นได้เพียงพระสนมอวิ๋นเท่านั
Latest chapter
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1429
ความเป็นไปได้มากที่สุด คือพี่ใหญ่ใช้ประโยชน์จากทาสเป่ยลู่คนนั้น ทำเรื่องที่มิอาจเปิดเผยได้เหล่านั้นอยู่ที่นี่หากเป็นเหตุผลเช่นนี้ เบาะแสทุกอย่างล้วนราบรื่นแล้วตงฟางหลีเดินอ้อมห้องอีกหนึ่งรอบใช้มือสัมผัสและเคาะสิ่งของที่น่าสงสัยทั้งหมดเบา ๆ ไปหนึ่งรอบน่าเสียดาย ที่หาร่องรอยของห้องลับไม่เจอ“จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1428
ตงฟางหลีพยุงตัวกับราวบันได ใบหน้าหล่อเหลานั้นซีดเผือดหากเป็นน้ำพุจริง ๆ ไม่เพียงแต่รสนิยมเลวร้าย มิหนำซ้ำยังส่งกลิ่นเหม็นจนทำให้คนเดือดดาลจางฉู่ส่ายหน้า “มิทราบได้พ่ะย่ะค่ะ แทนที่จะบอกว่าเป็นน้ำพุ มิสู้บอกว่า พวกมันดูเหมือนเสาค้ำยันศาลามากกว่า ที่แห่งนี้เป็นที่ที่เฉียนอ๋องสร้างขึ้นกับมือเพื่ออนุภร
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1427
ในแววตาเขาไร้คลื่นลม และน้ำเสียงก็ราบเรียบมากเช่นกันเฟยอิ่งลอบขมวดคิ้วแน่นเขารู้จักจางฉู่มาแต่ไหนแต่ไร จางฉู่มีนิสัยเย็นชา กระทำการสุขุมหนักแน่น ไตร่ตรองพิจารณารอบด้าน มิใช่คนที่มุทะลุบุ่มบ่ามพรรค์นั้นหากแต่พฤตกรรมครานี้ ผิดแปลกไปอย่างแท้จริงแปลกไปจนมิคล้ายกับเป็นจางฉู่ตัวจริงเฟยอิ่งยิ่งคิดก็ยิ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1426
ตงฟางหลีเดิมทีก็มีโรครักความสะอาดอยู่แล้ว ทนรับกลิ่นแปลกประหลาดเช่นนี้ไม่ได้ที่สุดยามที่กลิ่นเหม็นเน่าสายนั้นถาโถมเข้ามา เขาถึงกับอดถอยหลังไปหลายก้าวไม่ได้ ภายในกระเพาะประหนึ่งพลิกแม่น้ำล้มมหาสมุทรก็มิปานเขารีบล้วงหาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปิดจมูก สะกดความรู้สึกขยะแขยงลงไปเฟยอิ่งเองก็ถูกความรู้สึกน่ารัง
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1425
“เหตุผลที่คุณหนูเซียวหย่ากับพี่ใหญ่ เป็นเพราะว่าพี่ใหญ่สังหารลูกของพวกเขาเองกับมือ” ตงฟางหลีพูดต่อไป “ที่นางมิสามารถตั้งครรภ์มาโดยตลอด ก็เป็นการขัดขวางของพี่ใหญ่เช่นกัน”“พี่ใหญ่คิดว่าการตายของทาสเป่ยลู่เกี่ยวข้องกับคุณหนูเซียว จึงเอาโทสะมาระบายใส่คุณหนูเซียว คุณหนูเซียวที่ลุ่มหลงในความรักอย่างลึกซึ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1424
บนใบหน้าเย็นชาและแน่วแน่นั้น เผยให้เห็นถึงสีหน้าไม่น่าดูเป็นอย่างยิ่งร่างกายสูงใหญ่ของเขาถอยหลังไปอย่างไร้ร่องรอย น้ำเสียงนั้นทั้งลำบากใจทั้งเจ็บปวด “หวั่นเอ๋อร์...ไม่สิ พระชายาเฉียนจากไปแล้ว และคงไม่มีวันกลับมาอีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“เรือนบุปผาหาได้มีผู้ใดอยู่ไม่ เชิญท่านอ๋องเจ็ดกลับไปเถิด”ยามที่จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1423
ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าใด เวลาที่เหยี่ยนเย่ว์จะได้รับความทรมานก็จะยิ่งนานมากขึ้นเท่านั้นยามที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา หน้าผากตงฟางหลีถึงกับเต้นตุบ ๆ โดยไม่รู้ตัวไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกไปเองหรือไม่เขามักจะรู้สึกว่า แม้ว่ายัยหนูของเขาจะพลั้งเผลอถูกคนลักพาตัวไปทว่า มิใช่สตรีที่จะปล่อยให้ผู้อื่นเข่นฆ่าได้
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1422
ขณะเดียวกันภายในหอฉยงฮวาใบหน้าตงฟางหลีดำทะมึนนิ้วของเขาเคาะที่โต๊ะเบา ๆหลังจากคาดเดาได้ว่าเหยี่ยนเย่ว์อาจถูกเฉียนอ๋องลักพาตัวไปเขากลัวว่าหากเข้าไปหาตรง ๆ จะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นกลัวว่าหลังจากพี่ใหญ่ที่มีนิสัยวิปริตเช่นนั้นถูกกระตุ้นเข้า จะทำอันตรายต่อเหยี่ยนเย่ว์ดังนั้น จึงมาที่หอฉยงฮวาก่อ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1421
ท่ามกลางการนองเลือดพร่าเลือน เขาตกตะลึงและเผยสีหน้าเหลือเชื่อ “เจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”“ดูเหมือนข้าจะเดาถูก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เย้ยหยันเดิมทีนางไม่แน่ใจนัก และอยากหลอกลวงเขาคิดไม่ถึงว่าการหลอกลวงจะประสบผลสำเร็จในครั้งเดียวการกระทำโหดเหี้ยมเกิดขึ้นที่ก้นทะเลสาบ ช่างเข้ากับนิสัยวิปริตนี้จริง ๆ“เจ้ารู้ได
