LOGINShare
บทที่ 1125
Related chapters
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1126
“เจ้าเจ็ด” พระสนมเหยาตกตะลึงกับรังสีที่ตงฟางหลีกำจายออกมา “อย่าทำอะไรที่โง่เขลานะ”“พระสนมเหยาไม่จำเป็นต้องพูดให้มากความ” ตงฟางหลีกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “มีคำกล่าวหนึ่งคำที่ว่า หนี้เลือดต้องชำระด้วยเลือด”ไม่ว่าจะเกี่ยวข้องไปถึงใครก็ตาม ตราบใดที่กล้าลงมือกับยัยหนู เขาจะไม่มีวันปล่อยไปตงฟางหลีไม่รั
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1127
ท่านอ๋องผู้ตกอยู่ในสภาพเช่นนั้น ยิ่งเห็นเลือดก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้น หลังจากเหยียบย่ำบนกองกระดูกไปจนถึงด้านบนสุดแล้ว ใต้ท้องฟ้าพลันมีฝนโลหิตสีแดงฉานตกลงมาเรื่องราวในครานั้นสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งราชสำนัก แล้วชื่อเสียงท่านอ๋องเจ็ดกระหายเลือดดั่งพยายมราชก็ได้เผยแพร่ออกไปหลายปีมานี้ ท่านอ๋องเอาแต่พักรักษา
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1128
เด็กหนุ่มหน้าเหลืองรูปร่างผอมบางขดตัวอยู่ในมุมเนื้อตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวแววตาของเขาประกายความหวาดกลัว มือกำเศษเงินก้อนเล็ก ๆ ก้อนหนึ่งในกระเป๋าแน่น พลางเม้มปากอย่างแรงตงฟางหลีหันไปทางเด็กหนุ่มคนนั้นเด็กหนุ่มพยายามหดตัวอยู่ในฝูงชน ไม่กล้าก้าวออกมา“ตู้เหิง”ตู้เหิงรับคำสั่ง ไม่นานก็หิ้วตัวเด็
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1129
ราวกับว่า หากเปิดปากพูดออกมาก็จะถูกฝังทันทีพวกเขาไม่ว่าใครก็มิกล้าปริปากพูดอะไรออกมาอีกภายใต้ความหวาดกลัวจากความตายที่ลอยปกคลุม ร่างกายจึงสั่นเทาราวกับตะแกรงไม่หยุด“ตู้เหิง ลงมือ” หลังจากผ่านไปเนิ่นนานครู่ใหญ่ ตงฟางหลีจึงเอ่ยขึ้น“พ่ะย่ะค่ะ” ตู้เหิงพาคนจับตัวคนกลุ่มนี้โยนลงไปในหลุมที่ขุดไว้เป็นอย
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1130
ตงฟางหลีปรายตามองตู้เหิงด้วยสายตาเย็นชาแวบหนึ่งตู้เหิงตัวสั่น เขาฝืนหัวเราะออกมา “ทุกคนล้วนถูกท่านอ๋องทำให้ตกใจหมดแล้ว นี่กระหม่อมมิใช่เห็นว่าบรรยากาศตึงเครียดเกินไป จึงปรับบรยากาศหรือ”“ท่านอ๋อง ท่านดูสิ เศษเงินล้วนเก็บรวบรวมหมดแล้ว ท่านคิดจะทำอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ?”ตงฟางหลีไม่สนใจเขาสายตาเขากวาดไปย
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1131
เถี่ยตั้นหาได้เข้าใจไม่ ก่อนจะคาบอีกเหรียญขึ้นมาอีกครั้งครานี้มันเรียนรู้จนฉลาดแล้ว มิได้คาบให้ตงฟางหลี แต่คาบไปให้ตู้เหิงแทน“เด็กดี เจ้าฉลาดมาก ไม่เสียแรงที่ตีเจ้า” ตู้เหิงรับเหรียญมาอย่างมีความสุขส่วนตงฟางหลีขมวดคิ้วมุ่นสุนัขโง่ตั้งความหวังไว้ไม่ได้ เช่นนั้นก็คงทำได้เพียง...ฝังทุกคนทิ้งเสีย!
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1132
องค์หญิงอันชางมีพื้นฐานจิตใจดี ชอบคำนึงถึงสถานการณ์โดยรวม ชอบไกล่เกลี่ยยุติความขัดแย้ง และชอบให้น้อยเรื่องดีกว่ามากเรื่องเรื่องเหล่านี้ เขาเข้าใจทว่า หากครั้งนี้ปล่อยฆาตรกรเหล่านั้นไปอย่างง่ายดายไม่แน่ว่าอาจจะมีครั้งที่สอง ครั้งที่สามเกิดขึ้น...ครั้งนี้โชคดีที่เขาอยู่ในเหตุการณ์ด้วย จึงช่วยเหลือ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1133
ตู้เหิงรีบเอามือยกขึ้นปิดปาก พลางส่ายหน้า “ท่านอ๋องระงับโทสะด้วย กระหม่อมไม่พูดแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ในกลุ่มคนที่จับตัวออกมาได้นั้น สาวใช้คนหนึ่งได้ถูกสุนัขทำให้ตกใจจนเป็นลมไปสาวใช้คนหนึ่งตกใจจนทรุดตัวลงกับพื้นลุกไม่ขึ้นสาวใช้ที่พอจะฝืนยืนตัวตรงได้ก็ตัวสั่นไม่หยุดราวกับเป็นตะแกรง ใบหน้าถอดสีส่วนคุณหนูสอ
Latest chapter
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1429
ความเป็นไปได้มากที่สุด คือพี่ใหญ่ใช้ประโยชน์จากทาสเป่ยลู่คนนั้น ทำเรื่องที่มิอาจเปิดเผยได้เหล่านั้นอยู่ที่นี่หากเป็นเหตุผลเช่นนี้ เบาะแสทุกอย่างล้วนราบรื่นแล้วตงฟางหลีเดินอ้อมห้องอีกหนึ่งรอบใช้มือสัมผัสและเคาะสิ่งของที่น่าสงสัยทั้งหมดเบา ๆ ไปหนึ่งรอบน่าเสียดาย ที่หาร่องรอยของห้องลับไม่เจอ“จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1428
ตงฟางหลีพยุงตัวกับราวบันได ใบหน้าหล่อเหลานั้นซีดเผือดหากเป็นน้ำพุจริง ๆ ไม่เพียงแต่รสนิยมเลวร้าย มิหนำซ้ำยังส่งกลิ่นเหม็นจนทำให้คนเดือดดาลจางฉู่ส่ายหน้า “มิทราบได้พ่ะย่ะค่ะ แทนที่จะบอกว่าเป็นน้ำพุ มิสู้บอกว่า พวกมันดูเหมือนเสาค้ำยันศาลามากกว่า ที่แห่งนี้เป็นที่ที่เฉียนอ๋องสร้างขึ้นกับมือเพื่ออนุภร
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1427
ในแววตาเขาไร้คลื่นลม และน้ำเสียงก็ราบเรียบมากเช่นกันเฟยอิ่งลอบขมวดคิ้วแน่นเขารู้จักจางฉู่มาแต่ไหนแต่ไร จางฉู่มีนิสัยเย็นชา กระทำการสุขุมหนักแน่น ไตร่ตรองพิจารณารอบด้าน มิใช่คนที่มุทะลุบุ่มบ่ามพรรค์นั้นหากแต่พฤตกรรมครานี้ ผิดแปลกไปอย่างแท้จริงแปลกไปจนมิคล้ายกับเป็นจางฉู่ตัวจริงเฟยอิ่งยิ่งคิดก็ยิ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1426
ตงฟางหลีเดิมทีก็มีโรครักความสะอาดอยู่แล้ว ทนรับกลิ่นแปลกประหลาดเช่นนี้ไม่ได้ที่สุดยามที่กลิ่นเหม็นเน่าสายนั้นถาโถมเข้ามา เขาถึงกับอดถอยหลังไปหลายก้าวไม่ได้ ภายในกระเพาะประหนึ่งพลิกแม่น้ำล้มมหาสมุทรก็มิปานเขารีบล้วงหาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปิดจมูก สะกดความรู้สึกขยะแขยงลงไปเฟยอิ่งเองก็ถูกความรู้สึกน่ารัง
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1425
“เหตุผลที่คุณหนูเซียวหย่ากับพี่ใหญ่ เป็นเพราะว่าพี่ใหญ่สังหารลูกของพวกเขาเองกับมือ” ตงฟางหลีพูดต่อไป “ที่นางมิสามารถตั้งครรภ์มาโดยตลอด ก็เป็นการขัดขวางของพี่ใหญ่เช่นกัน”“พี่ใหญ่คิดว่าการตายของทาสเป่ยลู่เกี่ยวข้องกับคุณหนูเซียว จึงเอาโทสะมาระบายใส่คุณหนูเซียว คุณหนูเซียวที่ลุ่มหลงในความรักอย่างลึกซึ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1424
บนใบหน้าเย็นชาและแน่วแน่นั้น เผยให้เห็นถึงสีหน้าไม่น่าดูเป็นอย่างยิ่งร่างกายสูงใหญ่ของเขาถอยหลังไปอย่างไร้ร่องรอย น้ำเสียงนั้นทั้งลำบากใจทั้งเจ็บปวด “หวั่นเอ๋อร์...ไม่สิ พระชายาเฉียนจากไปแล้ว และคงไม่มีวันกลับมาอีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“เรือนบุปผาหาได้มีผู้ใดอยู่ไม่ เชิญท่านอ๋องเจ็ดกลับไปเถิด”ยามที่จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1423
ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าใด เวลาที่เหยี่ยนเย่ว์จะได้รับความทรมานก็จะยิ่งนานมากขึ้นเท่านั้นยามที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา หน้าผากตงฟางหลีถึงกับเต้นตุบ ๆ โดยไม่รู้ตัวไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกไปเองหรือไม่เขามักจะรู้สึกว่า แม้ว่ายัยหนูของเขาจะพลั้งเผลอถูกคนลักพาตัวไปทว่า มิใช่สตรีที่จะปล่อยให้ผู้อื่นเข่นฆ่าได้
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1422
ขณะเดียวกันภายในหอฉยงฮวาใบหน้าตงฟางหลีดำทะมึนนิ้วของเขาเคาะที่โต๊ะเบา ๆหลังจากคาดเดาได้ว่าเหยี่ยนเย่ว์อาจถูกเฉียนอ๋องลักพาตัวไปเขากลัวว่าหากเข้าไปหาตรง ๆ จะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นกลัวว่าหลังจากพี่ใหญ่ที่มีนิสัยวิปริตเช่นนั้นถูกกระตุ้นเข้า จะทำอันตรายต่อเหยี่ยนเย่ว์ดังนั้น จึงมาที่หอฉยงฮวาก่อ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1421
ท่ามกลางการนองเลือดพร่าเลือน เขาตกตะลึงและเผยสีหน้าเหลือเชื่อ “เจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”“ดูเหมือนข้าจะเดาถูก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เย้ยหยันเดิมทีนางไม่แน่ใจนัก และอยากหลอกลวงเขาคิดไม่ถึงว่าการหลอกลวงจะประสบผลสำเร็จในครั้งเดียวการกระทำโหดเหี้ยมเกิดขึ้นที่ก้นทะเลสาบ ช่างเข้ากับนิสัยวิปริตนี้จริง ๆ“เจ้ารู้ได
