ครั้นพวกนางเห็นว่าเฟ่ยชุ่ยดื้อด้าน จึงหยุดเสแสร้งและตะโกนด่าทอเสียงดัง “นังคนเหลือขอ เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่? พวกเราขอโทษแล้ว ไยเจ้าถึงดื้อดึงไม่ยอมจบ?”“เฟ่ยชุ่ย เจ้าอย่ารังแกคนอื่นมากเกินไปเลย มิเช่นนั้นพวกเราจะไม่เมตตาเจ้าแน่”เฟ่ยชุ่ยได้ยินคำพูดเหล่านี้ก็หัวเราะด้วยความโกรธในใจของพวกนาง หากพวกนาง
เฟ่ยชุ่ยใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำตา “พระชายา...”“ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีกแล้ว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ปลอบโยนเสียงเบา “พวกเรากลับกัน เจ้าพักผ่อนให้เต็มที่เสีย ไม่เป็นไร”เฟ่ยชุ่ยเห็นนางเข้ามาใกล้ก็รีบก้าวถอยหลัง “ท่านอย่าเข้ามาใกล้บ่าวเลย บ่าว บ่าวกลัวว่าบ่าวจะอดทำร้ายท่านไม่ได้”นางคุกเข่าลงและโขกหัวให้กับฉินเหยี
เฟ่ยชุ่ยพยักหน้า “ไม่เพียงแต่บ่าว ขอให้เป็นคนที่อ่อนแอกว่า ไร้ภูมิหลัง ล้วนถูกพวกนางขูดรีดไถทั้งนั้น คนอย่างพวกเรามิกล้าต่อต้าน จึงทำได้เพียงอดทนเงียบ ๆ เท่านั้นเพคะ”ฉินเหยี่ยนเย่ว์ขมวดคิ้วเล็กน้อยสาวใช้สองคนนั้นสมควรได้รับโทษแล้วจริง ๆแม้ว่านางจะไม่เห็นด้วยกับวิธีการต่อสู้ด้วยความรุนแรงแบบนี้ แต
ในอีกด้านหนึ่งเมื่อเทียบกับอาการบาดเจ็บเล็กน้อยของเฟ่ยชุ่ยแล้ว ชุ่ยเหมยและชุ่ยจวี๋ก็ไม่ได้โชคดีขนาดนั้นนักตอนที่พวกนางถูกคนแบกกลับไปยังเรือนของฮูหยินรอง ทั่วร่างกายเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำดำเขียว มีลมหายใจเข้าทว่าไม่หายใจออกฮูหยินรองตกใจกับภาพเหตุการณ์นองเลือดนี้ ถอยกรูดกลับไปหลายก้าวบนร่างของสาวใช้ทั
ฉินปี้เย่ว์ชิงชังฉินเหยี่ยนเย่ว์มากเสียจนกัดฟันกรอดด้วยความเคียดแค้น และนางก็พึมพำอยู่ข้างหูของฮูหยินรองเป็นเวลานานนัยน์ตาของฮูหยินรองประกายแวววับด้วยแสงอันตรายหลังจากที่ทั้งสองปรึกษาหารือกันอยู่นาน ฮูหยินรองจึงเรียกคนเข้ามาในห้องทีละคนแล้วให้กำชับลงไปอย่างระมัดระวังท้องฟ้าเริ่มมืดลง และภายใต้ก้อ
ใบหน้าของเด็กหนุ่มแดงก่ำเขามองเงาร่างที่จากไปของฉินเหยี่ยนเย่ว์ ไม่สามารถตอบสนองอะไรได้อยู่นานเสียงของพี่สาวนางฟ้าอ่อนโยนมาก มือก็นุ่มมาก นี่ต้องอยู่ในแดนสวรรค์เป็นแน่เขานอนคว่ำอยู่บนเตียง หวนคิดเรื่องหลังจากที่พ่อบ้านราดน้ำมันใส่ สติยังคงหลงเหลืออยู่นั้น ก็มีพี่สาวนางฟ้าผู้หนึ่งขวางอยู่ตรงหน้าเข
“ไม่ขอรับ ข้าไม่สามารถรับไว้ได้” เด็กหนุ่มรีบคืนตั๋วเงินให้นาง “พระชายา ท่านอย่าโกหกข้าเลย พ่อบ้านฉินเลื่องชื่อในด้านตระหนี่ถี่เหนียว จะให้เงินมากมายเพียงนี้กับข้าได้เยี่ยงไร เงินนี้จะต้องไม่ใช่เขาที่ให้เป็นแน่ พระชายาเป็นคนจิตใจดี ข้าซาบซึ้งในน้ำใจมาก แต่ข้าไม่เป็นไรจริง ๆ ขอรับ”“ข้าไม่ได้โกหกเจ้า
พ่อบ้านฉินเคยเห็นวิธีการของฉินเหยี่ยนเย่ว์แล้ว และรู้ว่าสิ่งที่นางพูดเป็นเรื่องจริง ทันใดนั้นเขาก็ตัวสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัวทันทีเขาก้มหน้าลง กลอกตาอยู่หลายครั้งพลางคิดว่าควรพูดอย่างไรดีฉินเหยี่ยนเย่ว์รำคาญเล็กน้อยดวงตาของชายอ้วนน่าตายผู้นี้กลิ้งกลอกตั้งแต่วินาทีแรกที่เข้ามาแล้ว ช่างน่าสะอิดสะเ
หลังจากลู่จิ้นป้อนยาที่มีชื่อว่ามังกรพ่นมุกนี้ให้นาง ก็ได้ทำลายสมดุลนี้ลงครั้นพิษของปลาทรายแดงครีบทองกลายพันธ์ถูกกดลง พิษของยาอีกหนึ่งชนิดก็จะเพิ่มขึ้นอย่างฉับพลันยาพิษบางชนิดมีพิษมากกว่าพิษจากปลาทรายแดงครีบทอง จึงเท่ากับต้องพิษเป็นครั้งที่สองหลังจากสมดุลถูกทำลาย ซูเตี่ยนฉิงย่อมไม่มีชีวิตที่ดีแล้
“เจ้าตาบอดหรือ? มองไม่ออกว่านี่คือตัวหนอนหรือย่างไร? ก็คือตัวหนอนที่กลายเป็นแมลงวันได้อย่างไรเล่า รักษาให้ดี ๆ เถิด” ลู่จิ้นเอ่ยเสียงเย็นซูจิ้นยืนยันคำตอบอยู่ในใจ สีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นไม่น่ามองทันทีคนคนหนึ่งที่ยังมีชีวิตอยู่ หลังจากดื่มยาเข้าไปแล้ว เหตุใดถึงอาเจียนเอาของน่ารังเกียจพรรค์นี้ออกมาได้?
หากมีสุรารสเลิศก็ดียิ่งขึ้นไปอีกฉินเหยี่ยนเย่ว์เองก็คิดจะจากไปโดยไม่สนใจสิ่งใดทว่า...นางเหลือบตามองซูเตี่ยนฉิงที่นอนอยู่บนเตียงปราดหนึ่งจากไปทั้งอย่างนี้ ดูเหมือนว่าจะไม่สมเหตุสมผลเท่าใดนักจำต้องตอบแทนอะไรบางอย่างกลับไปบ้างถึงจะได้ไม่มาเสียเที่ยว“ศิษย์พี่รอสักครู่นะเจ้าคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูด “
“ผู้ใดให้เจ้าไม่ตั้งใจเรียน ให้เจ้าทำยาคุณภาพต่ำออกมามั่วซั่ว หลายปีนี้เจ้ามัวทำอะไร? สิ่งที่เรียนนั้น เรียนไปที่ตัวสุนัขหมดแล้วหรืออย่างไร?” ลูจิ้นตะคอก“กล้าให้ศิษย์น้องหญิงได้รับความทรมานเช่นนั้น ข้าจะตีเด็กสารเลวอย่างเจ้าให้ตาย”ลู่ซิวถึงได้เข้าใจเป็นท่านบรรพบุรุษรังเกียจยาน้ำคุณภาพต่ำที่เขาทำข
ลู่จิ้นกลับไม่สนใจโดยสิ้นเชิงหัวคิ้วของเขาขมวดเข้าหากันแน่นก่อนหน้านี้เขาคิดจะปิดประตูข่มขู่ฉินเหยี่ยนเย่ว์ให้รักษาฉิงเอ๋อร์ แม้ว่าจะเป็นการไม่เคารพต่อพวกเขาสองคนแต่ก็ไม่มีผู้ใดรู้เห็น ขอเพียงยืนกรานไม่ยอมรับ ก็ไม่มีผู้ใดทำอะไรได้ครั้นลู่จิ้นมาถึง สถานการณ์ก็เปลี่ยนไปแล้วต่อให้เขามีความกล้ายิ่งใ
ซูจื่ออายุยังน้อย ทนต่อการถูกฟาดได้ครั้นปล่อยให้ลู่จิ้นทุบตีระบายอารมณ์ได้ครู่ใหญ่ ก็เจ็บจนต้องแยกเขี้ยวยิงฟัน หากยืนนิ่งไม่ส่งเสียงใด ๆ ออกมาแม้แต่คำเดียวลู่จิ้นที่ทุบตีจนเหนื่อยแล้วถึงได้ฝืนหยุดตี“ลูกชายของข้า” ฮูหยินซูเห็นท่าทีจมูกช้ำเขียวใบหน้าปูดบวมของซูจื่อ หยาดน้ำตาก็ไหลลงมาเป็นสาย ร้องไห้
นี่สิถึงจะเป็นอาวุธวิเศษในการแสร้งป่วยที่ถูกต้อง“ขอบคุณศิษย์พี่เจ้าค่ะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์รีบกลืนยาเม็ดลงไปทันที“ไม่ต้องเกรงใจ เรื่องของศิษย์น้องหญิงก็คือเรื่องของข้า” รอจนกระทั่งนางกินยา ลู่จิ้นก็จับชีพจรให้นางอีกครั้งเทียบกับชีพจรยุ่งเหยิงเมื่อครู่แล้ว ชีพจรในยามนี้มั่นคงกว่ามาก ศิษย์น้องหญิงก็รู้
“หลีกไป หลีกไปให้พ้น ใครกล้ามาขัดขวางข้า!”เสียงนั้นดังกึกก้องเป็นอย่างยิ่ง ทรงพลังและดุดันก่อนจะตามมาด้วยเสียงล้มลงกับพื้นของคนหลายคน แล้วประตูใหญ่ก็ถูกคนถีบออกอย่างแรงจากนั้น ชายชราผมขาวเคราขาวคนหนึ่งบุกเข้ามาด้วยความกรุ่นโกรธคนที่เข้ามาคือลู่จิ้นบรรพบุรุษของสกุลลู่ที่ด้านหลังของลูจิ้น ยังมีลู
คนทั่วไปเมื่อรับเงินทองผู้อื่นไปแล้วต้องปัดเป่าความกังวลของผู้นั้นมีเพียงนาง ที่รับเงินไปแล้วยังหน้าไม่อายอย่างเปิดเผยเช่นนี้“นายท่าน ท่านเชื่อข้านะเจ้าคะ นางจงใจปล่อยให้ฉิงเอ๋อร์ตายโดยที่ไม่ช่วย” ฮูหยินซูนึกถึงคำเตือนของคนผู้นั้นขึ้นมาได้ ก็ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “ใต้หล้านี้มีเพียงนางที่ช่วยชีวิตฉิงเอ