หลังจากที่ฮูหยินรองดีขึ้นแล้ว นางก็จ้องเขม็งไปยังฉินเหยี่ยนเย่ว์อย่างจะกินเลือดกินเนื้อ “ฉินเหยี่ยนเย่ว์ เจ้า เจ้าดูสิว่าเจ้าได้ทำเรื่องงามหน้าอะไรไปบ้าง! เจ้าทำลายเรือนของน้องรองเจ้า ตบน้องสามของเจ้า กระทั่งทำลายตั่งแก้วที่พระพันปีพระราชทานให้ เจ้า เจ้าทำเช่นนี้เป็นการทำลายสกุลฉินของพวกเรา นายท่าน
ฉินอี้ไม่พอใจกับท่าทีของนางเป็นอย่างมาก ขึ้นเสียงเล็กน้อย “มิใช่ว่าเจ้ายอมรับทั้งหมดแล้วรึ?”ฉินเหยี่ยนเย่ว์กำลังยิ้มรอยยิ้มเจิดจรัสยิ่งกว่าเมื่อครู่ในรอยยิ้มที่เจิดจรัสกลับแฝงความหนาวสะท้านที่น่ากลัวยิ่งกว่าฤดูหนาวอันโหดร้ายนี้ฉินอี้มองใบหน้าของนางพลันหงุดหงิดขึ้นโดยไร้เหตุผล กระแสเสียงไร้ความอด
ฉินอี้ถูกฉินเหยี่ยนเย่ว์ระเบิดความโกรธใส่จนพูดอะไรไม่ออกแม้สักคำเขาอ้าปากพะงาบราวกับว่าอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ทว่าในที่สุดก็ส่ายศีรษะ “เหยี่ยนเย่ว์ อย่าพูดถึงเรื่องของแม่เจ้าอีกเลย ที่เจ้าตบน้องสาวของเจ้าเป็นความจริง ที่เจ้าทำลายสวนเลิ่งซวงเป็นความจริง ที่เจ้าทุบตั่งแก้วก็เป็นความจริงเช่นกัน เถียงข้
“เข้าใจผิดหรือ? โยนขยะทิ้งนิดหน่อยหรือ?” ราวกับว่าฉินเหยี่ยนเย่ว์ได้ยินเรื่องตลกมาก ๆ เข้า “ฮูหยินรอง เบิกตากว้าง ๆ ดูให้ดี ๆ สิ ขยะทั้งหมดในสวนเลิ่งซวงถูกย้ายไปจากสวนลั่วเสีย ขยะกองพะเนินเต็มสวนเลิ่งซวง ในสายตาของฮูหยินรอง นี่คือนิดหน่อยหรือ? ในเวลาเพียงสามเดือน ขยะสะสมได้มามากมายเช่นนี้ เกรงว่าขยะ
หนาว!น้ำเย็นจัดที่ไหลเข้าจมูกและลำคอนั้น ทำเอาไม่สามารถหายใจได้ในทันทีฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันรู้สึกได้ว่า ศีรษะของนางกำลังถูกใครบางคนกดเอาไว้ทำให้มิอาจลุกออกมาจากน้ำเย็นได้ในระหว่างที่นางกำลังดิ้นทุรนทุรายอยู่นั้น ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลางเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายผ่านคลื่นน้ำที่กระจายไปมาได้ใน
“เฮ้อ พูดถึงโจโฉโจโฉก็มาหา” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอ่ยขึ้นมาด้วยสีหน้าที่เย็นชาท่านอ๋องสามในความทรงจำของเจ้าของเดิมนั้น เป็นบุรุษเจ้าชู้โดยแท้ฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงลุกขึ้นมาสวมใส่เสื้อผ้า พร้อมทั้งเป่าผมให้แห้งอย่างลวก ๆเดิมทีร่างกายนี้ยังอ่อนแอมากนัก แม้ว่าจักจะอาบน้ำต้มยาเพื่อขับไล่ความหนาวเย็นออกไปแล้วก
“ยังมิเหมาะที่จะด่วนสรุปในตอนนี้?” นัยน์ตาของท่านอ๋องสามพลันฉายแววเคร่งขรึมมากยิ่งขึ้น พร้อมทั้งมองฉินเหยี่ยนเย่ว์ด้วยหางตา “มีคนเห็นว่าเจ้าเตะเสวี่ยเอ๋อร์ลงไป เจ้ายังกล้าที่จะปฏิเสธอีกหรือ?”“หม่อมฉันมิเคยคิดที่จะปฏิเสธเพคะ”ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลางยืนตัวตรง ทั้งน้ำเสียงและนัยน์ตาที่สื่อออกมาหาได้มีท่าที
สีหน้าของท่านอ๋องสามพลันเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาเองก็คร้านที่จะอยู่ที่นี่ต่อไป จึงได้ก้าวเดินออกไปด้วยท่าทีฉุนเฉียวในทันที ฉินเหยี่ยนเย่ว์ได้แต่หลับตาลง ก่อนจะแหงนหน้ามองขึ้นไปบนฟ้าพร้อมทั้งถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกลมหายใจที่ถูกปล่อยออกมานั้น พลันกลายเป็นไอหมอกสีขาวขุ่นในทันที พลางจางหายไปในอากาศอย