”ยัยหนู นิสัยของหลานก็ยังใจร้อนเกินไปเช่นเดิม” นักพรตเต๋าเทียนหลิงถอนหายใจ “ถ้าปู่ไม่อธิบายให้หลานฟังอย่างชัดเจน และบอกคำตอบโดยตรงให้หลานไปเลย หลานฟังแล้วจะยิ่งหงุดหงิดมากขึ้น ไม่แน่อาจจะถอนเคราของปู่ออกเกลี้ยงเลยด้วยซ้ำ”“ฟังถึงตอนนี้แล้ว หลานก็น่าจะเข้าใจอะไรบ้างได้แล้วใช่ไหม? ระยะพิกัดทั้งหมดในหิ
เมื่อคิดถึงเรื่องของปู่ และพ่อแม่ ความคิดของนางมีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น นั่นก็คือต้องกลับไป!แต่เขากลับดึงนางกลับสู่ความเป็นจริง“ตงฟางหลี” นางขมวดคิ้ว “หม่อมฉัน...ขอโทษ”“เจ้ารับปากกับข้าแล้ว” เสียงของตงฟางหลีสั่นไหวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน “เจ้าเคยบอกว่าจะไม่บินหนีไป”“หม่อมฉันก็ไม่ใช่ผีเสื้อ แล้วก็
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ได้ยินเช่นนั้น เส้นเลือดบนหน้าผากก็กระโดดขึ้นทันทีตอนที่ตาเฒ่าจากไป ตงฟางลั่วก็มีอายุเพียงห้าหกขวบเอง ปู่จะรู้ได้อย่างไรว่าเขาเป็นผู้ชายสารเลว?เขาสามารถทำนายอนาคตได้หรือ?“ลู่ซิว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดต่อ“ไสหัวไป ลู่จิ้นเจ้าไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้เลย ถ้าหลานสาวข้าแต่งงานกับคนรุ่นหลังของเจ
หลังจากที่ในห้องมืดลง ทุกสิ่งในพื้นที่อันกว้างใหญ่ก็เงียบสนิท“ปู่?”ฉินเหยี่ยนเย่ว์จ้องมองไปที่แท่นทรงกลมอันมืดสนิทอย่างว่างเปล่า ไม่สามารถตอบสนองได้เป็นเวลานานเมื่อคิดว่านางกับปู่แยกจากกันตลอดกาล แล้วคิดว่าปู่ของนางก็คือเทพลวงโลกในตำนาน คิดถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ อารมณ์คว
การเดินทางกลับไม่ราบรื่นนักมือขวาตงฟางหลีใส่เฝือกไว้ น้ำหนักตัวของฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงไปรวมอยู่ที่มือซ้ายของเขาแทน ระยะทางจากวัดวั่นเฮ่อมาจนถึงรถม้า ทำเอาเขาเดินได้ยากลำบากเป็นพิเศษปรมาจารย์ลัทธิเต๋าอวิ๋นเฮ่อต้องการจะเข้ามาช่วย ถูกเขาจ้องกลับไปอย่างดุดัน อากาศอันหนาวเย็นและถนนลื่น เขาเกิดความกลัวว่
นางคว้าไว้ไม่ได้ สัมผัสก็ไม่ได้ ทำได้เพียงร้อนรนครั้นผ่านไปได้สองถึงสามนาที ปู่ก็พบความผิดปกติจากทางฝั่งนี้ พลันรีบเข้ามาทันที ทันทีที่เห็นนางล้มอยู่ด้านในอุปกรณ์ ใบหน้าก็แปรเปลี่ยนเป็นขาวซีดทันใด เขาร้องเรียกอย่างรีบร้อน กลับมิอาจปลุกนางให้ตื่นขึ้นมาได้ ปู่ทรุดนั่งลงกับพื้นด้วยใบหน้าซีดเผือดราวก
ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองทุกการกระทำของปู่อยู่ข้าง ๆ ในใจเต็มไปด้วยความตกใจ และเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเช่นกันไม่ว่าจะเป็นราชวงศ์ตงลู่ที่สงบสุขและรุ่งเรืองหรือฐานะบุตรสาวคนโตของตระกูลฉิน ล้วนเป็นปู่ที่แย่งชิงมาเพื่อนางทั้งนั้นตาแก่คนนั้น เพื่อนางแล้ว ได้ทำมากมายถึงเพียงนี้เรื่องที่นางคิดว่าเป็นเรื่องที่สมค
“เหยี่ยนเย่ว์ อย่าร้องไห้ แล้วตื่นขึ้นมาก่อนดีหรือไม่?”“เหยี่ยนเย่ว์ ตื่นได้แล้ว รีบตื่นขึ้นมาเถอะ” น้ำเสียงที่เย็นเยียบประหนึ่งหยกดังก้องที่ข้างหูไม่หยุด เมื่อเสียงดังขึ้นแต่ละครั้ง ได้แทงทะลุไปถึงก้นบึ้งหัวใจน้ำเสียงของเขาราวกับมีมนต์ขลัง ขจัดความโศกเศร้า และขับไล่ความโดดเดี่ยวของนางให้พ้นไป