“มนุษย์เป็นสัตว์สังคม ไม่ว่าจักทำอาชีพใด มีลักษณะนิสัยเช่นไร ล้วนแต่มีกลุ่มมีก้อนเป็นของตนเองทั้งนั้น ข้าคิดว่าขอทานเหล่านี้ก็จักต้องมีกล่อมของตนเองเช่นกัน” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันถอนหายใจออกมา หากแต่พรรคยาจกนั้น มีอยู่ในเพียงนิยายกำลังภายในเท่านั้น นางเพียงแค่ฉุกคิดขึ้นมาได้เท่านั้นเองตงฟางหลีที่ตกอยู
“ให้ข้าหรือ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เปิดออกดู ลายมือด้านบนมีความวุ่นวายยิ่งนัก อีกทั้งตำราเล่มนี้ดูเก่าไปหน่อย“นี่คือสิ่งที่ท่านนักพรตเต๋าเทียนหลิงทิ้งเอาไว้” ตงฟางเจวี๋ยกล่าว “บางส่วนถูกรวบรวมมาจากที่ต่าง ๆ โดยเฟยจิ้ง และมีบางส่วนข้าเป็นคนรวบรวมมาจากสถานที่ต่าง ๆ”ฉินเหยี่ยนเย่ว์เลิกคิ้วเล็กน้อยหลินเฟยจ
“หม่อมฉันไม่ใช่นางจริง ๆ มิใช่ว่าท่านรู้มานานแล้วหรือ? หม่อมฉันเป็นศิษย์ของนักพรตเต๋าเทียนหลิง นี่มิใช่ว่าท่านวางแผนเรื่องนี้เองกับมือหรือ?” นางกล่าวตงฟางหลีคลี่รอยยิ้มอย่างขมขื่นคราแรกเพื่อให้เสด็จพ่อยอมรับการเปลี่ยนแปลงของนาง และเพื่อให้เหตุผลที่สมเหตุสมผลในการมีชีวิตอยู่ต่อไปกับนาง ถึงได้คิดกลอ
การมีอยู่ของโรงพยาบาลนั้นไม่ได้เป็นเพียงภาพลวงตา และยาที่ปรากฏจากในแหวนก็เป็นของจริงเช่นกันสิ่งผิดปกติพวกนี้ย่อมมิอาจปรากฏขึ้นได้ แต่มันก็เกิดขึ้นแล้วจริง ๆ“เสด็จพ่อยอมรับการมีอยู่ของแหวนวงนี้แล้ว ถ้ามันสามารถใช้ช่วยผู้คนได้ นั่นก็คงจะดีมาก ๆ เลย ดังนั้นหม่อมฉันจึงอยากไปที่วัดวั่นเฮ่อเพื่อหาเบาะแส
“ระวังด้วย” ตงฟางหลีประคองนางเอาไว้ “ในช่วงที่หิมะตกไม่มีใครมา ถนนบนภูเขาสูงชัน และลื่นมากด้วย”“ขอบคุณ” นางรู้สึกตกใจจนอกสั่นขวัญแขวนทั้งสองคนเดินอย่างระมัดระวังเป็นเวลานาน ในที่สุดก็มาถึงวัดวั่นเฮ่อ“ท่านอ๋องเจ็ด พระชายาอ๋องเจ็ด อากาศเลวร้ายเช่นนี้ พวกท่านลำบากมาตลอดทางแล้ว” นักพรตเต๋าผมขาว ใบหน้
ฉินเหยี่ยนเย่ว์คลี่กระดาษสีน้ำตาลในที่อยู่กล่องออก ด้านบนถูกวาดรูปทรงแปลก ๆ เอาไว้นางมองกลับไปกลับมาอยู่หลายรอบ คิ้วของนางเริ่มขมวดแน่นขึ้นเรื่อย ๆ“เจ้าเข้าใจไหม?” ตงฟางหลีเองก็เห็นภาพนั้นเช่นกัน ตอนนั้นเขายังคัดลอกมันเป็นพิเศษหนึ่งฉบับ และศึกษามันอยู่หลายวันแล้ว แต่น่าเสียดายที่ไม่เข้าใจเลย“มองก
“เมื่อเวลาผ่านไปนาน พวกโจรขโมยต่างรู้ว่าหอคอยแห่งนี้ถูกนักพรตเต๋าเทียนหลิงสาปไว้ แล้วก็ไม่กล้าเข้าใกล้อีกเลย”ขณะที่เขาพูดก็เปิดประตูหอคอยในหอคอยมืดมากครั้นมองผ่านแสงจากภายนอก จะเห็นได้ว่าเต็มไปด้วยข้าวของระเกะระกะ“ก่อนหน้านี้นักพรตเต๋าเทียนหลิงดูเหมือนจะเอาที่นี่เป็นห้องเก็บของมาก่อน หลังจากที่
“ถ้าเช่นนั้นตามหลังหม่อมฉันมา ห้ามเหยียบผิดเป็นอันเด็ดขาด” ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองเสาสองต้นตรงราวบันได เหยียบบนหินที่มีตัวอักษร A แล้วกระโดดขึ้นไปบนหินที่มีตัวอักษร Tตงฟางหลีเองก็เลียนแบบท่าทางการก้าวเดินของนางขั้นแรกปลอดภัยไร้ปัญหาเมื่อขึ้นไปตามลำดับ พวกเขาล้วนผ่านไปได้อย่างปลอดภัยปรมาจารย์ลัทธิเต๋า