เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 240
บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 241
พูดกันตามตรง เป็นนางที่คิดใช้ซูเตี่ยนฉิงและมู่เหยี่ยมากำจัดฉินเหยี่ยนเย่ว์ทิ้งพร้อมกัน แต่กลับถูกซูเตี่ยนฉิงหลอกใช้แทนการที่นางถูกฉินเหยี่ยนเย่ว์บีบบังคับมาจนถึงจุดนี้ เกรงว่าจะอยู่ในการคำนวณของซูเตี่ยนฉิงเช่นกันฮองเฮาเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ รู้สึกเย็นยะเยือกอยู่ในใจนางและฮ่องเต้เป็นสามีภรรยากันมาหล
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 242
บรรยากาศในท้องพระโรงเริ่มตกอยู่ในความตึงเครียดไปในทันทีทุกคนต่างก็รับรู้เป็นอย่างดีว่า ฉินเหยี่ยนเย่ว์มีลักษณะนิสัยเป็นเช่นไรเป็นไปมิได้เลยที่สตรีโง่เง่าขี้ขลาดเช่นนาง จักมีความสามารถเช่นนี้ได้ ทั้งยังไม่น่าจะมีความกล้าหาญเช่นนี้อีกด้วยองค์จักรพรรดิถึงกับขมวดคิ้วเป็นปมเขาเองก็เคยพบหน้าค่าตาฉินเห
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 243
“ก่อนหน้านั้น ฉินเหยี่ยนเย่ว์เป็นเช่นไรทุกคนต่างก็รู้กันดี นางในคราก่อนกับนางในยามนี้ช่างแตกต่างกันลิบลับ นี่มิใช่หลักฐานที่ดีที่สุดหรือ”“หึ” ตงฟางหลีเพียงส่งเสียงหัวเราะออกมาพร้อมทั้งรอยยิ้มที่เจือไปด้วยความโศกเศร้าบาง ๆ “จิตใจมนุษย์น่ากลัวเสียยิ่งกว่าเหล่าพวกปีศาจเสียอีก เสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ พระองค
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 244
ฉินเหยียนเย่ว์พลางเหลือบมองตงฟางหลีอยู่ครู่หนึ่งยามที่นางกำลังถูกบีบคั้นให้จนมุมนั้น บุรุษผู้นี้กลับดึงนางขึ้นมาจากสถานการณ์ที่น่าลำบากได้อย่างง่ายดายถึงแม้ว่านางจักไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่ตงฟางหลีเอ่ยออกมาก็ตาม ทว่า เมื่อเห็นพระพันปีและฮ่องเต้ถูกเบี่ยงเบนความสนใจออกไปนั้นนางจึงได้มีโอกาสหายใจได้โล
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 245
“ทว่า การทำแหวนปลอมขึ้นมา เพียงเพื่อหลอกลวงเสด็จพ่อนั้น หม่อมฉันจักได้ประโยชน์อันใดจากเรื่องนี้เพคะ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดต่อ “วิธีการโง่เขลาเบาปัญญาเช่นนี้ ผู้ที่มีหัวคิดย่อมมิคิดทำเรื่องเช่นนี้ออกมากระมัง? หรือว่า ฮองเฮาคิดว่าหม่อมฉันกำลังหลอกลวงทุกคนอยู่งั้นหรือ?”เล็บมือของฮองเฮาพลันจิกเข้าไปในอุ้
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 246
หลังจากที่ฮ่องเต้เดินเข้ามาแล้วนั้น พระองค์ก็นั่งลงบนเก้าอี้ตัวหนึ่ง ก่อนจะยกมือขึ้นมาเล็กน้อยพร้อมทั้งสายลมสายหนึ่งที่พัดผ่านส่งกลิ่นเลือดจางๆ เข้ามา จากนั้นประตูห้องจึงปิดลงฉินเหยี่ยนเย่ว์ตัวสั่นเทาเล็กน้อย ก่อนจะหันหน้ากลับไปมองโดยไม่รู้ตัว กลับพบว่าด้านหลังนางหาได้มีผู้ใดไม่“ว่ามา” ฮ่องเต้กล่
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 247
ฮ่องเต้เคยชินกับพบเจอสถานการณ์ใหญ่ ๆ จึงรู้สึกประหลาดใจอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะกลับมาดั่งเช่นปกติ พยักพระพักตร์แล้วทรงตรัสขึ้น “อาการป่วยนี้มีมาหลายปีแล้ว กินยาก็ไม่ดีขึ้น ครั้นอายุมากขึ้น มีเวลานอนกลับน้อยลงเรื่อย ๆ”“เหตุใดพระองค์ไม่ลองเสวยสิ่งนี้เล่าเพคะ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ยื่นขวดยา “แหวนวงนี้มีความอัศจ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 248
“เหยี่ยนเย่ว์ แหวนที่นักพรตเต๋าเทียนหลิงทิ้งไว้ให้เจ้านั้นต้องใช้ให้ดี และอย่าลืมเก็บไว้เป็นความลับ” ฮ่องเต้ทรงตรัส“ลูกจะจดจำไว้เพคะ”“ไม่จำเป็นต้องปิดบังเรื่องลูกศิษย์ของนักพรตเต๋าเทียนหลิงปรากฏตัวแล้ว กลัวเพียงแต่จะมีคนที่ตาไร้แววมาหาถึงประตูเรือนน่ะสิ เราจะให้องครักษ์จื่ออวี๋สองคนแก่เจ้าแล้วกัน”
บทล่าสุด
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1429
ความเป็นไปได้มากที่สุด คือพี่ใหญ่ใช้ประโยชน์จากทาสเป่ยลู่คนนั้น ทำเรื่องที่มิอาจเปิดเผยได้เหล่านั้นอยู่ที่นี่หากเป็นเหตุผลเช่นนี้ เบาะแสทุกอย่างล้วนราบรื่นแล้วตงฟางหลีเดินอ้อมห้องอีกหนึ่งรอบใช้มือสัมผัสและเคาะสิ่งของที่น่าสงสัยทั้งหมดเบา ๆ ไปหนึ่งรอบน่าเสียดาย ที่หาร่องรอยของห้องลับไม่เจอ“จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1428
ตงฟางหลีพยุงตัวกับราวบันได ใบหน้าหล่อเหลานั้นซีดเผือดหากเป็นน้ำพุจริง ๆ ไม่เพียงแต่รสนิยมเลวร้าย มิหนำซ้ำยังส่งกลิ่นเหม็นจนทำให้คนเดือดดาลจางฉู่ส่ายหน้า “มิทราบได้พ่ะย่ะค่ะ แทนที่จะบอกว่าเป็นน้ำพุ มิสู้บอกว่า พวกมันดูเหมือนเสาค้ำยันศาลามากกว่า ที่แห่งนี้เป็นที่ที่เฉียนอ๋องสร้างขึ้นกับมือเพื่ออนุภร
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1427
ในแววตาเขาไร้คลื่นลม และน้ำเสียงก็ราบเรียบมากเช่นกันเฟยอิ่งลอบขมวดคิ้วแน่นเขารู้จักจางฉู่มาแต่ไหนแต่ไร จางฉู่มีนิสัยเย็นชา กระทำการสุขุมหนักแน่น ไตร่ตรองพิจารณารอบด้าน มิใช่คนที่มุทะลุบุ่มบ่ามพรรค์นั้นหากแต่พฤตกรรมครานี้ ผิดแปลกไปอย่างแท้จริงแปลกไปจนมิคล้ายกับเป็นจางฉู่ตัวจริงเฟยอิ่งยิ่งคิดก็ยิ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1426
ตงฟางหลีเดิมทีก็มีโรครักความสะอาดอยู่แล้ว ทนรับกลิ่นแปลกประหลาดเช่นนี้ไม่ได้ที่สุดยามที่กลิ่นเหม็นเน่าสายนั้นถาโถมเข้ามา เขาถึงกับอดถอยหลังไปหลายก้าวไม่ได้ ภายในกระเพาะประหนึ่งพลิกแม่น้ำล้มมหาสมุทรก็มิปานเขารีบล้วงหาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปิดจมูก สะกดความรู้สึกขยะแขยงลงไปเฟยอิ่งเองก็ถูกความรู้สึกน่ารัง
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1425
“เหตุผลที่คุณหนูเซียวหย่ากับพี่ใหญ่ เป็นเพราะว่าพี่ใหญ่สังหารลูกของพวกเขาเองกับมือ” ตงฟางหลีพูดต่อไป “ที่นางมิสามารถตั้งครรภ์มาโดยตลอด ก็เป็นการขัดขวางของพี่ใหญ่เช่นกัน”“พี่ใหญ่คิดว่าการตายของทาสเป่ยลู่เกี่ยวข้องกับคุณหนูเซียว จึงเอาโทสะมาระบายใส่คุณหนูเซียว คุณหนูเซียวที่ลุ่มหลงในความรักอย่างลึกซึ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1424
บนใบหน้าเย็นชาและแน่วแน่นั้น เผยให้เห็นถึงสีหน้าไม่น่าดูเป็นอย่างยิ่งร่างกายสูงใหญ่ของเขาถอยหลังไปอย่างไร้ร่องรอย น้ำเสียงนั้นทั้งลำบากใจทั้งเจ็บปวด “หวั่นเอ๋อร์...ไม่สิ พระชายาเฉียนจากไปแล้ว และคงไม่มีวันกลับมาอีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“เรือนบุปผาหาได้มีผู้ใดอยู่ไม่ เชิญท่านอ๋องเจ็ดกลับไปเถิด”ยามที่จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1423
ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าใด เวลาที่เหยี่ยนเย่ว์จะได้รับความทรมานก็จะยิ่งนานมากขึ้นเท่านั้นยามที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา หน้าผากตงฟางหลีถึงกับเต้นตุบ ๆ โดยไม่รู้ตัวไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกไปเองหรือไม่เขามักจะรู้สึกว่า แม้ว่ายัยหนูของเขาจะพลั้งเผลอถูกคนลักพาตัวไปทว่า มิใช่สตรีที่จะปล่อยให้ผู้อื่นเข่นฆ่าได้
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1422
ขณะเดียวกันภายในหอฉยงฮวาใบหน้าตงฟางหลีดำทะมึนนิ้วของเขาเคาะที่โต๊ะเบา ๆหลังจากคาดเดาได้ว่าเหยี่ยนเย่ว์อาจถูกเฉียนอ๋องลักพาตัวไปเขากลัวว่าหากเข้าไปหาตรง ๆ จะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นกลัวว่าหลังจากพี่ใหญ่ที่มีนิสัยวิปริตเช่นนั้นถูกกระตุ้นเข้า จะทำอันตรายต่อเหยี่ยนเย่ว์ดังนั้น จึงมาที่หอฉยงฮวาก่อ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1421
ท่ามกลางการนองเลือดพร่าเลือน เขาตกตะลึงและเผยสีหน้าเหลือเชื่อ “เจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”“ดูเหมือนข้าจะเดาถูก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เย้ยหยันเดิมทีนางไม่แน่ใจนัก และอยากหลอกลวงเขาคิดไม่ถึงว่าการหลอกลวงจะประสบผลสำเร็จในครั้งเดียวการกระทำโหดเหี้ยมเกิดขึ้นที่ก้นทะเลสาบ ช่างเข้ากับนิสัยวิปริตนี้จริง ๆ“เจ้ารู้ได
