LOGINShare
บทที่ 77
Related chapters
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 78
“หากการเย็บต่อเส้นเอ็นเป็นไปอย่างราบรื่น เช่นนั้นก็มั่นใจได้ถึงเก้าส่วนแล้วละ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว“เก้าส่วน?”“หากเย็บต่อเส้นเอ็นสำเร็จ พูดว่ามั่นใจเกือบเต็มสิบก็มิเกินจริง”ลู่ซิวไม่กล้าจะเชื่อเลย มั่นใจเกือบเต็มสิบส่วน นี่ก็เทียบเท่ากับว่าทั้งหมดสามารถการกู้คืนได้น่ะสิแม้แต่ศิษย์พี่ของเขาก็มิกล
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 79
“หมู?” ลู่ซิวเผลอมองตงฟางหลีทันทีใบหน้าของตงฟางหลีกลายเป็นสีดำทมิฬราวกับหม้อเหล็กแล้วลู่ซิวแปรพักตร์ไปแล้ว และเขาถูกเข็มยาชาแทงจนไม่สามารถขยับตัวได้ ทำได้เพียงหลับตาลงอย่างเงียบ ๆ เมื่อตาไม่เห็น ใจย่อมไม่หงุดหงิด“ใช่ หมูทั้งตัว ห้องครัวน่าจะมีหมูที่ถูกฆ่าตายแล้ว ตราบใดที่ไม่มีเลือดติดอยู่ก็พอแล้ว
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 80
ลู่ซิวไม่เข้าใจ เพียงแค่คำพูดที่ว่าเห็นด้วยตาของตนถึงจะเป็นเรื่องจริง จู่ ๆ พระชายาก็โกรธ และยังเดินเข้าไปหาท่านอ๋องด้วยระยะห่างนั้น เกรงว่าแตะเบา ๆ ก็จุมพิตกันได้แล้วใบหน้าแดงของเขาก่ำด้วยความเขินอาย หันไปมองชั้นวางหนังสือข้าง ๆ พลางกระแอมไอเบา ๆ “พระชายา ได้โปรดออมมือด้วย”“เรามาถกประเด็นสิ่งมีช
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 81
ลู่ซิวมองดูผ้าในมือของนางด้วยสีหน้าซับซ้อนเมื่อครู่ นางเช็ดเหงื่อให้เขา...อืม เป็นครั้งแรกในชีวิตที่มีสตรีใช้ผ้าเช็ดเหงื่อให้เขา ความรู้สึกนั้นค่อนข้างลึกซึ้งลุ่มลึก“เจ้าหล่อเฝือกเป็นกระมัง?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว“เป็น” ลู่ซิวนำปูนมายึดไว้กับข้อมือของตงฟางหลีจบการเย็บเส้นเอ็นและการยึดด้วยเฝือกซึ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 82
“ใต้เท้าลู่ ท่านอ๋องเป็นอย่างไรบ้าง” ตู้เหิงถาม“ท่านอ๋องหลับไปแล้ว” ลู่ซิวห่ออุปกรณ์อย่างดีและวางลงอย่างระมัดระวัง “เข้าเฝือกไว้และพักฟื้นเพียงพอ หลังจากผ่านไปหนึ่งเดือนก็เอาเฝือกออกและฝึกการฟื้นฟู ก็จะสามารถกลับมาเป็นปกติได้”ตู้เหิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “พระชายาไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระหรือ?”ลู่ซิวห
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 83
เมื่อสองนายบ่าวกลับไปถึงเรือนโยวหลานด้วยย่างก้าวหนึ่งลึกหนึ่งตื้น ก็ใกล้ต้นยามซื่อแล้วฉินเหยี่ยนเย่ว์เหนื่อยมากจนแม้แต่จะอาบน้ำก็ยังขี้เกียจอาบ เมื่อกลับถึงห้องก็บิดขี้เกียจแล้วล้มตัวนอนลงบนเตียงในห้องจุดกำยานหอมกลิ่นหอมอ่อน ๆ ไว้ภายใต้ฤทธิ์ของกำยานที่ทำให้หลับสบาย นางยิ่งรู้สึกเหนื่อยมากขึ้นเรื่
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 84
เป็นครั้งแรกที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์เห็นกระบวนการทั้งหมดของการปรากฏตัวของยาอย่างกระจ่างชัดครั้งนี้ยิ่งรู้สึกประหลาดใจและยิ่งตกใจมากกว่าครั้งที่แล้วเพราะแหวนตอบกลับคำสั่งของนางแล้วแหวนฟังรู้เรื่อง!มันฉลาดมาก!ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองกล่องยาในมืออย่างตื่นเต้นทว่าหลังจากเห็นลายมือที่อยู่ด้านบนอย่างชัดเจน มุมป
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 85
เฟ่ยชุ่ยเลียนแบบน้ำเสียงของฉินเหยี่ยนเย่ว์และพูดขึ้นอย่างน่ากลัวไป๋โค้วตัวสั่นเทิ้ม ครั้นนึกถึงความน่าสะพรึงกลัวของการถูกหญิงอสรพิษครอบงำเมื่อครู่ และหยุดเดินอย่างเงียบ ๆหญิงอสรพิษเป็นคนอารมณ์ไม่แน่นอน จึงสามารถทำเรื่องเช่นนี้ได้จริง ๆ“ไม่ใช่ว่าข้ากลัวนางนะ แต่ข้ากลัวว่าเจ้าเด็กตู้เหิงจะเดือดร้อน
Latest chapter
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1425
“เหตุผลที่คุณหนูเซียวหย่ากับพี่ใหญ่ เป็นเพราะว่าพี่ใหญ่สังหารลูกของพวกเขาเองกับมือ” ตงฟางหลีพูดต่อไป “ที่นางมิสามารถตั้งครรภ์มาโดยตลอด ก็เป็นการขัดขวางของพี่ใหญ่เช่นกัน”“พี่ใหญ่คิดว่าการตายของทาสเป่ยลู่เกี่ยวข้องกับคุณหนูเซียว จึงเอาโทสะมาระบายใส่คุณหนูเซียว คุณหนูเซียวที่ลุ่มหลงในความรักอย่างลึกซึ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1424
บนใบหน้าเย็นชาและแน่วแน่นั้น เผยให้เห็นถึงสีหน้าไม่น่าดูเป็นอย่างยิ่งร่างกายสูงใหญ่ของเขาถอยหลังไปอย่างไร้ร่องรอย น้ำเสียงนั้นทั้งลำบากใจทั้งเจ็บปวด “หวั่นเอ๋อร์...ไม่สิ พระชายาเฉียนจากไปแล้ว และคงไม่มีวันกลับมาอีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“เรือนบุปผาหาได้มีผู้ใดอยู่ไม่ เชิญท่านอ๋องเจ็ดกลับไปเถิด”ยามที่จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1423
ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าใด เวลาที่เหยี่ยนเย่ว์จะได้รับความทรมานก็จะยิ่งนานมากขึ้นเท่านั้นยามที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา หน้าผากตงฟางหลีถึงกับเต้นตุบ ๆ โดยไม่รู้ตัวไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกไปเองหรือไม่เขามักจะรู้สึกว่า แม้ว่ายัยหนูของเขาจะพลั้งเผลอถูกคนลักพาตัวไปทว่า มิใช่สตรีที่จะปล่อยให้ผู้อื่นเข่นฆ่าได้
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1422
ขณะเดียวกันภายในหอฉยงฮวาใบหน้าตงฟางหลีดำทะมึนนิ้วของเขาเคาะที่โต๊ะเบา ๆหลังจากคาดเดาได้ว่าเหยี่ยนเย่ว์อาจถูกเฉียนอ๋องลักพาตัวไปเขากลัวว่าหากเข้าไปหาตรง ๆ จะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นกลัวว่าหลังจากพี่ใหญ่ที่มีนิสัยวิปริตเช่นนั้นถูกกระตุ้นเข้า จะทำอันตรายต่อเหยี่ยนเย่ว์ดังนั้น จึงมาที่หอฉยงฮวาก่อ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1421
ท่ามกลางการนองเลือดพร่าเลือน เขาตกตะลึงและเผยสีหน้าเหลือเชื่อ “เจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”“ดูเหมือนข้าจะเดาถูก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เย้ยหยันเดิมทีนางไม่แน่ใจนัก และอยากหลอกลวงเขาคิดไม่ถึงว่าการหลอกลวงจะประสบผลสำเร็จในครั้งเดียวการกระทำโหดเหี้ยมเกิดขึ้นที่ก้นทะเลสาบ ช่างเข้ากับนิสัยวิปริตนี้จริง ๆ“เจ้ารู้ได
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1420
เฉียนอ๋องทนไม่ไหวจึงกระอักเลือดออกมาเต็มปากในเลือดนั้น ยังพาให้ฟันขาวหลุดออกมาฟันตรงนั้นเต็มไปด้วยเลือด กลิ้งไปบนพื้นหลายรอบก่อนจะหยุดลงขากรรไกรของเฉียนอ๋องได้รับบาดเจ็บ ไม่สามารถปิดปากได้ชั่วขณะ เลือดและน้ำลายไหลลงมาไม่หยุด น่าคลื่นไส้นัก“ถุย ผู้หญิงอำมหิต เจ้ากำเริบเสิบสานได้ไม่นานหรอก คอยดูเถ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1419
เฉียนอ๋องเพิ่งถูกเฆี่ยนไปเพียงไม่กี่ครั้ง เขาก็เจ็บปวดจนมีเหงื่อกาฬเม็ดใหญ่ไหลออกมา“ดูเหมือนท่านจะรู้สึกตัวแล้ว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองใบหน้าซีดเผือดของเฉียนอ๋อง และออกแรงมากขึ้น “ข้าโรยบางอย่างลงบนแส้นิดหน่อย”“เมื่อแส้พบเลือด ความเจ็บปวดของท่านจะทวีคูณขึ้น และเมื่อข้าเฆี่ยนท่านหนึ่งแส้ ท่านจะเจ็บปวดไ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1418
ฉินเหยี่ยนเย่ว์นึกถึงท่าทางที่น่าสงสารขณะที่หายใจรวยรินของเซียวเซี่ยงหวั่นนึกถึงความทรมานอันไร้มนุษยธรรมที่เซียวเซียงหวั่นต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันในช่วงเวลานี้...ไม่เพียงแค่เซียวเซี่ยงหวั่นเท่านั้นยังมีหญิงสาวคนอื่น ๆ เสียชีวิตอยู่ในห้องลับแห่งนี้ด้วยเดิมพวกนางอยู่ในช่วงวัยเจริญพันธุ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1417
หลังจากพลิกสถานการณ์กลับแล้ว เขาจะต้องทำให้นางเสียใจที่ได้เกิดมาเป็นสตรี!เฉียนอ๋องหลุบสายตาลง และหาโอกาสที่เหมาะสมถือโอกาสตอนที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์เข้ามาใกล้ จึงใช้มือข้างที่เหลืออยู่ลอบโจมตีไปฉินเหยี่ยนเย่ว์จับความเคลื่อนไหวของเขาได้นานแล้วคนชั่วร้ายวิปริตเช่นเฉียนอ๋อง ไม่มีคำว่าน่ารังเกียจที่สุด ม
