Share
บทที่ 231
Related chapters
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 232
ศูนย์กลางเมืองหลวง ภายในห้องส่วนตัวบนชั้นสามของโรงน้ำชาแห่งหนึ่ง ร่างเงาสองสายนั่งหันหน้าเข้าหากัน“คุณหนู สืบเจอหมดแล้วขอรับ เมื่อสิบห้าปีก่อน เนื่องจากอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายฉู่ไม่มีลูกชาย ฮูหยินอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายกังวลว่าเด็กที่อยู่ในท้องของนางอันเป็นเด็กผู้ชาย ตอนที่นางอันคลอด ได้ยัดเงินให้หมอตำแย”“นางอันรู้สึกถึงความผิดปกติ จึงหนีออกจากรูสุนัขหลังจวนอัครมหาเสนาบดี ให้กำเนิดท่านในบ้านของชาวบ้านหลังหนึ่ง”“ตอนที่จวนอัครมหาเสนาบดีฉู่ตามหานางอันเจอ ก็เป็นรุ่งเช้าของวันที่สองแล้ว”จิ่งอี้พูดข้อมูลที่สืบเจอออกมาทีละอย่างฉู่เชียนหลีกลับตะลึงงันแล้วคนของเมื่อสิบห้าปีก่อน เขาสืบเจอทั้งหมดในชั่วค่ำคืน?!ยังไม่พูดถึงเรื่องเวลาผ่านมานานมากแล้ว ทุกอย่างล้วนเกิดการเปลี่ยนแปลง เฉพาะความเร็วและผลลัพธ์นี้ ก็ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะสามารถทำได้แล้วนางประหลาดใจ “เจ้าสืบรู้กระทั่งว่าเป็นบ้านไหน?”“ขอรับ” จิ่งอี้พยักหน้า “เป็นบ้านของหญิงม่ายคนหนึ่ง สามีและลูกชายของนางด่วนจากไปเร็วทั้งคู่ พึ่งพาอาศัยเพื่อความอยู่รอดกับหลานชายที่อายุยังน้อย นางเป็นคนทำคลอดให้นางอัน และป่วยตายเมื่อเจ็ดปีก่อน
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 233
แก่ อ่อนแอ ป่วย พิการ?ตกลงคุณหนูเข้าใจอะไรผิดเกี่ยวกับพวกเขากันแน่… จิ่งอี้เงียบไปสิบวินาที “คุณหนู พวกเราเป็นมือสังหารอันดับหนึ่งในยุทธภพ ไม่ใช่คนดีดลูกคิดทำการค้า…”ฉู่เชียนหลี “?”“จางเฟยเขาเป็นผู้นำเบญจพิษ แต่ท่านบอกว่าจะเปิดโรงหมอ เขาอดหลับอดนอนเจ็ดคืนเจ็ดวัน เปลี่ยนจากทักษะพิษเป็นทักษะแพทย์…”ฉู่เชียนหลี “?”“จางขาเป๋เขาไม่เพียงพิการ…เขาเป็นกุนซืออันดับหนึ่งในหล้า เพราะแพร่งพรายความลับสวรรค์ พูดสิ่งที่ไม่ควรพูดมากเกินไป จึงถูกสวรรค์ลงโทษ แต่ว่าปัจจุบันเขาไม่ทำนายดวงชะตาแล้ว หากทำนายต่อไป ก็จะตาบอด”“แล้วก็หยางชี เขา…”“แล้วก็…”ฉู่เชียนหลีฟังคำพูดเหล่านี้ สีหน้าค่อยๆ เปลี่ยนจาก _ กลายเป็น Σ(°°。)︴… เบิกตาอ้าปากค้าง ปากของนางแทบสามารถกลืนไข่ไก่เข้าไปทั้งลูกที่แท้ กลุ่มคนที่เป็นลูกน้องของนางมันเจ๋งขนาดนี้เลย ที่แท้ ที่แท้… นางเก็บได้สมบัติล้ำค่า!แม่เจ้า!ฉู่เชียนหลีรีบลุกขึ้นยืน ประสานมือ คำนับจิ่งอี้อย่างนอบน้อม“ที่แท้เจ้าเป็นมือสังหารอันดับหนึ่งในยุทธภพ ข้าคิดว่า…ข้ามองพลาดเอง ประเมินเจ้าต่ำเกินไป ก่อนหน้านี้ต้องขอโทษจริงๆ!”จิ่งอี้ลุกขึ้นอย่างเกรงกลัว ปร
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 234
ฉู่เชียนหลีเลิกคิ้วขึ้นสีหน้าเฟิงเย่เสวียนดูน่าเกลียด คลั่ง โมโห ก็ไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นครั้งสองครั้งแล้ว ครั้งนี้ นางไม่ได้ล่วงเกินเขา จะโวยวายก็มาไม่ถึงตัวนางก้าวเท้ายาวเดินเข้าไปเป็นอย่างที่คิด ผู้ชายบางคนนั่งอยู่ข้างโต๊ะ จ้องนางด้วยสีหน้าเคร่งขรึมท่าทางนั้น เหมือนกับว่านางเป็นหนี้เขาหลายหมื่นตำลึงเงิน“ทำไม?” นางเดินเข้าไป “ใครล่วงเกินเจ้าแล้ว?”ดึงเก้าอี้มานั่งลง พลางรินชาให้ตนเองหนึ่งแก้วเฟิงเย่เสวียนเอาแต่จ้องนาง เสียงที่ทุ้มต่ำยากจะแยกแยะว่าโกรธหรือดีใจ “ดูเหมือนว่าพระชายาจะออกจากบ้านทุกวันเลยนะ ไปทำอะไรหรือ?”คำถามที่มาอย่างฉับพลัน ทำให้ฉู่เชียนหลีจับต้นชนปลายไม่ถูกเมื่อก่อนเขาไม่เคยยุ่งเรื่องเหล่านี้ จู่ๆ เขาก็ถาม สีหน้ายังเคร่งขรึมมาก ต้องมีสาเหตุแน่นอนหรือนางขยันออกจากจวนเกินไป ทำให้เขาไม่พอใจ? “เดินตลาดไง”“เหตุใดเดินตลาดไม่พาสาวใช้ไปด้วย?” เฟิงเย่เสวียนจี้ถามต่อด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม เหมือนสอบปากคำมาก “แล้วเหตุใดจึงไม่มีสิ่งของที่ซื้อล่ะ?”ฉู่เชียนหลีขมวดคิ้ว “ใครบอกว่าเดินตลาดก็ต้องซื้อของเลย”“เดินตลาดทุกวัน มีอะไรน่าเดิน?”ฉู่เชียนหลีถูกซักถามจน
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 235
อ้าปากหุบปากก็เป็นเซียวจือฮว่า!ตอนนี้เฟิงเย่เสวียนไม่อยากได้ยินสามคำนี้ สิ่งที่เขาต้องการในเวลานี้คือ คนที่อยู่ในใจนางต้องเป็นเขา! เป็นความซื่อสัตย์ที่แท้จริงที่นางมีต่อเขา ความซื่อสัตย์ของร่างกายและหัวใจ“เซียวจือฮว่ากับเจ้าไม่ได้ขัดแย้งกัน เจ้าเป็นพระชายาของเจ้า ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีก็พอแล้ว!”เขาลากนาง เดินไปทางเตียงนอนฉู่เชียนหลีรีบกอดเสา สองขาหนีบไว้แน่น กล่าวเสียงดัง“ทั้งที่เจ้ารู้ว่าข้าต้องการอะไร และสิ่งที่ข้าต้องการเจ้าก็ให้ไม่ได้ อย่ามายุ่งกับข้า!”ทันใดนั้น คำพูดประโยคหนึ่งดังก้องอยู่ในสมองของเฟิงเย่เสวียนหนึ่งชีวิต หนึ่งชาติ เคียงคู่กัน…เฟิงเย่เสวียนชะงักเล็กน้อยหนึ่งชีวิต หนึ่งชาติ เคียงคู่กันหากจะให้เขาเลือกระหว่างเซียวจือฮว่ากับฉู่เชียนหลีให้ได้…มองไปทางศีรษะที่เชิดขึ้นของฉู่เชียนหลี ท่าทางที่ดื้อด้านเหมือนกับหมาป่าน้อย ดวงตาที่เปล่งประกายคู่นั้นเต็มไปด้วยสติปัญญาและการพึ่งพาตนเอง แผ่แรงดึงดูดที่มองไม่เห็นเขาจ้องนางอย่างลึกซึ้ง แววตาก็ค่อยๆ ขรึมลงผ่านไปพักใหญ่ริมฝีปากเปิด“ให้เวลาข้าหน่อย ข้าจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย”ฉู่เชียนหลีถลนตาอย่าง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 236
นางงับเขาไว้ก็ช่างเถอะ แต่ยังฉีกกระชากเหยื่อเหมือนหมาป่า ส่ายศีรษะ กระชากแรง ส่งเสียงคำราม ‘ฟ่อๆ’ ในลำคอเบาๆ เหมือนสัญชาตญาณสัตว์ป่ามากฝ่ามือใหญ่เฟิงเย่เสวียนจับหลังศีรษะนาง น้ำเสียงเคร่งขรึม“ปล่อย”“อ๊าๆ!”ไม่เพียงไม่ปล่อย แถมยังกัดแรงขึ้นคิ้วดาบของเขาคลายออก ไม่สนใจแล้ว ฝ่ามือใหญ่เลื่อนลงไปจับเอวเล็กของนางไว้ฉู่เชียนหลีรีบเงยหน้าหลบอย่างความรู้สึกไวทันที“เฟิงเย่เสวียน เจ้าอย่ามาบ้ากับข้า หากเจ้ากล้าบีบคั้นให้ข้าหลับนอนกับเจ้า ข้าจะกัดเจ้าให้ตายไปเลย!”ถลนตา แยกเขี้ยว ขนทั้งร่างตั้งตรง ท่าทางเหมือนแมวน้อยที่ยากจะทำให้เชื่องเฟิงเย่เสวียนหัวเราะ “เล่นไพ่?”นับว่าเป็นคำศัพท์ที่แปลกใหม่น่าสนใจ“เจ้าเป็นชายาของข้า ไม่นอนกับข้าจะนอนกับใคร? หากผู้ชายคนอื่นแตะโดนแม้แต่ปลายนิ้วของเจ้า ข้าจะสับเขาให้เป็นหมื่นชิ้น บดกระดูกโปรยทิ้ง” เฟิงเย่เสวียนมองดูนางด้วยรอยยิ้มลึกซึ้ง ทว่าน้ำเสียงที่เป็นมิตรกลับทำให้ร่างกายสั่นสะท้าน ขนลุกขนพองท่าทางที่ไม่โกรธแต่มีความน่าเกรงขามนั่น ไม่ใช่แค่พูดไปอย่างนั้น เขาสามารถคุยกับนางอย่างยิ้มแย้ม วินาทีต่อมา ก็สามารถฆ่าคนอย่างยิ้มแย้มเช่นกันฉู่เ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 237
นอกเรือนข้างเฟิงเย่เสวียนเดินออกมาพร้อมกับเสียงหัวเราะ รอยยิ้มที่มุมปากหุบไม่ลงเสียทีหานเฟิงปรากฏตัว เมื่อเห็นรอยยิ้มแปลกๆ บนใบหน้าเขา ตะลึงงันไปครู่หนึ่ง ก็ไหนว่าพระชายากับผู้ชายแปลกหน้า…เหตุใดนายท่านยังหัวเราะได้เริงร่าเช่นนี้?“นายท่าน ท่าน!” เขารีบเดินเข้าไป “แม้ข้าน้อยเชื่อในนิสัยของพระชายา แต่ก่อนที่พระชายาจะแต่งงานกับท่านอ๋อง นางกับคุณชายตระกูลหานเป็นเพื่อนกันตั้งแต่วัยเด็ก มีความสัมพันธ์ถึงสิบปีเต็ม หากลับหลังท่าน พวกเขา…”เฟิงเย่เสวียนยกฝ่ามือขึ้น ห้ามคำพูดของหานเฟิง หัวเราะอยู่สักพักก็ยังหยุดไม่ได้“นางไม่มีทางทำเช่นนั้น”เขารู้จักกลิ่นบนร่างกายฉู่เชียนหลีเป็นอย่างดี แม้นางด่าเขาในใจทุกวัน แต่ความประพฤติของนางเที่ยงตรง แยกแยะผิดถูก สิ่งที่ไม่ควรทำจะไม่ทำเด็ดขาดเซียวจือฮว่าน่าจะมองคนผิดหานเฟิงกลับไม่เข้าใจแต่นี่พระชายารองเซียวเป็นคนพูดเองเขาติดตามนายท่านสิบกว่าปีแล้ว พระชายารองเซียวก็ติดตามนายท่านสิบกว่าปีเช่นกัน เขากับพระชายารองเซียวก็นับว่าเติบโตมาด้วยกัน พระชายารองเซียวไม่น่าจะโกหกมองดูรอยยิ้มที่ยังไม่หายไปตรงมุมปากของนายท่าน ยิ่งสงสัยแล้ว“แล้วนายท่านท
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 278
หมาป่าขาวขนาดใหญ่ลงสู่พื้นพร้อมกับสายลม กรงเล็บอันแหลมคมขูดพื้น สายตาพกพาความดุร้าย เซียวจือฮว่าตกใจจนล้มก้นจ้ำเบ้า หน้าถอดสี เสียงกรีดร้องทำให้คนในเรือนตกใจเยว่เอ๋อร์วิ่งออกมาเป็นคนแรก “พระชายารองเซียว เหตุใดจึงเป็นท่าน…”“เกิดอะไรขึ้น?”ฉู่เชียนหลีถือถ้วยข้าวต้มไว้ในมือ นางจับขอบถ้วย เดินไปพลาง เงยหน้ากินไปพลาง“นายหญิง ท่านไม่เป็นอะไรกระมังเจ้าคะ!” เป่าอวี้รีบประคองเซียวจือฮว่า เซียวจือฮว่าเห็นหมาป่าตัวนั้น นางถึงกับเข่าอ่อนยืนไม่ไหวคุณหนูที่ถูกเลี้ยงดูในเรือนส่วนหลัง อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย การเดินทาง ทุกอย่างล้วนมีคนปรนนิบัติ สิบนิ้วไม่เคยทำงานหยาบ จะเคยเห็นหมาป่ายักษ์ที่ดุร้ายเชื่องยากและสามารถกินคนได้อย่างไร?สีหน้าเซียวจือฮว่าซีดขาว เกือบจับผ้าเช็ดหน้าในมือไม่อยู่ เงยหน้ามองไปทางฉู่เชียนหลีที่กินข้าวต้มอย่างสบายใจ น้ำตาแทบทะลักออกมาแล้วเป่าอวี้โมโหมาก “ใครก็ได้ ลากหมาป่าที่ชนพระชายารองเซียวตัวนี้ไปตีให้ตาย!”คนรับใช้สองคนกำลังจะก้าวเข้าไป เยว่เอ๋อร์ตะคอก“ดูสิว่าใครกล้า!”นางก้าวออกมา ยืนขวางอยู่ตรงหน้าเจ้าดำน้อย กางมือทั้งสองข้างออกเพื่อปกป้องมัน“หมา
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 239
เซียวจือฮว่าถูกเป่าอวี้ประคองไป งงงวยไปหมด “ท่านอ๋อง ความหมายของฮว่าเอ๋อร์คือ…ท่านอ๋อง…”เฟิงเย่เสวียนยกมือ “ข้าเข้าใจความหมายของเจ้า ในเรือนพระชายามีสัตว์ร้ายขนาดใหญ่ ต่อไปเจ้าจะไม่มาอีกแล้ว”เซียวจือฮว่า “?”“อีกอย่าง เลี้ยงสัตว์เลี้ยงเป็นสิทธิ์ของพระชายา ในเมื่อรู้ว่าอันตราย ก็ไม่ต้องมาเรือนของพระชายาอีก หากรู้ว่าอันตราย ก็ยังมา เช่นนั้นก็สมน้ำหน้าแล้ว!”เฟิงเย่เสวียนยืนอยู่หน้าฉู่เชียนหลี ดวงตาสีหมึกที่เฉียบคมเหมือนนกอินทรีกวาดมองพวกบ่าวไพร่บรรดาบ่าวไพร่เกร็งหนังศีรษะ พากันก้มหน้าพูดพร้อมกัน“พวกเราน้อมรับคำสั่งท่านอ๋อง”จากนี้ไป หากไม่มีเรื่องสำคัญ จะไม่มารบกวนพระชายาอีกฉู่เชียนหลีเลิกคิ้วขึ้น นับว่าได้ความสงบกลับคืนมาแล้ว เพียงแต่“เจ้าพูดก็ส่วนพูด แย่งข้าวต้มของข้าทำไม?”พลันเอื้อมมือออกไปแย่งชามข้าวต้มกลับมาจากมือเฟิงเย่เสวียน เงยหน้าดื่มไปหนึ่งคำ เดินกลับเข้าเรือนอย่างสบายใจ——อ๋องหลีจะแต่งงาน ฉันควรซื้อของขวัญแบบไหนให้เขาดีนะ?เฟิงเย่เสวียนเงี่ยหูฟัง ได้ยินเสียงในใจของนางแล้วของขวัญอวยพรสำหรับงานแต่งอ๋องหลีย่อมต้องถูกจัดเตรียมโดยจวนอ๋องเฉิน หรือนางจะมอบของขวัญ
Latest chapter
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 895
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 894
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 893
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 892
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 891
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 890
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 889
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 888
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 887
