บทที่ 632

ไป๋อวี้ถังทำตามสัญญา จ่ายค่าตอบแทนให้ชาวบ้านเต็มที่ แต่ไม่ให้พวกเขาขุดต่อไปอีก

ท้องฟ้าครึ้มมาหลายวัน เพิ่งมีแดดออกวันนี้ แต่ไม่นานก็เริ่มมีสายฝนโปรยปรายลงมาอีก

ดินในจุดที่ฝังร่างหลินซวงเอ๋อร์เริ่มคลายตัวลงบ้าง เนื้อดินถูกฝนชะล้างจนไหลลงเขาไปบางส่วน

และท้ายที่สุด ทุกอย่างหวนคืนสู่ธรรมชาติตามเดิม แม้แต่คราบโลหิตบนพื้นก็เลือนหายไปสิ้น

ไป๋อวี้ถังยืนอยู่ท่ามกลางฝนตกหนัก มองดูท้องฟ้าที่อึมครึมไปทั่ว เช่นเดียวกับจิตใจเขาในยามนี้

เยี่ยเป่ยเฉิงยิ่งได้รับความสะเทือนใจ จนเลือดลมตีขึ้น หมดสติไม่ยอมฟื้น

เสวียนอู่รีบพาเขากลับจวน กงชิงเยวี่ยเห็นเข้าก็ตกใจมาก รีบตามเสิ่นป๋อเหลียงให้มาดูแล

เสิ่นป๋อเหลียงต้มยาให้เขากิน ทั้งยังฝังเข็มตาม แต่ทำอย่างไรก็ไม่ยอมฟื้น

กงชิวเยวี่ยร้อนใจยิ่ง แต่เสิ่นป๋อเหลียงกลับบอกว่าเพราะเขาไม่ยินยอมจะฟื้นเอง อาจเพราะได้รับความสะเทือนใจมากเกินไป จิตใต้สำนึกจึงไม่ยอมตื่นมาอีก

“จะไม่ยอมตื่นได้อย่างไร เขาคือเทพสงครามแห่งต้าซ่ง มีหน้าที่ปกป้องบ้านเมือง เขาจะไม่ฟื้นได้อย่างไร?”

เสิ่นป๋อเหลียงลุกขึ้นยืน พลางส่ายหน้าและถอนหายใจ “ดั่งภาษิตที่ว่าผู้กล้ายากจะผ่านด่านสาวงาม ท่า