บทที่ 238

เมื่อเห็นว่าเขาไม่ตอบสนอง หลินซวงเอ๋อร์ก็คิดว่าเขายังคงโกรธอยู่

ร่างกายก็อดไม่ได้ที่จะแนบชิดมากยิ่งขึ้น

ควรพูดอะไรเพื่อทำให้เขาเบิกบานใจนะ?

หลินซวงเอ๋อร์รู้สึกกลัดกลุ้มเล็กน้อย

ถ้าพูดเกินจริงเกินไปเขาจะคิดว่านางไม่จริงใจ หรือแกล้งยกย่องเขาหรือเปล่า?

สมองของนางครุ่นคิดอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็นึกถึงบทกวีเหล่านั้นที่เคยอ่าน และประโยคที่เคยเขียน แต่ไม่มีบทกวีใดที่จะนำมาใช้พรรณนาเยี่ยเป่ยเฉิงได้เลย

เขาเป็นเหมือนดวงจันทร์บนท้องนภา สุกสว่างสง่างาม ดุจดวงอาทิตย์ที่แผดเผาบนท้องฟ้า ที่สามารถเปล่งแสงออกมาจากร่างกายได้

เขาเป็นเทพแห่งสงครามแห่งต้าซ่ง เป็นวีรบุรุษในสนามรบ และเป็นความฝันที่ไม่อาจเป็นจริงได้ที่อยู่ในใจของบุตรีผู้สูงศักดิ์ทุกคน

ถ้อยคำที่งดงามทั้งหมดที่นางสามารถนึกได้ก็ไม่เพียงพอที่จะนำมายกย่องเขา

ปริมาณคำศัพท์ที่นางรู้มีจำกัดมาก

ขณะที่กำลังคิดอยู่ จู่ๆชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าก็พลิกตัว และยอมที่จะเผชิญหน้ากับนางในที่สุด

เยี่ยเป่ยเฉิงไม่ได้พูดอะไร นัยน์ตาสีดำราวกับสระน้ำเย็นคู่หนึ่งจับจ้องมองนาง และไม่รู้ว่าสุขใจหรือทุกข์ใจ

หลินซวงเอ๋อร์ไม่สามารถเดาความคิดของเขาออกได้ ดังนั้นนางจ