เพียงแค่มองแวบเดียว รัสเซลก็สามารถบอกได้ว่านี่ไม่ใช่ภาพวาดที่เขามอบให้มิสเตอร์คลาร์ค นี่มันของปลอม แล้วใครกันที่มอบภาพวาดนี้ให้กับชาร์ลส์และยังนำมาจัดแสดงในซีวิล แกลลอรี่อีกด้วยและดูเหมือนทุกคนก็คิดว่าภาพว่าชิ้นนี้เป็นของแท้ในขณะที่รัสเซลกำลังจมอยู่กับความคิด ชาร์ลส์ก็พูดถึงภาพวาดขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่หยุดหย่อน พร้อมกับอธิบายถึงที่มาที่ไปอีกด้วย “ท่านรัสเซลครับ ภาพวาดภาพนี้ผมได้รับเป็นของขวัญวันเกิดจากแอดดี้ มันเป็นภาพที่ประเมินค่าไม่ได้คุณอยากจะตีราคามันดูไหมครับ?” แอดดี้? ไอเดน? รัสเซลจ้องไปที่ไอเดนผู้ที่ฉีกยิ้มจนตาหยีด้วยท่าทีแปลก ๆ อีกฝ่ายดูจะคิดว่าตัวเองมีดีมากเสียเหลือเกิน นี่คือชายที่แสดงกิริยาหยาบคายต่อมิสเตอร์คลาร์กก่อนหน้านี้!ด้วยเหตุนี้ รัสเซลจึงวางแผนที่จะจัดการไอเดน แกตายแน่! ฉันจะให้บทเรียนแกแทนมิสเตอร์คลาร์คเอง! รัสเซลเดินเข้าไปใกล้ตู้กระจก จ้องมองและพินิจพิเคราะห์ภาพวาดนั้น ทุกคนรู้สึกว่าบรรยากาศรอบ ๆ เริ่มอึดอัดขึ้นอีกทั้งยังดูน่าพิศวงอีกด้วย ในขณะที่พวกเขาเฝ้ามองรัสเซล แต่นี่คือท่านรัสเซล นักสะสมที่มีชื่อเสียงในริเวอร์เดลแห่งนี้ ถ้าเขาชื่นชมภาพวาดนี้ขนาดนี้ มั
ของปลอม! ผู้คนต่างพากันแตกตื่น มันเป็นของปลอม!“เป็นไปไม่ได้! มันจะเป็นของปลอมได้ยังไง? พวกเราทุกคนก็เคยเห็นกันมาก่อนว่ามันเป็นภาพของแท้” ชาร์ลส์รีบอธิบาย “ถึงแม้ว่าผมจะไม่ใช่คนดังอย่างท่านรัสเซล แต่ผมก็สามารถบอกได้ว่าภาพนี้เป็นของแท้มันจะเป็นของปลอมได้อย่างไร?”รัสเซลรู้ว่าชาร์ลส์จะต้องปฏิเสธอย่างแน่นอนเขาจึงวิเคราะห์ภาพวาดแต่ละจุดให้ฟัง “ภาพวาดนี้สามารถถูกเข้าใจผิดว่าเป็นของแท้ได้ง่าย จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกคุณจะไม่สามารถแยกออกได้ ถ้าคุณดูให้ดีคุณจะเห็นลายเส้นบนงานบางเส้นที่ไม่สมบูรณ์แบบนัก มีการไล่ระดับสีบนลายเส้นและสีสันอย่างชัดเจน นี่เป็นข้อบกพร่องที่เกิดขึ้นจากการใช้เครื่องจักรและมันก็เป็นเพียงจุดเล็ก ๆ จึงทำให้หลายคนไม่สามารถบอกได้…”ในขณะที่ผู้คนฟังรัสเซลอธิบาย พวกเขาจึงมองออกและได้รู้ความจริง“งั้นมันก็เป็นของปลอม! ชาร์ลส์ จอห์นสตัน นายนี่จะเกินไปแล้วนะ!”“ใช่! หลังจากสงสัยอยู่นานทั้งวัน สุดท้ายนายก็เอาของปลอมมาให้พวกเราดูงั้นเหรอ? นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เพียงแค่ชั่วพริบตา ผู้คนก็ต่างพากันส่งเสียงแสดงความไม่พอใจออกมา ชาร์ลส์กระวนกระวายใจและขายหน้ามาก นี่มันจะเป็นขอ
“แน่นอนครับ” ไอเดนพูดอย่างภาคภูมิใจรัสเซลรู้อยู่แล้วว่าไอเดนจะต้องพูดเช่นนี้ แอบซ่อนรอยยิ้มเอาไว้ เขาถามต่อ “ผมขอทราบได้ไหมว่าเพื่อนที่มิสเตอร์แกรนท์ซื้อภาพต่อมาจากเขานั้นคือใคร?”เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของไอเดนก็ยิ่งปลาบปลื้มมากขึ้น นี่รัสเซลอยากจะรู้จักกับเพื่อนของเขาอย่างนั้นเหรอ? เป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขาที่จะได้เป็นเพื่อนกับรัสเซล “ท่านประธานฟีลด์ ชื่อของเขาคือเดวิด ไวท์ เป็นเจ้าของตลาดของเก่าที่มีชื่อเสียง ผมจะโทรหาเขาตอนนี้เลย” ไอเดนยิ้ม“ไม่ต้องหรอก” รัสเซลโบกมือห้าม ก่อนจะหยิบมือถือของเขาออกมา พร้อมกับพูดยิ้ม ๆ “ผมรู้จักกับเดวิด ไวท์”แน่นอนว่ารัสเซลรู้จักเดวิด ไวท์ ชายคนนี้เป็นเจ้าของตลาดของเก่าที่มีชื่อเสียงแต่ในขณะเดียวกันเขาก็มีชื่อเสียงในทางที่ไม่ดีในหมู่แวดวงนักสะสมด้วย เหตุผลก็คือเดวิด ไวท์ ช่ำชองในการขายภาพปลอมและภาพย้อมแมว เขามักจะขายให้ของปลอมให้กับผู้คนที่ไม่รู้จักงานศิลปะดี และดูเหมือนว่าครั้งนี้เดวิดก็ได้หลอกไอเดนเช่นกันอย่างไรก็ตาม รัสเซลไม่ได้รู้สึกเสียใจกับเขาเลยสักนิดเขากดโทรศัพท์และโทรออก “มิสเตอร์ไวท์ สบายดีรึเปล่า?”อีกด้านของปลายสาย เสียงนิ่งของชา
“ท่านรัสเซลครับ ได้โปรดให้ผมได้อธิบายก่อน” เดวิดตื่นกลัวจนถึงขั้นที่เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลย้อยลงมายังหน้าผากของเขาไอเดนรู้สึกสับสนจึงถามขึ้น “มิสเตอร์ไวท์ คุณเป็นอะไรรึเปล่า?”เดวิดงานเข้าเสียแล้ว ตอนนี้เขารู้แล้วว่าทำไมรัสเซลถึงโทรเรียกเขามาที่นี่ เขาจึงรีบพูดกับไอเดน “มิสเตอร์แกรนท์ ผมต้องขอโทษด้วย ภาพวาดที่ผมขายให้กับคุณคราวที่แล้วมันเป็นของปลอม ผมจะคืนเงินให้คุณทั้งหมดโดยเร็วที่สุดเมื่อผมกลับไปที่ร้าน”“ของปลอม?” ไอเดนเสียงสั่น ฝูงชนที่ยืนอยู่ด้านหลังเขาต่างพากันอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ โดยเฉพาะชาร์ลส์ที่ตกตะลึงไปจนถึงขั้นพูดไม่ออก“มิสเตอร์ไวท์คุณหมายความว่ายังไง? คุณหมายความว่ายังไงที่ว่ามันเป็น ‘ของปลอม’? ผมจ่ายเงินไปกว่าสองล้านเพื่อซื้อมันมาเชียวนะ!” ไอเดนรู้สึกเดือดดาล ร่างการของเขาร้อน ๆ หนาว ๆ “และท่านรัสเซลก็ได้พูดเองว่าภาพชิ้นนี้เป็นของจริง นี่คุณเมาอย่างนั้นเหรอ?”เมื่อได้ยินเช่นนั้นเดวิดก็เบิกบานขึ้นมาในทันที เมื่อได้ยินคำว่า ‘เป็นภาพของจริง’ เขารีบตรงไปที่ตู้โชว์กระจกและตั้งใจดูภาพนั้นอย่างดีก่อนจะอุทานออกมา “นี่มัน...นี่ไม่ใช่ภาพที่ผมขายให้กับคุณ!”แน่นอนว่ามันไ
ข่าวที่ได้ยินราวกับสายฟ้าฟาด! ฟิลิปตกตะลึงไปสองสามวินาทีก่อนที่เขาจะรู้ว่าลินน์พูดอะไร น้ำเสียงของเขาสูงขึ้นหลายเดซิเบล “มิล่าหายตัวไป? เธออยู่ที่ไหน?”นี่เป็นเรื่องด่วน! ฟิลิปรู้สึกราวกับโดนใครสักคนถีบเข้าที่กลางหน้าอก แผ่นหลังของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ“พี่เขย ฉันอยู่ที่สวนสนุกมิลเลนเนียม ฉันแค่…” เสียงของลินน์ที่ผ่านปลายสายมาติด ๆ ขัด ๆ เสียงผู้คนจอแจอย่างสนุกสนานอยู่ด้านหลังลอดผ่านสายเข้ามาด้วยด้านหลังของเขารัสเซลเรียกชื่อเขาสองสามครั้งแต่ฟิลิปไม่ได้ตอบรับ ชาร์ลส์พูดถากถางเขาว่าฟิลิปไม่มีมารยาทเขาคงอยากจะตายแล้วเป็นแน่ฟิลิปไม่กล้าที่จะบอกชาร์ลส์ว่ามิล่าหายไป ด้วยคิดว่าเขาคงไม่สนใจเรื่องความปลอดภัยของมิล่าอยู่แล้ว สำหรับพวกเขาการที่มิล่าเกิดมาทำให้ตระกูลจอห์นสตันต้องอับอายขายหน้า เพราะฟิลิปและวินน์ให้กำเนิดเธอก่อนที่พวกเขาทั้งคู่จะแต่งงานกัน เหตุการณ์นี้ทำให้ตระกูลจอห์นสตันเสื่อมเสีย ทำให้ชาร์ลส์ต้องอับอายและทำให้ชื่อเสียงของวินน์ถูกทำลายขณะที่กำลังเดินออกจากแกลลอรี่ ฟิลิปเจอเข้ากับธีโอที่กำลังยืนรออยู่ด้านนอก ฟิลิปพูดขึ้นอย่างกระวนกระวายใจ “ไปที่สวนสนุกมิลเลนเนียมเดี๋ยวนี้!
ลินน์ จ้องไปที่เพื่อนของเธอด้วยสีหน้าโศกเศร้าก่อนจะพูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก “ฉัน...ฉันเผอิญ… ทิ้งเธอไว้คนเดียว ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะเธอเอาแต่บ่นว่าอยากกลับบ้านและเที่ยววิ่งไปทั่ว ฉันก็เลยสั่งสอนเธอ ฉันทำอะไรผิดงั้นเหรอ?” ท่าทีของลินน์ดูเศร้าด้วยความเสียใจในตอนแรกแต่หลังจากที่เธอพูดขึ้นมา เธอกลับดูกระวนกระวายราวกับว่าเธอไม่ต้องการที่จะยอมรับว่านี่เป็นความผิดของเธอ“มากไปกว่านั้น มิล่าเป็นลูกสาวของนายไม่ใช่ของฉันทำไมฉันต้องดูแลเธอด้วย? ถ้าเธอหายไปมันก็เป็นความผิดของเธอเอง” ลินน์ปฏิเสธที่จะแสดงความรับผิดชอบ นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย มันเป็นความผิดของมิล่าทั้งหมดเป็นเพราะนังเด็กบ้านั่นที่เกิดมาก็ทำให้ตระกูลต้องอับอาย เป็นตราบาปของตระกูลฟิลิปเดือดดาล เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าลินน์จะเป็นคนที่ไร้สามัญสำนึกขนาดนี้ แต่เธอก็ยังดูภาคภูมิใจกับตัวเองเสียเหลือเกิน “ลินน์ จอห์นสตัน ฉันขอเตือนเธอไว้ก่อนนะถ้ามิล่าหายไปในวันนี้ ฉันจะทำให้เธอรู้สึกเสียใจไปตลอดชีวิตของเธอ!” ฟิลิปชี้หน้าลินน์อย่างเอาเรื่อง เขาเดือดดาลไปด้วยความโกรธ ถ้าลินน์ไม่ได้เป็นลูกพี่ลูกน้องของวินน์เขาก็คงจะตบหน้าเธอไปสองสามครั้งแล้ว!
คนกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามาโดยมีผู้นำคือชายวัยกลางคนท่าทีดูมีอำนาจมาก เขาสวมชุดสูทราคาแพงและดูท่าจะเป็นผู้มีอำนาจสั่งการที่นี่ จากการที่เขาตะเบ็งเสียงถามออกมาเมื่อเดินเข้ามาในห้อง ทำให้เหล่าพนักงานด้านในพากันตกใจ รีบไปทักทายเขา “มิสเตอร์ฮิล อะไรพาคุณมาถึงที่นี่ครับ?”ฮาโรลด์ ฮิล คือผู้ตรวจการของสวนสนุกมิลเลนเนียมแห่งนี้ ทำหน้าที่ดูแลตรวจตราเครื่องเล่น พนักงาน ระบบความปลอดภัย และระบบปฏิบัติการภายในสวนสนุก พูดง่าย ๆ ก็คือรองจากเจ้าของแล้ว ฮาโรลด์คือคนที่มีสิทธิ์สั่งการในสวนสนุกมิลเลนเนียมฮาโรลด์พยักหน้าเล็กน้อย พร้อมกับส่งสายตาเฉียบคมเขาถามขึ้นอีกครั้ง น้ำเสียงเย็นชา “ใครคือฟิลิป คลาร์ค?”ฟิลิปขวมดคิ้วเล็ก ๆ ก่อนจะก้าวออกมาด้านหน้า “ผมเอง” กลุ่มเด็กวัยรุ่นสองสามคนด้านหลังฮาโรลด์รีบวิ่งเข้ามาในห้องและขวางทางออกไว้ เด็กหนุ่มที่ฟิลิปตบหน้าก่อนหน้านี้ เจเรมี่ ฮิล ยืนชี้นิ้วมาที่เขาด้วยท่าทีหยิ่งยโสในขณะที่พูดขึ้น “พ่อ ไอ้หมอนี่แหละที่มันตบหน้าผมก่อนหน้านี้ พ่อต้องสั่งสอนมันให้หนักเลยนะ!” พวกเขามาที่นี่เพราะอยากมีเรื่องสินะ ฟิลิปหยักคิ้วขึ้นก่อนจะมองไปที่กลุ่มวัยรุ่นหนุ่มสาว เขาไม่เห็นลินน์
“ชื่อของฉันคือ ธีโอ แซนเดอร์! ทีนี้ก็พาคนของแกไสหัวไปได้แล้ว!” ธีโอคำรามออกมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกถูกหักหน้า และมันยังเกิดขึ้นต่อหน้ามิสเตอร์คลาร์กอีกด้วย นี่มิสเตอร์คลาร์คจะคิดว่าเขาไม่ได้เรื่องไหมนะ?“ธีโอ แซนเดอร์? ใครวะ? ฉันไม่รู้จักหรอก” ฮาโรลด์เป็นคนใจร้อน เขาเป็นผู้จัดการของสวนสนุกขนาดใหญ่และอยู่ในตำแหน่งนั้นมาเป็นเวลาหลายปีแล้วดังนั้นจึงไม่น่าแปลกที่เขาจะเป็นคนไม่มีความอดทน “หยุดพูดเรื่องไร้สาระแล้วก็รีบขอโทษลูกชายฉันซะ ไม่เช่นนั้นก็อย่าคิดว่าจะได้ออกไปเลย!” ธีโอ แซนเดอร์? ทำไมชื่อนี้มันรู้สึกคุ้นเหลือเกิน? แต่ช่างมันเถอะ! เขาจะมีอำนาจมากกว่าฉันอย่างงั้นเหรอ? ฉันเป็นผู้จัดการที่นี่! ฉันก็เป็นเหมือนพระราชาของที่นี่! ธีโอ เดือดระอุไปด้วยความโกรธ ใบหน้าแดงก่ำ “แน่จริงก็ลองขยับตัวดูสิวะ!” บ้าเอ๊ย! ชายคนนี้คิดว่าเขาเป็นแค่แมลงวันตัวเล็ก ๆ! “พวกแกยืนทำอะไรกันอยู่จัดการมันหรือพวกแกอยากจะถูกไล่ออกให้หมด?” ฮาโรลด์ตะเบ็งเสียงใส่ลูกสมุนของเขาเหล่าพนักงานต่างมองหน้ากัน นี่มันเกิดเหตุอะไรขึ้นกันเนี่ย แต่พวกเขาก็ไม่อาจขัดคำสั่งได้เพราะเพียงแค่ประโยคหนึ่งประโยคจากผู้จัดการฮิลก
นั่นคือธีโอ แซนเดอร์!ฟิลิปไม่รู้ว่าอะไรดีต่อตัวเขา เขากล้าดียังไงถึงไม่แสดงความเคารพ?บ๊อบเป็นคนแรกที่โกรธ เขาตะโกนใส่ฟิลิปว่า “ฟิลิป เมื่อมิสเตอร์แซนเดอร์มาที่นี่เพราะนาย ทำไมนายถึงยังนั่งอยู่? นายคิดว่านายเป็นใคร? นายไม่มีมารยาททางสัมคมเหรอ?”หลังจากที่บ๊อบตะโกนอย่างโกรธจัด เอริค อารอน และคนอื่นๆ ก็เริ่มด่าเขาเช่นกัน“ฟิลิป ยืนขึ้นและขอโทษมิสเตอร์แซนเดอร์เดี๋ยวนี้!”“ไอ้ขยะคนนั้นคิดว่าเขาเป็นคนพิเศษ”พวกเขากำลังพูดถึงฟิลิปมากขึ้นและมากขึ้นคนเหล่านี้ไม่ชอบฟิลิปมานานแล้ว ในที่สุดพวกเขาก็มีโอกาสที่จะได้พูดสอดถ้าธีโอโกรธ ฟิลิปคงเสร็จแน่!อย่างไรก็ตาม ฟิลิปยกศีรษะขึ้นเล็กน้อยและมองทุกคน จากนั้นเขาก็คว้าทัพพีและตักซุปให้วินน์ เขากล่าวว่า “นี่ไม่เลว มันดีต่อร่างกายของเธอ เธอควรดื่มอีก”เวรเถอะ!บ๊อบ เดือดพลาด!ไอ้ขยะคนนี้ดูหมิ่นเขาอย่างสิ้นเชิง!เมื่อบ๊อบกำลังจะตะโกนใส่เขาอีกครั้ง ฟิลิปจึงพูดอย่างใจเย็นว่า “นั่ง”“ได้ครับ!”ธีโอถอนหายใจอย่างโล่งอกและนั่งลงอย่างมีความสุข เขานั่งถัดจากรัสเซลและพวกเขาก็พยักหน้าเมื่อสบตากันบ้าอะไรกัน?เกิดอะไรขึ้น? นี้เริ่มแปลกมากไปแล้วทุ
“ธีโอ แซนเดอร์? ธีโอ แซนเดอร์คนไหน?”"มิสเตอร์ธีโอ แซนเดอร์ จากองค์กรการกุศลธีโอดอร์?”“ราชาโลกของใต้ดินแห่งเมืองริเวอร์เดล ธีโอ แซนเดอร์ เหรอ? เขามาที่นี่ทำไม”ก่อนที่ญาติพี่น้องและรุ่นลูกหลานของครอบครัวเยทส์ที่อยู่ในลานบ้านจะฟื้นคืนสติ ทุกคนในห้องโถงเริ่มวิตกกังวลเมื่อเทียบกับผู้ประกอบการและนักสะสมที่มีชื่อเสียงอย่างรัสเซล ธีโอได้โด่งดังในเมืองริเวอร์เดลเนื่องจากเขามีอำนาจทางด้านมืดหากผู้มีอำนาจเช่นนั้นไม่ได้มาที่นี่อย่างจริงใจ อาจกล่าวได้ว่าเขามาที่นี่เพื่อปลิดชีพใครบางคนเป็นเรื่องธรรมดาที่บ๊อบจะประหม่าไม่ใช่ทุกคนที่จะติดต่อกับชายผู้มีอำนาจอย่างธีโอได้ อีกอย่างคือไม่มีบุคคลธรรมดาคนไหนที่จะเชิญเขาเพื่อทำอะไรบางอย่างได้ในขณะที่ทุกคนตกตะลึง ธีโอก็เดินเข้าไปในลานบ้านด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ชุดสูทสีขาวและหมวกทรงฟีโดราของเขาเปล่งประกายไปทั่วอาณาเขต ใครบางคนอาจจะรู้สึกเหมือนถูกภูเขาบดขยี้ด้วยการปรากฏตัวของเขาแน่นอนว่านั่นคือธีโอ แซนเดอร์ ราชาของโลกใต้ดินแห่งเมืองริเวอร์เดล!การปรากฏตัวของเขามีอำนาจเหนือทั้งงานฉลองเจสตกใจมาก นี่คือชายผู้ทรงอำนาจและมีชื่อเสียงมากในเมืองริ
'จอร์จ โธมัส คุณมันโคตรจะทำลายชีวิตฉัน!'ฟิลิปไม่สามารถปฏิเสธเขาได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงเตรียมตัวให้พร้อมและเดินผ่านหน้าทุกคน โดยมีวินน์อยู่ข้าง ๆ เขาเขารู้สึกได้ถึงการจ้องมองที่เย็นชาที่หลังของเขามากกว่าสิบครั้ง พวกมันแทงเข้าไปในร่างกายของเขาราวกับลูกศรพันดอกเมื่อพวกเขาอยู่ในลานบ้าน ทุกคนก็นั่งลง แน่นอนว่ารัสเซลนั่งอยู่ในห้องโถง หลังจากที่บ๊อบนั่งลงก่อนเมื่อเอริคเห็นว่าทุกคนอยู่ในห้องโถงและลานทางเดินกลาง เขาจึงตัดสินใจที่อยู่ตรงลานด้านนอก เขาเยาะเย้ยในขณะที่รู้สึกพอใจกับตัวเองว่า “ฟิลิป ไม่คิดว่าขยะอย่างนายจะรู้จักผู้ประกอบการและนักสะสมอย่างรัสเซล ช่างโชคดีเสียนี่กระไร!”แม้ว่าเขาจะยิ้ม แต่ทุกคนก็บอกได้เลยว่ามันเป็นน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยการเสียดสี ฟิลิปขมวดคิ้วเล็กน้อย ความทุกข์ในใจเริ่มรุนแรงขึ้นเอริคเป็นตัวเคราะห์ร้ายของครอบครัวเยทส์ถึงกระนั้นฟิลิปก็ยังเพิกเฉยต่อเขา เขาเป็นแค่คนโง่ที่ไร้ค่า แล้วทำไมเขาต้องไปยุ่งกับเอริคด้วย?อีกด้านหนึ่ง รัสเซลเพิ่งนั่งลง เมื่อเขาเห็นฟิลิปที่มุมของลานด้านนอก กำลังถูกดูถูกโดยเอริคด้วยรอยยิ้มจอมปลอมบนใบหน้า เขารู้สึกกระวนกระวายใจคนฉ
บ๊อบรู้สึกตื่นเต้นมากในขณะนี้รัสเซลอยู่ที่นี่และให้ของขวัญเป็นภาพ 'กุ้ง' โดยฉี ไป่ซี่ นี่เป็นของขวัญล้ำค่า!ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถให้ของขวัญที่หรูหราเช่นนี้ได้ทุกคนเดินตามบ๊อบและออกมาที่ลานด้านนอก จากนั้นพวกเขาก็มาถึงทางเข้าคฤหาสน์เอริคเป็นคนสุดท้ายที่มาถึง เมื่อเห็นว่าฟิลิปไม่ขยับตัวตามมา เขาก็พูดอย่างเกลียดชังว่า “เป็นอะไรไป? คนสำคัญอย่างรัสเซล ฟิลด์ อยู่ที่นี่ นายไม่อยากไปต้อนรับเขาเหรอ?”ผู้ชายคนนี้มีตะปูที่ก้นของเขาเหรอ?เขายังนั่งอยู่กับที่ได้อย่างไร?หลังจากเสียงเตือนของเอริค ฟิลิปครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และได้ข้อสรุปว่าคำพูดของเอริคนั้นสมเหตุสมผล เขาลุกขึ้นและตามวินน์ไปพร้อม ๆ กับผู้คนที่เหลือ อย่างไรก็ตามเขายืนห่างจากฝูงชนเพียงไม่กี่เมตร เขาไม่ต้องการที่จะไปอยู่ด้านหน้า ฟิลิปไม่ต้องการเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องแบบนี้ทุกคนยืนที่ประตูด้วยความเคารพ รถมายบัคสีดำหยุดอยู่ที่ทางเข้าทันใดนั้นประตูรถก็เปิดออกและรัสเซลก็ลงมาจากรถด้วยใบหน้ายิ้มแย้มบ๊อบเดินออกไปพร้อมกับยิ้มกว้างบนใบหน้า เขากางมือและกล่าวด้วยความเคารพว่า “มิสเตอร์ฟิลด์ ฉันไม่ได้คาดคิดว่าคนสำคัญเช่นคุณจะมาที่
ปังประตูห้องน้ำเปิดออก และเจสก็เข้ามาเมื่อนางเห็นภาพตรงหน้าเธอจึงหันหลังเดินจากไป ก่อนที่เธอจะจากไป อย่างไรก็ตามเธอหันกลับมาและพูดว่า “พวกนายแต่งงานมานานแล้ว หาที่ที่ดีกว่านี้ ถ้าพวกนายอยากลึกซึ้งระหว่างกัน”หลังจากที่เจสจากไป ฟิลิปพูดด้วยความรำคาญว่า “ต้องมีอะไรผิดปกติกับความคิดของผู้หญิงคนนี้ เธอทนไม่ได้ที่เห็นสามีและภรรยามีความสุขกัน”วินน์กลอกตามองเขาและเดินเข้ามาหาเขา เธอยืดหลังให้ตรงและติดกระดุมเสื้อให้เขาฟิลิปอยากจะสานต่อแต่วินน์ปัดมือของเขาออก “หยุด หาเศษหาเลย ไปกันเถอะ."ฟิลิปยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ เขาบ่นว่า “เราเป็นสามีภรรยากันมานานแล้ว เธอกลัวอะไร?"วินน์หันกลับมาและแสดงรอยยิ้มที่พึงพอใจ เธอดูเย้ายวนภายใต้แสงแดดเมื่อพวกเขากลับมาที่งานเลี้ยง ก็ใกล้จะสิ้นสุดแล้วฟิลิปเพิ่งนั่งลงได้หนึ่งนาทีเมื่อได้รับข้อความจากจอร์จ'นายน้อยพร้อมแล้ว รอการเซอร์ไพรส์ก่อนนะครับ'แปลกมันหมายความว่าอย่างไร?ฟิลิปตอบอย่างรวดเร็วว่า 'จอร์จ คุณหมายความว่าอย่างไร?'ในขณะนี้ จอร์จนั่งอยู่บนรถเบนท์ลีย์และกำลังเดินทางไปยังหมู่บ้านเยทส์เขาตอบว่า 'นายน้อย คุณเป็นตัวละครหลักของฉลองของคร
เอริคอ้าปากค้าง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความดูถูก เขาชี้ไปที่ฟิลิปและพูดว่า “เวรเถอะ! นายพูดว่าอะไรนะฟิลิป? นายกำลังจะพาวินน์ไปที่นั่นเหรอ? นายจะพาเธอไปที่นั่นได้อย่างไร? นายมันก็แค่เศษขยะ!“นายรู้ไหมว่าคฤหาสน์เซอร์รัสเป็นสถานที่แบบไหน? มันเป็นคฤหาสน์ที่ลึกลับที่สุดในเมืองริเวอร์เดล! เจ้าของใช้เงินหนึ่งพันล้านในการสร้าง!“นายกำลังจะบอกว่านายมีคุณสมบัติที่จะได้รับเชิญไปงานปาร์ตี้ด้วยเหรอ?”เอริคไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เขาพูดคำพูดที่เลวร้ายและคำเหน็บแนมทุกประเภทเขาดึงดูดความสนใจของคนจำนวนหนึ่งได้ในเวลาเพียงไม่นาน พวกเขาเริ่มหัวเราะเยาะฟิลิปเช่นกันฟิลิปเพิ่งทำให้ตัวเองอับอาย!เขายังคงพยายามโอ้อวดแม้ว่าทุกสิ่งจะมาถึงจุดนี้แล้วใบหน้าของวินน์ก็ถูกเผาไหม้ด้วยความอับอายเช่นกัน เธอเตะฟิลิปใต้โต๊ะเพื่อบอกให้เขาหยุดพูดเธออายเป็นอย่างมากแล้ว แต่ฟิลิปไม่ยอมหยุดพูด!เขาจะหยุดหลังจากที่เขามีปัญหากับทุกคนเหรอ?เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้ วินน์ก็เริ่มโกรธอย่างไรก็ตาม เธอยังคงพอทนกับฟิลิปได้ เธอพูดเบา ๆ ว่า “พอแล้ว หยุดพูด นายอยากให้เราดูโง่เหรอ?”ฟิลิปพูดไม่ออก เขาจับจมูกของเขาและพยักหน้า
บ็อบจ้องมองฟิลิปซึ่งนั่งอยู่บนที่นั่งอย่างเย็นชา เขาพ่นลมหายใจและพูดว่า “เขาคิดว่าเขาเป็นใคร? ช่างเป็นภาพที่เจ็บปวดเสียนี่กระไร!”ด้วยการเยาะเย้ย บ็อบเดินออกไปพร้อมกับเอาไม้เท้าสีดำแตะพื้น เขากำลังจะออกไปพร้อมกับกลุ่มคนของเขาฟิลิปได้แต่อดทนกับการปฏิบัติแบบนี้มาเป็นเวลานาน เขานั่งบนที่นั่งอย่างเฉยเมยและจิบไวน์ของเขา เขาพูดอย่างใจเย็น “คุณปู่แน่ใจได้อย่างไรว่าผมไม่ใช่มิสเตอร์คลาร์ค”ตอนแรกทุกคนตกใจ จากนั้นพวกเขาก็เริ่มหัวเราะเสียงดังฟิลิปเป็นคนงี่เง่าหรือเปล่า?เขากล้าพูดแบบนี้ได้ยังไง?"เวร! ฟิลิป ทำไมนายไม่ลองส่องกระจกดูตัวเองดูล่ะ? นอกจากนามสกุลของนายแล้ว ส่วนไหนของนายที่ดูเป็นคนรวย”เอริคหัวเราะด้วยความหงุดหงิดคนไร้ยางอายเช่นนี้จะมีตัวตนได้อย่างไร? เขาเป็นคนที่ตลกมาก!ฟิลิปไม่ได้พูดอะไร เขารู้ว่าพวกเขาจะไม่เชื่อ แม้ว่าเขาจะบอกกับพวกเขาบ็อบและกลุ่มคนของเขาพ่นลมทางจมูกและเดินออกจากประตูไปในชั่วพริบตา เหลือเพียงไม่กี่คนในลานบ้านเจสไม่ได้ออกไป เธอมองฟิลิปและพูดอย่างเย็นชาว่า “ฟิลิป ฉันคิดว่านายเป็นตัวปัญหา นายโอ้อวดมากเกินไป ถ้านายยังทำตัวแบบนี้ต่อไป ฉันแนะนำให้นายหย่าก
ลงทุน 1 พันล้าน!ทรัพย์สินทั้งหมดของครอบครัวเยทส์มีมูลค่าเพียง 700 ถึง 800 ล้านเหรียญ!หากเพิ่มบริษัทของบ็อบกับของแซมซันและเท็ด พวกเขามีจะทรัพย์สินมากกว่าหนึ่งพันล้านไปเล็กน้อยเท่านั้น!การลงทุนหนึ่งพันล้านเหรียญนี้ไม่รู้ว่ามาจากไหน!เขาจะไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร?บ๊อบยืนขึ้นอย่างตื่นเต้นและเบิกตากว้าง เขาถามพลางหายใจหอบ “อะไรนะ...นายพูดว่าอะไรนะ? พูดอีกครั้ง!"“นายท่านอาวุโส เรามีเงินลงทุนหนึ่งพันล้านดอร์ล่า!” ในที่สุดชายวัยกลางคนก็ปาดเหงื่อและพูดด้วยความตื่นเต้นเช่นเดียวกันทันใดนั้น บ๊อบก็หน้าแดง เขาเงยหน้าขึ้นและหัวเราะกับท้องฟ้า “วิเศษมาก! ครอบครัวเยทส์กำลังจะเข้าสู่สังคมชั้นสูงในที่สุด! ลงทุนหนึ่งพันล้านดอลล์! ไปหาว่าใครคือคนที่ลงทุนกับเรา เราต้องเชิญพวกเขามาที่นี่และดูแลพวกเขาให้ดี!”คนคนนี้ต้องเป็นมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยมากเขาต้องปฏิบัติต่อคนคนนี้ด้วยความเคารพบ๊อบพร้อมที่จะเชิญพวกเขามาที่นี่ด้วยตัวเองชายวัยกลางคนตอบว่า “เป็นนักลงทุนเทวดา เขาใช้ชื่อว่ามิสเตอร์คลาร์ค นายท่านอาวุโส คุณรู้จักใครที่มีนามสกุลคลาร์คไหม?”ชายวัยกลางคนงงงวย เขาอยู่กับบ๊อบมานานกว่าสิบปี เขารู้จักค
'รอสัญญาณจากฉัน ฉันไม่ชอบครอบครัวเยทส์” ฟิลิปตอบข้อความอย่างลับ ๆ และเก็บโทรศัพท์ของเขาจอร์จอยู่ที่สำนักงานของประธานในเอเปก กรุ๊ป หลังจากที่เขาได้รับข้อความ เขาเลิกคิ้วและบอกกับเลขาฯ ให้ประกาศเรื่องนี้ตราบใดที่ฟิลิปเอ่ยปาก เขาก็จะทำให้ครอบครัวเยทส์ล้มละลายคนโง่ตาบอดเหล่านี้จะต้องต่อต้านนายน้อย“ฟิลิป นายกำลังทำอะไร?” วินน์สังเกตว่าฟิลิปเล่นโทรศัพท์ของเขาตลอดเวลา เธอจึงถามด้วยความสงสัย“โอ้ มันไม่มีอะไร ศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์บอกฉันว่าเขาจะเตรียมการผ่าตัดของมิล่าในวันพุธหน้า” ฟิลิปตอบ"จริงเหรอ?" วินน์รู้สึกตื่นเต้น เธอจับมือฟิลิปด้วยอารมณ์อ่อนไหวมิล่าคือทุกสิ่งของเธอ คุณแม่คนไหนจะอยากเห็นลูกของตัวเองทนทุกข์?"ใช่" ฟิลิปตบหลังมือของวินน์ด้วยความรัก“เฮ้ เคยยินไหมว่าโครงการพัฒนาโอเอซิสทางตอนใต้ของเมืองริเวอร์เดล ได้รับการพัฒนาโดยจอร์จ โธมัส มหาเศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดในริเวอร์เดล เท็ดทำให้พวกเราทุกคนภูมิใจด้วยการได้โครงการนั้น!”"งั้นเหรอ? ฉันได้ยินมาว่านายท่านที่อยู่เบื้องหลังโครงการนี้คือเศรษฐีใหม่ระดับโลก เขารวยเป็นบ้า!”“อนาคตของเท็ดจะสดใสมาก เห็นได้ชัดว่าบ๊อบต้องการฝึกให้